Berichten van ARIANNE566

ARIANNE566 · Berichten: 13

TESSYBEAR731 schreef:

"Hotel Bazar"

In de dynamische Witte de Withstraat in Rotterdam vind je hotel en restaurant Bazar.
Deze kleurrijke locatie bied je een heerlijk avondje uit. Je waant je op vakantie. Het restaurant is volledig oosters ingericht.
Bazar doet haar naam eer aan; met de kleurige tafeltjes, opvallende lampen en vrolijke muziek doet het restaurant denken aan een markt op een verre vakantiebestemming.
De gerechten op de kaart zijn voornamelijk afkomstig uit Noord-Afrika
en het Midden-Oosten en prettig geprijsd. Zo staat voor € 8,50 de
dagelijks wisselende dagschotel op tafel. In de kelder is er ruimte
voor groepen (tot 100 personen) en op de begane grond kunt u een
biertje of een frisse mintthee drinken aan de gezellige bar.
Je kunt hier terecht voor je ontbijt, lunch en diner.
Het vlees is ook nog eens ritueel geslacht(halal).

http://www.hotelbazar.nl/

Wil dit restaurant al een tijdje eens uitproberen, wie gaat er mee?
De bedoeling is om dit ergens eind November te doen...

Lijkt me leuk als het niet het laatste weekend van november is. Ik hou me aanbevolen!

ARIANNE566 · Berichten: 13

Wij hadden vorige week donderdag Bijbelkring over het eerste hoofdstukken van Genesis en onze dominee wees ons er op dat God de mens nam en plaatste hem in de hof van Eden om die te bewerken en te bewaren (Genesis 2:15). En in het bijzonder de boom des levens.

In vers 24 van Genesis 3 staat dat nadat Adam en Eva uit het hof van eden worden verdreven en dat ten oosten van de hof van Eden de cherubs met een flikkerend zwaard, dat zich heen en weer wendde, om de weg tot de boom des levens te bewaken.

Blijkbaar was de taak van Adam om de boom des levens in het paradijs te bewaken.

Hij legde uit dat door de zondeval de weg tot de boom des levens ( letterlijk) versperd werd. Door het lijden en sterven van Jezus aan Golgotha aan het kruishout werd de weg weer vrij. Hij legde verband met het laatste hoofdstuk in Openbaringen:

In Openbaringen wordt in elk geval driemaal gesproken over de boom des levens. De eerste keer is in Openbaringen 2 vers 7: "Wie een oor heeft, die hore, wat de Geest tot de gemeenten zegt. Wie overwint, hem zal Ik geven te eten van de boom des levens, die in het paradijs Gods is."

De tweede keer is in Openbaringen 22 vers 2: "Midden op haar straat en aan weerszijden van de rivier staat het geboomte des levens, dat twaalfmaal vrucht draagt, iedere maand zijn vrucht gevende; en de bladeren van het geboomte zijn tot genezing der volken".

Als laatste staat in Openbaringen 22 vers 14 staat: "Zalig zij, die hun gewaden wassen, opdat zij recht mogen hebben op het geboomte des levens en door de poorten ingaan in de stad."

Ik weet niet of ik er in geslaagd ben om het verhaal goed op papier te zetten... Maar vond het een erg mooie uitleg.

ARIANNE566 · Berichten: 13

JONATHAN890 schreef:

ik werk nu vaak 4x9,5 + 1x7 uur en dan 's avonds thuis nog wat...... krijg er maar 38 betaald......
Sinds jaar heb ik een HTS stagaire bij mij voor 3dg/wk voor 2jr lang....ben ik wel blij mee. Werk niet veel meer 's avonds, want het werd echt te gek.
Gelukkig was directeur nogal makkelijk toen met mijn verlofdagen......scheurde vaak briefje door.

Nu zou ik t liefst 4x9uur werken, maar ja.....dat zal wel niet gaan, t schijnt dat ik die ene dag ook onmisbaar ben ????

Van bovenstaand artikel herken ik wel wat dingen. Soms was het zelfs zo erg dat ik mijn dingen buiten mijn werk om als hobby en kerk liet schieten omdat ik het te druk op mijn werk had.

Dit jaar wil ik een groeigroep van onze gemeente gaan leiden, dus dat zal wel avond per week gaan kosten.....maar heb daar zin in. Goed om dingen buiten mijn werk om te gaan doen.
T was na mijn scheiding ook een vlucht geworden, omdat ik geen zin had om alleen thuis te gaan zitten. Half 7 s avonds al klaar met eten/opruimen...de muren spreken niet hè ???

Maar dit afgelopen jaar heb ik daar dus een punt achter gezet....tijd voor hobby, vrienden, kerk, kinderen.....daar gaat het toch om in het leven.
En mijn werk....ja dat blijf ik geweldig leuk vinden, maar wat niet af is...dat is voor morgen. En mijn naam staat niet voorop het pand geschreven, zo denk ik wel eens dat t mijn zaak is, maar ik rij mijn eigen auto....en de baas die rijdt een audi Q8......pff rij wel vaak in dat ding....lijkt wel een vliegtuig

Hoi Jonathan,

Ik hoop dat je het volhoudt om minder tijd aan je werk te houden. En één tip vanuit eigen ervaring: let op signalen van je lichaam. Mijn lijf heeft een jaar lang allerlei signalen gegeven dat mijn werk en studie te zwaar werd. Variërend van een zwakke weerstand tot migraine en niet meer slapen. Je lichaam waarschuwt je! En Jonathan, niemand is onmisbaar. Ik ben vanaf april niet meer aan het werk en het bedrijf waar ik voor werk, bestaat nog steeds. Was overigens een enorme desilusie Knipoog smiley

.

Ik herken heel veel in het stukje over workaholic en ben in april zover gekomen dat de werkverslaving mentaal, emotioneel en fysiek zijn tol geëist heeft. Een burnout op je 25ste. Vond het een hele prestatie in de negatieve betekenis. Alles wat ik wel bereikt heb, kan ik niet meer zien.

Ik ben gevlucht in mijn werk en studie en heel lang heb ik me daar bij prettig gevoeld. Vorig jaar zomer tijdens de vakantie realiseerde ik me dat ik dit niet vol ging houden. Dus met een frisse moed en een plan van aanpak hoe ik het vanaf september vorig jaar anders ging doen. Na 4 weken sloeg de stress al weer toe en verviel ik weer in mijn oude gedrag, omdat me dat "rust" in mijn hoofd gaf.

Het probleem bij mij bleek te bestaan aan uit een dwangmatige persoonlijkheid (moeten, moeten, moeten van jezelf!), grote onzekerheid met perfectionisme (als ik maar genoeg uren werk dan vinden ze me goed en aardig) en te weinig grenzen en controle vanuit mijn werkgever. Mijn baas had werkelijk geen idee hoeveel werk ik had liggen. Lag natuurlijk ook aan mezelf, want ik zei het ook gewoon niet hoeveel het was en dat het teveel was. Ik kan mezelf geen grenzen stellen.

Verandering van gedrag is onder bovenstaande dingen ontzettend moeilijk. Je zit vast in je oude gedrag weet dat het anders moet, maar je hebt werkelijk geen idee hoe, omdat je (on)bewust nog steeds op dezelfde manier denkt. Ik denk dat veel mensen eerst moeten crashen om jezelf ervan te overtuigen dat het echt van levensbelang is om te moeten veranderen. Ik had het nodig.

Vanaf volgende week ga ik een interventietraject in van 3 weken en daarna heb ik nog een jaar lang begeleiding. Met de hulp van allerlei deskundigen gaan ze zorgen dat ik straks mijn leven weer kan oppakken zonder werkverslaving en alles wat daar onder aan ten grondslag lag. Eindelijk heb ik het idee dat ik mijn gedrag kan veranderen en ik een gelukkiger leven kan gaan leiden.

ARIANNE566 · Berichten: 13

LEPELTJE037 schreef:

Ja idd... Welke Elst? Knipoog smiley

Is http://www.mistershi.nl/ niet een goede plek... deze is in Utreg... wel zo makkelijk. Lekker centraal iig.

Goede tent. Afgelopen donderdag gegeten met een aantal vriendinnen en niet te klagen. Genoeg ruimte om te gratis te parkeren en vlak naast de snelweg!

Overigens heb ik 21 augustus een bruiloft, dus kan helaas niet mee.

ARIANNE566 · Berichten: 13

Ik heb een enorme angst voor falen. En dan niet in de zin van een examen of iets dergelijks. Maar in de zin van falen in de verwachtingen die anderen kunnen hebben. Deze verwachtingen komen tot stand in mijn hoofd en zijn vaak nooit door anderen hardop uitgesproken.

Het beheerst voor een groot deel mijn leven. Ik kan moeilijk nee zeggen, alles moet perfect worden gedaan, moet overal de controle over hebben en kan moeilijk relativeren. Ik praat ook altijd in de zin van "moeten" en kan eigenlijk van weinig dingen meer genieten.

Deze angst zorgde ervoor dat het afgelopen jaar mis ging. De combinatie van de perfecte werknemer, de perfecte student, de perfecte vriendin, de perfecte dochter, de perfecte gelovige was niet meer vol te houden. Aan alle kanten dwong mijn lijf om gas terug te nemen. Veel ziek, slaapproblemen, extreme vermoeidheid, nekklachten en uiteindelijk kreeg ik in april de diagnose burn-out. Ik werd gedwongen om alles te laten vallen. Alles waar ik zo hard voor gewerkt heb. Toen werd ik geconfronteerd met mijn dieperliggende angst: wat zou iedereen wel niet van me vinden? Ik ben 25 en heb een burn-out.

Inmiddels weet ik wel dat iedereen voor een groot deel opgelucht is dat ik eindelijk leer accepteren wat genoeg is en wie ik zelf ben. Angsten worden langzaam omgezet in acceptatie van wie ik ben en welke tekortkomingen ik heb. Daarnaast komt heel voorzichtig de acceptatie dat als ik straks weer beter ben dat ik anders zal zijn als daarvoor en dat iedereen daar wel weer aan zal wennen. Mijn angsten zijn vaak niet gebaseerd op feiten, maar op veronderstellingen die ik niet durfde te controleren. Nu heb ik weer een angst overwonnen: mijn verhaal durven vertellen aan vreemden zonder me druk te maken wat ze van me vinden.

Het is een ontdekkingsreis naar mezelf en God helpt me daarbij. Al kan ik het nog niet zien.

ARIANNE566 · Berichten: 13

DENNISS669 schreef:

Allereerst, ook jij bedankt Liesbeth voor je deelname in deze discussie! Mijn vraag aan jou: Hoe kom je erbij dat we onze zonden moeten belijden? Ik kom dat dus niet tegen in alle brieven die aan de christus-gelovigen geschreven zijn... Zou je voor mij één (meerdere mag ook) bijbelvers willen aangeven waarin dit naar voren komt? En om dit misverstand vast te voorkomen: Christus-gelovigen, daar bedoel ik dus mee, mensen die het offer van de Here Jezus hebben aangenomen (daarmee valt alles voor zijn dood af qua teksten) Waar worden gelovigen van het nieuwe verbond opgeroepen hun zonden te belijden? Een niet eenmalig ter bekering, zoals in 1.John1,9, maar dag in dag uit?

Ik zondig elke dag. In die optiek vind ik het gerechtvaardigd om elke dag mijn zonden voor God te belijden. Net als dat ik belijd dat Jezus voor mijn zonden gestorven is en dat deze vergeven zijn.

Door het belijden van mijn zonden, erken ik dat Jezus voor mijn zonden gestorven is. Het maakt me bewust van mijn gebreken als mens ten opzichte van God en de noodzaak om Jezus als Verlosser te erkennen.

Ik ben lang niet zo sterk in mijn geloof als ik zou willen, maar op deze manier probeer ik mijn geloof te versterken dat het niet van mijn prestaties afhangt, maar door Jezus' dood aan het kruis.

ARIANNE566 · Berichten: 13

ROOSJE226 schreef:

idd u is al bezet, maarre dan juist leuk, kun je vreselijke lol trappen.
Hoef je niemand meer te veroveren of indruk te maken en kun je gewoon lekker gek doen.
Snappie???

Ik verheug me onwijs op dat weekend,
en als er gegadigden zijn voor een weekend strand en zee; Bij mij is er een slaapgelegenheid, ech wel.
Mannetje of vijf zes moet lukken en anders de tuin in.
In Delft kun je ook heerlijk stappen. Een romantisch stadje zeker in de zomer met z'n terrasjes.

Ik ben voor! Ik woon ook aan zee en Groningen is me echt te ver weg! Maar Delft is een leuke optie!

ARIANNE566 · Berichten: 13

ANITA324 schreef:

Je rent en rent en rent vooruit
Totdat je erbij neer valt
Je kan niks meer maar je wil zo graag
Ja wat IK wil wil je doorzetten
En luister niet naar Zijn stem
Eigenwijs en koppig ren je vooruit
Totdat je tegen een muur aankomt
Geen uitweg meer kan vinden
Je voelt je machteloos
Duurt allemaal zo lang
Wist je het maar
Welke weg je op moet gaan
Je talenten kon gebruiken
Je dienstbaar op willen stellen
Je pijn en verdriet van binnen
Nog meer geduldig moeten zijn
Terwijl je zoekende bent
Naar die antwoord
Alleen de Here weet het
Daar is het naar uitstrekken
Niet mijn wil maar Uw wil geschiede

Anita,

Ik heb een aantal jaar geworsteld met de vraag wat mijn weg in Gods plan zou zijn. Totdat ik een gesprek had met dominee bij ons in de kerk.

Hij vertelde me het verhaal van Mozes. Mozes moest 40 jaar wachten voor hij het volk weg mocht leiden uit Egypte naar Israël. De Bijbel staat vol van voorbeelden van mensen die lang moesten wachten totdat God hen riep. God roept de mensen wanneer Hij ze nodig heeft en niet wanneer wij dat willen.

Natuurlijk was mijn weg liever gisteren bekend geweest dan morgen en ben ik nog wel eens ongeduldig. Maar ik leer vertrouwen in God en af te wachten tot mijn weg zichtbaar wordt en het volgende lied is voor mij altijd een steuntje in de rug:

Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heren hand;
moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

Heer, ik wil uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig Hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister
als ik in de hemel kom!

Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen
en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.

ARIANNE566 · Berichten: 13

RELLOK036 schreef:

euhm klein vraagje.. wat heeft de landelijke politiek nu te maken met de lokale? bedoel de meeste staan nu voor stemmen voor de gemeente raad...Stel je bent het niet eens met de landelijke politiek vvan CDA PvdA of CU maar wel met hun lokale plannen?.....

Eigenlijk veel meer dan je zou denken. De landelijke overheid is voor de uitvoering van een heel hoop wetten en andere regelgeving afhankelijk van de lagere overheden. Hoe meer de samenstelling van de gemeenteraden overeenkomt met de verhouding in de 2e Kamer en het kabinet, des te makkelijker het wordt om wetten en regels ook daadwerkelijk uit te voeren. Daarom bemoeien de landelijke politici zich ook met de gemeenteraadsverkiezingen.

Mijn mening is dat je dan gewoon moet stemmen op de lokale partij waar je het wel mee eens ben en dan stem je bij de 2e kamerverkiezingen op de partij waarop je het op landelijk gebied mee eens ben.

Ik stem in mijn gemeente op Gemeentebelangen, niet echt een christelijke partij als de CDA, ChristenUnie en SGP. Maar wel voldoende bezig met de toekomst van de gemeente en ze zijn tegen de zeejachthaven Lachende smiley

.

ARIANNE566 · Berichten: 13

Ik heb wel eens na mijn vorige relatie heel hard geroepen dat ik een man wil met minimaal een HBO-niveau aan opleiding, omdat ik me altijd slecht begrepen heb gevoeld qua ambitie en mijn enthousiasme voor mijn werk en opleiding. Dat bleek meer aan de persoon zelf te liggen en aan mezelf als aan het opleidingsniveau.

Ik merk wel dat het voor mijzelf een belemmering is geworden. Vind het hoogst onprettig om over mijn opleiding en werk te praten, omdat ik niet arrogant wil overkomen en ook niet iemand het gevoel wil geven dat mensen niet belangrijk zijn, omdat ze een lager opleidingsniveau hebben. Alles telt, als je maar doet wat je kan doen met de talenten die je hebt gekregen!

ARIANNE566 · Berichten: 13

LIESBETH326 schreef:

Zelf reageer ik ook niet op knipogen. Ik vind een knipoog onpersoonlijk en heel gemakkelijk. Bovendien denk ik dan, als iemand niet de moeite neemt om een vraag te stellen, waarom zou ik dan wel de moeite te nemen om iets terug te sturen...
Voor een eerste mailtje kunnen een paar regels al voldoende, zoals bijvoorbeeld: Wat heb je een leuk profiel! Volgens mij hebben we wel een beetje dezelfde interesses. Vind je het leuk om te mailen?

Een dergelijk mailtje zou ik wel naar eerlijkheid beantwoorden.
Veel mensen vinden het volgens mij juist leuk om een mailtje te krijgen. Dat betekent namelijk dat iemand interesse in je heeft en in wezen willen we allemaal opgemerkt worden.

Dus, niet aarzelen, gewoon doen!

Ik ben het volledig met je eens!!!! Overigens kan je het probleem oplossen door een knipoog terug te sturen.......

Maar vervolgens nog geen e-mail terug, dus het is geen effectieve oplossing..... Gefrustreerde smiley

ARIANNE566 · Berichten: 13

MARIJAN072 schreef:

De meeste mensen op CM zijn single of weten wat het is om dat te zijn. Nu ben ik benieuwd of jullie ook wel eens mensen tegenkomen, die er - als vanzelfsprekend - vanuit gaan dat je een partner hebt. Een goede vriendin (m'n beste) van me, heeft een nieuw huis gekocht. Zij moet een nieuwe keuken uit gaan kiezen, wat best lastig is om alleen te doen. Nu ga ik vanmiddag graag met haar mee, maar de beslissing moet ze zelf nemen. Ze vertelde me dat ze iemand van het bedrijf aan de telefoon had gehad die steeds nadrukkelijk zei 'komen jullie (doelend op een partner) maar gauw kijken!' En dat voelde niet prettig voor haar. Zo ben ik een aantal jaren terug op meubeljacht geweest, m'n zus ging mee. In een (refo)meubelzaak op de Veluwe zag ik iets leuks, maar ik wilde er nog even over denken. Toen zei de verkoper 'komt u gauw eens terug met uw man (alsof je een partner hebt, kan trouwens ook nog een vrouw zijn Knipoog smiley

), dan kunt u samen beslissen'. Dat heeft mij best wel gestoord, ik heb op dat moment ook niks gezegd. Echt leuk vond ik het niet, later merkte ik dat het me meer boos maakte. Je krijgt neiging de koop af te blazen, dus het is ook niet erg commercieel van die man. Ik ben nu zover dat het mij niet (meer) kwetst. Ik denk eerder 'jammer zeg, als je zo kortzichtig denkt'. Maar stel je voor dat iemand (net) gescheiden is of (kort geleden) een partner verloren heeft of het er gewoon wel heel moeilijk mee heeft? Dan kan zo'n opmerking heel erg pijnlijk en kwetsend zijn. Je wijkt, in de ogen van zo iemand, af van de norm. Wie herkent zulke reacties? Is het een gebrek aan inlevingsvermogen? En een tweede vraag hieraan gekoppeld; hoe ga je er mee om? Kun je dit zeggen tegen zo iemand of stel je je dan te kwetsbaar op? Of moet je het gewoon zo laten. In een stad zullen ze zulke dingen toch niet (meer) zeggen?

Ik heb dit jaar hetzelfde gehad met een makelaar toen ik het voorlopig koopcontract ging tekenen voor een appartement. Veel stelletjes kochten samen een appartement vanwege de prijzen, maar ik kocht het alleen. Het eerste wat de makelaar die ochtend vroeg was hoe lang het duurde wanneer mijn vriend kwam, omdat hij een half uur later ook een afspraak had.

Ik was wel even verbaasd, omdat ik in het voorbereidend gesprek had aangegeven dat ik het alleen zou kopen. Heb hem nog vriendelijk gevraagd of hij nog een kandidaat wist, maar daar kwam helaas geen antwoord meer op.

Het vervelende aan het hele verhaal was dat ik als single vrouw alleen een voorlopig koopcontract kon tekenen als ik bewijs had dat ik de financiering rond kon krijgen van een bank. Alsof je een voorlopig koopcontract gaat tekenen als je niet zeker weet of de financiering niet rond kan krijgen.... Gefrustreerde smiley

ARIANNE566 · Berichten: 13

Ik ben opgevoed met het beeld van God de Vader. De term Vader schept een bepaalde verhouding, een bepaalde afstand. God vraagt van ons onze liefde voor Hem, maar ook voor onze medemens in de 10 Geboden. Ondanks dat Jezus de 10 Geboden vervuld heeft, ligt daar voor mij nog steeds een uitdaging. God dienen door te leven naar zijn 10 Geboden zo goed en kwaad als het gaat.

Jezus is voor mij de brug tussen mij en God. Door Jezus kan ik bij God komen, ondanks al mijn fouten en tekortkomingen.

De Heilige Geest ligt wat lastiger. Weet voor mij persoontje ook niet goed wat ik er mee aan moet. Ik geloof dat mijn talenten door de Heilige Geest zijn gegeven en dat Hij door mij heenwerkt. Alleen ik zie niet hoe of hoe dat zou moeten. Nu ben ik graag iemand die alles en overal de controle over heeft en iets het liefst zo snel mogelijk geregeld heeft en dat gaat niet echt samen Gefrustreerde smiley

.