Berichten van LISA610

LISA610 · Berichten: 1309

LEONARD480 schreef:

Geen probleem hoor ..ha ha .....of we moeten lisa even lief aankijken Knipoog smiley

Wordt ik al aangekeken.. Ik zit in spanning al die lieve blikken af te wachten.. Clown smiley

LISA610 · Berichten: 1309

GRACE585 schreef:

mijn mooiste moment was gisteren toen mijn kanjer die ik hier op cm heb leren kennen jarig was en hij mij ten huwelijk gevraagdheeft.
natuurlijk heb ik JA gezegd Verliefde smiley

Ik loop een beetje achter geloof ik. Maar in ieder geval van harte gefeliciteerd en heel veel geluk samen! Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

Het zal niet altijd even gemakkelijk zijn, daarom wens ik alle vaders veel wijsheid hierin...[/quote]

En de moeders toch ook he Suus? Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

SUSANNAH475 schreef:

Ik denk wel Leonard -als ik jouw bijdrages in dit topic zo lees- dat je een te romantisch beeld ervan hebt.
Ik vermoed dat je als ouder hier vaak machtelozer in staat dan je zelf zou willen, en er dan het beste van maakt...
(dan gaat het meer om jouw rol -als alleenstaande ouder- dan overleg wat na de scheiding vaak niet meer zo vanzelfsprekend is).
Maar ik ben ook geen ervaringsdeskundige, dus houd ik me (net als Marijan Knipoog smiley

) liever op de achtergrond bij dit topic.

Het zal niet altijd even gemakkelijk zijn, daarom wens ik alle vaders veel wijsheid hierin...

Nou zal ik dan maar even inhaken als ervaringsdeskundige. Wel ff heel kort want ik moet zo echt de deur uit. Persoonlijk vind ik niet dat Leonard een te romantisch beeld heeft. Hij schetst een beeld van hoe het zou moeten zijn: ouders moeten proberen om op één lijn te blijven staan, juist ook na de scheiding en dus in overleg met elkaar blijven over de regels die gesteld worden. De praktijk is helaas vaak anders, doordat andere belangen mee spelen, bijvoorbeeld omdat nog niet alle emoties omtrent de scheiding verwerkt zijn of omdat er bij één van tweeën of bij beiden een nieuwe partner in beeld komt die ook zijn/haar eigen visie heeft, zijn/haar eigen manier van omgaan met kinderen en zijn/haar eigen ideeën over de opvoeding en het doorgeven van normen en waarden.

Ik heb al eerder aangegeven dat ik in een vrij ideale uitgangspositie zit, doordat het contact met mijn ex heel goed is. Hij heeft wel een nieuwe partner waar hij al ruim anderhalf jaar mee samenwoont. En zij heeft wel degelijk hele andere ideeën dan ik. Zo mogen haar kids rustig vanaf hun 12e aan de shandy, terwijl mijn kids tot hun 18e geen druppel alcohol mogen drinken, zelfs geen shandy. Dit leidt ertoe dat haar kids dus wel shandy mogen drinken en de onze niet. Dit is één voorbeeld, maar in feite komt het erop neer dat wij juist wel in overleg gaan over de regels die wij stellen. Als wij het daar samen over eens zijn, dan gelden die regels zowel bij mij als bij hem, ongeacht of zijn nieuwe partner andere regels stelt. Inmiddels hebben onze kinderen dat geleerd te accepteren. En natuurlijk, soms proberen ze ons uit: zeggen ze tegen pappa dat van mamma iets wel mag of vice versa. Kids van getrouwde ouders doen dat natuurlijk net zo goed (althans, ik deed het wel toen ik jong was...). Mijn ex en ik geven dan beiden hetzelfde antwoord: we geven aan dat we wel even met elkaar overleggen en er dan op terug komen. Doordat we dit consequent hanteren, beseffen de kinderen inmiddels eigenlijk wel dat het niet zoveel zin heeft om dat te proberen (maar mijn dochter is net zo eigenwijs als ik, dus die blijft het zo nu en dan toch proberen ha ha ha).

Wat betreft het geloof is het wel lastig om één lijn te trekken, doordat mijn partner al niet gelovig was en zijn nieuwe partner evenmin gelovig is. Dit neemt niet weg dat hij wel respect heeft voor wat ik de kinderen probeer mee te geven. Zijn nieuwe partner blijkt wel eens opmerkingen te maken over het geloof die geen blijk geven van datzelfde respect. Maar ook hierin geldt dat mijn dochter erg op mij lijkt. Zij geeft dan dus heel duidelijk aan dat ze het niet prettig vind als dat soort opmerkingen gemaakt worden, juist omdat zij gelovig is. Soms mag ze dat misschien wel eens een beetje tactvoller zeggen, maar ja ze is 13 he...

Waar het op neer komt is dat het best mogelijk is om onderling overleg te hebben en één lijn te trekken, maar dan moet je daar wel samen voor kiezen. En in mijn beleving is dat echt een keuze in het belang van de kinderen, want volgens mij zijn die er wel degelijk bij gebaat dat ouders on een normale manier met elkaar omgaan, consequent zijn wat betreft de opvoeding en waar mogelijk één lijn trekken wat betreft de dingen die wel en niet worden toegestaan.

Zo en nu ga ik aan het werk, dus tot laterszzzz Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

VISSER278 schreef:

Als ze ons dan maar wel op de hoogte houden Marijan...... Knipoog smiley

Wil je ook details? Knipoog smiley

[/quote]

Natuurlijk willen we details.. Clown smiley

En by the way: erg handig dat Ideal.. gister weer verlengd voor een maand en nee.. Lisa hoeft niet een dagje offline Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

LISA610 · Berichten: 1309

JOS689 schreef:

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Tegelijkertijd is er ook een beginnend bewustzijn bij een bijzondere groep te behoren.
Een groep waar mijn ouders deel van zijn en die over iets heel bijzonders beschikt: de eeuwige waarheid.
En dat geeft me toch wel een speciaal gevoel. Dan zijn wij toch wel beter. Dat is dan wel weer een zondige gedachte, maar toch ontleen ik daar een soort veilig gevoel aan. Ik heb in ieder geval de zekerheid bij de juiste groep te behoren. Dat verschaft mij een duidelijk kader van waaruit ik kan oordelen over anderen.
Dat veilige gevoel heb ik dan uiteindelijk toch weer te danken aan God die zo barmhartig is geweest om ervoor te zorgen dat ik bij de juiste ouders met het juiste geloof geboren ben. Want mijn ouders zijn mijn alles en die weten wat goed is voor mij. Uiteindelijk is God nog belangrijker dan mijn ouders, want die zijn er tijdelijk en die zijn ook zondig, en God is er eeuwig en Hij weet en ziet alles. Ook al ziet niemand wat ik doe of denk, dan nog heeft God het in de gaten. En Hij ziet vooral hoe slecht ik ben. Als mensen toch eens zouden zien wie ik werkelijk ben…..
Maar, wee je gebeente(neem deze uitdrukking voor de verandering ook eens letterlijk) wanneer ik God niet gehoorzaam. Dan wacht mij eeuwige straf. God is ook een wreker. Dat wil hij wel niet, maar hij moet wel omdat ik zo slecht ben. Huilende smiley, smiley in tranen

Zeker in de pubertijd. Ik voelde me zeer aangetrokken tot de wereld van de rock`n roll. Die wereld vertegenwoordigde voor mij levenslust. Die levenslust gierde door mijn lijf. Ik had geleerd die te kwalificeren als slecht, maar hoe was het dan toch mogelijk dat het zo`n heerlijk gevoel was.
En dat is nou precies wat de duivel je influistert! Dat zijn de verleidingen waardoor je uiteindelijk verloren gaat. Verdringen dus, niet voelen. En telkens wanneer je opgewonden raakt wordt je eraan herinnerd hoe zondig je eigenlijk bent.
Dat bracht ook momenten met zich mee dat ik dacht, O.K als ik dan toch al slecht ben, kan ik er ook best eens aan toegeven. En dat bracht vervolgens weer schuldgevoelens met zich mee. Om dat niet meer te hoeven/willen voelen ging ik splitsen. Er ontstond een verborgen wereld.
Gelukkig werd in de loop van mijn pubertijd mijn levenslust sterker dan de leer. hoewel het schuldgevoel altijd onderhuids bleef.
Gedurende mijn pubertijd ontdekte ik ook duidelijke verschillen in de godsbeleving tussen mijn ouders. Mijn vader was strenger in de leer dan mijn moeder. Omwille van de eenheid en de vrede was zij met mijn vader meegegaan naar zijn kerk. Nu wij ouder werden gaf zij zichzelf meer ruimte voor haar eigen geloofsbeleving.
Ik ontleende daar de ruimte aan om ook zelf meer na te gaan denken.
Gaandeweg werd de catechismus minder bepalend in het dagelijks leven.
Het zaad van extreem schuldbewustzijn was echter vrucht gaan dragen en dat zou nog lang doorwerken.
Wat had ik geleerd:
Ik ben slecht en er kan niets goeds uit mijzelf komen
Mijn lijf is een bron van zondige impulsen en het is belangrijk daar niet naar te luisteren en er zeker niet aan toe te geven.
Ik kan niet op mijzelf vertrouwen
Ik ben volledig afhankelijk van een externe autoriteit die van mij houdt wanneer ik mij volledig onderwerp en die genadeloos straft wanner ik niet aan zijn voorwaarden voldoe…. En dat is liefde.
Mijn geweten wordt gevormd door wat God goed en slecht vindt. Ik weet dus ook wat goed en slecht is, dat vertelt mijn geweten mij.
Wanneer ik niet naar dat geweten luister ben ik verloren, word ik voor eeuwig verstoten en dat is dan mijn eigen schuld.
Er bestaat zoiets als een eeuwige waarheid. Die te kennen geeft veiligheid en zekerheid.
Er is verlossing mogelijk
Ik hoor bij de “goeden”, die de waarheid kennen, anderen zijn” verloren”.
Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

en ............................... herken je dit ? Hoe sta jij in het leven ?

Hier maar even dezelfde actie als bij de andere topics die helemaal zijn verwaterd door de discussie met Jeramaine: Dit topic gestart met een bijdrage van Jos. Waar het om gaat is "christen zijn en schuldgevoel". Ik heb nu niet veel tijd meer, maar er is vast wel iemand anders die wil inhaken op de discussie voordat het verhaal met Jeramaine begon. So back on topic!

LISA610 · Berichten: 1309

MARY052 schreef:

Waarom was mijn last zo zwaar?

Ik smeet de slaapkamerdeur dicht en leunde ertegenaan. Is er dan helemaal geen rust in dit leven? Zat ik mezelf af te vragen. Ik stommelde het bed in en gooide mijzelf neer, het kussen tegen mijn oren duwende om het lawaai van mijn bestaan uit te sluiten. "Oh God," huilde ik, "Laat mij toch alstublieft slapen." Laat me maar voor altijd blijven slapen om nooit meer wakker te worden!" Met een diepe snik probeerde ik mezelf in onvergetelheid te vinden. Daarna verwelkomde ik de zwartheid die over me heen kwam.

Licht omringde me toen ik weer bijkwam. Ik vestigde mijn aandacht op de bron: het figuur van een man die voor een kruis stond. "Mijn kind" vroeg die persoon, "waarom wil je bij me komen voordat ik klaar ben om je te roepen? "Heer, het spijt mij, het is alleen maar omdat……..ik kan zo niet verder. U ziet hoe moeilijk het voor mij is. Kijkt u eens naar deze akelige last op mijn rug. Ik kan die gewoon niet meer dragen."

"Maar ik had je verteld dan je al je lasten op Mij mocht gooien, want ik zorg voor je? Mijn juk is zacht en Mijn last is licht."

"Ik wist wel dat u dat zou zeggen. Maar waarom moet die van mij dan zo zwaar zijn?"

"Mijn kind, iedereen in de wereld heeft een last te tillen. Misschien wil je een andere proberen?"

"Kan dat dan?"

Hij wees naar verschillende lasten die aan Zijn voeten lagen. "Ja hoor, je mag deze allemaal proberen."

Ze leken allemaal dezelfde grootte te hebben, maar elke last had een label met een naam erop.

"Daar is die van Joke" zei ik. Joke was getrouwd met een rijke zakenman. Zij woonde in een prachtige villa en had haar drie dochtertjes altijd in de prachtigste en duurste merkkleren. Soms haalde ze mij zelfs op in haar Mercedes als mijn auto stuk was.

"Laat mij die maar proberen." Zo moeilijk kon die last van haar niet zijn, dacht ik.

De Heer haalde mijn last van mijn schouders af en legde die van Joke erop. Ik viel meteen door mijn knieën vanwege het gewicht.

"Haal het eraf!" zei ik. "Waarom is dat ding zo zwaar?" "Kijk maar binnenin."

Ik maakte de touwtjes los en opende de bovenkant. Daar binnenin was een figuur van haar schoonmoeder, en toen ik die eruit haalde, begon ze te spreken.

"Joke, je zal nooit goed genoeg zijn voor mijn zoon," begon ze. "Hij had je nooit moeten trouwen. Je bent een verschrikkelijke moeder voor mijn kleinkinderen….."

Ik legde vlug dit figuur weer terug in het pak en haalde er een andere uit. Het was Gabrielle, Joke haar jongste dochter. Haar hoofd had een verband eromheen die resulteerde van de operatie die had geprobeerd haar epilepsie te herstellen, maar tevergeefs…..

Een derde figuur was de broer van Joke. Aan drugs verslaafd, was hij nu in de gevangenis voor het vermoorden van een politieagent.

"Ik zie nu waarom haar last zo zwaar is Heer. Maar ze lacht altijd, en ze staat altijd voor anderen klaar. Ik heb me nooit gerealiseerd…."

"Wil je een andere proberen?" vroeg Hij zachtjes.

Ik probeerde verscheidene. Die van Paula voelde ook zwaar aan: zij had 4 kleine jongens op te voeden zonder vader. Die van Debora was ook zo zwaar: een jeugd van sexuele mishandeling en een huwelijk van emotionele mishandeling. Toen ik bij de last kwam van Ruth, hoefde ik die niet eens te proberen. Ik wist dat ik daar reumatiek zou vinden, ouderdom, een veeleisende baan, een lieve man in een verzorgingstehuis.

"Ze zijn allemaal te zwaar, Heer," zei ik. "Geeft u mij mijn eigen last maar weer terug."

Toen ik weer de bekende last op me had, leek die wel veel lichter dan al die andere.

"Laten we eens van binnen kijken" zei Hij. Ik draaide me om, en hield het pak goed vast. "Dat is niet zo’n goed idee, " zei ik.

"Waarom niet?"

"Nou er zit nogal veel rommel in."

"Laat Mij maar eens kijken."

De vriendelijke kracht van zijn stem was onweerstaanbaar. Ik opende mijn last.

Hij haalde er een steen uit.

"Vertel me hier eens over."

"Heer, u weet het wel. "Het is geld. Ik weet dat we het niet zo krap hebben als sommige mensen in andere landen, of zelfs de daklozen. Maar we hebben geen ziektekostenverzekering, en als de kinderen ziek zijn kunnen we ze geeneens altijd meenemen naar een dokter. Ze zijn nog nooit naar een tandarts geweest. En ik ben het zo zat om ze altijd in gekregen kleren te steken."

"Mijn kind, ik zal je toch in al je noden voorzien….en die van je kinderen. Ik heb ze gezonde lichamen gegeven. Ik zal ze wel leren dat duren kleren ze niet meer waarde geeft in Mijn ogen."

Toen haalde Hij er een figuur uit van een kleine jongen." "En dit?" vroeg Hij.

"André…. Ik liet mijn hoofd hangen, beschaamd om mijn zoon een last te noemen.

"Maar Heer, hij is hyperactief. Hij is niet rustig zoals die andere twee. Hij bezeert zich altijd omdat hij zo wild is, en de mensen denken vast dat ik hem mishandel. Ik ga altijd tegen hem tekeer, en er komt een dag dat ik hem echt pijn ga doen…."

"Mijn kind," zei Hij, "als je Mij vertrouwt, zal ik jouw kracht vernieuwen. Als je Mij toestemming geeft om je te vullen met Mij Geest, dan zal ik je geduld geven."

Toen haalde Hij een paar kiezelsteentjes uit mijn pak.

"Ja, Heer," zei ik met een zucht. "Die zijn klein. Maar ze zijn belangrijk voor mij.

Ik haat mijn haar. Het is dun, en ik kan er niets mee beginnen. Ik heb geen geld om eens naar de kapper te gaan. Ik ben te dik en ik kan maar niet op dieet blijven. Ik haat al mijn kleren. Ik vind het gewoon verschrikkelijk zoals ik eruit zie!"

"Mijn kind, de mensen kijken naar de buitenkant, maar ik kijk naar het hart. Door Mijn Geest kan je zelfbeheersing krijgen om wat pondjes kwijt te raken. Maar je schoonheid komt niet van hoe je er van buiten uitziet. Inplaats daarvan moet het komen van je binnenste, de onvergankelijke schoonheid van een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is in Mijn ogen"

Mijn last leek nu wel lichter als daarvoor. "Ik denk dat ik het nu wel aankan." Zei ik.

"Er is nog meer," zei Hij. "Geef mij die laatste steen eens."

"Oh, die hoeft u niet te nemen. Die kan ik zelf wel aan."

"Mijn kind, geef die aan Mij." Weer was die stem van Hem onweerstaanbaar. Hij reikte Zijn hand uit, en voor de eerste keer zag ik die lelijke wond in Zijn hand.

"Maar, Heer, deze steen is zo erg, zo vreselijk…, zo…Heer! Wat is er met Uw hand gebeurt? Dat zijn vreselijke littekens!"

Niet langer was mijn aandacht gevestigd op mijn last. Voor de eerste keer keek ik naar Zijn gezicht. Op Zijn wenkbrauwen zaten ook erge littekens, alsof iemand doornen erin geramd had.

"Heer", fluisterde ik. "Wat is er met U gebeurt?"

Zijn liefdevolle ogen raakten diep in mijn ziel.

"Mijn kind, dat weet je toch. Geef me nou eerst maar die steen. Die behoort aan Mij toe. Ik heb het gekocht."

"Hoe dan?"

"Met mijn bloed."

"Maar waarom, Heer?"

"Omdat ik je liefheb met een eeuwige liefde. Geef het aan Mij."

Ik plaatste mijn vuile steen in Zijn verwonde handpalm. Het bevatte alle viezigheid en vuilheid van mijn leven: mijn trots, mijn egoïsme, de depressie die me steeds zo kwelde.

Hij draaide zich naar het kruis en gooide mijn steen in een bad van bloed aan de onderkant van dat kruis.

Het maakte haast geen rimpeling.

"Nu, Mijn kind, je moet weer teruggaan. Ik zal altijd bij je zijn. Als je verdrietig bent, roep Mij dan aan en Ik zal je helpen en je dingen laten zien die je nu nog niet voor kan stellen."

"Ja, Heer, ik zal U aanroepen."

Ik boog voorover om mijn last weer op te pakken.

"Die mag je hier achter laten als je dat wilt.

Zie je al die andere lasten? Dat zijn de pakken die de anderen aan Mijn voeten hebben neergelegd.

Die van Joke, Paula, Debora, Ruth… Als je je last hier laat, dan zal Ik hem samen met jou dragen.

Onthoud, Mijn juk is zacht en Mijn last is licht."

Toen ik mijn last bij Hem had gelaten, begon het licht te vervagen.

Maar ik hoorde Hem nog fluisteren: "Ik zal je nooit begeven, of verlaten."

Een vrede overstroomde in zijn ziel. Ik stond rechtop en wandelde weer terug in het leven.

Hier maar even dezelfde actie als bij de andere topics die helemaal zijn verwaterd door de discussie met Jeramaine. Het gaat hier om de vraag of onze last te zwaar is en waarom wij dit dan zo ervaren. So back on topic. Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

Hier maar even dezelfde actie als bij de andere topics die helemaal zijn verwaterd door de discussie met Jeramaine: Dit topic eveneens gestart met een uitgebreide bijdrage van Anita. Ik ga die hier nu even niet plakken, want dan beginnen we gelijk weer met een hele lange lap tekst. Waar het om gaat is de stellig God heeft de zondaar lief, maar haat de zonde. So back on topic. Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

JERMAINE849 schreef:

beste marian er komt geen zonde in de hemel daar is romeinen 6:23 heel duidelijk in dus iedereen die zegt een zondaar te zijn komt de hemel niet in

Marjan vraagt jou wie er verblijft in een satanische illussie. Jou reactie hierop is weer een uitspraak waarmee je eigenlijk niet ingaat op de eigenlijke vraag.

Marjan beweert niet dat zonde de hemel binnen komt. Wat betreft Romeinen 6:23 daarin staat het volgende:
Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere.

En dan nu de uitdaging voor jou: lees heel Romeinen 6 eens en vertel dan wat je daar leest en in welke context Romeinen 6:23 staat. Dit onder het mom van: begrijpt je wat je leest...

LISA610 · Berichten: 1309

KATHY142 schreef:

Lisa, Ik kan mij hier helemaal in vinden!!

Mooi zo.. dan lezen wij vast ook dezelfde Bijbel Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

CHATULIEM619 schreef:

Hier zijn de vier bijbelgedeeltes over de doop van Jezus:

Een aantal vragen van mijn kant.

Ten eerste, waar staat in deze gedeeltes, dat Johannes Jezus de handen oplegde? Waar staat vermeld, dat Jezus de zonden van de mensen ontving? Waar wordt gerefereerd naar de zondebok???In elke tekst staan twee dingen: Hij ontving de Heilige Geest dmv een duif en Hij zal mensen dopen in de Geest.
Als de doop de boodschap had, die jij er in wil leggen, waarom vermeldt de bijbel dit dan niet zelf in dit gedeelte? Als het tot de kern van het geloof zou horen, net zoals de kruisiging, zou toch wel in het moment suprème er vermelding van gemaakt zijn, iets in de trant van: nu heeft Hij onze zonden...
Soms kun je ook leren van de Bijbel als het iets niet beschrijft. En de doop van Jezus wordt nergens aangehaald als zijnde een onderdeel van de Verlossing. Wij belijden immers Jezus Christus, die gekruisigd.

Voor Paulus was het kruis genoeg, voor mij ook. Geen verwijzing naar de doop van Jezus, de verlossing is slechts te vinden in het kruis alleen.

He gelukkig Chat... blijkbaar lezen wij wel dezelfde Bijbel Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

MARIAN519 schreef:

Sorry Chat, niet veel gelezen van de week, het zijn lappen tekst soms.
Welke stelling?

De stelling was: Autisme is een uiterste vorm van mannelijk gedrag.

Chat heeft hierbij de volgende nuanceringen aangebracht:
Goed, nu de stelling. Ik heb toch de behoefte een aantal nuanceringen aan te passen. Autisme is een uiterste vorm van manlijk gedrag, door teveel testosteron, waardoor de verhouding tussen oestr. en test. uit evenwicht is.

Wat betekent het niet...Ten eerste autisme is geen mannenziekte. De discussie dat het alleen maar via het manlijke chromosoom doorgegeven wordt, is een andere en heeft niks te maken met deze stelling.

Ten tweede is er een verschil tussen manlijk gedrag en mannen. Je zou gemakkelijk kunnen concluderen dat autisme bij elke man aanwezig is, zoals geopperd in een andere bijdrage, maar zo werkt het dus niet. Op zichzelf is er niks verkeerds aan manlijk gedrag, zolang het maar niet extreem wordt.

Dit leidt natuurlijk tot een vraag: wat is manlijk gedrag, en wat is extreem? Bestaat er überhaupt wel manlijk of vrouwelijk gedrag en is het niet zo dat er zoveel schakeringen zijn in manlijk en vrouwlijk gedrag??

En wat is autisme? Vaak is het in elk leven anders, en komt men niet tot zuivere definities. PDD NOS eindigt niet voor niks met de woorden NOT OTHERWISE SPECIFIED. In elk leven komt autisme op een andere manier tot uitdrukking.
Verder loopt men het gevaar de ander te stigmatiseren als men van tevoren al beoordeelt over autisme, vaak vanuit ervaring in het eigen leven. Maar iedereen zit anders in elkaar.
Dat leidt automatisch tot de volgende vraag: wat heeft te maken met karakter en wat met autisme. Veel mensen kunnen dat onderscheid niet goed aanbrengen.

LISA610 · Berichten: 1309

VISSER278 schreef:

Misschien dat ik er morgen niet ben ivm te laat verlengen....

Hey Leo , als je hier weg gaat , dan meld je het wel even he?
Staat wel zo netjes vind ik. Lachende smiley

[/quote]

Hij komt wel weer terug hoor Visser.. even één dagje geduld Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

CROSSROAD317 schreef:

daarom is het dus een optie .... Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

terug

LISA610 · Berichten: 1309

HERMINA461 schreef:

Maak het eens duidelijker Verraste, verbaasde smiley

LISA610 · Berichten: 1309

CROSSROAD317 schreef:

Lisa en Leonard zou een optie kunnen zijn .... Clown smiley

tja wie zal het zeggen... Clown smiley

LISA610 · Berichten: 1309

JASMYN704 schreef:

Nou.......de betreffende muisjes van wie de naam allebei met n L begint, hebben mij dat ingefluisterd..... Clown smiley

sssst

LISA610 · Berichten: 1309

MAUREEN217 schreef:

Hoe ik erover denk, vinden jullie onzin, oké, dat jullie goedrecht. Maar dat er wordt gesuggereerd dat mannen autistisch zijn, daar hoor ik jullie niet over. Hoe zit dat dan?

Even op een ander topic kijken Maureen, daar is de discussie over autisme verder gegaan Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

Ligt het aan mij of is het bij dit topic heel lastig om on topic te blijven... Clown smiley

LISA610 · Berichten: 1309

LEONARD480 schreef:

Ha ik wel hoor ...slaap zelfs bij het Chatten Clown smiley

Oeps.. zulke slaapverwekkende gesprekken via de chat Leonard Smiley die vol vragen zit

LISA610 · Berichten: 1309

JASMYN704 schreef:

hihihi Dat krijg je van die nachtelijke chatpartijen hè...!

En wat weet jij van de nachtelijke chatpartijen van Leonard dan? Smiley met dichtgeplakte mond

LISA610 · Berichten: 1309

EGGIE989 schreef:

De vrouw waar ik las kind van droomde is enorm getrouwd momenteel Gefrustreerde smiley

(en niet met mij Gefrustreerde smiley

)

Tja.. dat krijg je ervan he.. Misschien toch iets meer vaart erachter de volgende keer.. ook weer niet teveel natuurlijk Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

DREMPEL163 schreef:

Sorry Marijan... wou niet alle juffen over 1 kam scheren,
Helaas hebben wij hier op school wel zo'n juf in groep 2 zitten Zieke smiley

Ze heeft bijna voor elk kind wel een etiketje en heeft het liefst dat ze allemaal een pilletje krijgen zodat ze wat rustiger worden, omdat de klassen tegenwoordig toch wel heel groot zijn Gefrustreerde smiley

Gelukkig zijn er daarin tegen ook andere juffen Knipoog smiley

Dus het kwam er een beetje beroerd uit zeg maar, was niet zo bedoeld.
En wat die pilletjes betreft...soms helpen ze idd en dan is het heel mooi dat ze bestaan, maar zelfs als ze wel helpen denk ik dat je niet enkel symptoon bestrijding moet doen, maar er wel degelijk ook therapie naast moet doen.

Is het heel raar als ik denk dat de betreffende juf haar eigen problemen op de kinderen projecteert. In een normale schoolklas zitten doorgaans enkele kinderen met gedragsproblemen, dus als die juf op ieder kind een etiketje probeert te plakken en het liefste heeft dat ze allemaal een pilletje krijgen waardoor ze rustiger worden ben ik geneigd te denken dat juf zelf problemen heeft met het in de hand houden van de klas. Vraag is dan of dit aan de kinderen ligt. Natuurlijk de klassen zijn tegenwoordig groot en dat valt niet altijd mee voor sommige juffen.... Aan de andere kant: 50 jaar terug waren de klassen soms nog veel groter en toen speelden dit soort problemen toch minder simpelweg doordat er heldere en duidelijke regels golden die ook consequent gehanteerd werden.

Ook tegenwoordig zijn er gelukkig genoeg juffen en meesters die een grote klas prima in de hand weten te houden de kinderen op een positieve manier weten te stimuleren door hun manier van lesgeven en door de wijze waarop zij omgaan met de kinderen. Zo zorgen zij ervoor dat de kinderen zich gewaardeerd voelen en zich goed kunnen ontwikkelen. En weet je, dat geldt dan niet voor de kinderen zonder gedragsproblemen, maar juist ook voor de kinderen die een beetje anders zijn. Hulde aan dat soort juffen en meesters!

LISA610 · Berichten: 1309

LEONARD480 schreef:

Was juist blij Lisa Lachende smiley

ha ha ha.. sorry dan Clown smiley

LISA610 · Berichten: 1309

MAUREEN217 schreef:

Mannen zijn niet autistisch, naar mijn mening, er schuilt meer een klein jongetje in hun, in de meeste gevallen zijn mannen niet helemaal volwassen, de vrouw daarintegen is sneller volwassen en heeft ook een scoort ook hoger in het onthouden, van verschillende dingen. En wat betreft wat ik eerder zei dat een vrouw zich moet terughouden, achterstellen, ja ik heb misschien verkeerde woorden gebruikt, soms heb ik moeite met bepaalde woorden ik zeg dit, maar bedoel dat. Ik bedoelde eigenlijk doordat een vrouw meer tijd heeft dan een man( als ze tenminste niet werkt buitenshuis), deze tijd kan benutten om te bidden voor haar man, want als het hem goed gaat, is het in het belang oor het hele gezin, je ziet en merkt de uitwerking van het gebed. Dat bedoelde ik eigenlijk te zeggen, sorry dat ik jullie op een dwaalspoor hebt gebracht. Tuurlijk is op basis van samenwerking en gelijkwaardigheid, het hele gebeuren is samen, daar is het hele huwelijk op gebaseerd, dat weet ik ook wel.
Basis voor een goed huwelijk is communicatie, samenspel een zijn en een goed sexueel beleving, zoals God het heeft bedoeld.

Hé Maureen, ik vind dat je mannen in het algemeen wel heel erg tekort doet door te stellen dat mannen helemaal niet volwassen worden en de vrouwen juist wel. Ook is het volstrekte onzin dat vrouwen hoger scoren in het onthouden van verschillende dingen. Ik weet niet wat voor mannen jij tegen bent gekomen, maar ik ken (gelukkig) en hele hoop mannen die wel degelijk volwassen zijn en heel goed in staat zijn om heel veel dingen te kunnen onthouden. Vraag me dus een beetje af waar je dit soort uitspraken in vredesnaam op baseert. Smiley die vol vragen zit

LISA610 · Berichten: 1309

CHATULIEM619 schreef:

Goed genoeg over alimentatie gepraat. Nu eens wat anders, het volgende is echt gebeurd en ik denk dat dit verhaal niet op zichzelf staat.

Een vriend van me had samen met zijn vrouw een baby van 9 maanden toen ze uit elkaar gingen. Na die tijd kreeg ze een nieuwe vriend en een baby. Vanaf dat moment probeert ze hem het bezoekrecht te ontzeggen, omdat het haar herinnert aan vroeger. Nu heeft ze weer een nieuw gezinnetje en ze wil niet meer aan vroeger denken. Ze is bezig om de naam te laten veranderen...kortom hij wordt daadwerkelijk weggedrukt door zn ex...

Tja Chat... hierover kan ik alleen maar zeggen dat ik dit mij heel triest in de oren klinkt, hoewel het me uiteraard niet duidelijk wordt wat de verdere achtergrond is. Als het uitsluitend zo is dat zij niets meer te maken wil hebben met haar ex-man, alleen maar omdat ze nu een nieuw gezin heeft, dan doet ze in mijn beleving haar kind tekort. Want hoe je het ook wendt of keert: haar ex-man blijft de enige echte vader van haar kind. En een kind krijgt op een zeker moment toch de behoefte om te weten waar haar of zijn roots vandaan komen. Ik vraag me trouwens ook af of je zomaar de achternaam van je kind kunt veranderen, zonder toestemming van de andere ouder.... Boze smiley

LISA610 · Berichten: 1309

DREMPEL163 schreef:

Er worden idd erg makkelijk etiketjes geplakt...
Is een kind een beetje druk dan heeft het ADHD is het een gesloten kind dan heeft het PDDNOS...De juffen op school denken het tegenwoordig allemaal wel te weten...Ze moeten een pilletje dan komt het goed Gefrustreerde smiley

Ik ga daar persoonlijk een beetje van stuiteren,
Je hebt nu eenmaal ook kindjes die gewoon druk zijn...
Je hebt nu eenmaal ook kindjes die gewoon gesloten of verlegen zijn.
Een etiketje heb je zomaar, veel sneller dan dat je er af bent,
Vertrouw je het als ouder niet,
laat dan je kind testen...
En verder denk ik dat een pilletje nooit de oplossing is...tuurlijk het kan ondersteunend werken, maar mag nooit opzich staan.

Helemaal mee eens Drempel. Voor de goede orde: ADHD en PDD-NOS zijn geen diagnoses die gesteld kunnen worden door een leerkracht, noch door ouders en bekenden, zelfs niet door een huisarts. Om tot een dergelijke diagnose te komen is een grondig psychologisch onderzoek een vereiste. En als zo'n onderzoek plaats vind wordt er naar veel meer kenmerken gekeken dan uitsluitend druk gedrag of introvert c.q. verlegen zijn. Als dan blijkt dat een kind ADHD of PDD-NOS heeft kan het idd zijn dat er medicijnen voorgeschreven worden, ter ondersteuning. Die medicijnen kunnen echter nooit de oorzaak weg nemen. En aangezien het gaat om gedragsproblemen dient er dan ook gedragstherapie gegeven te worden en waar nodig ook ondersteuning en begeleiding van de ouders / het gezin en de leerkrachten. Overigens blijken veel kinderen met ADHD en PDD-NOS wel degelijk intelligent en dus ook leerbaar te zijn. Juist in die gevallen kan een kind toch leren om "normaal" te functioneren in de maatschappij, zeker als er sprake is geweest van vroegtijdige onderkenning en een goede begeleiding. Laat het echter heel duidelijk zijn dat een introvert kind niet per definitie PDD-NOS heeft en dat een druk kind niet per definitie ADHD heeft. En geef een kind alsjeblieft geen medicijnen omdat de juf meent dat dit nodig is, want juist ook de medicijnen worden voorgeschreven als er daadwerkelijk sprake is van deze gedragsproblemen zijn geen snoepjes. Reden temeer om heel erg op te passen met de eerder genoemde libelle-psychologie.

Al met al is het wel zo dat we zo langzamerhand in een maatschappij leven waarbij je abnormaal bent als je geen etiketje opgeplakt kunt krijgen. En nee, dat is in mijn beleving zeker geen goede ontwikkeling, helemaal niet als een etiketje dan ook nog een excuus gaat vormen om je op een bepaald vlak niet verder te ontwikkelen: denk aan het voorbeeld "ik ben dyslectisch, dus ik ga maar niet proberen te lezen"wat Thomas gaf. Juist kinderen met PDD-NOS en ADHD zijn erbij gebaat als hen geleerd wordt om te gaan met de wereld om hen heen. Knipoog smiley

LISA610 · Berichten: 1309

DREMPEL163 schreef:

Ik steiger niet hoor Grace Knipoog smiley

Maar wou het toch even kwijt, kreeg een beetje de indruk dat mannen "zwart"werden gemaakt,

Het andere stukje wat je zo helder beschijft is in mijn ogen vele malen belangrijker

Hé Drempel, ff voor de duidelijkheid: ik heb niets geschreven wat past bij mijn persoonlijke situatie, want ook mijn ex betaald gewoon allimentatie naar draagkracht en verder kan ik mezelf en mijn kids prima onderhouden. Wel viel het me op dat sommige mannen een heel negatief beeld neer zetten van vrouwen die rond moeten komen van een bijstandsuitkering. Ik heb op mijn beurt geprobeerd om dat weer een beetje te nuanceren. Maar goed, feitelijk komt het erop neer dat iedere situatie verschilt en dat je dus moet oppassen met generaliseren. Er zijn mannen die worden kaal geplukt, terwijl hun ex-vrouw het geld bij bakken uit lijkt te geven aan dingen die niet direct in het belang van de kids lijken te zijn. Er zijn net zo goed vrouwen die de eindjes iedere maand opnieuw aan elkaar moeten knopen, terwijl hun ex-man een goed inkomen heeft en geen cent bijdraagt aan het levensoverhoud van hun gezamelijke kids. Maar gelukkig zijn er ook genoeg situaties waarin juist het betalen en ontvangen/besteden van allimentatie op een verantwoorde manier gebeurd.

LISA610 · Berichten: 1309

GRACE585 schreef:

we kunnen hier allemaal onze persoonlijke ervaringen neerzetten maar daar schiet niemand iets mee op.
het gaat erom of je als vader en of moeder je verantwoording blijft nemen voor je kinderen zowel in medezeggingschap als op financieel vlak,
of je nog relatie bouwd met je kinderen en hen kunt begeleiden naar hun volwassenheid.Ook afhankelijk bij wie de kinderen wonen en hoe groot de afstanden zijn tussen wie waar woont.En afhankelijk hoe de communicatie tussen de ex-partners is.

lisa knap dat jij zo'n goede omgang hebt.
hier lukt dat helaas niet altijd door de omstandigheden.

vind het jammer dat men hier nu meteen steigerd zodra het over financien gaat Gefrustreerde smiley

Same here Grace.. verantwoording dragen voor de kinderen gaat in mijn ogen een stuk verder dan alleen het financiele vlak. En idd het lukt niet iedereen om zo'n goede omgang met zijn of haar ex te hebben, dat maak ik ook in mijn nabije omgeving mee. Ik denk dat je er juist dan voor moet waken dat de kinderen niet tussen beide ouders in komen te staan.

LISA610 · Berichten: 1309

DREMPEL163 schreef:

Waar ik me groen en geel aan kan ergeren...
Is de volgende situatie...
Vaders betaald zich scheel aan allimentatie....
En moeders gaat van DAT geld lekker shoppen, nieuwe kleren, platte tv ffies dit en ffies dat en de kinderen lopen erbij als schooiertjes Gefrustreerde smiley

Dan denk ik ook der klopt iets niet, en ondertussen moeders maar klagen dat vaders niet genoeg betaald Verraste, verbaasde smiley

Dat zie je helaas ook vaak genoeg...

Gelukkig is het hier wel goed geregeld,
Pa betaald allimentatie... niet veel maar toch het is naar draagkracht...
Maar vader verdient zwart plenty bij....
Dus betaald vader de sporten van de kinderen. En eventuele andere dingen die ik even niet kan betalen.
Ik denk dat er in goed overleg best mogellijkheden zijn.
Maar helaas is goed overleg niet overal mogelijk en dit kan aan zowel de moeder als de vader liggen.

Ik snap je ergernis drempel, allimentatie is immers in de eerste plaats bedoeld als bijdrage in het levensonderhoud van de kids. Juist daarom herken ik het gevoel van: "hier klopt iets niet". Maar toch, het is niet aan ons om te oordelen lijkt me. Misschien heeft die moeder wel een hele andere beleving bij hoe haar kids erbij lopen, misschien kiezen die kids er zelf wel voor om er zo bij te lopen, misschien zijn die kids wel blijer met die nieuwe tv.. weet ik veel.

Ik vind het eigenlijk wel jammer dat dat de discussie zich nu heel erg toespitst op de allimentatie. In mijn beleving is er veel meer te zeggen over de rol van de vader na de echtscheiding. En ook daarvoor geldt dat goed overleg heel belangrijk is. Soms is dat idd niet mogelijk en dat kan inderdaad aan allebei liggen. De vraag is denk ik juist dan welke rol de vader dan nog kan/mag hebben. Is hij alleen goed voor de alimentatie of wordt hij echt nog betrokken in het leven van zijn kids... Knipoog smiley