christen zijn en schuldgevoel

Berichten: 95

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Tegelijkertijd is er ook een beginnend bewustzijn bij een bijzondere groep te behoren.
Een groep waar mijn ouders deel van zijn en die over iets heel bijzonders beschikt: de eeuwige waarheid.
En dat geeft me toch wel een speciaal gevoel. Dan zijn wij toch wel beter. Dat is dan wel weer een zondige gedachte, maar toch ontleen ik daar een soort veilig gevoel aan. Ik heb in ieder geval de zekerheid bij de juiste groep te behoren. Dat verschaft mij een duidelijk kader van waaruit ik kan oordelen over anderen.
Dat veilige gevoel heb ik dan uiteindelijk toch weer te danken aan God die zo barmhartig is geweest om ervoor te zorgen dat ik bij de juiste ouders met het juiste geloof geboren ben. Want mijn ouders zijn mijn alles en die weten wat goed is voor mij. Uiteindelijk is God nog belangrijker dan mijn ouders, want die zijn er tijdelijk en die zijn ook zondig, en God is er eeuwig en Hij weet en ziet alles. Ook al ziet niemand wat ik doe of denk, dan nog heeft God het in de gaten. En Hij ziet vooral hoe slecht ik ben. Als mensen toch eens zouden zien wie ik werkelijk ben…..
Maar, wee je gebeente(neem deze uitdrukking voor de verandering ook eens letterlijk) wanneer ik God niet gehoorzaam. Dan wacht mij eeuwige straf. God is ook een wreker. Dat wil hij wel niet, maar hij moet wel omdat ik zo slecht ben. Huilende smiley, smiley in tranen

Zeker in de pubertijd. Ik voelde me zeer aangetrokken tot de wereld van de rock`n roll. Die wereld vertegenwoordigde voor mij levenslust. Die levenslust gierde door mijn lijf. Ik had geleerd die te kwalificeren als slecht, maar hoe was het dan toch mogelijk dat het zo`n heerlijk gevoel was.
En dat is nou precies wat de duivel je influistert! Dat zijn de verleidingen waardoor je uiteindelijk verloren gaat. Verdringen dus, niet voelen. En telkens wanneer je opgewonden raakt wordt je eraan herinnerd hoe zondig je eigenlijk bent.
Dat bracht ook momenten met zich mee dat ik dacht, O.K als ik dan toch al slecht ben, kan ik er ook best eens aan toegeven. En dat bracht vervolgens weer schuldgevoelens met zich mee. Om dat niet meer te hoeven/willen voelen ging ik splitsen. Er ontstond een verborgen wereld.
Gelukkig werd in de loop van mijn pubertijd mijn levenslust sterker dan de leer. hoewel het schuldgevoel altijd onderhuids bleef.
Gedurende mijn pubertijd ontdekte ik ook duidelijke verschillen in de godsbeleving tussen mijn ouders. Mijn vader was strenger in de leer dan mijn moeder. Omwille van de eenheid en de vrede was zij met mijn vader meegegaan naar zijn kerk. Nu wij ouder werden gaf zij zichzelf meer ruimte voor haar eigen geloofsbeleving.
Ik ontleende daar de ruimte aan om ook zelf meer na te gaan denken.
Gaandeweg werd de catechismus minder bepalend in het dagelijks leven.
Het zaad van extreem schuldbewustzijn was echter vrucht gaan dragen en dat zou nog lang doorwerken.
Wat had ik geleerd:
Ik ben slecht en er kan niets goeds uit mijzelf komen
Mijn lijf is een bron van zondige impulsen en het is belangrijk daar niet naar te luisteren en er zeker niet aan toe te geven.
Ik kan niet op mijzelf vertrouwen
Ik ben volledig afhankelijk van een externe autoriteit die van mij houdt wanneer ik mij volledig onderwerp en die genadeloos straft wanner ik niet aan zijn voorwaarden voldoe…. En dat is liefde.
Mijn geweten wordt gevormd door wat God goed en slecht vindt. Ik weet dus ook wat goed en slecht is, dat vertelt mijn geweten mij.
Wanneer ik niet naar dat geweten luister ben ik verloren, word ik voor eeuwig verstoten en dat is dan mijn eigen schuld.
Er bestaat zoiets als een eeuwige waarheid. Die te kennen geeft veiligheid en zekerheid.
Er is verlossing mogelijk
Ik hoor bij de “goeden”, die de waarheid kennen, anderen zijn” verloren”.
Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

en ............................... herken je dit ? Hoe sta jij in het leven ?

Berichten: 1599

JOS689 schreef:

............ herken je dit ? Hoe sta jij in het leven ?

Tja...Jos.... ik herken dit volledig. Heb gelijke dingen meegemaakt.

De dingen die je schrijft over schuldig voelen, als je bijvoorbeeld een cafe inging om te gaan drinken, de schuld die je voelde als je eens een disco inging...
En dan het moment dat ik uit die kerk ben weggegaan. Altijd maar de kerk uitkomen en me rot, slecht, tot niets goeds in staat...... MAAR waar is de verlossing...ZE VERTELLEN DE HELFT MAAR....Als ik zelf in God's woord las, las ik andere dingen.
De jaren erna ben ik naar een andere kerk gegaan, en de God en Jezus horen preken zoals ik Hem ook las in de evangelieen.
Maar toch...loskomen van dat schuld gevoel, als je iets deed wat niet mocht, volgens hetgeen je ingestampt is in opvoeding en kerkelijke opvoeding.
En een aantal jaren heb ik dingen gedaan, die echt niet goed waren, geblowd, veel te veel gedronken enz....maar God bleef trekken.
Echt door mega diepe duistere dalen gegaan, waarin ik echt niet meer wist waar IK was en waar ik God kon vinden. Momenten dat ik diep de grens van het levensbesef naderde. Gelukkig kreeg ik vrienden, waarin ik de liefde voor Jezus zag, maar die mij ook de liefde van Jezus lieten zien.

Ik ben God dankbaar voor die vrienden die Hij op mijn weg heeft gebracht. En God dankbaar dat Hij mij genade heeft geleerd.
De schuldgevoelens zijn er niet meer, ik weet dat God daarin ook bevrijding kan geven.

Berichten: 2109

JOS689 schreef:

Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

Dit heeft zeker grote gevolgen in het leven nadien, zo merk ik ook nog elke dag. Het heeft me gevormd, ook al heb ik later wel handvatten gekregen om anders met bepaalde dingen om te gaan, het blijft moeilijk om oude patronen geheel los te laten, waardoor ik met bepaalde emoties niet altijd goed uit de hoek kom. Denk dat dit wel een patroon is dat voor velen met bepaalde traumaervaring geldt.

Een en ander heeft overigens voor mijn geloofsleven niet direct gevolgen gehad, althans niet ten negatieve. Juist in mijn relatie met God heb ik gemerkt dat het vertrouwen in God steviger is geworden in al die dingen. En ja, daarbij merk ik wel dat ik vaak mezelf enorm voor de kop kan slaan op de momenten dat ik mijn emotie weer niet goed weet te kanaliseren, juist ook omdat ik weet hoezeer ik God verdriet doe en die ander tegenover mij. Want het zijn vaak ook de mensen om wie ik het meest geef waarbij het snelst het kanaliseerprobleem optreedt...

Berichten: 456

Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer, want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen.

3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere?

Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.
Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

Berichten: 216

LIESBETH326 schreef:

Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.
Niemand ontkent dit door dit topic lijkt me.

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer,
Nee het is niet jammer, het is ronduit fout want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen. Precies, vernieuwd, leven vanuit hoop en niet vanuit schuld

3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere? Wijzen naar anderen maakt niet de eigen leer en invulling van geloven stiekum een beetje goed Liesbeth.. nee dat zeg je ook niet maar noem gewoon fout wat fout is zonder andere stromingen daarvan ook te betichten.
Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.

Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!
Lachende smiley

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

Berichten: 67

INEZ910 schreef:

Het is denk ik ook niet alleen een stukje kerk danwel leer....
Maar ook een stukje opvoeding,
Dat is wat ik heel erg merk vanuit mijn opvoeding en het geloof van mijn ouders die overigens niet reformatorisch zijn...

Berichten: 456

INEZ910 schreef:

LIESBETH326 schreef:
Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.
Niemand ontkent dit door dit topic lijkt me.

Daar heb je gelijk in gezien de reacties die er tot nu toe zijn, laten we dat dus zo houden...

INEZ910 schreef:

LIESBETH326 schreef:
2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer,
Nee het is niet jammer, het is ronduit fout want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen. Precies, vernieuwd, leven vanuit hoop en niet vanuit schuld

'Het is ronduit fout' vind ik een veel te sterk waardeoordeel.

INEZ910 schreef:

LIESBETH326 schreef:
3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere? Wijzen naar anderen maakt niet de eigen leer en invulling van geloven stiekum een beetje goed Liesbeth.. nee dat zeg je ook niet maar noem gewoon fout wat fout is zonder andere stromingen daarvan ook te betichten.
Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.

Het is niet mijn bedoeling om iets goed te praten door te wijzen op de tekorten van een andere gemeente, maar voor mijn gevoel deed ik dat ook niet, zette ik het alleen met elkaar in verband.

INEZ910 schreef:

LIESBETH326 schreef:
Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!
Lachende smiley

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

Berichten: 2463

INEZ910 schreef:

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer,
Nee het is niet jammer, het is ronduit fout want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen. Precies, vernieuwd, leven vanuit hoop en niet vanuit schuld

Waarom wordt God daarmee tekort gedaan?? Hij is een Liefdevolle God maar ook een rechtvaardige God.
God wil ook dat je besef hebt van je zondige aard, hoe kun je anders wedergeboren worden, als je toch al "goed" zou zijn in Zijn ogen??
Juist vanuit je zondige aard, kun je uitzien naar een Leven met Hem, nu hier op aarde, en straks bij Hem in de hemel.
Maar als je wedergeboren bent, een kind van God, dan hoef je niet steeds weer bepaald te worden bij je zondige aard, dan mag je leven in vrijheid, door genade, in Jezus Christus !!!

Berichten: 5407

LIESBETH326 schreef:

Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer, want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen.

3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere?

Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.
Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

Ik zie het niet als negatieve verhalen maar meer als levensverhalen........
Toevallig zijn het twee verhalen uit de reformatorische kerk maar het hadden net zo goed verhalen uit een andere kerk of geloofsgenootschap kunnen zijn want het zijn verhalen van mensen..........en die beleven dingen natuurlijk heel persoonlijk.....

Willemijn

Berichten: 368

JOS689 schreef:

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

"Dit soort teksten" zijn godsdienstige teksten. Veel mensen verstaan de kunst om deze godsdienstige teksten ook op het godsdienstige terrein te verstaan. Op één of andere manier hebben ze dat geleerd in hun leven.
Volgens mij gaat het mis als mensen deze teksten doortrekken naar het psychologische terrein. Dan komen mensen in de knoop met hun (schuld)gevoelens, denk ik.

Berichten: 368

CROSSROAD317 schreef:

Waarom wordt God daarmee tekort gedaan?? Hij is een Liefdevolle God maar ook een rechtvaardige God.
God wil ook dat je besef hebt van je zondige aard, hoe kun je anders wedergeboren worden, als je toch al "goed" zou zijn in Zijn ogen??
Juist vanuit je zondige aard, kun je ....

Mensen die zichzelf niet goed (genoeg) vinden, weten maar al te goed dat ze tekortschieten. Waarom zouden we dan de nadruk moeten leggen op het feit dat mensen zondig zijn?

Feit is, dat met de zondeval de mens gedeeltelijk niet goed meer is, maar een gedeelte is nog wel mooi en goed gebleven. De "oude" mens bestaat dus uit een stuk dat goed is, en uit een stuk dat slecht is. Wedergeboorte is nodig om de mens weer uit één stuk te laten zijn.
De mens is niet altijd geneigd tot alle kwaad, soms is de mens geneigd tot goede dingen!!!!! (of: geneigd tot die zaken, waar geen etiket van goed of kwaad aan kan worden gehangen......)

Berichten: 913

Berichten: 2113

CROSSROAD317 schreef:

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer,
Nee het is niet jammer, het is ronduit fout want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen. Precies, vernieuwd, leven vanuit hoop en niet vanuit schuld

Waarom wordt God daarmee tekort gedaan?? Hij is een Liefdevolle God maar ook een rechtvaardige God.
God wil ook dat je besef hebt van je zondige aard, hoe kun je anders wedergeboren worden, als je toch al "goed" zou zijn in Zijn ogen??
Juist vanuit je zondige aard, kun je uitzien naar een Leven met Hem, nu hier op aarde, en straks bij Hem in de hemel.
Maar als je wedergeboren bent, een kind van God, dan hoef je niet steeds weer bepaald te worden bij je zondige aard, dan mag je leven in vrijheid, door genade, in Jezus Christus !!!

Dat laatste moet dan wel ook gezegd worden Cross...
Mijn ervaring (toen ik op m'n 22e lid werd van de geref. vrijgemaakte kerk) is dat je het al fout had gedaan, nog voor de week begonnen was, en ja als je zo door 't leven moet (en zeker met mijn verleden, waarin ik het qua geloof trouwens erg 'licht' had), was 't moeilijk om nog een lichtpuntje te zien.
Ook veel later hoorde ik een preek (een internet kerkdienst van de ned. geref. kerk) over dat God spijt had dat ie mensen gemaakt had (gebeurtenis rond Noach), als dat de boventoon is en er wordt nog amper iets gezegd over Gods genade en Zijn goedheid dan is die verhouding zoek en ja, dat soort dingen maakt mij depressief !!
En dat kan toch niet de bedoeling zijn van het evangelie, wat betekent BLIJDE boodschap ...
Ik beschuldig geen kerk, maar vind soms wel dat de leer fout is...
De genade van Jezus Christus mag het laatste woord hebben, daar is de bijbel heel duidelijk over dacht ik...

Berichten: 95

Fijn dat je dat zo ervaren hebt en dat je nu de bevrijding mag ervaren naast dat de mens niet volledig en zondig is .

JONATHAN890 schreef:

Tja...Jos.... ik herken dit volledig. Heb gelijke dingen meegemaakt.

De dingen die je schrijft over schuldig voelen, als je bijvoorbeeld een cafe inging om te gaan drinken, de schuld die je voelde als je eens een disco inging...
En dan het moment dat ik uit die kerk ben weggegaan. Altijd maar de kerk uitkomen en me rot, slecht, tot niets goeds in staat...... MAAR waar is de verlossing...ZE VERTELLEN DE HELFT MAAR....Als ik zelf in God's woord las, las ik andere dingen.
De jaren erna ben ik naar een andere kerk gegaan, en de God en Jezus horen preken zoals ik Hem ook las in de evangelieen.
Maar toch...loskomen van dat schuld gevoel, als je iets deed wat niet mocht, volgens hetgeen je ingestampt is in opvoeding en kerkelijke opvoeding.
En een aantal jaren heb ik dingen gedaan, die echt niet goed waren, geblowd, veel te veel gedronken enz....maar God bleef trekken.
Echt door mega diepe duistere dalen gegaan, waarin ik echt niet meer wist waar IK was en waar ik God kon vinden. Momenten dat ik diep de grens van het levensbesef naderde. Gelukkig kreeg ik vrienden, waarin ik de liefde voor Jezus zag, maar die mij ook de liefde van Jezus lieten zien.

Ik ben God dankbaar voor die vrienden die Hij op mijn weg heeft gebracht. En God dankbaar dat Hij mij genade heeft geleerd.
De schuldgevoelens zijn er niet meer, ik weet dat God daarin ook bevrijding kan geven.

Berichten: 95

Henk , ik merk dat jij met een bepaald negatief gevoel over de kerk hebt
je bent begonnen het beter te doen maar bepaalde dingen jou nog een negatief gevoel geven waardoor je je soms verdrietig of gefrustreerd voelt , maar ik denk dat jij de kracht hebt gekregen om alles los te kunnen laten .
Hoe zou jij in de kerk willen functioneren ?
en wat bedoel je precies met kanaliseerprobleem ?

HENK710 schreef:

Dit heeft zeker grote gevolgen in het leven nadien, zo merk ik ook nog elke dag. Het heeft me gevormd, ook al heb ik later wel handvatten gekregen om anders met bepaalde dingen om te gaan, het blijft moeilijk om oude patronen geheel los te laten, waardoor ik met bepaalde emoties niet altijd goed uit de hoek kom. Denk dat dit wel een patroon is dat voor velen met bepaalde traumaervaring geldt.

Een en ander heeft overigens voor mijn geloofsleven niet direct gevolgen gehad, althans niet ten negatieve. Juist in mijn relatie met God heb ik gemerkt dat het vertrouwen in God steviger is geworden in al die dingen. En ja, daarbij merk ik wel dat ik vaak mezelf enorm voor de kop kan slaan op de momenten dat ik mijn emotie weer niet goed weet te kanaliseren, juist ook omdat ik weet hoezeer ik God verdriet doe en die ander tegenover mij. Want het zijn vaak ook de mensen om wie ik het meest geef waarbij het snelst het kanaliseerprobleem optreedt...

Berichten: 95

Liesbeth,
Het is juist iets wat in de kerken gebeurt en voorkomt dat iemand met onvrede , trauma of wat dan ook daar zit. En is het dan niet belangrijk dat je ook onvrede kunt uitspreken naar elkaar en elkaar daarin kunt helpen om samen een gemeente op te bouwen waar iedereen met plezier komt en samen de bevrijding door Jezus kunt vieren ....
en natuurlijk zijn er mensen naar andere kerken gegaan omdat zij daar wel vonden wat zij misten in de reformatorische kerken ....
Is dat soms niet een teken aan de wand dat er verschillende soorten mensen bestaan met ieder zijn eigen opvatting in het geloof waarbij de een meer op zonde en boete let en de ander meer op verlossing en bevrijding en in de ene kerk het formeel gaat , terwijl in de andere kerk mensen met handoplegging worden genezen ....

Hoe zie jij dat dan ?
Je hebt het wel over tekort schieten .....
maar ja, wat is dat , is er dan wel een leer die niet te kort schiet ?

LIESBETH326 schreef:

Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer, want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen.

3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere?

Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.
Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

Berichten: 95

INEZ910 schreef:

natuurlijk is er geen zwarte kerk ... wel een kerk waar je je bijvoegt.

Berichten: 95

MAATJES468 schreef:

Het is denk ik ook niet alleen een stukje kerk danwel leer....
Maar ook een stukje opvoeding,
Dat is wat ik heel erg merk vanuit mijn opvoeding en het geloof van mijn ouders die overigens niet reformatorisch zijn...

en hoe vorm je dan je eigen geloof ?

Berichten: 95

WILLEMIJN232 schreef:

Ik zie het niet als negatieve verhalen maar meer als levensverhalen........
Toevallig zijn het twee verhalen uit de reformatorische kerk maar het hadden net zo goed verhalen uit een andere kerk of geloofsgenootschap kunnen zijn want het zijn verhalen van mensen..........en die beleven dingen natuurlijk heel persoonlijk.....

Willemijn

Ieder heeft zijn kijk op het geloof en dat respecteren en wat is er tegen om daar over te discussieren ???

Berichten: 95

ARJAN007 schreef:

"Dit soort teksten" zijn godsdienstige teksten. Veel mensen verstaan de kunst om deze godsdienstige teksten ook op het godsdienstige terrein te verstaan. Op één of andere manier hebben ze dat geleerd in hun leven.
Volgens mij gaat het mis als mensen deze teksten doortrekken naar het psychologische terrein. Dan komen mensen in de knoop met hun (schuld)gevoelens, denk ik.

Dat hoeft niet , als je weet dat hoe je met bepaalde dingen om moet gaan . heb je dat nooit geleerd in je jeugd en ben je alleen volgepompt met 'de leer van je ouders' dan kom je in de knoop omdat dat niet van jezelf is
Hoe ga je dan met andermans meningen om ? Ik denk dat diegenen dan wegkruipen voor elke discussie omdat ze dan geen grond hebben in zichzelf en niet weten waarom dingen in geloof zijn omdat ze alleen het standaard dogma weten en verder niks ....
Daarom is het belangrijk een eigen mening te hebben en een eigen geloof.

Berichten: 95

SUSANNAH475 schreef:

Dat laatste moet dan wel ook gezegd worden Cross...
Mijn ervaring (toen ik op m'n 22e lid werd van de geref. vrijgemaakte kerk) is dat je het al fout had gedaan, nog voor de week begonnen was, en ja als je zo door 't leven moet (en zeker met mijn verleden, waarin ik het qua geloof trouwens erg 'licht' had), was 't moeilijk om nog een lichtpuntje te zien.
Ook veel later hoorde ik een preek (een internet kerkdienst van de ned. geref. kerk) over dat God spijt had dat ie mensen gemaakt had (gebeurtenis rond Noach), als dat de boventoon is en er wordt nog amper iets gezegd over Gods genade en Zijn goedheid dan is die verhouding zoek en ja, dat soort dingen maakt mij depressief !!
En dat kan toch niet de bedoeling zijn van het evangelie, wat betekent BLIJDE boodschap ...
Ik beschuldig geen kerk, maar vind soms wel dat de leer fout is...
De genade van Jezus Christus mag het laatste woord hebben, daar is de bijbel heel duidelijk over dacht ik...

Hoi Susannah, kijk eens naar de engelen bij abraham , waarbij abraham vraagt om sodom en gomorra te onzien als er nog maar een paar rechtvaardigen wonen .... en ik weet dat jij ook een rechtvaardig kind van God mag zijn Susannah !!!
Wat vind jij dan soms fout aan de leer ? Laat eens zien hoe jij dat ziet .

Berichten: 2463

SUSANNAH475 schreef:

Dat laatste moet dan wel ook gezegd worden Cross...
Mijn ervaring (toen ik op m'n 22e lid werd van de geref. vrijgemaakte kerk) is dat je het al fout had gedaan, nog voor de week begonnen was, en ja als je zo door 't leven moet (en zeker met mijn verleden, waarin ik het qua geloof trouwens erg 'licht' had), was 't moeilijk om nog een lichtpuntje te zien.
Ook veel later hoorde ik een preek (een internet kerkdienst van de ned. geref. kerk) over dat God spijt had dat ie mensen gemaakt had (gebeurtenis rond Noach), als dat de boventoon is en er wordt nog amper iets gezegd over Gods genade en Zijn goedheid dan is die verhouding zoek en ja, dat soort dingen maakt mij depressief !!
En dat kan toch niet de bedoeling zijn van het evangelie, wat betekent BLIJDE boodschap ...
Ik beschuldig geen kerk, maar vind soms wel dat de leer fout is...
De genade van Jezus Christus mag het laatste woord hebben, daar is de bijbel heel duidelijk over dacht ik...

Ik schreef het er ook niet voor niets bij Sus....... Knipoog smiley

Maar als je wedergeboren bent, een kind van God, dan hoef je niet steeds weer bepaald te worden bij je zondige aard, dan mag je leven in vrijheid, door genade, in Jezus Christus !!!

Berichten: 95

CROSSROAD317 schreef:

Ik schreef het er ook niet voor niets bij Sus....... Knipoog smiley

Maar als je wedergeboren bent, een kind van God, dan hoef je niet steeds weer bepaald te worden bij je zondige aard, dan mag je leven in vrijheid, door genade, in Jezus Christus !!!

welke vrijheid crossroad ?

Berichten: 5407

JOS689 schreef:

Ieder heeft zijn kijk op het geloof en dat respecteren en wat is er tegen om daar over te discussieren ???

Helemaal niets Jos en dat probeerde ik met mijn stukje ook aan te geven.......

Willemijn

Berichten: 456

JOS689 schreef:

Liesbeth,
Het is juist iets wat in de kerken gebeurt en voorkomt dat iemand met onvrede , trauma of wat dan ook daar zit. En is het dan niet belangrijk dat je ook onvrede kunt uitspreken naar elkaar en elkaar daarin kunt helpen om samen een gemeente op te bouwen waar iedereen met plezier komt en samen de bevrijding door Jezus kunt vieren ....
en natuurlijk zijn er mensen naar andere kerken gegaan omdat zij daar wel vonden wat zij misten in de reformatorische kerken ....
Is dat soms niet een teken aan de wand dat er verschillende soorten mensen bestaan met ieder zijn eigen opvatting in het geloof waarbij de een meer op zonde en boete let en de ander meer op verlossing en bevrijding en in de ene kerk het formeel gaat , terwijl in de andere kerk mensen met handoplegging worden genezen ....

Hoe zie jij dat dan ?
Je hebt het wel over tekort schieten .....
maar ja, wat is dat , is er dan wel een leer die niet te kort schiet ?

Het is zeker belangrijk dat mensen hun onvrede op z'n minst bespreekbaar kunnen maken. In veel kerken kan dit ook, binnen de reformatorische kerken ligt dat overigens wel heel gevoelig en moeilijk. Vanwege een sterke hiërarchie. Helaas lijkt macht nog wel eens een rol te spelen en misbruikt te worden... wat kan leiden tot beschadigingen op allerlei gebieden. Je schetste zelf in je openingspost al een aantal voorbeelden.

Het zal je duidelijk zijn dat ik afkomstig ben uit een reformatorische hoek: een behoudende hervormde gemeente. Ik ben daarin opgegroeid, heb ook persoonlijk het geloof daar gevonden. Schuldgevoelens hebben geen grote rol gespeeld. Naast dat er een nadruk lag op je zondige aard, werd ook Christus voorgespiegeld als een God van liefde en trouw die 'de grootste zondaren' tot zich roept.

Daarnaast ben ik ook blij met de dingen die ik heb meegekregen vanuit de reformatorische kerk, namelijk eerbied voor God, gevoel voor heiligheid, bijbelkennis, trouw in de kerkgang, orde in de diensten en vast nog wel meer.
Voor mij is dat van grote betekenis; die kant miste ik ook in je openingspost, vandaar dus misschien ook wel dat ik het niet kon laten wat algemene opmerkingen te plaatsen...

Berichten: 2463

JOS689 schreef:

welke vrijheid crossroad ?

De vrijheid die we hebben om elke dag, ondanks onze zonden voor zijn aangezicht te komen. Dat kan zijn in gebed, aanbidding, lofprijzing etc etc

De bewerker van vals schuldgevoel is Satan: Die hen dag en nacht aanklaagde voor onze God (Openb. 12: 10 )

De bewerker van overtuiging is de Heilige Geest, Hij zal de wereld overtuigen van zonde. (Joh. 16 : 8 )

Ik denk dat we als christenen heel goed het onderscheidt moeten zien tussen deze twee schuldgevoelens.

Berichten: 2978

Heel herkenbaar.Een leven van toewijding en opoffering,niet voor jezelf kunnen en mogen kiezen want de mens is in beginsel zondig,goed je best doen is nooit goed genoeg.Het is vreselijk moeilijk dat los te laten(voor mij persoonlijk) ook al weet je nu beter(hoop je),je kiest waarvoor je altijd gekozen hebt,simpelweg omdat je weet dat je dat kunt,dat stukje veiligheid,en niet omdat het goed voor je is want voor jezelf kiezen.........etc........

Berichten: 1464

LEANNE226 schreef:

Heel herkenbaar.Een leven van toewijding en opoffering,niet voor jezelf kunnen en mogen kiezen want de mens is in beginsel zondig,goed je best doen is nooit goed genoeg.Het is vreselijk moeilijk dat los te laten(voor mij persoonlijk) ook al weet je nu beter(hoop je),je kiest waarvoor je altijd gekozen hebt,simpelweg omdat je weet dat je dat kunt,dat stukje veiligheid,en niet omdat het goed voor je is want voor jezelf kiezen.........etc........

ik neem hier even het rode leanne(ovirigens niet persoonlijk bedoelt )
het goed doen en dat het nooit goed genoeg is?????

ik zelf ben opogegroeit in een kerk waar je op t einde van je leven bij God mag komen als je maar goed geleefd heb,een leven uit goede werken met daar tevens ook steeds de angst en vraag,leef en doe ik t wel allemaal goed,ik hoop het maar (hoop als onzekerheid)

nadat ik uit deze kerk gestapt ben en alles losliet en mijn eigen weg ging mocht ik na een aantal jaren opnieuw tot geloof komen en mocht ik ontdekken dat door Jezus christus aan te nemen in mijn hart dat Hij voor mijn zonden gestorven is en dat daardoor mijn zondenschuld weggedragen is aan het kruis op golgotha.er was geen angst meer dat ik t toch nooit goed genoeg kon doen want daar in de plaats komt dan de zekerheid dat God de Vader mij zal zien vrij van zondeschuld schoongewassen door t bloed van Jezus wat vloeide op t kruis.
wil dat zeggen dat ik dan nooit geen fouten meer maak;zeker niet.maar wel dat wanneer ik oprecht berouw hebt van die zonden(geopenbaard door Gods Geest)die zonden weggedaan zijn.
En dat heeft dus te maken met geloof,dat de ziel behoud.
het geloof is nu de zekerheid der dingen,die men hoopt,en het bewijs der dingen ,die men niet ziet (hebr.11:1)
vanuit dit oogpunt doe je dan geen goede werken meer om behouden te worden maar doe je goede werken uit liefde naar God omdat je weet dat je behouden bent.

Berichten: 5057

Eerlijk gezegd ben ik blij met deze discussie. Want ik zie dit als een vervolg op andere discussies die we gehouden hebben op het forum. Ik denk dat een van de kernen van dit probleem is, dat de werkelijke relatie met God vertheologiseerd is. Kinderen worden opgevoed met de leer van de kerk, zonder dat de relatie met God centraal komt te staan.
Zelf leid ik kinderkampen, en we sluiten elk kamp af met een uitnodiging: wil jij je hart aan de Heer geven? Nu weet ik dat er best wel kinderen zijn die niet precies weten wat dat is en dat het langs ze heen glijdt, maar er zijn voldoende kinderen die best wel in staat zijn die keuze te maken. En veel van die kinderen zeggen op latere leeftijd dat dat hun keuze was. W. Booth, de oprichter van het Leger des Heils, vertelde dat hij terugkwam van een evangelisatiecampagne, en dat 2 en een halve levens aan God gegeven waren. 2 kinderen en één volwassene. Als een kind zijn hart aan God geeft, heeft het nog zijn hele leven voor zich.
Uiteindelijk zullen we allemaal die keuze moeten maken. Want dat alleen kan de basis worden van het geloof. Datgene wat je geleerd is, is onvoldoende. Uiteindelijk te kiezen voor het leven met God, is het belangrijkste. Want dan krijgt hetgene wat je geleerd is zin en komt het ten volle tot zijn recht.

LEANNE226 schreef:

Een leven van toewijding en opoffering,niet voor jezelf kunnen en mogen kiezen want de mens is in beginsel zondig,goed je best doen is nooit goed genoeg.Het is vreselijk moeilijk dat los te laten(voor mij persoonlijk) ook al weet je nu beter(hoop je),je kiest waarvoor je altijd gekozen hebt,simpelweg omdat je weet dat je dat kunt,dat stukje veiligheid,en niet omdat het goed voor je is want voor jezelf kiezen.........etc........

Je conclusie ontgaat me een beetje Leanne. Je hebt een bepaalde weg gekozen, is dat de weg: ik trek me niks meer aan wat de mensen van me denken of is de weg: God houdt toch van me ondanks alles wat er gebeurd is in mijn leven???

Berichten: 766

[quote=CHATULIEM619]Eerlijk gezegd ben ik blij met deze discussie. Want ik zie dit als een vervolg op andere discussies die we gehouden hebben op het forum. Ik denk dat een van de kernen van dit probleem is, dat de werkelijke relatie met God vertheologiseerd is. Kinderen worden opgevoed met de leer van de kerk, zonder dat de relatie met God centraal komt te staan.
Zelf leid ik kinderkampen, en we sluiten elk kamp af met een uitnodiging: wil jij je hart aan de Heer geven? Nu weet ik dat er best wel kinderen zijn die niet precies weten wat dat is en dat het langs ze heen glijdt, maar er zijn voldoende kinderen die best wel in staat zijn die keuze te maken. En veel van die kinderen zeggen op latere leeftijd dat dat hun keuze was. W. Booth, de oprichter van het Leger des Heils, vertelde dat hij terugkwam van een evangelisatiecampagne, en dat 2 en een halve levens aan God gegeven waren. 2 kinderen en één volwassene. Als een kind zijn hart aan God geeft, heeft het nog zijn hele leven voor zich.
Uiteindelijk zullen we allemaal die keuze moeten maken. Want dat alleen kan de basis worden van het geloof. Datgene wat je geleerd is, is onvoldoende. Uiteindelijk te kiezen voor het leven met God, is het belangrijkste. Want dan krijgt hetgene wat je geleerd is zin en komt het ten volle tot zijn recht.
Je conclusie ontgaat me een beetje Leanne. Je hebt een bepaalde weg gekozen, is dat de weg: ik trek me niks meer aan wat de mensen van me denken of is de weg: God houdt toch van me ondanks alles wat er gebeurd is in mijn leven???

Wat ik herkenbaar vind is dit: ik ben nederlands hervormd opgevoed, nogal streng in sommige opzichten. Als tiener haakte ik af en jaren later pakte ik als volwassene het geloof weer op. Dat is volgens mij waarop Chat in de op een na laatste alinea op doelt.