Wel of geen kinderen

Berichten: 4

Vind het zo moeilijk, heb al een aantal leuke profielen gezien maar niet op gereageerd of ik heb ze afgewezen omdat de desbetreffende persoon kinderen heeft.

Ik vind kinderen wel leuk en had ze ook graag gehad willen hebben maar heb er totaal geen ervaring mee, heb geen broers of zussen en zie de kinderen die er zijn binnen mijn familie omdat ze ver weg wonen maar heel zelden.

Wat verwachten mensen met kinderen eigenlijk van iemand met wie ze een nieuwe relatie willen beginnen? Op een afstandje blijven of volledig meedraaien met de opvoeding? Ik ben gewoon bang dat ik afgewezen ga worden omdat iemands kinderen mij niet aardig vinden, of dat als het volwassen kinderen zijn ze zich te veel met de relatie bemoeien.

Dit klinkt misschien allemaal erg overdreven maar ik ben nou eenmaal heel onzeker.

Ben benieuwd hoe anderen dit zouden aanpakken, er gewoon voor gaan en kijken waar het schip strandt of bij je standpunt blijven en net zolang blijven zoeken?

Berichten: 149

BARBARA086 schreef:

Vind het zo moeilijk, heb al een aantal leuke profielen gezien maar niet op gereageerd of ik heb ze afgewezen omdat de desbetreffende persoon kinderen heeft.

Ik vind kinderen wel leuk en had ze ook graag gehad willen hebben maar heb er totaal geen ervaring mee, heb geen broers of zussen en zie de kinderen die er zijn binnen mijn familie omdat ze ver weg wonen maar heel zelden.

Wat verwachten mensen met kinderen eigenlijk van iemand met wie ze een nieuwe relatie willen beginnen? Op een afstandje blijven of volledig meedraaien met de opvoeding? Ik ben gewoon bang dat ik afgewezen ga worden omdat iemands kinderen mij niet aardig vinden, of dat als het volwassen kinderen zijn ze zich te veel met de relatie bemoeien.

Dit klinkt misschien allemaal erg overdreven maar ik ben nou eenmaal heel onzeker.

Ben benieuwd hoe anderen dit zouden aanpakken, er gewoon voor gaan en kijken waar het schip strandt of bij je standpunt blijven en net zolang blijven zoeken?

Hee, interessante vraag.
Hoewel ik zelf geen kinderen heb (of heb gekregen) zou ik hier toch graag op willen reageren.
Iedere ouder zal zijn/ haar eigen voorkeur daarin hebben.
Zelf zie ik het zo: Ik denk dat het o.a. afhankelijk is van de leeftijd, als kinderen nog (erg) jong zijn zou je intensief betrokken kunnen worden bij het opvoeden (uiteraard in overleg met de biologische ouder), als kinderen al een jaar of 17 zijn denk ik dat je voor de opvoeding te laat komt, niet dat je dan niet welkom bent in het leven van zo'n kind (puber), maar om je dan nog intensief met de opvoeding te bemoeien lijkt me geen goed idee.

Verder als je iemand tegenkomt die kinderen heeft ik zou eerst gewoon een tijd gaan daten zonder kinderen, zelfs als het serieus wordt is het denk ik belangrijk om de kinderen aan je te laten wennen. Tenminste zo zou ik het doen als ik in die situatie zou zitten. Als ze aan je gewend zijn zou je vervolgens met je geliefde kunnen overleggen wat zijn taken zijn en wat jouw taken zijn.
Als ik jouw schrijven zo lees denk ik wel dat je er te gespannen over denkt. Als kinderen je niet aardig vinden is dat jammer en misschien belangrijk voor je omdat je er dan toch intensief bij betrokken bent. Aan de andere kant kun je het ook als een uitdaging zien. Het lijkt mij wel een uitdaging om kinderen van een ander toch te laten zien wie jij bent, maar als je je al onzeker voelt daarover (vooral de wat oudere kinderen) lijkt me dat lastig, kinderen voelen dat denk ik en proberen je uit, maar als ze zien dat jij relaxed daar in staat en die (verkeerde) aandacht niet krijgen zullen ze uiteindelijk (haha want ze zullen het vast niet snel opgeven Knipoog smiley

) wel ophouden met dat (verkeerde) gedrag.

Verder op de vraag wat een ouder er van verwacht.. ik denk dat het handig is dit persoonlijk (bijv. in een privémail of privéchat) te vragen, dat kan bij ieder weer verschillen namelijk.

Ik hoop dat je er iets mee kan. En voor de ouders hier: Laat gerust weten als je het er niet mee eens bent en hoe jij er over denkt.

Succes!

Berichten: 4

Denk idd. dat je gelijk hebt FREEDOM687, ik maak me veel te druk.
(zoals gewoonlijk) Ik moet gewoon wat relaxter er tegenover staan,
eerst een goede relatie opbouwen en zo eventuele kinderen aan me
laten wennen. (en ik aan hun)

Bedankt voor je antwoord het heeft mij goed geholpen. Lachende smiley

Berichten: 149

BARBARA086 schreef:

Denk idd. dat je gelijk hebt FREEDOM687, ik maak me veel te druk.
(zoals gewoonlijk) Ik moet gewoon wat relaxter er tegenover staan,
eerst een goede relatie opbouwen en zo eventuele kinderen aan me
laten wennen. (en ik aan hun)

Bedankt voor je antwoord het heeft mij goed geholpen. Lachende smiley

Fijn!

En weet je, het lukt niemand om door iedereen aardig gevonden te worden Knipoog smiley

En ik denk zelf dat met name de wat oudere kinderen je de ene keer niet kunnen uitstaan en de andere keer zijn ze je beste vriend(in), zo zijn kinderen denk ik.. ze staan midden in het leven, zijn bezig de wereld te ontdekken en leren van mensen om hun heen..

En zoals jij het nu schrijft, relaxed er tegenover staan, eerst die relatie opbouwen en aankijken dan heb je de juiste houding denk ik..

Ik wens je heel veel succes! Lachende smiley

Berichten: 13

Hoi Barbara,

Lees hier jouw berichtje,
Wil je vertellen hoeveel respect ik voor je heb dat jij je op deze manier zo kwetsbaar durft op te stellen om dit met ons allemaal te delen.
Zegt veel over jezelf, kwetsbaar en aan de andere kant heel sterk.
Onderschat jezelf niet!

Groeten Christine.

Berichten: 4

Bedankt Christine, Ja het is gewoon al zo lang geleden sinds ik een relatie had, (en dat was er een die nog in ontwikkeling was) dat ik helemaal weer opnieuw moet wennen mocht ik iemand ontmoeten, niet alleen aan de persoon zelf maar ook aan alles wat er bij een relatie komt kijken.

Berichten: 31

Mocht je ooit een relatie krijgen met een man met kinderen wil ik je als tip meegeven om de kinderen vanaf het eerste moment erbij te betrekken.
Mijn moeder is 6 jaar geleden overleden en vorig jaar kreeg mijn vader een relatie met een vrouw (nooit getrouwd en geen kinderen). Het was/is een hele aardige vrouw, maar vanaf het begin nam zij echt de moeder rol over die zij in gedachten had. Wij, als kinderen van 16+, accepteerde dat niet omdat wij niet vonden dat zij die rol gelijk verdiende... Maar dat kwam vooral omdat ze 'gewoon' alles deed en niets met ons overlegde. Probeer het kind/de kinderen overal bij te betrekken.
De relatie van mijn vader is overigens gestrand, mede door het weinige communiceren.
Ik wil je niet ontmoedigen hoor! Maar dit weet ik uit eigen ervaring waar ik tegenaan liep. Ik wens je veel liefde en geluk toe (met of zonder kinderen)

Berichten: 4

Bedankt voor je berichtje Bientje (ik weet de reactie is nogal laat)
Laat ik eerst zeggen hoe erg ik het voor je vind dat je op zo'n
jonge leeftijd je moeder hebt verloren. Ik denk dat er veel afhangt
van de situatie met iemand met kinderen. Wonen ze nog thuis, of zijn
ze al de deur uit? Wonen ze bij hun moeder en heeft de vader ze
alleen in het weekend? etc. Verder hangt het natuurlijk ook af van
het karakter van de kinderen, doen ze liever dingen in hun eentje
of hebben ze graag volwassenen om zich heen die leuke dingen met
ze doet of bij wie ze om advies o.i.d. kunnen vragen? Denk dat dat
vooral bij pubers het moeiijkst is.

Berichten: 18

BARBARA086 schreef:

Vind het zo moeilijk, heb al een aantal leuke profielen gezien maar niet op gereageerd of ik heb ze afgewezen omdat de desbetreffende persoon kinderen heeft.

Ik vind kinderen wel leuk en had ze ook graag gehad willen hebben maar heb er totaal geen ervaring mee, heb geen broers of zussen en zie de kinderen die er zijn binnen mijn familie omdat ze ver weg wonen maar heel zelden.

Wat verwachten mensen met kinderen eigenlijk van iemand met wie ze een nieuwe relatie willen beginnen? Op een afstandje blijven of volledig meedraaien met de opvoeding? Ik ben gewoon bang dat ik afgewezen ga worden omdat iemands kinderen mij niet aardig vinden, of dat als het volwassen kinderen zijn ze zich te veel met de relatie bemoeien.

Dit klinkt misschien allemaal erg overdreven maar ik ben nou eenmaal heel onzeker.

Ben benieuwd hoe anderen dit zouden aanpakken, er gewoon voor gaan en kijken waar het schip strandt of bij je standpunt blijven en net zolang blijven zoeken?

Ik ben inmiddels vorig jaar getrouwd met een man die 5 kinderen heeft in de leeftijd van 5 tot 21 jaar.
Mijn ervaring is dat ook al loopt het contact in eerste instantie geweldig gezellig, je toch altijd te maken hebt met onderliggende emoties van de kinderen en de families om de kinderen heen.
De kinderen leven in twee werelden; de leefwereld van vader en de leefwereld van moeder. Je hebt dus niet alleen te maken met het acceptatie-proces van de kinderen; zij worden ook vanuit hun familie beïnvloed, wat grote impact kan hebben op hoe zij tegen de nieuwe keuzes van één van de ouders aankijken.

In mijn geval betekent dat dat de oudere kinderen van mijn man me op zich niet onaardig vinden, maar geen/weinig behoefte hebben om contact met mij zoeken.

Ik denk dat wanneer je onzeker bent over je rol binnen een relatie waarbij kinderen zijn betrokken, het zaak is dat je er met je (eventuele aanstaande) partner heel duidelijke afspraken over maakt, en zeker ook wederzijdse verwachtingen uitspreekt.

Ik zeg altijd; wie het hart van het kind heeft, heeft het kind.
Hoeveel contact er dan is, is slechts een moment opname.
mijn advies aan Barbara zou zijn; ga eerst eens op verkenning of je van desbetreffende man denkt te kunnen houden, en kijk pas in tweede instantie of de kinderen extra zorg vragen (al dan niet in het vrijlaten in de hoeveelheid contact die zij met je willen onderhouden)

Bovendien is een gangbare omgangsregeling dat de man de kinderen slechts om het andere weekend verzorgt, en blijven er dus minimaal 24 "kinderloze" dagen over per maand.

wat je ook vaak ziet gebeuren is dat wanneer de situatie stabiliseert, de kinderen het contact wel weer aantrekken.

Berichten: 23

ik heb ooit eens een keer geroepen dat ik geen kinderen wilde/wenste, voornamelijk wegens mijn leeftijd.

de wereld was te klein voor sommigen...terwijl het mijn zienswijze was op de vraag of ik wel of geen kinderen wilde.

Berichten: 18

ROELOF140 schreef:

ik heb ooit eens een keer geroepen dat ik geen kinderen wilde/wenste, voornamelijk wegens mijn leeftijd.

de wereld was te klein voor sommigen...terwijl het mijn zienswijze was op de vraag of ik wel of geen kinderen wilde.

en hoe kijk je er op dit moment tegen aan, roelof??
wil je zelf misschien toch wel kinderen, als de omstandigheden dat toelaten, of kun je wel haar kinderen (als ze die zou hebben) helpen verzorgen?
je kunt op zich wel gezellig met kinderen overweg, weet ik.
Lachende smiley

Berichten: 23

ik denk dat ik in mijn standpunt de laatste tijd niet veranderd ben. dat ik me soms erger aan mijn neven/nichten, komt meer doordat ik niet zo met hun ouders (= mijn broer en zussen en hun partners) kan opschieten.

andervrouws kinderen helpen opvoeden zou nog een optie kunnen zijn, maar ik denk van mezelf dat ik (te?) streng ben voor ze.

Berichten: 1

ROELOF140 schreef:

ik denk dat ik in mijn standpunt de laatste tijd niet veranderd ben. dat ik me soms erger aan mijn neven/nichten, komt meer doordat ik niet zo met hun ouders (= mijn broer en zussen en hun partners) kan opschieten.

andervrouws kinderen helpen opvoeden zou nog een optie kunnen zijn, maar ik denk van mezelf dat ik (te?) streng ben voor ze.

jou kennende sou dah somaar mee kenne valleh...... Engeltje smiley

Berichten: 6

Ja zeker, ik ben altijd gek op kinderen geweest.
Zelf kom ik uit een vrij groot gezin ( 2 zussen en 4 broers), en als ik mijn neefje zie geniet ik ook met volle teugen. Lachende smiley

Berichten: 23

ik schijn dan wel aardig met kinderen op te kunnen schieten, maar van mezelf hoef ik ze niet te hebben. eer ze een boom in kunnen klimmen ben ik 50+ en dat vind ik te oud. qua leeftijdsverschil hadden het dan mijn kleinkinderen kunnen zijn.

en dat wil ik ze niet aandoen.

Berichten: 1

Wel Roelof ik kan ze niet eens hebben d.w.z. kwa drukte maar ik ben 60 he
Wel heb ik er pijn van dat ik ze niet heb gekregen toen ik zelf nog jong was
maar als ik nu met een kind praat of in de gemeente achter een kind zit zoals vanavond terwijl ik hem toch best wel ken dan voel ik mij deels onhandig, opgelaten en weet mij absoluut geen houding te geven. kan ook niet met emoties over weg maar goed so be it

Berichten: 330

Geen onbelangrijk onderwerp dacht ik..

Er kan veel over gezegd worden.
Ik heb een ding....
Kinderen moeten blijven voorgaan in alles.
Ze mogen in geen enkel geval het idee krijgen dat ze er wat bij komen te hangen..even zo gezegd.

Berichten: 5

Goed onderwerp.

In het profiel staat de vraag ook niet zo duidelijk: Kinderwens: gaat het dan om eigen of andermans kinderen? Vroeger stond het anders geformuleerd, dan kon je kiezen uit iets met "jouw kinderen zijn welkom". Dat maakte het een beetje duidelijker hoe iemand daarin stond.

Als ouder van 3 weet ik dat kinderen op de eerste plaats komen. Tegelijkertijd zijn mijn kinderen nooit negatief geweest, eerder positief nieuwsgierig naar àls er een partner bij zou komen. En als het om omgang met grotere kinderen gaat: tieners accepteren in zijn algemeenheid niet zo gemakkelijk bevelen, ook niet van de ouders. Dan is het meer: in goed overleg, maar ik ben als ouder uiteindelijk wel de baas / verantwoordelijk. En vooral uitleggen waarom je iets vindt.

Wat voor een partner zonder kinderen belangrijk is, is om te realiseren dat als er kinderen zijn, dat je dan als partner toch rekening moet houden met al het geregel en georganiseer daaromheen. Dat betekent nogal eens dat je niet zomaar even kunt doen wat je wilt. Een die-hard van een single, die eigenlijk een heel "verwend" leventje heeft kunnen leiden, waarbij hij of zij met niemand rekening hoefde te houden, kan dit weleens zwaar vallen. Het is misschien niet zo romantisch om kinderen bij sportclubs, vriendjes en feestjes te brengen en te halen, maar dat gaat gewoon door... Een relatie met iemand die al kinderen heeft, is misschien eigenlijk iets voor "gevorderden", mensen die het nodige kunnen geven, kunnen relativeren, kunnen schipperen, en toch ook hun eigen belangen en die van hun partner daarbij in het oog kunnen houden.

Berichten: 180

Ik vind d ekinderwens ook altijd vrij onduidelijk, heb heel lang gedacht bij mannen bv die neerzetten kinderwens... ehhh op je 50 ste nog een kind? lekker door scrollen... ha ha
terwijl ze misschien bedoelen jouw kinderen geen bezwaar
Smiley die vol vragen zit

Berichten: 330

Met het oog op dat het zou kunnen gebeuren dat een man van rond de vijftig met een vrijgezellen vrouw van zo'n tien jaar jonger verder zou willen gaan,kan ik het wel begrijpen.
En al begrijp ik het niet..dan is het de keuze van die beide mensen, om nog kinderen te willen.
Een samen zijn kan nu eenmaal verrassend alle kanten nog op gaan.
Dat is voor mij ook wel weer iets wat een opnieuw of een samen zijn mooi maakt.
Ik wil er aan toevoegen,dat de mens wel zijn of haar verantwoordelijkheid heeft...maar dat God de weg bepaald...of zo:De mens wikt,maar God beschikt.

Berichten: 180

HEIDE062 schreef:

Met het oog op dat het zou kunnen gebeuren dat een man van rond de vijftig met een vrijgezellen vrouw van zo'n tien jaar jonger verder zou willen gaan,kan ik het wel begrijpen.
En al begrijp ik het niet..dan is het de keuze van die beide mensen, om nog kinderen te willen.
Een samen zijn kan nu eenmaal verrassend alle kanten nog op gaan.
Dat is voor mij ook wel weer iets wat een opnieuw of een samen zijn mooi maakt.
Ik wil er aan toevoegen,dat de mens wel zijn of haar verantwoordelijkheid heeft...maar dat God de weg bepaald...of zo:De mens wikt,maar God beschikt.

Leuk voor het kind als de vrouw overlijd en je bent tien en hebt een papa van 60....
persoonlijk zou ik er zelf nooit niet voor kiezen. In iedergeval niet bewust, als het per ongeluk gaat vind ik wat anders.

Berichten: 2583

PETRA824 schreef:

Leuk voor het kind als de vrouw overlijd en je bent tien en hebt een papa van 60....
persoonlijk zou ik er zelf nooit niet voor kiezen. In iedergeval niet bewust, als het per ongeluk gaat vind ik wat anders.

Ik heb het voor mezelf al. Stel je moet nu nog een relatie beginnen (ik kan wel denken dat ik 25 ben, maar dat ben ik niet)...
Dan nog kinderen krijgen
Nou tegen de tijd dat ze de deur uit gaan, ga je dan bijna met pensioen

Verraste, verbaasde smiley

Berichten: 175

ANNA415 schreef:

Ik heb het voor mezelf al. Stel je moet nu nog een relatie beginnen (ik kan wel denken dat ik 25 ben, maar dat ben ik niet)...
Dan nog kinderen krijgen
Nou tegen de tijd dat ze de deur uit gaan, ga je dan bijna met pensioen

Verraste, verbaasde smiley

Scheelt wel dat dat pensioen steeds later komt en kinderen steeds eerder de deur uit gaan...

Berichten: 2583

ANTA961 schreef:

Scheelt wel dat dat pensioen steeds later komt en kinderen steeds eerder de deur uit gaan...

Nou gezien de automatisering, kon het wel eens zijn dat het oprekken van de pensioen leeftijd van korte duur is..

Mar ik ben het met Petra eens op een bepaald leeftijd moet je je niet afvragen wat jij wilt, maar of het wel zo goed is voor het kind

Berichten: 175

ANNA415 schreef:

Nou gezien de automatisering, kon het wel eens zijn dat het oprekken van de pensioen leeftijd van korte duur is..

Mar ik ben het met Petra eens op een bepaald leeftijd moet je je niet afvragen wat jij wilt, maar of het wel zo goed is voor het kind

Daar ben ik het ook mee eens. Het mag/ kan nooit alleen een egoïstische keuze zijn om 'een kind op de wereld te zetten'. Maar ik spreek uit ervaring als ik zeg dat een kinderwens niet automatisch verdwijnt bij een bepaalde leeftijd.

Berichten: 4

Vaak zijn degene met kinderen wel serieuzer met daten dan degene zonder kinderen...
Ik vind het geen probleem om uit te gaan met iemand die al een kind heeft. Al zou ik het wel lastig vinden als de ex vrouw continue in beeld is..

Berichten: 2583

LIANNE522 schreef:

Vaak zijn degene met kinderen wel serieuzer met daten dan degene zonder kinderen...
Ik vind het geen probleem om uit te gaan met iemand die al een kind heeft. Al zou ik het wel lastig vinden als de ex vrouw continue in beeld is..

Ik snap hem niet helemaal. Waarom zouden mensen met kinderen serieuzer daten?

Berichten: 22

ANNA415 schreef:

Ik snap hem niet helemaal. Waarom zouden mensen met kinderen serieuzer daten?

ik denk eerder anders daten, niet serieuzer......je denkt toch aan een vader of moeder figuur en wat dat voor impact heeft op kids.....
Ik zelf ben na een verkeringsperiode van 3 jaar getrouwd, met een man via CM.....hij kon/ kan geweldig met mijn kinderen omgaan.....was het "daten"serieuzer?? weet ik niet, anders?? ja, als de kids hem niet wilden accepteren of hij de kids niet, tja......

Berichten: 4

ANNA415 schreef:

Ik snap hem niet helemaal. Waarom zouden mensen met kinderen serieuzer daten?

De meeste zijn serieuzer, je bent toch een vader (of moeder) en gaat niet met jan en alleman op stap. Je wilt het beste voor je kinderen en het lijkt me dat je niet elke keer een ander voorstelt aan je kinderen. Ofwel je gaat anders daten.
Dat verschil merk je best wel.. (zelf geen kinderen).

Berichten: 4

MARTIN976 schreef:

ik denk eerder anders daten, niet serieuzer......je denkt toch aan een vader of moeder figuur en wat dat voor impact heeft op kids.....
Ik zelf ben na een verkeringsperiode van 3 jaar getrouwd, met een man via CM.....hij kon/ kan geweldig met mijn kinderen omgaan.....was het "daten"serieuzer?? weet ik niet, anders?? ja, als de kids hem niet wilden accepteren of hij de kids niet, tja......

Ja inderdaad, dit bedoel ik! :)