Berichten van BARBARA086

BARBARA086 · Berichten: 4

Bedankt voor je berichtje Bientje (ik weet de reactie is nogal laat)
Laat ik eerst zeggen hoe erg ik het voor je vind dat je op zo'n
jonge leeftijd je moeder hebt verloren. Ik denk dat er veel afhangt
van de situatie met iemand met kinderen. Wonen ze nog thuis, of zijn
ze al de deur uit? Wonen ze bij hun moeder en heeft de vader ze
alleen in het weekend? etc. Verder hangt het natuurlijk ook af van
het karakter van de kinderen, doen ze liever dingen in hun eentje
of hebben ze graag volwassenen om zich heen die leuke dingen met
ze doet of bij wie ze om advies o.i.d. kunnen vragen? Denk dat dat
vooral bij pubers het moeiijkst is.

BARBARA086 · Berichten: 4

Bedankt Christine, Ja het is gewoon al zo lang geleden sinds ik een relatie had, (en dat was er een die nog in ontwikkeling was) dat ik helemaal weer opnieuw moet wennen mocht ik iemand ontmoeten, niet alleen aan de persoon zelf maar ook aan alles wat er bij een relatie komt kijken.

BARBARA086 · Berichten: 4

Denk idd. dat je gelijk hebt FREEDOM687, ik maak me veel te druk.
(zoals gewoonlijk) Ik moet gewoon wat relaxter er tegenover staan,
eerst een goede relatie opbouwen en zo eventuele kinderen aan me
laten wennen. (en ik aan hun)

Bedankt voor je antwoord het heeft mij goed geholpen. Lachende smiley

BARBARA086 · Berichten: 4

Vind het zo moeilijk, heb al een aantal leuke profielen gezien maar niet op gereageerd of ik heb ze afgewezen omdat de desbetreffende persoon kinderen heeft.

Ik vind kinderen wel leuk en had ze ook graag gehad willen hebben maar heb er totaal geen ervaring mee, heb geen broers of zussen en zie de kinderen die er zijn binnen mijn familie omdat ze ver weg wonen maar heel zelden.

Wat verwachten mensen met kinderen eigenlijk van iemand met wie ze een nieuwe relatie willen beginnen? Op een afstandje blijven of volledig meedraaien met de opvoeding? Ik ben gewoon bang dat ik afgewezen ga worden omdat iemands kinderen mij niet aardig vinden, of dat als het volwassen kinderen zijn ze zich te veel met de relatie bemoeien.

Dit klinkt misschien allemaal erg overdreven maar ik ben nou eenmaal heel onzeker.

Ben benieuwd hoe anderen dit zouden aanpakken, er gewoon voor gaan en kijken waar het schip strandt of bij je standpunt blijven en net zolang blijven zoeken?