relatie samen met een ongelovige

Berichten: 1095

je bent verliefd en eigenlijk pas je goed bij elkaar, Verliefde smiley

alleen er is 1 probleem............hij/zij is niet christelijk!

Is het mogelijk met deze relatie verder tegaan?

Of zou je stoppen met deze relatie?

Berichten: 4863

Nee...ik zou het niet kunnen....althans moeilijk....
Nu kun je ondanks dat...nog ieder daar je weg in gaan....
Maar dat is wel erg eenzaam.....
Immers...zijn er zorgen...of komen die....bid je dan wel samen???

Misschien is het overkomelijk...maar juist in je geloof...kun je zoveel steun aan elkaar hebben....SAMEN...je zorgen bij God brengen...

In mijn laatste relatie....was dat er juist wel....dat was fijn....maar waren wij juist weer erg verschillend van karakter....

En...is iemand echt niet met het geloof opgegroeid...of heeft hij of zij er een afkeer van gekregen...dat maakt denk ook nog verschil...

Berichten: 2212

JOANNIE702 schreef:

je bent verliefd en eigenlijk pas je goed bij elkaar, Verliefde smiley

alleen er is 1 probleem............hij/zij is niet christelijk!

Is het mogelijk met deze relatie verder tegaan?

Of zou je stoppen met deze relatie?

Er is een gevaar, ik ken twee stellen persoonlijk (fam) bij het ene stel werkt het wel, mar bij de andere niet of nauwelijks.
Het ligt er maar net aan hoe ze in het leven staan, en wat de sociale status is dat speelt bij die stellen wel een rol.
Het eerste stel, daar mankeerde het in beide gevallen een, gezondheid probleem (ernstig), maar zij zijn nu genezen en hebben kinderen, en de geestelijke beleving, is daar goed.
Het tweede daarin tegen, het laatste is daar aardig zoek geraakt, maar die hadden ook niets te vrezen.
Het gaat ze goed, zijn hard tegen de buitenwereld, wat een ander tegen heeft zitten, hebben ze vervolgens aan zich zelf te danken.
Dus in principe is het maar net hoe iemand in het leven staat, is er zo wie zo een minder sociaal gevoel, is de kans dat iemand gelovig zou worden minder.
En eigenlijk staat dat ook in de Bijbel, niet helemaal zo, maar ongeveer
De kans dat een rijke het koninkrijk der hemelen zal be erven, is net zo groot als dat van een kameel, door het oog van een naald zal kruipen.
En zo gaat dat in de regel ook, in deze huidige tijd

Berichten: 81

Ik zou persoonlijk geen relatie aangaan met een ongelovige-ik blijf dan echt liever alleen. In de Bijbel staat ook dat je geen ongelijk juk moet aangaan. Ik geloof daar ook echt in. Door schade en schande ben ik zelf wijs geworden in het verleden. Een relatie met een ongelovige werkt echt niet. Je leeft in te verschillende werelden-letterlijk!

Berichten: 2212

FAITH187 schreef:

Ik zou persoonlijk geen relatie aangaan met een ongelovige-ik blijf dan echt liever alleen. In de Bijbel staat ook dat je geen ongelijk juk moet aangaan. Ik geloof daar ook echt in. Door schade en schande ben ik zelf wijs geworden in het verleden. Een relatie met een ongelovige werkt echt niet. Je leeft in te verschillende werelden-letterlijk!

Dat klinkt heel mooi, maar soms, niet altijd, maar al te vaak wel, en ben je spekkoper als het niet zo is.
Kan je iemand tegen het lijf lopen die ook gelovig is, maar meestal door de band genomen, lopen die niet meer vrij op straat.
Toevallig liep ik tegen iemand aan die niet gelovig was, heel lang geleden, maar die wilde wel ook in het geloof meegaan .
Alleen zijn we nooit verder gekomen dan een relatie van een half jaar Huilende smiley, smiley in tranen

En de laatste was ook gelovig, en die (relatie) duurde ook een half jaar, ik zou allang blij zijn, als ik weer iemand zou leren kennen dat het nu wat langer zou duren, het liefste tot.......................................

Berichten: 7231

JOANNIE702 schreef:

je bent verliefd en eigenlijk pas je goed bij elkaar, Verliefde smiley

alleen er is 1 probleem............hij/zij is niet christelijk!

Is het mogelijk met deze relatie verder tegaan?

Of zou je stoppen met deze relatie?

Als je verliefd bent weet je dan al direct dat je goed bij elkaar past?

Ik zou het wel aankunnen om met een niet gelovige samen door het leven te gaan. Je kan geloof best bewaren en je kan best een leven leiden volgens de geboden. Trouwens, dat proberen ongelovige ook hoor. Zij spreken dan niet over de geboden maar misschien wel over normen en waarden.

Wat ik dan wel weer moeilijk zou kunnen vinden is een 'gemengd' huwelijk. Daarmee bedoel ik dan een partner hebben van een andere geloofsstrekking. Leven met iemand die opgegroeid is én zich nog vasthoud aan angstgeloof is voor mij veel moeilijker dan leven met iemand die ongelovig is. Of leven met iemand van één of andere fanatieke evangelische kerk is ook al voorbaat gedoemd om te mislukken.

Berichten: 2978

Wat versta je onder ongelovig?Werkelijk ongelovig, niet kerkelijk of iemand met een andere mening of een atheist?

Ik denk dat je eerst moet bekijken in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Alleen het naamplaatje "christelijk" zegt mij niet zoveel,de mens achter het etiketje des te meer.

Berichten: 2212

LEANNE226 schreef:

Wat versta je onder ongelovig?Werkelijk ongelovig, niet kerkelijk of iemand met een andere mening of een atheist?

Ik denk dat je eerst moet bekijken in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Alleen het naamplaatje "christelijk" zegt mij niet zoveel,de mens achter het etiketje des te meer.

Precies, geloven in Jezus Christus wil niet per definitie zeggen dat men zich ook als Christen gedraagt.
Christelijk gedrag, is soms op het forum ver te zoeken, en ik denk dat wij er ons allemaal wel schuldig aan maken.

Berichten: 7083

LEANNE226 schreef:

Wat versta je onder ongelovig?Werkelijk ongelovig, niet kerkelijk of iemand met een andere mening of een atheist?

Ik denk dat je eerst moet bekijken in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Alleen het naamplaatje "christelijk" zegt mij niet zoveel,de mens achter het etiketje des te meer.

Hai Leanne,

Daar ben ik het mee eens; het gaat erom; de mens achter het etiket 'christelijk', of 'niet christelijk'...

En: in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Je gesteund voelen daar gaat het om. Ja, en zelf steunen.

Ik vind het belangrijk, als degene maar wel respect heeft voor het geloof.

Berichten: 127

Ik ben voor de tweede keer getrouwd.
Dat ik van mijn eerste echtegnoot ben gescheiden heeft een heel eigen reden, niet van belang in wat ik wil vertellen.
Toen ik met mijn tweede echtgenoot trouwde was ik nog niet een/de christen die ik nu ben.

Hij heeft dus mijn 'ommekeer' meegemaakt, voor hem ook een enorme verandering.

Er is nu meer geestelijke afstand tussen hem en mij, doordat mijn zienswijze in een hoop wereldse dingen zijn gewijzigd, herkennen we elkaar niet meer.
Want hij vind dat ik niet meer lijk op de Lydia waar hij mee getrouwd is, en ik kan met veel zienswijzes van mijn 'werelds denkende' man, moeilijk uit de voeten.
Daar waar ik voorheen niet of geen problemen mee had.

Onze relatie is niet in balans, maar dat heeft niet alleen te maken met het feit dat ik tot geloof ben gekomen.
Wel met het feit wat het geloof met mij heeft gedaan.
In die ontwikkeling zijn we elkaar geestelijk kwijt geraakt.

We hebben een relatietherapie gehad, maar hierin is niet de verbinding hersteld die we voor ogen hadden.

Wat ik wel denk te weten, ( want echt weten doe je het nooit) is dat mocht dit huwelijk ooit stranden, ik binnen een nieuwe relatie geloof voorop wil stellen.

Maar ook daar kunnen 'nadelen' aan kleven, in de vorm van geloofsbeleving.
Mijn vader zei vroeger, 'twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen', al denk ik dat die mogelijkheid ook bij ons aanwezig is.
Hoe zal het kwade 'balen' dat ik niet meer meega in die wereldse gedachtegangen, en wat zal hij een plezier hebben als mijn man en ik daar weer eens ons zoveelste geschil in 'uitvechten'.

In het begin van mijn levende geloof ( ik noem het zo omdat ik wel met geloof ben opgevoed, maar het 'gewoon' door allerlei omstandigheden nooit levend is geweest) vroeg mijn man mij wel eens waar ik voor zou kiezen als ik voor de keuze gesteld zou worden: mijn man, of God.

Mijn man gelooft niets, dus gesprekken hierover met hem zijn niet mogelijk.
Hij denkt dat een mens het zelf moet doen, en dat na de dood het 'gewoon' is gedaan.
Op over en uit.

Hij laat mij mijn geloof, hindert mij nergens in.
Maar deelt niets met mij, nog niet een regeltje.
Maar hij ziet ook niet wat het al voor onze relatie heeft gedaan, en echt, ik vertel hem dat heus wel.
Niet als een evangelist op een zeepkist, maar zo, zo tussen neus en lippen door.
Als een mosterdzaadje dat misschien ooit ontkiemt.

Gelukkig kan ik mijn geloof delen met mijn zusje, mijn grootste 'geloofsgenoot' binnen een 'tweedeling' binnen de familie.

Ook mijn kinderen geloven niet, zijn er ook niet mee opgevoed.

Ik kan hier eindeloos over uitweiden, maar wil dat nu toch maar niet doen, de tekst zal al lang genoeg zijn.. Lachende smiley

Een heel lastige keuze, stap je in zo'n relatie of niet.

Wat krijg je bevestigd van God in deze Joannie?
Daar ben ik dan wel heel benieuwd naar, hoe ervaar je de hand van God hierin?

Berichten: 7231

LYDIA448 schreef:

Ik ben voor de tweede keer getrouwd.
Dat ik van mijn eerste echtegnoot ben gescheiden heeft een heel eigen reden, niet van belang in wat ik wil vertellen.
Toen ik met mijn tweede echtgenoot trouwde was ik nog niet een/de christen die ik nu ben.

Hij heeft dus mijn 'ommekeer' meegemaakt, voor hem ook een enorme verandering.

Er is nu meer geestelijke afstand tussen hem en mij, doordat mijn zienswijze in een hoop wereldse dingen zijn gewijzigd, herkennen we elkaar niet meer.
Want hij vind dat ik niet meer lijk op de Lydia waar hij mee getrouwd is, en ik kan met veel zienswijzes van mijn 'werelds denkende' man, moeilijk uit de voeten.
Daar waar ik voorheen niet of geen problemen mee had.

Onze relatie is niet in balans, maar dat heeft niet alleen te maken met het feit dat ik tot geloof ben gekomen.
Wel met het feit wat het geloof met mij heeft gedaan.
In die ontwikkeling zijn we elkaar geestelijk kwijt geraakt.

We hebben een relatietherapie gehad, maar hierin is niet de verbinding hersteld die we voor ogen hadden.

Wat ik wel denk te weten, ( want echt weten doe je het nooit) is dat mocht dit huwelijk ooit stranden, ik binnen een nieuwe relatie geloof voorop wil stellen.

Maar ook daar kunnen 'nadelen' aan kleven, in de vorm van geloofsbeleving.
Mijn vader zei vroeger, 'twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen', al denk ik dat die mogelijkheid ook bij ons aanwezig is.
Hoe zal het kwade 'balen' dat ik niet meer meega in die wereldse gedachtegangen, en wat zal hij een plezier hebben als mijn man en ik daar weer eens ons zoveelste geschil in 'uitvechten'.

In het begin van mijn levende geloof ( ik noem het zo omdat ik wel met geloof ben opgevoed, maar het 'gewoon' door allerlei omstandigheden nooit levend is geweest) vroeg mijn man mij wel eens waar ik voor zou kiezen als ik voor de keuze gesteld zou worden: mijn man, of God.

Mijn man gelooft niets, dus gesprekken hierover met hem zijn niet mogelijk.
Hij denkt dat een mens het zelf moet doen, en dat na de dood het 'gewoon' is gedaan.
Op over en uit.

Hij laat mij mijn geloof, hindert mij nergens in.
Maar deelt niets met mij, nog niet een regeltje.
Maar hij ziet ook niet wat het al voor onze relatie heeft gedaan, en echt, ik vertel hem dat heus wel.
Niet als een evangelist op een zeepkist, maar zo, zo tussen neus en lippen door.
Als een mosterdzaadje dat misschien ooit ontkiemt.

Gelukkig kan ik mijn geloof delen met mijn zusje, mijn grootste 'geloofsgenoot' binnen een 'tweedeling' binnen de familie.

Ook mijn kinderen geloven niet, zijn er ook niet mee opgevoed.

Ik kan hier eindeloos over uitweiden, maar wil dat nu toch maar niet doen, de tekst zal al lang genoeg zijn.. Lachende smiley

Een heel lastige keuze, stap je in zo'n relatie of niet.

Wat krijg je bevestigd van God in deze Joannie?
Daar ben ik dan wel heel benieuwd naar, hoe ervaar je de hand van God hierin?

Het gaat er dus om dat jij in je 2de huwelijk bent veranderd. Ja, dan kan ik je echtgenoot begrijpen. De vraag is in welke mate jij bent veranderd?

Zelf had ik ooit ook een vriendschap met een vrouw die gelovig was. ze ging met me mij naar abdijen. IK ben dus katholiek. Nadien ontdekte zij een soort van esotherisch geloof. Ze ging zo hard dat ik zelfs dacht dat ze zonder mijn medeweten bij een sektarische groep was. Ik was daar heel bezorgd om. Ik heb zelfs haar ouders gevraagd of zij wisten dat hun dochter met 'vreemde gelovigen' bezig was. Ze verloor echt de realiteit. Een breuk was onafwendbaar. De moraal is: hoe erg ben je veranderd? Ik ziet dat je een baptist bent, een evangelische strekking dus, maar is dat wel een gezonde gelovige gemeenschap waar je nu bij bent. Jij zal wel zeggen dat het een gezonde gemeenschap is maar hoe ervaart je man dat. Hoe ervaart jou andere achterban dat?

Een verandering is immers niet altijd een verbetering.

Berichten: 7083

FRANKT627 schreef:

Het gaat er dus om dat jij in je 2de huwelijk bent veranderd. Ja, dan kan ik je echtgenoot begrijpen. De vraag is in welke mate jij bent veranderd?

Zelf had ik ooit ook een vriendschap met een vrouw die gelovig was. ze ging met me mij naar abdijden. IK ben dus katholiek. Nadien ontdekte zij een soort van esotherisch geloof. Ze ging zo hard dat ik zelfs dacht dat ze zonder mijn medeweten bij een sektarische groep was. Ik was daar heel bezorgd om. Ik heb zelfs haar ouders gevraagd of zij wisten dat hun dochter met 'vreemde gelovigen' bezig was. Ze verloor echt de realiteit. Een breuk was onafwendbaar. De moraal is: hoe erg ben je veranderd? Ik ziet dat je een baptist bent, een evangelische strekking dus, maar is dat wel een gezonde gelovige gemeenschap waar je nu bij bent. Jij zal wel zeggen dat het een gezonde gemeenschap is maar hoe ervaart je man dat. Hoe ervaart jou andere achterban dat?

Een verandering is immers niet altijd een verbetering.

Hai Frank,

Wat ik allemaal dacht, tijdens het lezen van Lydia's stukje, ja, dat verwoorde jij precies.

Mazzeltjes!

Berichten: 107

FAITH187 schreef:

Ik zou persoonlijk geen relatie aangaan met een ongelovige-ik blijf dan echt liever alleen. In de Bijbel staat ook dat je geen ongelijk juk moet aangaan. Ik geloof daar ook echt in. Door schade en schande ben ik zelf wijs geworden in het verleden. Een relatie met een ongelovige werkt echt niet. Je leeft in te verschillende werelden-letterlijk!

Het staat inderdaad in de bijbel om geen ongelijk juk te vormen met iemand die niet gelooft en ik geloof dat dit betrekking heeft op een relatie.

2 kortintiers6vers14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige?

1 korintiers7vers39 Een vrouw is gebonden, zolang haar man leeft; maar indien haar man is ontslapen, is zij vrij om te trouwen, met wie zij wil, mits in de Here.

Je zou er zelfs een hele bijbelstudie van kunnen maken, moest ook bv denken aan de val van Salomo.

1 koningen11vers1 Koning Salomo nu had behalve de dochter van Farao vele vreemde vrouwen lief, Moabitische, Ammonitische, Edomitische, Sidonische en Hethitische, 2 behorende tot die volken, van wie de HERE tot de Israëlieten had gezegd: Gij zult u met hen niet inlaten, en zij zullen zich met u niet inlaten, voorwaar, zij zouden uw hart meevoeren achter hun goden; haar hing Salomo met liefde aan.

1 koningen11vers4 Het geschiedde namelijk, toen Salomo oud geworden was, dat zijn vrouwen zijn hart meevoerden achter andere goden, zodat zijn hart de HERE, zijn God, niet volkomen was toegewijd gelijk dat van zijn vader David.

God die Salomo al die wijsheid had gegeven.

Berichten: 127

FRANKT627 schreef:

Het gaat er dus om dat jij in je 2de huwelijk bent veranderd. Ja, dan kan ik je echtgenoot begrijpen. De vraag is in welke mate jij bent veranderd?

Zelf had ik ooit ook een vriendschap met een vrouw die gelovig was. ze ging met me mij naar abdijden. IK ben dus katholiek. Nadien ontdekte zij een soort van esotherisch geloof. Ze ging zo hard dat ik zelfs dacht dat ze zonder mijn medeweten bij een sektarische groep was. Ik was daar heel bezorgd om. Ik heb zelfs haar ouders gevraagd of zij wisten dat hun dochter met 'vreemde gelovigen' bezig was. Ze verloor echt de realiteit. Een breuk was onafwendbaar. De moraal is: hoe erg ben je veranderd? Ik ziet dat je een baptist bent, een evangelische strekking dus, maar is dat wel een gezonde gelovige gemeenschap waar je nu bij bent. Jij zal wel zeggen dat het een gezonde gemeenschap is maar hoe ervaart je man dat. Hoe ervaart jou andere achterban dat?

Een verandering is immers niet altijd een verbetering.

Dat ben ik helemaal met je eens, verandering is zeker niet altijd een verbetering.
In dit geval wel persoonlijk, maar relationeel is het een fikse overgang.
En ik begrijp mijn man heel goed, ik heb wel eens tegen hem gezegd dat ik niet weet of ik andersom ook bij hem gebleven zou zijn.

In mijn beleving ben ik 'gezond' christen, de gemeente waar ik naar toe ga is op velerlei gebied 'maatschappelijk' verantwoord.
(Woordkeuze is misschien wat lastig... excuus daarvoor)

Ik leef ook niet 'verheven' nu, ik sta nog altijd met mijn voeten op de aarde.
Mijn dochter heeft in het begin wel zo haar vraagtekens gehad bij mijn bekering omdat ze bang was om haar moeder 'kwijt' te raken en de tijd (ik ook natuurlijk... Lachende smiley

) heeft haar laten zien dat ik nog steeds een weldenkend mens ben zonder gekkigheid en vleugels.
Dat ik nog steeds niet blind ben voor het wereldse in ons bestaan.
En misschien niet onbelangrijk, geen pusher ben, en een ieder in zijn/haar waarde laat, christen of niet.

Ik ben niet vergeten om 'mens' te blijven zeg maar.

En ja, sinds ik baptist ben hoor ik wel vaker dat het een 'zwevende' club mensen zou zijn...
Ach, mijn (en ons) geloofsleven is vrij 'normaal' maar ja, wat is nog normaal he?

Ik smijt niet met bijbelteksten ed omdat dat mijn taal niet is.

En de wereldse zaken hebben bv betrekking op 'verslavingsproblematiek' en erotiekbeleving.
Dan bedoel ik dus niet 'de liefde' maar 'klinische sex'
Voorheen ben ik een keer met mijn man naar een Kamasutra beurs geweest, dat is iets waar ik nu niet meer zal komen omdat ik daar zoveel 'duisternis' ervaar.

Maar de normen en waarden van mijn man vanuit zijn 'niet geloven optiek' zijn niet zoveel anders dan de gemiddelde houding van een christen t.o. de 10 geboden...

Nee, verandering is zeker niet altijd een verbetering... helaas! Zieke smiley

Berichten: 1095

LYDIA448 schreef:

Ik ben voor de tweede keer getrouwd.
Dat ik van mijn eerste echtegnoot ben gescheiden heeft een heel eigen reden, niet van belang in wat ik wil vertellen.
Toen ik met mijn tweede echtgenoot trouwde was ik nog niet een/de christen die ik nu ben.

Hij heeft dus mijn 'ommekeer' meegemaakt, voor hem ook een enorme verandering.

Er is nu meer geestelijke afstand tussen hem en mij, doordat mijn zienswijze in een hoop wereldse dingen zijn gewijzigd, herkennen we elkaar niet meer.
Want hij vind dat ik niet meer lijk op de Lydia waar hij mee getrouwd is, en ik kan met veel zienswijzes van mijn 'werelds denkende' man, moeilijk uit de voeten.
Daar waar ik voorheen niet of geen problemen mee had.

Onze relatie is niet in balans, maar dat heeft niet alleen te maken met het feit dat ik tot geloof ben gekomen.
Wel met het feit wat het geloof met mij heeft gedaan.
In die ontwikkeling zijn we elkaar geestelijk kwijt geraakt.

We hebben een relatietherapie gehad, maar hierin is niet de verbinding hersteld die we voor ogen hadden.

Wat ik wel denk te weten, ( want echt weten doe je het nooit) is dat mocht dit huwelijk ooit stranden, ik binnen een nieuwe relatie geloof voorop wil stellen.

Maar ook daar kunnen 'nadelen' aan kleven, in de vorm van geloofsbeleving.
Mijn vader zei vroeger, 'twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen', al denk ik dat die mogelijkheid ook bij ons aanwezig is.
Hoe zal het kwade 'balen' dat ik niet meer meega in die wereldse gedachtegangen, en wat zal hij een plezier hebben als mijn man en ik daar weer eens ons zoveelste geschil in 'uitvechten'.

In het begin van mijn levende geloof ( ik noem het zo omdat ik wel met geloof ben opgevoed, maar het 'gewoon' door allerlei omstandigheden nooit levend is geweest) vroeg mijn man mij wel eens waar ik voor zou kiezen als ik voor de keuze gesteld zou worden: mijn man, of God.

Mijn man gelooft niets, dus gesprekken hierover met hem zijn niet mogelijk.
Hij denkt dat een mens het zelf moet doen, en dat na de dood het 'gewoon' is gedaan.
Op over en uit.

Hij laat mij mijn geloof, hindert mij nergens in.
Maar deelt niets met mij, nog niet een regeltje.
Maar hij ziet ook niet wat het al voor onze relatie heeft gedaan, en echt, ik vertel hem dat heus wel.
Niet als een evangelist op een zeepkist, maar zo, zo tussen neus en lippen door.
Als een mosterdzaadje dat misschien ooit ontkiemt.

Gelukkig kan ik mijn geloof delen met mijn zusje, mijn grootste 'geloofsgenoot' binnen een 'tweedeling' binnen de familie.

Ook mijn kinderen geloven niet, zijn er ook niet mee opgevoed.

Ik kan hier eindeloos over uitweiden, maar wil dat nu toch maar niet doen, de tekst zal al lang genoeg zijn.. Lachende smiley

Een heel lastige keuze, stap je in zo'n relatie of niet.

Wat krijg je bevestigd van God in deze Joannie?
Daar ben ik dan wel heel benieuwd naar, hoe ervaar je de hand van God hierin?

Ik heb een poosje met iemand gelopen die niks over geloof wou hebben, verder was het een beste man, inplaats dat ik eigenlijk opgebouwd werd door deze relatie, werd ik afgebouwd!
En toch bleef ik met hem omgaan! En hij liet wel zien wat hij vroeger op school psalm liedjes gezongen had!
Tot op een keer begon hij weer over geloof en weer zo negatief en met de woorden als wij ooit verder zullen gaan samen, ik zal jou niet weerhouden, maar ik zal wel proberen jou hier vanaf te komen!
Is er een knop in mij omgegaan! En toen ik naar huis ging, dacht ik nou voor mij is de keuze niet zo moeilijk meer, ik wil gewoon dicht bij Here blijven!
Wat mij wel opviel toen ik naar huis ging, ik zong de terug weg steeds christelijke liederen

Gelukkig hoor ik ook positieve reactie's van andere die wel goed gaan in een relatie, alleen je mist het samen delen in het geloof!

In het verleden ( Ik ben ooit nog eens getrouwd geweest en daar ben ik er van gescheiden)
MIjn ex was wel gelovig, maar door de omstandigheden is hij anti geloof geworden en ook dat is mogelijk!

Nu sinds kort heb ik een relatie en pas heb ik gehoord hij doet er niks mee!
ja en hoe sta ik nu tegen over........?

In mijn 2 de huwelijk delen we dit wel en ik vondt dat heel erg prettig samen delen in geloof!
Samen bij God brengen van het dagelijkse leven.
En dat vondt ik heel prettig ook om zo leven samen.

Voor mij persoonlijk zou ik het wel prettig vinden, dat is eigen ik gedachten!
Als ik hier met God er over heb, dan is net of mijn gevoel zegt nu doe het maar nu! Het kan ook mijn verstand zeggen!

Ik leg het bij de Here neer en ik voel mij rustig eronder, mijn gevoel zegt het is oke!

Berichten: 94

een relatie met een gelovige is ook geen garantie voor pais en vree.

Berichten: 2212

KABOUTER722 schreef:

een relatie met een gelovige is ook geen garantie voor pais en vree.

Nee, dat kan je wel stellen Boze smiley

Berichten: 483

LEANNE226 schreef:

Wat versta je onder ongelovig?Werkelijk ongelovig, niet kerkelijk of iemand met een andere mening of een atheist?

Ik denk dat je eerst moet bekijken in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Alleen het naamplaatje "christelijk" zegt mij niet zoveel,de mens achter het etiketje des te meer.

KABOUTER schreef:

een relatie met een gelovige is ook geen garantie voor pais en vree.

Hier ben ik het volledig mee eens!
Ik denk bij een ontmoeting dat het innerlijk het belangrijkste is, hoe is iemand?
En dan 'christelijk zijn' daar zijn zoveel variaties in; hoe toont iemand om christen te zijn?

Naar mijn mening moeten de verschillen niet te groot zijn, krijg je op korte termijn geen meningsverschil dan volgt die vaak wel op langer termijn!
Ik denk dan aan geloof maar ook aan achtergronden, milieus.
Vaak zie je die huwelijke stranden Twijfelende smiley

Berichten: 127

KABOUTER722 schreef:

een relatie met een gelovige is ook geen garantie voor pais en vree.

dat denk ik ook niet nee... Smiley die vol vragen zit

Berichten: 1095

SHANITA130 schreef:

Hai Leanne,

Daar ben ik het mee eens; het gaat erom; de mens achter het etiket 'christelijk', of 'niet christelijk'...

En: in hoeverre je er met elkaar over kunt praten en of je elkaar in ieders waarde kunt laten en je gesteund voelt.

Je gesteund voelen daar gaat het om. Ja, en zelf steunen.

Ik vind het belangrijk, als degene maar wel respect heeft voor het geloof.

idd

Ja dat is mooi gesteund voelen in elkaar, respect, de mens zelf, vertrouwen in elkaar...............en elkaar ook vrij kunnen laten......!

Berichten: 1095

KABOUTER722 schreef:

een relatie met een gelovige is ook geen garantie voor pais en vree.

Heb je gelijk erin kabouter..................

Berichten: 1095

ROOS575 schreef:

Hier ben ik het volledig mee eens!
Ik denk bij een ontmoeting dat het innerlijk het belangrijkste is, hoe is iemand?
En dan 'christelijk zijn' daar zijn zoveel variaties in; hoe toont iemand om christen te zijn?

Naar mijn mening moeten de verschillen niet te groot zijn, krijg je op korte termijn geen meningsverschil dan volgt die vaak wel op langer termijn!
Ik denk dan aan geloof maar ook aan achtergronden, milieus.
Vaak zie je die huwelijke stranden Twijfelende smiley

idd