gescheiden...

Berichten: 11

Duidelijk hoe God er over denkt, volgens Zijn woord.
Maar toch ook zo de realiteit van deze dag.
Veel huwelijken houden geen stand meer in deze maatschappij.
Wordt er minder waarde aan gehecht? Geven mensen makkelijker op?
De maatschappij is tegenwoordig een maatschappij met veel veranderingen, vernieuwingen (niet altijd ten goede).
Helaas hebben we daarbij steeds meer met scheidingen te maken.

Een huwelijksverbond, is een verbond met God.
Ook ik sloot ongeveer 8 jaar geleden dat verbond in volle overtuiging.
Maar er kwamen zware tijden en mijn wederhelft toen, maakte pijnlijke keuzes.
Ik geloof in genade en vergeving en gaf hem kans op kans.
Maar uiteindelijk was zijn laatste pijnlijke keus binnen ons huwelijk: scheiden.
Wat heb ik gevochten, voor mezelf, maar ook voor het verbond.
Gevochten in groot vertrouwen op God en Hij heeft mij absoluut bijgestaan en de kracht gegeven.
Maar deze God gaf ook de mens een eigen wil.
Mijn ex koos anders...

In de kerk, een nieuwe gemeente voor mij vragen mensen aan anderen dingen over mij.
Waarom niet aan mezelf?
Bang om me pijn te doen? De confrontatie?
Of toch een klein beetje oordeel?

Het voelt soms alsof er een stempel op mijn voorhoofd staat.
Een stempel waardoor je nog net niet wordt afgekeurd, want God is een God van genade.
Maar wel die je in een hokje stopt.

Hoe zit dat hier op CM?
Is er een kans dat we vragen naar iemands verhaal, voor we verder klikken door 'dat ene woord'?

Berichten: 71

ESTHER420 schreef:

Hoe zit dat hier op CM?
Is er een kans dat we vragen naar iemands verhaal, voor we verder klikken door 'dat ene woord'?

Respect is het woord dat bij me opkomt tijdens het lezen van je openheid in het stukje.
In mijn ogen is er op Cm ruimte voor iedereen. De één met wat meer bagage als de ander en soms toch gelijk maar wat minder direct zichtbaar in een profiel.
Er zijn wel discussies over vele onderwerpen, waaronder ook scheiden. Maar naar mijn mening doen de meesten hun best om dit met respect te doen en zonder veroordeling van de ander.
Ik hoop dat jij deze ervaring zelf ook snel kunt delen.

Renate

Berichten: 3295

Op cm ben je 1 van velen.
Via cm hebben al veel gescheiden mensen een nieuwe partner gevonden en zijn weer getrouwd! Lachende smiley

Verkijk je niet op "vrijgezel, nooit getrouwd geweest"
Velen uit die categorie hebben voorheen samengewoond zonder boterbriefje maar hebben soms ook kinderen uit die periode.
Maagdelijk wit zijn ze echter niet meer en in mijn beleving vallenn zij ook in de categorie gescheiden.

Ik kan je alleen maar aanraden actief te zijn met mailen, uitjes, chatgesprekken, zowel prive als de chatbox en open te staan voor een nieuw geluk.

Pieter, via cm ook weer getrouwd Coole smiley met zonnebril

Berichten: 11

Ik bedoel mijn berichtje vooral als openheid.
Niet met de vraag 'of ik hier wel kans maak'.
Ik merk soms zo veel geslotenheid op bepaalde plekken.
En ik ben gewoon benieuwd hoe dat hier is... vandaar. :)

Berichten: 14

ESTHER420 schreef:

Ik bedoel mijn berichtje vooral als openheid.
Niet met de vraag 'of ik hier wel kans maak'.
Ik merk soms zo veel geslotenheid op bepaalde plekken.
En ik ben gewoon benieuwd hoe dat hier is... vandaar. :)

Mijn ervaring is juist heel positief hier op CM. Hier zijn veel mensen die in een soortegelijke situatie zitten. De een vind het fijn om er over te praten de ander weer niet. Het is natuurlijk sowieso per persoon verschillend en ligt eraan hoe het contact met iemand is.
Soms is het wel fijn om je ervaring met anderen die in een soortgelijke situatie zitten te delen.

Berichten: 4047

ESTHER420 schreef:

Het voelt soms alsof er een stempel op mijn voorhoofd staat.
Een stempel waardoor je nog net niet wordt afgekeurd, want God is een God van genade.
Maar wel die je in een hokje stopt.

Hoe zit dat hier op CM?
Is er een kans dat we vragen naar iemands verhaal, voor we verder klikken door 'dat ene woord'?

Die ervaring deel ik wel een beetje met je, esther; het gevoel dat er een stempel GESCHEIDEN op je voorhoofd staat.
Toch heeft dat ook een beetje te maken met je sociale leefwereld denk ik; in de ene omgeving zal dat toch sterker spelen dan in een andere omgeving.
Wat mij helpt is me te realiseren dat ik me meer dan volledig heb ingezet in mijn getrouwde tijd, en de keuze die je toenmalig echtgenoot maakte, tja, daar doe je soms niets aan; wél heb je invloed op hoe je met de hele situatie rond de scheiding omgaat.
Bovendien; mijn identiteit wordt niet gevormd door de keuze's van een ex-echtgenoot, maar door hoe mijn hemelse Vader naar me kijkt; en daar is gelukkig niets aan veranderd.
Hij weet wie ik was, wie ik ben, en óók hoe mijn leven verlopen zal.

Mijn ervaring is, net als van rebekka, dat je soms heel fijne gesprekken kunt hebben, ook als dames onder elkaar, en dingen kunt delen met Mensen waar je dat soms heel niet bij verwachtte.
en aangezien veel mensen hier op de site gescheiden zijn, zijn we vrijwel allemaal "bestempeld' door het leven.

en tja; dat etiketje gescheiden raak je wellicht pas kwijt wanneer je weer opnieuw als "gehuwd" te boek staat; het zij zo.

Berichten: 5407

HANNAH810 schreef:

Die ervaring deel ik wel een beetje met je, esther; het gevoel dat er een stempel GESCHEIDEN op je voorhoofd staat.
Toch heeft dat ook een beetje te maken met je sociale leefwereld denk ik; in de ene omgeving zal dat toch sterker spelen dan in een andere omgeving.
Wat mij helpt is me te realiseren dat ik me meer dan volledig heb ingezet in mijn getrouwde tijd, en de keuze die je toenmalig echtgenoot maakte, tja, daar doe je soms niets aan; wél heb je invloed op hoe je met de hele situatie rond de scheiding omgaat.
Bovendien; mijn identiteit wordt niet gevormd door de keuze's van een ex-echtgenoot, maar door hoe mijn hemelse Vader naar me kijkt; en daar is gelukkig niets aan veranderd.
Hij weet wie ik was, wie ik ben, en óók hoe mijn leven verlopen zal.

Mijn ervaring is, net als van rebekka, dat je soms heel fijne gesprekken kunt hebben, ook als dames onder elkaar, en dingen kunt delen met Mensen waar je dat soms heel niet bij verwachtte.
en aangezien veel mensen hier op de site gescheiden zijn, zijn we vrijwel allemaal "bestempeld' door het leven.

en tja; dat etiketje gescheiden raak je wellicht pas kwijt wanneer je weer opnieuw als "gehuwd" te boek staat; het zij zo.

Esther en Hannah, ik ben het wel met jullie eens.....Het stempel gescheiden drukt op je voorhoofd.....als je hier op het forum al leest over de gescheiden vrouwtjes......brrr
En dan de opmerking: gescheiden vrouwen zijn op zoek naar een man die hun vooral financieel kan helpen.....
Dan denk ik mensen het is 2012.....er zijn ook vrouwen die het best zonder de financiele hulp van een man redden.....en gewoon op zoek zijn naar een partner.......En het is jammer dat er zo'n beeld gecreërd wordt.......

Berichten: 2212

WILLEMIJN232 schreef:

Esther en Hannah, ik ben het wel met jullie eens.....Het stempel gescheiden drukt op je voorhoofd.....als je hier op het forum al leest over de gescheiden vrouwtjes......brrr
En dan de opmerking: gescheiden vrouwen zijn op zoek naar een man die hun vooral financieel kan helpen.....
Dan denk ik mensen het is 2012.....er zijn ook vrouwen die het best zonder de financiele hulp van een man redden.....en gewoon op zoek zijn naar een partner.......En het is jammer dat er zo'n beeld gecreërd wordt.......

Hoe kom je daaaaar nu weer bij, tja als zij een voorbeeld gaat nemen aan het gemiddelde lid op cm, dan kom je geen stap verder.
Dat heeft weer meer te maken, met de verharding van sommige personen.
En aangezien het aantal echte ongehuwden, ook wel vrijgezellen genoemd ver beneden het aantal gescheiden ligt, valt het nog reuze mee.
En neem van mij maar aan (en daar hebben er heel veel moeite mee) er wordt heus niet enkel en alleen naar een rugzakje gekeken.
Het gaat er meer om hoe de persoon zelf is, niet het verleden, maar het heden. Engeltje smiley

Berichten: 11

dus eigenlijk... als iemand wel moeite heeft met het 'etiketje' gescheiden, dan zou je (als gescheiden persoon) daar ook geen contact mee hoeven, want je bent dat etiketje niet, je draagt het met je mee.
Als iemand wel verder kijkt dan het etiketje, dan is die gene geïnteresseerd in de persoon ondanks het etiketje en dáár gaat het om.

Maar als ik naar mezelf kijk ben ik er echt niet trots op, ondanks dat ik nooit had willen scheiden. Dat voelt niet verzachtend of zo.
Nu zie ik het wel meer als een zegen, weg uit een soap.
En ik voel me vrij om te gaan, met Gods toestemming, om verder te leven en niet met een last van oordeel.

Berichten: 1663

ESTHER420 schreef:

dus eigenlijk... als iemand wel moeite heeft met het 'etiketje' gescheiden, dan zou je (als gescheiden persoon) daar ook geen contact mee hoeven, want je bent dat etiketje niet, je draagt het met je mee.
Als iemand wel verder kijkt dan het etiketje, dan is die gene geïnteresseerd in de persoon ondanks het etiketje en dáár gaat het om.

Maar als ik naar mezelf kijk ben ik er echt niet trots op, ondanks dat ik nooit had willen scheiden. Dat voelt niet verzachtend of zo.
Nu zie ik het wel meer als een zegen, weg uit een soap.
En ik voel me vrij om te gaan, met Gods toestemming, om verder te leven en niet met een last van oordeel.

Ik denk dat niemand had willen scheiden, ook diegene die er wel zelf voor kozen niet en ik denk ook dat niemand er trots op is dat hij/zij gescheiden is.
Zeker toen ik net gescheiden was schaamde ik me er best voor, 27 jaar oud, 2 hele jonge kinderen en gescheiden.
Toen ik hier op cm andere vrouwen tegenkwam die dat dus ook waren vond ik dat toch wel erg prettig, ik was gelukkig niet de enige die zoiets overkwam.

De afgelopen jaren ben ik wel in gaan zien dat het slechte huwelijk en de scheiding me wel gevormd hebben tot wie ik nu ben. En ik ben nu toch een stuk gelukkiger met mezelf dan in die tijd.
Daardoor interreseert het etiketje me ook niet meer, heb je moeite met mn etiketje, dat mag, ik hoef er enkel niets mee te doen.
Want ook als je hertrouwd blijft dat etiketje echt wel aan je plakken, misschien enkel wat minder zichtbaar.

Berichten: 1181

Het klopt wel, dat etiketje op je voorhoofd. Aan de ene kant ziet men je als dat zielige persoontje wat gedumpt is door d'r man, en aan de andere kant vind men je dat figuur wat ook wel een groot aandeel heeft in haar scheiding.

Mensen hebben toch wel een oordeel klaar,. ongeacht of dat oordeel juist is of niet. En ik denk dat juist door een scheiding die je niet gewild hebt, je rug ook gladder wordt.
Voor mij is het niet belangrijk meer wat de mensen denken. Stress ken ik bijna niet meer...ik heb namelijk erger meegemaakt. Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden, en ellende maakt sterker. Zo werkt het voor mij persoonlijk dan.

En je stempel....die vervaagt ook, al blijft de afdruk altijd. Overmorgen hoop ik te gaan trouwen, met een mede CMmer, en het stempel wordt vager en vager.

Berichten: 2706

Duidelijk hoe God er over denkt, volgens Zijn woord.
Maar toch ook zo de realiteit van deze dag.
Veel huwelijken houden geen stand meer in deze maatschappij.
Wordt er minder waarde aan gehecht? Geven mensen makkelijker op?
De maatschappij is tegenwoordig een maatschappij met veel veranderingen, vernieuwingen (niet altijd ten goede).
Helaas hebben we daarbij steeds meer met scheidingen te maken.

Esther,

Het is het dilemma waar velen mee worstelen. Het is wel goed wat er in de grondtekst staat goed te lezen. Eigenlijk staat er: Gij zult niet verstoten. En het is volkomen te begrijpen waarom dat niet mogen verstoten zo belangrijk was. In de vroeg-bijbelse tijd kon een man een vrouw simpelweg verstoten door dat drie keer achter elkaar tegen haar te zeggen. Dat verstoten was maatschappelijk een groot kwaad en uiterst pijnlijk want daarmee moest ze de familie van haar man verlaten. Omdat het een schande was, voor de vrouw wel te verstaan, kwam ze in wat we nu een maatschappelijke kwetsbare positie zouden noemen. De loverboys van die tijd wisten er wel raad mee. Het verstoten was dan ook een groot kwaad in een samenleving waarin de vrouwen betrekkelijk rechteloos waren. Een vrouw kon haar man niet verstoten. Het is wel goed je te realiseren dat achtscheiden vandaag niet hetzelfde is als verstoten toen.

Echtscheiding in een samenleving waar mensen een vrije partnerkeuze hebben is dus niet hetzelfde als een samenleving met huwelijken door de ouders geregeld. De wetgeving in het Oude Testament was wel gericht op die samenleving en nam die als vanzelfsprekend aan. We passen dat ook niet meer toe. Een verkrachter van een meisje is niet meer verplicht met dat meisje te trouwen, ook al staat dat in de Bijbel. Het laat ook zien hoe wreed de toenmalige samenleving was want feitelijk was deze regel als bescherming voor het meisje bedoeld. Het toont hoe wreed de toenmalige samenleving was als dit soort wetten noodzakelijk zijn.

Wat nu feitelijk speelt, is een pastoraal probleem. Er is wat dit betreft een groot verschil in kerken onderling. Zowel in traditionele kerken als evangelische komt het voor dat men er niet mee om weet te gaan. Een groot deel van de vrouwen op CM weet dit uit bittere ervaring.Het grote probleem voor velen is dat men wel is gescheiden terwijl er staat dat het niet mag. Maar je hebt je man niet verstoten, het blijkt in de meeste gevallen een grotere zonde te zijn bij elkaat te blijven dan uitelkaar te gaan.
Als een kerk of gemeente niet met echtscheidingen weet om te gaan dan schiet die pastoraal te kort. Je mag gefaald hebben en voor je gevoel hebben gezondigd, God is wel een God van vergeving, genade en het maken van een nieuw begin. Dat geldt altijd. God is groter dan je gemeenteleden die de schijnzekerheid van de regels hanteren. Gaar heen en zondig niet meer heb ik niet verzonnen, het staat in de Bijbel en het was van een Groot Iemand. Die liet de wettische mensen, die de wetten van zijn Vader zonder liefde toe wilden passen, ook al beschaamd achter.

Maak een nieuw begin. Je gemeenteleden mogen je veroordelen maar van Christus mag dat nieuwe begin, altijd. En daar kan ook jouw gemeente van Christus niets aan veranderen, gelukkig.

Thomas, een kerk die alleen met de wetten om weet te gaan, mist de ziel van het Evangelie.

Berichten: 11

Ik moet even iets duidelijk maken hoor: ik heb nog geen oordeel gehoord van gemeente leden (was mijn invulling naar een mogelijk waarom).
Waarom ze het mij zelf niet vragen is misschien eerder dat het moeilijk is om naar een 'pijnlijk'onderwerp te vragen.
Ik zit nog niet zo lang in deze kerk en ben zelf wel erg open.
Daarmee hoop ik dat dit onderwerp ook open wordt.

Ik ben wel erg zoekende zelf, omdat ik mezelf wil kunnen verantwoorden naar mijn gemeente en natuurlijk boven al eerst naar God.
Dat vind ik erg belangrijk.
(ook omdat het wel zijn keus was om te scheiden, maar ONZE tekortkomingen naar elkaar daar aan vooraf gingen)

Bedankt voor jullie reacties.
Het is blijkbaar wel een onderwerp wat hier besproken kan worden en waar ieder zijn/ haar mening over mag hebben.

Berichten: 20

Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden. Je bent nog zoveel meer dan deze status. Toen ik zelf net gescheiden was dacht ik zelf ook nu ben ik gescheiden, maar verder veranderde ik eigenlijk niet veel, dat komt dus omdat je veel meer bent dan dat en vooral jezelf mag blijven! Ik denk eigenlijk ook nooit als ik met een vrouw praat die getrouwd is oh die is getrouwd...... Nergens voor nodig en ook hoef je wat mij betreft er niet bij te zeggen wie wie verlaten heeft. Het is geen schande en ik denk dat het wel zonde is net als bv roddelen, maar als je iemand ooit hebt horen roddelen zeg je ook niet aldoor 'die heeft geroddeld', zo zeggen mensen ook echt niet aldoor 'die is gescheiden'! Ik vind dat niet van deze tijd!

Berichten: 5407

HELEEN296 schreef:

Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden. Je bent nog zoveel meer dan deze status. Toen ik zelf net gescheiden was dacht ik zelf ook nu ben ik gescheiden, maar verder veranderde ik eigenlijk niet veel, dat komt dus omdat je veel meer bent dan dat en vooral jezelf mag blijven! Ik denk eigenlijk ook nooit als ik met een vrouw praat die getrouwd is oh die is getrouwd...... Nergens voor nodig en ook hoef je wat mij betreft er niet bij te zeggen wie wie verlaten heeft. Het is geen schande en ik denk dat het wel zonde is net als bv roddelen, maar als je iemand ooit hebt horen roddelen zeg je ook niet aldoor 'die heeft geroddeld', zo zeggen mensen ook echt niet aldoor 'die is gescheiden'! Ik vind dat niet van deze tijd!

Het woordje gescheiden wordt volgens mij toch aanzienlijk vaker gebruikt dan het woord getrouwd...... en ik ben van harte met je eens dat het niet van deze tijd is!

Berichten: 22

Ik ben ook gescheiden, afgelopen zomer. Na een huwelijk met een hoop problemen, er niet voor elkaar zijn.
Mijn ex heeft de beslissing genomen om bij mij weg te gaan, heeft mijn bekering en de kerk de schuld gegeven van onze scheiding.

Ik heb heel erg geworsteld met mijn stuk hoe God hier tegen aan zou kijken.
Later besefte ik, dat het God was die een einde aan dit huwelijk heeft gemaakt.
God heeft een huwelijk bedoelt waarin liefde en trouw overheerst.
In mijn huwelijk was sprake van afwijzing en lagen machtsverhoudingen compleet scheeft.
God heeft niet gewild dat ik daarin vast zou blijven zitten.

Hoe meer ik ging bidden, en hoe meer mensen er voor mij gingen bidden, hoe slechter het tussen mij en mijn ex ging.
(Mijn ex was overigens niet gelovig, en anti-religie)

Ik heb mij, net na mijn scheiding ontzettend schuldig gevoeld, omdat ik ergens ook blij was dat mijn ex er een punt achter heeft gezet.
Het gevoel gehad dat ik die stap niet heb hoeven nemen, en me dus niet richting God hoefde te verwantwoorden.
Die schuldgevoelens heb ik los gelaten en bij God gebracht. Want mijn scheiding voelde aan als een bevrijding.
En ik geloof dat God daar in heeft meegewerkt.

Berichten: 634

ESTHER420 schreef:

Ik moet even iets duidelijk maken hoor: ik heb nog geen oordeel gehoord van gemeente leden (was mijn invulling naar een mogelijk waarom).
Waarom ze het mij zelf niet vragen is misschien eerder dat het moeilijk is om naar een 'pijnlijk'onderwerp te vragen.
Ik zit nog niet zo lang in deze kerk en ben zelf wel erg open.
Daarmee hoop ik dat dit onderwerp ook open wordt.

Ik ben wel erg zoekende zelf, omdat ik mezelf wil kunnen verantwoorden naar mijn gemeente en natuurlijk boven al eerst naar God.
Dat vind ik erg belangrijk.
(ook omdat het wel zijn keus was om te scheiden, maar ONZE tekortkomingen naar elkaar daar aan vooraf gingen)

Bedankt voor jullie reacties.
Het is blijkbaar wel een onderwerp wat hier besproken kan worden en waar ieder zijn/ haar mening over mag hebben.

Wat betreft de gemeente...
Ik denk dat dit afhankelijk is in welke gemeente je komt als gescheiden persoon. Ikzelf huis in een vrij kleine gemeente, en ik ben dan lang ook de enige "vrijgezel" geweest en dan nog eens gescheiden...
Terwijl mijn situatie volgens hen volledig gegrond is, is het vaak toch een confronterend gevoel voor henzelf.
Vaak worden meningen en uitingen geplaatst zonder rekening te houden dat "je" daar ook bij zit.
het geeft hen ook vaak een onconfortabel gevoel omdat ze zelf nooit met die problematiek te maken hebben gehad.
wat voor hen heel vanzelfsprekend zou moeten zijn, is bij ons dan heel anders gelopen. en vooral als je'r zelf geen fluit aan kan veranderen...
ik heb me vroeger vaak aan geërgerd, maar nu heb ik de rust daarin, dat God mijn situatie kent, en ik begrijp dat niet ieder mens gelijke ervaringen heeft.
Het is makkelijker steun of begrip op te brengen over situaties waar je zelf mee te maken hebt gehad. daarom mag ik me nu vaak als steunpilaar voelen, voor hen die in zo'n straatje terecht komen Lachende smiley

)

Berichten: 5407

PATRIES300 schreef:

Ik ben ook gescheiden, afgelopen zomer. Na een huwelijk met een hoop problemen, er niet voor elkaar zijn.
Mijn ex heeft de beslissing genomen om bij mij weg te gaan, heeft mijn bekering en de kerk de schuld gegeven van onze scheiding.

Ik heb heel erg geworsteld met mijn stuk hoe God hier tegen aan zou kijken.
Later besefte ik, dat het God was die een einde aan dit huwelijk heeft gemaakt.
God heeft een huwelijk bedoelt waarin liefde en trouw overheerst.
In mijn huwelijk was sprake van afwijzing en lagen machtsverhoudingen compleet scheeft.
God heeft niet gewild dat ik daarin vast zou blijven zitten.

Hoe meer ik ging bidden, en hoe meer mensen er voor mij gingen bidden, hoe slechter het tussen mij en mijn ex ging.
(Mijn ex was overigens niet gelovig, en anti-religie)

Ik heb mij, net na mijn scheiding ontzettend schuldig gevoeld, omdat ik ergens ook blij was dat mijn ex er een punt achter heeft gezet.
Het gevoel gehad dat ik die stap niet heb hoeven nemen, en me dus niet richting God hoefde te verwantwoorden.
Die schuldgevoelens heb ik los gelaten en bij God gebracht. Want mijn scheiding voelde aan als een bevrijding.
En ik geloof dat God daar in heeft meegewerkt.

Wat een open verhaal Patries en fijn dat je dit met ons wilt delen.......En wie weet putten anderen kracht en steun uit jouw verhaal.....

Berichten: 634

PATRIES300 schreef:

Ik ben ook gescheiden, afgelopen zomer. Na een huwelijk met een hoop problemen, er niet voor elkaar zijn.
Mijn ex heeft de beslissing genomen om bij mij weg te gaan, heeft mijn bekering en de kerk de schuld gegeven van onze scheiding.

Ik heb heel erg geworsteld met mijn stuk hoe God hier tegen aan zou kijken.
Later besefte ik, dat het God was die een einde aan dit huwelijk heeft gemaakt.
God heeft een huwelijk bedoelt waarin liefde en trouw overheerst.
In mijn huwelijk was sprake van afwijzing en lagen machtsverhoudingen compleet scheeft.
God heeft niet gewild dat ik daarin vast zou blijven zitten.

Hoe meer ik ging bidden, en hoe meer mensen er voor mij gingen bidden, hoe slechter het tussen mij en mijn ex ging.
(Mijn ex was overigens niet gelovig, en anti-religie)

Ik heb mij, net na mijn scheiding ontzettend schuldig gevoeld, omdat ik ergens ook blij was dat mijn ex er een punt achter heeft gezet.
Het gevoel gehad dat ik die stap niet heb hoeven nemen, en me dus niet richting God hoefde te verwantwoorden.
Die schuldgevoelens heb ik los gelaten en bij God gebracht. Want mijn scheiding voelde aan als een bevrijding.
En ik geloof dat God daar in heeft meegewerkt.

Heel herkenbaar Lachende smiley

ik denk dat dit ook voor ieder een persoonlijke ervaring is waarbij men alleen met God tot een conclusie kan komen...

Berichten: 22

Thanks Willemijn! Ben nu eenmaal heel open en inderdaad, zou mooi zijn als het tot bemoediging voor anderen werkt!

Berichten: 4

Wat ik mis in deze discussie, is de scheidingsgrond van 1 Korinthe 7. gelovige versus ongelovige. En de langdurige worsteling die hier soms aan vooraf is gegaan.
Verder sluit ik me aan bij het zinloze en harde oordeel dat sommige mensen over gescheiden vrouwen m.n. kan hebben. Ik mag aannemen dat de meeste vrouwen, uitstekend financieel voor zichzelf en eventuele kinderen kan zorgen anno 2012.

Berichten: 1149

Het is moeilijk om een juiste insteek te krijgen of scheiden wel of niet had gemoeten, op grond van de Bijbel. Toen mijn ex (deels door onkunde) er van door ging en naar later bleek ook nog eens onder verkeerde invloed stond, ben ik op zoek gegaan naar het hoe en wat ik zou moeten doen uit Bijbels perspectief.

We gaan er zo gemakkelijk mee om van ik hou niet meer van jou dus stap ik maar eens op, terwijl God het geheel anders wil. Liefde is een gebod en daar zit een grote opdracht in die God ons geeft. Jezus is niet alleen maar hie rop aarde gekomen om voor onze zonden te sterven en weer op te staan, maar Hij heeft ook duidelijk ons voorgeleefd en dan vooral de liefde, alles over hebben voor de ander.

Liefde is een kwestie van geven en krijgen en beslist niet van nemen. Wanneer men vind dat men te kort aan liefde krijgt, moet daar eerst de oorzaak van worden gezocht en aan gewerkt worden indien mogelijk. de belofte van "in voor en tegenspoed" is duidelijk van toepassing wanneer er ziekte (psychisch of fysiek) de ander even niet geven kan.

Letwel de relatie man-vrouw is een sacrament en dus geven van God met alles wat Hij daarbij geeft, men mag soms scheiden, maar dan wel volgens de Bijbelse normen. Ik heb om een bevestiging gevraagd of het kerkelijk huwelijk ontbonden kon worden, maar heb daar tot nu toe geen bevestiging op gekregen.

Mijn bede is haast vanaf het begin geweest, dat alle ellende tot meerdere eer en glorie van God kon/kan worden gebruikt. Als ik zie hoe de 4 zoons bewust belijdend christen zijn geworden en ze eindelijk weer contact met hun moeder hebben, voel ik me toch gezegend en rijker dan Bill Gates. de beide oudsten studeren theologie, één in Zwijndrecht en de ander in Leuven, rijkdom is dat.

Wie wat en hoe verder weet ik niet, ik probeer gehoorzaam te zijn en hoop dat God mij de weg wijst.

btw hoop ik stiekem dat ik toch nog eens uit de tweezaamheid bevrijd wordt en er weer een drieëenheid komt gelijk een goed huwelijk betaamt Knipoog smiley

Gods zegen allemaal

Berichten: 240

PIETER619 schreef:

Het is moeilijk om een juiste insteek te krijgen of scheiden wel of niet had gemoeten, op grond van de Bijbel. Toen mijn ex (deels door onkunde) er van door ging en naar later bleek ook nog eens onder verkeerde invloed stond, ben ik op zoek gegaan naar het hoe en wat ik zou moeten doen uit Bijbels perspectief.

We gaan er zo gemakkelijk mee om van ik hou niet meer van jou dus stap ik maar eens op, terwijl God het geheel anders wil. Liefde is een gebod en daar zit een grote opdracht in die God ons geeft. Jezus is niet alleen maar hie rop aarde gekomen om voor onze zonden te sterven en weer op te staan, maar Hij heeft ook duidelijk ons voorgeleefd en dan vooral de liefde, alles over hebben voor de ander.

Liefde is een kwestie van geven en krijgen en beslist niet van nemen. Wanneer men vind dat men te kort aan liefde krijgt, moet daar eerst de oorzaak van worden gezocht en aan gewerkt worden indien mogelijk. de belofte van "in voor en tegenspoed" is duidelijk van toepassing wanneer er ziekte (psychisch of fysiek) de ander even niet geven kan.

Letwel de relatie man-vrouw is een sacrament en dus geven van God met alles wat Hij daarbij geeft, men mag soms scheiden, maar dan wel volgens de Bijbelse normen. Ik heb om een bevestiging gevraagd of het kerkelijk huwelijk ontbonden kon worden, maar heb daar tot nu toe geen bevestiging op gekregen.

Mijn bede is haast vanaf het begin geweest, dat alle ellende tot meerdere eer en glorie van God kon/kan worden gebruikt. Als ik zie hoe de 4 zoons bewust belijdend christen zijn geworden en ze eindelijk weer contact met hun moeder hebben, voel ik me toch gezegend en rijker dan Bill Gates. de beide oudsten studeren theologie, één in Zwijndrecht en de ander in Leuven, rijkdom is dat.

Wie wat en hoe verder weet ik niet, ik probeer gehoorzaam te zijn en hoop dat God mij de weg wijst.

btw hoop ik stiekem dat ik toch nog eens uit de tweezaamheid bevrijd wordt en er weer een drieëenheid komt gelijk een goed huwelijk betaamt Knipoog smiley

Gods zegen allemaal

prachtig ge/om schreven

Berichten: 2212

ESTHER420 schreef:

Ik moet even iets duidelijk maken hoor: ik heb nog geen oordeel gehoord van gemeente leden (was mijn invulling naar een mogelijk waarom).
Waarom ze het mij zelf niet vragen is misschien eerder dat het moeilijk is om naar een 'pijnlijk'onderwerp te vragen.
Ik zit nog niet zo lang in deze kerk en ben zelf wel erg open.
Daarmee hoop ik dat dit onderwerp ook open wordt.

Ik ben wel erg zoekende zelf, omdat ik mezelf wil kunnen verantwoorden naar mijn gemeente en natuurlijk boven al eerst naar God.
Dat vind ik erg belangrijk.
(ook omdat het wel zijn keus was om te scheiden, maar ONZE tekortkomingen naar elkaar daar aan vooraf gingen)

Bedankt voor jullie reacties.
Het is blijkbaar wel een onderwerp wat hier besproken kan worden en waar ieder zijn/ haar mening over mag hebben.

Berichten: 5407

PIETER619 schreef:

Het is moeilijk om een juiste insteek te krijgen of scheiden wel of niet had gemoeten, op grond van de Bijbel. Toen mijn ex (deels door onkunde) er van door ging en naar later bleek ook nog eens onder verkeerde invloed stond, ben ik op zoek gegaan naar het hoe en wat ik zou moeten doen uit Bijbels perspectief.

We gaan er zo gemakkelijk mee om van ik hou niet meer van jou dus stap ik maar eens op, terwijl God het geheel anders wil. Liefde is een gebod en daar zit een grote opdracht in die God ons geeft. Jezus is niet alleen maar hie rop aarde gekomen om voor onze zonden te sterven en weer op te staan, maar Hij heeft ook duidelijk ons voorgeleefd en dan vooral de liefde, alles over hebben voor de ander.

Liefde is een kwestie van geven en krijgen en beslist niet van nemen. Wanneer men vind dat men te kort aan liefde krijgt, moet daar eerst de oorzaak van worden gezocht en aan gewerkt worden indien mogelijk. de belofte van "in voor en tegenspoed" is duidelijk van toepassing wanneer er ziekte (psychisch of fysiek) de ander even niet geven kan.

Letwel de relatie man-vrouw is een sacrament en dus geven van God met alles wat Hij daarbij geeft, men mag soms scheiden, maar dan wel volgens de Bijbelse normen. Ik heb om een bevestiging gevraagd of het kerkelijk huwelijk ontbonden kon worden, maar heb daar tot nu toe geen bevestiging op gekregen.

Mijn bede is haast vanaf het begin geweest, dat alle ellende tot meerdere eer en glorie van God kon/kan worden gebruikt. Als ik zie hoe de 4 zoons bewust belijdend christen zijn geworden en ze eindelijk weer contact met hun moeder hebben, voel ik me toch gezegend en rijker dan Bill Gates. de beide oudsten studeren theologie, één in Zwijndrecht en de ander in Leuven, rijkdom is dat.

Wie wat en hoe verder weet ik niet, ik probeer gehoorzaam te zijn en hoop dat God mij de weg wijst.

btw hoop ik stiekem dat ik toch nog eens uit de tweezaamheid bevrijd wordt en er weer een drieëenheid komt gelijk een goed huwelijk betaamt Knipoog smiley

Gods zegen allemaal

We gaan er zo gemakkelijk mee om van ik hou niet meer van jou dus stap ik maar eens op, terwijl God het geheel anders wil.

Ik ben toch wel benieuwd wie je met we bedoelt......mijn ervaring is dat scheiden een moeizaam proces is en niet zo simpel als jij het stelt.......

Berichten: 1149

WILLEMIJN232 schreef:

We gaan er zo gemakkelijk mee om van ik hou niet meer van jou dus stap ik maar eens op, terwijl God het geheel anders wil.

Ik ben toch wel benieuwd wie je met we bedoelt......mijn ervaring is dat scheiden een moeizaam proces is en niet zo simpel als jij het stelt.......

Met we bedoel ik eigenlijk de mensheid in het algemeen. Natuurlijk zijn er veel mesnen die vechten omdat wat er is toch te behouden/redden en van daaruit toch weer de zaak op te pakken, niets mis mee. ik wilde ook wel maar werd zwaar tegengewerkt.

Maar het gemak waarmee men van elkaar kan scheiden is vooral hier in Nederland ergens een crime, het kan nu al alleen met een advocaat als beide partijen overeenstemming hebben ocer alles.

Ik wilde dat er een mediator zou komen, maar wist niet hoe en wat (ook niet gesteund door mijn advocaat). Krijg ik later een oproep om naar de rechtbank te komen, daar werd er raar op gekeken dat het niet gebeurd was, dus scheiding uitgesproken. Er was met goede begeleiding weer heel veel te maken geweest, als door de mediation de misverstanden uit de wereld waren geholpen. Ik heb geprobeerd altijd in liefde te leven met respect voor mijn ex en de kinderen. De kinderen wilden eerst niets meer met hun moeder van doen hebben, maar door wat we hun hebben voorgeleefd, hebben ze op aandringen van mij, weer contact gekregen met hun moeder.

Ondanks wat men meemaakt wens ik een ieder alle goeds toe. en voora, Gods zegen

Berichten: 5407

PIETER619 schreef:

Met we bedoel ik eigenlijk de mensheid in het algemeen. Natuurlijk zijn er veel mesnen die vechten omdat wat er is toch te behouden/redden en van daaruit toch weer de zaak op te pakken, niets mis mee. ik wilde ook wel maar werd zwaar tegengewerkt.

Maar het gemak waarmee men van elkaar kan scheiden is vooral hier in Nederland ergens een crime, het kan nu al alleen met een advocaat als beide partijen overeenstemming hebben ocer alles.

Ik wilde dat er een mediator zou komen, maar wist niet hoe en wat (ook niet gesteund door mijn advocaat). Krijg ik later een oproep om naar de rechtbank te komen, daar werd er raar op gekeken dat het niet gebeurd was, dus scheiding uitgesproken. Er was met goede begeleiding weer heel veel te maken geweest, als door de mediation de misverstanden uit de wereld waren geholpen. Ik heb geprobeerd altijd in liefde te leven met respect voor mijn ex en de kinderen. De kinderen wilden eerst niets meer met hun moeder van doen hebben, maar door wat we hun hebben voorgeleefd, hebben ze op aandringen van mij, weer contact gekregen met hun moeder.

Ondanks wat men meemaakt wens ik een ieder alle goeds toe. en voora, Gods zegen

Ik lees nu een beetje uit je stukje dat jij er niets aan kon doen dat je ging scheiden.......en dat het door het gebrek aan begeleiding kwam dat de echtscheiding werd uitgesproken.....
Ik vind dat persoonlijk een beetje te makkelijk......Je bent altijd ook zelf verantwoordelijk voor je scheiding......als je relatie nog goed was geweest denk je niet over scheiden of wat dan ook.....jij legt de schuld wel erg bij de ander......

Berichten: 1149

WILLEMIJN232 schreef:

Ik lees nu een beetje uit je stukje dat jij er niets aan kon doen dat je ging scheiden.......en dat het door het gebrek aan begeleiding kwam dat de echtscheiding werd uitgesproken.....
Ik vind dat persoonlijk een beetje te makkelijk......Je bent altijd ook zelf verantwoordelijk voor je scheiding......als je relatie nog goed was geweest denk je niet over scheiden of wat dan ook.....jij legt de schuld wel erg bij de ander......

Twee kijven twee schuld dat klopt.
Ik had er wel wat aan kunnen doen als we (kids en ik) niet zo goed van vertrouwen waren geweest. Ik had een lieve vrouw die voor een ieder klaar stond en alles voor haar kinderen over had. Vanaf het punt dat we tijdelijk van dorp zouden verwisselen, is zij in contact gekomen met de "casanova van Balk, een oude stapmaat van vroeger, zo gezegd.

Zij ging iedere avond naar een vriendin omdat die een terminaal zieke zus had, waar ik haar mee prees (ze was zeer sociaal, gelijk haar moeder). Echter achteraf bleek dat ze naar hem ging en totaal omgetrund was door dat figuur en dus op mijn verjaardag en tijdens de verhuizing de bom barste en ze op stapte. Zelf had ik het idee (ook al voor die tijd) dat ze weer overspannen moest worden voor de zoveelste keer. 2 x voor ons trouwen al, met de geboortes (eerst gelijk en bij de anderen een jaar na de tijd)een postnatale depressie en daarna 10 jaar terug ook nog een keer zwaar overspannen en vanaf die tijd aan de paroxetine wat alle gevoelens opvrat en zij dat ook aangaf. Zelf denk ik dat ook het overlijden van haar moeder, toen mijn moeder en haar beste vriendin, mijn schoonzus, er ook toe heeft bij gedragen dat ze niet goed meer kon relativeren om het zo maar te zeggen.

Haar "vriend" heeft er voor gezorgd dat ze totaal vervreemd zou worden van alles wat haar dierbaar was, haar familie moet ze ook al niets meer van weten, terwijl ze vroeger er altijd naar toe ging,vooral elke dag naar haar zuster. We denken sosm weleens dat ze gehresenspeoekd isdoor hem, maar ja dat blijft en vraag.

De rechter viel haast van haar stoel toen ze aan mijn ex vroeg, heb je ooit wel professionele hulp gehad toen je overspannen was , waarop mijn ex negatief antwoorde, alleen medicatie. Gelukkig zjn de contacten weer wat hersteld tussen haar en de kinderen, want die voelden hun ook zwaar bedrogen toen ze opstapte. Ze wilde absoluut in het begin niet met me spreken en ik heb ergens helaas die wens in gewilligd, ze gaf aan d ejongens aan dat ze bang was dat ik haar om zou praten, wetend wat ze te horen zou krijgen denk ik.

Ondanks alle ellende die ik zo op mijn pad kreeg voelde ik mij door de jongens en hun liefde, rijker dan Bill Gates. Ook kreeg ik troost door clips en liederen die op mijn pad werden gelegd. Ik zat toen een keer in de auto en had de cd "You Raise me up" van Selah aan, ik heb dikke tranen gehuild van pure blijdschap (moest haast ruitenwissers op mijn bril hebben), wetend dat mijn zooi niet opwoog tegen wat Jezus gedragen had en onze toekomst (bij) GOeD is.

Berichten: 1672

PIETER619 schreef:

Twee kijven twee schuld dat klopt.
Ik had er wel wat aan kunnen doen als we (kids en ik) niet zo goed van vertrouwen waren geweest. Ik had een lieve vrouw die voor een ieder klaar stond en alles voor haar kinderen over had. Vanaf het punt dat we tijdelijk van dorp zouden verwisselen, is zij in contact gekomen met de "casanova van Balk, een oude stapmaat van vroeger, zo gezegd.

Zij ging iedere avond naar een vriendin omdat die een terminaal zieke zus had, waar ik haar mee prees (ze was zeer sociaal, gelijk haar moeder). Echter achteraf bleek dat ze naar hem ging en totaal omgetrund was door dat figuur en dus op mijn verjaardag en tijdens de verhuizing de bom barste en ze op stapte. Zelf had ik het idee (ook al voor die tijd) dat ze weer overspannen moest worden voor de zoveelste keer. 2 x voor ons trouwen al, met de geboortes (eerst gelijk en bij de anderen een jaar na de tijd)een postnatale depressie en daarna 10 jaar terug ook nog een keer zwaar overspannen en vanaf die tijd aan de paroxetine wat alle gevoelens opvrat en zij dat ook aangaf. Zelf denk ik dat ook het overlijden van haar moeder, toen mijn moeder en haar beste vriendin, mijn schoonzus, er ook toe heeft bij gedragen dat ze niet goed meer kon relativeren om het zo maar te zeggen.

Haar "vriend" heeft er voor gezorgd dat ze totaal vervreemd zou worden van alles wat haar dierbaar was, haar familie moet ze ook al niets meer van weten, terwijl ze vroeger er altijd naar toe ging,vooral elke dag naar haar zuster. We denken sosm weleens dat ze gehresenspeoekd isdoor hem, maar ja dat blijft en vraag.

De rechter viel haast van haar stoel toen ze aan mijn ex vroeg, heb je ooit wel professionele hulp gehad toen je overspannen was , waarop mijn ex negatief antwoorde, alleen medicatie. Gelukkig zjn de contacten weer wat hersteld tussen haar en de kinderen, want die voelden hun ook zwaar bedrogen toen ze opstapte. Ze wilde absoluut in het begin niet met me spreken en ik heb ergens helaas die wens in gewilligd, ze gaf aan d ejongens aan dat ze bang was dat ik haar om zou praten, wetend wat ze te horen zou krijgen denk ik.

Ondanks alle ellende die ik zo op mijn pad kreeg voelde ik mij door de jongens en hun liefde, rijker dan Bill Gates. Ook kreeg ik troost door clips en liederen die op mijn pad werden gelegd. Ik zat toen een keer in de auto en had de cd "You Raise me up" van Selah aan, ik heb dikke tranen gehuild van pure blijdschap (moest haast ruitenwissers op mijn bril hebben), wetend dat mijn zooi niet opwoog tegen wat Jezus gedragen had en onze toekomst (bij) GOeD is.

Openhartige bijdrage Pieter en moedig van je ...en vaak is de situatie te complex om daar gelijk een oordeel te geven.

Berichten: 5407

LEONARD480 schreef:

Openhartige bijdrage Pieter en moedig van je ...en vaak is de situatie te complex om daar gelijk een oordeel te geven.

Ik geef er geen oordeel over Leonard.....ik denk alleen dat een echtscheiding nooit alleen de schuld van de ander is.......Je gaat geen relatie met een ander aan als je gelukkig bent in je eigen relatie......en het is het verhaal van Pieter en dat gaat over zijn vrouw......en de vrouw van Pieter zal ook haar verhaal hebben over Pieter......dat bedoel ik er mee te zeggen.......