Berichten van ESTHER420

ESTHER420 · Berichten: 11

hierbij stop ik maar met dit topic...

ESTHER420 · Berichten: 11

LEANNE226 schreef:

Ik ben in die rol gegroeid,in de loop van de jaren went het en ik moet zeggen,het gaat best lekker,ik zie in ons gezin geen andere of grotere problemen dan bij een ander(ook al kan ik mijn pubers wel eens....... Knipoog smiley

)

Ik vond het fulltime moederen de valkuil,je raakt je eigen ik kwijt.Het is ontzettend belangrijk naast de opvoeding een volwassen leven te leiden,te praten met volwassenen.Ook je eigen ontwikkeling is belangrijk,eens lekker uitgaan,weg van thuis kunnen zijn door werk of andere bezigheden,anders val je na jaren in een diep gat want je kinderen vliegen uit.........

Dat herken ik.. je moet bewust tijd nemen voor jezelf.
Ik merk dat als ik dat niet doe, terwijl ik er wel aan toe ben, dat ik dan kortaf wordt en minder kan hebben van de kids.
Ik geniet van een weekeind voor mezelf alleen, maar dan is een weekeind wel lang genoeg.... Lachende smiley

ESTHER420 · Berichten: 11

Oké allemaal, je kan discusiëren over alleenstaande moeder/vader/ouder en wat dan ook.
Maak gerust een topic daarover.
Of speciaal een topic voor alleenstaande vaders of ouders, waar jij je thuis in voelt.
Dit topic is niet om vaders buiten te sluiten of niet op waarde te schatten.
Mijn kids hebben een super papa, dat mag best gezegd worden.
Alleenstande vaders verdienen net zo veel lof als alleenstaande moeders.

Ik heb bewust gekozen voor alleenstaande moeder te nemen als titel.
Idd om elkaar op te bouwen en lief en leed te delen.
Vrouwen onder elkaar.

Dus... poging 2?

ESTHER420 · Berichten: 11

ik stap hier uit.
Jammer...

ESTHER420 · Berichten: 11

Ja, dit speelt ook wel eens door mijn hoofd.

Maar... vertrouwen op God is niet passief afwachten.
Je mag je stappen die je zet, zoals CM, samen met Hem doen en er ook dan op vertrouwen dat Hij via deze weg kan/ wil voorzien.

Dat is net zoals een beslissing nemen en je hoort niet van God welke weg je moet gaan.
Ookal betrek je Hem er bij door gebed.
Dan mag je in vertrouwen op Hem, in wijsheid een beslissing nemen en Hij zal het zegenen.
Dan maakt het niet altijd uit wat je besloten hebt, maar gaat het om je hart. :)

ESTHER420 · Berichten: 11

Ik moet even iets duidelijk maken hoor: ik heb nog geen oordeel gehoord van gemeente leden (was mijn invulling naar een mogelijk waarom).
Waarom ze het mij zelf niet vragen is misschien eerder dat het moeilijk is om naar een 'pijnlijk'onderwerp te vragen.
Ik zit nog niet zo lang in deze kerk en ben zelf wel erg open.
Daarmee hoop ik dat dit onderwerp ook open wordt.

Ik ben wel erg zoekende zelf, omdat ik mezelf wil kunnen verantwoorden naar mijn gemeente en natuurlijk boven al eerst naar God.
Dat vind ik erg belangrijk.
(ook omdat het wel zijn keus was om te scheiden, maar ONZE tekortkomingen naar elkaar daar aan vooraf gingen)

Bedankt voor jullie reacties.
Het is blijkbaar wel een onderwerp wat hier besproken kan worden en waar ieder zijn/ haar mening over mag hebben.

ESTHER420 · Berichten: 11

dus eigenlijk... als iemand wel moeite heeft met het 'etiketje' gescheiden, dan zou je (als gescheiden persoon) daar ook geen contact mee hoeven, want je bent dat etiketje niet, je draagt het met je mee.
Als iemand wel verder kijkt dan het etiketje, dan is die gene geïnteresseerd in de persoon ondanks het etiketje en dáár gaat het om.

Maar als ik naar mezelf kijk ben ik er echt niet trots op, ondanks dat ik nooit had willen scheiden. Dat voelt niet verzachtend of zo.
Nu zie ik het wel meer als een zegen, weg uit een soap.
En ik voel me vrij om te gaan, met Gods toestemming, om verder te leven en niet met een last van oordeel.

ESTHER420 · Berichten: 11

that the Lord has made!

Met deze zin in mijn gedachten wordt ik bijna elke morgen wakker.

Het maakt me er van bewust wat een geschenk het elke dag weer opnieuw van God is.
Een nieuwe dag, nieuwe moed, nieuwe kansen...
een dag om dankbaar voor te zijn en terug te mogen geven aan God.
Zodat Hij Zijn wil kan doen!

ESTHER420 · Berichten: 11

mooiste moment van vandaag tnt...
dat mijn kids in een kerk waar ze nog nooit geweest waren, heel dapper en enthousiast gewoon naar de kinderdiens gingen.
Geeft een lekker gevoel.

De kleine dingen doen het hem. :)

ESTHER420 · Berichten: 11

Ik bedoel mijn berichtje vooral als openheid.
Niet met de vraag 'of ik hier wel kans maak'.
Ik merk soms zo veel geslotenheid op bepaalde plekken.
En ik ben gewoon benieuwd hoe dat hier is... vandaar. :)

ESTHER420 · Berichten: 11

Duidelijk hoe God er over denkt, volgens Zijn woord.
Maar toch ook zo de realiteit van deze dag.
Veel huwelijken houden geen stand meer in deze maatschappij.
Wordt er minder waarde aan gehecht? Geven mensen makkelijker op?
De maatschappij is tegenwoordig een maatschappij met veel veranderingen, vernieuwingen (niet altijd ten goede).
Helaas hebben we daarbij steeds meer met scheidingen te maken.

Een huwelijksverbond, is een verbond met God.
Ook ik sloot ongeveer 8 jaar geleden dat verbond in volle overtuiging.
Maar er kwamen zware tijden en mijn wederhelft toen, maakte pijnlijke keuzes.
Ik geloof in genade en vergeving en gaf hem kans op kans.
Maar uiteindelijk was zijn laatste pijnlijke keus binnen ons huwelijk: scheiden.
Wat heb ik gevochten, voor mezelf, maar ook voor het verbond.
Gevochten in groot vertrouwen op God en Hij heeft mij absoluut bijgestaan en de kracht gegeven.
Maar deze God gaf ook de mens een eigen wil.
Mijn ex koos anders...

In de kerk, een nieuwe gemeente voor mij vragen mensen aan anderen dingen over mij.
Waarom niet aan mezelf?
Bang om me pijn te doen? De confrontatie?
Of toch een klein beetje oordeel?

Het voelt soms alsof er een stempel op mijn voorhoofd staat.
Een stempel waardoor je nog net niet wordt afgekeurd, want God is een God van genade.
Maar wel die je in een hokje stopt.

Hoe zit dat hier op CM?
Is er een kans dat we vragen naar iemands verhaal, voor we verder klikken door 'dat ene woord'?