kinderen

Berichten: 5057

Vorige week heb ik het voorrecht gehad om mee te werken aan een kinderkamp. Zoals een aantal van jullie weet, is dat een jaarlijks terugkerend gebeuren. In die week krijg je een bepaalde vertrouwensband met ze. En dan komen de verhalen los....

Een aantal dingen valt me daarbij op. Het lijkt alsof er steeds meer kinderen zijn, die beland zijn in een vechtscheiding. Het lijkt alsof een gewoon stabiel gezin, met vader en moeder steeds meer uitzondering wordt. Vaak denk ik dan: weten de ouders wel wat er echt in hun kinderen omgaat. Vaak zegt een kind datgene wat een ouder wil horen, maar weet men wel echt wat er in ze omgaat?
Misschien zijn ze niet boos, maar moeten ze wel boos zijn omdat de ouder dat van ze vraagt. Misschien hebben ze niet zo'n hekel aan de ouder die weg is, en missen ze hem/haar. Durven ze echt te zeggen wat er in ze omgaat of zijn ze bang dat de ouders er toch niet naar luisteren??

Luisteren we wel echt naar kinderen, of hebben we ze tot antwoordapparaten gemaakt?

Berichten: 4863

CHATULIEM619 schreef:

Vorige week heb ik het voorrecht gehad om mee te werken aan een kinderkamp. Zoals een aantal van jullie weet, is dat een jaarlijks terugkerend gebeuren. In die week krijg je een bepaalde vertrouwensband met ze. En dan komen de verhalen los....

Een aantal dingen valt me daarbij op. Het lijkt alsof er steeds meer kinderen zijn, die beland zijn in een vechtscheiding. Het lijkt alsof een gewoon stabiel gezin, met vader en moeder steeds meer uitzondering wordt. Vaak denk ik dan: weten de ouders wel wat er echt in hun kinderen omgaat. Vaak zegt een kind datgene wat een ouder wil horen, maar weet men wel echt wat er in ze omgaat?
Misschien zijn ze niet boos, maar moeten ze wel boos zijn omdat de ouder dat van ze vraagt. Misschien hebben ze niet zo'n hekel aan de ouder die weg is, en missen ze hem/haar. Durven ze echt te zeggen wat er in ze omgaat of zijn ze bang dat de ouders er toch niet naar luisteren??

Aha...leuk dat je terug bent.
Wat leuk...met een kinderkamp...
Vanavond meer tijd...zal ik zeker reageren!!

Luisteren we wel echt naar kinderen, of hebben we ze tot antwoordapparaten gemaakt?

Berichten: 4047

CHATULIEM619 schreef:

Vorige week heb ik het voorrecht gehad om mee te werken aan een kinderkamp. Zoals een aantal van jullie weet, is dat een jaarlijks terugkerend gebeuren. In die week krijg je een bepaalde vertrouwensband met ze. En dan komen de verhalen los....

Een aantal dingen valt me daarbij op. Het lijkt alsof er steeds meer kinderen zijn, die beland zijn in een vechtscheiding. Het lijkt alsof een gewoon stabiel gezin, met vader en moeder steeds meer uitzondering wordt. Vaak denk ik dan: weten de ouders wel wat er echt in hun kinderen omgaat. Vaak zegt een kind datgene wat een ouder wil horen, maar weet men wel echt wat er in ze omgaat?
Misschien zijn ze niet boos, maar moeten ze wel boos zijn omdat de ouder dat van ze vraagt. Misschien hebben ze niet zo'n hekel aan de ouder die weg is, en missen ze hem/haar. Durven ze echt te zeggen wat er in ze omgaat of zijn ze bang dat de ouders er toch niet naar luisteren??

Luisteren we wel echt naar kinderen, of hebben we ze tot antwoordapparaten gemaakt?

hoe intepreteer je het woord "antwoord-aparaten" chatuliem?

(jaja, hij ISSSS er weer; welcome back)

Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

hoe intepreteer je het woord "antwoord-aparaten" chatuliem?

(jaja, hij ISSSS er weer; welcome back)

Kinderen weten heel goed wat je wilt wat ze zeggen... wat dat betreft zijn ze goed "voor te programmeren".

Volwassenen trouwens ook, kijk eens voor de lol hoe vaak je niet zegt wat je denkt en wel zegt wat de ander wil horen....

Berichten: 4047

CHATULIEM619 schreef:

kijk eens voor de lol hoe vaak je niet zegt wat je denkt en wel zegt wat de ander wil horen....

een stuk minder vaak dan door mijn omgeving GEWENST, verwacht ik, chatuliem!! Engeltje smiley

Berichten: 1181

CHATULIEM619 schreef:

Vorige week heb ik het voorrecht gehad om mee te werken aan een kinderkamp. Zoals een aantal van jullie weet, is dat een jaarlijks terugkerend gebeuren. In die week krijg je een bepaalde vertrouwensband met ze. En dan komen de verhalen los....

Een aantal dingen valt me daarbij op. Het lijkt alsof er steeds meer kinderen zijn, die beland zijn in een vechtscheiding. Het lijkt alsof een gewoon stabiel gezin, met vader en moeder steeds meer uitzondering wordt. Vaak denk ik dan: weten de ouders wel wat er echt in hun kinderen omgaat. Vaak zegt een kind datgene wat een ouder wil horen, maar weet men wel echt wat er in ze omgaat?
Misschien zijn ze niet boos, maar moeten ze wel boos zijn omdat de ouder dat van ze vraagt. Misschien hebben ze niet zo'n hekel aan de ouder die weg is, en missen ze hem/haar. Durven ze echt te zeggen wat er in ze omgaat of zijn ze bang dat de ouders er toch niet naar luisteren??

Luisteren we wel echt naar kinderen, of hebben we ze tot antwoordapparaten gemaakt?

Ha Chatuliem, Fijn dat je er weer bent!

Wat je hierboven schreef is volkomen waar als ik naar mijn eigen situatie kijk.
Als mijn kinderen bij hun vader zijn zeggen ze ook precies wat hij wil horen, waardoor er tussen vader en moeder weer botsingen komen doordat vader geloofd dat kinderen de waarheid spreken.
Anderzijds gebeurt dit ook bij moeder. Ook daar zeggen de kinderen wat moeder horen wil.
Het grootte voordeel(als de band met je kinderen zeer goed is) Is dat je als verzorgende ouder je kinderen door en door kent.
Dit als gevolg van de vele gesprekken die de verzorgende ouder met zijn/haar kind voert op rustige, stabiele momenten.
Als je je kind goed kent begint er dan ook vaak een lampje te branden als een kind onwaarheden spreekt.
Persoonlijk geef ik dat bij mijn kinderen dan ook aan, dat ik liever negatieve dingen, en dingen die voor mij een beetje jammer zijn, hoor, als dat ze onwaarheden spreken omdat ze denken dat ik dat zo graag wil horen.

Dit heeft een tijdje geduurt maar is inmiddels wel doorgedrongen bij hen, zodat ik tegenwoordig ook de dingen hoor die ik liever anders zou zien.
Het is een goed recht van de kinderen om van beide ouders te houden, hoe slecht een van de ouders hen in het verleden ook behandeld heeft.
Dat is iets wat kinderen goed moeten beseffen voordat ze ook werkelijk de waarheid aan je vertellen, en niet steeds zeggen wat wij als ouder horen willen.

Wat mijn oudste dochter wel aangaf is:
Mijn vader is een leugenaar dus ik mag daar ook liegen.
En dat doet ze dus nog steeds wel, wat sommige situaties niet vergemakkelijkt. Daarin moeten dus ook beide ouders het vertrouwen van hun kinderen verdienen blijkbaar.

Berichten: 868

Ik moet zeggen dat dat gelukkig nooit bij me gebeurd is want ik bracht ze elke week naar haar toe en zondagvond haalde ik ze dan weer op is al wel een tijd terug maar dit staat me nog goed voor ogen wat ik weet is dat kinderen heel goed weten wat er aan de hand is en ze hebben er toch ook wel een tik aan overgehouden hoe erg dat ook is.
Sjalom.
Martin

Berichten: 1766

Kinderen zijn vaak loyaal naar beide ouders. Moeilijk voor een kind kan zijn als ze uitgespeeld wordt tussen de vechtende partijen.
Om beide partijen te vriend te houden komen de leugens....
Persoonlijk vind ik het ook moeilijk dat kinderen zich nogal eens verantwoordelijk voelen voor de ruzie's waardoor ze vervolgens proberen te bemiddelen... Een kind houd (als t goed is) van beide en kan geen partij kiezen.

Berichten: 341

COOTJE711 schreef:

Kinderen zijn vaak loyaal naar beide ouders. Moeilijk voor een kind kan zijn als ze uitgespeeld wordt tussen de vechtende partijen.
Om beide partijen te vriend te houden komen de leugens....
Persoonlijk vind ik het ook moeilijk dat kinderen zich nogal eens verantwoordelijk voelen voor de ruzie's waardoor ze vervolgens proberen te bemiddelen... Een kind houd (als t goed is) van beide en kan geen partij kiezen.

Gelukkig ken ik de situatie van vechtende ouders niet omdat de band met mijn exman gewoon goed is maar zelfs wij merken dat de kinderen geneigd zijn om ons naar de mond te praten! Regelmatig komt dit onderwerp bij ons ter sprake en geven we de kinderen de ruimte om hun grieven naar ons toe te spuien. Als we dan doorvragen (dat zijn dan die momenten dat de sfeer rustig en goed is..), dan merken we dat het soms toch anders is dan ze 'in de wandelgangen' tegen ons zeggen. Ze zijn zó loyaal én vaak geneigd de problemen van de ouders op hun eigen schouders te nemen! Het maakt mij wel alert moet ik zeggen! Want ik wil geen 'voorgeprogrammeerde papagaaien'....om later te horen dat ze geleden hebben....nee, laten ze maar zéggen dat ik het (vaak!) niet goed doe! Dan kunnen we het gelijk aanpakken!

Berichten: 2463

COOTJE711 schreef:
Kinderen zijn vaak loyaal naar beide ouders. Moeilijk voor een kind kan zijn als ze uitgespeeld wordt tussen de vechtende partijen.
Om beide partijen te vriend te houden komen de leugens....
Persoonlijk vind ik het ook moeilijk dat kinderen zich nogal eens verantwoordelijk voelen voor de ruzie's waardoor ze vervolgens proberen te bemiddelen... Een kind houd (als t goed is) van beide en kan geen partij kiezen.

MARIA576 schreef:
Gelukkig ken ik de situatie van vechtende ouders niet omdat de band met mijn exman gewoon goed is maar zelfs wij merken dat de kinderen geneigd zijn om ons naar de mond te praten! Regelmatig komt dit onderwerp bij ons ter sprake en geven we de kinderen de ruimte om hun grieven naar ons toe te spuien. Als we dan doorvragen (dat zijn dan die momenten dat de sfeer rustig en goed is..), dan merken we dat het soms toch anders is dan ze 'in de wandelgangen' tegen ons zeggen. Ze zijn zó loyaal én vaak geneigd de problemen van de ouders op hun eigen schouders te nemen! Het maakt mij wel alert moet ik zeggen! Want ik wil geen 'voorgeprogrammeerde papagaaien'....om later te horen dat ze geleden hebben....nee, laten ze maar zéggen dat ik het (vaak!) niet goed doe! Dan kunnen we het gelijk aanpakken!

Algemeen antwoord, niet specifiek reagerend op bovenstaande postings ...
Zijn het echte leugens, vraag je dan eens af waarom ze de "leugens" vertellen. Vaak willen de kinderen niet dat de ouders in moeilijkheden komen en dan nemen zij de "problemen" op zich. Dit kan tot uiting komen door het vertellen van "leugens" om zodoende een loyaliteitsconflict te ontlopen ... Een volgende stap is dan "parentificatie" wat zelfs kan uitmonden in "ouderverstotingssyndroom"

http://www.paulienblom.nl/index_bestanden/Page963.htm

Berichten: 1766

CROSSROAD317 schreef:

[b]

Algemeen antwoord, niet specifiek reagerend op bovenstaande postings ...
Zijn het echte leugens, vraag je dan eens af waarom ze de "leugens" vertellen. Vaak willen de kinderen niet dat de ouders in moeilijkheden komen en dan nemen zij de "problemen" op zich. Dit kan tot uiting komen door het vertellen van "leugens" om zodoende een loyaliteitsconflict te ontlopen ... Een volgende stap is dan "parentificatie" wat zelfs kan uitmonden in "ouderverstotingssyndroom"

http://www.paulienblom.nl/index_bestanden/Page963.htm

Ben ik volledig met je eens cross, het zijn ook geen echte 'leugens'
Duidelijk/herkenbaar stukje van Paulien Blom!

Berichten: 1766

Vandaag weer een situatie gehoord waarbij bovenstaand vantoepassing is.
Pa wordt door ma afgeschilderd als iemand die z'n handjes niet thuis kan houden.
Volgens de kinderbescherming schijnt dit een veelvoorkomend probleem te zijn.
Ma probeert pa zo te straffen.... Boze smiley

Dan moet je het allemaal maar snappen als kind van 4/5 jr.....

Berichten: 5407

COOTJE711 schreef:

Vandaag weer een situatie gehoord waarbij bovenstaand vantoepassing is.
Pa wordt door ma afgeschilderd als iemand die z'n handjes niet thuis kan houden.
Volgens de kinderbescherming schijnt dit een veelvoorkomend probleem te zijn.
Ma probeert pa zo te straffen.... Boze smiley

Dan moet je het allemaal maar snappen als kind van 4/5 jr.....

In veel gevallen is het ook wel echt waar Cootje......ik krijg hier een beetje de indruk dat gescheiden moeders het niet gauw goed doen......want ma probeert pa te straffen.....die zin alleen al......en dat is niet voor het eerst dat ik dat hier lees......

Engeltje smiley

Berichten: 1766

WILLEMIJN232 schreef:

In veel gevallen is het ook wel echt waar Cootje......ik krijg hier een beetje de indruk dat gescheiden moeders het niet gauw goed doen......want ma probeert pa te straffen.....die zin alleen al......en dat is niet voor het eerst dat ik dat hier lees......

Engeltje smiley

Nee dat wilde ik niet met het stukje zeggen.
Ik denk zeker dat er in evenveel gevallen bij pa of ma de schuld ligt.
Helaas komt het ook regelmatig voor dat pa inderdaad niet te vertrouwen is.

Wat ik wilde zeggen dat ik het schokkend vind dat het ook regelmatig schijnt voor te komen dat dit dus aangedragen wordt terwijl het helemaal niet aan de orde is.
De zaak wordt veel gecompliceerder omdat de kinderen dan niet alleen bij pa mogen zijn totdat er een uitspraak volgt.

Berichten: 4

Goeie middag lieve mensen, dit alles zo gelezen te hebben, blijft er wienig over voor de kinderen dan hun weg in deze scheidings situaties te vinden, dat is zo verschillend per kind, willen ze pleasen of gewoon boos zijn, schoppen of als maar de goedkeuring zoeken, vader of moeder, niet altijd zijn ze beiden de oorzaak van de breuk, laat ik dat even vooropstellen, als ik zo vrij mag zijn, en de hand boven het hoofd van de (ex) partner houden, houd je niet vol, daar lijden zeer zeker de kinderen ook onder, is gebleken. Vaak krijgen de ouders, of een van beiden zo'n ópdonder'dat ze niet meer zo handelen als ze wel zouden willen, hoewel tijdelijk, maar toch, dat ook geeft verwariing en, in mijn situatie grote verwijdering. "Wie het weet mag het zeggen...".zij mijn moeder altijd, en het is waar, een ander weet het goed te vertellen, wat ook weer tot verwarring leid, maar hoe de situatie en de omstandigheden in goede banen te lijden..... Smiley die vol vragen zit

Berichten: 1663

COOTJE711 schreef:

Nee dat wilde ik niet met het stukje zeggen.
Ik denk zeker dat er in evenveel gevallen bij pa of ma de schuld ligt.
Helaas komt het ook regelmatig voor dat pa inderdaad niet te vertrouwen is.

Wat ik wilde zeggen dat ik het schokkend vind dat het ook regelmatig schijnt voor te komen dat dit dus aangedragen wordt terwijl het helemaal niet aan de orde is.
De zaak wordt veel gecompliceerder omdat de kinderen dan niet alleen bij pa mogen zijn totdat er een uitspraak volgt.

Hoezo gecompliceerder? In de gevallen dat het inderdaad gevaarlijk is voor de kinderen bij de andere ouder en je probeert het netjes via de instanties te spelen wordt je bij de voordeur al teruggestuurd: sorry, als de andere ouder niet vrijwillig mee wil werken kunnen we helaas niets voor u doen. En wordt er dus van je verwacht dat je je kinderen maar gewoon aan gevaar blootstelt, en weiger je dat, dan wordt je meteen over 1 kam geschoren met degene die inderdaad hun kinderen thuishouden om oud zeer te vergelden.

Hier bij ons is het trouwens zo dat er tot de uitspraak begeleid bezoek plaatsvind op neutraal terrein, is dat in nederland niet zo?

Berichten: 3295

Als ik al die scheidingsdrama´s aanhoor de laatste 5 jaar en zie hoe het bij mijn stiefkinderen gaat, ben ik opeens bijna dankbaar dat in mijn scheiding niet meer over kinderen geknokt hoefde te worden...

Berichten: 20

Wegens omstandigheden ziet mijn dochter haar vader nooit alleen en ga ik altijd bij de vader van mijn dochter koffiedrinken en zijn we altijd met z'n drieen. Ik merk dat dit best voor vertrouwen zorgt. Als een kind ziet dat haar vader en moeder ondanks de scheiding gewoon bij elkaar zitten over koetjes en kalfjes aan het praten is alles niet zo beladen. Ik snap dat dit niet bij alle exen lukt, maar het is wel iets om naar te streven. Ook als je gescheiden bent, neem tijd voor elkaar en probeer weer een band op te bouwen. Ik weet natuurlijk dat dit lang niet altijd kan en dat dit bij ons zo gegroeid wegen omstandigheden. Ook voor jezelf is het prettiger als je weer redelijk met je ex kunt opschieten.

Berichten: 19

ik ben momenteel het boek aan het lezen "de kunst van het luisteren" van Martha Stapert. Echt een aanrader om te gaan lezen!!

Berichten: 5057

HELEEN296 schreef:

Wegens omstandigheden ziet mijn dochter haar vader nooit alleen en ga ik altijd bij de vader van mijn dochter koffiedrinken en zijn we altijd met z'n drieen. Ik merk dat dit best voor vertrouwen zorgt. Als een kind ziet dat haar vader en moeder ondanks de scheiding gewoon bij elkaar zitten over koetjes en kalfjes aan het praten is alles niet zo beladen. Ik snap dat dit niet bij alle exen lukt, maar het is wel iets om naar te streven. Ook als je gescheiden bent, neem tijd voor elkaar en probeer weer een band op te bouwen. Ik weet natuurlijk dat dit lang niet altijd kan en dat dit bij ons zo gegroeid wegen omstandigheden. Ook voor jezelf is het prettiger als je weer redelijk met je ex kunt opschieten.

Hier geldt hetzelfde voor mij. Het is al een behoorlijke tijd dat mn ex en ik uit elkaar gegaan zijn en op dit moment kunnen we gewoon goed met elkaar opschieten. Toen ze vorige week haar moeder niet kon ophalen met de auto, heb ik dat dus maar gedaan. Volgende week gaat ze naar Schiphol, en ik breng haar met haar zus naar toe. Een dagje Schiphol is toch ook leuk nietwaar?

Berichten: 4863

CHATULIEM619 schreef:

Hier geldt hetzelfde voor mij. Het is al een behoorlijke tijd dat mn ex en ik uit elkaar gegaan zijn en op dit moment kunnen we gewoon goed met elkaar opschieten. Toen ze vorige week haar moeder niet kon ophalen met de auto, heb ik dat dus maar gedaan. Volgende week gaat ze naar Schiphol, en ik breng haar met haar zus naar toe. Een dagje Schiphol is toch ook leuk nietwaar?

Fijn dat het zo kan.....Hier echter niet....en toch doet me dat soms verdriet.

Onze dochter komt nog vaak bij haar vader...dat gun ik haar...
Af en toe merk ik echter zelf...dat het feit dat ik wilde scheiden...me soms nog even duidelijk gevoeld moet laten worden....
Als er iets gevraagd moet worden....doet zij dat....(dat is vrije wil)
Maar ja...zij heeft dezelfde gevoelens als haar vader....(het autisme)
Vader zal dat niet merken....(merkte dat ook niet)
De moeilijkheden die er zijn...zijn echter voor mijn rekening...
De zorgen echter ook...want doordat ik er niet over praat met hem...weet hij er niet van...

Berichten: 7083

Moeders die kinderen van vaders vervreemden, vaders die zonder reden wraak uitoefenen via dreiging en via kinderen.

Gatver Boze smiley

Je zou bijna je boeltje verkopen en naar een ander land opnieuw beginnen, als dat mogelijk zou zijn....denk ik zo.

Berichten: 5407

ZEELAND736 schreef:

Fijn dat het zo kan.....Hier echter niet....en toch doet me dat soms verdriet.

Onze dochter komt nog vaak bij haar vader...dat gun ik haar...
Af en toe merk ik echter zelf...dat het feit dat ik wilde scheiden...me soms nog even duidelijk gevoeld moet laten worden....
Als er iets gevraagd moet worden....doet zij dat....(dat is vrije wil)
Maar ja...zij heeft dezelfde gevoelens als haar vader....(het autisme)
Vader zal dat niet merken....(merkte dat ook niet)
De moeilijkheden die er zijn...zijn echter voor mijn rekening...
De zorgen echter ook...want doordat ik er niet over praat met hem...weet hij er niet van...

Af en toe merk ik echter zelf...dat het feit dat ik wilde scheiden...me soms nog even duidelijk gevoeld moet laten worden...

Zou het niet zo kunnen zijn Zeeland dat die opmerkingen richting jou over je scheiding niet jouw zwakke plek is en waarschijnlijk helemaal niet bedoeld om het nog even te laten voelen? Misschien is het een constatering van haar kant en treft het jouw schuldgevoel als moeder want scheiden hoe dan ook blijft altijd op je eeuwige schuldgevoel als ouder werken.....
Je verhaal is heel herkenbaar denk ik voor vele ouders maar probeer het een beetje te relativeren.....

Berichten: 3295

SHANITA130 schreef:

Moeders die kinderen van vaders vervreemden, vaders die zonder reden wraak uitoefenen via dreiging en via kinderen.

Gatver Boze smiley

Je zou bijna je boeltje verkopen en naar een ander land opnieuw beginnen, als dat mogelijk zou zijn....denk ik zo.

dat laatste kan ik iedereen aanraden!! Lachende smiley

Berichten: 1672

PIETER649 schreef:

dat laatste kan ik iedereen aanraden!! Lachende smiley

ok, ik verhuis per direct al heb ik geen kinderen of vlieg of kraai in de weg

Berichten: 7083

PIETER649 schreef:

dat laatste kan ik iedereen aanraden!! Lachende smiley

Ik word altijd heel gelukkig van jullie foto's en dingen die jullie weleens schrijven. Dan denk ik van wat moeten jullie gelukkig zijn Lachende smiley

Berichten: 4863

SHANITA130 schreef:

Ik word altijd heel gelukkig van jullie foto's en dingen die jullie weleens schrijven. Dan denk ik van wat moeten jullie gelukkig zijn Lachende smiley

Shanita....jij bent ook gelukkig....maar op een andere manier!!!
Ik verkijk me ook weleens op het geluk en de voorspoed van een ander.....
Oke...ik mag niet klagen...ik heb lieve kinderen..
Als je die niet hebt...is dat ook niet iets waar je op terug kunt vallen of van kunt genieten...
Ook jij maakt mooie dingen mee....

En bedenk...het gras is altijd mooier en groener bij de buren!!!!

Berichten: 1663

ZEELAND736 schreef:

Shanita....jij bent ook gelukkig....maar op een andere manier!!!
Ik verkijk me ook weleens op het geluk en de voorspoed van een ander.....
Oke...ik mag niet klagen...ik heb lieve kinderen..
Als je die niet hebt...is dat ook niet iets waar je op terug kunt vallen of van kunt genieten...
Ook jij maakt mooie dingen mee....

En bedenk...het gras is altijd mooier en groener bij de buren!!!!

Is het gras echt groener, of komt dat door de bril waarmee je naar dat gras kijkt?
Ja ik ben een gelukkig mens, maar ik heb ook genoeg zorgen en verdriet in mn leven gekend, en nog steeds.
Ik kies er enkel bewust voor dat laatste niet de overhand te laten krijgen in mn leven.
Ik heb ook echt wel mensen om me heen die die zorgen en verdriet kennen, maar dat is voor mij iets dat ik niet met heel de wereld wil delen.
En dan krijg je dus een heel eenzijdig beeld van iemand, alsof er enkel maar goeie dingen op iemands pad komen.

Berichten: 4863

ANNETTE792 schreef:

Is het gras echt groener, of komt dat door de bril waarmee je naar dat gras kijkt?
Ja ik ben een gelukkig mens, maar ik heb ook genoeg zorgen en verdriet in mn leven gekend, en nog steeds.
Ik kies er enkel bewust voor dat laatste niet de overhand te laten krijgen in mn leven.
Ik heb ook echt wel mensen om me heen die die zorgen en verdriet kennen, maar dat is voor mij iets dat ik niet met heel de wereld wil delen.
En dan krijg je dus een heel eenzijdig beeld van iemand, alsof er enkel maar goeie dingen op iemands pad komen.

Daarom laat ik Shanita ook maar weten dat elk huis zijn kruis heeft...
Maar dat ook in haar leven mooie dingen zijn...
Soms zien we ze niet...(of willen ze niet zien)
Dat geld ook voor mij hoor!!!!
Ik ken ook stil verdriet....trouwens ook soms openbare tranen....
Soms ook van blijdschap...