Boos!

Berichten: 2338

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Berichten: 7083

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Ik heb dan wel verdriet.

En ik weet dat degene nu bij God is.

Boos? Nee. Niét in dít specifieke geval.

Wel als de man was doodgeschoten, maar dan boos op de dader.

En waarom God deze man nu al bij zich wilde hebben, ja, dat weet God zelf alleen...

Berichten: 2533

Das heel moeilijk Tess. Je kunt er niets mee dan er mee naar God gaan, Op welke manier dan ook met je boosheid en onmacht.
Maar inderdaad dit doet geen mens je aan, maar het overkomt je.
Moet denken aan de jonge man hier uit de omgeving die bij het redden van 2 hoogbejaarden, 90+ers zelf door de trein gegrepen en om het leven gekomen. Ook hij laat vrouw en kind achter. Dan denk ik had ze laten zitten en met mij die 2 oude mensen.
Waarom gebeuren zulke dingen.
Daar is geen antwoord op Tess

Berichten: 637

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Tja Tessy, een van de zovelen.
Je moest eens weten wat er gebeurd bij de achter blijvers.
Met name de kinderen....

Berichten: 2212

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Ja het is niet eerlijk, menselijker wijs gesproken dan, maar het gebeurd zo veel, en het maakt niet uit welke leeftijd.
Dan zou je, elke dag elk uur, machteloos moeten zijn, en het maakt niet uit welke leeftijd je aan de dood koppelt.
Elk gemis is erg, bij iedereen die je missen moet, jong of oud, voor hen die achter blijven.

Berichten: 1095

Ik ben wel boos geweest op God, wel het gevoel van waarom!

ik kon het niet accepteren.......toen.......!

Het gebeurt ,
zo is het leven,
het wordt niet gevraagd
waarom....!

Alles in het leven
heeft een reden
al begrijpen wij het niet
toch geeft het ons verdriet.

God is erbij
Hij ...is erbij
en ondersteund jou en mij

Boosheid verlamt
ach God begrijp het wel!
Alleen wijzelf niet..........

Joannie

Berichten: 127

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Nee, niet boos... wel stil, en ongeloof, moeilijk te bevatten en idd 'het waarom'...
Ik heb ook, net als velen met mij, mensen zien wegvallen van plaatsen waarvan je denkt... waarom dan toch??

Waarom... ja... waaróm??

Berichten: 1149

Dat men boos wordt is zeer begrijpelijk, maar we worden vaak boos op de verkeerde helaas.
Juist die boosheid, brengt soms ook een verwijdering naar God toe, heb het in de familie bij overlijden van een broer ook meegemaakt helaas.
We vergeten dat God juist zekerheden geeft en daar lopen we dan wel aan voorbij, gelijk Johannes 3 vers 16

Berichten: 2212

PIETER619 schreef:

Dat men boos wordt is zeer begrijpelijk, maar we worden vaak boos op de verkeerde helaas.
Juist die boosheid, brengt soms ook een verwijdering naar God toe, heb het in de familie bij overlijden van een broer ook meegemaakt helaas.
We vergetne dat God juist zekerheden geef ten dar lopen we dan wel aan voorbij, gelijk Johannes 3 vers 16

En daar bij gelaten, het is hier één groot tranen dal, en daar zal vreugde zijn geen pijn en geen verdriet

Berichten: 7083

GERRIT084 schreef:

En daar bij gelaten, het is hier één groot tranen dal, en daar zal vreugde zijn geen pijn en geen verdriet

Dát vind ik er mooi gezegd. Ja, dat is ook zo de kern van het Evangelie.

Ja, wat zou het Evangelie nu zijn, zonder de zekerheid van eeuwig leven.
(deze tekst staat ook ergens in de bijbel)

Ergens in Corinthiërs: dood waar is uw prikkel, de dood is van zijn prikkel ontdaan.

Wat natuurlijk niet wegneemt, dat er veel verdriet en/of boosheid is bij degene die achterblijven.

Berichten: 4863

Dat is ook een vreselijk bericht Tess en dan net zo in dit pas begonnen jaar....(overigens ook erg al zou het jaar al half voorbij zijn...)

Ook ik kreeg een erg bericht de dag na Nieuwjaar..iemand die uit dit leven is gestapt....omdat hij dit leven te zwaar vond...
Gisteren in de morgendienst in de kerk...een geweldige mooie preek over de woestijnreis in de Bijbel...
Dit in het licht van ons eigen leven....
Het volk Israel...verlost uit de slavernij...terugkijkend(denkend) daaraan...
Maar ook de belofte op weg naar het land Kanaän..
(een nieuw begin)
Daar begon het al...de Roode Zee....
Farao die hen op de hielen zat...de moed zou in je schoenen zakken...
Ze vergaten hun hoofd omhoog te richten...op die vuurkolom en die wolkolom!!!!!!!
God bleef trouw ondanks hun angst en wantrouwen....

(Vanavond stuur ik je een mooi gedicht...)

Ik zie mijn eigen leven ook als een woestijnreis....
Moeite zorg en veel verdriet...
Maar het kent ook verborgen waterputten!!!!
Ik heb je geen makkelijk reis beloofd...zegt God, maar wel een behouden thuiskomst...
Een tranendal??
Ik durf het bijna niet te zeggen...want dan klaag ik...
Maar toch is het dikwijls waar...

Berichten: 2338

Natuurlijk begrijp ik wel dat het hele verhaal maar betrekkelijk is in het groter geheel en dat de dood gewoon bij dit leven hoort. Maar toch kan ik op zo'n moment best boos worden, of misschien wel onmachtig... als een betere term. Ik ben niet boos op God, natuurlijk niet. Maar wel op het feit dat het leven zo oneerlijk kan zijn. Ik ben zelf helemaal niet iemand die 'de last van de wereld' met zich mee torst, maar vind het dan soms zó makkelijk gezegd dat we maar op de Here moeten zien en moeten geloven dat de bewuste persoon ergens is waar het goed is. Alsof er dus niet gerouwd mag worden?!
En ik vroeg me af of ik daar de enige in was... gelukkig ben ik dat niet...

Berichten: 7083

TESSYBEAR731 schreef:

Natuurlijk begrijp ik wel dat het hele verhaal maar betrekkelijk is in het groter geheel en dat de dood gewoon bij dit leven hoort. Maar toch kan ik op zo'n moment best boos worden, of misschien wel onmachtig... als een betere term. Ik ben niet boos op God, natuurlijk niet. Maar wel op het feit dat het leven zo oneerlijk kan zijn. Ik ben zelf helemaal niet iemand die 'de last van de wereld' met zich mee torst, maar vind het dan soms zó makkelijk gezegd dat we maar op de Here moeten zien en moeten geloven dat de bewuste persoon ergens is waar het goed is. Alsof er dus niet gerouwd mag worden?!
En ik vroeg me af of ik daar de enige in was... gelukkig ben ik dat niet...

Rouwen is noodzakelijk. Als je niet zal rouwen over een Verlies, ja, dan kan je het niet verwerken.
Ergens in Prediker: voor alles is een tijd, een tijd van rouwen, een tijd van...etc.

Berichten: 219

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Mag ik je iets vertellen ?
Vraag nooit waarom je krijgt het antwoord niet.
Vraag de Heer WAARTOE HIJ alleen weet waarom.
En alles hoe vreemd ook in de wereld HIJ heeft een plan.
Ik denk als je mag komen de HEER je haalt, dan ben je veilig thuis, dan is het je tijd.
En boosheid moet je verbreken in Jezus naam want dat is wat de boze van je wil je tegen keren naar God .
Vraag de Heiland waartoe en lees je bijbel Hij zal je nu of later het antwoord geven
Ik weet inmiddels dat de Heer heel anders werkt dan wij denken,
Ja natuurlijk heeft hij vrouw en man gemaakt om een gezin te hebben voort te planten, maar ook de zondeval is nog steeds daar tussen in.
wat te denken van al de baby s die doodgeboren worden mensen hebben er niet om gevraagd zeggen we dan nee we zouden het liefst eeuwig leven hier op aard.
Maar dat kan niet de dood is gekomen door de zondeval en de Heer haalt de zijne thuis, hopende dat de man geloofde dan weten we het zeker .
Ik bid hier zijn vrouw en gezin toe dat ze nieuwe kracht mogen ervaren God mogen leren kennen als een Vader die zorgt.
vaak door omstandigheden komen mensen ook tot geloof en de Heer heeft een plan met ieder van ons.
Gods zegen die dit lezen en groet van mij Anita

Berichten: 7083

Hoi Anita!

Ik wou even reageren op een stukje van je tekst.

Quote:

En boosheid moet je verbreken in Jezus naam want dat is wat de boze van je wil je tegen keren naar God .

Aan de ene kant is dat zo, mijns inziens.
Boosheid is niet van God.
Aan de andere kant ook weer wel, God werd vaak boos in het oude testament, en Jezus ook in het Nieuwe testament, toen de mensen gingen handelen in de tempel.

Aan de andere kant, er is volgens mij ook een terecht boosheid.

Als bijvoorbeeld iemand mijn grenzen niet respecteerd, en juist door manipulatie iets gedaan wil krijgen, ja, dan krijg ik boosheid, en ja, dan kan ik één ding doen , grenzen trekken.

Als ik bijvoorbeeld verzet en zeg: 'ik kan zaterdag niet, maar wel zondag.'

En iemand begint: 'ja maar....en allemaal redenen op te noemen waarom ik wel op zaterdag moet komen.

Ik zelf zou andersom zeggen van nou da's goed, ja, als ik zondag zou kunnen. anders zou ik zeggen van zondag kan ik niet, en een andere dag overleggen.

En nee, boos worden kan je jezelf erg mee hebben.....je wordt gestressd.

Beter is rustig je standpunten herhalen, des noods met de 'kapotte grammofoonplaat techniek'.

Een andere soort boosheid is terechte of onterechte verontwaardiging.

Terecht, ja spreekt voor zich, iemand gaat over grenzen bijvoorbeeld. Onterecht is, als iemand meent dat anderen altijd voor haar/hem klaar móeten staan. En geen 'nee ik kan niet' willen accepteren'. Wel of niet bekrachtigd met: 'ik deed ook dit en dat voor jou'

Dan denk ik, ja, dan kan je dit en dat ook meteen weer terugkrijgen, als dat inhoud dat mijn grenzen niet (meer) worden gerespecteerd.

Ja, dit waren zo een paar zelfbedachte voorbeelden. ;) Die ik ff kwijt wou.

Ja, er zijn ook dingen waar iemand niets aan doen kan, natuurrampen, ziekten, ja, dat soort dingen, ja, dan kan je op niemand boos worden,
Ik kan me wel voorstellen dat men boos wordt op God,
Ik zelf zou verdrietig worden.

Zegens!

Berichten: 2338

ALTJE848 schreef:

Vraag de Heer WAARTOE

'Waartoe' is exact hetzelfde als 'waarom', het klinkt alleen deftiger. En de waarheid is dat we dat inderdaad nooit zullen weten. Dat betekent niet dat we het ons niet kunnen afvragen.

Quote:

En boosheid moet je verbreken in Jezus naam want dat is wat de boze van je wil je tegen keren naar God .

Boosheid niet van God Smiley die vol vragen zit

En of boosheid van God komt. Net als dat angst verdriet, maar ook blijdschap van Hem komen. Het zijn eigenschappen die Hij in ons heeft gelegd. Was Jezus zelf niet verscheurd van verdriet na het overlijden van Lazarus?
Pas wanneer je je aan die boosheid vastklampt en het toe staat je te blijven verscheuren gaat het fout en heeft de duivel toegang om je van God vandaan te houden. Of beter gezegd; dat doe je dan zelf en daar maakt hij mooi misbruik van.
Daar is in dit geval absoluut geen sprake van...

Grappige is dat ik gevraagd heb om persoonlijke, inhoudelijke reacties en vooral, zeer goedbedoelde, dat wel, adviezen krijg hoe IK er mee om zou moeten gaan. Het lukt mij best om er mee om te gaan, wilde enkel en alleen het gesprek aangaan over heel normale menselijke emoties.
Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Berichten: 219

SHANITA130 schreef:

Hoi Anita!

Ik wou even reageren op een stukje van je tekst.

Aan de ene kant is dat zo, mijns inziens.
Boosheid is niet van God.
Aan de andere kant ook weer wel, God werd vaak boos in het oude testament, en Jezus ook in het Nieuwe testament, toen de mensen gingen handelen in de tempel.

Aan de andere kant, er is volgens mij ook een terecht boosheid.

Als bijvoorbeeld iemand mijn grenzen niet respecteerd, en juist door manipulatie iets gedaan wil krijgen, ja, dan krijg ik boosheid, en ja, dan kan ik één ding doen , grenzen trekken.

Als ik bijvoorbeeld verzet en zeg: 'ik kan zaterdag niet, maar wel zondag.'

En iemand begint: 'ja maar....en allemaal redenen op te noemen waarom ik wel op zaterdag moet komen.

Ik zelf zou andersom zeggen van nou da's goed, ja, als ik zondag zou kunnen. anders zou ik zeggen van zondag kan ik niet, en een andere dag overleggen.

En nee, boos worden kan je jezelf erg mee hebben.....je wordt gestressd.

Beter is rustig je standpunten herhalen, des noods met de 'kapotte grammofoonplaat techniek'.

Een andere soort boosheid is terechte of onterechte verontwaardiging.

Terecht, ja spreekt voor zich, iemand gaat over grenzen bijvoorbeeld. Onterecht is, als iemand meent dat anderen altijd voor haar/hem klaar móeten staan. En geen 'nee ik kan niet' willen accepteren'. Wel of niet bekrachtigd met: 'ik deed ook dit en dat voor jou'

Dan denk ik, ja, dan kan je dit en dat ook meteen weer terugkrijgen, als dat inhoud dat mijn grenzen niet (meer) worden gerespecteerd.

Ja, dit waren zo een paar zelfbedachte voorbeelden. ;) Die ik ff kwijt wou.

Ja, er zijn ook dingen waar iemand niets aan doen kan, natuurrampen, ziekten, ja, dat soort dingen, ja, dan kan je op niemand boos worden,
Ik kan me wel voorstellen dat men boos wordt op God,
Ik zelf zou verdrietig worden.

Zegens!

Ik heb je gelezen en ja ik ben ook wel eens boos maar probeer in die omstandigheden op God te zien te bidden en vaak krijg ik dan het antwoord.
En natuurlijk God heeft ons mensen zo ook gemaakt maar vraag me wel af is boosheid terecht .
Want als er iets gebeurd dat onterecht is is het eerste dat we vragen waarom en ik denk dan waartoe moet dit gebeuren gewoon weg om dingen in te zien en als je weet dat dingen niet goed zijn, dat is het aan ons of jouw de keuze daar in te maken of je er in meegaat of niet.
Als iemand je niet respecteert dan is dat iets om over na te denken.
ALs je afspreekt op zaterdag en jij zegt ik kan niet en je wil op zondag dan vraag ik me af waarom dan wil de ander niet wat zit er achter.
je kunt ook gaan denken dan stom dat hij/zij dat niet wil want ik wil dat zo maar waar ligt het probleem, daar kan je alleen maar uitkomen door te praten en als dat niet gaat denk ik verwijderen uit mijn bestand hoe fijn ik het ook heb met diegene .
Want dat werkt dan niet .
Eerder las ik ook al van iemand en daar ben ik het mee eens als iemand je niet respecteert om wat JIJ bent wie JIJ wil zijn jouw niet kan laten groeien in je waardigheid wie je wil zijn dan zijn dat niet de juiste mensen
En alleen de Heer kan je helpen die zoektocht met je mee te gaan.
en van Hem te leren want Zijn plan staat vast waarom ja dan vraag ik wel waarom willen wij ons plan zo graag in vervulling zien gaan.
Hij heeft een veel mooier plan voor jou mij en allen die dit lezen.
Hier laat ik het even bij wijsheid en kracht gewenst voor de komende tijd
Gods zegen meid .

En eh wees niet bang om overspannen te raken want je kunt dat niet als je los laat aan God geeft .
Ja ik was ook bang ik dacht maar Heer dan ken ik mezelf niet meer, en ja soms doe ik dingen zeg ik dingen dan hoor ik terug mama waarom word je niet meer boos mama zo deed je vroeger nooit.
soms kijk ik in de spiegel en zie ik een nieuwe vrouw en dank ik de HEER en lach naar mezelf want ik ben steeds meer mezelf in wording door Hem de pottebakker die me kneed en soms pijnlijk kneed maar zo mooi maakt dit gun ik ook jou toe .

Groetjes Anita

Berichten: 637

TESSYBEAR731 schreef:

'Waartoe' is exact hetzelfde als 'waarom', het klinkt alleen deftiger. En de waarheid is dat we dat inderdaad nooit zullen weten. Dat betekent niet dat we het ons niet kunnen afvragen.

Boosheid niet van God Smiley die vol vragen zit

En of boosheid van God komt. Net als dat angst verdriet, maar ook blijdschap van Hem komen. Het zijn eigenschappen die Hij in ons heeft gelegd. Was Jezus zelf niet verscheurd van verdriet na het overlijden van Lazarus?
Pas wanneer je je aan die boosheid vastklampt en het toe staat je te blijven verscheuren gaat het fout en heeft de duivel toegang om je van God vandaan te houden. Of beter gezegd; dat doe je dan zelf en daar maakt hij mooi misbruik van.
Daar is in dit geval absoluut geen sprake van...

Grappige is dat ik gevraagd heb om persoonlijke, inhoudelijke reacties en vooral, zeer goedbedoelde, dat wel, adviezen krijg hoe IK er mee om zou moeten gaan. Het lukt mij best om er mee om te gaan, wilde enkel en alleen het gesprek aangaan over heel normale menselijke emoties.
Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Ik wil zelf niet teveel over zeggen.
Het is heel normaal om in dit soort situatie's boos te worden op God.
Bij overlijden van iemand is dat de normale rouwverwerking dat goed loopt.
Ik heb het zelf ook gehad, begreep totaal niet hoe God situatie's toe kan laten. Hij had het toch ook kunnen voorkomen?.
Het is een pure gevoel van onmacht.
Daar hoeft niemand zich schuldig onder te voelen ook niet naar God toe.
Voor iemand welke gelovig is stopt het leven niet maar heeft het eeuwig leven.
Dat is de troost welke van God komt en aan ons heeft gegeven.
Dood waar is uw prikkel?

Berichten: 3599

TESSYBEAR731 schreef:

'Waartoe' is exact hetzelfde als 'waarom', het klinkt alleen deftiger. En de waarheid is dat we dat inderdaad nooit zullen weten. Dat betekent niet dat we het ons niet kunnen afvragen.

Boosheid niet van God Smiley die vol vragen zit

En of boosheid van God komt. Net als dat angst verdriet, maar ook blijdschap van Hem komen. Het zijn eigenschappen die Hij in ons heeft gelegd. Was Jezus zelf niet verscheurd van verdriet na het overlijden van Lazarus?
Pas wanneer je je aan die boosheid vastklampt en het toe staat je te blijven verscheuren gaat het fout en heeft de duivel toegang om je van God vandaan te houden. Of beter gezegd; dat doe je dan zelf en daar maakt hij mooi misbruik van.
Daar is in dit geval absoluut geen sprake van...

Grappige is dat ik gevraagd heb om persoonlijke, inhoudelijke reacties en vooral, zeer goedbedoelde, dat wel, adviezen krijg hoe IK er mee om zou moeten gaan. Het lukt mij best om er mee om te gaan, wilde enkel en alleen het gesprek aangaan over heel normale menselijke emoties.
Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Ik herken veel van wat je hier schrijft.

Al ruim 1,5 jaar ligt mijn leven behoorlijk overhoop. Wat begon met 1 (relatief niet zware) operatie ontwaarde in complicatie op complicatie met nog vele ingrepen daarna en nu als gevolg mogelijk blijven letsel/handicap.

Ook ik begrijp er niets van en ben nog steeds niet achter het waarom. Misschien dat ik ooit nog antwoord ga krijgen, misschien ook niet.

Die boosheid waar je over schrijft ervaar ik meer als onmacht. Mijn lijf is een eigen leven gaan leiden en ik lijk er geen grip op te krijgen en dat maakt mij boos, machteloos en het frustreert.

Ook ik heb het bij God neergelegd, soms met gebroken stem, maar soms ook schreeuwend. Maar het is nu eenmaal een feit dat er geen briefjes rechtstreeks uit de hemel vandaan komen met pasklare antwoorden.
Ik heb het dan ook bij vrienden en familie gezocht. Om mijn verhaal te doen, maar ook om te vragen of zij voor mij wilden bidden, want er zijn momenten geweest (en nog wel) dat ik het ff niet meer kon.

Ik heb gemerkt dat God werkt via mijn vrienden en familie. Bij de een kan ik huilen en bij de ander kan ik terecht met mijn (galgen)humor.
Want humor is voor mij heel belangrijk, als is het vaak galgenhumor en cynisch bedoeld, het helpt om te uiten en vaak ook om te relativeren.

Ik ben er van overtuigd dat ik van God dit alles zo op mijn eigen manier mag verwerken, want ik ben een creatie van Hem en ik mag er zijn!

Berichten: 4863

TESSYBEAR731 schreef:

Natuurlijk begrijp ik wel dat het hele verhaal maar betrekkelijk is in het groter geheel en dat de dood gewoon bij dit leven hoort. Maar toch kan ik op zo'n moment best boos worden, of misschien wel onmachtig... als een betere term. Ik ben niet boos op God, natuurlijk niet. Maar wel op het feit dat het leven zo oneerlijk kan zijn. Ik ben zelf helemaal niet iemand die 'de last van de wereld' met zich mee torst, maar vind het dan soms zó makkelijk gezegd dat we maar op de Here moeten zien en moeten geloven dat de bewuste persoon ergens is waar het goed is. Alsof er dus niet gerouwd mag worden?!
En ik vroeg me af of ik daar de enige in was... gelukkig ben ik dat niet...

O nee...rouwen mag...natuurlijk!!!

Berichten: 127

TESSYBEAR731 schreef:

Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Je wilt niet weten welke worstelingen ik al heb ervaren, alle dagen weer..
Binnen diverse situaties, noem maar op.

Er is zelfs 1 heel 'groot' issue in mijn bestaan waar ik worstel, ondanks de Bijbel, de woorden, de zekerheid, de beloften, gesprekken met...

Die worsteling is lástig, de ene keer heel heftig, de andere keer sluimerend..

Iedere keer als het issue weer 'boven' komt drijven pak ik het in mijn handen (in mijn verbeelding uiteraard) en geef het aan God, met de woorden:

Nee, ik niet, ik kan het niet zelf, ik weet het niet... en dat met vólle overtuiging..
Maar heel diep vanbinnen, daar bruist ook de worsteling van mijn mens-zijn..

Dus Tessy, IK heb soms écht 'last' van worsteling met de Bijbel en mijn mens-zijn!

Berichten: 4863

Lydia...laat het je tot troost zijn....je bent hierin niet alleen...
Hier zit ook een vrouw...een moeder...die deze twijfels ook zoveel heeft...
Pas zei ik nog...
Ik leg het soms wel bij God neer, maar een uur laten neem ik het alweer bij HEM vandaan...!!!!

Berichten: 127

ZEELAND736 schreef:

Lydia...laat het je tot troost zijn....je bent hierin niet alleen...
Hier zit ook een vrouw...een moeder...die deze twijfels ook zoveel heeft...
Pas zei ik nog...
Ik leg het soms wel bij God neer, maar een uur laten neem ik het alweer bij HEM vandaan...!!!!

Het is zeker af en toe een troost als ik hier lees dat ik niet de enige ben!
En ik moet zeggen dat het ook een kwestie soms van oefening is, een soort geven en nemen zeg maar... Verlegen lachende smiley

Maar dan anders... Geschokte, onthutste smiley

Berichten: 7231

LYDIA448 schreef:

Je wilt niet weten welke worstelingen ik al heb ervaren, alle dagen weer..
Binnen diverse situaties, noem maar op.

Er is zelfs 1 heel 'groot' issue in mijn bestaan waar ik worstel, ondanks de Bijbel, de woorden, de zekerheid, de beloften, gesprekken met...

Die worsteling is lástig, de ene keer heel heftig, de andere keer sluimerend..

Iedere keer als het issue weer 'boven' komt drijven pak ik het in mijn handen (in mijn verbeelding uiteraard) en geef het aan God, met de woorden:

Nee, ik niet, ik kan het niet zelf, ik weet het niet... en dat met vólle overtuiging..
Maar heel diep vanbinnen, daar bruist ook de worsteling van mijn mens-zijn..

Dus Tessy, IK heb soms écht 'last' van worsteling met de Bijbel en mijn mens-zijn!

En over wat heb je het nu specifiek?

Berichten: 6369

TESSYBEAR731 schreef:

Ken je dat gevoel? Dat er iets gebeurt dat je zó ontzettend bóós maakt...
Dat je enkel en alleen omhoog kunt kijken, je armen in de lucht kunt gooien en aan God vragen; "Waarom?"

Neem nou vanmorgen; in de kerk werd bekend gemaakt dat een 41-jarige man plotseling is overleden. 41!! Zomaar, in zijn slaap. Hij laat een vrouw en twee kleine kinderen achter.
En dan kan ik zo bóós worden! En me zo goed de onmacht voorstellen die zijn vrouw moet voelen, nog geen 40, gelukkig gezin, en in één klap is het weg... En daar stond ik dan.. te midden van die gemeente.. met mijn ogen naar het kruis gericht.. mijn armen in de lucht.. En alles dat ik kon uitbrengen was; "Waarom?"

Hebben jullie dat ook wel eens? Wat doe je dan? Hoe ga je daarmee om?

Denk dat er niks menselijker is dan dat!! Waarom die persoon en niet iemand van 80... Denk dat God onze waaroms ook wel begrijpt, we weten dat het leven niet oneindig is en dat we hier geen eeuwige woning hebben, maar er is niks menselijkers denk ik dan waarom vragen hebben, alleen mogen ze denk ook vaak waartoe leiden...
En dat is niet alleen met sterfgevallen denk ook maar aan ziektes waarom de 1 zoveel en gaat de ander huppelend door het leven nooit wat meemakend??? zoveel vragen in een mensen leven... Denk vaak maar goed dat we niet alles weten Knipoog smiley

Berichten: 2978

TESSYBEAR731 schreef:

Grappige is dat ik gevraagd heb om persoonlijke, inhoudelijke reacties en vooral, zeer goedbedoelde, dat wel, adviezen krijg hoe IK er mee om zou moeten gaan. Het lukt mij best om er mee om te gaan, wilde enkel en alleen het gesprek aangaan over heel normale menselijke emoties.
Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Goed zo,met juist die menselijke boosheid hebben we van doen,met Bijbeltekten gooien en troostwoorden verzinnen is aardig maar eerlijk gezegd had/heb ik er geen klap aan!
Ik stortte in een gat,een ander kon glimlachend vertellen dat mijn partner vast in de Hemel zo zijn en ik daar juist blij mee kon zijn maar ik had alleen de nijging die glimlach van zn smoel te slaan.Ik zat nl zonder partner,degene die ik zo liefhad,waar ik oud mee zou worden,met kinderen zonder vader...........zonder inkomen en met geblokkeerde rekening maar wel met dikke rekeningen.Allemaal mensen om je heen die alles beter wisten.............maar die gingen na hun zinloze commentaar weer naar hun veilige thuis.
Ik heb me heel vaak afgevraagd waar ik het aan verdiend had,waarom ik en mijn man zo gestraft werden.........God?Bidden?toen even niet hoor,echt niet,daar was ik veel te boos voor,schelden op God kon ik wel.......

Er zijn maar weinig mensen aan wie ik echt iets heb gehad in die periode,die er iets van begrepen maar het merendeel heeft zich slechts onnozel gedragen.........blij zijn dat iemand in de Hemel is........sorry,ik kan het niet(ik ben maar een mens,ik mis hem),ik kan hooguit dankbaar zijn als hij daar veilig zal zitten.

Berichten: 2212

ERIKA129 schreef:

Denk dat er niks menselijker is dan dat!! Waarom die persoon en niet iemand van 80... Denk dat God onze waaroms ook wel begrijpt, we weten dat het leven niet oneindig is en dat we hier geen eeuwige woning hebben, maar er is niks menselijkers denk ik dan waarom vragen hebben, alleen mogen ze denk ook vaak waartoe leiden...
En dat is niet alleen met sterfgevallen denk ook maar aan ziektes waarom de 1 zoveel en gaat de ander huppelend door het leven nooit wat meemakend??? zoveel vragen in een mensen leven... Denk vaak maar goed dat we niet alles weten Knipoog smiley

Gelukkig niet, dat weten wij wel,
Engeltje smiley

Berichten: 637

LEANNE226 schreef:

Goed zo,met juist die menselijke boosheid hebben we van doen,met Bijbeltekten gooien en troostwoorden verzinnen is aardig maar eerlijk gezegd had/heb ik er geen klap aan!
Ik stortte in een gat,een ander kon glimlachend vertellen dat mijn partner vast in de Hemel zo zijn en ik daar juist blij mee kon zijn maar ik had alleen de nijging die glimlach van zn smoel te slaan.Ik zat nl zonder partner,degene die ik zo liefhad,waar ik oud mee zou worden,met kinderen zonder vader...........zonder inkomen en met geblokkeerde rekening maar wel met dikke rekeningen.Allemaal mensen om je heen die alles beter wisten.............maar die gingen na hun zinloze commentaar weer naar hun veilige thuis.
Ik heb me heel vaak afgevraagd waar ik het aan verdiend had,waarom ik en mijn man zo gestraft werden.........God?Bidden?toen even niet hoor,echt niet,daar was ik veel te boos voor,schelden op God kon ik wel.......

Er zijn maar weinig mensen aan wie ik echt iets heb gehad in die periode,die er iets van begrepen maar het merendeel heeft zich slechts onnozel gedragen.........blij zijn dat iemand in de Hemel is........sorry,ik kan het niet(ik ben maar een mens,ik mis hem),ik kan hooguit dankbaar zijn als hij daar veilig zal zitten.

Heel erkenbaar. Smiley met dichtgeplakte mond

Berichten: 1095

ZEELAND736 schreef:

Lydia...laat het je tot troost zijn....je bent hierin niet alleen...
Hier zit ook een vrouw...een moeder...die deze twijfels ook zoveel heeft...
Pas zei ik nog...
Ik leg het soms wel bij God neer, maar een uur laten neem ik het alweer bij HEM vandaan...!!!!

herkenbaar

Berichten: 219

TESSYBEAR731 schreef:

'Waartoe' is exact hetzelfde als 'waarom', het klinkt alleen deftiger. En de waarheid is dat we dat inderdaad nooit zullen weten. Dat betekent niet dat we het ons niet kunnen afvragen.

Boosheid niet van God Smiley die vol vragen zit

En of boosheid van God komt. Net als dat angst verdriet, maar ook blijdschap van Hem komen. Het zijn eigenschappen die Hij in ons heeft gelegd. Was Jezus zelf niet verscheurd van verdriet na het overlijden van Lazarus?
Pas wanneer je je aan die boosheid vastklampt en het toe staat je te blijven verscheuren gaat het fout en heeft de duivel toegang om je van God vandaan te houden. Of beter gezegd; dat doe je dan zelf en daar maakt hij mooi misbruik van.
Daar is in dit geval absoluut geen sprake van...

Grappige is dat ik gevraagd heb om persoonlijke, inhoudelijke reacties en vooral, zeer goedbedoelde, dat wel, adviezen krijg hoe IK er mee om zou moeten gaan. Het lukt mij best om er mee om te gaan, wilde enkel en alleen het gesprek aangaan over heel normale menselijke emoties.
Vind het jammer, had gehoopt op een goede discussie over de worsteling tussen de zekerheid in Hem en de worstelingen met ons mens-zijn. Want soms, kun je alle kennis God en de bijbel hebben...en die vrede binnen in...en toch worstelen met je mens-zijn.

Iemand had mij eens uitgelegd waarom is iets wat je vaak meteen wilt weten dan is het klaar.
En waartoe is iets dat je niet moet willen weten omdat God daar over gaat en niet wij dat is even vanuit mijn oogpunt gezien.

Je wilt een discussie nou ss kijken
Ben ik boos geweest ja mijn hele leven tot vorig jaar dat ik bevrijding hebt ervaren en God mij bijzonder heeft aangeraakt .
us ff kijken bijna 44 jaar was ik aan het worstelen in mezelf kende de wereld niet ging voor goud wat mijn kinderen aan ging maar heb ze verloren want ik deed te goed mijn best ze konden iet groeien moeilijk want de ouste kon niet echt groeien de jongste ook niet en de middelste dacht ik och die kan het die is normaal die red zicht wel kreeg voldoende aandacht maar moest alles meemaken ik boos jjaaaaaa heel boos
Daarin tussen drie hernia s een blijvend letsel dove teen , een baarmoederoperatie kantje boord op ic was ik boos ik verloor een vriend ie me liet liggen op het ic
was ik boos teleurgesteld kwam mijn leven binnen niet zo zuinig ga je na 17 jaar eens weer op pad tref je een man ocult als de nacht misbruikt door het woord van God voel ik boosheid of ben ik teleurgesteld wat moet ik voelen ja hoor ik voel me ook wel eens zo
Nu over twee weken zonder aanleiding en beloftes vijf jaar terug dat ik mijn zoontje gewoon na een periode van rust weer thuis zou krijgen zeggen ze we nemen je gezag af hoor ik van een vrouw in de kerk dan mag hij nooit meer thuis wonen ik heb geworsteld.
is de discussie nu opgang??
Maar het mooie is dat ik door het woord en omdat God mij heeft veranderd het allemaal los kan laten ook de boosheid ook mijn worstelen want ik weet het het heeft geen zin en wat ik niet maken kan wil ik ook niet meer over denken en hoef ik niet meer te worstelen
Ja mijn lichaam die geeft het af en toe op nu maar ik dien mijn God en worstel niet meer want ik geef alles aan mijn Heer elke minuut elke dag .
Hij zegt geef alles aan mij want ik maak je vrij ik heb voor jouw geleden om jouw een toekomst te kunnen geven.
Dus ook mijn denken geef ik nu aan Hem want ik luister naar zijn stem.
Heb antwoorden mogen ontvangen en rust is er gekomen in de volle zekerheid dat God me geeft wat ik nodig heb en ik los mag laten alles ook mijn zoontje HIJ zorgt ervoor waar ik niet bij kan en geeft alles op Zijn tijd ten goede .
teleurstelling worsteling geen vrienden alleen mensen van de kerk waar ik gelukkig in groei om te vertrouwen ik worstelen ja ik heb het gedaan maar als ik het doe leg ik het bij Hem neer.
Is het weg nee maar weet wat ik moet doen.
Dit maar tot hier en nu want het is veel te veel dat mensen zeggen sta je nog op twee benen Ja dan mag ik zeggen en getuigen God zij de dank en eer en meer hoef ik niet .
worstelen en deze dingen zijn een brug om dichter bij de Heer te komen het is maar wat je er mee doet.
Ik volg hem dien mijn Heer en op een dag hoef ik niet meer dit alles te voelen want dan mag ik bij Hem zijn volledig zonder worstelen en pijn

Anita