Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
Geplaatst: maandag 25 maart 2013, 20:19
Onderwerp: Vraag
|
|
|
Heren,
Bedankt voor jullie antwoorden, hij en ik hadden er zeker wat aan!
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
Geplaatst: maandag 25 maart 2013, 17:48
Onderwerp: Vraag
|
|
|
Die ander reageerde dat ze niet wist waardoor de twijfel was ontstaan. Dus bleven er vraagtekens open. Hoe raar het ook mag klinken.
Doorgevraagd is er wel, hoezo twijfels? Wil je er nog voor vechten? Het antwoord was resoluut nee, vechten heeft geen zin.
Haar hoofd zei ja, haar hart zei nee.....
Nu zit die ander, een goede vriend van mij, heel erg bij de grond want hij kan haar niet loslaten en wil het enorm graag goed maken.
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
Geplaatst: maandag 25 maart 2013, 17:26
Onderwerp: Vraag
|
|
|
Nee, ik ben niet degene die iets veroorzaakt heeft.
MAar wat als die ander juist door twijfels iets heeft beeindigd is het dan wel wenselijk? En als die ander juist soort van lijdt onder het gemis van de ander?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
Geplaatst: maandag 25 maart 2013, 17:12
Onderwerp: Vraag
|
|
|
Hoe zouden jullie reageren op het volgende:
Stel een relatie is uitgegaan, waarbij de meeste schuld bij jou ligt. Die ander had zich voor de volledige 100% in de relatie gestort. Nu komt deze persoon bij jou terug, ik hou van je en het spijt me van de dingen die ik gedaan heb. Terwijl je al vaker met de persoon gesproken hebt, kort en krachtig via sms en chat. Ja, hoe zouden jullie met zo iets omgaan?
Is uit echt uit, of zou je nog met de andere af kunnen spreken om iets leuks te doen?
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
|
Naar boven |
|
|
Auteur |
Bericht |
Berichten: 6
|
Geplaatst: zondag 10 maart 2013, 11:31
Onderwerp: Angst om lief te hebben
|
|
|
@Patries,
Bedankt voor je tekst, heb echt diep aan de grond gezeten deze week. En begin nu eindelijk, door God, nu rust te krijgen in de situatie. Al was mijn relatie kort, het was heel serieus bedoeld, alleen begon er bij haar twijfels opdrijven. Waar ze zelf de vinger nog niet op gekregen heeft. En mij in vragen heeft achtergelaten.
Nu, rustig weer opkrabbelen, met God. En kijken naar de toekomst.
Heeft voor beide iets te maken met verleden en daardoor het rugzakje maar er zijn dingen op elkaar geprojecteerd waardoor het niet de kans heeft gehad om echt te bloeien.... Hoe spijtig het ook is.
|
|
Naar boven |
|
|