Berichten van RINRIN585

RINRIN585 · Berichten: 4

Een Dominee vertelde mij eens dat vergeven niet altijd nodig is.. als de andere persoon geen berouw heeft hoef er niet altijd een reden te zijn voor vergeving...
God vergeef het ons ook niet als wij niet oprecht spijt hebben.

En ja God zal ondanks alles altijd weer met ons verder gaan als wij berouw vertonen. Maar wij zijn God niet en tussen vergeven en een leuk contact hebben is voor mij wel heel wat anders...

Ik denk dat als je de kracht krijgt om iemand te vergeven (lijkt me geen makkelijke opgave in jou geval) als er van de andere kant geen berouw is het voorkomt dat je iemand zou gaan haten. En haten maakt een mens meestal bitter.

RINRIN585 · Berichten: 4

om even terug te komen op het topic>
Je kan niet uitsluiten dat de opvoeding de je heb gehad in een zekere zin invloed heb op je verdere leven.
Maar op een moment in je leven kom je op het punt om je eigen keuzen te maken . En dan kan je er over nadenken of dat wat jij heb meegemaakt wel zo prettig vond en of dat je dat zelf ook zo ga doen.
Mijn moeder zei vroeger o.a. "moet je niet doen je hou het toch niet vol "
of ...."moet je niet doen want dat kan je toch niet ..
Heeft dat invloed gehad op mijn leven ?
Ja ik denk wel. Maar een ding het is iets wat ik nooit tegen mijn kinderen heb gezegd .. Ik zei altijd probeer het maar als het niet lukt heb je het wel geprobeerd,
Later zouden mijn kinderen het misschien wel anders doen omdat zij het op hun manier hebben ervaren.
Een nichtje van mij is bij haar thuis geestelijke vlak zeer negatief opgevoed (en dat is voorzichtig uitgedrukt)
Nu is ze een volwassen vrouw met 2 mooike kindjes en dat wat zij heeft gemist en wat niet goed was doet zij heel bewust beter bij haar kinderen.

Het verleden, zeker in de ernstige dingen zoals mishandeling en jullie weten zelf de rest wel ,mag je nooit als een excuus gebuiken om het zelf ook te doen
Ik vind het ook geen excuus als deze personen merken dat ze ook zo in elkaar zitten .. en je kan mij niet vertellen dat je niet weet wat je doe.. moeten dan hulp gaan zoeken.
Iets wat in ons land in ruime overloed aanwezig is.

En als ouders kunnen wij onze kinderen alleen voor gaan in ons geloof en ze aanbieden en vertellen hoe jij er over denkt. En of dat je bed nu in de evenangelische, katholiek of gereoformeerd gezin staat dat maakt niet uit,
jij geef mee waar jij voor staat.
En ja ik zou mijn zoon die opleiding mooi laten afmaken en hem laten ondekken hoe de wereld in elkaar zit. En alle diengen bespreekbaar houden .
Als hij klaar is met zijn opleidng zal hij zijn weg vinden en zijn mening kunnen vormen Hij ondekt vroeg of laat wat onze Hemelse vader dan voor hem in petto heeft,
De Christenen die een artsen opleiding doen zullen ook zeker in hun opleiding dingen tegen komen die ze later in hun praktijk anders zullen doen juist omdat zij Christen zijn.

RINRIN585 · Berichten: 4

HANNAH810 schreef:

ik verkeer ook nog steeds in de veronderstelling dat ik mijn meisje opvoed, rinrin;
(alleen denk ik wel eens; ik zou willen dat de voeding een klein beetje beter zou blijven hangen..... Engeltje smiley

)

Ik heb dat gevoel niet zo. Ze vragen mij of dat dit of dat mag en ik geef mijn mening maar zeg eigenlijk nooit echt "NEE"
Toch kan ik zeggen dt ik 4 super fijne kinderen heb die mij aan alle kanten respecteren.
En het komt nooit in hun op (tot nu dan) om mij bij mijn voornaam te noemen.
Zou ik ook wat van zeggen gelijk al de eerste keer. Maar als ze het echt niet willen en ze doen het niet .... wat kan je er dan aan doen...??

RINRIN585 · Berichten: 4

hallo
Ik noemde mijn ouders altijd pa en ma. Bij de voornaam noemen dacht je gewoon niet over na.
En wat mijn kinderen betreft zou ik het niet prettig vinden als ze mij bij de voornaam zouden noemen.

Ik heb zelf nu niet zo het gevoel dat ik per zee een moeder moet zijn.
Je kent dat wel van het grootste stukje vlees en altijd op je vast plekje op de bank.
En nee, ik ben ook niet hun vriendin..
Wel zeg ik altijd dat ik ze niet opvoed maar begeleid naar volwassenheid.
Daar maken ze nu wel eens grapje over als ik dan zeg "zo heb ik je niet opgevoed" dan zeggen ze heb je toch niet je ons toch alleen maar begeleid.

Daarbij denk ik dat tegenwoordig ierdereen bij de voornaam genoemd moet worden ..ouders, leraren. de ouder buren, je baas...
Als gevolg hiervan krijg ik toch wel het gevoel dat respect voor je baas of je meerdere daarbij echt verdwijnt ..
En ik denk niet dat , dat altijd even goed is..