Hoe noem jij je ouders?

Berichten: 19

Vraag van vandaag :)

Noem jij je ouders bij de voornaam of zeg je nog altijd mam of pap of zo?
Of noemen je kinderen je bij de voornaam of zeggen ze nog altijd mama en papa ongeacht hoe oud je bent.

Ik noemde mijn moeder de laatste weken een paar keer bij de voornaam en deze dag kwam ze er op terug dat ze het niet fijn vond dat ik haar bij de voornaam noem. Ik was een beetje verbaast eigenlijk omdat ik het wel prettig vind. Mijn moeder is 57 en ik ben 37 jaar.

Hoe sta jij hierin? Als ouder naar je kinderen? en als kind naar je ouders toe?
En heeft leeftijd hier iets mee te maken?

Ik ben erg benieuwd.

Groet,
Aranka

Berichten: 4992

Pa q.c. ma

Berichten: 3599

Mijn ouders zijn al wat ouder (70 en 74) en ik zeg wel eens "je" en "jij", maar bij hun voornaam, dat zeker niet.

Berichten: 341

Mijn ouders leven niet meer maar toen dat nog wel het geval was, was de naam die ik hen gaf niet het belangrijkste voor hen. De manier waaróp het gebeurde, dát vonden ze belangrijk! Mijn moeder zei: je kunt me met 'u' aanspreken of met 'mama'...en er tóch minachting inleggen. 'k Heb liever dat je me met liefde Henny noemt, dan op een lelijke manier met 'mama'. Ik vond dat wel mooi eigenlijk en sprak haar ook regelmatig aan bij haar voornaam, maar meestal gewoon met 'mam'.

Mijn eigen kinderen hebben tal van namen voor me en ik hoor het met een dikke grijns aan..omdat ik weet hóé ze het bedoelen en dat dat goed is.

Berichten: 1663

ELISE438 schreef:

Vraag van vandaag :)

Noem jij je ouders bij de voornaam of zeg je nog altijd mam of pap of zo?
Of noemen je kinderen je bij de voornaam of zeggen ze nog altijd mama en papa ongeacht hoe oud je bent.

Ik noemde mijn moeder de laatste weken een paar keer bij de voornaam en deze dag kwam ze er op terug dat ze het niet fijn vond dat ik haar bij de voornaam noem. Ik was een beetje verbaast eigenlijk omdat ik het wel prettig vind. Mijn moeder is 57 en ik ben 37 jaar.

Hoe sta jij hierin? Als ouder naar je kinderen? en als kind naar je ouders toe?
En heeft leeftijd hier iets mee te maken?

Ik ben erg benieuwd.

Groet,
Aranka

Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit mn ouders bij hun voornaam ga noemen. Misschien ligt het aan mn opvoeding, maar ik een beetje onbeschoft overkomen om dat de doen.
Mijn kinderen mogen het dus ook absoluut niet. Ik probeer ze ook nog netjes aan te leren volwassenen met u aan te spreken, als zitten we daar momenteel een beetje met een cultuurverschil (hier in duitsland zeg je juist jij tegen je ouders, opa en oma, ooms en tantes) dus dat lukt niet altijd.

Mn moeder is mn moeder, en verdient het om met deze titel aangesproken te worden. Een moeder is onvervangbaar (net als een vader), ik zou het ook niet kunnen om ooit mama tegen iemand anders te zeggen. Dat verwacht ik dus ook niet van mn eigen kinderen.
Ondanks dat er geen contact met hun vader is, is hij nog altijd hun papa, en is hun stiefvader gewoon pieter.

Ik weet dat het tegenwoordig modern is om als vriendin met je dochter om te gaan, maar in dit geval ben ik graag ouderwets.

Berichten: 5407

Ik weet dat het tegenwoordig modern is om als vriendin met je dochter om te gaan, maar in dit geval ben ik graag ouderwets

Ben het helemaal met je eens Annette, Ik ben niet bevriend met mijn kinderen en dat wil ik graag zo houden.......
En bij mijn voornaam? Nee hoor, komt niet in ze op..... Verraste, verbaasde smiley

Ik kan wel goed met ze trouwens...... Knipoog smiley

Berichten: 4863

Niet omdat ik me een een supermam of moeder voel..maar regelmatig merk ik dat de kinderen me nog heel netjes met U aanspreken!!!!!
Het hoeft niet maar ik vind het wel heel fijn!!!!!
Overigens was het thuis bij MIJN ouders ook netjes U..en bemerk ik dat ik mijn eigen moeder nog steeds zo aanspreek...

En nee, ze hebben ons nooit bij de voornaam genoemd. Een zekere eerbied moet er blijven denk ik.

In een heel vertrouwelijk gesprek zeggen ze JE...
En nu de dochter hier alleen nog is is het gewoon...mams...of mam...
En hebben we een heel serieus gesprek zegt ze netjes U....
Moet zeggen, ik ben er heel blij om!!

Berichten: 4047

toen ik mijn vader een keer "je" noemde zei hij;
ehh..........MENEER "je" voor jou, he? Clown smiley

overigens spreek ik hen regelmatig met "je" aan en maken ze er geen probleem meer van; over het algemeen zal ik echterr het "u" gebruiken.
en bij de voornaam noemen? k was nog niet op het idee gekomen, eigenlijk!!

Berichten: 1181

Ik spreek mijn moeder over het algemeen aan met Mam, en mij vader met Pa.
Soms, spottenderwijs noem ik mijn moeder weleens bij haar doopnaam(die ze afschuwelijk vind) of tante...(doopnaam). Dit is een enkele keer plagenderwijs, die ook iedereen weet hoe het is bedoeld.
In de meeste gesprekken zeg ik je tegen hen, dit is er de laatste jaren, nadat ik zeer intensief contact met hen heb gehad zo gegroeid, maar als ik het bewust doe zeg ik altijd U.

Ik vind een zeker respect naar je ouders toe heel belangrijk. Ook mijn kinderen zeggen regelmatig je tegen me, gecombineerd met mamma, mamsie, mamske of iets dergelijks. Maar ze weten ook dat als ze boos of brutaal zijn dat ik pertinent met U aangesproken wil worden.
Simpelweg omdat Jij bent..... veel onbeschofter klinkt als: ik vind u.....

Mijn vriend noemen ze bij zijn voornaam, gecombineerd met je en U. Voor hem gelden de zelfde regels als voor mij.
Verder opa, oma, ooms tantes is hier gewoon U.
Dit klinkt respectvoller, en ik vind het belangrijk dat mijn kinderen goede manieren hebben tenopzichte van volwassenen.

ik zou me er niet prettig bij voelen als ik mijn ouders bij hun voornaam zou moeten noemen. Evenmin als ik het prettig vind als mijn kinderen dat bij mij zouden doen. Ik wil graag hun vriendinmoeder zijn, maar MET respect.
Ik mag met regelmaat horen: Mam, U bent de liefste moeder van de hele wereld... Voor mij een bevestiging dat je een prima vriendinmoeder kunt zijn zonder te jijen en te jouwen.

Berichten: 6369

Mijn ouders zijn voor mij altijd pa en ma op paps en mams geweest en mijn moeder is dat nog.
Mijn vader noemde ik tijdens zijn ziekbed wel eens bij zijn voornaam maar dat was dan liefkozend bedoeld.

Wij zijn thuis opgevoed met ouderen met u aan te spreken, mijn moeder is tegenwoordig wel vaak jij en je maar anderen blijven u.
Door mijn neefjes en nichtjes wordt ik ook met tante en u aangesproken ze vinden dat heel normaal het is weleens je maar dat vind ik niet zo'n bezwaar, als ze maar respect hebben en houden voor ouderen.

Berichten: 2706

In het Fries is het niet ongebruikelijk om de ouders in de derde persoon aan te spreken. Om een voorbeeld te geven: Als jullie tegen je moeder zou zeggen iets als heeft u, dan zou dat in het Fries worden: Hat ús Mem. Us Mem is moeder en ús Heit is vader. Ik meen te weten dat het in Brabant ook wel voorkomt. Hoewel het voor de buitenstaander afstandelijk lijkt, is het dat helemaal niet. Friezen mijden met deze gewoonte ook het jij of u zeggen als daar onzekerheid over bestaat. De buurvrouw zegt bijvoorbeeld tegen mij : Hat Thomas al iten hân, waardoor ze geen jij of u hoeft te zeggen.
Mijn ouders zijn al lang overleden maar ik heb het altijd zo gedaan. De neefjes en nichtjes doen het ook zo: "Heeft oom Thomas zin om naar de smurfenfilm te gaan?"

Oom Thomas, stinkt er vast wel in.

Berichten: 1766

Voor mij: pa en ma èn netjes 'u ' vanzelfsprekend Knipoog smiley

Voor de gein noem ik ze soms bij de voornaam maar dat is dan ook niet hèèl serieus. Lachende smiley

Berichten: 1146

Toen mijn moeder nog leefde noemde ik haar gewoon mama of mams..
Als liefkozend naampje noemde ik haar ook wel "moesje"..

MIjn vader noem ik papa, al is mijn verdere familie hem op een bepaalde leeftijd "vader" gaan noemen..

MIjn kinderen zeggen mama of mams tegen mij..en mijn schoonzoon zegt gewoon Marian.

Berichten: 2

mn moeder noem ik meestal ma, mams, of gewoon mama
en mn vader noem ik dad....
Spreek ze wel gewoon aan met je en jij... alles draait wel gewoon om respect;)

Berichten: 19

wat leuk dat jullie allemaal zo spontaan reageren.
Ik vind het leuk om jullie reacties te lezen.
Dat zet mij ook wel weer aan het denken.
Dank jullie wel.

Groet,
Aranka

Berichten: 4

hallo
Ik noemde mijn ouders altijd pa en ma. Bij de voornaam noemen dacht je gewoon niet over na.
En wat mijn kinderen betreft zou ik het niet prettig vinden als ze mij bij de voornaam zouden noemen.

Ik heb zelf nu niet zo het gevoel dat ik per zee een moeder moet zijn.
Je kent dat wel van het grootste stukje vlees en altijd op je vast plekje op de bank.
En nee, ik ben ook niet hun vriendin..
Wel zeg ik altijd dat ik ze niet opvoed maar begeleid naar volwassenheid.
Daar maken ze nu wel eens grapje over als ik dan zeg "zo heb ik je niet opgevoed" dan zeggen ze heb je toch niet je ons toch alleen maar begeleid.

Daarbij denk ik dat tegenwoordig ierdereen bij de voornaam genoemd moet worden ..ouders, leraren. de ouder buren, je baas...
Als gevolg hiervan krijg ik toch wel het gevoel dat respect voor je baas of je meerdere daarbij echt verdwijnt ..
En ik denk niet dat , dat altijd even goed is..

Berichten: 4047

RINRIN585 schreef:

hallo
Ik noemde mijn ouders altijd pa en ma. Bij de voornaam noemen dacht je gewoon niet over na.
En wat mijn kinderen betreft zou ik het niet prettig vinden als ze mij bij de voornaam zouden noemen.

Ik heb zelf nu niet zo het gevoel dat ik per zee een moeder moet zijn.
Je kent dat wel van het grootste stukje vlees en altijd op je vast plekje op de bank.
En nee, ik ben ook niet hun vriendin..
Wel zeg ik altijd dat ik ze niet opvoed maar begeleid naar volwassenheid.
Daar maken ze nu wel eens grapje over als ik dan zeg "zo heb ik je niet opgevoed" dan zeggen ze heb je toch niet je ons toch alleen maar begeleid.

Daarbij denk ik dat tegenwoordig ierdereen bij de voornaam genoemd moet worden ..ouders, leraren. de ouder buren, je baas...
Als gevolg hiervan krijg ik toch wel het gevoel dat respect voor je baas of je meerdere daarbij echt verdwijnt ..
En ik denk niet dat , dat altijd even goed is..

ik verkeer ook nog steeds in de veronderstelling dat ik mijn meisje opvoed, rinrin;
(alleen denk ik wel eens; ik zou willen dat de voeding een klein beetje beter zou blijven hangen..... Engeltje smiley

)

Berichten: 4

HANNAH810 schreef:

ik verkeer ook nog steeds in de veronderstelling dat ik mijn meisje opvoed, rinrin;
(alleen denk ik wel eens; ik zou willen dat de voeding een klein beetje beter zou blijven hangen..... Engeltje smiley

)

Ik heb dat gevoel niet zo. Ze vragen mij of dat dit of dat mag en ik geef mijn mening maar zeg eigenlijk nooit echt "NEE"
Toch kan ik zeggen dt ik 4 super fijne kinderen heb die mij aan alle kanten respecteren.
En het komt nooit in hun op (tot nu dan) om mij bij mijn voornaam te noemen.
Zou ik ook wat van zeggen gelijk al de eerste keer. Maar als ze het echt niet willen en ze doen het niet .... wat kan je er dan aan doen...??

Berichten: 3295

RINRIN585 schreef:

Ik heb dat gevoel niet zo. Ze vragen mij of dat dit of dat mag en ik geef mijn mening maar zeg eigenlijk nooit echt "NEE"
Toch kan ik zeggen dt ik 4 super fijne kinderen heb die mij aan alle kanten respecteren.
En het komt nooit in hun op (tot nu dan) om mij bij mijn voornaam te noemen.
Zou ik ook wat van zeggen gelijk al de eerste keer. Maar als ze het echt niet willen en ze doen het niet .... wat kan je er dan aan doen...??

Voor de kinderen uit het eerste huwelijk van mijn vrouw ben ik geen Papa, maar gewoon Pieter.
Daar hebben wij bewust voor gekozen omdat de kinderen al een papa hebben, en hoe triest dat figuur ook is, ze moeten het er mee doen.
Nu begint onze gezamelijke dochter dr eerste woordjes te zeggen.
Tot op heden: JA en PAPA. Zolang het in die volgorde uitgesproken blijft worden vind ik dat ideaal ( Knipoog smiley

)
Maar voor haar zal het consequent aanspreken van mij als papa nog heel lastig gaan worden als haar halfbroer en -zus mij met Pieter aanspreken....

Berichten: 1181

PIETER649 schreef:

Voor de kinderen uit het eerste huwelijk van mijn vrouw ben ik geen Papa, maar gewoon Pieter.
Daar hebben wij bewust voor gekozen omdat de kinderen al een papa hebben, en hoe triest dat figuur ook is, ze moeten het er mee doen.
Nu begint onze gezamelijke dochter dr eerste woordjes te zeggen.
Tot op heden: JA en PAPA. Zolang het in die volgorde uitgesproken blijft worden vind ik dat ideaal ( Knipoog smiley

)
Maar voor haar zal het consequent aanspreken van mij als papa nog heel lastig gaan worden als haar halfbroer en -zus mij met Pieter aanspreken....

Misschien kun je dat ook andersom zien Pieter.
Hier mogen de kinderen zeggen tegen W wat ze willen, en ik zie de hunkering om hem pappa te nomen al doen ze het niet.
Laatst was er een meisje, en Yoran stond vol trots over zn vader te vertellen tegen haar. Ik ontdekte pas later dat hij het over W had, en niet over zijn echte vader.

Ik denk, dat als jij jouw dochter concequent pappa laat zeggen, dat het juist voor annettes kinderen heel moeilijk wordt om dat niet over te nemen, aangezien kinderen er toch graag bij willen horen, en de meeste kinderen een pappa en een mamma thuis hebben, en geen mamma en een Pieter of wie dan ook. ( of je moet dat zelf absoluut niet willen natuurlijk)

Berichten: 4047

als pleegmoeder heb ik ook met deze items te maken.
hier noemt mijn pleegdochter me mama, haar biologische moeder is mama S.
mijn voormalig pleegzoon, noemt mij bij een bezoek ook nog af en toe mama, soms noemt hij me bij mijn voornaam, zoals hij doet wanneer hij in zijn huidige pleeggezin is.........en ik noem mijzelf naar hem toe bij mijn voornaam, om aan te geven dat ik meer afstand tot hem heb, na de overplaatsing, want het is al verwarrend genoeg, drie moederfiguren te hebben!

het is voor kinderen ook een veilig gevoel, een gevoel van erbij te mogen horen, geaccepteerd te zijn. ik denk dat dat nogal eens onderschat wordt!

mijn meisje is nu druk met de termen pleegmoeder, stiefmoeder, moeder en nepmoeder.
als ze boos is noemt ze me "boze stiefmoeder"; naar het sprookje van assepoester..........haha
(geef haar eens ongelijk!! Clown smiley

)

Berichten: 1663

JOLAN931 schreef:

Misschien kun je dat ook andersom zien Pieter.
Hier mogen de kinderen zeggen tegen W wat ze willen, en ik zie de hunkering om hem pappa te nomen al doen ze het niet.
Laatst was er een meisje, en Yoran stond vol trots over zn vader te vertellen tegen haar. Ik ontdekte pas later dat hij het over W had, en niet over zijn echte vader.

Ik denk, dat als jij jouw dochter concequent pappa laat zeggen, dat het juist voor annettes kinderen heel moeilijk wordt om dat niet over te nemen, aangezien kinderen er toch graag bij willen horen, en de meeste kinderen een pappa en een mamma thuis hebben, en geen mamma en een Pieter of wie dan ook. ( of je moet dat zelf absoluut niet willen natuurlijk)

Klopt, sinds Esther er is wordt er regelmatig een keer papa gezegt ipv Pieter, en dat is prima, we gaan ze dan ook echt niet lopen verbeteren.
Het is meer dat we ze nooit voorgesteld hebben om Pieter maar papa te gaan noemen.

Vooral mijn oudste dochter spreekt tegen de buitenwereld altijd over haar vader en niet over haar stiefvader.
In haar klas zitten maar 2 kindjes met gescheiden ouders, en een kind is niet graag anders dan een ander. Dus als er vriendinnetjes bij ons zijn roept ze vrolijk: kijk mijn papa komt thuis.
Op school hadden ze pas het onderwerp: wat doet je vader voor werk?
Ook dan wordt verteld wat Pieter doet.