Berichten van MIENTJE168

MIENTJE168 · Berichten: 9

[quote=MIEK114 God is met ons in ons achter ons boven ons onder ons naast ons voor ons, ten alle tijde tot in eeuwigheid.[/quote]

Heel mooi verwoord, Miek.
Dank je wel en dank jullie wel voor de reacties.

Mijn geloof verkeert momenteel in een dieptepunt, maar door dit alles (jullie reacties op mijn topics) krijg ik toch weer de emotionele behoefte om me op de Heer te richten, ondanks al mijn geloofstwijfels. God kent ze allemaal, maar Hij is veel meer dan dat.
De komende tijd ga ik een schriftje bijhouden, waarin ik Bijbelteksten noteer, om mezelf zo emotioneel te sterken en te voeden.

Lieve lieve mensen, ik bedank de Heer voor jullie bestaan en daarmee voor het gegeven dat niet alle christenen ellendelingen zijn. Gelukkig maar.
God is goed!
Ik bid jullie Zijn rijkelijke zegen toe over deze dag en alle dagen die nog zullen volgen.

Liefs van jullie zusje in de Heer, Mientje

MIENTJE168 · Berichten: 9

HENK710 schreef:

Da's een non-optie momenteel op CM. Je zou evt Chris kunnen mailen met de vraag of hij de aanpassing zou willen doen....

Oh ok

Ach, dan laat ik het toch maar staan, bedankt voor het antwoord

MIENTJE168 · Berichten: 9

JONATHAN890, wat een prachtig gedicht!
En wat heerlijk dat je een nieuwe liefde hebt gevonden en daar gelukkig mee bent. Gelukkig dat dit ook een optie is, hoewel dit voor mij nog niet in het vooruitzicht is, maar wie weet. Bij God is alles mogelijk.

MIENTJE168 · Berichten: 9

Grappig, want ook ik dacht hier aan. Het is echt een gemis.

CM, zijn er al plannen in deze richting?

MIENTJE168 · Berichten: 9

Graag zou ik een topic van me qua titel willen veranderen, zodat het de lading beter dekt. Hoe doe ik dat?
Want het topic wissen lukt me ook niet Geschokte, onthutste smiley

MIENTJE168 · Berichten: 9

MARISKA601 schreef:

Ik kan je 1 ding zeggen

Er is er maar Één die kan bepalen of je voldoende bid.
Er is er maar Één die kan bepalen of je voldoende geloof hebt.
Er is er maar Één die kan bepalen of je je zonden beleden hebt.
Er is er maar Één die kan bepalen of er een vloek ligt op het voorgeslacht.

Nee jouw stoornissen hebben te maken met het feit dat we in zonde leven.
De ene mens heeft lichamelijke stoornissen en de ander psychische.
Deze dingen ondervind de mens nou eenmaal.
Psychische aandoeningen hebben vaak te maken met de sociale factor.
De ene mens verdraagt kritiek makkelijker dan de ander.
Vaak zijn mensen die gevoelig zijn voor sociale factoren het slachtoffer van pesterijen.
Ze gaan heel snel geloven wat anderen mensen zeggen.
Hierdoor worden ze onzeker, en krijgen lichamelijke en of psychische klachten.

Ik vind het heel erg hoe de kerk waar jij lid van bent met je is omgegaan.
Ik kan je 1 ding zeggen.... verlaat die kerk....

.... en knoop die 4 punten van mij goed in je oren.

groetjes van mariska

Mariska, die kerken heb ik gelukkig verlaten.
Momenteel bezoek ik kerken echt incidenteel (zeg eigenlijk maar bijna nooit), gewoon, omdat ik me er absoluut niet thuis voel. Ik was al bang voor sociale contacten, maar na die ervaringen is het helemaal onmogelijk geworden. Ik sluit andere mensen nu bewust af, zodat ze me niet kunnen raken.

Ik probeer God te vinden in Zijn Woord, in gebed, in christelijke boeken en op Family 7 op tv en dat voelt goed.

MIENTJE168 · Berichten: 9

HENK710 schreef:

Ik denk dat het het beste is om hem en zijn nieuwe relatie een kans te geven. Wel kan het goed zijn om over je vragen en zorgen een gesprek met hem aan te gaan. Zo kun je wel de onderlinge vriendschap staande houden, wat ook voor jou van belang is als ik het zo tussen de regels door lees...

Ja, beide dingen ben ik ook van plan. Zijn nieuwe relatie geef ik ook een kans, dat weet hij. Ook weet hij dat ik hem over pakweg 3½ maandop z'n vroegst weer wil spreken, om in de tussenliggende tijd los te komen van elkaar en te kijken wat er nog is tussen ons als we elkaar niet claimen, maar met rust laten zodat God in ons beide levens de ruimte krijgt.

MIENTJE168 · Berichten: 9

In reactie op mijn vorige topic over psychiatrische stoornissen http://www.christianmatch.nl/forum/forum_posts.php?tId=1395&lastPage=t#39621 zou ik graag nog 1 onderwerp willen aankaarten wat me erg bezig houdt.

Iets meer dan een jaar heb ik een relatie gehad met een jongen, die 2 jaar jonger was dan ik en ook christen. Via CM trouwens.
De relatie was al niet eenvoudig voor mij, omdat ik adhd heb, borderlinetrekjes en een lichte vorm van autisme. Hij wilde me helpen, maar kon dat niet. De relatie verslechterde steeds meer. Na een half jaar samen te zijn geweest barstte de bom, maar we hebben het toch nog een kans gegeven (meerdere, want vanaf toen werd het een knipperlichtrelatie).
Er is erg veel gebeurd, maar 1 ding was zeker: dat hij oprecht van mij hield. Of ik van hem hield wist ik niet, ik worstelde teveel met mijn eigen dingen en richtte daar mijn aandacht op.
Met hem ging het ook niet goed. Hij heeft zich meerdere malen laten opnemen in een psychiatrische instelling, uit angst zichzelf wat aan te zullen doen.
Nu, nog maar kort geleden, heeft hij zelf de diagnose Borderline gekregen. Mijn ex-vriend, die mij wilde helpen, bleek zelf dus een patiënt te zijn. Iets wat hij (logischerwijze) moeilijk kon verkroppen, omdat het nu eenmaal tijd kost om zo’n intense diagnose een plekje te geven.

Na onze relatie voor de spreekwoordelijke 1000ste keer nieuw leven te hebben ingeblazen liep het half augustus definitief spaak. En sindsdien ben ik mezelf niet meer. Ik mis hem zo verschrikkelijk!
Pas nu realiseer ik mij hoeveel hij eigenlijk voor me betekent. Alleen … het werkte niet tussen ons. De gevoelens waren er wel (die van mij waren dus in de loop v/d relatie gegroeid), maar door de psychiatrische problemen is het niet gelukt.

Nu komt hetgeen ik kwijt wil. Sinds 3 weken heeft hij een nieuwe relatie. Ik ben er kapot van, maar gun het hem tegelijkertijd juist meer dan wie dan ook! Ik gun hem liefde. Ik gun hem de tijd en aandacht, die ik heb niet kon geven (tengevolge van mijn eigen stoornissen). Maar tegelijkertijd huilt mijn hart!
Sinds enkele weken is hij in behandeling voor zijn borderlinestoornis (wat een jaar gaat duren), dus dat betekent dat hij nog een lange weg te gaan heeft.
Maar het punt is dus dit: ik zou zo graag willen dat het weer goed komt tussen ons. Dat we in de toekomst een nieuwe kans zullen krijgen als hij klaar is met zijn behandeling en ik ook stabieler in het leven sta. Is het gek om dit te hopen? Gewoon, omdat ik voel en weet dat we, ondanks alles, nog steeds zielsveel van elkaar houden.
Mag ik bidden dat de Heer ons ooit weer bij elkaar brengt? Mijn leve ex-vriend, hij betekent zoveel voor me, ik mis hem zo en er is zoveel meer wat ik zou willen zeggen , maar ik weet het even niet.
Kan God een wonder doen, onze relatie herstellen, ondanks dat hij een borderliner is en ik een adhd-er met een lichte vorm van autisme en borderline trekjes? Of moet ik de liefde opgeven, omdat ik (in de ogen van de maatschappij) ‘ ongeschikt’ ben voor de liefde?

Zouden jullie alsjeblieft willen bidden voor mijn ex-vriend en mij?
In elk geval zal ik hem de komende maanden met rust laten om zijn nieuwe relatie een eerlijke kans te geven, want anders zou ik het mezelf niet vergeven.

Graag zou ik jullie advies willen, want ik loop echt met mijn ziel onder mijn arm.
Alvast bedankt voor alle genomen moeite.

MIENTJE168 · Berichten: 9

Beste mede CM leden

Lang heb ik geaarzeld en getwijfeld voordat ik de moed vond om dit bericht te posten. De reden daarvan is dat ik in het verleden erg ben gekwetst door sektarische mensen, die me vertelden dat ik vervloekt was Huilende smiley, smiley in tranen

Dit heeft me erg gevormd, in negatieve zin, zoals te verwachten viel.

Nu zit ik dus met een moeilijke kwestie: ik heb last van psychische problemen, waaronder ADHD, Asperger (lichte vorm van autisme) en borderline trekjes.
Ook heb ik 15 jaar lang een levensbedreigende eetstoornis gehad, die ik (dank U wel, lieve God!) sinds een half jaar onder controle heb. Maar dat neemt niet weg dat al die andere stoornissen blijven bestaan (geloof me, ik heb talloze demoon-uitdrijfrituelen meegemaakt, maar het heeft me enkel maar meer emotionele schade toegebracht).

Zijn mijn stoornissen een straf van God, zoals me is gezegd in Pinkstergemeenten? Daar zeiden ze me dat er meerdere oorzaken waren:
1) Te weinig gebed
2) te weinig geloof
3) onbeleden zonden
4) vloek op het voorgeslacht

Deze dingen hebben me geestelijk bijna de afgrond in doen belanden. Ik worstel er nog dagelijks mee en heb een laag zelfbeeld. Dat had ik al voor mijn bekering 12½ jaar geleden, maar sinds mijn bekering voel ik me eigenlijk nog rotter dan daarvoor. Althans, in het contact met medegelovigen. Want niet-christenen laten me wel in mijn waarde.