Liefdesrelatie tussen 2 psychiatrische patienten

Berichten: 9

In reactie op mijn vorige topic over psychiatrische stoornissen http://www.christianmatch.nl/forum/forum_posts.php?tId=1395&lastPage=t#39621 zou ik graag nog 1 onderwerp willen aankaarten wat me erg bezig houdt.

Iets meer dan een jaar heb ik een relatie gehad met een jongen, die 2 jaar jonger was dan ik en ook christen. Via CM trouwens.
De relatie was al niet eenvoudig voor mij, omdat ik adhd heb, borderlinetrekjes en een lichte vorm van autisme. Hij wilde me helpen, maar kon dat niet. De relatie verslechterde steeds meer. Na een half jaar samen te zijn geweest barstte de bom, maar we hebben het toch nog een kans gegeven (meerdere, want vanaf toen werd het een knipperlichtrelatie).
Er is erg veel gebeurd, maar 1 ding was zeker: dat hij oprecht van mij hield. Of ik van hem hield wist ik niet, ik worstelde teveel met mijn eigen dingen en richtte daar mijn aandacht op.
Met hem ging het ook niet goed. Hij heeft zich meerdere malen laten opnemen in een psychiatrische instelling, uit angst zichzelf wat aan te zullen doen.
Nu, nog maar kort geleden, heeft hij zelf de diagnose Borderline gekregen. Mijn ex-vriend, die mij wilde helpen, bleek zelf dus een patiënt te zijn. Iets wat hij (logischerwijze) moeilijk kon verkroppen, omdat het nu eenmaal tijd kost om zo’n intense diagnose een plekje te geven.

Na onze relatie voor de spreekwoordelijke 1000ste keer nieuw leven te hebben ingeblazen liep het half augustus definitief spaak. En sindsdien ben ik mezelf niet meer. Ik mis hem zo verschrikkelijk!
Pas nu realiseer ik mij hoeveel hij eigenlijk voor me betekent. Alleen … het werkte niet tussen ons. De gevoelens waren er wel (die van mij waren dus in de loop v/d relatie gegroeid), maar door de psychiatrische problemen is het niet gelukt.

Nu komt hetgeen ik kwijt wil. Sinds 3 weken heeft hij een nieuwe relatie. Ik ben er kapot van, maar gun het hem tegelijkertijd juist meer dan wie dan ook! Ik gun hem liefde. Ik gun hem de tijd en aandacht, die ik heb niet kon geven (tengevolge van mijn eigen stoornissen). Maar tegelijkertijd huilt mijn hart!
Sinds enkele weken is hij in behandeling voor zijn borderlinestoornis (wat een jaar gaat duren), dus dat betekent dat hij nog een lange weg te gaan heeft.
Maar het punt is dus dit: ik zou zo graag willen dat het weer goed komt tussen ons. Dat we in de toekomst een nieuwe kans zullen krijgen als hij klaar is met zijn behandeling en ik ook stabieler in het leven sta. Is het gek om dit te hopen? Gewoon, omdat ik voel en weet dat we, ondanks alles, nog steeds zielsveel van elkaar houden.
Mag ik bidden dat de Heer ons ooit weer bij elkaar brengt? Mijn leve ex-vriend, hij betekent zoveel voor me, ik mis hem zo en er is zoveel meer wat ik zou willen zeggen , maar ik weet het even niet.
Kan God een wonder doen, onze relatie herstellen, ondanks dat hij een borderliner is en ik een adhd-er met een lichte vorm van autisme en borderline trekjes? Of moet ik de liefde opgeven, omdat ik (in de ogen van de maatschappij) ‘ ongeschikt’ ben voor de liefde?

Zouden jullie alsjeblieft willen bidden voor mijn ex-vriend en mij?
In elk geval zal ik hem de komende maanden met rust laten om zijn nieuwe relatie een eerlijke kans te geven, want anders zou ik het mezelf niet vergeven.

Graag zou ik jullie advies willen, want ik loop echt met mijn ziel onder mijn arm.
Alvast bedankt voor alle genomen moeite.

Berichten: 2109

Ik denk dat het het beste is om hem en zijn nieuwe relatie een kans te geven. Wel kan het goed zijn om over je vragen en zorgen een gesprek met hem aan te gaan. Zo kun je wel de onderlinge vriendschap staande houden, wat ook voor jou van belang is als ik het zo tussen de regels door lees...

Berichten: 9

HENK710 schreef:

Ik denk dat het het beste is om hem en zijn nieuwe relatie een kans te geven. Wel kan het goed zijn om over je vragen en zorgen een gesprek met hem aan te gaan. Zo kun je wel de onderlinge vriendschap staande houden, wat ook voor jou van belang is als ik het zo tussen de regels door lees...

Ja, beide dingen ben ik ook van plan. Zijn nieuwe relatie geef ik ook een kans, dat weet hij. Ook weet hij dat ik hem over pakweg 3½ maandop z'n vroegst weer wil spreken, om in de tussenliggende tijd los te komen van elkaar en te kijken wat er nog is tussen ons als we elkaar niet claimen, maar met rust laten zodat God in ons beide levens de ruimte krijgt.

Berichten: 1599

Het verwerken van een liefde in je leven kost tijd, emotie, verdriet
Vragen gaan aan je knagen, heb je er wel goed aan gedaan?
Had je niet de dingen anders kunnen laten lopen?

die vragen zijn heel begrijpelijk. Die stel je aan jezelf. Verlangen speelt weer op. De mindere momenten van toen vervagen, achter blijven de betere momenten van de schouder, die kus, die arm om je heen.

toen mijn vorige relatie uitging heeft het mij zeker een half jaar gokost alvorens ik er over heen was. Steeds dacht ik dat ik er los van was, maar iedere keer stootte ik weer mijn hoofd en speelde het verdriet weer op.

Loslaten kost tijd, gun je ex die tijd, gun jezelf die tijd. heb vertrouwen dat God een weg met jou voor heeft. Als dat een weg los van mekaar is, dan nog is de weg die Hij jou en hem wil geven een goede weg. Is die weg samen dan komt het goed.

En nu, een paar maanden geleden, toen ik helemaal aan het alleen zijn gewend was, mij er goed bij voelde, kwam vanzelf de liefde in mijn leven.
Niet echt naar gezocht, eigenlijk geen enkele rekening mee gehouden, volkomen onverwacht eigenlijk. En ze is zooooooo lief !!

Heb daarom geduld met jezelf, met het leven en met de tijd.

Berichten: 9

JONATHAN890, wat een prachtig gedicht!
En wat heerlijk dat je een nieuwe liefde hebt gevonden en daar gelukkig mee bent. Gelukkig dat dit ook een optie is, hoewel dit voor mij nog niet in het vooruitzicht is, maar wie weet. Bij God is alles mogelijk.

Berichten: 1230

Lieve Mientje,

Dank voor je het openen van je hart.
Ik denk dat het accepteren van een relatie van je ex-geliefde iets is wat veel mensen zullen herkennen.
Ook ik dus....al is het lang,lang geleden,vergeten zal ik het nooit,de pijn die ik kreeg toen ik zag dat hij verliefd was op een andere vrouw en mijn gevoel voor hem werd steeds sterker.
Ik belande hierdoor zelfs in een depressie want hij was de enige man bij en met wie ik gelukkig zou zijn.
Herkenbaar hè!

Maar toen ik echt eens stil bleef staan bij wat ik voelde werd het uiteindelijke echte gevoel..jaloezie.
Ik was jaloers dat hij verliefd was op een ander en dus niet op mij.
Toen ik daar eindelijk stil bij durfde te staan begon mijn helingsproces.

Mijn vraag aan jou is dus;
Wil je hem echt terug ondanks jullie onvermoeide pogingen tot herstel van jullie relatie de afgelopen maanden ,of;
Ben je misschien jaloers dat er een andere vrouw in zijn leven is die belangrijker voor hem is dan jij?

Ik realiseer mij dat dit een hele persoonlijke vraag is, mocht ik een streep over gegaan zijn bij je, mijn excuses daarvoor.

Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst!

Berichten: 60

Een heel heftig verhaal wat je vertelt,vind het groots dat je dat hier vertelt.
Tuurlijk mag je bidden of het weer goed komt tussen jullie.
Ik denk echter wel,dat jij een stabiel iemand in je leven nodig hebt.
groetjes Arnold