Berichten van SPIRIT227

SPIRIT227 · Berichten: 4

Zoals ik al eerder aangaf, is er vaak een reden voor om niet naar de kerkdienst te gaan. Wanneer je daar niet die 'gemeenschap' vindt is (jammer genoeg) het 'opladen' er ook niet. Wat ik met mijn vorige schrijven vooral wilde zeggen is dat je het christen zijn niet kunt beoordelen op het aantal keren per maand dat iemand in de kerkdienst aanwezig is.

Ook in onze kerk zie ik veel mensen die actief zijn in de werkgroepen en vrijwilligerswerk van de kerk, maar bijna nooit op zondag naar de kerk gaan. Zij zijn naar mijn mening niet minder christen dan diegenen die iedere zondag in de kerk zitten.

groet!Spirit

SPIRIT227 · Berichten: 4

Vanmiddag tijdens het uitgraven van mijn voordeur vond ik de wereld wel heel mooi, maar tegelijk vond ik het zo jammer dat ik alleen was en het met niemand kon delen.

Na een poosje zwoegen kwam er een mevrouw langswandelen (net zo charmant als ik in een groot regenpak, sjaal muts en de hele handel) die me vrolijk aansprak over hoe prachtig mooi de wereld nu was en dat ze het prachtig vond dat ik net zo hilarisch gekleed als zij buiten bezig was.

Al met al een heel leuk gesprek met haar gehad terwijl de zon ineens even door het grijs kwam piepen. Toch weer zo'n klein WOW-moment!

Groet! Spirit

SPIRIT227 · Berichten: 4

Eerlijk gezegd vind ik dit wel een goed topic. De meeste mensen blijven niet weg uit de kerk uit gemakzucht. Voor de meesten van hen zit daar meer achter. En veroordeeld worden omdat je weinig of niet naar de kerk gaat? Daar ben ik niet bang voor. Degenen die dat doen zijn mijns inziens wat kortzichtig. Het is naar mijn mening niet het aantal keren dat je in de kerk zit, maar de manier waarop je in het leven staat en met je naasten omgaat wat het meest belangrijk is.

Mensen in hun waarde laten en helpen en bijstaan waar je kunt, dat is niet zozeer naar de kerk 'gaan', maar een stukje 'kerk zijn'.

Groet voor allen! Spirit

SPIRIT227 · Berichten: 4

Als ik jullie verhalen lees denk ik dat ik veel geluk heb gehad. Mijn ex heeft mij weliswaar verlaten voor een ander, maar ik heb nog steeds contact met mijn 'schoonfamilie'. Mijn schoonmoeder die in een verpleegtehuis woonde ben ik samen met mijn kinderen regelmatig blijven bezoeken. Het was een lieve vrouw (ze is begin dit jaar overleden) en zij kon er uiteindelijk ook niets aan doen dat haar zoon ons verliet.

Mijn zwager en schoonzusje hadden we altijd al veel contact mee. Na de scheiding hebben zij ook niet willen 'kiezen'. Ze hebben contact met mij en de kinderen en ook met mijn ex en zijn vrouw.

Toen mijn zwager in het beging zei: je bent mijn schoonzusje en je blijft mijn schoonzusje, was ik heel blij met die uitspraak, maar twijfelde wel of dit zo zou blijven.

Inmiddels ben ik 2,5 jaar gescheiden en ze zijn er nog steeds voor mij!

Dit houdt ook in dat op de verjaardagen van mijn zwager en schoonzus ik mijn ex en zijn vrouw tegenkom. Eerste keer was moeilijk en kromme tenen. Nu gaat ook dat goed.

Mijn kinderen zijn blij dat ze hun oma tot aan haar dood toe zijn blijven bezoeken. Mijn zwager en schoonzusje zijn hun lievelings oom en tante.

Met andere woorden; zo kan het ook en ik ben er heel erg gelukkig mee.