Berichten van STIPPIE771

STIPPIE771 · Berichten: 1

DAVID923 schreef:

1 Joh 4,18
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.

Spr 29,25
Vrees voor mensen spant een strik, maar wie op de HERE vertrouwt, is onaantastbaar.

Ik kan me heel goed voorstellen, dat je hier iets schrijft over een liefdesideaal vanuit de bijbel en het is nog waar ook. Het zou kunnen, dat je de liefde als vol en goed ervaart nu je in de kracht van je leven bent.
Van een gerenommeerd (zeer christelijke) schrijver- Paul Ferrini- wil ik herinneren aan een citaat dat hij in een van zijn boeken neerzette: wij allen bewegen ons van liefde naar angst en vice versa. En dit gelezen en overdacht hebbende kon ik dit beamen, als ik mijn leven en ervaringen naliep.
Terugkomende op je bijbelse citaten: Het is natuurlijk ideaal om de liefde als vol en zonder andere obstakels te zien. En ik vind het ook iets moois.
We kunnen de liefde beleven in heel zijn volheid en ook dat is weer helemaal persoonlijk. Maar ik geloof echt dat angst niet helemaal weg te denken is uit het menselijk bestaan. Ik heb zelfs iemand op zijn sterfbed nog bang zien worden...even maar.
Je hoeft je voor mij niet te verontschuldigen. Waarom zou je?
Je bent gewoon een ideaalbeeld van de liedfe aan het verkondigen. Maar menselijkerwijs is het begrijpelijk, dat je reacties kan verwachten op zulke citaten, omdat mensen nou eenmaal die andere kant van de medaille (angst) ook wel degelijk ervaren soms.
Ik zou zeggen, gezien het aannemelijke gegeven, dat we van het een naar het ander bewegen, dat wanneer we in de liefde verkeren we de angst niet kennen en wanneer we bang zijn, dat we dan de liefde niet meer zien. In die zin zijn je citaten volkomen waar.
Is een leven zonder angst een waarachtig en normaal leven? Wie kent een leven met enkel de liefde zonder obstakels? Ik zou het niet weten.
Maar ideaal is het wel.