Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 28 Oktober, Psalm 119: 129-136; Wonderbaar.

Een wonder – dat is in elk geval iets waar je van opkijkt. Is het woord van God een wonder? Menigeen kijkt er niet meer van op. Menigeen kijkt er op néér. De Bijbel? Hopeloos ouderwets! Geen boek van deze tijd! Weg met al die oude geschriften! Vroeger konden ze misschien dienst doen als heilige boeken – nu niet meer. Leuk voor het archief, aardig voor het museum, maar beslist niet meer bruikbaar in onze huidige samenleving. Opruimen, weg met die handel!
De dichter van de psalm denkt daar anders over. ‘Uw richtlijnen zijn voor mij een wonder.’ En dat vind ik nu weer een wonder: dat er nog mensen zijn voor wie het woord van God een wonder is! Goedbeschouwd is die Thora ook werkelijk een wonder. Kijk om je heen: goedheid is allang niet meer normaal. Moord en doodslag zijn aan de orde van de dag. Een puber die een bejaarde naar de overkant drukke weg loodst? Ze staan nauwelijks meer voor je op in bus of trein! De samenleving verloedert, de maffia is aan de winnende hand – voor je het weet wijkt heel onze samenleving voor de terreur van extremisten, van welke tongval dan ook. Het kwaad wordt normaal! Of moet ik relativeren en bedrukken dat er niets nieuws onder de zon is? Als ik de psalm goed lees, was het in de tijd van de dichter niet totaal anders. En juist daarom is het woord van God in zijn ogen een wonder. Stel je voor: wegwijzers naar een samenleving waarin recht en liefde ministers zijn. Een wonder! Daar kun je niet zuinig op zijn.

Hoe wonderbaar is uw getuigenis.
Ik zal het altijd in mijn hart bewaren.
Wanneer uw heilig woord geopend is
zal ’t als een licht het duister op doen klaren.
Gij maakt verdwaalden van hun doel gewis,
uw kennis maakt onkundigen ervaren.

MARIO216 · Berichten: 4992

Voor ons speciaal gekleed in klederdracht die ze in Tarsus dragen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 27 Oktober, Psalm 119: 121-128; Wees Gij mijn borg.

Mijn borg en Zaligmaker – ik vond dat vroeger altijd maar een ouderwetse uitdrukking. Maar van lieverlee is die gedachte verdwenen. Dat stoffige woord ‘borg’ is goedbeschouwd een hypermoderne uitdrukking! Dan denk ik niet eens aan allerlei waarborgfondsen waarop je een beroep kunt doen in het geval gekochte producten niet aan de verwachting voldoen. Ik denk vooral aan de wereld van de techniek. Een borg is een onderdeel van een apparaat dat ervoor zorgt dat grote ongelukken uitblijven. ‘Er zit een borg op’, zeg je dan. ‘Kijk maar, het kan niet vastlopen, daar zorgt de borg voor.’
Zo’n Borg is onze God! Als de nood het hoogst is, komt zijn redding dichtbij. Daar staat Hij borg voor. Op die uitredding doet nu de dichter van de psalm een beroep. Erg makkelijk heeft hij het beslist niet. Er is sprake van onderdrukkers, van hoogmoedigen. Gods wet wordt geschonden. Er moet hoognodig ingegrepen worden! Wat de dichter precies bedoelt, blijft onduidelijk – maar je ziet zomaar de ellende van de ballingschap voor je: deportatie, minachting. Het is allemaal ten hemel schreiend, het is godgeklaagd! En daarom roept de dichter nu Gods hulp in. ‘Waarborg het geluk van uw dienaar, sta niet toe dat hoogmoedigen mij verdrukken.’ Hier klinkt de stem van Israël, die van de mensheid, de eeuwen door.
Mijn borg. Daar zit ons woord bergen in: veiligstellen. Wie een borg heeft, is geborgen. In het uiterste geval is dat het enige dat een mens werkelijk nodig heeft: geborgenheid. En terecht zoekt de dichter die geborgenheid daar waar die exclusief te vinden: bij God alleen.

Gerechtigheid en recht heb ik gedaan,
Geef mij niet over aan wie mij verdrukken.
Zij klagen mij op valse gronden aan,
Buigen het recht om mij te laten bukken.
Wees Gij mijn borg en doe mij recht bestaan,
Spreek Gij uw woord en breek hun trots aan stukken.

MARIO216 · Berichten: 4992

THOMAS968 schreef:

Merkwaardige huishoudelijke vragen.

Thomas

In het huis des Heren zijn vele woningen met heel veel huishoudelijke klusjes Knipoog smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 26 Oktober, Psalm 119: 113-120; Schuilplaats en schild.

Nu kom ik wel weer zo’n tekstbloempje plukken uit het psalmenpark en dat een keurig net plekje geven in een meditatief vaasje, maar ik denk niet dat daar iemand op zit te wachten. Hoewel… Daar wachten wij waarschijnlijk juist wél op! Dolgraag willen we altijd weer horen dat God een schuilplaats is en een schild.
Toch is het niet mijn taak in het wilde weg tekstbloempjes te plukken. Ik moet minstens oog hebben voor de context, voor de hele border waarin het tekstbloempje staat. En wat ontdek ik dan? Dat het hier in de psalm gaat over dubbelhartigen. Het gaat over hen die God willen dienen, maar dan wel hinkend op twee gedachten. Zijn dat degenen die gedurig door geloofstwijfel worden overvallen? Nee, over zulke twijfelaars gaat het hier niet. Het gaat hier over mensen die van twee walletjes eten. Een beetje vroom én een beetje heidens. Een beetje christelijk én een beetje atheïtisch. Een beetje goed en een beetje slecht. De dichter van de psalm moet er niets van hebben. Hij heeft een bloedhekel aan zulke mensen. Maar wat wil je? zo protesteer ik zachtjes. Wie ziet kans om volmaakt in heiligheid te leven? Ik in elk geval niet. Ik wil het wel, maar het lukt me niet. Hoe doet de dichter dat dan? Of het hem volkomen lukt, staat nog te bezien, maar in elk geval geeft hij wel aan in welke richting hij het zoekt. Hij zoekt zijn schuilplaats en schild bij God! In Hem is er een kans om vrij te blijven van dat dubbelhartige, huichelachtige gedoe van hen die van twee walletjes eten. Telkens als ik weer word verleid, kruip ik in mijn schulp – en die schulp, die schelp, is Hij, de Allerhoogste: mijn schuilplaats en mijn schild.

Mijn lust is, slechts te willen wat Gij wilt.
Ik haat die U met dubbel hart beminnen.
Gij zijt voor mij een schuilplaats en een schild,
want in uw woord doet Gij mij overwinnen.
Bozen, laat af, dat ik in God verstild
mij dag aan dag op zijn gebod bezinne.

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.youtube.com/watch?v=mVP1KwKKp0U

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 25 Oktober, Psalm 119: 105-112; Een eeuwig baken.

De dagen worden korter. Steeds vroeger wordt het donker. We kunnen slimme dingen verzinnen om het licht een beetje op onze hand te krijgen en afspreken massaal de wijzers van de klok een uurtje te verzetten, toch valt er niet aan de te ontkomen: langzaam maar zeker hebben we steeds minder licht. Een lamp? Niet echt: we ontsteken onze lampen. En zo zoeken we een weg door de het donker: fietsers in de straten, auto’s op de wegen, we zijn allen als schepen op de zeeën – we koersen verlangend aan op het wenkende havenlicht.
Zo, zegt de psalm, is het woord van onze God. Het is als een licht in een donkere wordende wereld. Niet dat het je constant met een stralenkrans omgeeft. Je moet niet denken dat je dankzij dat goddelijk licht nu nooit meer eens struikelen zult. Was het maar waar! De psalm spreekt over voortdurend gevaar, over valkuilen en valstrikken. ‘Zondaars hebben voor mij een net gespannen.’ Nee, het eeuwige baken van Gods woord is nog niet de stralende zon van de grote zomer die komen zal. Maar toch, je hebt licht genoeg om het gevaar te zien aankomen. Je hebt licht genoeg om de losliggende tegels te zien, de lijntjes die men over de weg gespannen heeft om jou eens flink op je gezicht te laten vallen. Dankzij dat licht van Gods liefde word je kritisch ten aanzien van wat zich aandient in de wereld van alledag. ‘Moet kunnen’, is al gauw de boodschap. ‘Volmaakt onschuldig’, staat er allicht op het etiket. Maar in het licht van de aloude woorden weet jij wel beter. Oude trucs in moderne verpakking: oppassen is de boodschap. God dank: je hebt een licht, een lamp. En een veilige haven.

Uw woord is als een lamp, een helder licht,
een schijnsel op mijn pad, een eeuwig baken
dat in de duisternis mijn schreden richt.
Ik zwoer en ik begeer het waar te maken,
dat ik zal wandlen voor uw aangezicht,
dat ik uw recht zal roepen van de daken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Voor W'tje Verliefde smiley

http://www.youtube.com/watch?v=KP2WUPh9_qI

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 24 Oktober, Psalm 119: 98-104; Mijn ziel en zaligheid.

De wereld mijden? Is dat wat het evangelie ons vraagt? Radio en televisie de deur uit? Kranten ongelezen naar het oud papier? Op zondag hooguit naar de kerk? Exclusieve vriendschappen: alleen met medechristenen? Geen sprake van!
Het gaat in dit deel van de langste psalm inderdaad niet over wereldmijding. Het gaat over wereldwijding! De dichter zoekt het goede, begaanbare wegen. En die zoekt hij niet alleen voor zichzelf, die zoekt hij evengoed voor alle mensen. Die ‘ik’ uit de psalm is geen enkeling. Die ‘ik’ is Israël, het volk van de Eeuwige. Maar ook het volk heeft geen behoefte aan een zwaar bewaakt klooster – dat wil een wegwijzer zijn, een gids voor alle volken. Het gaat in deze psalm om een woord voor de hele wereld. En dat woord voor de hele wereld roept ons toe: blijf met je vingers van het kwaad, zet je voeten niet op slechte wegen! Daar is niemand mee gediend. Jij zelf niet, maar ook de mensen om je heen niet. Daar gaat alleen de wereld maar door ten onder. Laten we met z’n allen het goede doen, wandelen op betrouwbare wegen, op de paden van het recht. De psalmberijmer wordt er lyrisch van. ‘Gij zijt mijn ziel, mijn zaligheid, mijn zegen.’ En zo is het maar net. Er ligt zoveel heil in de Thora, er zit zo’n ongelofelijk grote schat verborgen in de wijsheid van Gods woorden… Ontdek het maar! Breng je leven maar op orde, laat je niet langer in met wat leeg is, loos, godloos. Richt je op wat waarde heeft, op wat kosjer is, zuiver, eerlijk. Vraag je bij alles af: kan ik hier de Eeuwige mee onder ogen komen? Wie op die vraag steeds ja kan zeggen, leeft in vrede. Die zingt elke morgen: ‘Gij zijt mijn ziel, mijn zaligheid, mijn zegen.

Ik heb mijn voet van ’t kwade pad geweerd
opdat ik gaan zou in uw goede wegen.
Ik wijk niet af van wat uw woord mij leert,
want zó alleen kom ik uw aanschijn tegen,
Gij hebt U in uw trouw tot mij gekeerd.
Gij zijt mijn ziel, mijn zaligheid, mijn zegen.

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.youtube.com/watch?v=_FMN3Fnr5ts

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.youtube.com/watch?v=yrWRuE1iAps&feature=relmfu

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 23 Oktober, Psalm 119: 89-96; Aan alles komt een eind.

Rozen verwelken, schepen vergaan. Het houdt een keer op. Alles houdt een keer op. Het mag nog zo mooi zijn, hoe volmaakt ook, er komt op een dag een eind aan. Alleen de liefde, zo weet het bekende rijmpje, de liefde blijft eeuwig bestaan.
Maar wat is dat eigenlijk: liefde? Dat kan onmogelijk dat vlindergevoel zijn, dat je had toen je jong was en helemaal hoteldebotel werd, alleen al bij het zien van die ene. Liefde is: trouw zijn, het goede zoeken voor degene die je bemint, nog altijd een warm gevoel krijgen als de naam van die ander klinkt. En laat dát nu zijn wat de Thora voor ogen staat! De wet van de Eeuwige, dat aloude woord dat ooit aan Israël zo helder gegeven is, beoogt niets anders dan de liefde. Dat woord van de Eeuwige wil voor die liefde een begaanbare weg wijzen, een pad door de woestijn. De Thora van Israël is een handboek voor liefhebbers, een gids voor minnaars. Het staat vol verhalen – over mensen die de liefde kwijtraken en toch weer vonden. Het staat vol wegwijzers: wat te doen wanneer je de weg van Gods liefde uit het oog verliest, hoe te handelen in het geval je word verleid tot praktijken die het daglicht niet kunnen zien. Heel die Thora is één goede gids naar het land dat Liefde heet. En díe gids, die is temidden van alles wat opkomt, blinkt en weer verzinkt, een blijvertje! Aan alles komt een eind, maar dat Woord van de Allerhoogste houdt stand, van geslacht op geslacht, ja tot in de eeuwen der eeuwen. Alles wat menselijk is, loopt langzaam maar zeker in de fuik van de vergankelijkheid, maar dat eeuwig blijvende woord van de Levende wordt alleen maar groter, sterker en ruimer – totdat het eenmaal de hele kosmos doordringen zal.

Ik ben de uwe, de Heer, uw bondgenoot,
verlos mij toch, ik leef naar uw besluiten.
de goddelozen haken naar mijn dood,
maar uw verbondstrouw zal hun opzet stuiten.
Aan alles komt een eind, hoe schoon, hoe groot,
maar, Heer, uw wet gaat elke grens te buiten.
[i]

MARIO216 · Berichten: 4992

Xabia, ook vanuit de provincie Zuid-Holland een hele fijne dag toegewenst en een fijne verjaardag!

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 22 Oktober, Psalm 119: 81-88; Bijna tot niets.

Dar heb je weer dat oerbijbelse ‘toch’! Tóch heb ik uw regels niet verlaten. Is dit een toon van gepaste of ongepaste trots? Het is in elk geval de blijmoedige toon van de mens die zich erover verheugt de beste keus te hebben gedaan. Groot was de verleiding mee te huilen met de wolven in het bos, groot was ook de kans te bezwijken voor de aanhoudende pressie van gewelddadige opposanten, maar hoe riskant de situatie af en toe ook was – ze hadden bij wijze van spreken zijn graf al gedolven – toch mocht hij trouw blijven aan de zaak van zijn God. en dat stemt de dichter nu tot buitengewoon grote vreugde!
Toch. Ondanks alles. En dat ‘alles’ is niet niks. Ze hadden hem bijna klein. Er was weinig van hem overbleven. Zo gaat dat, in het leven. Nog altijd. Mensen kunnen je maken of breken. En het zal je maar gebeuren dat je gebroken wordt… Door laffe kritiek. Door onverdiende verwijten. Door getreiter en terreur. Je voelt je zo klein, bijna letterlijk en lijfelijk de grond ingeboord. Weggeschoffeld. ‘Bijna was ik van de aarde verdwenen.’ Maar – dan is daar dat triomfantelijk ‘tóch’! Toch heb ik uw regels niet verlaten. In een wereld vol verleiding, vol onrecht en geweld, is er een volkje, een heel klein, miserabel klein volkje, een kerkje van niks, dat de lofzang blijft bezingen, trouw aan Gods goede geboden en rijke beloften. Gezegend ben je, als je bij dat volkje – soms tot bijna niets teruggebracht – behoren mag!

Bijna tot niets ben ik teruggebracht,
Toch heb ik uw bevelen niet vergeten.
Richt mij weer op en geef mijn nieuwe kracht,
uw goedheid, Heer, is immers ongemeten,
opdat ik uw geboden trouw betracht,
aan allen uw getuigenis doe weten.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 21 Oktober, Psalm 119: 73-80; Ondeelbaar.

Wij hebben iets tegen Farizeeërs. Farizeeërs zijn huichelaars. Ze houden het volk de wet voor maar leven er zelf nauwelijks naar. Hypocrieten, dat zijn het! Vuile huichelaars! In de Bijbel kom je hen tegen, maar ook nu nog, in de kerk, in het dorp, in de politiek, overal wemelt het van de Farizeeërs!
Wie zo redeneert is aardig op weg zelf ook zo’n Farizeeër te worden, als hij het al niet is. Wie zo redeneert heeft bovendien weinig kennis van zaken. Want het mag dan zo zijn dat menige Farizeeër er in het evangelie niet best afkomt, in werkelijkheid was echt niet elke Farizeeër zo’n vrome huichelaar. Velen van hen waren oprecht vervuld van het verlangen onberispelijk te leven voor Gods aangezicht. Dat verlangen hadden zij zich niet zelf aangepraat. Dat verlangen was hun aangereikt door de Schrift. Neem nu alleen al de psalmregel van vandaag. ‘Laat mij volmaakt naar uw wetten leven.’ Kom daar nog maar eens om, in deze tijd. ‘Geen mens is volmaakt’, zeggen we – en vervolgens doen we met een gerust hart zo’n beetje alles wat in de Bijbel verboden is. Wij verlangen zelfs niet meer naar volmaaktheid. Misschien omdat wij dan direct aan heilige boontjes denken – en die boontjes lusten wij nu eenmaal niet. maar ‘volmaakt’ betekent in de Bijbel nooit en nergens ‘zonder enige zonde’. ‘Volmaakt’ betekent veeleer ‘ondeelbaar’, ‘oprecht’. Een volmaakt mens is een eenvoudig mens, zonder dubbelhartigheid. En het zou ons, christenen anno nu, sieren als wij eens wat meer verlanden naar die volmaaktheid. In een wereld die blijkbaar niets liever doet dan zoveel mogelijk wetten overtreden, zou de kerk een licht op de berg kunnen zijn, wanneer wij, kerkmensen, naar de volmaaktheid zouden streven waar psalm 119 zo vol van is.

Ik overpeins die diepten van uw wet,
laat hen tot mij zich wenden die U vrezen!
In alles wat uw geest heeft ingezet
moge mijn hart één en ondeelbaar wezen!
Dan zal ik onbesmeurd en onbesmet
uw naam in heel mijn leven laten lezen.

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.youtube.com/watch?v=_FMN3Fnr5ts

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 20 Oktober, Psalm 119: 65-72; Niet tevergeefs.

In het dal begint de weg naar boven. Is dat een open deur? Of een wijsheid die ons vertroosten kan? Ik houd het op het laatste. De diepte ingaan vindt niemand leuk. Wie vertoeft er nu graag in een dal? Het is er drukkend heet of veel donkerder dan elders omdat de zon er nauwelijks komen kan. Wij willen altijd het liefst naar boven, de berg op, waar de luchten licht en zuiver zijn. Toch kan het geen kwaad eens een tijdje in het dal te vertoeven. Soms heb je geen keus. Soms moet je wel, of je het leuk vindt of niet. Soms word je neergesabeld, uitgejouwd, weggepromoveerd. Er zijn van die tijden in je leven die niet de leukste, maar wel de leerzaamste zijn. Opeens besef je dat je niet automatisch en per definitie bij iedereen hoog aangeschreven staat. In je hoogmoedswaan kun je wel denken dat je de eerste en de beste bent, maar een mens kan zich vergissen. Bovendien, je kunt fouten maken, grote fouten, je kunt een misstap begaan. En gelukkig leven we in een wereld waarin niet alles wordt getolereerd. Dan zul je moeten bukken en buigen. Misschien word je berispt, ontslagen, vernederd. Misschien ga je de weg die het volk Israël ging na een lange periode van ongehoorzaamheid: de weg van de ballingschap, de weg door het dal.
Lijdt de dichter eronder? Ja. Maar er is een lichtpunt. In het dal begint de weg naar boven. In de leerschool van de vernedering heeft hij kennisgemaakt met Gods goede wetten. En nu zou hij die voor geen goud meer willen missen. Het was een zware, nare tocht, de weg door het dal van de vernedering, maar het was niet tevergeefs. Integendeel: op de berg van Gods verbond dankt Hij de hemel voor wat hij in het dal moest meemaken. Niet langer behoort hij tot de hoogmoedigen.

Koud is het hart, halsstarrig hun gemoed,
maar ik vind in uw wet mijn zielsverrukken.
Beter versta ik: wat Gij doet is goed,
Niet tevergeefs liet Gij mij, Heer, verdrukken.
Mij is uw wet volmaakter overvloed
dan duizend goud- en duizend zilverstukken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 19 Oktober, Psalm 119: 57-64; Ik ben een vriend.

En de buren die nergens aandoen en in God noch gebod geloven? Moeten die dan buiten de boot van jouw vriendschap vallen? ‘Ik ben een vriend van allen die u vrezen.’ Ja, alles goed en wel, maar je hebt toch ook een opdracht voor de wereld om je heen, de roeping iets van Gods vriendschap te laten zien aan iedereen? Moet je dan mensen die zich niet aan Gods regels houden links laten liggen?
Het antwoord op die vraag is: ja. Schrik niet, laat het me uitleggen. Wie worden hier bedoeld met die mensen die God vrezen en zich aan zijn regels houden? Daar worden zij mee bedoeld die anders zijn dan de zondaars die ‘hun strikken spannen.’ En dat zijn dan echt geen goedoppassende, keurig levende ‘buitenkerkelijken’, maar schavuiten, zeg maar gerust: schoften. Dat zijn leugenaars en lasteraars, dat zijn – in termen van onze tijd – criminelen. Zorg ervoor dat van zulke mensen geen vrienden wordt! Blijf uit hun buurt, laat je niet met zulke mensen in. Voor je het weet hebben ze jou in hun strikken gevangen, met mooie beloften, leuke premies en veel zwijggeld. Niets minder. Mijde de criminele circuits. Dat is wat de psalm wil zeggen. Niets minder. Maar ook niet meer. Het gaat hier niet per se over mensen die om de een of andere reden niet langer naar de tempel of de synagoge gaan. Het gaat niet om kinderen die door bep. omstandigheden voor korte of lange tijd de weg naar de kerk niet meer kunnen vinden. Daar zou veel over te zeggen zijn, maar de psalm zwijgt erover. Je hebt je handen al vol aan het vermaan dat hier luid en duidelijk klinkt: wees een vriend van mensen die zich houden aan de regels van de Eeuwige. Ook buiten de kerk leven – de hemel zij dank! – heel wat mensen die zich veel aan die regels gelegen laten liggen. En wij, wij moeten hun vrienden zijn.

Aan wie U dient heb ik mijn hart verpand,
ik ben een vriend van allen die U vrezen.
Uw goedertierenheid vervult het land,
ja, heel de aarde zal getuige wezen
van de geduchte daden van uw hand.
Laat mij uw trouw in alle dingen lezen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 18 Oktober; Psalm 119: 49-56; Een spel van snaren.

Dan moet je toch veel heel ver van huis zijn, als je wetten als liederen beschouwt! Vraag het de eerste de beste student in de rechten en je zult te horen krijgen dat het een taaie studie is: al die wetten! Je moet toch wel een enorme droogstoppel zijn om daar een liedje van te maken; laat staan een lofzang.
De dichter van psalm 119 is inderdaad ver van huis. Hij is in ballingschap, ver van Jeruzalem, ver van
De dichter van psalm 119 is inderdaad ver van huis. Hij is in ballingschap, ver van Jeruzalem, ver van moederstad en vaderhuis. Wat heb je dan nog? Je herinneringen: weet je nog van toen..? Meer heb je niet. Je moet leven te midden van mensen die andere meningen hebben, andere manieren van doen: meningen en manieren waar jij geen heil in ziet, aanbidding van goden die naar jouw diepste overtuiging geen enkel bestaansrecht hebben. Wat moet je dan? Dan kun je kiezen: wegkwijnen of opfleuren. Weggekwijnd ben je zo – dat gaat heel snel, zodra je de moet opgeeft en het moede hoofd laat hangen. Opfleuren is moeilijker. Daar heb je liederen voor nodig. Maar wat kun je nog bezingen? De meningen en de manieren van de Eeuwige! Wetten, zeggen we dan. Maar dat is het goede woord niet. Woorden – dat zou een betere uitdrukking zijn. Gidsen, richtlijnen, onderwijzingen. Die laten zich bezingen! Stel je voor: er is een weg om te gaan, een regel om je aan te houden, een woord dat waait als de wind. Er is een Stem die sterkt en steunt, ook in den vreemde. Als dat geen reden tot zingen is…
Span de snaren, blaas de bazuin, druk de toetsen van piano en orgel maar in, pak je stemvork, sla de maat – er is een God die met je gaat.

De wet, o Heer, die Gij aan mij beveelt,
als een lied mij, als een spel van snaren,
dat in den vreemde troostend mij omspeelt.
Ik loof uw naam in nacht en in gevaren.
Uw trouw hebt Gij, o Heer, mij toebedeeld,
omdat ik uw geboden blijf bewaren.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 17 Oktober; Psalm 119: 41-48; Zonder schaamte.

Laten we eerlijk zijn: het is in onze tijd niet meer in om bij de kerk te horen. Zo vanzelfsprekend als dat vroeger was, zo bedenkelijk is dat nu. ‘Ga jij nog naar de kerk?’, alsof het gaat over de kleuterschool, waarvoor je nu zo langzamerhand toch wel te groot bent geworden. Je zou je er eigenlijk voor moeten schamen… Naar de kerk? Dat is alleen nog iets voor kinderen en bejaarden.
De psalmtekst roept ons op de schaamte te laten varen. In een schaamteloze tijd zou toch zeker niemand zich moeten schamen voor het christelijk geloof! Trouwens, die vergelijking met een kleuterschool vind ik helemaal zo gek nog niet. In de eerste plaats omdat je in de kerk leert om Gods kind te zijn. Je behoeft niet zijn bureauchef te worden en ook niet zijn butler – je mag zijn kind zijn. En wat doet een kind? Een kind speelt. In de kerk leer je als een kind te spelen voor Gods aangezicht. Daarom zingen we er, blijmoedig en vrolijk van hart. Het behoeft er niet altijd even ernstig aan toe te gaan, er mag ook wel eens gelachen worden, in die kleuterschool die ‘kerk’ heet. De wereld om ons heen, díe is ernstig, die is bloedernstig. Maar in de kerk lachen we om die loodzware ernst van een vreugdeloze samenleving! En we nodigen iedereen uit mee te doen, in dat heilige kinderspel van onze goede God. Wat dat spel ons leert? De omgang met Hem en met elkaar. Misschien is dat laatste nog wel het moeilijkst. Niet steeds elkaar in de haren vliegen, onenigheden uitpraten, aandacht verdelen. In die kerkelijke ‘kleuterschool’ kun je dat allemaal leren. Het evangelie wijst ons de weg: je moet klein als een kind zijn om vrijmoedig en zonder schaamtegevoel tegen de regering te zeggen dat je de Koning kent…

Ook zal ik zonder schaamte en vrijuit
voor koningen en allen die regeren
spreken van uw onwankelbaar besluit,
roemen de wijze lering van de Here,
Ik strek mijn hand naar uw geboden uit,
die heb ik lief en die zal begeren.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 16 oktober; Psalm 119: 33-40; Valse schijn.

De wereld wil bedrogen worden. En aangezien ik zelf bij die wereld behoor, wil ik ook bedrogen worden. Vrijwel niemand zal daar zo openlijk vooruit willen komen, maar het is wel zo. Wij vinden bedrog leuk. Wij wensen voor de gek gehouden te worden. Neem nu de televisie. Die is voor driekwart bedrog. Je krijgt iets te zien wat helemaal niet overeenkomt met de werkelijkheid. Acteurs worden geschminkt, mooier gemaakt dan ze in werkelijkheid zijn. Romantische films vertonen beelden mooi om waar te zijn. Reclamespots maken je van alles wijs: koop ons product en je zult gelukkig wezen!
Het gekste van alles is nog wel dat we ons dit heel goed realiseren, maar ons er toch lekker door laten maken. We verlangen naar een droom, een sprookje. We watertanden liever bij een waanbeeld dan dat we bijten op het kale stukje hout van de feiten. Heel de recreatie-, reclame-, film- en seksindustrie is op dit fundament gebouwd. Wij, moderne mensen, wij laten ons graag leiden door valse schijn. Valse schijn? Ja, die schijn is vals. Gemeen, als een valse hond op een boerenerf. Voor je het weet heb je een knauw in je kuiten. Voor je het weet ben je beschadigd door die valse schijn. Voor je het weet is je huwelijk stuk, je gezondheid geknakt, je ontslagbrief getekend, je leven verwoest. De psalm die alle letters van Gods wijsheid spelt, wijst betere wegen: niet die van de schone of valse façade, maar die van Gods goede, gouden regels. Wie mens wil zijn, schuwt de schijn!

Bewaar mijn oog, dat niet de valse schijn,
dat niet de lege vreugd mijn hart bewege.
Slechts in uw spoor kan leven leven zijn.
Vestig mijn aandacht op de rechte wegen.
Doe uw beloften onverwrikbaar zijn.
immers uw knecht is tot uw dienst genegen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 15 Oktober, Psalm 119: 25-32; De weg van uw geboden.

De preek moet niet te lang zijn, de kerkdienst graag kort. Bidden is: even de ogen dicht en mompelen: ‘Here, zegen deze spijze om Jezus’ wil, amen. Want we hebben geen tijd, we hebben haast, we moeten nog zoveel. We vliegen van hot naar her, we hebben contacten onderhouden relaties, kijken naar de televisie, we gaan naar de film. We worden overspoeld met indrukken, beelden, denkbeelden. En ’s nachts dromen we, verwerken we wat we zagen en zeiden, wat we dachten en deden. Maar de nacht is te kort, je kunt het in een paar uur niet meer verwerken, het begint te spoken in je hoofd, in een paar uur niet meer verwerken, het begint te spoken in je hoofd, het maalt door je heen, meningen worden nachtmerries, beelden spookbeelden, waanbeelden – slapen gaat niet meer, je ligt te woelen in je bed, je gaat eruit, er weer in, maar niets lijkt nog te helpen, niets, helemaal niets. God, wat moet ik nog? Help me, red me, bevrijd me van mijn angsten!
‘Ik druk uw richtlijnen aan mijn hart.’ Over richtlijnen gesproken… Je moet ze aan je hart drukken, die richtlijnen van God! Je moet ermee doen wat je pleegt te doen met al die waanzinnige indrukken en afmattende denkbeelden waarmee onze samenleving ons kapotbombardeert: ze opzuigen in je ziel. Lap nu alles eens aan je laars wat in de ogen van iedereen zo actueel, zo relevant, zo bijzonder belangrijk is. Heb het lef eens iets ongezien en ongestoord te laten. Neem tijd voor wat werkelijk van waarde is. Druk de richtlijnen van het evangelie aan je hart. Drink op wat door profeten en apostelen gezegd en geschreven is. Richt je leven opnieuw in, stel prioriteiten, zoek eerst het koninkrijk van God en de rest, die komt vanzelf wel.

Ik klem mij vast aan uw getuigenis.
O Heer, laat niet vergeefs mij op U hopen!
Gij zijt mijn licht, mijn dag bij duisternis,
Gij doet uw woorden voor mijn ogen open,
verruimt mijn hart en maakt mijn reis gewis.
Ik zal de weg van uw geboden lopen.

MARIO216 · Berichten: 4992

THOMAS968 schreef:

Lucia de B. werd veroordeeld tot een lange gevangenisstraf na een ernstige rechterlijke dwaling. Aangezien ze als verpleegster des doods nogal wat mensen had omgebracht, zou de doodstraf gegeven zijn. Nu leefde ze tenminste nog nadat bleek dat ze ten onrechte was veroordeeld. Als ze als gevolg van haar veroordeling door de staat was vermoord, had er geen recht meer kunnen plaatsvinden en was ze ten onrechte ter dood gebracht.
Wat Sietske H. deed was weerzinwekkend maar na psychiatrisch onderzoek blijkt dat ze bepaald niet in orde is. In plaats van twaalf jaar gevangenisstraf krijgt ze nu 3 jaar en voor de rest tbs, zij het dat die onbeperkt verlengd kan worden. Dat is gezien haar afwijking niet denkbeeldig. Had ze de doodstraf moeten krijgen? In een land met de doodstraf was dat waarschijnlijk gebeurd. Ik praat haar vreselijke daad nooit goed maar ben blij dat ik in een beschaafd land woon waar de doodstraf nooit maar dan ook nooit wordt gegeven. Verder kent ons recht twee onderdelen bij een straf, vergelding en resocialisatie. Dat het laatste niet werkt bij Marokkanen is bekend maar die staan ook naast of buiten onze samenleving. Het is goed dat we niet alleen straffen en vergelden, dat mag best, maar na de straf ook weer uitzicht bieden op een zo normaal mogelijk bestaan. Vergeving is nu eenmaal radicaal. Vergeving is ook niet rechtvaardig misschien maar het levert vooral de bijbelse gerechtigheid op, namelijk dat iedereen er bij hoort en tot zijn recht mag komen. Dat gold voor hoeren en tollenaars en zelfs moordenaars aan het kruis. Dat geldt dus ook voor Sietske.

Thomas

Zelfs voor de ontvoeder van Toos van der Valk, Gerrit-Jan Heijn en al die anderen. Soms heel moeilijk te bevatten ja.....

MARIO216 · Berichten: 4992

ANNETTE792 schreef:

Ruzie met mn computer, weet iemand hoe je een duitstalige computer op nederlands kan zetten??

Dit hoort bij het topic pc-problemen Verraste, verbaasde smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 14 Oktober, Psalm 119: 17-24; Gast en vreemdeling.

Je mag gerust aannemen dat deze lange psalm, die het geheim van de Thora bezingt, gezongen is in de ballingschap, in Babel. Wie weet is dit lied daar zelfs geboren. Dat zou in elk geval verklaren waarom de dichter van de psalm zichzelf als een vreemdeling op aarde beschouwt. Als Israël ooit dat gevoel had, dan wel daar in dat verre Babel, aan de oevers van de Eufraat en de Tigris. Jeruzalem verwoest, het volk gedeporteerd, de hemel gesloten – o God, laat ons niet alleen! Ik voel me zo ontheemd, zo eenzaam, een vreemdeling.
Dat is een gevoel waar wij lang niet altijd last van hebben. Wij voelen ons aardig thuis, in ons eigen landje. Zo af en toe eens op vakantie, dat is leuk. Maar je bent toch altijd weer blij als je terug bent, gezond en wel in het vaderland. We zijn niet voor niets trots op ons eigen landje, blij met ons eigen huisje. Een vreemdeling? Ben je mal, ik voel me heel happy, hier in Holland!
Ik wil aan dat gevoel van dankbaarheid niets afdoen, maar er toch een klein vraagtekentje bij plaatsen. Besef ik nog wel dat ik hier maar een tijdelijke woning heb? Ik woon hier niet. Ik mag hier logeren. Mijn rust is elders. Mijn huis is bij de Heer. Die wonderlijke hunkering naar iets anders, een ander huis, een ander land, is niet zomaar een begrijpelijk verlangen eens lekker op vakantie te gaan. Het is feitelijk een diepgeworteld heimwee. Wij verlangen werkelijk naar iets anders, naar een land waar het leven tot in de kern goed is, volkomen, volmaakt goed. En daarom is het nog niet zo kwaad je hier op aarde vreemdeling te weten en je zo af en toe ook vreemdeling te voelen. Wij zijn op weg naar huis!

Zegen uw knecht die Gij uw wil gebiedt.
Ontvouw de wet die Gij ons openbaarde.
Open mijn oog, zodat het helder ziet,
dat ik wonderen van uw wet ontware.
O Heer, verberg mij uw geboden niet:
ik ben een gast en vreemdeling op aarde.

MARIO216 · Berichten: 4992

Ik vond de uitzending van Collegetour van gisteravond best een overwinningstoch voor Holleeder, geen enkel woord van spijt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 13 Oktober, Psalm 119: 9-16; Mijn grootste rijkdom.

Het tweede couplet. Nee, al die coupletten gaan niet steeds over een ander thema. Ze cirkelen allemaal om hetzelfde geheim: de zegeningen van de Thora. Ze bezingen in allerlei toonaarden het geluk van de mens die met dat geheim leven wil. Ik wil in de komende dagen proberen steeds een ander facet van dat ene geheim te benoemen. In dit tweede couplet is dat besef dat je dankzij de Thora een blij mens kunt zijn. Dat is nog weer eens iets anders dan de verhalen van al die mensenn die bij hoog en laag beweren dat het geloof je juist somber maakt….
Somber? Neerslachtig? Hoe kom je erbij? De wandeling op de weg van Gods geboden maakt je juist opgewekt, vrolijk! ‘Leven naar uw richtlijnen geeft mij vreugde.’ En niet zo’n klein beetje ook… ‘Meer vreugde dan rijkdom en overvloed.’ Je moet maar durven! Tegenwoordig (maar vroeger was het niet anders) krijg je te horen dat geluk zich laat vinden in geld. Als je maar goed in je slappe was zit, mooie spullen kunt kopen, vaak op vakantie kunt gaan, een groot huis bezit, dán heb je geluk, dán kun je blij zijn! De psalm zegt niet dat er rijkdom en overvloed totaal geen vreugde zit, maar wel dat er iets is waarin nog veel méér vreugde is te vinden: een leven volgens de richtlijnen van de Eeuwige. Als dat waar is – en ik geloof het, wat mensen ook zeggen mogen! – dan is het zaak alles op alles te zetten om die richtlijnen te kennen en daarnaar te leven. Of je daarvoor dan toch bij die Tien Geboden moet zijn? Jazeker. Maar vergeet niet vooral te letten Hem die de Thora in vlees en bloed geworden is: Jezus, onze Heiland.

O God, ik ben van harte zeer verblijd
over de weg van uw getuigenissen.
In uw bevelen ligt mijn zaligheid,
ik zal mij van uw wegen vergewissen.
Ik loof U, die mijn grootste rijkdom zijt,
laat mij, o Heer, geen van uw woorden missen.

MARIO216 · Berichten: 4992

PIETER649 schreef:

Vraagje aan de voorstanders van de doodstraf...

Stel dat de doodstraf in nederland nog bestond en de rechter sprak hem uit over een kindermoordenaar, overduidelijk bewijs, dus geen twijfelgeval.

Zou jij de trekker willen overhalen of de strop om de hals willen leggen?

Als ik voorstander was van de doodstraf, zou ik er best moeite mee hebben om de knop om te draaien,

MARIO216 · Berichten: 4992

PETRA944 schreef:

gewoon een stoppelbaardje laten groeien, effe wat moppen van internet zoeken bij googel voor wat humor en fluitend opruimen en effe een berichtje na jol sturen. klaar Zo moeilijk is dat toch niet Smiley die vol vragen zit

W'tje weet er alles van, toch W'tje Clown smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

PETRA944 schreef:

eh alleen al de naam hakkelaar, wil noggeneens niet weten wat hij gedaan heeft en wat zijn redenen zijn en hoe zon man denkt. liever houd ik me met het licht bezig Lachende smiley

Daar heb je wel gelijk in, maar het was best spannend om naar te kijken; gedurfd is het wel. Maar het pleit hem niet goed wat hij gedaan heeft.