Berichten van MIEKE364

MIEKE364 · Berichten: 766

MARIANNE378 schreef:

Maar om weer bij het onderwerp terug te komen.
Hoe staat met je zelf bevredigen dan?
Hoe staan jullie daarin?

Als je jong bent is je lichaam gereed voor de voortplanting en dat kan een sterke drift zijn. Bij vrouwen net zo goed als bij mannen, dat is helder.
Seksualiteit is een onderdeel van je menszijn en hoort bij je. Als je dat onderdrukt krijg je er last van; dat kan zich uiten in humeurigheid, je onvolledig, onvoldaan voelen, onverdraagzaamheid naar jezelf en anderen, eenzaamheid. Je kunt er behoorlijk ongelukkig door worden. Je kunt je ook schuldig voelen dat je seksuele verlangens hebt en schaamtegevoelens. Ook zaken waar je je niet beter door gaat voelen en ook je sociale functioneren kan aantasten.
Masturbatie is een manier om je seksuele behoeften te ontladen en daarmee ben je beter af en zeker ook door het als normaal te aanvaarden, dan het te verdringen, je ervoor te schamen en je er schuldig over te voelen.
Het is niet iedereen gegeven een levensgezel te hebben zodra de seksuele driften zich ontwikkelen.

MIEKE364 · Berichten: 766

ROBBEDOES873 schreef:

Nog iets waar ik even over nadacht...
Mag een christen eigenlijk een Buddha beeld hebben??
Ik zie er zelf niets verkeerds in...
Heb er opzich niet zoveel mee, Maar soms zie ik best leuke dan denk ik hmmm zou best gaaf staan in bv de tuin...
Maar kan dit nu weer wel of toch ook weer niet?
Tis voor mij niet meer dan een beeld een ding voor de sier...
Dus in mijn ogen kan dat wel...

Een vraag die mij ook weleens bezighoudt. Volgens de bijbel mogen we ons geen gesneden beelden maken en deze niet aanbidden omdat het dode dingen zijn die niets kunnen.
Sommige buddhabeelden hebben een serene uitstraling en zijn kunstig gemaakt. De associatie die we daarmee hebben is die van rust, goedheid, vrede, ingetogenheid, stilte....
Als we het beeld niet aanbidden en de mens Buddha die het verbeeldt niet boven God stellen maar kunnen zien als een mens die het goede wilde leren aan zijn medemens lijkt het me niet verkeerd. Een uiting van kunst bewonderen om de schoonheid en de positieve associaties die we ermee hebben doen meer goed dan kwaad denk ik.

MIEKE364 · Berichten: 766

MARISKA601 schreef:

Ik verwacht ook geen antwoord op mijn waarom vraag.
Ik denk dat het antwoord bij mezelf ligt.

Vaak heb ik het gevoel dat de Heilige Geest mijn hart en gedachten aanstuurt, dus weet God heel goed het waarom van wat ik doe en laat. Hij kent me beter dan ik. Ik geloof dat dat voor iedereen geldt.

MIEKE364 · Berichten: 766

MARISKA601 schreef:

Wat mensen zeggen...

De laatste tijd heb ik aardig wat dingen voor mijn voeten geworpen gekregen.
Ik kan er boos om worden om wat mensen zeggen.
Ik zou er haast depressief van worden.
Het lijkt alsof al die mensen het allemaal beter weten dan ik.
Ben ik slechter dan hun?
Dat schijnt allemaal zo te zijn.

Allereerst ben ik satanisch bezig omdat ik in dingen geloof die de medische wetenschap heeft ondekt.

Ten tweede beweren er mensen dat ik in Gods ogen nog steeds getrouwd bent,
dus hier op cm overspel pleegt door een partner te zoeken.( eigen interpretatie).

En ten derde was er iemand die mij vriendelijk verzocht om de kinderdoop te verwerpen, en de volwassen doop moet onder gaan.

Mensen waar zijn jullie mee bezig?
Zijn jullie allemaal een haar beter dan ik?
Wat is het toch makkelijk om te kijken naar een ander.
Kijk eerst naar jezelf, leven jullie wel naar Gods wil?
Iedere kerk heeft zo zijn eigen interpretatie van bepaalde bijbelteksten.
De kerk waarin in gedoopt ben, hadden hun eigen uitleg over het hoe en wat van de kinderdoop.

En ja ik sta achter de kinderdoop.
Ik zou God verdriet doen als ik mij zou laten herdopen.

En ja ik heb God verdriet gedaan door bepaalde dingen waar ik voor koos.
Ik heb relaties gehad, en nooit getrouwd geweest, trouwen zat er gewoon niet in.
Maar waarom zou ik mij zelf nog langer kwellen met de gedachte dat ik in Gods ogen getrouwd ben?
Bij God is vergeving mogelijk.
Is het Gods wil dan dat ik de rest van mijn leven zonder partner door het leven moet?
Alleen al om het feit dat ik relaties heb gehad?

En ja, ik geloof dat medische wetenschap een hele boel dingen ten goede heeft gebracht.
Ik ben blij dat er bepaalde medicijnen op de markt zijn gekomen, waardoor ik kan functioneren.
Als God werkelijk zou willen dat ik depressief door het leven zou moeten gaan, zou God er ook voor zorgen dat die medicijnen niet zouden werken.

Alleen God weet waarom ik bepaalde dingen in mijn leven heb gedaan.
Wij mensen hebben er niet naar te oordelen.

Laten we elkaar bemoedigen in de dingen die we willen en kunnen doen.

groeten van iemand die niet zonder zonde is.

Voel me wat verwant aan je Mariska, daarom reageer ik ook op jouw topic. Ook ik ben voor van alles en nog wat uitgemaakt omdat ik aan mijn roeping gevolg heb gegeven en mijn talenten vermeerder.
Ik voel wat dat betreft met je mee. Het is heel pijnlijk als de keuzes die je hebt gemaakt met de beste bedoelingen en datgene waarmee je je kunt conformeren gevoelloos en wreed worden veroordeeld.
Jouw waarom kan ik ook niet beantwoorden wel dat net zoals je zegt, het heel makkelijk is een ander te veroordelen en met dikke bossen bijbelteksten de ander om de oren te slaan.
Dat gedrag is bewust zondigen tegen het eerste en tweede gebod in het evangelie van Johannes te vinden. We hebben het allemaal op de lagere school al geleerd dat je niet naar de ander hebt te wijzen, niet hebt te veroordelen maar eerst naar jezelf te kijken.
Ik vind het knap dat je hoe je het hebt ervaren zo helder kunt neerzetten en daarmee je eigen waardigheid hebt duidelijk gemaakt.
Niemand komt tussen jou en de Liefde van Christus, wat een ander ook van je zegt. Blijf jezelf trouw, Mariska, en zoals je je laat zien hier op cm, ben je lekker jezelf en een fijn mens.

MIEKE364 · Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Het aandeel allochtone leerlingen hoger? Ik denk dat je bedoelt: autochtoon?

Het is vrij kort door de bocht wat ik nu ga schrijven, maar in grove lijnen wel waar denk ik...
Er was rust en overzicht in de tijd dat men zich conformeerde aan dat wat gebruikelijk was. Vroeger dus, maar vroeger was niet alles beter...
De laatste tientallen jaren zijn mensen zich steeds meer gaan onderscheiden van elkaar. Het eigen ik heeft het wij-gevoel van vroeger vervangen.

Ik denk dat de drijfveren voor emancipathie, de secularisatie en de individualisering van onze samenleving wel wat sterk onderbelicht worden op deze manier, dat geef je al wel aan. Je reactie roept bij de behoefte op die te nuanceren, zonder er aan af te willen doen.
Het laten gelden van het eigen ik was volgens mij een reactie op de sterke onderdrukking van de ontwikkeling van individuen. Het is onnatuurlijk om je niet te ontwikkelen. Zo zit de schepping in elkaar.
De onderdrukking van de vrouw en de verstikkende sociale controle en de donderpreken in de kerken in de perioden van vóór de zestiger jaren (grofweg, geschiedenis en jaartallen zijn niet mijn sterkste punt) frustreerden de mogelijkheden van de menselijke psyche, geest, ziel en lichaam zich in vrijheid - uiteraard binnen beschermende kaders - te ontwikkelen. Daardoor konden mensen - ook de mannen - niet tot hun recht komen, tot hun bestemming - lees vervulling en vermeerderen van roeping en benutten van talenten - (immers vergeven door het bloed van Christus) wat op zich een zonde is.

Individualisering en secularisatie zijn doorgeschoten, gezonde sociale controle is nodig, hard nodig. We zien de resultaten in de samenleving van het ontbreken ervan: geen respect voor gezagsdragers, spullen van anderen, moraalverval in het algemeen, excessief drankgebruik van jonge mensen.
Een mens is een sociaal dier en niet voor niets. Mensen hebben elkaar nodig voor het intermenselijk reageren op elkaar (aanmoedigen en bemoedigen en ook begrenzen en bijsturen) en daarmee worden wie we mogen zijn, zoals God ons heeft bedoeld. Een mens alleen is incompleet.

[[i]i]Mensen zijn geschapen om samen te leven, ook om zich veilig te voelen, te beschermen en beschermd te worden.

Gelukkig komen we en masse terug van de doorgeschoten 'individuele ontwikkeling' en geven we toe aan een diepmenselijke behoefte samen te leven. Niet terug naar vóór de zestiger jaren maar dóór de zestiger jaren en erna naar het hier en nu.[/i][/i]

MIEKE364 · Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Dat is niet wat ik bedoel, Suus. Ik denk dat Jonathan de term rechtvaardig gebruikte, terwijl hij bedoelde dat het wettig gezien is toegestaan aftrekposten op te voeren. Ik vind dan het woord rechtvaardig niet goed gebruikt. Iets wat niet verboden is dan wel toegestaan, is daarmee nog niet rechtvaardig. Ik vraag me zelfs af of het toestaan van aftrekposten voor kerkelijke bijdrage rechtvaardig is. De belastingopbrengst moet er toch komen, door de aftrekpost voor giften komt er minder binnen en dat moet toch ergens worden opgebracht en dus ook door mensen die niks met de kerk hebben. Is dat rechtvaardig? Ik denk het niet, maar ja deze wetgeving komt mij en de kerk wel goed uit.....Ik ben het gewoon met je eens verder hoor en zie het pragmatisch. De kerk ontvangt door deze regeling waarschijnlijk meer dan anders en dat lijkt me prima.

Thomas, wiens moeder dit anders zag.

Je uitleg vind ik helder, Thomas. Wat ik me afvraag: wordt belasting geheven over het door de kerk verkregen geld? Dan wordt het alsnog belast en niet door anderen dan de ontvanger......
Weet je hoe dat zit?

MIEKE364 · Berichten: 766

MAR907 schreef:

Exo 20:14 Thou shalt not commit adultery.

adultery:

na?'aph
naw-af'
A primitive root; to commit adultery; figuratively to apostatize: - adulterer (-ess), commit (-ing) adultery, woman that breaketh wedlock.

Vraag over het voorbeeld van David en Batseba:
Wie pleegde nou echtbreuk? Was het David of was het Batseba of alle beide.
Wat zegt het 7e gebod.

Het is wel opvallend dat in deze vertaling alleen de vrouw aanduidt als iemand die overspel kan plegen.
Veelzeggend voor de tijdgeest waarin deze vertaling is gedaan en over de vertaler maar niet te spreken.

MIEKE364 · Berichten: 766

IMRE695 schreef:

We kennen het (hopelijk) allemaal: liefdesverdriet. Die schrijnende, zeurende, schreeuwende pijn als je lief je verlaten heeft en je zeker weet dat hij of zij nooit meer naast je op de bank zal plaatsnemen.

Hoe gaan jullie daar mee om? Zijn er pilletjes tegen? Helpt bidden? Of is het een soort rouwproces dat je helemaal moet uitzieken? Smiley die vol vragen zit

Uitzieken maar, Imre.......en de tijd z'n werk laten doen....Er aan toegeven en het durven voelen geeft je weer de ruimte om verder te gaan als de wond genezen is. Soms lijkt het over en komt het ineens weer boven water. Dan weer even het verdriet en gemis voelen. Het rijpt je en maakt je een completer mens, die (nog) beter in staat is voor een ander die rouwt mededogen te voelen. Koester de mooie en goede herinneringen. Stop die ervaringen niet weg en wees blij dat je zoiets moois hebt beleefd. Geef je leven in handen van God en Hij zal je verder leiden en je troost en hoop geven zoals geen mens je kan geven en als het genoeg is....geeft Hij je een nieuw mens om van te houden, vast en zeker....

MIEKE364 · Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Dit is in mijn ogen gewoon een smoes. Je bent verlegen en je bent bang dat een man je om je uiterlijk afwijst. Het oog van de man is wel belangrijk.

Volgens mij hebben jullie beiden gelijk.
Ik ben het met Leanne eens dat het in eerste instantie geestelijk en naar de ziel zal 'klikken', een woord dat de lading geenszins dekt.
Als er wederzijdse belangstelling is en het gevoel is goed, je hebt een aantal gedeelde interesses, voelt/denkt over een aantal zaken van belang ongeveer hetzelfde en als je bewondering en vriendschap en later gevoelens van liefde deelt dan is het uiterlijk niet meer belangrijk.
Ik denk dat het geheel dan gewoon klopt. Iemand die jou zo weet te boeien en als dat wederkerig is, klopt het uiterlijk ook.
Het oog van de vrouw, chat, is minstens zo belangrijk, hoor!

MIEKE364 · Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Beste Thomas. Heb je de link gelezen die ik geplaatst heb? De vertaling die hier geplaatst is, ben ik aan het verbeteren. Dit artikel is één van de vele, waarbij seksueel misbruik en homoseksualiteit als oorzaak en gevolg zien. Voordat je mij beschuldigt van onwetenschappelijk bezig zijn, zou ik maar eens gaan onderzoeken of mijn theorie alleen staat of dat er meer mensen die die link leggen. Uiteindelijk is wetenschap op dit gebied niet zo neutraal als dat jij dat wilt voorspiegelen. Veel wordt gekleurd door politieke voorkeur en niet alleen door onderzoek. Daarom neem ik de Bijbel als uitgangspunt.
In mijn ogen stel jij homoseksualiteit als een ideaal voor wat niet bestaat. Niemand is heilig en zij dus ook niet. Als het alleen maar ging om seksuele voorkeur, terwijl hetzelfde monogame gedrag eraan ten grondslag ligt, is het mijns inziens anders. Maar helaas, de werkelijkheid is anders. Het gedrag is tegennatuurlijk en tegen God gericht. En dat gedrag wil ik niet goedkeuren. Nu kun je wel zeggen, dat komt ook bij hetero's voor. Maar bij hetero's hoort het niet bij de cultuur van hetero zijn. Het uit de kast komen van onze ds. Vos ging gepaard met promisceus gedrag. Het vormde de kern van zijn gedrag. En met hem ook vele andere.
Ik ken mensen die door de kracht van God bevrijdt zijn van hun is homoseksualiteit. En dat is dus echt mogelijk.

Chat, als ik deze boeiende uitwisseling lees, raak ik toch wat verbaasd door jouw voorgaande reactie.
Je stelt dat bij de cultuur van hetero's geen promiscue gedrag hoort.
Terwijl we allen weten dat er vreselijke misstanden zijn binnen de heterocultuur: vrouwenmishandeling, verkrachting, incest en allerlei promiscue gedrag in sekshuizen etc. Er zal nog meer zijn waarvan ik God zij dank, niet afweet. Geen cultuur mag je aannemen, voornoemd gedrag wordt niet gecultiveerd in wellevende, weldenkende kringen, bestaat wel. Wat zegt de bijbel daarover? Dat heterocultuur promiscue is en tegen God gericht? Dat gedrag wel ja. Binnen de homowereld zullen excessen bestaan, zeker. Maar binnen de heterowereld is het echt niet beter gesteld.
Het is wetenschappelijk vastgesteld dat homofolie door biologische oorzaken bestaat. Daar heeft geen politieke kleur iets mee van doen. Dat is een feit. Deze mensen zijn een schepping Gods, net als jij en ik. Die mag je op hun gedrag aanspreken en binnen het Licht van Christus. Daarbij hetero's niet uitsluiten. De achtergrond van gedrag onderzoeken is van groot belang zonder oordelen, dat blijkt. Mensen hulp bieden op hun zware tocht door ontwikkeling ten goede, waardig mens worden, is dan de taak van de christen.
Liefde overwint alles. God vergeeft alles. Als twee mensen in Hem geloven, oprecht en als twee mensen van gelijke sekse elkaar liefhebben, in respect voor God, voor zichzelf en elkaar, dan rust daar Zijn zegen, geloof me maar. Als je dat niet kunt verstaan.....dan heb je Zijn Boodschap, Zijn Voorbeeld ten leven, niet begrepen.

MIEKE364 · Berichten: 766

MAR907 schreef:

Amen. Geweldig, wat een opluchting en wat fijn voor jullie.

MIEKE364 · Berichten: 766

ARIENNEZ498 schreef:

Mooi Mieke! Het leven met Hem is idd. een prachtig avontuur..en als ik zie wat Hij al veranderd heeft? Wauw...!

Fantastisch, hè....met Hem kan werkelijk alles ten goede veranderen en het houdt niet op, als we maar op Hem blijven afstemmen en vertrouwen hebben. Blij voor je!

MIEKE364 · Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Ik zie veel mensen die gebukt gaan onder de sociaal democratie. Bij hen wordt geen rekening gehouden met privé, ze worden gezien als hulpeloos.
Wat mij de Bijbel leert is, dat ieder persoon zijn waarde heeft. Dat hijzelf de moeite waard is en niet opgaat in een massa. Dat God zijn persoonlijke situatie kent en zijn persoonlijke leven.
Daarin voel ik me thuis. Dat vind ik terug bij de liberalen. Mensen zijn zelf in staat hun leven te leiden en hoeven niet geleid te worden door de regering. Wel is er sturing nodig, daar hebben we de gemeente en Gods Woord voor. Maar de kern voor mij, is dat als de mens de mogelijkheden krijgt, hij in staat is tot veel meer dingen, dan alleen maar de regering volgen.
Als we onze economie op orde willen krijgen, hebben we mensen nodig die creatief zijn. Deoplossing ligt niet bij de regering, maar meer bij de mensen zelf.

Zo, Chat, laat je zien hoe je gelooft in de werking van Gods Liefde in persoonlijke levens. De werkelijke betekenis van Het Woord. Prachtig.

MIEKE364 · Berichten: 766

MARISKA601 schreef:

Ik kom dus uit de gkv hoek.

Soms ervaar ik het als shockerend hoe mensen worden geknecht door regels. Dat je huwelijk alleen in die gemeente mag worden voltrokken als je beiden belijdenis hebt gedaan. Weer zo'n regel waarbij mensen liefdeloos worden buitengesloten en hoe kan dat aankomen als je bij een groep wilt horen en tot de periferieën wordt veroordeeld omdat je niet aan alle regeltjes voldoet. Dan komen mensen niet tot hun recht maar worden beperkt en kunnen zich niet ontplooien, niet groeien en dat is schadelijk.

MIEKE364 · Berichten: 766

CHATULIEM619 schreef:

Wat betekent Goede Vrijdag voor je en hoe ga je dit vieren?

De veertigdagentijd is heel nadrukkelijk het onderwerp van elke dienst in de gemeente waar ik kerk. Op Aswoensdag vieren we een sobere maaltijd, gevolgd door een Vesper, ik heb die medegeorganiseerd en probeer dagelijks te 'vasten' op z'n protestants, bezinning, dagelijks in de Psalmen lezen en laten bezinken, iedere dag een gebed voor lijdenden, voor inspiratie naar Zijn Wil te leven.

Goede Vrijdag is de grote dag die ik als de moeilijkste ervaar in deze tijd; de gruwelijke marteldood van Jezus om onze redding te bewerkstelligen herdenken. De Passion of the Christ kan ik niet zien, een paar passages kon ik nauwelijks bekijken zonder misselijk te worden van afschuw. Ik zal naar de dienst gaan, het avondmaal meebeleven, denken aan Maria, zijn moeder en zijn vrienden, hun enorme verdriet. Bewust worden meer en meer van de macht van het kwaad waarop we zo beducht moeten zijn. Intens dankbaar zijn voor wat Hij voor ons deed. Nog meer proberen te leven zoals Hij graag van ons wil daartoe vragen om inspiratie van de Heilige Geest.
Dan het stille ontzag op zaterdag. Op tv kijk ik dan graag naar de nachtmis in de St Pieter, het groots gevierde - op menselijke wijze - van het ontwaken van het Licht, de ultieme overwinning op het kwaad. Het Licht van Christus dat de duisternis overwon. De grote vreugde na de lijdenstijd. Het elkaar de hand reiken na de dienst, elkaar in de ogen kijken en elkaar vertellen; de Heer is waarlijk opgestaan.

MIEKE364 · Berichten: 766

ARIENNEZ498 schreef:

Chat, ik wil graag reageren op jouw stukje maar weet nu nog niet zeker of ik mijn gedachten goed in woorden om kan zetten.

Toen ik tot geloof kwam, had ik een 'werelds' leven achter me liggen. Ik kwam tot geloof...maar om nu te zeggen dat álles direct veranderde? Niet direct. Ik vond bepaalde dingen heel normaal, dingen zoals samenwonen bijvoorbeeld. Ik dácht er niet eens aan dat het verkeerd zou kúnnen zijn. Ik voelde ook geen afwijzende reaktie van God's kant....maar juist Zijn liefde voor mij.
Toch ben ik in de loop der jaren veranderd, ben ik anders gaan denken over bepaalde zaken. Ik heb beslissingen genomen, dingen die ik eerst wél deed, de rug toegekeerd en nieuwe dingen opgepakt, goede dingen.
Wat ik hiermee duidelijk wil maken is dit:

God wilde mij in Zijn leven hebben en vertelde mij van Zijn liefde. Daar heeft nooit een veroordeling in gelegen, echt nooit, hoe ik ook was. Maar....Hij hield téveel van mij om me zo te laten! En heel rustig, heel geleidelijk kwamen de veranderingen. Nooit door druk, door veroordeling of iets dergelijks.
Die veranderingen gaan door...en ik hoop dat dit nooit ophoudt, totdat ik bij Hem mag komen.
Hij heeft NOOIT met opgeheven vingertje naar mij gewezen....en dát, beste Chat, is iets wat ik hier op het forum wél eens voel/ervaar! Regels, wetten, móéten! Ik mis Zijn liefde in die verhalen, zo ook in jouw verhalen, helaas....
Wat Hij mij leert, dagelijks? Is nooit door middel van 'straf, hel of verdoemenis gebracht'....alleen maar door LIEFDE.

Om bij het voorbeeld van samenwonen te blijven: ik zag in, dat God het beste met mij voorheeft en dat het bijzonder pijnlijk is als je een relatie verbreekt als je als man en vrouw geleefd hebt. Daar zag/zie ik geen veroordeling in, daar zie ik liefde in...God's liefde die het beste met mij voor heeft en mij wil bewaren voor een stuk ellende waarvan Hij weet dat 't komen gaat als ik daarmee doorga.
Dát is het verschil tussen Hém en degene met het opgeheven vingertje... daarom leg ik alleen verantwoording aan Hem af...Hij wijst mij de weg wel...in Zijn LIEFDE.

Ik geloof, wanneer iemand een relatie met de Heere heeft, God die veranderingen zal maken. Vertrouw maar een beetje meer op Hém!

Zo ervaar ik God ook meestal Ariënne, niet als een bijl aan de wortel, maar als een fluistering in de ziel. Want God is lankmoedig en liefdevol en laat niet varen wat Zijn Hand begon. Hij is Liefde en oneindig geduldig met ons. Hij heeft ons lief want Hij maakte ons zoals we zijn. Soms is God onverbiddelijk omdat we ook moeten leren van onze 'fouten' en dat voelen we, weten we, als we op Hem afstemmen.
De wetten van Mozes zijn niet voor niets aan de mens gegeven. Er is ook het kwaad, dat ons kan beïnvloeden en verleiden.
De Bijbel zwart op wit lezen is eendimensionaal proberen te leven, dat is naar de mens niet mogelijk. De Bijbel is driedimensionaal die je het best leert interpreteren als je die alleen leest, na een gebed om inspiratie van De Geest en samen met andere zoekers, onder leiding van een dominee, een priester, een pastor. Samen of alleen zoeken in de Bijbel naar Zijn bedoeling, naar Zijn Boodschap is een prachtig avontuur waarin de mooiste schatten te vinden zijn in het verstaan van Zijn Woord.

MIEKE364 · Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Als wij dan eten van dit brood en drinken uit deze beker, verkondigen wij de dood des Heren, totdat Hij komt.

Thomas, die ook wel eens naar de mis gaat.

Wat een krachtige woorden vol hoop, voor ieder van ons, imperfecte mensen.
We zondigen tegen beter weten in, zonder het te willen, hoe we ook ons best doen. Zo zijn we gemaakt als mensen, imperfect.
God biedt ons Zijn Liefde en vergeving aan.
Bewust deel te nemen aan het Avondmaal is Zijn uitgestoken hand pakken, ons Leven in Zijn handen leggen en ons laten leiden door Zijn Geest, wetende dat Christus voor onze zonden stierf. Daarmee doe je je uiterste best zo goed mogelijk naar Zijn Wil te leven om Hem niet te beschamen. Tegelijkertijd in de blijdschap dat je die kans keer op keer krijgt. Hij maakt alles nieuw.

MIEKE364 · Berichten: 766

SPIT085 schreef:

Hallo lieve mensen,

gister was het een grote en belangrijke dag voor mij. Ik
heb in de kerk belijdenis gedaan! Afgelopen jaar heb ik de catechisatie voor 18+ bezocht en nam ik heb besluit om belijdenis te gaan doen.
Jammergenoeg was ik de enige die tot dit besluit kwam.
Maar daar liet ik me niet door tegenhouden. Samen met mijn ouders heb ik de liturgie inelkaar gezet en met de dominee heb ik de dienst doorgenomen. En toen was het dus gister zover. Zelf heb ik een gedicht voorgelezen en tot mijn grote verassing heeft mijn moeder ook nog het een en ander gezegd. Al met al was het een inspirerende dag. Ook het handen schudden bij de deur was indrukwekkend. Het betekende veel voor de gemeente dat ik belijdenis deed.

Hoe staan jullie tegenover belijdenis. Heb je het al gedaan, of denk je erover na? Laat het weten, ik ben heel nieuwschierig!

Van harte gefeliciteerd met een mooi en moedig besluit om belijdenis te doen en daar ook van te genieten met je dierbaren. Je beschrijft het sfeervol, als een feest, een beetje als geslaagd zijn na een opleiding. Een belangrijke keuze!

Ik ben nederlands hervormd opgevoed en mijn oudste broer deed belijdenis waardoor hij ook kon meedoen aan het avondmaal.
Ik ben nu sinds september participerend in een groep die naar belijdenis toeleidt. De oudste is in de zestig en de jongste begin twintig, allemaal eigen keuze belijdenaars dus. Met Pinksteren doen wij belijdenis, niet allemaal maar met zes of zeven, ik ook.
Ik kwam tot die beslissing tijdens de ontwikkeling die ik doormaakte tijdens een studie; ik had het diepe verlangen het voor mijzelf en de gemeente waarin ik mij zo op mijn plaats voel uit te spreken; dat ik mij geroepen voel door Hem en bevestigen wil dat ik mijn leven aan Hem toevertrouw en met Hem wil leven.
Veel geluk in je leven als belijdend christen, dat je mag leven in het licht van Zijn Liefde!

MIEKE364 · Berichten: 766

HARALD285 schreef:

Bekijk het eens van Gods/Jezus kant, Hij roept ons(mensen) tot Zijn avondmaal (beproef uzelf en eet dan van het brood en wijn).

En is Jezus niet voor de zonden van de hele mensheid gestorven, om daardoor de hele mensheid als zijn bruid te kunnen roepen?
Hij maakt zijn tafel gereed, en roept mensen aan Zijn tafel tot de hele tafel gevuld is om met zijn eeuwig avondmaal te beginnen.

Prachtige foto en prachtig verwoord, dat is de uitnodiging tot het avondmaal met voluit de betekenis zoals we die mogen horen.

MIEKE364 · Berichten: 766

GRACE015 schreef:

Ik heb in de thuiszorg bij een terminale man gewerkt die al 40 jaar lid was van de euthanasievereniging. Veel collega's wilden daar niet werken omdat hij die wens had. Omdat hij mij oke vond MOCHT ik bij hem komen. Hij had een uitgesproken mening over euthanasie, zelf ben ik er niet voor. Hij was gelovig. Dagen zat ik tegenover hem aan tafel, had ik hem dan terecht moeten wijzen, omdat ik er andere gedachten over had? Ik geloof niet dat het makkelijk was voor hem, maar hij was klaar met het leven, wie ben ik dan om daarover te oordelen? Het was zijn keuze.Ik denk altijd dat God het voor ons zal doen, hij zal over ons oordelen,wij hoeven niet in zijn schoenen te staan. Natuurlijk moet je je moment pakken om over geloofszaken te praten als zich dat aandient. Uiteindelijk is de man in zijn slaap overleden, en het was goed zo.
Ik denk met veel respect aan hem terug omdat ik een bijzonder kontakt met hem had, ondanks dat hij iets wilde doen, waar ik anders over dacht.
Mijn overleden man heeft een heel zwaar lijden gekend, maar nooit hebben wij euthanasie overwogen. En zo kan het ook, in liefde. God die met ons meelijdt in ziekte,pijn en verdriet, en zo Zijn kind thuishaalt.
Ik wil dit met jullie delen, en weet eigenlijk niet of ik er goed aan doe, ik zet dit niet hier neer om direct te worden veroordeeld dat ik tekortgeschoten zou zijn bij die man, omdat ik mijn eigen mening voor mijzelf heb gehouden.

Ik vind het heel liefdevol dat je deze man zo hebt kunnen begeleiden in respect en waardigheid. Christen zijn in naastenliefde hoeft niet te blijken uit evangeliseren of mensen je mening op te dringen hoe je over zaken denkt als christen. Er als medemens zijn en de ander tot troost zijn in het lijden ook en juist als je niet hetzelfde over dingen denkt is dan begrepen hebben wat Jezus van ons vraagt.

MIEKE364 · Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Het gaat er niet om of het wel of niet van onze tijd is om iemand uit te sluiten van het Avondmaal... Ik baseer dat liever op de Bijbel.
En als ik eerlijk ben, dan lees ik daarin wat anders dan dat ik vanuit de traditie vanwaaruit ik kom altijd geleerd heb...

In dit gedeelte valt me op dat een ieder zichzelf moet toetsen. Dat zou wijzen op eigen verantwoordelijkheid of je wel of niet deel mag/kunt nemen aan het Avondmaal. Ik lees niets over tussenkomst van voorgangers/ouderlingen. Het lijkt een zaak tussen God en de mens zelf.

Ik denk wel dat het een taak is van voorgangers en ouderlingen om erop toe te zien dat de gemeente zich 'in belijdenis en levenswandel als christen gedraagt'. Dat betekent dus ook het vermanen van hen die zich onchristelijk gedragen / in zonde leven. Dan gaat het niet alleen om de mensen die praktiserend homofiel zijn of mensen die ongehuwd samenwonen...
Maar vermanen is wat anders dan weigeren...

Ik moet opeens denken aan het Avondmaal dat Jezus vierde, kort voor Zijn sterven. Judas kreeg ook het brood en de wijn aangereikt, terwijl Jezus ongetwijfeld geweten heeft dat hij niet in Hem geloofde als zijnde de Zoon van God die verlossing bracht.
Judas werd niet geweigerd om deel te nemen, wel aangesproken... Zie Mark. 14.

waarop denk je dat mijn bijdrage is gebaseerd.....?

MIEKE364 · Berichten: 766

MARY052 schreef:

Karst is gistermiddag weer thuis gekomen.
Heeft nog veel pijn en heeft ook nog last van duizeligheid, maar toch.........hij is weer thuis! Morgenvroeg moeten we weer voor controle naar het ziekenhuis.
De wond moet 2x per dag gespoeld worden onder lauw water, dit is heel pijnlijk voor hem.

Zal jullie verder op de hoogte houden! En bedankt voor jullie meeleven..dit doet me heel goed!

Klinkt wel hoopvol, en fijn om hem weer bij je te hebben. Finimal is een lichte pijnstiller die misschien wel geschikt is in verband met zijn duizeligheid. Bidden dat het goed geneest en er geen blijvende schade overblijft, dat doe ik. Veel sterkte en goede moed.

MIEKE364 · Berichten: 766

JONATHAN890 schreef:

Hoi Miek,
Dank je wel
ja dat heb ik zelf geschreven. Anders zet ik t erbij hoor dat t van een ander komt. Ik weet wel dat als je je open en gevoelig opstelt dat vaak door anderen als kwetsbaar wordt gezien, zeker voor een man.
Maar.....hahha ben ik niet hoor.......gewoon lef hebben en weten waar je voor staat, wie je bent.

Je hebt een mooi talent dat je ook goed gebruikt, daar zal je veel plezier van hebben en je bemoedigt er anderen ook nog mee. Geweldig! Mooie combinatie hoor, van gevoeligheid en kracht en inzicht, doorzicht, gelouterd zijn. Dan ben je gezegend en kan je tot zegen zijn en krijg en geef je ruimte je verder te ontwikkelen, steeds meer zoals God je graag ziet omdat je aan Zijn hand wandelt door alles heen.

MIEKE364 · Berichten: 766

MARY052 schreef:

Hallo allemaal,

Gistermiddag werd ik gebeld.........Karst(mijn zoon van 17) had zijn pink in een machine gehad en het zag er slecht uit.
Naar het UMCG in Groningen.........
Daar de hele middag op de spoed eisende hulp gezeten en wachten wachten wachten.
Uiteindelijk is hij om 21.45 uur geopereerd aan zijn pink. Ze kunnen nu nog niet zeggen of zijn pink herstelt of .........dat de pink af gaat sterven.......Willen jullie bidden voor algeheel herstel? en om rust en vrede voor Karst en mij?

Thanks!
Groet Mary

Wat een schrik! Ik hoop van harte dat het goedkomt. Gebeden voor jullie.

MIEKE364 · Berichten: 766

SUSANNAH475 schreef:

Als je niet weet dat je zelf geliefd bent door God, hoe kun je dan liefde aan een ander geven ?
Ik denk dat pas als je beseft dat je het zelf waard bent om er te zijn en te leven, dat je van daaruit ook naar de ander kunt reiken.
Als je niet van jezelf houdt, hoe kun je dan van een ander houden ?
Dan wordt het volgens mij ook geen gezonde relatie ... dan zoek je steeds bevestiging denk ik ... als je weet dat God van je houdt en als je beseft dat je er mag zijn kun je juist ook veel geven.
Moet in balans zijn denk ik ... Verlegen lachende smiley

Enne ... God houdt uberhaupt van jou ... (zelfs als jij er niet zou zijn voor een ander ook al zou je dan wel voorbijgaan aan de bedoeling van een leven met God en met elkaar).
Mee eens ??

Ik in ieder geval wel, Suus, mooi en helder verwoord.

MIEKE364 · Berichten: 766

IMRE695 schreef:

.... tulpen uit Amsterdam.

Of is dat uit de tijd? Wat zou jij iemand willen sturen vanuit je lentegevoel of wat zou je willen ontvangen omdat het lente is?

Zelf heb ik vanmorgen een klein boompje bloeiend hout gekocht. Maar ik weet nog niet aan wie ik het ga geven.

een uitnodiging voor een goede kop koffie in de zon en dat heb ik ook gedaan, samen met mijn oudste vriendin (83 jaar) die een zware winter achter de rug had, achter glas in Katwijk op een van de eerste strandpaviljoenen......dat was nog es een goede daad, voor haar maar niet minder voor mezelf.....

MIEKE364 · Berichten: 766

IMRE695 schreef:

Moeilijk. Ik ben er nog over aan het nadenken. Punt is dat mijn gemeente nogal in de bevindelijke hoek zit. Met een sterke nadruk op gereformeerd belijden. Ik lees momenteel een paar jaargangen De Waarheidsvriend. Ik lees er soms mooie passages in, maar voor 90% komt het toch neer op de Gereformeerde Leer uitventen. Ik ervaar het als een ideologie, een gesloten denksysteem. Ik kan er eigenlijk geen kant mee op. Gefrustreerde smiley

Imre, die een stukje vrijzinniger denkt.

Het klinkt alsof je de stroming waarin je je nu bevindt aan het ontgroeien bent. Op zich niet verkeerd.....Ik heb na 23 jaar kerken in een gemeente me daaruit los moeten maken omdat ik me er niet meer in kon vinden. Ik vond het ook moeilijk en heb er een paar jaar over gedaan, loyaliteit, mensen aan wie ik gehecht was....een keer in een andere kerk meegedaan, nog een andere gemeente waarin ik wel vond wat ik zocht. Ik ben er een stuk gelukkiger van geworden omdat ik daar mag zijn wie ik ben en er zelfs toe wordt aangemoedigd. Ik ga in die gemeente, eindelijk, belijdenis doen in juni, vol overtuiging.

MIEKE364 · Berichten: 766

WILLEMIJN232 schreef:

Op de bijdrage van Chat, je hebt gelijk het staat er wat onhandig!

Willemijn

Is ok, Willemijn, ik vroeg het me alleen af. Het kon zijn dat je mijn laatste alinea niet goed had gelezen, of zo. Dat had ik je dan alsnog wat willen toelichten.

MIEKE364 · Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Ik vind dat dit een nieuw topic zou moeten zijn.

Chatuliem:

Waar ik wel heel stellig in ben, is met het avondmaal. Dat zal helaas voor hen niet mogelijk zijn. Maar dat stel ik ook bij mensen die samenwonen.

Wel boeiend eigenlijk, het avondmaal en hoe daar mee wordt omgegaan. In de protestantse kerken varieert dat van extreme avondmaalsmijding waarbij alleen 'bekeerden' naar het avondmaal gaan tot kinderen aan het avondmaal en alle gradaties daar tussen in. Het blijft veelal een zaak van het persoonlijk geweten wel dan niet te gaan, al is de sociale druk ook wel een factor. Anders ligt het bij de katholieken omdat communie daar het centrale deel van de mis is. Als je dan de communie geweigerd wordt, zoals laatst in Den Bosch, is dat wel ingrijpend. Dat is nu weer opgelost, na veel rumoer mag iedereen ter communie gaan. Voor katholieken is het weigeren ernstig, gesteld dat men de officiele leer aanhangt dat het brood daadwerkelijk verandert in het lichaam van Christus en bij excommunicatie al helemaal. Toch zou ik het nogal wat vinden als de dominee of kerkeraad stelt dat ik niet meer zou mogen gaan, omdat ik gescheiden ben of zo. Met welke instelling zitten we aan bij het Avondmaal? Ik kan me in mijn kerk niet herinneren dat iemand geweigerd is, wel dat mensen soms niet gingen.

Ik vraag me af hoe die bandbreedte in het denken over het Avondmaal op CM er dus uit ziet.

Thomas, die zich afvraagt hoe dit in de praktijk wordt ervaren.[/quote]

Het lijkt me niet van deze tijd om mensen uit te sluiten van de maaltijd. Dat zou in de gemeenten die ik ken ondenkbaar zijn. De kerkeraden zouden het niet daar niet over eens worden en de kerkgangers zouden protesteren.
Het is niet volgens de leer van Christus om zondaars uit te sluiten en buiten de deur te houden, dat is de boodschap als ze buitengesloten worden bij de Maaltijd.
In contradictie met het delen van de Maaltijd. Die staat voor het Lichaam van Degene die voor onze zonden gestorven is, nota bene.
In de gemeente waar ik graag kom wordt iedereen van harte uitgenodigd bij de maaltijd maar het hoeft niet, iedereen draagt daarin de eigen verantwoordelijkheid.
In een oecumenische gemeente waarin ik lang kerkte gold dezelfde regel, een ieder werd van harte uitgenodigd, niemand uitgesloten.

MIEKE364 · Berichten: 766

WILLEMIJN232 schreef:

Ik vind het niet zo'n goede reactie als ik eerlijk ben. Je wordt wel als ieder mens behandelt maar je mag niet aan het avondmaal?
Daar zeg je nogal wat......Wie ben jij om dat te beslissen en te bedenken?
Ga je dan niet voor God spelen?
Ik las vandaag toevallig in de Trouw een stukje met als titel: het grond personeel van God is niet altijd verstandig.... Knipoog smiley

Willemijn

Reageer je op mijn reactie op chat of op de bijdrage van chat, Willemijn?