Berichten van JANS221

JANS221 · Berichten: 1621

Gefeliciteerd Petra!

JANS221 · Berichten: 1621

NEEDPEACE198 schreef:

Ik heb al meerdere keren gezegd wat ik wou zeggen, dus we vallen steeds in herhaling.

Ik hou dus maar op met reageren, bij deze, want dit blijft een tweestrijd, en dat is zonde.

Ja, lijkt mij een goed idee. Dit is namelijk ook geen mededelingenrubriek of zoiets. Het is een discussieforum, waar meningen uitgewisseld kunnen worden en waar men naar elkaar luistert en van elkaar kan leren.

Lachende smiley

(sorry redactie, dit hadden jullie ook al gezegd Verlegen lachende smiley

)

JANS221 · Berichten: 1621

NEEDPEACE198 schreef:

Als u zijn Geest heeft gekregen, dan kunt u daar ook gebruik van maken, en heeft u nooit een nieuwere Bijbel nodig om te lezen, dan de enige ECHTE. U zult zijn hulp krijgen, wanneer u geloof heeft!

De enige echte Bijbel? Je hebt het hier over vertalingen hoor! En de Statenvertaling is net zo goed een vertaling als de NBG of de NBV. En jij maakt ook uit wat de enige echte vertaling is en wat een ander christen nodig heeft? Geschokte, onthutste smiley

JANS221 · Berichten: 1621

Je blaast nogal hoog van de toren, Needpeace. Je mag dan wel van jezelf vinden dat jij een heel groot geloof hebt, gedraag je dan ook zo. Wat bescheidenheid zou je sieren en zeker ook de manier waarop jij over medechristenen denkt en praat . Jouw manier van geloven is niet de enige manier, Godzijdank niet. Jij mag graag de Statenvertaling lezen, prima, maar laat mij dan de Nieuwe Bijbelvertaling lezen.
De manier waarop jij je hier gedraagt, bevalt mij niet, als dat bij een groot geloof hoort, dan doe ik het graag met wat minder groot geloof, maar wel met liefde voor mijn medemens.

JANS221 · Berichten: 1621

Brrrrrr, klinkt vreselijk eng, zeg! Hebben Beatrix en Rutte dan ook al meegewerkt aan die bijbelvertaling? Smiley met dichtgeplakte mond

JANS221 · Berichten: 1621

Tjongejonge, wat een grote woorden: satanisch nog wel. Nou dan had satan toch een beetje beter zijn best moeten doen, want door het lezen uit deze vertaling zijn toch veel mensen tot geloof gekomen en vinden er nog dagelijks hun kracht en troost in en uit deze vertaling. (waar overigens inderdaad soms zinnen of woorden zijn weggelaten, die in de statenvertaling juist toegevoegd waren, zouden die toevoegingen ook satanisch geweest zijn?)

Ook goede pinksterdagen toegewenst, laat de geest van God maar zijn werk doen, en dat kan zelfs door het lezen van de NBV!

JANS221 · Berichten: 1621

De Geest van God

De Geest van God waait als een wind
op vleugels van de vrede,
als adem die ons leven doet,
deelt ons een onrust mede
die soms als storm durft op te staan,
geweld en kwaad durft tegengaan;
een koele bries die zuivert.

De Geest van God is als een vuur,
als vlammen fel bewogen,
verterend wat aan onrecht leeft,
een gloed vol mededogen.
Een vonk van hoop in onze nacht,
een wenkend licht dat op ons wacht,
een warmt’ in hart en ogen.

In stilte werkt de Geest van God,
stuwt voort met zachte krachten,
een wijze moeder die ons hoedt,
een bron van goede machten.
Zij geeft ons moed om door te gaan,
doet mensen weer elkaar verstaan,
omgeeft ons als een mantel.

Marijke de Bruijne

JANS221 · Berichten: 1621

Je kunt natuurlijk heel zwart/wit blijven denken en met bijbelteksten strooien en zeggen: Het staat er toch, je mag niet meer trouwen na een scheiding. Dat was nu exact datgene wat de Farizeeërs ook deden. Zo kwamen ze b.v. ook naar Jezus met een overspelige vrouw en zeiden: Het staat er toch? Deze vrouw moet gestenigd worden.
Juist Jezus gaf het voorbeeld om niet naar de letter van de wet te handelen, maar uit liefde. De letter doodt, maar de geest maakt levend. Jezus leerde hogere wetten aan mensen dan wat er stond.

En wat zou het probleem zijn als je denkt dat de Bijbel cultuurgebonden is? De boodschap die doorklinkt blijft toch voor een ieder hetzelfde: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. Dat is van alle eeuwen en voor alle plaatsen en alle culturen. Ik denk dat je juist een probleem hebt als je teksten niet vertaald naar deze tijd, maar letterlijk wil blijven lezen omdat het er nu eenmaal zo staat. Neem de moeite om te ontdekken waarom iets geschreven is, wat de bedoeling was en vertaal dat naar deze tijd. Letterlijk overnemen gaat niet, de maatschappelijke verhoudingen waren anders. Met onze westerse ogen kijken naar teksten van toen volstaat niet. We mogen een nieuwe betekenis geven aan de oude teksten met respect voor de traditie. We kunnen geïnspireerd worden door de bedoeling van die oude teksten en zo ons christen-zijn gestalte geven. Teksten kunnen inspirerend zijn voor je geloof en leven, om van daaruit naar de medemens te kijken en niet veroordelend zijn. En zo kunnen christenen tot verschillende interpretaties van teksten komen. Je hoeft je niet uit angst vast te klampen aan inzichten uit het verleden, het verhaal gaat verder, het verhaal leeft….

In tegenstelling tot b.v. de Islam is het christendom geen geloof met veel plichten en absolute gehoorzaamheid. In het christendom draait het om liefde en vergeving. En is er voor een ieder plaats om en nieuwe start te maken. Een nieuw huwelijk beginnen in en uit liefde is niet in strijd met dat waar het christendom dus voor staat. En dat is heel wat anders dan leven naar de letter van de wet, al kan dat als heel christelijk en vroom gezien worden. God is een God van liefde en vergeving voor mensen die te strijden hebben met onvolkomenheden. Zelfs die onvolkomenheden zijn en worden door hem vergeven. God is door Jezus met ons bewogen en wil ons gelukkig zien, ook na een scheiding.

JANS221 · Berichten: 1621

ZOEKER678 schreef:

Wow, ik zie dat er nu regels zijn op het forum. That's new. Is dat waarom geen man meer meedoet aan dergelijke gesprekken?

Mijn twee centen over dit onderwerp hebben niets te doen met regels. Voor mij is bij het aangaan van een nieuwe relatie het belangrijk dat je je allebei vrij weet. Vaak wordt gezegd, ja, iedereen heeft een rugzakje ...

Om een belangrijk voorbeeld te noemen, haat tegenover de ex partner is een rugzak die onherroepelijk tot problemen leidt. Zolang iemand zich slachtoffer voelt van zijn vorige partner is er voor mij geen basis voor een nieuwe relatie. Dat is helaas ook mijn ervaring. Hoe verliefdheid je ook iets anders probeert te vertellen: No problem man!
Een nieuwe partner die het onrecht uit een vorige relatie over zich heen krijgt staat meteen op achterstand. Huwelijk is een zaak van wederzijds geloof, van wederzijds vertrouwen. Gedeeld geloof.

Mijn God is een God van nieuwe mogelijkheden. Maar alleen als je als beide partners ervaart dat je over alles kunt praten en alles samen bij Hem kunt brengen, samen voor alles kunt bidden en danken. Als je beide geaccepteerd hebt dat waar je nu staat in het leven goed is, in de zin van dat het alles in zich heeft om tevreden een volgende stap te kunnen zetten. Zonder verwijt, zonder angst. Dat is zeldzaam, ook in eerste huwelijken. Het is een wonder in deze wereld, een kado van God.

Mijn laatste ervaring is dat ik dacht een dergelijk kado te hebben gekregen. na enkele dates bleek duidelijk, mijn nieuwe maatje zat nog helemaal vast aan haar vorige relatie. en is weer naar hem terug. Daar mag ze haar problemen oplossen. Niet in een relatie met mij. Of ik haar weer terugzie nadat ze dat heeft opgeruimd? God only knows.

Er zijn helaas weinig mannen die op het forum schrijven, dus weet je welkom!
De invalshoek waaruit jij het bekijkt is ook een andere dan de vraag waar het hier steeds om draait: Mag je van God wel hertrouwen na een scheiding.
Mooie zin : ``Mijn God is een God van nieuwe mogelijkheden``! Zie een nieuwe relatie inderdaad als een wonder in deze wereld, een cadeau van God!!

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Het topic over Joyce Meyer is gesloten, maar gezien de bijdrages op dit topic kunnen we dus ook wel concluderen dat er helemaal niets mis is met haar bediening. Zelfs zij is erg terughoudend op het gebied van scheidingen. Oordeel niet enz.

Sorry, ik kan je even niet volgen. Waarom kunnen we concluderen dat er niets mis is met haar bediening? Ik zie het verband even niet. Smiley die vol vragen zit

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Dat lijkt me wel een beetje ongenuanceerd, een vrouw kon wel degelijk haar man verlaten, zie Marcus 10:12. Ook bleven er wel vrouwen ongetrouwd, ze werden dan vaak profetessen. Dan is er nog Lydia de purperverkoopster uit Handelingen 14, die als een zelfstandige vrouw overkomt en helemaal haar eigen beslissingen neemt.
Ook in het boek Hooglied is mijns inziens sprake van een gepassioneerde liefde, geen uithuwelijking. Daar wordt juist de indruk gewekt dat de broers heel goed op hun zus letten en dat een vrouw altijd terug kon naar haar familie voor onderhoudt. Wel een andere cultuur, maar dat een vrouw volledig overgeleverd zou zijn aan haar man lijkt me zelf van niet. In onze eigen heidense cultuur was dat wel vaak zo, maar in een hoogverheven cultuur als het Joodse? Ik betwijfel dat.
Verder zijn dit de woorden van Jezus Zelf, die ook gezegd heeft...wie zonder zonde is werpe de eerste steen....oordelen is nooit goed, maar of je goed bezig bent als je denkt dat scheiden gewoon mag en volledig geaccepteerd is weet ik niet.

Daarnaast leefden de eerste gemeentes zo, dat ze alles gemeenschappelijk hadden, velen verkochten alles en gaven de opbrengst aan de apostelen. de gemeentes hadden duidelijk middelen genoeg, dus als een vrouw haar man wou verlaten was dat maatschappelijk gezien geen enkel probleem, lijkt me.

Ik heb geprobeerd uit te leggen hoe Marcus 10:12 uitgelegd kan worden: als een vrouw met een andere man het bed deelt, terwijl ze nog getrouwd is, dan doet ze overspel. God keurt dat af. Maar er zullen altijd verschillende manieren blijven om (gedeelten uit) de Bijbel te lezen en te interpreteren.

Ik denk dat niemand aan een huwelijk begint met de gedachte om te gaan scheiden. Daar gaat dan heel wat aan vooraf. Maar soms is de keuze van scheiden beter dan bij elkaar blijven. Gewoon mag het nooit worden.

We zouden het zo kunnen bekijken: God wil geen ziekten, scheidingen, oorlogen, natuurrampen, verdriet en pijn. Maar het gebeurt, het overkomt je. En als het je overkomt, dan is God erbij. Je kunt God dan ervaren en weten dat hij nabij is, voor, tijdens en na je scheiding, bij ziekten, en bij tegenslagen.

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Heftige tekst, door Jezus zelf gesproken. Lijkt me meer dan alleen een tijdsgebonden maatschappelijke regeling om geslachtsziektes e.d. te voorkomen. natuurlijk is er bij God altijd een weg terug, maar dit zet me wel even aan het denken. Ook de vrouw kan dus bij een man weggaan, ook in die tijd. Pas als degene die de verlatende partij is weer getouwd is, dan is de ander pas vrij?

Lijkt mij wel een tijdsgebonden maatschappelijke regeling. Je kunt wetten/regelingen/uitspraken geschreven voor vroeger tijd en cultuur niet zomaar inpassen in de westers cultuur van nu waarin wij leven. Mannen en vrouwen hebben nu dezelfde rechten, dat hadden ze vroeger niet. Tijden veranderen, maar de bedoeling achter die wetten/regelingen blijft hetzelfde.

De vrouw kon in die tijd niet van haar man scheiden, andersom wel, de man kon zijn vrouw wegsturen. De vrouw was het bezit van de man. De enige manier die een scheiding voor de vrouw mogelijk maakte, was om met een andere man het bed te delen, lees hier, te trouwen. Ze pleegde dan dus overspel, omdat ze nog met een ander getrouwd was. Haar wettige echtgenoot zou haar dan dus verstoten. God keurt dat nu niet goed, net zo min als hij dat in die tijd goedkeurde.

Goddank, leven we nu in een tijd dat de vrouw ook het initiatief tot een scheiding kan nemen, indien het huwelijk niet meer voldoet aan datgene waarvoor het ingesteld is. En dat gaat altijd gepaard met pijn en verdriet. Als het huwelijk nu wettelijk ontbonden is, staat niets een nieuw huwelijk meer in de weg. Men is dan vrij om te huwen.

En…………je wilt toch ook niet terug naar een huwelijk van vroeger, waarbij jij niets te zeggen had, maar je uitgehuwelijkt werd. Ook dat was maatschappelijk/cultureel tijdsgebonden.

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE632 schreef:

In echt onhoudbare situaties dus wanneer er met man(daar gaat het meestal om.) niet valt te praten en je leven of dat van je kinderen niet zeker bent. Is het mijn inziens logisch dat je weggaat aan gezien jezelf niet in gevaar mag brengen.

k heb laatst heb boek laatste dans gelezen van Karen Kingsbury
Dat gaat over een stel dat op het punt van scheiden staat en het net wil vertellen aan de kinderen als de oudste vertelt dat ze gaat trouwen. Daarom stellen ze het uit tot na de bruilloft. Maar aan het eind zie dat ze toch niet gaan scheiden. Je leest in het boek ook hoe het zover gekomen is.

vaak komt het toch doordat je te weinig tijd in je huwelijk gestoken heb en vaak als je allebei wil is er nog heel veel aan het huwelijk te doen.

Ik denk (misschien nog naief) daten als je goed nadenkt voor je trouwt en er dan ook helemaal voor gaat en bovenal samen God dient je een heel goed huwelijk heb. Veel scheidingen zouden denk ik ook voorkomen kunnen worden.

Maar ik denk dat het als buitenstaanders ook heel belangrijk te bedenken is dat Jezus de overspelige vrouw ook niet veroordeelden daarom mogen wij anderen ook niet veroordelen.

Voor mij persoonlijk houdt dit alleen op dit moment in dat ik niet met een gescheiden man trouw.

Maar ik vind dit een best lastig onderwerp. De vraag is hoe je bijbel moet intepreteren.

Ja, het is inderdaad behoorlijk naïef, (maar je bent ten slotte ook nog maar twintig) om te denken dat als je maar goed nadenkt voordat je trouwt en samen God dient, dat je dan een heel goed huwelijk hebt.

En het zijn ook wel grote woorden om zo even van de zijlijn te roepen dat je denkt dat veel scheidingen voorkomen hadden kunnen worden. Dat is een ontkenning van de pijn en het verdriet van je medechristenen hier, die nooit het huwelijk begonnen zijn met de gedachte om te gaan scheiden. Woorden zijn zo snel gesproken, maar verdiep je eens in hun pijn en verdriet en worsteling met God, voordat je zoiets roept.

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Zou je iets meer kunnen uitleggen over deze bijdrage? Uiteraard is trouwen en eten en drinken op zich geen zonde. God heeft het huwelijk zelf ingesteld. Waar doelt Jezus dan op volgens jou?

Zoals ik hierboven al schreef is het een oproep tot waakzaamheid, zie vers 42 NBV : Wees dus waakzaam……… Dit staat tegenover de tekst uit vers 38: Want zoals men in de dagen voor de vloed alleen maar bezig was met eten en drinken, met trouwen en uithuwelijken…..

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Ja, dat is een heftige tekst en ik ben erg benieuwd hoe anderen deze tekst interpreteren. Ik moet er best wel vaak aan denken.
Ik zou het wel fijn vinden om te lezen hoe anderen deze tekst interpreteren. De essentie is mijns inziens dat de mens alleen met zijn eigen geluk bezig was??

De vergelijking met de tijd van Noah voor de zondvloed, doelt niet op het zondige gedrag van mensen, als wel op de zorgeloosheid van de mensen. Eten, drinken en huwen zijn geen slechte dingen, ze horen bij het menselijk leven. Daar is niets mis mee. Wel kan het leven je soms zo in beslag nemen, dat er geen tijd meer overblijft voor verwondering, het leven wordt een routine, een sleur. Verwachting en hoop op God verflauwt, de hoop op een mooie toekomst, waar God alles in allen zal zijn neemt af. Dat is hetgene waar tegen gewaarschuwd wordt. Het is dus een oproep tot waakzaamheid en heeft niets te maken met het huwen, eten en drinken op zich.

JANS221 · Berichten: 1621

GERRIT038 schreef:

Al enkele jaren beoefen ik een studie en sedert april een cursus
over eindtijd en profetie.
De Bijbel spreekt in diverse teksten over de uitwassen die ten tijden van de eindtijd zich zullen manifesteren.
Matth.24:38 spreekt over dat de mensen zullen huwen en ten huwelijk geven als in de dagen van Noach.
Nu is het zo dat paulus zegt wie trouwt doet goed wie niet trouwt doet beter. Hij zegt dat in de situatie welke hij in Corrinthe aantreft een bijna sodomitische situatie. maar hoe stond Jezus daar in betreffende het scheiden en hertrouwen. Ik kom hier velen tegen die gescheiden zijn. Vroeger zei men mij, denk er om; trouw nooit een gescheide vrouw. Tegen woordig denk ik daar met hele grote nuances over en is het onrechtvaardig een vrouw dubbel te straffen. Alleen ik vraag mij af hoe denkt God daar over. Alleen in exodus gaat het om een scheid brief en de Heere Jezus had het er over maar dat was tegen de Joden want daar kwam hij officieel ook voor dat men Hem zou verwerpen is een heel ander verhaal. Maar hoe kijkt God en de Heere Jezus naar onze niet joden situatie?

Er is momenteel een topic actief over hertrouwen na een scheiding. Misschien heb je daar wat aan.

JANS221 · Berichten: 1621

Ook hier geldt weer: de Bijbel heeft geen zaakregister waar je kunt zoeken naar een antwoord op al je (ethische) vragen. Je kunt niet het woord scheiding opzoeken en dan met een pasklaar antwoord komen. Mensen die dat wel denken te kunnen, weten vaak precies hoe andere mensen moeten leven en hoe God het gewild zou hebben. Daarbij vergeten ze vaak de pijn en het verdriet van hun medemens.

We kunnen en hoeven nu niet te leven zoals dat in de cultuur van de Bijbel gebruikelijk was. Het is onmogelijk om daar aan vast te houden en te denken dat God dat zo wil. We leven nu en we moeten het christendom vertalen naar deze tijd en niet star blijven vasthouden aan kerkelijke tradities en dogma s en ook niet aan maatschappelijk verhoudingen die in een Joods en Grieks ver verleden misschien wel prima functioneerden. We leven in een maatschappij waarin mannen en vrouwen gelijke rechten hebben, vroeger was dat inderdaad anders, maar dat wil niet zeggen dat dat dan ook de norm voor vandaag moet zijn en dat we moeten vasthouden aan de man-vrouw verhoudingen uit vroeger tijden.

Een vrouw was vroeger het bezit van de man en hoorde thuis in het rijtje van os, huis en ezel. Een vrouw kon ook niet scheiden van de man, de man alleen kon zijn vrouw wegsturen. Daarom waren er wetten opgesteld die in die maatschappij en bij die normen prima functioneerden.

Zodra een huwelijk niet meer voldoet aan datgene waarvoor het ingesteld is, trouw en liefde tussen twee mensen, bestaat het huwelijk dus al niet meer, en is het in feite al ontbonden.
Wat is er dan mooier als twee mensen na verloop van tijd opnieuw elkaar trouw beloven en in liefde met elkaar verder willen leven met de zegen van God. God ziet zijn mensen graag gelukkig. Een beeld van God als een strenge rechter die afkeurend dan zijn hoofd schudt, lijkt me hier niet op de plaats.

JANS221 · Berichten: 1621

JOL252 schreef:

Weet je... het geeft niet als je niet kunt bidden als je midden in zoiets zit. Hij ziet en weet. En Hij is bij je, dat hangt niet af van wat wij bidden, kunnen of zingen of wat dan maar ook. Het hangt niet van ons af maar van Zijn grote liefde die Hij niemand onthoudt.

En zo is het maar net! God is erbij, hij trekt met ons op en zal ons niet alleen laten, zelfs als wij dat niet altijd zo voelen en niet kunnen bidden!

JANS221 · Berichten: 1621

ANNETTE050 schreef:

Ja, als je éénmaal geleerd hebt waar je je rust kunt vinden heb je de wortel van het probleem opgelost. Vertrouwen in God, dan lost Hij het verder op door de werking van de Heilige Geest.

Helaas Annette, dit werkt niet altijd zo. Ik mag aannemen dat Ingrid ook geleerd heeft waar ze rust kan vinden, maar (net zoals bij meerderen christenen) vertrouwen in God lost niet al haar (hun) problemen op. Als christen kun je met angsten blijven worstelen, ook al vertrouw je op God. Het is juist voor deze mensen zo belangrijk om te weten dat God erbij is en er van af weet, ook als hun angsten door te vertrouwen niet weg gaan! Roelande geeft dit mooi aan!

JANS221 · Berichten: 1621

ROELANDE345 schreef:

Het is natuurlijk niet zo simpel zo van je hebt angst en je laat God in je leven en de angst is weg.
Maar het is ook niet zo dat Gods aanwezigheid alleen maar kalmerend en rustgevend is je er (even) boven uit tilt zoals jij schrijft. Zo bedoel je het denk ik ook niet.
God aanwezigheid zoeken door het zingen of op andere wijze kan wel degelijk de angst verdrijven. Heb het vaak genoeg gezien. Elke keer als je angst hebt weer gaan zingen en proclameren kan echt helpen.
Helaas niet altijd. Maar als je weet waar je angsten vandaan komen en je in therapie bent geweest en soms zelfs mediciijnen krijgt helaas werkt dat ook niet altijd.
Die vriend waar ik het net over schreef is zo ernstig getraumatiseerd dat ook zijn psychiaters niet weten wat te doen om de angsten te laten verdwijnen. Wat hem het beste helpt is toch echt samen met hem tot God gaan samen zingen en bidden. Dan heeft hij weer voor even rust. En het feit dat de Heer Jezus in de Bijbel heeft laten zien dat ook Hij heel angstig was in Getsemane steunt mijn vriend enorm.
De wetenschap dat je met al je angsten groot of klein of je nu weet waar ze vandaan komen of niet bij God de Vader mag komen is op zich al geweldig. En dat je gewoon bang mag zijn bij Hem , Hij wil ook daarin gewoon naast je staan Hij weet wat je voelt Hij is zelf immers ook heel angstig geweest

Nee, zo bedoel ik dat niet, sterker nog ik heb dat helemaal niet geschreven! Ik heb geschreven dat muziek en zang rustgevend en kalmerend kunnen werken.
Wat jij voor de rest schrijft, heb ik ook geschreven en daar ben ik het mee eens. Alleen struikelde ik over de zin dat angsten en de aanwezigheid van God niet samen kunnen gaan. Je doet met zo`n uitspraak christenen tekort die de aanwezigheid van God ervaren in hun leven en toch ook angsten hebben.
Bidden, zingen en de juiste hulpverlening zoeken lijken mij een prima combinatie; Bid en werk!

JANS221 · Berichten: 1621

JOL252 schreef:

Dat weten we beiden. Het enige dat ik wil proberen aan te geven met mijn vraag is dat waar angst is God niet afwezig is of wil zijn. Daar is Hij juist.

Hem in het centrum te zetten van onze aanbidding is een manier, levenswijze, bron van Kracht en zeker ook genezend, maar niet de oplossing.

Ja, dat was ook wat ik aangaf. Zeggen dat Gods liefde en aanwezigheid, de aanwezigheid van angst verdrijft, is een ontkenning van de angsten waarmee ook christenen in hun leven te maken kunnen hebben. En natuurlijk, muziek en zang helpen en kunnen rustgevend en kalmerend werken en je er (even) boven uittillen, maar er zal toch gezocht moeten worden naar de oorzaak van de angsten.

JANS221 · Berichten: 1621

ROADY558 schreef:

Beste Ingrid,

Het zinnetje dat er voor mij uitsprong in je startpost was dit:
" Elke week als ik de kerk binnen kom, komt er angst en dat gaat niet eerder weg dan na de zangdienst."

Bekijk het eens op deze manier.
Als je thuis alleen zit, voel je je redelijk veilig omdat je gemoed en je geest min of meer in rust zijn. Maar op het moment dat je andere mensen gaat ontmoeten, wordt er iets in jou aangewakkerd, iets dat thuis ook al (op de achtergrond, onmerkbaar) aanwezig was.

Blijkbaar gebeurt er iets op het moment dat je de kerk binnenstapt:
Je wordt door de aanwezigheid van de mensen daar, geconfronteerd met iets dat in je leeft: je angst.

Niet zo vreemd dat die angst na de zangdienst minder is of weg is.
In een zangdienst zul je zingen over Jezus, over Gods liefde, over hoe groot en betrouwbaar God is, over Zijn bescherming voor jou.
Allemaal dingen die tegen je angst ingaan. Blijkbaar kunnen ze niet naast elkaar leven: angst en Gods liefde.....
Je kan het ook zo zeggen: Gods liefde en aanwezigheid verdrijft blijkbaar de aanwezigheid van angst.

Probeer op zondagochtend voordat je naar de kerk gaat, zelf 's een paar liedjes te zingen en kijk of de angst dan ook verdreven wordt.

Met groet,
Roady

Ongetwijfeld goed bedoeld, maar wat klinkt het weer simpel! Zing een paar liedjes en kijkt of je angst verdwijnt!
Ook christenen die Gods liefde ervaren, kunnen te maken hebben met angsten en spanningen. Angst en Gods liefde kunnen in deze gebroken wereld dus wel naast elkaar bestaan! Zelfs als je Gods nabijheid ervaart!
Ik vraag me zelfs af of je mensen zo werkelijk helpt als ze te horen krijgen dat angst en Gods liefde niet naast elkaar kunnen bestaan. Want het is er wel en zij ervaren dat!

JANS221 · Berichten: 1621

INGRID978 schreef:

Hoi Anette,
Helaas is een hond geen optie voor mij omdat ik begeleid woon en we hier een huisdier regelement hebben. Keb al vaker geprobeerd om een kat te krijgen maar helaas.
groetjes
Ingrid

Ik denk dat Annette niet in de eerste plaats aan een hond of kat als gewoon huisdier denkt. Ze heeft het over een hulphond. Een kat lijkt mij niet te kunnen helpen.
Het is goed dat je mensen hebt die voor en met je bidden. Maar het is natuurlijk niet zo dat als je maar bidt dat angsten (spanningen, ziekten etc.) zomaar altijd opeens verdwijnen.
Daarom is het goed dat je ook in therapie bent gegaan en daar hulp hebt gezocht om zodoende er achter te komen waardoor je angsten veroorzaakt worden. Vaak is het zo dat als je op een bepaalde plek angst of paniek ervaart, dat dat de volgende keer weer terugkomt. Dat heeft dan niets met de kerk zelf te maken, maar meer met de gedachte dat je het altijd op die plaats (bij jou de kerk) hebt.
Veel sterkte.

JANS221 · Berichten: 1621

The Lord is my shepherd, Psalm 23 - John Rutter

http://www.youtube.com/watch?v=s8LztTF5F80

JANS221 · Berichten: 1621

ERIKA732 schreef:

Kan me een heel eind vinden in je stuk Jans, maar wat als ik of een ander er nu geen problemen mee hebben dat deze traditie bij ons nog wel bestaat? Want ik heb daar namelijk bij ons in de kerk totaal geen moeite mee.. En ja er is bij ons ook veel veranderd en aan het veranderen... Zal daar niet verder over uitweiden want dan zal het een ander topic naam hebben Knipoog smiley

Als ik jou stuk lees krijg ik het gevoel dat jij het echt niet vind kunnen dat deze kerken er nog zijn... (interpreteer het misschien verkeerd dan hoor ik dat graag)

Je bent natuurlijk vrij om te denken wat jij denkt en te vinden wat jij vindt, alleen ben ik het er niet mee eens. Natuurlijk mogen die kerken er zijn, ik vind het alleen erg jammer dat vrouwen hun talenten niet mogen gebruiken. Dan kun je zeggen: `Ik heb er geen problemen mee`, maar wat als een ander dat nu wel heeft en graag een ambt zou willen vervullen en dat als haar roeping voelt? Je vindt dan als vrouw geen plaats in je eigen kerkelijke gemeente. Geen plaats in de herberg. Je kunt dan natuurlijk een ander kerkgenootschap zoeken en daar als voorganger gaan werken, maar het blijft jammer dat dat nodig is. En ik ken die vrouwen: Je door God geroepen weten om voorganger te worden, maar door mensen geweigerd en tegengehouden worden. Triest toch? Dat kan een hoop verdriet geven.

En daarom ben het gewoon niet er mee eens dat men maatschappelijke verhoudingen van eeuwen geleden in stand wil houden en daarvan zegt dat God dat zo wil. Het is een interpretatie zoals men zelf denkt en het wil.
De mensen (zowel mannen en vrouwen) die niet zoals jij denken en er wel moeite mee hebben, hebben waarschijnlijk al lang de kerk waartoe jij behoort verlaten.
Dus de gedachte: `ik heb er geen moeite mee`, is volgens mij niet het antwoord op het blijven vasthouden aan deze traditie, als je bedenkt dat anderen vrouwen er wel moeite mee hebben en je daar andere vrouwen ook verdriet mee kan doen.

En Erika, weet je wat nu zo mooi is……..ook ik ga naar de PKN, net als jij…….gelukkig is er zelfs binnen dit kerkgenootschap de ruimte om verschillend te denken en dat is alleen maar goed!

------------

Gelukkig zijn we er sinds 1330, toen op verzoek van Paus Johannes XXII het volgende werd geschreven, er wel op vooruitgegaan: (nu overal de vrouw in het ambt nog)

-Eva is de moeder van de zonde. Van dan af werd de vrouw een instrument van de duivel.
-De vrouw verleidt de man met leugenachtige lokmiddelen en listen. Ze schildert haar gezicht, danst erotisch en heeft betrekkingen tijdens de menstruatie.
-Sommige vrouwen zijn goddeloze waarzegsters en toveren, verhinderen de voortplanting, doden kinderen en storten maagden in het verderf. Vrouwen werken ongeloof in de hand door zich over te geven aan de vleselijke passie.
- Haar kenmerken zijn: dwaas- en onwetendheid, schreeuwerig en babbelziek, onstandvastig, twistziek en opvliegend.
-Het boek waarschuwt de echtgenoot voor het onheil van het huwelijk.
-Vrouwen sturen als onzuivere wezens het kerkelijk leven in de war en meiden hebben een slechte reputatie.

JANS221 · Berichten: 1621

Heel mooi, Marenth! Zo is het en zo zal het zijn!

JANS221 · Berichten: 1621

De vraag in dit onderwerp is: Vrouwen in het (kerkelijke) ambt. Vóór of tégen....?
Iets wat in de kerkelijke traditie zo gegroeid is, hoef je niet koste wat het kost te blijven handhaven of verdedigen. Tradities kunnen mooi zijn maar ze zijn niet dé norm om naar te leven. Vroeger was de samenleving anders, mannen en vrouwen waren toen niet gelijkwaardig. Dit werd over het algemeen ook zo aanvaard. Er staat ook dat slaven hun meesters onderdanig moeten zijn. Moeten we daarom de slavernij ook maar weer invoeren? Mannen en vrouwen zijn nu gelijkwaardig. En dat is alleen maar winst. Wij leven nu en dat is nu eenmaal een andere tijd als vroeger. We kunnen en hoeven nu niet te leven zoals dat in de cultuur van de Bijbel gebruikelijk was. Het is onmogelijk om daar aan vast te houden en te denken dat God dat zo wil. We leven nu en we moeten het christendom vertalen naar deze tijd en niet star blijven vasthouden aan kerkelijke tradities en dogma s en ook niet aan maatschappelijk verhoudingen die in een Joods en Grieks ver verleden misschien wel prima functioneerden. We leven in een maatschappij waarin mannen en vrouwen gelijke rechten hebben, vroeger was dat inderdaad anders, maar dat wil niet zeggen dat dat dan ook de norm voor vandaag moet zijn en dat we moeten vasthouden aan de man-vrouw verhoudingen uit vroeger tijden.

God heeft de mens geschapen: mannelijk en vrouwelijk. Samen waren zij mens, compleet. Ik begrijp dan ook niet dat wij dat uit elkaar halen en dat mannen in kerkelijke gemeenten beslissen dat zij wel talenten en gaven van God krijgen om een ambt te vervullen en vrouwen niet.
Juist omdat mannen en vrouwen niet gelijk (maar wel gelijkwaardig zijn) zou het zo mooi zijn als ze elkaar ook in het uitoefenen van de ambten aan zouden vullen. Ieder op zijn/haar eigen wijze. God is geen man, God is mannelijk en vrouwelijk. En wij zijn geschapen naar zijn beeld, mannelijk en vrouwelijk.

JANS221 · Berichten: 1621

PETRA373 schreef:

ik verbaas me , hoe sommigge mensen dingen uit mijn woorden halen, die niet van toepassing waren, zijn.
hoe sommige alleen al veroordelen over de woorden een ander soort mensen... en zo denken en zijn we allemaal verschillend, maar dat maakt een discussie ook boeiend.

Ik denk dat er inderdaad wat langs elkaar heen gepraat wordt. Waar kan ik de veroordeling vinden over die woorden? Boeiend is het zeker!

JANS221 · Berichten: 1621

ROELANDE345 schreef:

Toch snap ik jouw noodkreet naar God over die blikseminslag wel.
Denk ook dat je dit zo met God mag bespreken. In de Bijbel vind je hier ook wel voorbeelden van, met name in de psalmen. Voor mij ook wel heel herkenbaar. Heb ook God wel gevraagd om een bepaald persoon te vervloeken. Denk dat God het wel begrijpt, hij weet immers welke pijn er in je hart zit?
Wel was het zo dat toen ik het helemaal los kon laten en het oordeel over die persoon echt helemaal aan God over kon laten het gek genoeg met die persoon ook beter ging

Ik schrik hier toch wel heel erg van. Natuurlijk weet God van de pijn die er in ons hart kan zijn, maar dat is toch geen vrijbrief om iemand te vervloeken of te wensen dat iemand door de bliksem getroffen wordt? En God zou dat dan wel begrijpen?

JANS221 · Berichten: 1621

Ik schreef het al eerder: als je alles probeert letterlijk te lezen, loop je vast. Als er in de oudheid over het verleden geschreven werd, was men meer geïnteresseerd in de betekenis van de verhalen, dan dat men een feitelijk verslag ergens van gaf. Wij als moderne westerlingen zijn geneigd om alles letterlijk te lezen, als nauwkeurig opgetekende informatie die precies weergeeft hoe iets gebeurd is.

Wij denken precies te moeten invullen hoe alles gebeurd is. Je kunt dat ook loslaten en kijken naar de betekenis achter de verhalen. Zou je meer gaan geloven als je denkt dat je het nu wel allemaal precies weet?

De twee verschillende verhalen over de schepping in de Bijbel zijn voor mij één groot lofdicht op de grootheid van God. Wat maakt het dan uit, hoe lang die dagen duurden en of het allemaal wel precies zo gegaan is? Is het niet belangrijker om de hand van God er in te zien? God die door de eeuwen heen met ons meegaat en optrekt, die ons bevrijdt?

Er waren meer mensen op de aarde en daarom hoefde Kain geen gemeenschap te hebben met zijn zus. Toen hij weggestuurd werd, was hij bang dat hij mensen tegen zou komen die hem zouden willen doden. God gaf hem daarom een teken. Als er verder geen mensen geweest waren, was dat echt niet nodig geweest. En wat heeft het voor meerwaarde om precies te weten hoe het gegaan is? Wij hoeven niet overal antwoorden op te hebben.

Als je altijd gehoord hebt dat je de Bijbel letterlijk moet nemen en dat je precies moet lezen en doen wat er staat kan dat dus een grote rol spelen op de manier waarop je naar God kijkt en welk beeld je van Hem hebt. Dat is op zich niet verkeerd, maar het wil niet zeggen, dat een ander Godsbeeld niet goed zou kunnen zijn. Het kan ook invloed hebben op de manier waarop je de verhalen in de Bijbel leest. Neem je ze letterlijk, of kijk je naar de betekenis/bedoeling erachter. M.a.w.: niet wat staat er precies, maar waarom staat het er. Daar is wel wat durf voor nodig. Voor mij was het een verrijking om de Bijbel zo te gaan lezen en me af te vragen wat de blijde boodschap inhield. En die boodschap is zonder alles letterlijk te nemen nog heel actueel en beslist niet achterhaald. De boodschap blijft nl. onveranderd, ook al is het denken over de Bijbel veranderd. Veranderende inzichten over datgene wat geschreven staat zullen er altijd blijven en daar is niets mis mee. God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf is gelukkig door de eeuwen heen blijven staan.