Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 2 April, Psalm 39: 1-5; Een wacht bij ieder woord.

De psalm die we nu gedurende drie dagen zullen lezen, is niet bepaald een vrolijk liedje. Er is geen sprake van enig halleluja, de lofprijzing is geheel afwezig en van enig uitzicht op een stralende toekomst is ook al niet te bespeuren. Eigenlijk is het allemaal kommer en kwel is deze psalm. De dichter voelt zich slachtoffer van Gods toorn. Zijn leven is vol butsen en builen, slagen en plagen – en al die ellende ervaart Hij als een straf van de Allerhoogste vanwege zijn zonde. Wat hij dan zoal verkeerd heeft gedaan, wordt niet gezegd. Maar aan elk woord proef je: hier is een mens aan het woord die het leven bepaald niet als een lolletje ervaart, maar als een straf van God. Het was aanvankelijk de bedoeling dat hij daarover geen woord zou zeggen. De dichter had zich voorgenomen zijn mond te houden. Hij zette een wacht bij ieder woord. Want wat zouden de goddelozen er niet van zeggen als hij, een gelovig mens, zo tegen zijn God tekeer zou gaan! Maar zolang houdt hij het niet uit. Al die opgekropte gevoelens maken de pijn in zijn ziel alleen nog maar erger. Als een vuur brandt het in zijn binnenste. Daarom gooit hij het er uiteindelijk toch allemaal uit. En wat komt er dan? Geen verwijt. Geen ‘waarom’. Alleen de vraag: wanneer houdt het nu eens op, o God?
Dappere dichter! Hij maakt van zijn hart geen moordkuil. Hij probeert die binnenbrand niet te blussen met een miezerig straaltje vromigheid. Hij schrobt ook niet zijn eigen straatje schoon alsof hij helemaal geen straf verdiend zou hebben. Hij vraagt alleen: Wanneer komt er nu eens een eind aan, Here God? En dat lucht op ! Het is goed een wacht te zetten bij elk woord. Maar een schildwacht die de koning kent, weet ook welke woorden hij door mag laten…

Ik zeide wel: Nu let ik op mijn weg
en zet een wacht bij ieder woord,
ik zorg, dat ik mijn mond een breidel leg,
zolang wie God niet kent mij hoort.
Ik heb bedwongen wat ik heb gevoeld,
maar ’t is weer in mij opgewoeld.

MARIO216 · Berichten: 4992

Ernst Marcus: "Het hart en het verstand zijn buren, ze groeten elkaar, ze brengen elkaar beleefdheidsbezoeken, maar vrienden worden ze nooit”

MARIO216 · Berichten: 4992

Het was een zeer geslaagd weekend met twee gastsprekers:

Martin Tensen en Henk Binnendijk.

MARIO216 · Berichten: 4992

Terug naar huis met veel voldoening van het 25-plus weekend!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 1 April, Psalm 38: 12-33; Handhaaf mij.

Ik aarzel. Is het wel om wat de dichter heeft misdaan, dat hij ziek is geworden? Is het niet een gevolg van pressie, van buiten? Is hij misschien slachtoffer van wat vijanden hem aandoen? Hij spreekt in zijn klaaglied over belagers, over leugenaars, over vrienden die vijanden blijken te zijn. Dat gaat je ook niet in je koude kleren zitten! Ook daar kun je ziek van worden… Doodziek. Zulke kwade bejegeningen word je op een dag spuugzat, je moet ervan kokhalzen. Je maag raakt van streek, je bloeddruk stijgt, je hart slaat ervan over, je hoofd bonkt, je handen trillen van nauwelijks ingehouden woede – en zo zou ik nog wel wat lichamelijke verschijnselen kunnen noemen. De dokter heeft er vast wel pilletjes tegen. Maar de Arts aller zielen heeft een nog beter medicijn! Om dat geneesmiddel bidt de dichter. ‘Haast u mij te helpen, Heer, u bent mijn redding!’
Zou er in de psalm ook een verwijzing naar zo’n geneesmiddel te vinden zijn? Ja! ‘Ik wil u mijn schulden belijden, door mijn zonden word ik gekweld.’Dus toch: eigen schuld? Het lijkt er wel op… Ook vijandschap, onvriendelijke bejegening, pesterijen van familieleden, buren en bekenden, kunnen het gevolg zijn van je eigen gedrag. Vind je het gek wanneer je na verloop van tijd koekjes van eigen deeg krijgt geserveerd? God dank: de dichter van de psalm doorziet de cirkel waarin hij is terechtgekomen. Hij belijdt zijn schuld. En dat is, het verder ook moge gaan, het begin van de genezing! Niets is zo helend, zo helpend, als een hart waaruit nooit beleden schuld is opgeruimd. Wie met zo;’n hart bid, zal veilig zijn!

Haast U mij te hulp en red mij,
Heer, ontzet mij,
o mijn heil wees mij nabij.
Laat uw trouw mij niet begeven,
stel mijn leven
bij U veilig, handhaaf mij!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 31 Maart, Psalm 38: 1-11; Met terneergeslagen ogen.

In deze psalm ontmoeten wij niet iemand uit wat denigrerend wel een ‘zwartekousenkerk’ wordt genoemd. Hier is geen man aan het woord die vanwege traditionele overwegingen dagelijks een zwart pak aantrekt. Hier is een man aan het woord die oprecht verdrietig is. Niet vanwege het verlies van een geliefde, maar vanwege het verlies van zijn eigen gezondheid. Hij spreekt van stinkende wonden. Zijn ellende komt als etter zijn lichaam uit. Maar bij dit alles piekert hij er niet over daar God de schuld van te geven. Integendeel: hij geeft zichzelf de schuld en ziet zijn lot als een verdiende straf van God. En in die misère roept hij nu de Eeuwige aan. Om genezing durft hij nauwelijks bidden. Met terneergeslagen ogen smeekt hij om uitredding, om een antwoord, om hulp van boven.
Zulke mensen kom je niet vaak tegen. Dan kan ook haast niet meer, want wij maken elkaar wijs dat ziekte niet van God komt en dat je beter naar een witte jas kunt omzien dan naar een zwarte kleding bevorderen, maar wel een houding die je als ‘schuldbewust’ kunt typeren. Vanzelfsprekend heb ik dan niet het oog op een kleuter die ongelukkig valt en een been breekt. Ik denk aan drukke doeners, die de wekelijkse rustdag gebruiken om alvast enkele gecompliceerde rapporten te schrijven en nieuwe afspraken te maken. Je zou er ziek van worden! En inderdaad, daar worden we dan ook ziek van… Soms is er wél een verband tussen ziekte en zonde, een oorzakelijk verband. En wat is het dan een zegen als je, zo zwart als je bent, de weg mag vinden naar God.

Boven ’t hoofd groeit mij het kwade
van mijn daden,
al te zwaar werd hun gewicht.
Met terneergeslagen ogen,
diep gebogen,
kom ik voor uw aangezicht.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 30 Maart, Psalm 37: 34-40; Schuilen bij Hem.

De dichter van de psalm is er heilig van overtuigd: de Eeuwige staat aan de kant van de oprechte, de rechtvaardige. En hoe het dan ook moge lopen, door welke dalen de weg van Gods volk mag gaan, eens zal die weg toch over de hoogste toppen lopen. Eens zal de Eeuwige zorgen voor uitredding, voor bevrijding – het recht zal zegevieren, de vernederde wordt verhoogd! ‘De rechtvaardige vinden redding bij de Heer, hij is hun toevlucht in tijden van nood.’
Weer sta ik met mijn mond vol tanden. En Auschwitz dan? mompel ik. En al die keren dat ik stond bij het open graf van jonge mensen? Maar ook nu moet ik eerlijk bekennen: de psalm zelf kent dit soort vragen niet. Die komen wel voor in de Bijbel. Sterker nog: in het psalmenboek staan niet weinig psalmen waaruit die vragen ten hemel schreien! Maar in deze psalm ontbreken ze. De ene psalm is de andere niet. Deze psalm is de andere niet. Deze psalm is er heilig van overtuigd dat God ooit op een dag recht zal doen. Dan zal heel de wereld zien hoe Hij de rechtvaardige zal belonen en de zondaar zal straffen. Aan die overtuiging houdt de dichter zich vast. Vanuit die verwachting prijst hij allen die hun toevlucht zoeken bij deze God. En in het spoor van deze psalm wil ik niet anders doen. Het is voor mij nog maar de vraag of wij al bij ons leven zullen zien hoe God recht doet op aarde. Ik heb er zo mijn aarzelingen bij. Maar met de dichter van de psalm blijf ik geloven dat ooit op een dag recht gedaan zal worden, hoe dan ook. Niet voor niets spreekt Jezus over het laatste oordeel. God laat niet alles alles over zijn kant gaan. Een zal hij het kwade keren, uitroeien als onkruid uit zijn tuin. Het goede zal Hij plukken – en het zal een ongelofelijk groot boeket van rode rozen zijn!

Sla de oprechte ga, zie hoe de vrome
die vrede wil ook in zijn kindren bloeit,
maar wie de strijd met God heeft opgenomen
zal met zijn nakroost worden uitgeroeid.
God doet zijn volk de vijandschap ontkomen.
Het schuilt bij Hem, veilig en ongemoeid.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 29 Maart, Psalm 37: 27-33; Mijd het kwaad.

Een plek om in te wonen, voor altijd. Dat is een droom! Wie wil dat nu niet: een huis, een thuis, waar je altijd kunt blijven wonen? Een stukje land dat je nooit meer behoeft af te staan… Dat ideaal koestert Israël, door de eeuwen heen. Is het vreemd? Geen wonder: altijd maar weer opgejaagd, nadat een vreemde stem Abram riep om weg te gaan uit het Ur der Chaldeeën. Van Ur naar Kanaän. Van Kanaän naar Egypte. Van Egypte weer terug. Toen naar Babel. En weer terug naar Jeruzalem. En dan: de grote ballingschap, eeuwen en eeuwen, tot in onze dagen. Een eigen stukje land: een ideaal, een droom die niet vervaagt.
Wat je dan moet doen, Israël? Het kwade mijden. Dat zal ook wel van alle andere volken gelden. Het is een oeropdracht en een oerbelofte. Het geldt Israël, maar ook Ismaël, het geldt voor alle volkeren bruin en blank, zwart en wit. Mijd het kwaad. Doe het goede! Als je dat niet doet, zul je nooit rust vinden, zul je in elk geval nooit de vrede van de Eeuwige vinden. Mijd het kwaad! Opvallend: de psalm raadt ons niet alleen aan het goede te doen. Dat is logisch, dat spreekt vanzelf.
Ook met het kwade moet ik iets doen. Ik moet het mijden. Ik moet me ervan onthouden. Niet als een struisvogel – dat nooit. Maar wel als een mens die zich niet inlaat met louche praktijken. Houd je erbuiten, participeer niet in kwade zaken. Laat het filosofisch vergif, de theologische terreur, de economische discriminatie geen deel worden van je eigen leven. Wil je een plekje onder Gods hemel, voor altijd? Mijd het kwaad – en gebruik je handen en je hoofd om er iets goeds van te doen!

Houd van het kwaad u ver en doe het goede,
dat gij een woonstee hebt in eeuwigheid.
God die het recht mint, zal de rechten hoeden,
maar Hij verdelgt het ras dat Hem bestrijdt.
Hij zal zijn volk als kindren van den bloede
het land tot woonplaats geven voor altijd.

MARIO216 · Berichten: 4992

wel 5 keer vandaag op tv geweest:

http://www.rtl.nl/xl/#/u/54ed5935-d94e-38aa-81b1-72159b25dfd8

MARIO216 · Berichten: 4992

Morgen waarschijnlijk op tv half 5 RTL4

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 28 Maart, Psalm 37: 21-26; Nemen en geven.

Het hele geloof is een kwestie vaan geven en nemen. Dat wil zeggen, wie niet gelooft neemt, wie wel gelooft, geeft. Zo simpel is het eigenlijk. Met dit verschil bepalen tussen gelovigen en ongelovigen. Gelovigen geven. Ongelovigen némen. ‘De zondaar vraagt te leen en brengt niet terug, de rechtvaardige geeft, uit mededogen.’
Wie met dit scheepmaatje een willekeurige kerk zou beoordelen, mag tevoren wel een plekje op de hartbewaking van het dichtstbijzijnde ziekenhuis reserveren. Je zou je – plat gezegd – doodschrikken! Waarschijnlijk zou blijken dat vele ‘gelovigen’ helemaal geen rechtvaardigen zijn, maar krampachtig hun hand op de knip houden. Ik heb ooit eens een (naamloos!) overzicht gezien van de aantallen gemeenteleden die kleine, iets grotere en forse bedragen schonken aan de jaarlijkse actie Kerkbalans. Het scheelde niet veel of ik had ook zelf aan de monitor gelegen… Ongelofelijk: hoe groot blijkt dan het percentage mensen dat zich met een fooi van het kerkenwerk afmaakt! Zouden zij al hun giften aan andere goede doelen geven, ten behoeve van het werelddiaconaat bij voorbeeld? Als dat zo is, heb ik niets gezegd – maar ik vrees het ergste. En ik vrees ook dat de hemel heel anders oordeelt over de vraag wat geloven nu eigenlijk is, dan wij dat doen. ‘Geloven’ is vertrouwen – en wie dát doet, laat los, z’n wrok, z’n jaloezie, en ook zijn geld. Wie geen fiducie heeft in de God van Israël, die klaagt en claimt, die neemt. Maar wie Hem vertrouwt, geeft, royaal, met een gelovig hart.

Zij gaan te gronde die den Heer bekrijgen.
Groen is hun gras, maar ’t wordt met vuur verbrand.
Zij houden wat zij lenen als hun eigen,
maar wie God kent geeft mild als uit eigen hand.
Wien God vervloekt, vervluchtigt voor zijn dreigen.
Wien God bewaart, zal wonen in het land.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 27 Maart, Psalm 37: 12-20; Bij Hem te gast.

Nu hoor ik al de protesten van menige psalmlezer in mijn oren: ‘Klopt niets van, spoort niet met de realiteit! Ga maar kijken in Afrika, in Azië, in Zuid-Amerika! Nog altijd komen er mensen om van de honger: onschuldigen, mensen die hun dagen ver beneden de armoedegrens hebben doorgebracht. Wat wil je nou met zo’n psalm, over een God die zich het lot van onschuldigen aantrekt? Die psalm slaat de plank volledig mis, die psalm klopt niet.’
Nu kan ik mij in duizend bochten wringen om deze psalm en het complete christelijke geloof zo goed en zo kwaad als het gaat toch te verenigen met wat wij nu van God in onze wereld ervaren. Ik kan mij ook mijn toevlucht nemen in bespiegelingen over het eeuwige oordeel waarin de Allerhoogste uiteindelijk recht zal doen en zal afrekenen met de onderdrukkers, ten gunste van hen die in dit leven op aarde slecht hebben gehad. Ik zal dat alles niet doen. Niet omdat ik geloof dat er niet iets zinnings te zeggen is over al die standpunten, maar omdat ik van mening ben dat het in de psalm ten diepste over iets anders gaat. De psalm roept God niet op het matje. De psalm roept hulpverleners op het matje: laat niet stikken, al die verdrukten die blijven vertrouwen op de Eeuwige! Hij zal recht doen, een, op zijn tijd; Hij denkt aan allen die er ellendig aan toe zijn. Hoe? Ik ben een vrome huichelaar als ik dit alleen maar keurig opschrijf en niet ook zelf twee handen uitsteek in de wereld van de honger te redden. De tafel waaraan Gods gasten welkom zijn, is de mijne.

Is niet het schamel deel van de oprechten
meer dan het goud, door bozen opgetast?
God breekt en maakt. Hij ondersteunt zijn knechten.
Hij kent hun tijd, hun heil staat bij Hem vast.
Als zorg hun kwelt, Hij zal hun zaak beslechten.
Als honger dreigt, zij gaan bij Hem te gast.

MARIO216 · Berichten: 4992

Misschien kan een uitleg van CM iets meer duidelijkheid geven

MARIO216 · Berichten: 4992

GERRIT084 schreef:

Dat hoop je september, maar misschien zien we Chat wel eerder bij Radar Gefrustreerde smiley

Of anders via zijn I-phone Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

MARIO216 · Berichten: 4992

MARIA211 schreef:

Dinnerdaten lijkt mij leuk! Dat het in het noorden is is ook best fijn Lachende smiley

Nu nog inschrijven.

MARIO216 · Berichten: 4992

Ik had twee keer raak

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 26 Maart, Psalm 37: 1-11; Hij maakt het wel.

In deze psalm vind je het complete alfabet van de verborgen omgang met God! Letterlijk, omdat elk vers begint met een volgend letter uit het Hebreeuwse alfabet. Figuurlijk, omdat in deze psalm breed uitgemeten wordt waar het in het leven met God op aan komt: te vertrouwen op Hem.
Er is – zo zegt de dichter – reden tot jaloezie. Er zullen er altijd zijn die je de ogen uitsteken met hun brallerige humbug, hun opschepperij over bezittingen, producties en prestaties. Er zullen er altijd zijn die om het minste en geringste hun toevlucht nemen tot zwaarden, messen, bommen en granaten. Dat laatste staat natuurlijk niet in de psalm; dat vul ik, mens van de 21e eeuw, maar aan. Deze psalm is werkelijk een lied van alle eeuwen!
En wat nu te doen als de vijandschap je omringt, als de jaloezie je naar de keel grijp? Niets. Helemaal niets. Wachten. Verwachten. Vertrouwen op de Eeuwige. ‘Zoek je geluk bij de Heer, hij zal je geven wat je hart verlangt.’ Maar mijn hart verlangt zoveel wat ik nog nooit gekregen heb… Dat zal waar zijn. Maar wees kritisch naar jezelf en vraag je af of je die verlangens ook hebt als je je geluk zoekt bij God. Hem, zijn in feite al mijn hartewensen al in vervulling gegaan! Wat zou ik meer wensen dan bij Hem te zijn, Hem te hebben en door Hem te worden bemind?

Verlustig u, mijn ziel, in God den Here.
Hij maakt het wel voor wie op Hem vertrouwt.
De Heer vervult uw diepste zielsbegeren.
Wentel op Hem al wat u weg benauwt.
Uw recht zal eenmaal helder triomferen,
zoals het middaglicht zijn intocht houdt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vergeven is een gevangene vrijlaten en ontdekken dat jij zelf die gevangene was. (onbekend)

MARIO216 · Berichten: 4992

Herman, van harte en een fijne dag toegewenst.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 25 Maart, Psalm 36: 8-13; Licht.

‘In uw licht zien wij het licht.’ Zo las ik het, jarenlang, in de vertaling van die stamt uit 1951. Zo stond het trouwens ook al in die oude Statenvertaling. Er is weinig op tegen, maar in het Hebreeuws staat dat ene woordje ‘het’ er eigenlijk niet. En dan ligt een andere vertaling meer voor de hand: in uw licht zien wij licht. Dat is nóg sterker, nog krachtiger uitgedrukt wat hier door de psalmdichter gezegd wil zijn. In Gods licht is niet alleen hét licht te zien, het licht der wereld, het ware licht of hoe je dat verdere nu maar omschrijven wilt. Nee, het gaat nog dieper, het reikt nog verder: in het licht van de Allerhoogste zien zij lícht. Anders gezegd, er is geen licht dan alleen dit licht. Dit licht is niet zozeer uniek licht. Het is het enige licht dat de naam verdient. Het is alsof de dichter een zucht van verlichting slaakt: eindelijk, het werd hoog tijd – in uw licht zien wij lícht! Eindelijk licht!
Tegenover de ontrouw van de goddelozen, bezingt deze psalm hier de trouw van de Eeuwige. En de dichter doet dat in hoogverheven taal. ‘Hoe kostbaar is uw liefde, o God! Hij beschrijft hoe mensen in de schaduw van Gods vleugels komen schuilen, hoe men zich laaft aan de overvloed van zijn huis. En dan komt hij tot die mystiek ontboezeming: ‘Bij u is de bron van het leven, door uw licht zien wij licht.’ Mooier, fijnzinniger, diepzinniger kun je het niet zeggen. Zó is God voor wie Hem liefhebben. Niet alleen maar ‘een’ levensbron, maar dé bron van het leven zelf. Niet maar ‘een’ licht dat in het donker brandt, maar ‘het’ licht dat het duister overwint. Sterker nog: er is geen licht dan het zijne. Alles wat de naam licht verdient, is ten diepste liefde:
God zelf.

Bij U, Heer, is de levensbron,
Gij doet ons klaarder dan de zon
het licht der wereld schouwen.
Schenk toch uw heil dat leven doet
en wees voor wie U kennen goed,
bevestig ons vertrouwen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 24 Maart, Psalm 36: 1-7; Als de hemel hoog.

Dat is voor ons, bouwers van wolkenkrabbers, lanceerders van raketten van de maan, maar een kleinigheid: wolken hangen soms zo laag dat je met de fiets doorheen rijdt. Met een vliegtuig ben je in elk geval in luttele seconden op het niveau van het wolkendek. Maar voor de dichter van de psalm is dat allemaal anders – voor hem is de hemel mateloos hoog en vormen de wolken de wollige randen van zijn gezichtsveld. Hoger kun je niet. En zo hoog is nu Gods trouw, zo hoog is zijn liefde!
Dat klinkt als een liefdesverklaring, als woorden van een verliefd jongmens opo een mooie lentedag. Hoog als de hemel is jouw liefde… Het is in elk geval andere taal dan het begin van de psalm laat horen. Daar gaat de dichter weer eens tekeer tegen de goddeloze. En dat is dan niet een randkerkelijke die niet of zelden naar de synagoge gaat. Daar wordt de schurk, de schoft, de crimineel mee bedoeld, de mens die de liederlijke lasteraars mee, de chagrijnige sujetten die zich van God noch zijn gebod ook maar iets aantrekken. Angst voor God kennen zulke lieden niet, eerbied voor de Heilige is hun vreemd. Volstrekt onbetrouwbaar zijn ze!
Hoe anders is de Eeuwige! Hij is, de Betrouwbare, Hij sujetten die zich van God noch zijn gebod ook maar iets aantrekken. Angst voor God kennen zulke lieden niet, eerbied voor de Heilige is hun vreemd. Volstrekt onbetrouwbaar zijn ze!
Hoe anders is de Eeuwige! Hij is, de Betrouwbare, Hij spreekt geen laster en geen leugen. Zijn woord spreekt van hulp en van heil. Zijn genegenheid kent geen grenzen, hoog als de hemel is zijn vriendschap! En dat niet alleen voor mensen, maar ook van dieren. Over mens en dier wil Hij zijn vleugelen spreiden. Bij Hem is heel de schepping veilig. Zou je zo’n God niet liefhebben met alles wat in je is? ‘Bij U te wonen, Heer is Goed!’

Uw heil is als de hemel hoog,
uw trouw verheft zich voor ons oog
tot in de hoogste wolken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 23 Maart, Psalm 35: 19-28; Vrolijk zingen.

Je krijgt in deze psalm het gevoel dat het de dichter niet eens zozeer gaat om zijn eigen gelijk, maar om Góds gelijk! Dat is een gedachte, die wellicht de moeite waard is om verder bij stil te staan.
Nog één keer doet de dichter een dringend beroep op de Eeuwige om in te grijpen. Het wordt nu toch echt te dol. Zijn vijanden zijn valsaards – het woord vrede kennen zij niet. God heeft het allemaal gezien en gehoord, maar doet tot nu toe niets. Dat kan zo niet langer! Met alle kracht die in hem is, roept de dichter de Allerhoogste tot de orde. ‘Verhef u, ontwaak, mijn God en mijn Heer, verdedig mij, vecht voor mijn zaak.’ God moet nu echt maar eens wakker worden, opstaan, er iets aan doen. Het is toch te gek voor woorden dat die vijanden moeiteloos de spot met hem drijven en zich verheugen in zijn ondergang!
Dat moet afgelopen zijn! Maar waarom? Natuurlijk, vanzelfsprekend: omdat de dichter onder dit alles lijdt. Maar er is een dieper motief. Vurig hoopt hij dat er een tijd aan zal breken waarin zijn vrienden en medestanders reden zullen hebben m te juichen en om God groot te maken! Om het eens een beetje ouderwets te zeggen: door alles wat hij aan tegenwerking moet meemaken, komt God niet aan zijn eer. Dát zit hem dwars en daarin moet verandering komen. En dát brengt mij tot de gedachte: wat zou dat mooi zijn, wanneer wij er niet zozeer naar zouden verlangen dat óns zou worden rechtgedaan, maar wanneer ons diepste verlangen zou zijn dat de wereld een goede reden heeft om de Eeuwige te prijzen…

Laat vrolijk zingen, maak verblijd
wie lust heeft in gerechtigheid.
Zij overal de Heer aanbeden,
want Hij geeft zijn dienaren vrede!
Dan zal ik tot uw lof en prijs
bezingen op een nieuwe wijs
uw recht dat ik op aarde zag,
uw heil, den gansen lieven dag!

MARIO216 · Berichten: 4992

Uploaded with ImageShack.us

MARIO216 · Berichten: 4992

Eerlijk werken met je handen?

Doe uw werk ja zonder zorgen!
Wat niet klaar komt is voor morgen!
Houd uw rusten hoog in ere, alleen een dwaas werkt zich de klere!

Of deze: Het onmogelijke doen we direct.
Wonderen duren iets langer...

En bij gebrek aan personeel, werken hier mensen.
Doe voorzichtig, en behandel ze met respect.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vraagtekens in de wolken

Ik denk dat ik weet
wat jij meent te weten
vermoed wat ik denk dat jij nu vermoedt
maar vraagtekens staan in de wolken geschreven
ik denk het te weten
maar weet het niet goed

je denkt wel te weten
wat in mijn hoofd omgaat
je denkt me te kennen
van haver tot gort
maar hoe moet je kennen
wie zelf nog moet zoeken
wie niet weet
maar wie
ook zelf slechts vermoed?

we weten zo weinig en pinnen elkaar
toch vast
met spijkers, groot en scherp

ontpin mij en neem mij
zoals ik zou kunnen zijn
als ik vrij was
van wat jij denkt te weten

ontnagel mij en sla de nagels in je eigen kruis

geef mij een vrijstaand huis

MARIO216 · Berichten: 4992

Hier ben ik net de laatste 5 minuten te zien, volgende week meer:

http://www.rtl.nl/xl/#/u/f3f504ff-4974-399c-9379-233b4f3970ba

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 22 Maart, Psalm 35: 11-18; Mijn grote dankbaarheid.

Halverwege de psalm begint de dichter gewoon weer opnieuw, als een dreinend kind dat zich door een snoepje niet laat troosten. Maar is niet heel ons leven vol van dat soort herhalingen? Zo kinderachtig is het toch niet: het leven is vol ups en downs, vol hoogten en diepten. Soms denk je: nu ben ik eer weer bergen verzetten – maar even later is het weer mis, kun je niets meer, lig je uitgeteld. De klaagzang gaat verder. Valse getuigen staan tegen de dichter op, vergelden goed met kwaad. Het tragische gevolg? ‘Ik voel mij van ieder verlaten… Je bad, toen zij ziek waren. Je behandelde hen als je eigen familie, als vrienden. Maar nu jíj in de problemen zit… En misschien is dan de grootste angel nog wel: hun leedvermaak! Medicijnen kennen ze niet. Ze hebben pret voor tien, nu jij in de troubles zit. Moet je die grijns op hun gezichten eens zien!
Wat je dan doet? Dan roep je tot God. Dan roep je Hem wakker! God, U kunt toch niet werkeloos blijven toekijken? Sta op, doe er wat aan! Geef mij weer een reden om U te prijzen, als ik weer samen ben met allen die U liefhebben. En publique zal ik U loven, om wat Gij hebt gedaan!
Je vraagt je af: zou ikzelf daar wel voldoende uitdrukking aan geven, aan mijn eigen dankbaarheid? Als ik in de narigheid zit, dan weet ik God te vinden, dan schreeuw ik mijn longen stuk. Maar als er reden tot vreugde is, ruimte na een tijd vol angst, blijdschap na verdriet, richt ik mij dan ook tot Hem? Ik moest mijn leven op dit punt maar eens corrigeren…

Ik zal in tegenwoordigheid
van al het volk uw majesteit
mijn grote dankbaarheid bewijzen
en U voor aller ogen prijzen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Morgen ben ik waarschijnlijk op tv. RTL4 half 5 of anders in de herhaling a.s. zaterdag om 15.30 uur. Het is een serie van 7 delen geloof ik.

MARIO216 · Berichten: 4992

JOLAN931 schreef:

Ik denk dat het niet zozeer het lid zijn van een datingsite is, wat het probleem is, maar de manier waarop je er mee omgaat.

Ik MOET een partner, en wel nu, dus ik date me rot met alleen dat doel voor ogen,( Gods leiding duurt je duidelijk te lang) of.....Ik wordt lid van een datingsite omdat ik daar veel mensen tref die even single zijn als ik, zonder met iedere man/vrouw waarmee je praat een toekomst uit te stippelen. Gewoon geniet van de sociale contacten, en wel zien hoe dat afloopt. (actief wachten)

Kijk naar Izak. Rebekka kwam niet van CM , Maar werd wel actief gezocht terwijl Izak bad

.....en de knecht van Abraham een zoektocht begon

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 21 Maart, Psalm 35: 1-10; Wie is aan u gelijk.

Voor wat hoort wat. Als U, o God, mij helpt en redt, dan zal ik tegen iedereen die het maar horen wil, zeggen dat U de beste bent, dat er niemand is zoals U! Moet ik dat sympathiek vinden van de dichter van deze psalm? Mag ik daar misschien een vraagtekentje bij zetten? Ruikt dit niet allemaal heel erg naar de wereld van omkoperij en chantage? Bovendien: zo is geloven nogal gemakkelijk. Zo kan ik het ook! Als God me nou maar netjes helpt, dan zal ik op mijn beurt over Hem een paar aardige dingen zeggen… Maar dat kun je toch geen geloven meer noemen? Dat is toch gewoon een deal, een contract, een zakelijke relatie tussen een hulpvrager en een hulpgever? Wat moet ik met zo’n psalm?
Het is in deze psalm weer een eens het oude liedje. Vijanden, bestrijders, kwaaddoeners – noem maar op. ‘Ze’ hebben het weer eens gedaan! Ze staan de dichter naar het leven, ze hebben een net gespannen, een kuil gegraven… Daarom roept de dichter God te hulp. En mocht nu de Allerhoogste als een unieke God te zien, ongelijk aan elke andere godheid.
Of is het anders? Ja, het is anders! De dichter voorziet hoe het gaan zal. Hij wéét het, diep vanbinnen. Hij voorvoelt het: God zál hem bevrijden. Hij zal de vijand het zwijgen opleggen. En dán zal het loflied klinken: niemand is aan U gelijk!

Zo zal mijn hart zich voor den Heer
vrolijk verhogen tot zijn eer,
en al mijn vlees en bloed zal zingen:
Geen macht kan met U mededingen.
O Heer, wie is aan u gelijk,
die den ellendige bevrijdt
en onze nooddruft veilig stelt
voor onderdrukking en geweld.