Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 16 April, Psalm 45: 1-10; Schoner dan een mensenkind.

Een liefdeslied! Hoor hoe ze zingt, de geliefde, de bruid: ‘U bent de mooiste van alle mensen!’ Wat een man, wat een vorst, wat een Koninklijke gestalte! Met geen pen te beschrijven – dus zing dan maar een lied, een liefdeslied. Zal de prinses één van velen zijn, behoren tot een harem? Het zij zo. Als ze maar de zijne is en zich bij tijd en wijle in zijn nabijheid verheugen mag!
‘U bent de mooiste.’ Is dat nu wat wij tegenwoordig ‘geflirt’ noemen, verliefdheid van een mooi meisje dat nog maar nauwelijks de puberteit vaarwel heeft gezegd? In deze psalm krijgt dit alles een diepere lading. Hier is meer aan de hand dan een oosterse vorst die een nieuw vrouw begroet. Hier heeft Israël haar Heer aan de hand! Hier is sprake van een heilig huwelijk, hier trouwt God met zijn volk!
Toegegeven, dat lees je in deze psalm niet met zoveel woorden. Maar je voelt het wel, je proeft het aan de woorden, het straalt gewoon uit dit lied. Geen wonder dat menigeen het er zo in gelezen heeft. ‘De mooiste van alle mensen…’ Zou dat de Christus niet zijn, die Messiaanse Man, die schoner is dan alle mensenkinderen? Deze psalm bezingt de Koning van alle koningen, de Heer der kerk, de Bruidegom die naar zijn bruid heeft omgezien. Lees maar, zing maar, geloof maar – deze psalm is meer dan een liefdesliedje. Dat is het misschien óók, maar het is meer geworden, het is een Hooglied geworden, een lied over Hem die in eigen persoon de Liefde is!

Met luider stem breng ik de koning hulde
omdat zijn beeld mijn hart en ziel vervulde,
mijn tong rept als een snel bestuurde pen
van hem wiens gratie ik niet waardig ben!
Als gij, o koning, spreekt, is dat verhoring,
de woorden van uw mond zijn vol bekoring,
voor eeuwig en altoos door God bemind,
zij gij veel schoner dan een mensenkind.

MARIO216 · Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Moet het niet zijn: kan je daar in dat restaurant in Duitsland ook met de pin betalen? Knipoog smiley

Mijn taalvaardigheid is niet zo best. Ik date liever in reallive. Maarre gij je ook mee W'tje Clown smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

HERMAN388 schreef:

Welke pas heb je dan Smiley die vol vragen zit

Mijn PASpoort Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

MARIO216 · Berichten: 4992

Goh, jullie kunnen goed lezen, had de vraag een beetje verkeerd opgeschreven.

Dus nog één keer: Kunnen ze daar in dat restaurant in Duitsland ook pinbetalingen

MARIO216 · Berichten: 4992

Uploaded with ImageShack.us

MARIO216 · Berichten: 4992

Kennen de daar pinbetalingen ???

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 15 April, Psalm 44: 21-27; Word wakker.

In het slot van de psalm is het ‘waarom’ niet van de lucht. ‘Waarom slaapt u?’ Je moet maar durven… Ik hoor mezelf al zo bidden, op zondagmorgen in de kerk. De kerkenraad zou er mij voor op het matje roepen. Oneerbiedig, ongepast! Maar de psalmen spreken wél op die manier over God. Ze hebben het over Hem alsof ze het hebben over iemand die lekker ligt te slapen. Een andere psalm, psalm 121, mag dan zeggen dat de God van Israël slaapt noch sluimert, in déze psalm slaapt God een gat in de dag! Hij moet geroepen worden, opgeroepen, opgewekt. ‘Wordt wakker, Heer, waarom slaapt u? Ontwaak! Verstoot ons niet voor eeuwig.’
Eerlijk gezegd, ik vind dit zo oneerbiedig nog niet. Het maakt heel duidelijk hoe Israël over God denkt. Israël ziet de Schepper van hemel en aarde niet als een onbeweeglijke, onpersoonlijke kracht. God is voor Israël geen vage figuur, geen flauw schijnsel in een kosmische duisternis. Nee, niets van dat al! Hij is Koning, Vader, Herder. Hij is Rechter, Redder, Bevrijder. En juist omdat Hij dat allemaal is, wordt het hoog tijd dat Hij wakker wordt en opstaat. Er moet nu iets aan gebeuren!
Wie Pasen viert, weet dat God is opgestaan. En in de veelbelovende opstanding van onze Heer ligt onze eigen, aanstaande opstanding als een slapend kind te dromen.

Waarom houdt Gij U slapend, Here
en blijft Gij uw gelaat afkeren?
Erken uw volk, - het is uw zaak!
Vergeet ons niet voorgoed, ontwaak!
Wij liggen in het stof terneer,
van d’ aarde niet te onderscheiden.
Sta op, breng in ons lot een keer!
God, om uw trouw, kom ons bevrijden!

MARIO216 · Berichten: 4992

C.S. Lewis: “Een mens kan Gods glorie net zo min verminderen door te weigeren Hem te aanbidden, dan een gek de zon kan uitdoen door het woord "duisternis" op de wand van zijn cel te krabbelen.”

MARIO216 · Berichten: 4992

ANNIKA155 schreef:

Welk programma is dat Mario?

http://www.mediaconverter.org/

Je kunt het via internet omlaten vormen en daarna dowload ie het naar je pc. Niet elk liedje is zo om te vormen anders moet je googelen youtube liedjes omzetten naar mp3. Maar deze doe ik altijd en werkt goed. Maar het kan soms wel eens lang duren.

MARIO216 · Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Wijze oma woorden he? Knipoog smiley

Ben sinds donderdag oma ..... Knipoog smiley

Gefeliciteerd! Kun je ze later vertellen over die Sinterklaas die door de straten van Harderwijk gelopen heeft.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 14 April, Psalm 44: 10-20; Wij weken van uw weg niet af.

In gedachten zie ik de ballingen in Babel. Daar zitten ze: de mannen en vrouwen Juda, de Joden, de Godlovers. Verdreven van huis en haard, verbannen uit Jeruzalem, de stad van goud, de stad van de vrede. Heeft de Eeuwige zijn volk Israël nu indertijd een plaats in Kanaän gegeven om het er eeuwen later weer uit weg te sleuren? Dat is toch een onverdraaglijke gedachte! Zou Hij het dan indertijd hebben verhoogd om het nu zo te vernederen? Bespot, bespuwd, uitgejouwd en uitgelachen, zo zit het nu aan de oevers van de Eufraat en de Tigris.
Nu verwacht je: boosheid en bitterheid. Of, veel beter: boete en berouw. Maar van dit alles merk ik in deze psalm niet zoveel of eigenlijk niets. Was daar dan geen reden toe? Het volk Israël was toch niet zomaar weggevoerd? Dat had toch toegelaten vanwege de ten hemel schreiende zonden van zijn zonden van zij volk? De ballingschap was toch één grote strafexpeditie?
Hoe dat alles ook moge zijn, in deze psalm klinkt de stem van de ware Godlovers. Hier zijn zij aan het woord die trouw bleven, al in Jeruzalem, maar ook nu, ver weg in Babel. ‘Dit is ons overkomen, maar wij zijn nu niet vergeten, uw verbond verloochenden wij niet.’Hier is de trouwe minderheid van het volk aan het woord, een vroom restant van het oude Godsvolk. Wat je ervan leren kunt? Dat je ondanks alles wat je uit het lood slaat, geroepen wordt op Gods weg te blijven gaan.

Heer, zie toch, onder zoveel slagen
bleven wij altijd naar U vragen,’
trouw aan ’t verbond dat Gij ons gaf.
Wij weken van uw weg niet af,
zelfs niet toen in de duisternis
uw slaande hand ons achterhaalde
en waar de jakhals meester is
de nacht des doods over ons daalde.

MARIO216 · Berichten: 4992

Hoop een rondreis, Beter-uit, te gaan maken door Turkije. Twee weken lang.

MARIO216 · Berichten: 4992

ANNIKA155 schreef:

Geen mooie versie. Ik wil m op een MP3 zetten. Als je nog andere suggesties hebt? Knipoog smiley

Heb een programma op mijn laptop die youtube liedjes om kan zetten in MP3

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 13 April, Psalm 44: 1-9; Geen boog.

Of ik nu wil of níet! – ik zal wel iets moeten zeggen over wat in deze psalm een grote reden tot blijdschap is: dat God met eigen hand de kinderen van Israël het land Kanaän geschonken heeft. En hoe! God heeft volken verdreven om ruimte te maken zoor zijn eigen volk. Het behoefde er nauwelijks iets voor te doen. De muren van Jericho vielen als speelkaarten in elkaar. Het was alsof Gods rechterhand er zelf aan te pas kwam. Intussen zat Israël niet geheel werkeloos aan de kant. Sterker nog: Israël stootte de belagers neer en vertrapte alle tegenstanders. Kortom: met Gods hulp heeft het volk Israël zich ingevochten in het land dat God het had beloofd. En dat verhaal wordt nu doorverteld, van geslacht op geslacht. Een sterk staaltje van Gods macht!
Wat moet ik, mens van de 21ste eeuw, met dit alles aan? Is de Vader van onze Heer Jezus Christus zó? Is dit de God die wij kennen uit het evangelie? Laat Hij volken vertrappen omdat Israël zo hoognodig een eigen land moet hebben? Of behoren al deze geschiedenissen tot de categorie sterke verhalen? Zijn de kinderen van Israël in feite druppelsgewijs het land Kanaän ingetrokken, zoals zoveel nomaden in die tijd met hun kudden verhuisden? Zijn eenvoudige schermutselingen opgeklopt tot complete oorlogen des Heren? Of zijn er inderdaad hevige gevechten geweest, waarvan Israël alleen maar heeft gedácht dat God die wel zou wel willen?
Hoe dan ook, in deze psalm openbaart zich behalve krijgsgeschal ook het groeiende inzicht dat de zaak van de Allerhoogste nooit een kwestie van machtsmiddelen kan zijn. Met bogen en zwaarden komt Gods rijk op aarde.

Geen boog kan mij ter redding wezen baten,
ik wil mij op geen zwaard verlaten.
God, Gij hebt zelf uw volk geleid,
van onze vijand ons bevrijd.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 12 April, Psalm 43; Vleugellam.

Wat is dat toch met die altaren in de psalm? Het lijkt wel alsof die altaren, zo ongeveer het hoogste goed zijn in de beleving van de dichter… En zeker, dat is ook zo. Terecht! Dat altaar zou je kunnen beschouwen als het klokhuis van de tempel. Dat altaar is de plaats van de verzoening. Althans, wanneer met ‘het altaar van God’ het brandofferaltaar wordt bedoeld. Je hebt in de tempel nog een ander altaar: het reukofferaltaar, geplaatst in het heilige. Daar brengt de dienstdoende priester elke morgen en elke avond een reukoffer, een teken van toewijding, een symbool van verzoening van de zonden. Daar worden dieren geofferd, in plaats van mensen. Daar wordt het feest van de vergeving gevierd!
Naar dat altaar verlangt de dichter. Te naderen tot het hart van de tempeldienst, te komen bij de plaats waar het met handen te tasten is, met eigen ogen te zien, met je neus op te stuiven: God verzoent de schuld! En dan bovendien te weten dat de priester binnen de tempel, in het heilige der heilige, mede namens jou, een offer als een gebed tot de Eeuwige – als dat geen vreugde betekent! Daar trekt de dichter zich naar uit, daar verlangt hij naar, met heel zijn hart. Hij bidt om licht en waarheid, in de verwachting en in het vertrouwen dat die hem zullen leiden naar de plaats waar God wonen wil.

Dan ga ik op tot uw altaren,
tot U, o bron van zaligheid.
Dan mag mijn ziel uw heil ervaren
en dankbaar ruisen alle snaren
voor U die al mijn vreugde zijt
en eindloos mij verblijdt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 11 April, Psalm 42: 7-12; Vleugellam.

Twee keer komt het refrein in psalm 42 voor. En dan ook nog aan het slot van de volgende psalm, psalm 43 – de psalm die eigenlijk met psalm 42 één psalm vormt. Telkens wanneer de dichter zich in wanhoop tot God keert of in moedeloosheid in zichzelf naar binnen keert, is daar dat refrein. En wat zegt, wat zíngt dat refrein? Dat het nu eens afgelopen moet zijn! Waarmee? Met dat geweeklaag van de dichter! En dan is het niet een ander, een medemens of de Allerhoogste, die de dichter tot de orde roept, nee, het is de dichter zelf. Hij neemt zijn eigen ziel tot drie keer toe eens flink onder handen. Nu moet het maar eens afgelopen zijn! Stoppen jij! Wat zit je toch te miezeren,man? Wat ben je bedroefd, mijn ziel? Wat ben je toch onrustig in mij? Kijk omhoog! Kop op! Hoop toch eens op God! ‘Eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt.’
Zeker, de dichter van deze psalm weet heel goed waar zijn heil te vinden is. Hij moet alleen zichzelf er telkens weer aan herinneren. Hij moet zichzelf onder handen nemen, toespreken, toezingen. En dat doet hij dan ook. Dat doet hij tot drie keer toe. Eigenlijk moet je daar nooit mee ophouden. Dan moet je leven lang doorgaan, die toespraak tot je eigen ziel. Wee je gebeente als je op een dag die toespraak achterwege laat. Dan is pas echt het einde in zicht! Je mag, je moet, je zúlt de hoop nooit opgeven. Nooit!

Hart, onrustig, vol van zorgen,
vleugellam geslagen ziel,
hoop op God en wees geborgen.
Hij verheft wie nederviel.
Eens verschijn ik voor den Heer,
vindt mijn ziel het danklied weer:
Hij, mijn God, Hij heeft mijn leven
altijd aan de dood ontheven.

MARIO216 · Berichten: 4992

COOTJE711 schreef:

Ga je ook nog in de Rucola handel?? Knipoog smiley

Mijn sla groeit nog steeds als kool eehhh... sla Lachende smiley

Dalijk is het een bed, kun je er op slapen Slapende smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

ANNETTE792 schreef:

Na het succes van het vorige etentje heb ik wederom een tafel geboekt bij dat leuke restaurantje in Kranenburg ( Duitsland)
Vlak over de grens bij Nijmegen en makkelijk te vinden.
Adres: Gasthof zu den Forrellenteich, Dorfstrasse 1 47559 Kranenburg-Nütterden.

http://www.gasthof-forellenteiche.de/home.html

- goede kaart, ruime porties voor lage prijzen
- mag binnen gerookt worden
- een echte aanrader!!
- bei uns ist ALLES großer und beßer...

Datum 21 april om 19.30 uur
Geen kinderen of andere introducees
Tafel voor 15 man m/v

Deelnemers:

- Annette 792
- Pieter 649
- Chatuliem 619
- Erika 129
- Mariska 601
- Trijnie 671
- Leonard480
- Crossroad317
- Marian519
- Annika

- Mario216

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 10 April, Psalm 42: 1-6; Moede hinde.

Waar is nu dat hert gebleven, dat hert uit de oude berijming, dat hijgende hert uit de oude berijming, aan de jacht ontkomen? Dat hert is uit de psalm weggelopen en dat is maar goed ook, want in heel psalm 42 komt dat hert niet meer voor. De psalm spreekt van een hinde. Als een hinde is de ziel. Niet als zo’n heldhaftig hert, het gewichtige gewei fier op de kop! Mijn ziel is zo dapper niet, mijn ziel is een hinde – geen machtige man, maar een gevoelige vrouw. En die o zo tere ziel in mij smacht als een hinde naar levend water, naar water dat klaar is, helder en fris, stromend water, kletterend van de rotsen. Zo smacht mijn ziel naar God. Nee, dat staat er niet. ‘Naar U, o God’ – dat staat er. Hier gaat het niet over God. De psalm spreekt tót God.
Wat is er precies aan de hand, in deze psalm? Wat is de reden van die diepe droefheid? Ach, het is allemaal voorbij, voorgoed voorbij. De pelgrimsweg naar de tempel, de blijde stoet van opgetogen feestgangers, de beurtzang, het loflied, de dans en de muziek – het is allemaal voorbij en nooit, nooit meer komt het nog terug. Vind je het dan vreemd dat je ziel als een hinde is, zo moe, zo sterk verlangend naar het klare water, zo smachtend naar een teugje van God?

Evenals een moede hinde
naar het klare water smacht,
schreeuwt mijn ziel om God te vinden,
die ik ademloos verwacht.
Ja, ik zoek zijn aangezicht,
God van leven, God van licht.
Wanneer zal ik Hem weer loven,
Juichend staan in zijn voorhoven?

MARIO216 · Berichten: 4992

Zal er over nadenken, moet wel van ver komen

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 9 April, Psalm 41; Het bloed der bitterheid.

Er schuilt een geweldige kracht in deze psalm. De zieke mens die dit lied geschreven heeft, kan maar niet geloven dat God hem aan zijn bittere lot zal overlaten. Zo is God niet! De Eeuwige zal niemand die zelf heeft laten omgezien naar wie hulp nodig had, wanhopig en hulpeloos laten creperen. Op zijn ziekbed zal Hij hem tot steun zijn. ‘Hoe lang hij ook ziek ligt, u keert zijn lot ten goede.’
Dat moet je dan wel geloven, als je lang ziek bent… Vanzelfsprekend is dat niet. De dagen kruipen voorbij, de uren zijn niet meer te tellen. Je ligt er je ligt. Of je zit, in je leunstoel, in je rolstoel. En God? In geen velden of wegen te bekennen. Je bidt de hemel blauw, je soebat alle hemelse hulptroepen bij elkaar – niets helpt, geen verandering te bespeuren. En intussen lachen je goddeloze collega’s achter jouw rug; ‘Zie je nu wel, dat hele geloof in die God van hem stelt niets voor, helemaal niets. Hij is zo ziek als een hond en dat zal ie wel blijven ook. Jammer voor hem, maar je kunt er wel iets van leren: dat het geloof je ook geen centimeter verder brengt.’ En zo laten ze je alleen achter, in je’ En zo laten ze je alleen achter, in je misère: zelf je beste vrienden. Vanouds heeft de kerk bij deze psalm aan Judas gedacht. At hij niet met Jezus nog samen van het brood, voordat hij zijn Heer overgaf in de handen van wie Hem haatten? Van je vrienden moet je het maar hebben…

En toch: ‘U keert zijn lot ten goede!’ Hoe bitter dat ziekbed moge zijn, bij voorbaat proeft de dichter al het zoet van de genezing: het licht van Pasen!

Heil hem die de geringe helpt in nood,
hem helpt in nood de Heer.
De Heer bewaart zijn leven voor de dood,
herstelt hem in zijn eer.
Wat deert hem of zijn vijand hem bespot,
als Gij de redder zijt?
De Heer is hem een groot en helpend God
op ’t bed der bitterheid.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 8 april, Psalm 40: 14-18; Kom.

Soms denk ik: ik begrijp God niet. Nu zijn er al eeuwen en eeuwen mensen zoals de dichter van deze psalm, mensen die vurig verlangen naar Hem. We hopen op de dag waarop Hij recht zal doen op aarde. We doen wat ook in deze psalm overluid wordt gedaan: we smeken, soebatten of God niet langer wil wachten maar eindelijk, nú, nu direct zal doen wat Hij belooft. Sinds de komst van Jezus op aarde, roept de kerk: ‘Kom, Heer Jezus, kom haastig!’ Maar het lijkt wel alsof de hemel als een winkel is: dicht wegens vakantie. Of: wegens verbouwing tijdelijk gesloten.
Dat laatste is misschien nog niet eens zo’n gekker gedachte: wegens verbouwing tijdelijk gesloten. Soms zie je dat een winkelier tijdens een verbouwing zijn zaak elders, zo goed en kwaad als het gaat, voortzet. Zo – zou je kunnen zeggen – heeft God zijn werkterrein verplaatst: van de hemel naar de aarde. Min of meer incognito werkt Hij, niet alleen onder mensen, maar ook door mensen. Door mensen heen komt Hij tot ons. Terwijl in de hemel druk gebouwd wordt aan de nieuwe stad, het hemelse Jeruzalem, zet Hij hier op aarde zijn werk voort. Wat zou God graag gratis en voor niets ons zijn liefde verkopen! Maar we herkennen Hem niet, wij zien medemensen niet als zijn winkelbedienden aan, maar hooguit als radeloze klanten. En intussen roepen wij: Wacht niet langer, kom! Maar in Christus ís Hij gekomen. En in mensen komt Hij nog steeds tot ons. Ook vandaag.

Laat wie uw heil beminnen hier en nu
in U verheugd zijn, U ter eer
uitroepen: groot is onze Heer!
Laat wie U zoeken jubelen in U!
Al leef ik in ellende,
de Here zal het wenden,
de Heer ziet naar mij om.
Gij die mijn helper zijt,
mijn God die mij bevrijdt,
o toef niet langer, kom!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 7 April, Psalm 40: 10-13; Met een blijmoedig hart.

De dichter hangt het aan de grote klok, de hele wereld mag het weten: dat God goed is, liefdevol en trouw. Frank en vrij zegt hij het aan heel het verzamelde Godsvolk, vrolijk verkondigt hij de vreugdevolle tijdlijn van Gods bevrijding. Hij doet het zelfs, zo zegt de psalmberijming, ‘met een blijmoedig hart.’
Die laatste uitdrukking is weer zo’n verrukkelijke stoplap. Dat wil zeggen, de psalmberijming – ik verwijt hem niets! – had nog een regeltje nodig om zijn couplet af te ronden. En wat doe je dan? dan varieer je nog even door op een bekend thema. Dat thema is in deze psalm: niet zwijgen over Gods goedheid! En voortdurend op dat thema ziet de berijmer de oorspronkelijke dichter als een mens ‘met een blijmoedig hart’. Van zulke blijmoedige harten zou je er nog wel wat meer willen hebben in de kerk. En niet alleen in de kerk, ook buiten de kerk! Je zou willen dat met meer blijmoedigheid het evangelie zou worden verkondigd, her en der en overal. En dan bedoel ik met ‘blijmoedigheid’ niet dat quasi opgewekte gedoe van hemels kijkende goodwillers die als op commando weer eens een uurtje gemeenschappelijk blijmoedig staan te doen… nee, ik bedoel er échte blijdschap mee, innerlijke vreugde die doorstraalt door alles wat je denkt, zegt en doet. Het is die blijmoedigheid, die ons zelfs in tijden van tegenslag moet geeft voor morgen.

Ik breng de blijde boodschap van uw recht
aan al wie U zijn toegedaan,
dat zij uw wonderen verstaan
in ’t woord dat Gij mij op de lippen legt.
Ik spreek dat woord met klaarheid,
opdat uw trouw en waarheid
door elk begrepen wordt.
Heer, ik weerhoud mij niet,
maar loof U in mijn lied
met een blijmoedig hart.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 6 April, Psalm 40: 5-9; Gelukkig.

‘Gelukkig’, zeggen de mensen dan. ‘Gelukkig dat je nog gezond bent. Gelukkig dat je nog auto kunt rijden. Gelukkig dat je nog werk hebt. Gelukkig dat je…’ Maar wat is eigenlijk ‘geluk’? Wanneer is een mens werkelijk gelukkig? Als ie tevreden is? Sommige mensen zijn met weinig tevreden. Andere mensen zijn nooit tevreden. Hangt ‘geluk’ helemaal af van mijn eigen, toevallige stemming? Is er in het geheel geen objectieve thermometer waaraan je kunt aflezen in welke mate iemand gelukkig is? Ja! De psalm van vandaag biedt ons zo’n geluksthermometer aan. Gelukkig is de mens die op de Eeuwige vertrouwt. Daar kun je aan aflezen in welke mate iemand gelukkig is! Maar dan wel goed lezen: er staat in de psalm niet: Gelukkig is de mens die vertrouwt op God. Er staat: ‘Gelukkig de mens die vertrouwt op de Heer.’ Vier letters, vier hoofdletters – wat een kapitaal! Het zijn vier letters van de Godsnaam in het Hebreeuws, de veelzeggende karakteristieken van die ene, specifieke, wonderbaarlijke God van Israël. Hij mag geen Naam hebben! Niemand kan Hem kennen. Deze verborgen God laat zich alleen kennen met een werknaam: Ik ben die Ik ben. Je moet mij nemen zoals Ik ben. Maar ook: Ik zal bij je zijn, Ik zal je ziel bewaren! Pas echt gelukkig ben je als je in deze God fiducie hebt…

Zalig is de man die op de Heer vertrouwt.
geen acht slaat op de eigenwaan
van die hun eigen wegen gaan,
maar die leugen uit zijn leven houdt.
Mijn God, ik wil U roemen
en al uw daden noemen,
niets is aan U gelijk.
Wil ik ze tellen, Heer,
ik zie er telkens meer,
’t gaat boven mijn bereik.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 5 April, Psalm 40: 1-4; Vaste grond.

Vaste grond! Daar kan je de hemel voor danken, als je bang was in het drijfzand weg te zinken... Op je blote knieën prijs je de Allerhoogste, zodra je niet meer bang hoeft te zijn dat je voor altijd weg zult zinken in een bodemloze put, in een modderstroom die je aan alle kanten insluiten zal. God dank: een rots! Vaste grond!
Op allerlei manieren kan het gebeuren: dat de vaste grond onder je voeten wegzakt. Het verlies van een geliefde, de verbreking van een relatie, ontslag, werkeloosheid – er zijn duizenden oorzaken die kunnen leiden tot een ontworteld bestaan, een leven op drift. Burnout is ook zo’n valkuil. Jarenlang kon je het allemaal uitstekend aan. Je deed alles wat er gedaan moest worden, met liefde en vreugde en met het grootste gemak. Maar opeens was alles uit en over. Alsof de aarde onder je openspleet! Alsof je op water wandelen moest… Alsof je elk moment weg kon zakken in een beerput van ellende! En ga dan maar eens verder… ‘Je moet zien dat je gauw weer opkrabbelt’, hoor je een stem in jezelf zeggen. Maar van opkrabbelen is geen sprake. Krabbelen is het enige dat nog overschiet: krabbelen langs dichte muren en gesloten deuren, krabbelen als een gek. En God? Die is weg. Nergens te bekennen. Geen vriend meer. Een vijand. Geen bevrijder meer. Een loerende beer, een keiharde rechter. Totdat – wie weet hoe? – die beer een Heer blijkt te zijn, die rechter je redder! En dat kun je alleen nog maar zingen, een loflied voor Hem!

Met heel mijn hart heb ik de Heer verwacht,
Hij heeft gehoord naar mijn gebed,
mij uit de modderpoel gered,
mijn voet weer op een vaste grond gebracht.
Hij heeft mij doen herleven,
mij in de mond gegeven
een nieuw lied tot zijn eer.
Laat ieder die het zag
stil zijn van diep ontzag
en hopen op de Heer.

MARIO216 · Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Dat ik de hele nacht uit mijn slaap ben gehouden door Wallie en Igor, de walrussen die hier vlak bij huizen.......en ik denk meerdere mensen van de binnenstad.... Boze smiley

Of weet Mario hier meer van? Die was daar toch een dag trainer? Engeltje smiley

Wat een afzetters is de gemeente Harderwijk, betaalde me blauw aan parkeergeld. Had jij geen plekkie voor me over??

MARIO216 · Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Dat ik de hele nacht uit mijn slaap ben gehouden door Wallie en Igor, de walrussen die hier vlak bij huizen.......en ik denk meerdere mensen van de binnenstad.... Boze smiley

Of weet Mario hier meer van? Die was daar toch een dag trainer? Engeltje smiley

Ik stond waarempel daar te denken waar ze woonde. Jammer dat ik het nummer van het huis niet meer wist. Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

MARIO216 · Berichten: 4992

Ben dan helemaal vrij!

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 4 April, Psalm 39: 10-14; Zoals een vreemdeling.

Opeens zie ik hem staan: de verloren zoon. Hij is – bij wijze van spreken – de dichter van deze psalm! Hij is het: die jongste van de twee zonen uit dat aangrijpende verhaal van Jezus! In den vreemde schaamt hij zich voor zijn vrienden. Had hij ze trouwens nog wel? Waren ze niet allemaal op de loop gegaan zodra zijn geld op was en hij niet langer kon feesten en beesten maar bij de varkens leven moest? In zijn gebroken hart brandt een vuur van schuldbesef. Pijnlijk beseft hij hoe leeg het leven is zonder thuis, zonder zijn vader. Misschien kan hij als knecht nog een plekje bij hem krijgen… Daar komt hij, bedeesd, vertwijfeld, compleet kapot vanwege wat hij heeft misdaan. Op zijn rug, loodzwaar, een pak vol eigen schuld – een verslagen mens, een vreemdeling. Juist dát besef vervult ook de dichter van de psalm, waarvan we vandaag het einde lezen.
Net als zijn voorouders voelt hij zich een vreemde, een gast op aarde, een bijwonder – geen huisgenoot, geen kind. Hoe komt dat? Dat komt door dat schuldbesef, door dat knagende zelfverwijt: alles verkeerd gedaan, alles verprutst, alles verknoeid, bij de beesten af geleefd, geld en goed verkwanseld, mijn leven vergooid – o God, help me toch!
En helpt God? Als een vader staat Hij op de uitkijk, met uitgebreide armen! Mijn kind, mijn zoon – dood was je, levend zul je wezen! Welkom thuis! Eet en drink, brood en wijn, word bekleed met de mantel der gerechtigheid en geniet naar hartelust – jij bent mijn beminde! Had de dichter van de psalm deze gelijkenis maar gekend… Of komt ook hij, dankzij zijn klaaglied, zingend thuis? Vast en zeker.

Hoor mijn gebed, Heer, neem mijn smeking aan
en laat mij tot U naderen.
Gelijk een vreemdling klop ik bij U aan,
Een gast, als al mijn vaderen.
Laat van mij af, opdat ik vreugd verwerf,
Voordat ik henenga en sterf.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 3 April, Psalm 39: 6-9; Alleen op U.

De dichter heeft geen hoge pet op van de kwaliteit van zijn leven. En ook over de kwantiteit van zijn leven. En over de kwantiteit, de duur van zijn aards bestaan, is hij niet erg optimistisch. Het is niets dan een handbreed lang, het is allemaal lege lucht, een vluchtige schaduw. Zo komt hij dan tot zijn uitroep: ‘Wat heb ik dan te verwachten, Heer? Mijn hoop is op u gevestigd.’ Dat laatste klinkt opeens weer hoopvol! God kan hem helpen – daar ziet de dichter naar uit, daar hoopt hij op. Maar wat hoopt hij dan precies? Dat God hem van al zijn zonden zal bevrijden en hem zo de spot en de hoon van de goddelozen zal besparen. Met andere woorden, hij hoopt dat hij nu eindelijk eens verlost zal worden van de oorzaak waarom God hem wel straffen moet, zodat ook het hoongelach van zijn tegenstanders verstommen zal. Daar ziet hij nog het meest naar uit: dat zijn schuld wordt uitgewist, zijn zonde verzoend, zijn ziel gezuiverd.

In die hoop ga ik vandaag heel dicht bij deze dichter staan. Alleen op U, o God, vestig ik mijn hoop! Er gebeuren in dit leven zoveel verschrikkelijke dingen… En het gaat zo snel voorbij! Gisteren was ik nog een kind, vandaag sta ik midden in het leven en morgen nadert al mijn einde. Lucht is het leven, een schaduw die verglijdt. Maar daar is mee te leven! Daar behoef ik niet op stuk te lopen, als ik maar weten mag dat er Eén is die mij van mijn schuld bevrijdt. Die zekerheid wordt mij in het evangelie geboden! Juist die hoop mag ik hebben, dankzij die Ene, die op zijn God hoopte, toen Hij omringd werd door de duisternis van hemel en aarde. Dankzij Hem weet ik: de pijn die mij in dit leven zo af en toe overkomt, mag lijken op een straf van God, maar is goedbeschouwd de barenswee van een nieuwe tijd.

En nu, mijn Heer, wat rest mij nog voor hoop?
Gij blijft alleen mijn toeverlaat.
Verlos mij, schoon ik telkens U ontloop,
stel voor de dwaas mij niet tot smaad.
Ik sluit mijn mond voor U, ik ben verstomd,
Want Gij zijt God, van wien het komt.