zelf geloven/familie niet gelovig

Berichten: 21

Een paar jaar geleden ben ik in contact gekomen met de vrij evangelische kerk.
Ik stond er eerst beetje sceptisch tegenover maar door er te blijven komen ben ik me er heel erg gaan thuisvoelen.
Mijn ouders zijn van huis uit katholiek, ze doen er echter niets mee, gaan nooit naar de kerk, zelfs in de jaarlijkse nachtmis kwam de klad.
Toen ze hoorden dat ik naar de vrij evangelische kerk ging zijn ze heel erg kwaad geworden. Gingen rondstrooien dat ik in een sekte zit die er op uit is mij bij hen weg te houden.
Op straat word ik uitgescholden voor vieze vuile griffo door hen, ze stoken vrienden van mij op, de kinderen worden tegen me opgezet.
Maar wel tegen de communietijd eisen dat twee van mijn kinderen communie moesten doen. Heb daar lang over nagedacht maar het toch niet gedaan en het besluit aan mn ex over gelaten.
In een vriendenboekje hadden ze heel kinderachtig gezet bij stomste vak op school: godsdienst en vervolgens wel op zondag je kind communie laten doen.
Ik heb zelfs van iemand een hele lange mail gehad met wat ik mijn kinderen aandoe door naar die kerk te gaan. Dat het een schande was..........

Hoewel ik er probeer boven te staan is het toch best lastig. De kinderen staan er tussenin.

Wie herkent dit en hoe ben je er mee om gegaan?

Berichten: 2109

Jammer dat je door andere mensen zo in de kou gezet wordt. Zeker omdat het mensen zijn die net als jou een relatie met God hebben en die ook nog eens zo dichtbij je staan. En het wordt niet echt makkelijker als anderen zo ook nog eens tegen je opgezet worden. Werkelijk een voorbeeld van de moeite die mensen ten deel kan vallen als ze voor God kiezen...echt een enorme strijd. Veel zegen daarbij!

Berichten: 12

Idd heel erg jammer dat mensen zo kunnen zijn, maar ja je kan het hun niet kwalijk nemen. Zij weten niet beter.
Wij mogen ons juist heel rijk noemen en we kunnen alleen maar bidden voor die mensen dat zij ook aangeraakt mogen worden.
Het is idd lastig als je zo in zon positie zit, maar juist zal je nu heel sterk moeten zijn.
Mensen gaan inzien hoe jij aan het veranderen bent. Is alleen maar jaloerse reacties moet je maar denken.
Neem het hun niet kwalijk, ze weten niet beter.
Voor de kinderen is het wel naar. Misschien een idee om ze naar een andere een christelijke school te doen. Ik weet niet hoe oud ze zijn. Maar dat zou misschien een optie zijn.
Tenminste als ze er echt last van hebben.
Praat je wel met je kinderen er over? Dat die kindjes niet beter weten en dat ze het allemaal niet kunnen begrijpen enz...
Mijn zoontje zit op een openbare school, wat ik nu ook heel jammer vind, maar wij zijn juist heel open in ons geloof. Naar ouders toe en naar kinderen. Misschien een idee om eens te gaan praten met elkaar, met die mensen ouders kinderen waarom ze het doen.
De vader van mijn zoon is ook niet gelovig en die had er eerst ook heel veel moeite mee, maar hij ziet mij ook veranderen en ik hoor hem er nooit meer over. Ik leg het bij God neer en je kan er alleen maar voor bidden en zelf de kinderen heel veel mee geven over het geloof.
Het moet natuurlijk ook leuk blijven voor de kinderen.
Ik wens je heel veel sterkte en Gods zegen voor jullie allen.

Berichten: 919

ALICE495 schreef:

Idd heel erg jammer dat mensen zo kunnen zijn, maar ja je kan het hun niet kwalijk nemen. Zij weten niet beter.
Wij mogen ons juist heel rijk noemen en we kunnen alleen maar bidden voor die mensen dat zij ook aangeraakt mogen worden.
Het is idd lastig als je zo in zon positie zit, maar juist zal je nu heel sterk moeten zijn.
Mensen gaan inzien hoe jij aan het veranderen bent. Is alleen maar jaloerse reacties moet je maar denken.
Neem het hun niet kwalijk, ze weten niet beter.
Voor de kinderen is het wel naar. Misschien een idee om ze naar een andere een christelijke school te doen. Ik weet niet hoe oud ze zijn. Maar dat zou misschien een optie zijn.
Tenminste als ze er echt last van hebben.
Praat je wel met je kinderen er over? Dat die kindjes niet beter weten en dat ze het allemaal niet kunnen begrijpen enz...
Mijn zoontje zit op een openbare school, wat ik nu ook heel jammer vind, maar wij zijn juist heel open in ons geloof. Naar ouders toe en naar kinderen. Misschien een idee om eens te gaan praten met elkaar, met die mensen ouders kinderen waarom ze het doen.
De vader van mijn zoon is ook niet gelovig en die had er eerst ook heel veel moeite mee, maar hij ziet mij ook veranderen en ik hoor hem er nooit meer over. Ik leg het bij God neer en je kan er alleen maar voor bidden en zelf de kinderen heel veel mee geven over het geloof.
Het moet natuurlijk ook leuk blijven voor de kinderen.
Ik wens je heel veel sterkte en Gods zegen voor jullie allen.

Claudia....jij mag zelf beslissen naar wat voor een kerk je gaat en waar
jij je thuis voelt is erg belangrijk.
Ouders kunnen inderdd. wel eens gekwetst reageren, zij voelen dan zich tekort schieten, denken dat zij het niet goed hebben gedaan, vertel
ze dat duidelijk, dat dat het niet is.
Heel veel sterkte toegewenst en Gods Zegen.

Warme groetjes van Eva.

Berichten: 1464

CLAUDIA469 schreef:

Een paar jaar geleden ben ik in contact gekomen met de vrij evangelische kerk.
Ik stond er eerst beetje sceptisch tegenover maar door er te blijven komen ben ik me er heel erg gaan thuisvoelen.
Mijn ouders zijn van huis uit katholiek, ze doen er echter niets mee, gaan nooit naar de kerk, zelfs in de jaarlijkse nachtmis kwam de klad.
Toen ze hoorden dat ik naar de vrij evangelische kerk ging zijn ze heel erg kwaad geworden. Gingen rondstrooien dat ik in een sekte zit die er op uit is mij bij hen weg te houden.
Op straat word ik uitgescholden voor vieze vuile griffo door hen, ze stoken vrienden van mij op, de kinderen worden tegen me opgezet.
Maar wel tegen de communietijd eisen dat twee van mijn kinderen communie moesten doen. Heb daar lang over nagedacht maar het toch niet gedaan en het besluit aan mn ex over gelaten.
In een vriendenboekje hadden ze heel kinderachtig gezet bij stomste vak op school: godsdienst en vervolgens wel op zondag je kind communie laten doen.
Ik heb zelfs van iemand een hele lange mail gehad met wat ik mijn kinderen aandoe door naar die kerk te gaan. Dat het een schande was..........

Hoewel ik er probeer boven te staan is het toch best lastig. De kinderen staan er tussenin.

Wie herkent dit en hoe ben je er mee om gegaan?

hoi claudia
ik herken je probleem,heb er zelf middenin gezeten .ben ook rk opgegroeit.
mijn ervaring is dat je jezelf moet blijven en niet met hen in discussie gaan.probeer hen niet te overtuigen wie wel of geen gelijk heeft
het mag voor jou een gebedszaak worden.
snap best dat het moeilijk is want het doet pijn als je door je ouders afgewezen wordt,want zo voel je het waarschijnlijk
(was bij mij tenminste)
toch heeft uiteindelijk de liefde het gewonnen want na 30 jaar mocht ik op het sterfbed van beide ouders met hen bidden.
vooral mijn moeder die erg anti evangelisch was wilde dat juist ik specifiek met haar bad.dat is het mooiste wat God mij op dat moment gegeven heeft betreffende mijn fam.
probeer een getuigen te zijn door je levenshouding en niet met evangeliserende woorden .
wonen de kids bij jou leer hen dan de liefde van God en leer ze bidden voor hun fam.zeg dat zij Jezus liefde NOG NIET kennen zoals jullie het kennen
ik weet niet hoe oud je kids zijn dus kan hier nog weinig op in spelen
ik ben toendertijd als volwassene gedoopt ,mijn natuurlijke fam.weigerden te komen.maar God gaf mij nieuwe fam.in Zijn gemeente.
bij mijn trouwen zijn ze geweest en werd er naderhand smadelijk gedaan over de dienst,geeft niet ze hebben het gezien.
toen ik kids kreeg kwamen ze niet bij de opdrachtdienst en was vooral mijn moeder erg boos dat mijn kids niet rk gedoopt werden.
ik heb het hun uitgelegd en daarmee was de kous af voor mij
bij verjaardagen vierde ik die eerst gescheiden dus fam en christenvrienden appart.
later niet meer omdat ik hen wilde laten zien dat ze ook gewoon op deze werled leefden en dat t echt geen sekte was.
soms was er dan toch iemand die hen probeerde te overtuigen en dan vroeg ik gewoon of men dat niet meer wilde doen om de sfeer goed te houden,en dat werkte prima,zolang men niet over het geloof praattte.
de boze reacties van ouders komen vaak voort uit het niet snappen en de pijn en angst je te verliezen en hun kleinkinderen te verliezen.
ook mijn ouders dachten dat ik een een sekte zat maar door toch steeds thuis te komen en gewoon te blijven hebben ze mogen zien dat het niet zo was ,woorden konden hen niet overtuigen maar mijn leven wel.
daarom raad ik je aan ,bid en blijf liefdevol ook al komen er irritaties.
weet dat het niet makkelijk is maar liefde overwint.als je dit kunt kom je los en zul je losgelaten worden zodat je zelf geestelijk kunt groeien,
ook voor je kids is dat heel belangrijk.
wil je meer weten dan mail je me maar
bless you Grace

Berichten: 21

Dank je voor jullie lieve reacties.
Wat ontzettend knap van....even je naam vergeten........dat je na 30 jaar aan het sterfbed bent gaan zitten.
Ik heb er nl heel erg mee in de knoop gezeten: vergeven.
Nu is het niet alleen dit hoor want er heeft ontzettend veel gespeeld dus dit was echt maar een druppel van de gloeiende plaat zullen we maar zeggen Lachende smiley

. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het ooit goed komt tussen ons. Nu zou ik het ook niet kunnen, aan het sterfbed van hen zitten.
Misschien heeft het tijd nodig, misschien dat God me op dat moment heel veel steun geeft dat ik het toch doe, ik weet niet. En juist dat niet weten maakt me dat ik me schuldig voel. Want we horen te vergeven, want God vergeeft ook al onze zonden.

De kids op een andere school is ook geen optie. Mn ex doet van alles om te dwarsbomen en zou nooit en te nimmer toestemming geven om naar een andere school te gaan. Alleen al het woord Christelijk en hij steigert al helemaal.
Het is voor dekinderen heel erg zielig. Als ze bij mij zijn juichen als ze op zondagmiddag weer naar de vereniging mogen, de zondagmorgen stuiteren ze want joepie we mogen naar de kindernevendienst en kunnen we knutselen. En zoals opa en oma het zeggen, zouden ze daar zeggen dat ze de kerk haten. Dus ja........

De tijd zal het leren en op God vertrouwen dat er een oplossing komt...

Berichten: 12

CLAUDIA469 schreef:

Een paar jaar geleden ben ik in contact gekomen met de vrij evangelische kerk.
Ik stond er eerst beetje sceptisch tegenover maar door er te blijven komen ben ik me er heel erg gaan thuisvoelen.
Mijn ouders zijn van huis uit katholiek, ze doen er echter niets mee, gaan nooit naar de kerk, zelfs in de jaarlijkse nachtmis kwam de klad.
Toen ze hoorden dat ik naar de vrij evangelische kerk ging zijn ze heel erg kwaad geworden. Gingen rondstrooien dat ik in een sekte zit die er op uit is mij bij hen weg te houden.
Op straat word ik uitgescholden voor vieze vuile griffo door hen, ze stoken vrienden van mij op, de kinderen worden tegen me opgezet.
Maar wel tegen de communietijd eisen dat twee van mijn kinderen communie moesten doen. Heb daar lang over nagedacht maar het toch niet gedaan en het besluit aan mn ex over gelaten.
In een vriendenboekje hadden ze heel kinderachtig gezet bij stomste vak op school: godsdienst en vervolgens wel op zondag je kind communie laten doen.
Ik heb zelfs van iemand een hele lange mail gehad met wat ik mijn kinderen aandoe door naar die kerk te gaan. Dat het een schande was..........

Hoewel ik er probeer boven te staan is het toch best lastig. De kinderen staan er tussenin.

Wie herkent dit en hoe ben je er mee om gegaan?

Claudia,

Ken jij die cd van Marcel en Lydia Zimmer betreft de cd Top tot teen?
Daar staat een heel mooi nummer op: JIj hoort bij mij.
Het is een christelijke cd voor kinderen.
Dat nummer gaat idd over dat het leven van een christen heel moeilijk is.
Echt als je dat luisterd is dat zo mooi. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar dat zou ook wel fijn zijn als ze daar naar luisteren. Het zijn sowieso hele leuke nummers op. Mijn zoontje vind het helemaal geweldig en als je ziet hoe hij er ook mee om gaat.
Ik hoop echt zo dat het allemaal goed komt.
Leg het idd in Gods hand en bid voor je ex en je ouders. Zij weten niet beter. En jij wel. Laat jij dan de verstandige wezen en probeer het te negeren wat ze zeggen en probeer kalm te blijven. Echt probeer voor ze te bidden.
Ik heb het ook gedaan en de relatie tussen de vader van mn zoontje is al een stuk beter geworden dan in het begin dat we net tot geloof zijn gekomen.
Praat veel met je kinderen dat ze het ook begrijpen waarom ze dat doen. Omdat ze niet beter weten.
Ik zal even voor je kijken als ze het nummer van marcel en lydia zimmer op you tube hebben staan en zo niet is het echt een aanrader om naar de evangelische bookshop te gaan om die cd te luisteren of te halen. Ik vind hem echt heel erg mooi. En zal ook zeker niet verkeerd zijn voor je kinderen.
Als ik wat voor je kan betekenen, trek alsjeblieft aan de bel bij mij.
Daar zijn wij als broeders en zusters toch voor, om elkaar te helpen???
En misschien een idee om dit voor te leggen in het gebed hier op CM. Kan nooit geen kwaat, in tegen deel zelfs. Vraag of mensen voor jullie willen bidden.
Ik ga het wel mee nemen.

Groetjes alice

Groetjes alice