Het Uwe en het mijne

Berichten: 4

Ik weet niet van wie dit gedicht is, dat mijn dominee aan mij gestuurd heeft toen ik over de dood van mijn vriendin worstelde.Het gaf me veel troost en ik wil het graag met jullie delen:
Hartelijke groet Tanja

Het Uwe en het mijne.

‘k Hield vast omsloten in mijn hand
een schone edelsteen;
zo zuiver en zo schitterend
vond ik er nimmer een.
Het was mijn eigendom, mijn schat,
geschenk van God, de Heer,
geen ander die ’t bewaken zou
zo liefdevol en teer.

Doch zie, daar vroeg op zek’re dag
de Meester mijn juweel,
Ik smeekte Hem: “Ach Vader nee!
dat niet, dat is teveel!”
Toen sprak de Meester zacht tot mij:
“Ik doe ’t uit liefde, kind,
opdat gij eenmaal in Mijn kroon
het schoner weder vindt.”

“Ach Meester, ’t is mijn grootste schat,
mijn wond’re diamant;
ik zal er trouw voor zorgen Heer,
met liefdevolle hand.”
“Dat weet ik”, sprak des Vaders stem,
“maar als men rooft uw steen?
Geen dief heeft ooit de drempel van
Mijn woning overschreên.

En waar uw dierbaar kleinood is,
daar zal uw hart ook zijn,
uw schat is u slechts voorgegaan
en straalt in zonneschijn.”
God sprak – mij trof een diepe
blik vol deernis, mild en zacht –
toen heeft Hij stil mijn kostb’re schat
in veiligheid gebracht.

In ’t vale, bleke morgenlicht,
stond ik, verblind van smart
en drukte toen de lege doos
zacht schreiend aan mijn hart.
Toch sprak ik: “Meester ik vertrouw
op Uw onfeilbaar Woord;
ik weet dat nu mijn liefst bezit
ons beiden toebehoort.”

Berichten: 109

Dit gedicht is zooo mooi en bijzonder en is mij ook tot steun geweest bij het verlies van een dierbare. Bedankt voor het delen Tanja!

TAN247 schreef:

Ik weet niet van wie dit gedicht is, dat mijn dominee aan mij gestuurd heeft toen ik over de dood van mijn vriendin worstelde.Het gaf me veel troost en ik wil het graag met jullie delen:
Hartelijke groet Tanja

Het Uwe en het mijne.

‘k Hield vast omsloten in mijn hand
een schone edelsteen;
zo zuiver en zo schitterend
vond ik er nimmer een.
Het was mijn eigendom, mijn schat,
geschenk van God, de Heer,
geen ander die ’t bewaken zou
zo liefdevol en teer.

Doch zie, daar vroeg op zek’re dag
de Meester mijn juweel,
Ik smeekte Hem: “Ach Vader nee!
dat niet, dat is teveel!”
Toen sprak de Meester zacht tot mij:
“Ik doe ’t uit liefde, kind,
opdat gij eenmaal in Mijn kroon
het schoner weder vindt.”

“Ach Meester, ’t is mijn grootste schat,
mijn wond’re diamant;
ik zal er trouw voor zorgen Heer,
met liefdevolle hand.”
“Dat weet ik”, sprak des Vaders stem,
“maar als men rooft uw steen?
Geen dief heeft ooit de drempel van
Mijn woning overschreên.

En waar uw dierbaar kleinood is,
daar zal uw hart ook zijn,
uw schat is u slechts voorgegaan
en straalt in zonneschijn.”
God sprak – mij trof een diepe
blik vol deernis, mild en zacht –
toen heeft Hij stil mijn kostb’re schat
in veiligheid gebracht.

In ’t vale, bleke morgenlicht,
stond ik, verblind van smart
en drukte toen de lege doos
zacht schreiend aan mijn hart.
Toch sprak ik: “Meester ik vertrouw
op Uw onfeilbaar Woord;
ik weet dat nu mijn liefst bezit
ons beiden toebehoort.”

Berichten: 4863

Ik kende het ook...heel mooi!!!

Berichten: 4097

Fijn dat je er zoveel troost uit put.

Echter kan ik er God niet in terug vinden. Dood bestaat, ziekte bestaat en daar hebben we mee te dealen op aarde als gevolg van van alles. Als God inderdaad zo zou redeneren vind ik er niks liefdevols aan. En ik denk dat Zijn hart meehuilt bij het feit dat mensen geliefden moeten loslaten en verliezen.

Berichten: 109

Ook Jezus weende bij het graf van Lazarus, zijn vriend, die stierf. Johannes 11: 35

JOL252 schreef:

Fijn dat je er zoveel troost uit put.

Echter kan ik er God niet in terug vinden. Dood bestaat, ziekte bestaat en daar hebben we mee te dealen op aarde als gevolg van van alles. Als God inderdaad zo zou redeneren vind ik er niks liefdevols aan. En ik denk dat Zijn hart meehuilt bij het feit dat mensen geliefden moeten loslaten en verliezen.

Berichten: 4097

JANE866 schreef:

Ook Jezus weende bij het graf van Lazarus, zijn vriend, die stierf. Johannes 11: 35

Ja ... alleen had Hij de macht om doden op te doen staan.

Berichten: 1149

JOL252 schreef:

Ja ... alleen had Hij de macht om doden op te doen staan.

Toch sprak ik: “Meester ik vertrouw
op Uw onfeilbaar Woord;
ik weet dat nu mijn liefst bezit
ons beiden toebehoort.”
In dit gedeelte haal ik wel dat God ons ondanks ons verdriet de zekerheid geeft dat onze "schat" bij hem geborgen is. Onze "schat" mag nu deel hebben aan Gods Heerlijkheid en dat is dankzij Jezus offer.

Berichten: 4097

PIETER619 schreef:

Toch sprak ik: “Meester ik vertrouw
op Uw onfeilbaar Woord;
ik weet dat nu mijn liefst bezit
ons beiden toebehoort.”
In dit gedeelte haal ik wel dat God ons ondanks ons verdriet de zekerheid geeft dat onze "schat" bij hem geborgen is. Onze "schat" mag nu deel hebben aan Gods Heerlijkheid en dat is dankzij Jezus offer.

Ja, geen twijfel. Maar de redenatie van de god in dit gedicht betwijfel ik. Alsof onze God op die manier zou redeneren en ons om bijzondere redenen mensen weg neemt en daar moet dan troost in liggen? Dood is niet mooi maar een laatste vijand. Dood is onredelijk en niets ontziend. Het enige is dat wij het een plek in ons leven kunnen geven in het nu en daarin wil God nabij zijn.

Berichten: 1149

JOL252 schreef:

Ja, geen twijfel. Maar de redenatie van de god in dit gedicht betwijfel ik. Alsof onze God op die manier zou redeneren en ons om bijzondere redenen mensen weg neemt en daar moet dan troost in liggen? Dood is niet mooi maar een laatste vijand. Dood is onredelijk en niets ontziend. Het enige is dat wij het een plek in ons leven kunnen geven in het nu en daarin wil God nabij zijn.

Klopt, zie het meer als dat God dat pas doet als Hij de tijd er rijp voor vindt,n gelijk Hij deed bij mijn vader, hem genas door hem naar de Hemel te halen en zo uit zijn aardse lijden te verlossen.

Berichten: 109

Ik vind dit lastig. Wanneer is de tijd rijp? Is de tijd bijv. rijp als iemand plotseling op jonge leeftijd sterft? Gods raadselen zijn mij hierin te hoog en te diep...

PIETER619 schreef:

Klopt, zie het meer als dat God dat pas doet als Hij de tijd er rijp voor vindt,n gelijk Hij deed bij mijn vader, hem genas door hem naar de Hemel te halen en zo uit zijn aardse lijden te verlossen.

Berichten: 4863

JANE866 schreef:

Ik vind dit lastig. Ik weet lijden is erg en dood betekent gemis. Maar is de tijd rijp als het een plotseling overlijden betreft op jonge leeftijd? Gods raadselen zijn mij hierin te hoog en te diep...

Jouw woorden...doen me besluiten te reageren...
Ook al vind ik het moeilijk..
In het gedicht hier beschreven is het zo menselijk.
We willen immers toch alles koesteren en bij ons houden wat ons lief en dierbaar is?
En ik blijf zeggen...denken...niemand gaat toch UIT dit leven als het naar Gods maatstaven nog geen tijd is??
Maar sta dan maar eens bij het ziekbed van een geliefde waarvan je weet hij of zij red het niet...
Sta bij het graf van een geliefde...

Zo lag ik in bed...net bevallen van een levenloos kindje.
Tegen de arts heb ik geschreeuwd...Waarom moest dit zo gebeuren...konden jullie hem echt niet redden??
Die arts zei de woorden: We zijn God zelf niet!! (Hij sloeg met zijn vuist op de rand van mijn bed...niet uit kwaadheid...maar onmacht..het deed de man ook wat...

Nog geen 3 maanden daarna kwam ik in contact met ouders die het ook mee moesten maken...
Op het kaartje stond vermeld...
""Nog eer je was geboren, had God je reeds bemind!""
Toen ik de ouders had gesproken begreep ik die woorden...maar ik heb ze NOOIT kunnen zeggen...want ik was op de 1 of andere manier nog kwaad...

Als het om een kind op jonge leeftijd gaat..
Krijgen we onze kinderen niet te leen?
We krijgen ze van God...we mogen er voor zorgen...
Maar iedereen ...geen mens uitgezonderd...moet gaan...

Soms haalt God Zijn kind van deze aarde...vanuit de moeite en het verdriet...en zegt...
""Er is een betere plaats voor jouw...en die is bij Mij""

En dat is (in ieder geval voor mij) moeilijk te aanvaarden...
Hangen we niet allemaal naar dit aardse leven???
Ik wel...

Berichten: 1621

Ik kende het gedicht niet, mijn eerste reactie was : wat wreed! Een God die iemand van ons afneemt.
Dat er troost te vinden is in het gegeven dat een geliefde van je nu bij de Eeuwige is, is mooi. Als dat het zou moeten zijn wat in het gedicht door zou moeten klinken, dan had de rol van God in dit geheel van mij wel wat anders verwoord mogen worden. Als het antwoord op het waarom van het lijden in deze wereld, het antwoord op het waarom van het verlies van een dierbare is, dat God er de hand in heeft, klinkt dat wel heel eng. Zo`n beeld van God zou ik niet willen maken.
God is erbij, in het lijden, in het verdriet, Hij loopt met ons mee door dit leven. Maar Hij is niet degene die dood en ziekte wil en naar willekeur uitdeelt. Van Hem is wel de toekomst…..kome wat komt!

Berichten: 1149

ZEELAND736 schreef:

Jouw woorden...doen me besluiten te reageren...
Ook al vind ik het moeilijk..
In het gedicht hier beschreven is het zo menselijk.
We willen immers toch alles koesteren en bij ons houden wat ons lief en dierbaar is?
En ik blijf zeggen...denken...niemand gaat toch UIT dit leven als het naar Gods maatstaven nog geen tijd is??
Maar sta dan maar eens bij het ziekbed van een geliefde waarvan je weet hij of zij red het niet...
Sta bij het graf van een geliefde...

Zo lag ik in bed...net bevallen van een levenloos kindje.
Tegen de arts heb ik geschreeuwd...Waarom moest dit zo gebeuren...konden jullie hem echt niet redden??
Die arts zei de woorden: We zijn God zelf niet!! (Hij sloeg met zijn vuist op de rand van mijn bed...niet uit kwaadheid...maar onmacht..het deed de man ook wat...

Nog geen 3 maanden daarna kwam ik in contact met ouders die het ook mee moesten maken...
Op het kaartje stond vermeld...
""Nog eer je was geboren, had God je reeds bemind!""
Toen ik de ouders had gesproken begreep ik die woorden...maar ik heb ze NOOIT kunnen zeggen...want ik was op de 1 of andere manier nog kwaad...

Als het om een kind op jonge leeftijd gaat..
Krijgen we onze kinderen niet te leen?
We krijgen ze van God...we mogen er voor zorgen...
Maar iedereen ...geen mens uitgezonderd...moet gaan...

Soms haalt God Zijn kind van deze aarde...vanuit de moeite en het verdriet...en zegt...
""Er is een betere plaats voor jouw...en die is bij Mij""

En dat is (in ieder geval voor mij) moeilijk te aanvaarden...
Hangen we niet allemaal naar dit aardse leven???
Ik wel...

Heel mooi verwoord Zeeland, de waarom's krijgen we geen antwoord op, maar we mogen wel zeker weten dat wat God doet, nu door het Nieuwe Verbond in Jezus, Hij doet uit (voor ons vaak moeilijk te begrijpen) Liefde.

Berichten: 4097

JANE866 schreef:

Ik vind dit lastig. Wanneer is de tijd rijp? Is de tijd bijv. rijp als iemand plotseling op jonge leeftijd sterft? Gods raadselen zijn mij hierin te hoog en te diep...

Ik weet echt niet of je daar Gods wil hierbij kunt betrekken..... Is het Zijn wil bijvoorbeeld dat er zoveel kinderen verhongeren en sterven aan de andere kant van de globe? Ik denk van niet... Het gebeurt omdat de schepping in scherven ligt. Is het inderdaad Zijn wil dat iemand na jaren van slopende ziekte sterft?
Stel dat het Gods wil is en Hij er de hand inderdaad in heeft waarom dan verdorie zoveel jaar van lijden en verdriet en waarom niet een beetje eerder thuis halen? Ik zie daar werkelijk niks goddelijks in. Ik geloof wel dat God mensen Thuis verwelkomt en Hij is betrokken bij de rouwende omgeving en lijdt mee.

Berichten: 702

JANE866 schreef:

Ik vind dit lastig. Wanneer is de tijd rijp? Is de tijd bijv. rijp als iemand plotseling op jonge leeftijd sterft? Gods raadselen zijn mij hierin te hoog en te diep...

Weet je? De tijd is nooit rijp.
Simpel omdat de dood niet bij het leven hoort. Maar wel een zeer ernstig gevolg is van de zondeval.

Gelukkig, GELUKKIG, GELUKKIG heeft God Zelf voor een oplossing gezorgd om alsnog aan die eeuwige dood te ontkomen.

Daarom zeg ik:
Jezus, mijn Heer en mijn Heiland, mijn Redder en Middelaar, Mijn Raadgever en Medicijnman, vanuit het diepst van mijn hart zeg ik U nogmaals: Dank U dat U hing, waar ik had moeten hangen.

Berichten: 1149

God wil alleen het goede voor ons, dus alle ellende die ons overkomt, is niet van Hem, daar ben ik stellig van overtuigd.

Eigenlijk zou ik haast willen zeggen, lees het gedicht eens met de ogen van God (weet natuurlijk dat dat niet kan, maar bij wijze van spreken).
Wil Hij niet het beste en dus daarom dat wat wij niet willen missen(bijv een dierbare) maar wel terug zullen zien "veilig" stellen?

Toen mijn vader ernstig ziek werd en op 58 jarige leeftijd overleed aan lymfeklierkanker, hebben we en is er tijdens zijn ziekte, heel veel voor gebeden om genezing. Ondanks mijn verdriet kon ik al redelijk gauw inzien, dat God toch verhoord had, alleen niet zo wij wilden.

Zo zijn ook een broer van mij en een jaar of tien later zijn vrouw mijn schoonzus dus ook overleden, 8 eigen kinderen en aanhang en kleinkinderen hier achter blijvend, Ik kon haar overtuigen, bij overlijden van mijn broer, dat mijn broer naar zijn vader en Vader in de Hemel was gegaan. Toen zij die zekerheid kreeg, (ondanks wat de dominee toen vertelde in zijn preek), werd het voor haar dragelijker, maar natuurlijk had zij en wij het ook anders gewild.

Berichten: 2328

ZEELAND736 schreef:

Jouw woorden...doen me besluiten te reageren...
Ook al vind ik het moeilijk..
In het gedicht hier beschreven is het zo menselijk.
We willen immers toch alles koesteren en bij ons houden wat ons lief en dierbaar is?
En ik blijf zeggen...denken...niemand gaat toch UIT dit leven als het naar Gods maatstaven nog geen tijd is??
Maar sta dan maar eens bij het ziekbed van een geliefde waarvan je weet hij of zij red het niet...
Sta bij het graf van een geliefde...

Zo lag ik in bed...net bevallen van een levenloos kindje.
Tegen de arts heb ik geschreeuwd...Waarom moest dit zo gebeuren...konden jullie hem echt niet redden??
Die arts zei de woorden: We zijn God zelf niet!! (Hij sloeg met zijn vuist op de rand van mijn bed...niet uit kwaadheid...maar onmacht..het deed de man ook wat...

Nog geen 3 maanden daarna kwam ik in contact met ouders die het ook mee moesten maken...
Op het kaartje stond vermeld...
""Nog eer je was geboren, had God je reeds bemind!""
Toen ik de ouders had gesproken begreep ik die woorden...maar ik heb ze NOOIT kunnen zeggen...want ik was op de 1 of andere manier nog kwaad...

Als het om een kind op jonge leeftijd gaat..
Krijgen we onze kinderen niet te leen?
We krijgen ze van God...we mogen er voor zorgen...
Maar iedereen ...geen mens uitgezonderd...moet gaan...

Soms haalt God Zijn kind van deze aarde...vanuit de moeite en het verdriet...en zegt...
""Er is een betere plaats voor jouw...en die is bij Mij""

En dat is (in ieder geval voor mij) moeilijk te aanvaarden...
Hangen we niet allemaal naar dit aardse leven???
Ik wel...

Ontroert me natuurlijk heel erg dit te lezen... ook ik heb het van dichtbij mee gemaakt, me dochter met een dood dochtertje,
ze was prachtig.... antwoorden waarom??? nooit gekregen, zullen we wel ook nooit krijgen, wel heb ik een enorme troost dat ik weet dat ze ergens heel dicht bij God is, God nu voor haar zorgt. Net zoals hij bij ons toen was met ons verdriet en het wonder van het medaillon deed wat door het vuur ging van de oven waarin ze werd gecremeerd.
HIj deed dat denk ik, om ons te troosten, ik ben er echt, ik heb de dood overwonnen en vuur ook, daar ben ik met de brand nog meer achter gekomen, vuur....God is sterker dan vuur. Wat overblijft in moeilijke omstandigheden is een vertrouwen op God, die zelfs de dood heeft overwonnen, ook al snappen we niet waarom??? Zijn de omstandigheden, dat je bijna zou denken: waar is God??? En warom God??? gaan geliefden soms dood??? God geeft ons denk ik geen antwoord omdat we niet alles kunnen begrijpen, net zoals me zoontje van zes niet alles begrijpt wat ik hem over de wereld uitleg, dat kan hij niet aan. is nog t e moeilijk voor hem. Ooit ging een broer van me dood, toen was ik God dankbaar... hij was zeer ernstig schrifofeen, geen leuk leven, en dacht laat God er zijn,(geloofde toen nog niet) hij daarna toe gaan, daar is het leven beter voor hem, herrinner me nog goed het moment we afscheid namen van hem bij de kist, ineens kwam er een prachtigge zonnestraal die precies op zijn kist scheen.

Berichten: 2328

ROADY558 schreef:

Weet je? De tijd is nooit rijp.
Simpel omdat de dood niet bij het leven hoort. Maar wel een zeer ernstig gevolg is van de zondeval.

Gelukkig, GELUKKIG, GELUKKIG heeft God Zelf voor een oplossing gezorgd om alsnog aan die eeuwige dood te ontkomen.

Daarom zeg ik:
Jezus, mijn Heer en mijn Heiland, mijn Redder en Middelaar, Mijn Raadgever en Medicijnman, vanuit het diepst van mijn hart zeg ik U nogmaals: Dank U dat U hing, waar ik had moeten hangen.

En de mensen hadden kunnen kiezen, wie mocht pilatus vrij laten??? Jezus of barabas??? barabas riepen de mensen.... heb daar heel mooie preek over op you tube gezien, jezus vs barabas van judah???? zeker de moeite waard om effe op te zoeken en te luisteren. Zal kijken of ik het kan plaatsen de link, maar daar ben ik altijd een ei in...

Berichten: 2328

Gepubliceerd op 30 mrt 2013
Jesus Love Barabas
Spoken Word by: Judah Smith

deze is het... link plaatsen lukt me niet Twijfelende smiley

Berichten: 554

http://youtu.be/_bU-Rf_k24Q

Jezus loves Barabas

link van Petra

Berichten: 2328

JANE410 schreef:

http://youtu.be/_bU-Rf_k24Q

Jezus loves Barabas

link van Petra

dankje Jane Knipoog smiley

Berichten: 4097

Voor mij is het waarom geen vraag...
Het lijden is aanwezig, de dood evengoed. Mij intrigeert wel waarom we grote woorden nodig hebben ter troost en daarmee misschien zelfs stappen te snel nemen ... om het verdriet en de rouw te passeren (?. Waarom Gods naam erbij gebruiken alsof Hij het gewild zou hebben...

Berichten: 702

Misschien Gods naam gebruiken....
omdat in Zijn naam de nodige troost te vinden is?

Berichten: 4097

ROADY558 schreef:

Misschien Gods naam gebruiken....
omdat in Zijn naam de nodige troost te vinden is?

Dus moet ik het zo zien: eerst neemt God weg en dan troost Hij je vervolgens?
Vrij wreed Godsbeeld.
Hoeveel mensen worden van dat beeld niet depressief?

Jol, heeft haar kinderen nooit iets ontnomen om daarna te troosten alsof ze van niks weet. Zou een valse manipulatieve "liefde" overbrengen, denk je ook niet?

Berichten: 702

JOL252 schreef:

Dus moet ik het zo zien: eerst neemt God weg en dan troost Hij je vervolgens?
Vrij wreed Godsbeeld.
Hoeveel mensen worden van dat beeld niet depressief?

Jol, heeft haar kinderen nooit iets ontnomen om daarna te troosten alsof ze van niks weet. Zou een valse manipulatieve "liefde" overbrengen, denk je ook niet?

Je hoort mij niet zeggen dat "God iets wegneemt".
Alle shit die een mens beleeft is het gevolg van de zondeval. Ja, ALLE shit.
Met God - en Zijn liefde, en Zijn genade, en Zijn kracht, en Zijn beloften, en Zijn troost, en Zijn vreugde, en Zijn leiding, en Zijn gaven, en Zijn toekomstvisie.... valt daar een stuk beter mee om te gaan dan zonder.

Remember: Het is niet Gods schuld dat Zijn schepping viel.

Maar misschien praten we een beetje langs elkaar heen.

Berichten: 1149

God neemt niet bij ons weg c.q. vandaan, maar geeft de zekerheid dat als het ons ontvalt, Hij er voor zorg draagt en het dus voor ons in bewaring wil nemen.

Berichten: 109

Vond het volgende stukje van Leo de Vos op Internet.

Inhoud
God spreekt over de dagen van ons leven dat ze zijn opgeschreven,
wilde God dan dat dodelijke ongeluk?
Deze vraag gaat ervan uit dat God zeer precies je sterfdag heeft bepaald. Laten we eens kijken wat de Bijbel erover zegt. Bij mijn weten is er in de Bijbel nergens terug te vinden dat God heeft bepaald dat Jantje exact 27.364 dagen zal leven (dat is bijna 75 jaar) en Pietje alleen maar 364 dagen, dus de dag voor zijn eerste verjaardag overlijdt. Als u een Bijbeltekst kunt vinden die iets dergelijks beweert, dan hoor ik dat heel graag van u. Maar zo’n tekst bestaat volgens mij niet. Ik kan in de bijbel maar twee teksten vinden die iets vertellen over de levensduur van de mens, en waarop de veronderstelling van de vraag gebaseerd zou kunnen zijn. De eerste tekst is:

Job 14:5 Als de dagen van de mens al vaststaan, als u het aantal maanden dat hij leeft bepaalt en de grens stelt die hij niet kan overschrijden, wend uw blik dan af en gun hem rust, zodat hij als een dagloner van zijn dag geniet.

Nou dat lijkt meteen raak. Het gaat erover dat ‘de dagen’ en ‘het aantal maanden’ van het mensenleven vaststaat. De schrijver gaat ervan uit dat dat een feit is en vraagt God om een tegemoetkoming, namelijk rust. Ja dat is zo. Alleen maken we een denkfout als we het zo uitleggen. Het gaat in de tekst namelijk om ‘de mens’, ofwel de mensheid. In het algemeen. Het Bijbelse denken kent ons individualisme niet. Wij zijn mensen van na Renaissance, Reformatie, humanisme en Verlichting die alle vier hebben gewerkt aan de vrijmaking van het individu en lezen bijna automatisch: ieder mens apart. Maar dat staat er niet. God stelt een limiet aan de duur van het mensenleven, die de mens dus niet kan overschrijden. Dat aantal dagen of maanden geeft dus niet een getal weer dat voor ieder mens weer anders is, maar beperkt het mensenleven als zodanig. Is het dan geen getal? Ja natuurlijk wel, maar het is een algemeen getal, dat in enkele gevallen ook wel eens met een paar jaren overschreden zou kunnen worden. Welk getal is dat dan? Dat staat in de tweede tekst die ik heb gevonden:

Gen.6:3 Maar de HEER zei: ‘Mijn levensgeest zal niet altijd bij de mens blijven, want hij is maar een nietig wezen; de duur van zijn leven zal honderdtwintig jaar bedragen.’

Daar heb je dan het getal: 120 jaar. Daar ligt zo’n beetje de grens van de levensduur van de mens. Een heel enkele keer wordt iemand een beetje ouder, maar dat is een grote zeldzaamheid.

U ziet, het feit dat God een levenslimiet heeft vastgesteld, heeft niets te maken met de wijze waarop iemand aan zijn eind komt. Het is een grens aan het mensenleven in het algemeen, niemand komt verder. Tot slot geef ik u graag nog twee Bijbelteksten mee die juist het tegenovergestelde laten zien van de veronderstelling dat je dagen letterlijk zijn geteld. Hier komen ze:

Pred.3:1 Mijn zoon, vergeet mijn lessen niet, houd in je hart mijn richtlijnen vast. Ze vermeerderen de dagen van je leven, geven je vele jaren van geluk.

Pred.9:11 Door mij, Wijsheid, vermeerderen de dagen van je leven, je levensjaren nemen toe door mij.

Deze teksten geven aan dat je sterfdag geen van tevoren vastgestelde datum is.

PIETER619 schreef:

God neemt niet bij ons weg c.q. vandaan, maar geeft de zekerheid dat als het ons ontvalt, Hij er voor zorg draagt en het dus voor ons in bewaring wil nemen.

Berichten: 1149

JANE866 schreef:

Vond het volgende stukje van Leo de Vos op Internet.

Inhoud
God spreekt over de dagen van ons leven dat ze zijn opgeschreven,
wilde God dan dat dodelijke ongeluk?
Deze vraag gaat ervan uit dat God zeer precies je sterfdag heeft bepaald. Laten we eens kijken wat de Bijbel erover zegt. Bij mijn weten is er in de Bijbel nergens terug te vinden dat God heeft bepaald dat Jantje exact 27.364 dagen zal leven (dat is bijna 75 jaar) en Pietje alleen maar 364 dagen, dus de dag voor zijn eerste verjaardag overlijdt. Als u een Bijbeltekst kunt vinden die iets dergelijks beweert, dan hoor ik dat heel graag van u. Maar zo’n tekst bestaat volgens mij niet. Ik kan in de bijbel maar twee teksten vinden die iets vertellen over de levensduur van de mens, en waarop de veronderstelling van de vraag gebaseerd zou kunnen zijn. De eerste tekst is:

Job 14:5 Als de dagen van de mens al vaststaan, als u het aantal maanden dat hij leeft bepaalt en de grens stelt die hij niet kan overschrijden, wend uw blik dan af en gun hem rust, zodat hij als een dagloner van zijn dag geniet.

Nou dat lijkt meteen raak. Het gaat erover dat ‘de dagen’ en ‘het aantal maanden’ van het mensenleven vaststaat. De schrijver gaat ervan uit dat dat een feit is en vraagt God om een tegemoetkoming, namelijk rust. Ja dat is zo. Alleen maken we een denkfout als we het zo uitleggen. Het gaat in de tekst namelijk om ‘de mens’, ofwel de mensheid. In het algemeen. Het Bijbelse denken kent ons individualisme niet. Wij zijn mensen van na Renaissance, Reformatie, humanisme en Verlichting die alle vier hebben gewerkt aan de vrijmaking van het individu en lezen bijna automatisch: ieder mens apart. Maar dat staat er niet. God stelt een limiet aan de duur van het mensenleven, die de mens dus niet kan overschrijden. Dat aantal dagen of maanden geeft dus niet een getal weer dat voor ieder mens weer anders is, maar beperkt het mensenleven als zodanig. Is het dan geen getal? Ja natuurlijk wel, maar het is een algemeen getal, dat in enkele gevallen ook wel eens met een paar jaren overschreden zou kunnen worden. Welk getal is dat dan? Dat staat in de tweede tekst die ik heb gevonden:

Gen.6:3 Maar de HEER zei: ‘Mijn levensgeest zal niet altijd bij de mens blijven, want hij is maar een nietig wezen; de duur van zijn leven zal honderdtwintig jaar bedragen.’

Daar heb je dan het getal: 120 jaar. Daar ligt zo’n beetje de grens van de levensduur van de mens. Een heel enkele keer wordt iemand een beetje ouder, maar dat is een grote zeldzaamheid.

U ziet, het feit dat God een levenslimiet heeft vastgesteld, heeft niets te maken met de wijze waarop iemand aan zijn eind komt. Het is een grens aan het mensenleven in het algemeen, niemand komt verder. Tot slot geef ik u graag nog twee Bijbelteksten mee die juist het tegenovergestelde laten zien van de veronderstelling dat je dagen letterlijk zijn geteld. Hier komen ze:

Pred.3:1 Mijn zoon, vergeet mijn lessen niet, houd in je hart mijn richtlijnen vast. Ze vermeerderen de dagen van je leven, geven je vele jaren van geluk.

Pred.9:11 Door mij, Wijsheid, vermeerderen de dagen van je leven, je levensjaren nemen toe door mij.

Deze teksten geven aan dat je sterfdag geen van tevoren vastgestelde datum is.

Dan zijn de gebeden om een vervroegde terugkomst van Jezuss ook niet meer nodig, alhoewel God ons er wel om vraagt. Dan kani kwel met d ehande3 ove relkaar op de autoweg gaan rijden, want ga ik slag over de kop de berm in was het mijn tijd dus.

Klinkt wel een beetje cinisch, maar denk toch dat een materie i swaar w eons geen zorgen over hoeven te maken en alleen op onze vaste zekerheden kunnen/moeten bouwen verkregen door Jezus offer.

Berichten: 109

en alleen op onze vaste zekerheden kunnen/moeten bouwen verkregen door Jezus offer.[/quote

Helemaal mee eens Pieter!

PIETER619 schreef:

Dan zijn de gebeden om een vervroegde terugkomst van Jezuss ook niet meer nodig, alhoewel God ons er wel om vraagt. Dan kani kwel met d ehande3 ove relkaar op de autoweg gaan rijden, want ga ik slag over de kop de berm in was het mijn tijd dus.

Klinkt wel een beetje cinisch, maar denk toch dat een materie i swaar w eons geen zorgen over hoeven te maken en alleen op onze vaste zekerheden kunnen/moeten bouwen verkregen door Jezus offer.

Berichten: 4097

ROADY558 schreef:

Maar misschien praten we een beetje langs elkaar heen.

yep