Dan zal ik leven.

Berichten: 2706

Dan zal ik leven.

Het zal in alle vroegte zijn - als toen.
De steen is weggerold. Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet - wij zijn in bekenden veranderd.

Het zat in alle vroegte te zijn - als toen.
De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, ranke halmen, aren waarin de korrel zwe|t.
Bomen omranden het bouwland. Heuvels golven de verte in,
Bergopwaarts en worden wolken.

Daarachter, kristal geworden, verblindend,
de zee die haar doden teruggaf.

Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen.

Dan zal ik leven.

Het gedicht is van Huub Oosterhuis.

Thomas

Berichten: 766

THOMAS968 schreef:

Dan zal ik leven.

Het zal in alle vroegte zijn - als toen.
De steen is weggerold. Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet - wij zijn in bekenden veranderd.

Het zat in alle vroegte te zijn - als toen.
De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, ranke halmen, aren waarin de korrel zwe|t.
Bomen omranden het bouwland. Heuvels golven de verte in,
Bergopwaarts en worden wolken.

Daarachter, kristal geworden, verblindend,
de zee die haar doden teruggaf.

Wij overnachten in elkaars schaduw.
Wij worden wakker van het eerste licht.
Alsof iemand ons bij naam en toenaam heeft geroepen.

Dan zal ik leven.

Het gedicht is van Huub Oosterhuis.

Thomas

Als ik dit lees voel ik het leven door mijn aderen stromen, dat gevoel dat ik heb op Paasochtend in een tsjokvolle kerk.....de volledige canthorij, de gemeente die het refrein meezingt. Dat overweldigende gevoel dat dit wonder zich aan jou voltrekt en niet alleen aan jou maar aan iedereen, aan ieder levend wezen, aan alle leven op en in onze biotoop....moeder aarde, heel Gods schepping zingt en juicht...
Dat zie je in elkaars ogen als je elkaar na de dienst toespreekt: de Heer is waarlijk opgestaan...

In dit jaargetijde, als het zachte ochtendlicht je wakker maakt alsof je bij naam en toenaam wordt geroepen....Zijn Adem in dat licht.

Na moeite, verdriet.... de omarming van Zijn Liefde die je in je hele wezen voelt, alsof je bij naam en toenaam wordt wakker geroepen. Dan vallen de schellen je van de ogen en zie je de schoonheid van de schepping en ervaar je Zijn genade, Zijn ontferming.

Zo is dit lied ervaarbaar zoals de schrijver het moet hebben ervaren.

Berichten: 7083

Ja, die Huub kan mooi schrijven Knipoog smiley