"Recht op leven..Vanaf wanneer .......Tot Aan....????

Berichten: 16

Hoe zullen we de ongeborenen in de baarmoeder noemen?

Indien de entiteit een levend ding is, is het niet een leven? Als uw leven begon als een enkele cel, kan dat bevruchte eicel dan iets anders zijn dan een mens? Is het niet beter om te zeggen dat je een embryo was dan dat je gewoon zegt dat je ontstaan bent?

Wanneer heeft een mens recht om te leven?

Zullen we zeggen dat het formaat er toe doet? Is het ongeboren leven te klein om onze bescherming te verdienen? Zijn grote mensen meer waard dan kleine mensen? Zijn mannen meer mens dan vrouw? Is het leven in de baarmoeder van geen belang omdat je het nog niet in je armen kunt houden of in je handen en je het alleen nog maar op je scherm kunt zien?
Wordt de waarde dan misschien bepaald door de intellectuele ontwikkeling en mentale capaciteiten? Zijn drie jaar oude kinderen minder waardevol dan dertien-jarigen? Is het ongeboren leven minder waard omdat het nog niet kan spreken of kan tellen? Moet de zuigeling in de wieg eerst glimlachen of je hand schudden, het alfabet opzeggen, voordat het een nieuwe dag om te leven verdient? Als menselijke expressie nodig is om een volwaardig lid te zijn van de mensheid, hoe zit het dan met iemand die in coma ligt? Hoe zit het met de mensen die slapen?

Zullen we het recht om te leven van het ongeboren kind ontkennen vanwege de plek waar hij leeft? Zijn we binnen meer waard dan buiten? Kunnen we gewoon worden vermoord omdat we onder water zwemmen? Bepaalt de plek waar we verblijven, wie we zijn? Maakt de voltooide reis van acht centimeter door het geboortekanaal ons menselijk?

Zullen we de menselijke waardigheid alleen behouden voor mensen die niet afhankelijk zijn van anderen? Verdienen we het pas om te leven wanneer we alleen kunnen leven? Is de vier maanden oude foetus minder menselijk omdat het nog een moeder in het leven nodig heeft? Hoe kijk je dan tegen dialyse aan of insuline? Moeten we het verdienen om alleen te leven als we kunnen leven op onszelf? Is de vier maanden oude foetus minder dan menselijk, want ze heeft haar moeder voor het leven nodig ? Is de onafhankelijkheid een voorwaarde voor de menselijke identiteit? Zijn we slechts waard wat we denken, bereiken en alleen kunnen?

Als het ongeboren leven menselijk leven is, wat kan dan het wegzuigen van dit leven rechtvaardigen? Is het rechtvaardig om je kind op zijn eerste verjaardag om het leven te brengen omdat het ter wereld kwam in tragische omstandigheden. Zou je een kind van 1,5 voor een vrachtwagen duwen omdat het ons leven moeilijk maakt? Verdient een drie jaar oud kind het om dood te gaan omdat wij een keuze willen maken?

Wat verdien je nu? Wat zijn onze rechten als mens? Had jij die rechten vijf jaar geleden al? Ook voordat je kon autorijden? Of toen je nog zijwieltjes gebruikte? Was je minder menselijk toen je nog in de zandbak speelde? Toen je hartslag voor de eerste keer zichtbaar was op de monitor bij de verloskundige? Toen je eerste nagels groeide? Toen je eerste cellen zich ontwikkelden?

Hoe zullen we dan het leven in de baarmoeder noemen? Een foetus? Een mysterie? Een vergissing? Wat als de wetenschap, gezond verstand en de Bijbel het nou een persoon noemen? Wat als het ongeboren kind, het rommelige kind, de wankele peuter, de onstuimige tiener, de blozende bruid, de kersverse moeder, de werkende vrouw, de trotse oma en de demente oude vriend niet verschillen? Waar begint ons mens zijn en waar eindigt het? Wanneer worden mensenrechten onze rechten? Wat als iemand een mens is, hoe klein dan ook?

30-8-2012 | bron: Kevin de Young | Vertaling: Rik Bokelman

Berichten: 4863

Dit verhaal deed me denken aan mijn lieve neefje....
In de moederschoot kwamen de doktoren al tot ontdekking dat het kindje een gat in het middenrif had...(al eerder verloren deze mensen een zoon aan hetzelfde)
De arts stelde abortus voor...
Toch konden mijn zusje en zwager dit niet...en besloten dat dan ook niet te doen...
Zes weken te vroeg kondigde hij zich aan...
Een medisch team stond klaar en 3 dagen later werd hij al geopereerd...
Nog 7 operaties volgde...en 3x was het heel kritiek...
Tot 3 dagen voor zijn eerste verjaardag verbleef hij in Rotterdam...
Inmiddels is hij 4 jaar...een blij mensenkind met een gulle lach...

Hij heeft een geestelijke achterstand, maar eigenlijk toch gering...
Maar ook daar is een plaatsje in voor hem...
Hij betekent veel voor ons, want hij kwam ter wereld op de overlijdensdatum van onze eigen zoon...die niet mocht leven...
De artsen spreken van een medisch wonder...
Dat is ook zo...De ouders spreken daarbij van een Gods wonder!!!

Berichten: 1766

Ik denk hierbij aan een stageperiode in het grijze verleden...
Liep stage in het ziekenhuis op een afdeling met verschillende units waarbij je elkaar hielp. Die dag hielp ik ook op een andere unit.
Veel mensen werden van en na de operatiekamer gebracht.
Deze mw gaat voor een ABC-tje, loop je even mee.....?? oww.... 'wat moge dan dan wel weer zijn?'
Niet direct vragen natuurlijk... Verlegen lachende smiley

Die dag weinig tijd om er een onderzoek over in te stellen.

Aha... het blijkt de medische term voor Abortus Curettage.
Maar... zegt een collega de volgende dag.. het zijn natùùrlijk bijna allemaal medische indicaties... oftewel.. het kind is bijv. overleden of niet levensvatbaar.

Cootje zou cootje niet zijn om dit eens na te gaan kijken. Inderdaad... gedeeltelijk klopte dit wel...
Maar dan lees ik ook o.a......meisje 23 jaar....5-de ABC wegens...(doet er even niet toe maar niets medisch.) Twijfelende smiley

Ik onderschat de emotionele gevolgen bij een curettage zèker NIET maar weet wèl dat ik er maanden mee 'gelopen heb'
Ook ik heb meegeholpen....

Zoals hierboven gezegd... òòk dat is leven...

Berichten: 4863

Pfff...heftig....zeker als je in de medische wereld werkt...

Berichten: 2978

Jammer dat hier de kwaliteit van leven niet ter sprake komt.......net zoals jullie heb ik ook dingen meegemaakt die wat mij betreft niet hadden moeten gebeuren maar waar wel hallelujah over geroepen werd......(sorry,ik kan er zo weer boos om worden)........kindjes die er niet om vroegen hun leven op een bed in een inrichting te slijten zonder ooit weer hun familie te zien............. ouders die verbaast waren dat niet alle kinderen met syndroom van down ontzettend happy zijn maar ook heel ziek en zelfs agressief en ze niet meer in huis wilden hebben..............mensen die willens en wetens een kind doof,blind en geestelijk gehandicapt op de wereld(nou ja,in een inrichting)zetten.......sorry,ik kan er geen respect voor opbrengen.

Je moet inderdaad niet voor God willen spelen,dat wil ook zeggen dat je de juiste keuzes voor je kinderen moet maken en ze soms moet laten gaan.........ik kan me nl. niet voorstellen dat iemand kan beweren dat het Gods wil is dat deze kinderen zo lijden.

Berichten: 5407

COOTJE711 schreef:

Ik denk hierbij aan een stageperiode in het grijze verleden...
Liep stage in het ziekenhuis op een afdeling met verschillende units waarbij je elkaar hielp. Die dag hielp ik ook op een andere unit.
Veel mensen werden van en na de operatiekamer gebracht.
Deze mw gaat voor een ABC-tje, loop je even mee.....?? oww.... 'wat moge dan dan wel weer zijn?'
Niet direct vragen natuurlijk... Verlegen lachende smiley

Die dag weinig tijd om er een onderzoek over in te stellen.

Aha... het blijkt de medische term voor Abortus Curettage.
Maar... zegt een collega de volgende dag.. het zijn natùùrlijk bijna allemaal medische indicaties... oftewel.. het kind is bijv. overleden of niet levensvatbaar.

Cootje zou cootje niet zijn om dit eens na te gaan kijken. Inderdaad... gedeeltelijk klopte dit wel...
Maar dan lees ik ook o.a......meisje 23 jaar....5-de ABC wegens...(doet er even niet toe maar niets medisch.) Twijfelende smiley

Ik onderschat de emotionele gevolgen bij een curettage zèker NIET maar weet wèl dat ik er maanden mee 'gelopen heb'
Ook ik heb meegeholpen....

Zoals hierboven gezegd... òòk dat is leven...

Maar je bent toch niet verplicht om mee te helpen? daar wordt toch altijd wel rekening mee gehouden als je er op tegen bent? Net als bij andere levensverkortende behandelingen? Klinkt wat makkelijk maar er zijn ervaringen die je je hele verdere leven niet vergeet en die af en toe de kop om komen steken.........en die je eigenlijk ook met niemand kan delen omdat je een beroepsgeheim hebt.....Daar leer je mee te leven he?
Leuk dat je er weer bent trouwens Cootje.....

Berichten: 5407

LEANNE226 schreef:

Jammer dat hier de kwaliteit van leven niet ter sprake komt.......net zoals jullie heb ik ook dingen meegemaakt die wat mij betreft niet hadden moeten gebeuren maar waar wel hallelujah over geroepen werd......(sorry,ik kan er zo weer boos om worden)........kindjes die er niet om vroegen hun leven op een bed in een inrichting te slijten zonder ooit weer hun familie te zien............. ouders die verbaast waren dat niet alle kinderen met syndroom van down ontzettend happy zijn maar ook heel ziek en zelfs agressief en ze niet meer in huis wilden hebben..............mensen die willens en wetens een kind doof,blind en geestelijk gehandicapt op de wereld(nou ja,in een inrichting)zetten.......sorry,ik kan er geen respect voor opbrengen.

Je moet inderdaad niet voor God willen spelen,dat wil ook zeggen dat je de juiste keuzes voor je kinderen moet maken en ze soms moet laten gaan.........ik kan me nl. niet voorstellen dat iemand kan beweren dat het Gods wil is dat deze kinderen zo lijden.

Ik denk dat je dat nooit voor een ander in kan vullen en je weet ook nooit hoe jij gaat denken.....grenzen worden nog wel eens overschreden is mijn ervaring zeker als het over kwaliteit van leven gaat.........is ook een discussie tegenwoordig he? Zorg kost veel geld, moet je iedereen behandelen? Moet iemand van negentig nog een nieuwe heup? Nou ja, als het je moeder is en ze is nog viefjes waarom niet? Maar zo'n heup levert zijn geld waarschijnlijk niet op........

Berichten: 2533

WILLEMIJN232 schreef:

Ik denk dat je dat nooit voor een ander in kan vullen en je weet ook nooit hoe jij gaat denken.....grenzen worden nog wel eens overschreden is mijn ervaring zeker als het over kwaliteit van leven gaat.........is ook een discussie tegenwoordig he? Zorg kost veel geld, moet je iedereen behandelen? Moet iemand van negentig nog een nieuwe heup? Nou ja, als het je moeder is en ze is nog viefjes waarom niet? Maar zo'n heup levert zijn geld waarschijnlijk niet op........

Helemaal waar Willemijn zulke dingen moeten echt per persoon bekeken worden. En kwaliteit van leven kun je niet in geld afmeten

Berichten: 3599

LEANNE226 schreef:

Jammer dat hier de kwaliteit van leven niet ter sprake komt.......net zoals jullie heb ik ook dingen meegemaakt die wat mij betreft niet hadden moeten gebeuren maar waar wel hallelujah over geroepen werd......(sorry,ik kan er zo weer boos om worden)........kindjes die er niet om vroegen hun leven op een bed in een inrichting te slijten zonder ooit weer hun familie te zien............. ouders die verbaast waren dat niet alle kinderen met syndroom van down ontzettend happy zijn maar ook heel ziek en zelfs agressief en ze niet meer in huis wilden hebben..............mensen die willens en wetens een kind doof,blind en geestelijk gehandicapt op de wereld(nou ja,in een inrichting)zetten.......sorry,ik kan er geen respect voor opbrengen.

Je moet inderdaad niet voor God willen spelen,dat wil ook zeggen dat je de juiste keuzes voor je kinderen moet maken en ze soms moet laten gaan.........ik kan me nl. niet voorstellen dat iemand kan beweren dat het Gods wil is dat deze kinderen zo lijden.

Jammer dat je het zo ziet, Leanne!

Natuurlijk zijn er die idd niet gelukkig zijn, maar over het algemeen zijn ze dat echt wel.
Ik heb op de zwaarste groep gewerkt en wat kunnen deze mensen nog een hoop lol in hun leven hebben!!

Berichten: 7083

COOTJE711 schreef:

Ik denk hierbij aan een stageperiode in het grijze verleden...
Liep stage in het ziekenhuis op een afdeling met verschillende units waarbij je elkaar hielp. Die dag hielp ik ook op een andere unit.
Veel mensen werden van en na de operatiekamer gebracht.
Deze mw gaat voor een ABC-tje, loop je even mee.....?? oww.... 'wat moge dan dan wel weer zijn?'
Niet direct vragen natuurlijk... Verlegen lachende smiley

Die dag weinig tijd om er een onderzoek over in te stellen.

Aha... het blijkt de medische term voor Abortus Curettage.
Maar... zegt een collega de volgende dag.. het zijn natùùrlijk bijna allemaal medische indicaties... oftewel.. het kind is bijv. overleden of niet levensvatbaar.

Cootje zou cootje niet zijn om dit eens na te gaan kijken. Inderdaad... gedeeltelijk klopte dit wel...
Maar dan lees ik ook o.a......meisje 23 jaar....5-de ABC wegens...(doet er even niet toe maar niets medisch.) Twijfelende smiley

Ik onderschat de emotionele gevolgen bij een curettage zèker NIET maar weet wèl dat ik er maanden mee 'gelopen heb'
Ook ik heb meegeholpen....

Zoals hierboven gezegd... òòk dat is leven...

Hai,

Ff vraagje.

Ik kon ook iemand uit een grijs verleden, ze was ook rond de 20.
En ze had abortus laten doen, zo zei ze, en dáárna, nou weet ik niet hoelang daarna, uren, dagen weken, iig daarna moest ze curretage laten doen, dan vond ze pijnlijk, en dat was het laten schoonschrapen van de baarmoeder van de 'resten', die waren overgebleven door de abortus.

Dus dan is volgens mij, abortus curretage, het laten schoonschrapen van de baarmoeder van resten, en heeft dus niets met abortus zelf te maken.
Want dat kind is er dan dus al uitge'haald'.
Trouwens wel afschuwelijk hoe ze dat doen.

Ik ken ook iemand uit een minder grijs verleden die liet abortus doen, op aanraden van verpleegkundigen, want: 'ze zou 'er' toch niet voor kunnen zorgen'.
Ze heeft later een film gezien, anti-abortus film, is helemaal doorgedraaid.
Dus zo'n film die evangelischen laten zien aan mensen die abortus willen laten doen, zo'n gruwelijke film, armpjes en beentjes eraf snijden, hoofdje eraf draaien, en dan het rompje losrukken van de baarmoeder.(Ik heb de film zelf niet gezien, maar wel meerdere keren bijna dezelfde verhalen gehoord over die film, hoe ik 't hier beschrijf), en ja, dat voelt zo iemand ook die abortus laat doen Ja, ik ken iemand die zei dat je dat voelt.....En dat was ook net in de tijd, dus niet zó lang gelden, dat ze na onderzoek erachter kwamen dat juist depressieve vrouwen die een kind krijgen in 99 van de 100 gevallen helemaal op leven: ze hebben iets om voor te zorgen, om van te houden, wat van hun eigen bloed is etc.

Iig die vrouw is helemaal doorgedraaid, elke dag heel angstig. Jaren. Jaar in jaar uit. Ze zeidden na de abortus tegen haar: 'Het was een meisje....'.

Maar iig geval, curretage is dus het schoonmaken van de baarmoeder na abortus en dus geen abortus...??? Want dan heet het toch abortus provocatus?

Berichten: 7083

Ik ken ook een meisje(middelgrijs verleden), knappe meid, had al echt een best wel grote buik, had maanden lopen twijfelen, wel of geen abortus. De verpleging zal steeds aan te dringen van wel.

Toen was ze al te laat, al over de zoveel weken, en de enige kliniek die dat deed zo laat, was in leiden, dus 's ochtends zei ze doe het toch maar, en een verpleekundige bracht haar naar leiden.
De dag ervoor vroeg iemand haar of ze het laat weghalen en toen twijfelde ze nog.

Dat was zo raar, ze ging weg met een dikke buik, en de volgende dag liep ze vrolijk rond zonder die buik...

Maar iig het gaat ook heel slecht met haar nu, en die verpleegkundige die haar naar leiden bracht, heeft zelf nu wel 2 gezonde kindjes...
--
Maar ja, als ze niet gelovig zijn, het wordt gebracht als zijnde klompje cellen, en niet dat het na enkele weken al armpjes, beentjes vingertjes, en gezichtje heeft. ja vroeger op school, in een biologie lokaal stond een kindje, helemaal gaaf, jongetje van ongeveer 10 centimeter, op sterk water.

Ja, ik denk ongeveer 10 cm, met opgetrokken beentjes, kon zien dat het een jongetje was. Maar ja, zo'n 25 jaar geleden dat ik dat zag. Het had alles vingertjes, mondje, neusje, oogjes die dicht waren...

Dat was zo vreemd en facinerend om dat te zien, keek daar vaak naar...

Ook het hartje klopt al na drie weken heb ik gehoord...

Berichten: 4097

LEANNE226 schreef:

Jammer dat hier de kwaliteit van leven niet ter sprake komt.......net zoals jullie heb ik ook dingen meegemaakt die wat mij betreft niet hadden moeten gebeuren maar waar wel hallelujah over geroepen werd......(sorry,ik kan er zo weer boos om worden)........kindjes die er niet om vroegen hun leven op een bed in een inrichting te slijten zonder ooit weer hun familie te zien............. ouders die verbaast waren dat niet alle kinderen met syndroom van down ontzettend happy zijn maar ook heel ziek en zelfs agressief en ze niet meer in huis wilden hebben..............mensen die willens en wetens een kind doof,blind en geestelijk gehandicapt op de wereld(nou ja,in een inrichting)zetten.......sorry,ik kan er geen respect voor opbrengen.

Je moet inderdaad niet voor God willen spelen,dat wil ook zeggen dat je de juiste keuzes voor je kinderen moet maken en ze soms moet laten gaan.........ik kan me nl. niet voorstellen dat iemand kan beweren dat het Gods wil is dat deze kinderen zo lijden.

Je verhaal doet me denken aan de tijd dat ik werkte op verpleegafdelingen. Mensen die maar in leven werden gehouden, vocht toegediend kregen, infusen, sondevoeding, medicatie, etc. etc. Alles om hun leven te rekken terwijl men er soms allang klaar mee was en alleen nog maar pijn leed.
Ik heb vaak gedacht: mag er ook nog een sterven zijn.. ?

Berichten: 5407

JOL252 schreef:

Je verhaal doet me denken aan de tijd dat ik werkte op verpleegafdelingen. Mensen die maar in leven werden gehouden, vocht toegediend kregen, infusen, sondevoeding, medicatie, etc. etc. Alles om hun leven te rekken terwijl men er soms allang klaar mee was en alleen nog maar pijn leed.
Ik heb vaak gedacht: mag er ook nog een sterven zijn.. ?

Maar daar kiezen mensen (of familie) dan ook zelf voor he?
Met alle respect maar ik vind je opmerking een beetje ongenuanceerd......
Het lijkt nu of er continu mensen liggen die maar in leven worden gehouden...dat is niet de realiteit.....En vergeet niet, je kijkt er met je eigen gezonde lijf naar en jij bent niet degene die ziek is.....
Ik heb groots respect voor mensen die zeggen voor mij hoeven die behandelingen niet, ik ben er klaar mee.....Die keus heb je.....
En regelmatig zie je toch door die infusen, sondevoedingen en medicaties heen dat mensen weer opknappen ......

Berichten: 4097

WILLEMIJN232 schreef:

Maar daar kiezen mensen (of familie) dan ook zelf voor he?
Met alle respect maar ik vind je opmerking een beetje ongenuanceerd......
Het lijkt nu of er continu mensen liggen die maar in leven worden gehouden...dat is niet de realiteit.....En vergeet niet, je kijkt er met je eigen gezonde lijf naar en jij bent niet degene die ziek is.....
Ik heb groots respect voor mensen die zeggen voor mij hoeven die behandelingen niet, ik ben er klaar mee.....Die keus heb je.....
En regelmatig zie je toch door die infusen, sondevoedingen en medicaties heen dat mensen weer opknappen ......

Ik heb het hier over mensen die al een poos terminaal waren (overigens is dit alweer zo'n 30 jaar geleden ( Verraste, verbaasde smiley

) dus in de jaren daarna zijn er ook weer ontwikkelingen.) en van wie duidelijk was dat zij niet meer zouden opknappen.

Berichten: 3599

Tja, wat is kwaliteit van leven hè?

Als buitenstaander kun je dat niet voor een ander bepalen. Alleen de persoon zelf en/of de mensen die heel dicht om iemand heen staan kunnen daar enig inzicht in geven.

Wat je in veel gevallen ziet gebeuren is dat mensen hun grenzen gaan verleggen. In 1e instantie zeggen ze: "wanneer dit of dat met mij gebeurt, dan hoeft het voor mij niet meer.", maar wanneer ze daadwerkelijk in die positie terechtkomen, hoor je ze anders praten.

We moeten oppassen dat we, als maatschppij, dat voor een ander gaan bepalen!
Wat voor jou geen kwaliteit van leven is, kan voor een ander wel kwaliteit van leven zijn!

Berichten: 1766

WILLEMIJN232 schreef:

Maar je bent toch niet verplicht om mee te helpen? daar wordt toch altijd wel rekening mee gehouden als je er op tegen bent? Net als bij andere levensverkortende behandelingen? Klinkt wat makkelijk maar er zijn ervaringen die je je hele verdere leven niet vergeet en die af en toe de kop om komen steken.........en die je eigenlijk ook met niemand kan delen omdat je een beroepsgeheim hebt.....Daar leer je mee te leven he?
Leuk dat je er weer bent trouwens Cootje.....

Hè Willemijn,
Jaja... zijn we weer ff Lachende smiley

Ben het met je eens; je bent niet verplicht om mee te werken.
Maar ik wilde hiermee alleen aangeven dat je zo in een situatie komt die je niet wil. Blijkbaar was ik veel te naïef en zèker niet assertief genoeg...
En zoals je weet, in een stageperiode heb je weinig invloed waar je geplaatst wordt.
Ja inderdaad... situaties maken soms veel indruk maar het ventileren naar anderen blijft belangrijk... Al moet je tuurlijk weten wat je zeggen en zwijgen moet... Knipoog smiley

Mijn ervaring is dat euthanasie meer bespreekbaar is in een team. Bij ons op de (onco) afdeling wordt regelmatig euthanasie toegepast.
3/4 van het personeel wil hier niet aan mee werken. Dit wordt absoluut gerespecteerd.

Berichten: 1766

JOSINA022 schreef:

Tja, wat is kwaliteit van leven hè?

Als buitenstaander kun je dat niet voor een ander bepalen. Alleen de persoon zelf en/of de mensen die heel dicht om iemand heen staan kunnen daar enig inzicht in geven.

Wat je in veel gevallen ziet gebeuren is dat mensen hun grenzen gaan verleggen. In 1e instantie zeggen ze: "wanneer dit of dat met mij gebeurt, dan hoeft het voor mij niet meer.", maar wanneer ze daadwerkelijk in die positie terechtkomen, hoor je ze anders praten.

We moeten oppassen dat we, als maatschppij, dat voor een ander gaan bepalen!
Wat voor jou geen kwaliteit van leven is, kan voor een ander wel kwaliteit van leven zijn!

Ben et weer es volledig met je eens Jo Lachende smiley

Zo ken ik het voorbeeld van iemand die MS in een verder stadium had. (een ziekte waarbij je 'spieren steeds meer achteruit gaan)
Die man had een verklaring opgesteld dat als hij dat en dat niet meer kon dan wilde hij dood. Toen hij in dat stadium was verzette hij de grens en dat gebeurde diverse malen. Hij is in het eindstadium een natuurlijk dood gestorven. Ik bedoel maar...

Ik wil ook niet goedkoop doen over alle moeilijke dilemma's die er zijn, zèker in de ouderenzorg... Wanneer mag iemand eigenlijke sterven?
Als ik soms de eindeloze onderzoeken zie die plaats vinden bij 90 jarigen...

Zelf vind ik het boekje 'als grenzen vervagen' erg mooi. Daar wordt in omscheven dat er een wit en een zwart gebied is en daar tussen zit een heel groot grijs gebied!
http://www.izb-ark.nl/producten/ongecategoriseerd/als-grenzen-vervagen:9789033117190.htm#description_tab

JOL schreef:

Je verhaal doet me denken aan de tijd dat ik werkte op verpleegafdelingen. Mensen die maar in leven werden gehouden, vocht toegediend kregen, infusen, sondevoeding, medicatie, etc. etc. Alles om hun leven te rekken terwijl men er soms allang klaar mee was en alleen nog maar pijn leed.
Ik heb vaak gedacht: mag er ook nog een sterven zijn.. ?

Ik denk ook dat er in 30 jaar veel veranderd is, JOL

Ik denk dat de verandering van maatschappij ook bijdraagt aan het gevoel 'kwaliteit van leven'
Bij mij op de afdeling zijn er veel patiënten uit een grote stad. De eenzaam onder ouderen is soms grandioos. Er zijn mensen die helemaal geen contactpersoon meer hebben... triest eigenlijk... Twijfelende smiley

Ik werkte een tijd in een christelijke instelling... daar vervaarde ik vèèl minder het dilemma 'kwaliteit van leven... '

Berichten: 1766

JOL252 schreef:

Ik heb het hier over mensen die al een poos terminaal waren (overigens is dit alweer zo'n 30 jaar geleden ( Verraste, verbaasde smiley

) dus in de jaren daarna zijn er ook weer ontwikkelingen.) en van wie duidelijk was dat zij niet meer zouden opknappen.

Oww nu zie ik deze reactie pas... Verlegen lachende smiley

Blijft altijd een hele moeilijke... wanneer ga je door en wanneer stop je met behandelen?
Enne wat versta je onder 'opknappen....' weer de 4 daagse kunnen lopen of.... Knipoog smiley

Berichten: 1766

SHANITA130 schreef:

Maar iig geval, curretage is dus het schoonmaken van de baarmoeder na abortus en dus geen abortus...??? Want dan heet het toch abortus provocatus?

Hè Shanita, wat je schrijft over curretage klopt inderdaad. Meestal is het geen actieve abortus. In een vroeg stadium van de zwangerschap wordt het wèl gedaan. Anders wordt er verwezen naar een Abortus kliniek zover ik weet.

shanita schreef:

Ze heeft later een film gezien, anti-abortus film, is helemaal doorgedraaid.
Dus zo'n film die evangelischen laten zien aan mensen die abortus willen laten doen, zo'n gruwelijke film,

Je bedoeld 'the Silent scream' waarschijnlijk.
Inderdaad afschuwelijk om te zien hoe het kind probeert 'te vluchten'
Er zijn diverse technieken, de ene misschien iets minder gruwelijk dan de andere. Maar naar mijn mening is en blijft het leven.

Berichten: 1766

SHANITA130 schreef:

Ik ken ook een meisje(middelgrijs verleden),

shanita schreef:

Maar iig het gaat ook heel slecht met haar nu, en die verpleegkundige die haar naar leiden bracht, heeft zelf nu wel 2 gezonde kindjes...

Ik bedoel maar....

SHANITA schreef:

vroeger op school, in een biologie lokaal stond een kindje, helemaal gaaf, jongetje van ongeveer 10 centimeter, op sterk water.

Ja, ik denk ongeveer 10 cm, met opgetrokken beentjes, kon zien dat het een jongetje was. Maar ja, zo'n 25 jaar geleden dat ik dat zag. Het had alles vingertjes, mondje, neusje, oogjes die dicht waren...

Dat was zo vreemd en fascinerend om dat te zien, keek daar vaak naar...

Ook het hartje klopt al na drie weken heb ik gehoord...

Wat een wonder hè? Lachende smiley

Berichten: 7083

Cootje: Hè Shanita, wat je schrijft over curretage klopt inderdaad. Meestal is het geen actieve abortus. In een vroeg stadium van de zwangerschap wordt het wèl gedaan. Anders wordt er verwezen naar een Abortus kliniek zover ik weet.

Oh, nooit geweten, ja, als het kind maar een centimeter is of zoiets, ja, dan kan je het er ook uitschrapen.....moet er niet aan dénken...

Je hoort ook wel over ifv en dan mn in amerika, dan doen ze enkele eicellen bevruchten en plaasten ze er een of meer terug, afhankelijk van de leeftijd van de vrouw. De rest bevriezen ze voor als het niet lukt, en als het wel lukt, heeft dat ziekenhuis die embryos voor onderzoek.

Heb daar 2 meningen over: aan de ene kant, is er een kind, als het lukt na een keer een emryo terugplaasten bijvoorbeeld.
Maar het is er dan wel wel ten koste van meerdere embryos die voor onderzoek worden gebruikt...in strikte zin moord....
Deze vind ik moeilijk...
Maar ja, hadden ze die eicellen niet bevrucht was dat ene kind er ook niet.

Berichten: 7083

Cootje: Je bedoeld 'the Silent scream' waarschijnlijk.
Inderdaad afschuwelijk om te zien hoe het kind probeert 'te vluchten'
Er zijn diverse technieken, de ene misschien iets minder gruwelijk dan de andere. Maar naar mijn mening is en blijft het leven.

Ja, zo heette die film, heb 'm zelf niet gezien, hoorde alleen dingen erover.
Wat erg dat zo'n kind probeert te vluchten, ja zoiets herinner ik me nu.

Berichten: 1766

SHANITA schreef:

Oh, nooit geweten, ja, als het kind maar een centimeter is of zoiets, ja, dan kan je het er ook uitschrapen.....moet er niet aan dénken...

Als ik eerlijk ben weet ik niet precies hoe de grenzen hierin zijn, zou 'k me eerst in moeten verdiepen. Maar heb er eerlijk gezegd ook weinig zin in...:-/

shanita schreef:

Je hoort ook wel over ifv en dan mn in amerika, dan doen ze enkele eicellen bevruchten en plaasten ze er een of meer terug, afhankelijk van de leeftijd van de vrouw. De rest bevriezen ze voor als het niet lukt, en als het wel lukt, heeft dat ziekenhuis die embryos voor onderzoek.

Lastige punten hoor...
Een oordeel kun je altijd makkelijk geven als je er niet mee te maken hebt...

Berichten: 5407

JOL252 schreef:

Ik heb het hier over mensen die al een poos terminaal waren (overigens is dit alweer zo'n 30 jaar geleden ( Verraste, verbaasde smiley

) dus in de jaren daarna zijn er ook weer ontwikkelingen.) en van wie duidelijk was dat zij niet meer zouden opknappen.

Ik begrijp het wel wat je bedoelt maar het blijft altijd een lastige materie die niet voor een ander is in te vullen......En mensen hebben altijd hoop op een wonder, je weet maar nooit....dat is dat laatste strohalmpje he? Als je dat niet meer hebt.....
Ken je het verhaal van de doos van Pandora? Het laatste wat in die doos bleef was de hoop...(geen occult verhaal hoor, gaat over de Griekse goden) en dat zie je bij zieke mensen ook weer terug vaak ook in hun radeloosheid en tegen beter weten in, de hoop dat het toch nog goed komt......

Berichten: 4097

WILLEMIJN232 schreef:

Ik begrijp het wel wat je bedoelt maar het blijft altijd een lastige materie die niet voor een ander is in te vullen......En mensen hebben altijd hoop op een wonder, je weet maar nooit....dat is dat laatste strohalmpje he? Als je dat niet meer hebt.....
Ken je het verhaal van de doos van Pandora? het laatste wat in die doos bleef was de hoop...(geen occult verhaal hoor, gaat over de Griekse goden) en dat zie je bij zieke mensen ook weer terug vaak ook in hun radeloosheid en tegen beter weten in, de hoop dat het toch nog goed komt......

...... mooi Willemijn... in de hoop dat het .. toch nog.. goed komt..
Daar kan een wereld in liggen..

Berichten: 7083

COOTJE711 schreef:

Als ik eerlijk ben weet ik niet precies hoe de grenzen hierin zijn, zou 'k me eerst in moeten verdiepen. Maar heb er eerlijk gezegd ook weinig zin in...:-/
Nee ik wil me dr ook niet in verdiepen, soms gaat zo'n arts geloven...denk ik...

Ach ja, die kinderen gaan direkt naar de hemel, ja, het blijft niet leuk, is dit onderwerp ook niet...

Lastige punten hoor...
Een oordeel kun je altijd makkelijk geven als je er niet mee te maken hebt...

Zo is dat, ach, zoiets speelt nu even bij "The bold" en ja, dan met een draagmoeder...zitten 2 kanten aan, 1ste: dan was er geen kind, 2de kant, nu is er wel een kind, maar drie extra embryo's voor onderzoek....tja, als dat kind straks geboren is en hij groeit op dikke kans dat ie blij is met zijn leven zoals velen van ons(ondanks sommigen struggles die bij de gebroken wereld horen, maar ja, daarvoor hebben we de heilige Geest, Trooster...
En dan ziet die die embryo's opgegroeit in de hemel, ja, niets is te wonderlijk bij God..

Mazzel!