Apotheek van God

Berichten: 410

Leek mij goed om hier een aantal planten te plaatsen uit de natuur van God.
Er zijn zoveel dingen die wij als mensen niet weten maar puur natuur is.
Soms nog veel beter is maar als je het niet weet neem je het ook niet.
Zo mogen we dingen uitzoeken en past niet in je straatje dan loop je gerust verder in wat wel in je straatje past. Knipoog smiley

<><

Zwaan

Berichten: 410

Rode Zonnehoed

Algemene beschrijving

Echinacea behoort tot de familie van de Compositae of Asteracea. Er bestaan een aantal soorten waarvan er drie uitvoerig werden beschreven: Echinacea purpurea (L.) Moench, Echinacea angustifolia D.C. en Echinacea pallida (Nutt). Echinacea komt van het Latijnse Echinus wat egel, zee egel betekend. Hierop lijkt de vruchtbodem met zijn hoog stekelige hart. De meest bekende soorten zijn Echinacea purpurea (L.) Moench, Echinacea angustifolia D.C. en Echinacea pallida (Nutt).
Vooral Echinacea purpurea wordt gecultiveerd in Europa. Deze plant wordt circa 80 tot 120 cm hoog en bereikt vanuit een bladerkrans pas in het tweede jaar zijn volle grootte waarna de bloei volgt. De wortel bestaat uit een bundel sterk vertakte zijwortels die verwant lijken aan de Valeriaanwortel. De bloemen zijn purper van kleur. Echinacea bloeit in de maanden juli tot september.

Zelf Rode Zonnehoed kweken

De Echinacea purpurea, Echinacea angustifolia en Echinacea pallida zijn meerjarige planten die de voorkeur geven aan rijke, goeddoorlatende, kalkrijke grond en een zonnige standplaats. Vermeerderen kan door zaaien in het voorjaar, door wortelstek laat in de winter of door scheuren in de rustperioden.

De geschiedenis

Echinacea is inheems in de Verenigde Staten (Arkansas, Oklahoma, Mississippi, Zuid- Dakota en Texas) op hellingen, tussen kreupelhout, op open graslanden en in loofbossen. De prairie Indianen van Noord-Amerika noemde het kruid slangenbeet en gebruikte het vooral om infecties te bestrijden en bij beten van slagen. Ze kneusden de plant tussen stenen en legden het op wonden.

De zonnehoed werd in 1871 door een in Nebraska werkende arts als geneeskruid in de Westelijke geneeskunde geïntroduceerd en tegen tal van aandoeningen gebruikt (bloedreinigend middel, reuma, migraine, difterie, tumoren,. enz.). Van 1885 tot 1935 werd Echinacea hoofdzakelijk ter behandeling van infectieziekten gebruikt, voornamelijk in de USA. Het raakte daarna door de ontdekking van de moderne antibiotica (sulfonamiden) tijdelijk in de vergetelheid.
Er werd veel wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd op Echinacea maar dan vooral in Duitsland waar ze zeer populair is van in het begin van de twintigste eeuw. De zonnehoed werd voor het eerst aan een analyse onderworpen en getest voor homeopathische doeleinden in Duitsland en het medicinale gebruik ervan werd later onderzocht door Dr. Gerhard Madaus in 1938.

Toepassingen

Medicinaal

Ze verschijnen in letterlijk honderden preparaten op de markt, waarbij verschillende delen van de plant zijn gebruikt (bloemen, blad, steel of wortel). Ook de vorm waarin de preparaten verkrijgbaar zijn, varieert enorm.
Echinacea is een natuurlijke infectiebestrijder die helpt bacteriën, virussen, schimmels te doden. De plant stimuleert cellen van het immuunstelsel die de belangrijkste wapens tegen infecties vormen. Het kruid versterkt bovendien de productie van interferon, een natuurlijke bestrijder van virussen. Omdat deze effecten niet duurzaam zijn, is het raadzaam om echinacea met regelmatige tussenpozen te gebruiken en bij een acute infectie zelfs elke paar uur.

Gebruikt plantendeel

- De wortel en wortelstok bij Echinacea angustifilia. De wortels worden geoogst in de late herfst.
- De gehele plant bij de Echinacea purpurea . De oogst van de bovengrondse delen vindt plaats tijdens de bloeiperiode.

De werking

Het is infectie preventief (viraal) door een immuunstimulerende werking en verhoogt zo de lichaamsweerstand bij acute en chronische infecties. Echinacea stimuleert de lymfecirculatie en de fibroblasten (bindweefselcellen).
Echinacea kan de twee bekendste vitale aandoeningen helpen voorkomen: verkoudheid en griep. Het werkt het beste als het direct bij de eerste tekenen wordt ingenomen. Mensen die vaak verkouden zijn, blijken minder snel te verkouden worden wanneer ze echinacea. Bovendien en neemt de frequentie af. Echinacea blijkt ook te werken wanneer u al ziek bent en alle kenmerkende griepverschijnselen vertoont. De klachten zijn dan minder hevig en verdwijnen eerder.
Echinacea zou ook helpen bij terugkerende kwalen zoals schimmel- en urineweginfecties en middenoor- ontstekingen. Het wordt soms ook gebruikt bij de behandeling van streptokokken- en stafylokokkeninfecties, herpesinfecties (ook generale ternes, koortslip en waterpokken), bronchitis en bijholteontstekingen. Het wordt toegepast bij de behandeling van vaginale infecties veroorzaakt door Candida albicans.

Auto-immuunziekten die op echinacea zouden reageren zijn onder meer lupus (zweren in het gelaat), multiple sclerose, reumatoïde artritis en soortgelijke aandoeningen, hoewel er natuurlijk geen wonderen te verwachten zijn. Er wordt nu ook onderzocht of echinacea het immuunstelsel kan versterken van kanker- patiënten die radiotherapie of chemotherapie ondergaan.

Omwille van zijn wondhelende, antiseptische en weerstandsverhogende eigenschappen wordt het in- en uitwendig aangewend. Echinacea kan op de huid worden aangebracht. Het sap bevordert de genezing van allerlei soorten wonden, abcessen, eczeem, brandwonden, aften, een koortslip of doorligwonden.
Bij keelpijn of ontstoken amandelen kunt u de tinctuur verdunnen en als gorgeldrank gebruiken. De wortel stimuleert de speeksel- en zweetsecretie.

Immunostimulatoren

Verschillende onderzoekers zoals Dr. H. Selye (USA), Dr. I. Brehkman (Rusland) en Dr. R. Hänsel (Duitsland) stelden vast dat er twee soorten invloeden op ons immuunstelsel zijn: een specifieke (min of meer rechtstreekse) immunostimulatie door bepaalde producten zoals door bestanddelen van Echinacea, en een niet-specifieke of para- immunostimulatie door middel van uiteenlopende prikkels zoals zware fysieke training, grote koude of grote hitte, behandeling met adaptogenen.
Sporters in topconditie zijn zeer kwetsbaar bij infecties. Men zou dit kunnen verklaren door het volgende: wegens een toestand van verhoogde spierenergetische omzet die een blijvend verhoogde bloedvoorziening ter hoogte van de spieren handhaaft, kan er eventueel een slechte spijsvertering (maldigestie) en een slechte opname van de nutriënten en voedingsstoffen (malabsorptie). Daardoor kan er een toestand ontstaan van verhoogde vatbaarheid voor infectie (cachexie) ondanks een topconditie van spieren. Ook een topsporter heeft er alleen maar baat bij dat hij gezond is en blijft. Een verkoudheid is immers al voldoende om de conditie te laten verminderen.
Er zijn verschillende voedingsstoffen die immunostimulerend werken o.a. insuline, dat een hoogmoleculair polysaccharide is. Inuline vindt men o.a. terug in asperges, look, prei, witlof en afsjokken. Er zijn ook vitaminen en mineralen die de weerstand verhogen: de vitaminen van het B-complex, vitamine C, vitamine E, vitamine A, essentiële meervoudige-onverzadigde vetzuren en de mineralen IJzer, Zink en Selenium.Door de voeding hierop af te stellen verkrijgt men dus al meer weerstand.
De plant bij uitstek voor zijn immunostimulerende eigenschappen is Echinacea purpurea (L.) Moench. De klinische literatuur bevestigt de werking bij behandeling van de symptomen van verkoudheden en infecties van de bovenste luchtwegen. Studies ondersteunen tot nu toe het preventieve gebruik bij infecties van de bovenste luchtwegen niet.

Toediening

Echinacea bevat een stof die in vloeibare vorm de lippen en tong doet tintelen. Als u dat voelt, weet u zeker dat u een hoogwaardig product hebt aangeschaft.

Echinacea is in veel vormen verkrijgbaar (als thee, tinctuur, tabletten) en daarom is het verstandig om op de juiste dosering te letten. Bij griep en verkoudheid zijn hoge dosering noodzakelijk. Gebleken is dat grieppatiënten die bijvoorbeeld 900 mg echinacea per dag kregen eerder genazen dan degenen die 450 mg echinacea of een placebo kregen. Onderhoudsdosering ter versterking van het immuunstelsel: vooral personen die infectiegevoelig zijn, hebben veel baat bij echinacea wanneer het kruid elke drie weken wordt afgewisseld met andere kruiden die het immuunstelsel versterken, zoals Canadese geelwortel, astralagus, pau d'arco en geneeskrachtige paddenstoelen (beta glucanen). Er bestaat ook echinaceathee die vaak met andere kruiden gemengd is.

Voorbeelden van verkrijgbare druppels (tinctuur) van Echinacea zijn Echinaforce van A. Vogel of de Echinacea wortel extract tabletten van Solgar Vitamins. (bevat 300 mg poeder en 125 mg extract met 5 mg echinacoside)

<><

Berichten: 50

leuk, ben benieuwd

Berichten: 90

ZWAAN995 schreef:

Rode Zonnehoed

Algemene beschrijving

Echinacea behoort tot de familie van de Compositae of Asteracea. Er bestaan een aantal soorten waarvan er drie uitvoerig werden beschreven: Echinacea purpurea (L.) Moench, Echinacea angustifolia D.C. en Echinacea pallida (Nutt). Echinacea komt van het Latijnse Echinus wat egel, zee egel betekend. Hierop lijkt de vruchtbodem met zijn hoog stekelige hart. De meest bekende soorten zijn Echinacea purpurea (L.) Moench, Echinacea angustifolia D.C. en Echinacea pallida (Nutt).
Vooral Echinacea purpurea wordt gecultiveerd in Europa. Deze plant wordt circa 80 tot 120 cm hoog en bereikt vanuit een bladerkrans pas in het tweede jaar zijn volle grootte waarna de bloei volgt. De wortel bestaat uit een bundel sterk vertakte zijwortels die verwant lijken aan de Valeriaanwortel. De bloemen zijn purper van kleur. Echinacea bloeit in de maanden juli tot september.

Zelf Rode Zonnehoed kweken

De Echinacea purpurea, Echinacea angustifolia en Echinacea pallida zijn meerjarige planten die de voorkeur geven aan rijke, goeddoorlatende, kalkrijke grond en een zonnige standplaats. Vermeerderen kan door zaaien in het voorjaar, door wortelstek laat in de winter of door scheuren in de rustperioden.

De geschiedenis

Echinacea is inheems in de Verenigde Staten (Arkansas, Oklahoma, Mississippi, Zuid- Dakota en Texas) op hellingen, tussen kreupelhout, op open graslanden en in loofbossen. De prairie Indianen van Noord-Amerika noemde het kruid slangenbeet en gebruikte het vooral om infecties te bestrijden en bij beten van slagen. Ze kneusden de plant tussen stenen en legden het op wonden.

De zonnehoed werd in 1871 door een in Nebraska werkende arts als geneeskruid in de Westelijke geneeskunde geïntroduceerd en tegen tal van aandoeningen gebruikt (bloedreinigend middel, reuma, migraine, difterie, tumoren,. enz.). Van 1885 tot 1935 werd Echinacea hoofdzakelijk ter behandeling van infectieziekten gebruikt, voornamelijk in de USA. Het raakte daarna door de ontdekking van de moderne antibiotica (sulfonamiden) tijdelijk in de vergetelheid.
Er werd veel wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd op Echinacea maar dan vooral in Duitsland waar ze zeer populair is van in het begin van de twintigste eeuw. De zonnehoed werd voor het eerst aan een analyse onderworpen en getest voor homeopathische doeleinden in Duitsland en het medicinale gebruik ervan werd later onderzocht door Dr. Gerhard Madaus in 1938.

Toepassingen

Medicinaal

Ze verschijnen in letterlijk honderden preparaten op de markt, waarbij verschillende delen van de plant zijn gebruikt (bloemen, blad, steel of wortel). Ook de vorm waarin de preparaten verkrijgbaar zijn, varieert enorm.
Echinacea is een natuurlijke infectiebestrijder die helpt bacteriën, virussen, schimmels te doden. De plant stimuleert cellen van het immuunstelsel die de belangrijkste wapens tegen infecties vormen. Het kruid versterkt bovendien de productie van interferon, een natuurlijke bestrijder van virussen. Omdat deze effecten niet duurzaam zijn, is het raadzaam om echinacea met regelmatige tussenpozen te gebruiken en bij een acute infectie zelfs elke paar uur.

Gebruikt plantendeel

- De wortel en wortelstok bij Echinacea angustifilia. De wortels worden geoogst in de late herfst.
- De gehele plant bij de Echinacea purpurea . De oogst van de bovengrondse delen vindt plaats tijdens de bloeiperiode.

De werking

Het is infectie preventief (viraal) door een immuunstimulerende werking en verhoogt zo de lichaamsweerstand bij acute en chronische infecties. Echinacea stimuleert de lymfecirculatie en de fibroblasten (bindweefselcellen).
Echinacea kan de twee bekendste vitale aandoeningen helpen voorkomen: verkoudheid en griep. Het werkt het beste als het direct bij de eerste tekenen wordt ingenomen. Mensen die vaak verkouden zijn, blijken minder snel te verkouden worden wanneer ze echinacea. Bovendien en neemt de frequentie af. Echinacea blijkt ook te werken wanneer u al ziek bent en alle kenmerkende griepverschijnselen vertoont. De klachten zijn dan minder hevig en verdwijnen eerder.
Echinacea zou ook helpen bij terugkerende kwalen zoals schimmel- en urineweginfecties en middenoor- ontstekingen. Het wordt soms ook gebruikt bij de behandeling van streptokokken- en stafylokokkeninfecties, herpesinfecties (ook generale ternes, koortslip en waterpokken), bronchitis en bijholteontstekingen. Het wordt toegepast bij de behandeling van vaginale infecties veroorzaakt door Candida albicans.

Auto-immuunziekten die op echinacea zouden reageren zijn onder meer lupus (zweren in het gelaat), multiple sclerose, reumatoïde artritis en soortgelijke aandoeningen, hoewel er natuurlijk geen wonderen te verwachten zijn. Er wordt nu ook onderzocht of echinacea het immuunstelsel kan versterken van kanker- patiënten die radiotherapie of chemotherapie ondergaan.

Omwille van zijn wondhelende, antiseptische en weerstandsverhogende eigenschappen wordt het in- en uitwendig aangewend. Echinacea kan op de huid worden aangebracht. Het sap bevordert de genezing van allerlei soorten wonden, abcessen, eczeem, brandwonden, aften, een koortslip of doorligwonden.
Bij keelpijn of ontstoken amandelen kunt u de tinctuur verdunnen en als gorgeldrank gebruiken. De wortel stimuleert de speeksel- en zweetsecretie.

Immunostimulatoren

Verschillende onderzoekers zoals Dr. H. Selye (USA), Dr. I. Brehkman (Rusland) en Dr. R. Hänsel (Duitsland) stelden vast dat er twee soorten invloeden op ons immuunstelsel zijn: een specifieke (min of meer rechtstreekse) immunostimulatie door bepaalde producten zoals door bestanddelen van Echinacea, en een niet-specifieke of para- immunostimulatie door middel van uiteenlopende prikkels zoals zware fysieke training, grote koude of grote hitte, behandeling met adaptogenen.
Sporters in topconditie zijn zeer kwetsbaar bij infecties. Men zou dit kunnen verklaren door het volgende: wegens een toestand van verhoogde spierenergetische omzet die een blijvend verhoogde bloedvoorziening ter hoogte van de spieren handhaaft, kan er eventueel een slechte spijsvertering (maldigestie) en een slechte opname van de nutriënten en voedingsstoffen (malabsorptie). Daardoor kan er een toestand ontstaan van verhoogde vatbaarheid voor infectie (cachexie) ondanks een topconditie van spieren. Ook een topsporter heeft er alleen maar baat bij dat hij gezond is en blijft. Een verkoudheid is immers al voldoende om de conditie te laten verminderen.
Er zijn verschillende voedingsstoffen die immunostimulerend werken o.a. insuline, dat een hoogmoleculair polysaccharide is. Inuline vindt men o.a. terug in asperges, look, prei, witlof en afsjokken. Er zijn ook vitaminen en mineralen die de weerstand verhogen: de vitaminen van het B-complex, vitamine C, vitamine E, vitamine A, essentiële meervoudige-onverzadigde vetzuren en de mineralen IJzer, Zink en Selenium.Door de voeding hierop af te stellen verkrijgt men dus al meer weerstand.
De plant bij uitstek voor zijn immunostimulerende eigenschappen is Echinacea purpurea (L.) Moench. De klinische literatuur bevestigt de werking bij behandeling van de symptomen van verkoudheden en infecties van de bovenste luchtwegen. Studies ondersteunen tot nu toe het preventieve gebruik bij infecties van de bovenste luchtwegen niet.

Toediening

Echinacea bevat een stof die in vloeibare vorm de lippen en tong doet tintelen. Als u dat voelt, weet u zeker dat u een hoogwaardig product hebt aangeschaft.

Echinacea is in veel vormen verkrijgbaar (als thee, tinctuur, tabletten) en daarom is het verstandig om op de juiste dosering te letten. Bij griep en verkoudheid zijn hoge dosering noodzakelijk. Gebleken is dat grieppatiënten die bijvoorbeeld 900 mg echinacea per dag kregen eerder genazen dan degenen die 450 mg echinacea of een placebo kregen. Onderhoudsdosering ter versterking van het immuunstelsel: vooral personen die infectiegevoelig zijn, hebben veel baat bij echinacea wanneer het kruid elke drie weken wordt afgewisseld met andere kruiden die het immuunstelsel versterken, zoals Canadese geelwortel, astralagus, pau d'arco en geneeskrachtige paddenstoelen (beta glucanen). Er bestaat ook echinaceathee die vaak met andere kruiden gemengd is.

Voorbeelden van verkrijgbare druppels (tinctuur) van Echinacea zijn Echinaforce van A. Vogel of de Echinacea wortel extract tabletten van Solgar Vitamins. (bevat 300 mg poeder en 125 mg extract met 5 mg echinacoside)

<><

zou zij ook in nederland kunnen groeien.

Berichten: 2533

ja hoor hier in het dorp staat ze in heel wat tuinen

Berichten: 410

Hier een site waar je allerlei zaadjes kan kopen voor weinig geld.

<><

Zwaan

http://www.zaden.annekestuintje.nl/index.htm

Berichten: 410

http://link.marktplaats.nl/580550679

Berichten: 410

Algemeen

De ui (Allium cepa L.) behoort tot de lookgewassen, uitsluitend voorkomend in de gematigde luchtstreken van het noordelijk halfrond. Botanisch zijn de lookgewassen ingedeeld als onderfamilie, de Allioideae, van de lelieachtigen (Liliaceae), of bij de narcisachtigen (Amaryllidaceae), maar tegenwoordig worden ze ook beschouwd als aparte familie, die der Alliaceae, in de orde van de Liliales. Meestal spreekt men van Allium- soorten of kortweg Alliums (Anonymous, 2000 h). Het geslacht Allium is zeer is zeer omvangrijk en omvat meer dan 600 soorten.

De ui is een tweejarige plant. In het eerste jaar wordt een bol gevormd, waarin reservevoedsel is opgeslagen. De bol bestaat uit een aantal vlezige en 2-4 droge rokken. Deze rokken kunnen geel, rood of wit van kleur zijn. In het tweede jaar gaat de ui nadat aan de behoefte van vernalisatie is voldaan, uitlopen, bloeien en zaad vormen. Het is hierdoor mogelijk een scherpe selectie op verschillende eigenschappen uit te voeren. Het is een overwegend kruisbestuivend gewas wat de veredeling langdurig en kostbaar maakt.

Uien, sjalotten en stengel-uien

De ui is in drie typen te onderscheiden en kent daarbinnen verschillende rassen en variëteiten. Rassen verschillen vooral in kleur, scherpte en bewaarbaarheid. Het type dat ons allemaal bekend is vormt een bol en
vermeerdert zich door zaad. Een ander type, de sjalot, vermeerdert zich vegetatief door rond de moederbol zijbollen te ontwikkelen. Een derde type is de topui, die zijn naam te danken heeft aan het feit dat in de top van de stengel kleine broedbolletjes groeien. In de aarde komen deze tot verdere ontwikkeling. De stengel-ui of Japanse bosui tot slot, heeft zijn naam niet te danken aan een groeiperiode in het bos, maar aan de manier waarop ze verkocht worden, namelijk per bos. Als lente-uitjes worden ze vroeg geoogst en als groente gekookt of gebakken. Deze vrij grote plant vormt geen echte bollen maar, zoals bij prei, licht verdikte witte schachten die aan de basis en met de wortels verbonden zijn.

De geschiedenis van de naam "ui"

De ui kreeg zijn definitieve wetenschappelijke naam in de 18e eeuw door samenvoeging van de oude Latijnse woorden voor knoflook - al(l)ium en ui - c(a)epa -, waarschijnlijk teruggaand op een Keltische en een Griekse benaming. Een latere Latijnse aanduiding was unio, misschien samenhangend met 'eenheid' om hem te onderscheiden van soorten die zijbollen produceren.

Afleidingen van beide woorden kwamen in onze taal terecht. Van het verkleinwoord cepulla werd het Franse ciboule gevormd en het Nederlandse cibol en cypel, voor groene uitjes. In onze noordelijke provincies kent men het nog als siepel, dat, evenals het Duitse Zwiebel, een synoniem voor ui werd. Van unio(ne?) zijn ajuin en ui afgeleid. Wat in het Frans oignon werd en onion in het Engels, werd onioen in het Middelnederlands, met talloze varianten in spelling en uitspraak (eniung, engnun, oiuyn, enz.), waarin het Zuidnederlandse ajuin te herkennen valt. In het zuiden werd ajuin gehandhaafd met dialectvarianten als het Brabantse juin, het Zeeuwse juun en het Maastrichtse uun. Vormen van siepel en ajuin zijn ook in achternamen te vinden (b.v. Juynbol) van families die soms ui- of knoflookbollen in hun familiewapens lieten afbeelden.

De verschillende soorten ui zijn begrijpelijkerwijs nogal eens met elkaar verward, ook in andere talen.

Samenstelling van de ui

De (bio)chemische samenstelling van de ui is zeer complex en verre van constant: bepaalde reacties ontstaan pas als de bol wordt opengesneden of gekneusd en naast rasverschillen zijn er allerlei factoren die op de
samenstelling van invloed zijn, zoals de vruchtbaarheid van de bodem waarop de uien geteeld zijn en de omstandigheden waaronder dit gebeurt. In percentages uitgedrukt bestaat de rauwe ui gemiddeld uit 90% vocht, 6,5% koolhydraten, 1% eiwitten en 0,1% vet. De koolhydraten (droge stof) bestaan voornamelijk uit suikers en bevatten ook pectine. Het aantal calorieën dat zij leveren ligt bij scherpe uien hoger dan bij zoete uien. Volgens de Nederlandse Voedingsmiddelentabel 49 kcal. of 206 kj per 100 g. Van de elementen zijn fosfor, calcium, natrium en vooral kalium de voornaamste. Fosfor en kalk zijn goed voor botten en tanden, kalium voor de spierwerking. In minieme hoeveelheden komen verder de metalen ijzer, borium, strontium, cuprum, zink en mangaan altijd voor.

Het vitaminegehalte is vrij laag maar niet onbeduidend. Vitamine C is in de rauwe ui gemiddeld 10 mg per 100 g; in het bosuitje en de stengelui echter minstens 25 mg (en in bieslook 40 mg/100 ge).

Goed vertegenwoordigd, in geringe hoeveelheden, zijn de vitaminen uit de B-groep die deels met het afweersysteem in verband gebracht worden. Ze worden hierna opgesomd met tussen haakjes hun belangrijkste functies. Aanwezig zijn vitamine of B1 (suikerstofwisseling), riboflavine of B2 (omzetting van suikers en aminozuren in vetzuren), panthoteenzuur of B5, B6 (stofwisseling van eiwitten, suikers en vetten; van belang bij het voorkomen van aderverkalking), nicotinezuur (stofwisseling), foliumzuur
(aanmaak fibrinogeen) en biotine. In uien met een hoge zuurgraad wordt allithiamine, verwant aan B1, gevormd. In sommige typen ui komt vitamine E voor.

Bij bereiding en invriezen verliest de ui al gauw 40% aan vitamine C; B-vitaminen blijven grotendeels
behouden. Bij bakken gaan echter alle vitaminen verloren.

De verschillende pigmenten van uien zijn constant. De schillen werden in het (Duitse) huishouden wel voor het verven van stoffen gebruikt. Men kan er ook paaseieren mooie tinten mee geven. De rode pigmenten in
paarsrode uien geven soms een wat bittere smaak. Pink root of 'ongewenst roze' is een ziekte die tijdens de opslag kan ontstaan door verzuring van formaldehyde. Fenolgroepen, vooral aanwezig in de buitenste bolrokken, hebben antiseptische en schimmelwerende eigenschappen, die echter niet werkzaam zijn als de bol vochtig is.
Sinds mensenheugenis zijn de lookgewassen in hoge mate gewaardeerd om hun geneeskrachtige werking. De ui is als medicijn en als preventief middel tegen veel ziekten en kwalen beschouwd, zowel in Azië als in
Europa.

Helende werking

De Indiase Charaka-Samhita, een medisch geschrift uit de 1ste eeuw teruggaand op vroeger bronnen schreef aan uien een hartstimulerende werking toe en gebruikte ze als heelmiddel tegen diverse kwalen. Als voedsel werden ze beschouwd als 'tamasisch': te prikkelend voor een sereen bestaan. Bij de oude Grieken en Romeinen waren de lookgewassen om hun therapeutische waarde zeer in tel. Vele
geschriften getuigen van veel geneeskundige toepassingen. Hippocrates (ca. 400 v. Chr.) schreef uien voor ter behandeling maar had er ook nogal wat bedenkingen tegen: zieken waren volgens hem veelal niet gebaat
bij het gebruik ervan, mensen met een gevoelige maag zeker niet en mensen met een blaasaandoening al helemaal niet.
In het algemeen werden uien geacht de lichaamssappen te zuiveren en aanbevolen om de eetlust op te wekken, de spijsvertering te bevorderen en om een goede doorbloeding en transpiratie te bewerkstelligen - 's
morgens ingenomen om de gehele dag actief en warm te blijven.
Door sommigen werd ook een zinneprikkelende werking aan uien toegeschreven. Geelzucht, maagzweren en nierstenen zijn slechts enkele van de ziekten die inwendig met uien werden bestreden. Uitwendig werden ze bijvoorbeeld voor oog- en ooraandoeningen gebruikt en in samengestelde zalven ook voor schurft en slangenbeten. Als middel tegen diverse kwalen is de toepassing van de ui in de homeopathie en de
volksgeneeskunst tot in onze tijd actueel gebleven.

Beproefde volksmiddeltjes

Een reeks van klachten kan verlicht of verholpen worden door dagelijks uien te eten - dit althans naar eeuwenoude overtuiging. In- en uitwendige toepassingen bij de meest genoemde kwalen volgen hieronder.

Bronchitis:
rauwe uien eten
Astmatische bronchitis:
sap van een ui met wat honing vermengen en er enkele malen per dag 1 theelepel van innemen (ook goed bij heesheid)
Tegen benauwdheid:
's nachts een doorgesneden ui naast het bed leggen
Hoest:
tegen vastzittend slijm gebakken uien eten
Verkoudheid:
enkele malen per dag een slokje uienwater drinken, verkregen door een
schijfje ui een minuut in warm water te leggen. 's Nachts een opengesneden ui naast het bed leggen
Oorpijn:
een watje met uiensap besprenkelen en in het oor stoppen
Reumatische pijnen:
's morgens en 's avonds de pijnlijke plekken met uiesap inwrijven,
of omslagen met gebakken uien aanbrengen Winterhanden en -voeten: zeer fijn gesnipperde ui in een doekje leggen en daarmee de
handen of voeten verbinden; hierover wanten of sokken trekken en gaan slapen
Wondjes en insektenbeten:
de plek inwrijven met een doorgesneden ui en dan de ui op
de plek met verband omwikkelen; enkele uren laten intrekken
Haarmiddelen:
eveneens zeer oud is het gebruik van uien tegen haaruitval. Vooral de zwavel zou een weldaad voor de hoofdhuid zijn en wie bang is kaal te worden doet er goed aan een half uur voor het haarwassen de hoofdhuid met een doorgesneden ui in te wrijven. Een Frans patent uit 1967 registreerde een haarolie bestaande uit sap van uien, alcohol, eierdooiers, petroleum en wonderolie - bedoeld om de medemens op een afstand te houden?

Modern geneeskundig onderzoek

De geneeskrachtige eigenschappen van uien zijn in de twintigste eeuw vanuit verschillende wetenschappelijke disciplines bestudeerd. Men was al bekend met hun antibacteriële werking (Pasteur, 1858) en hun effecten
tegen bepaalde schimmels. Er lijkt verder een preventieve werking te bestaan tegen virusinfecties als griep en verkoudheid, maar die is moeilijk onweerlegbaar aan te tonen. De laatste jaren zijn met name de effecten
van ui en knoflook op hart- en vaatziekten onderwerp van bestudering. Bij deze aandoeningen spelen bloedstollingsprocessen, het cholesterolgehalte en gehalte van vetten en vetachtige stoffen, de bloeddruk en ook het bloedsuikergehalte een grote rol.

Het onderzoek naar de werking van de ui op hart- en vaatziekten wordt door verschillende factoren bemoeilijkt. Scepsis komt, zoals te verwachten, vooral uit de farmaceutische hoek. Waarom dezelfde soort onderzoeken
tot verschillende conclusies leidden wordt langzaamaan duidelijk. Het is bijvoorbeeld moeilijk grote groepen mensen hetzelfde dieet te laten volgen en hierop controle uit te oefenen. Ook heeft de consumptie
van uien natuurlijk al snel een limiet bereikt. De leeftijd van de onderzochte personen is medebepalend: de effecten bij oudere mensen zijn veel groter dan bij jongere. Verder lijken de onderling verschillende
uiensoorten ook tot verschillende uitkomsten te leiden.

Ondanks de beperkingen zijn er sterke aanwijzingen dat uien een gunstig effect hebben op de mate waarin aderverkalking of atherosclerose ontstaat. Naast de gunstige effecten op hart- en vaataandoeningen, zijn ook bij kankeronderzoek positieve invloeden van de lookgewassen gemeld. Bij dierproeven althans bleek de ontwikkeling van bepaalde tumoren door injecties met stoffen uit de ui te worden tegengegaan.
De werking tegen bacteriën, microben en bepaalde schimmels is uitgebreid onderzocht. In sommige uien bevinden zich stoffen die ook insecten weren, maar er zijn er meer die juist op de ui afkomen.

De ui als ziekteverwekker?

De meeste mensen zijn immuun voor bepaalde vrijkomende stoffen uit de ui, maar een enkeling vertoont allergische, bronchiale reacties. Overigens bevatten uien en andere alliums de stof quercetine, die juist een anti-astmatische werking heeft.

Uien tegen verstopte neus

Uien zijn supergezond. Wie last heeft van een verstopte neus kan ´s nachts een halve ui naast zijn bed leggen. Je wordt wakker met een open neus. Vooral tijdens het slapen is een verstopte neus lastig omdat je automatisch door je mond gaat ademhalen. Hierdoor krijg je een hele droge keel wat een onprettig gevoel is. Een andere manier om ui als medicijn te gebruiken is om ui te verwerken in de maaltijd. Een uiensoepje kan heel genezend werken voor de ontstoken slijmvliezen. Daarnaast helpt het al om ui te snijden. Het bekende fenomeen dat je moet huilen van ui snijden kun je juist toepassen als je zwaar verkouden bent. Een ui als medicijn kun je het beste rauw eten alleen dat vinden sommige mensen vies. Daarom is het beter het in een salade te verwerken, uiensnippers over de mayonaise te doen of een haring met uitjes te eten. Wie kinderen heeft met een verstopte neus kan een halve ui neerleggen naast hun bed als ze al slapen. Want voor het slapen ruikt het wellicht te sterk.

Ui als geneesmiddel

Zoals bittere medicijnen vaak het beste zijn, zo zijn ook die dingen die een tikkeltje agressief smaken, zoals de rauwe ui bijzonder waardevol. Ze prikkelen niet alleen onze ogen, maar stimuleren ook de klieren in de maag enorm, zodat ze de eetlust verbeteren en de dikke darm beter laat werken. Daarbij verwijdert de ui ook ongewenste bacteriën en zelfs wormen uit maag en darmen. Zo kan buikpijn, druk op de maag en een opgeblazen gevoel snel verdwijnen. Zoals bekend veroorzaken veranderingen in onze spijsverteringsorganen allerlei klachten. Het zal u dan ook niet verwonderen dat rauwe ui, of het verse sap van een ui met een beetje melk en honing kunnen helpen bij kwalen die niets met maag en darmen te maken lijken te hebben. Dit drankje helpt heel goed bij hoofdpijn, prikkelbaarheid, slapeloosheid en een gevoel van druk op het hart.
In het najaar is een kuur om afvalstoffen kwijt te raken voor veel mensen heel nuttig. Hier geef ik u een recept voor zo'n reinigingskuur. Neem het sap van drie ons uien. Dit kan met een sapcentrifuge of de uien door een fijne zeef te wrijven. Hierdoor mengt men honderd gram honing en een halve liter witte wijn. Neem van dit mengsel twee tot drie weken lang een half tot een heel kopje per dag.

<><

Zwaan

Berichten: 4863

ROELANDE345 schreef:

ja hoor hier in het dorp staat ze in heel wat tuinen

Ja...ik zag ze ook staan bij het tuincentrum...

Berichten: 4718

Van vele kruiden en planten uit de natuur worden homeopatische geneesmiddelen gemaakt.

Men zegt dat dat occult is, omdat er hocus spocus bij komt kijken...

Berichten: 781

MARISKA601 schreef:

Van vele kruiden en planten uit de natuur worden homeopatische geneesmiddelen gemaakt.

Men zegt dat dat occult is, omdat er hocus spocus bij komt kijken...

Hihi...

Berichten: 4863

MARISKA601 schreef:

Van vele kruiden en planten uit de natuur worden homeopatische geneesmiddelen gemaakt.

Men zegt dat dat occult is, omdat er hocus spocus bij komt kijken...

MEN...zegt...maar geloof jij het???
Zo ja heb je dan ook bewijzen...

Gelukkig gebruik ik weinig medicijnen...en ben gezond.

Van alle homeopathische gebruik ik er maar 1...en dat is Echinaforce...
Ik heb een vreselijke hekel aan alcohol...maar eenmaal een stevige keelpijn...is dat het enigste wat helpt en ben ik zo van mijn keelpijn af.
Kokhalzend neem ik het....(vanwege de alcohol) verdund met water....

Berichten: 4718

ik gebruik helemaal geen homeopatische middelen om de eenvoudige reden: het helpt niet bij mij.

Berichten: 1006

MARISKA601 schreef:

Van vele kruiden en planten uit de natuur worden homeopatische geneesmiddelen gemaakt.

Men zegt dat dat occult is, omdat er hocus spocus bij komt kijken...

in vroeger tijden, toen er nog kloosters bestonden, werden kruiden, olien en tincturen, compressen etc. veelvuldig gebruikt, simpelweg omdat er geen chemische middelen bestonden....
Een heleboel van die kennis is verdwenen doordar de kloosters afgebrand werden, de bijbehorende boeken waarin het beschreven werd eveneens verloren gingen......
Nu word homeopathie als occukt gezien terwijl er niks veranderd is aan de tijd van toen.....
Als de chemische middelen niet werken, dan kun je de overstap maken naar de plantenwereld...en ja, bij de één helpt het en bij de ander niet of pas heel laat.

Zo heb ik zelf vrouwenmantelthee gebruikt vanwege de hormonale klachten elke maand.....en het hielp, veel beter dan elek keer paracetamol innemen met alle gevolgen vandien( verslaafd er aan raken is bekend bij PCM).
Dus....noem het geen occultisme, want dat is het absoluut niet.