Gebedsverhoring

Berichten: 7083

Ik ben mijn huis aan het vernieuwen.
Dus alles eruit, ook vloer, kasten etc. Behalve mijn bed, pc en tv.

Maar ja, al mijn spullen liggen nu op een grote hoop. Uitzoeken, dingen wegooien, naar de schuur brengen. Schilderen, schoonmaken, etc.

Eigenlijk verhuizen in mijn eigen huis.

Maar ja, omdat het zoveel is, wat ik moet doen, voor mijn nieuwe spullen komen vanaf de 21ste, wist ik niet meer waar ik nu moet beginnen.
Dus toen deed ik helemaal niets meer en zat me te vervelen achter de pc.
Want 't is erg eenzaam, om de hele dag in je huis te werken en dan 's avonds ook alleen.

Dus toen belde ik een broeder(vriend die ik 100% vertrouw en waar ik mee omga als familie) op. En die komt nu naar me toe om een paar dagen mij te helpen, helemaal uit de andere kant van Nederland.
Gewoon, omdat ie dat wil, zomaar, zonder iets ervoor terug ofzo.

En dat vind ik wel zo lief en zie ik als gebedsverhoring, want met z'n tweetjes is het veel gezelliger, en als je dan de hele dag hebt gewerkt, kan je 's avonds gezellig saampies eten en tv kijken. Lachende smiley

Berichten: 634

ik had het onlangs ook...
enkele leukerds van CM kwamen hier zo ook eens een weekend helpen met mijn tuin. Onbegonnen werk voor me.
Men haag is weer een haag ipv een bos Knipoog smiley

thnks

Berichten: 4047

XABIA794 schreef:

ik had het onlangs ook...
enkele leukerds van CM kwamen hier zo ook eens een weekend helpen met mijn tuin. Onbegonnen werk voor me.
Men haag is weer een haag ipv een bos Knipoog smiley

thnx

het was wel jammer dat de rest van de ploeg niet op kwam dagen, he?
hoever ben je met het opruimen van de takkenbos op je gazon?

Berichten: 7083

XABIA794 schreef:

ik had het onlangs ook...
enkele leukerds van CM kwamen hier zo ook eens een weekend helpen met mijn tuin. Onbegonnen werk voor me.
Men haag is weer een haag ipv een bos Knipoog smiley

thnks

Fijn he!

Berichten: 27

de gebeden om rust voor mijn doop zijn verhoord!! zondagmorgen had ik nog wel veel angst Huilende smiley, smiley in tranen

maar op het moment zelf (en ook al daarvoor in de zangdienst) had ik bijna helemaal de rust. een beetje zenuwen is natuurlijk normaal... Engeltje smiley

toen ik druipend naar achteren liep om me te verkleden, zong de gemeente: prijs de Heer, met blijde galmen, gij mijn ziel, hebt rijke stof.... en dát had mijn ziel!!!

Berichten: 634

GLORIA404 schreef:

de gebeden om rust voor mijn doop zijn verhoord!! zondagmorgen had ik nog wel veel angst Huilende smiley, smiley in tranen

maar op het moment zelf (en ook al daarvoor in de zangdienst) had ik bijna helemaal de rust. een beetje zenuwen is natuurlijk normaal... Engeltje smiley

toen ik druipend naar achteren liep om me te verkleden, zong de gemeente: prijs de Heer, met blijde galmen, gij mijn ziel, hebt rijke stof.... en dát had mijn ziel!!!

Fijn om te horen, dat het je goed is gegaan Lachende smiley

nog gefeliciteerd met je keuze natuurlijk, en Gods Zegen in al je wegen

Berichten: 2167

en ff up, op verzoek Lachende smiley

Berichten: 1156

STEENTJE178 schreef:

en ff up, op verzoek Lachende smiley

ha ha dankje steentje en oproep aan andere cm ers he,het is bemoedigend voor elkaar om elkaars gebedsverhoringen te lezen denk ik, dus kom maar op met de verhalen, zal effe die van het andere topic copieeren om een start te maken

Berichten: 1156

Geplaatst: dinsdag 7 augustus 2012, 21:27

PETRA944 schreef:
ha ha schrijf hier es op.als je wil. dan ga ik toch vanavond effe online om te lezen,

our god is greater la la la, weet niet of je dat lied kent. maar dat zing ik vaak.

nou vooruit speciaal voor jou Petra;
Met één van de kinderen had ik eens gebeden voor een hoekbank omdat ik die graag wilde hebben. Van een lieve vriendin kreeg ik een hoekbank en via een ander ook nog een stoel die er precies bij paste.
Er was alleen één probleem ze waren groen en mijn kamer (die overigens ook heel dringend een opknapbeurt nodig had) was geel en licht blauw.
Dus ik bad: ‘Heer dank u voor de hoekbank en de stoel dat is mooi dat ik die krijg, maar er is één probleem ze zijn groen en mijn kamer is helemaal in het geel met blauw geschilderd dat staat echt niet.’
Voor ik het wist had ik geld voor verf, e.d. gekregen om de kamer te verven en melden er zich mensen om mij te helpen hierbij.
Ik had een mooie kersen houten kist en zag steeds bij de Hema drie kersenhouten lijstjes á 10 euro per stuk, dat zou prachtig staan aan mijn muur. Die 30 euro had ik echt niet, maar die week kreeg ik van iemand een enveloppe met 30 euro met de mededeling hier koop maar iets leuks voor je nieuwe kamer.
Dit hele gebeuren was als balsem op onze ziel.

In die tijd zat ik in de bijstand en redde ik het allemaal net financieel.
Voor mezelf bleef er niets extra’s over maar ik dacht dat geeft niet zolang ik de kinderen maar het nodige kan geven.
God dacht daar duidelijk anders over.
Iemand in onze gemeente, die eigenlijk in dezelfde financiële situatie verkeerde, heeft het maanden lang gepresteerd elke week 5 euro in mijn jas, bijbel of tas te stoppen. Dit was als het ware mijn zakgeld. 5 euro zakgeld per week gekregen van God! Wie kan me dat na zeggen

Als alleenstaande ouder moet je werken in Nederland, aan God gevraagd of Hij wilde zorgen dat de mensen van het CWI mij gunstig gezind zouden zijn. En ja als enige hoefde ik alleen maar op parttime banen en hier in de buurt te solliciteren.
Het was zelfs zo dat mijn huidige werkgever via, via had gehoord dat ik werk zocht en mij verzocht om te komen solliciteren. En deze baan begon met 2 ochtenden en is heel rustig uitgebouwd naar wat ik nu doe, op zo’n manier dat het voor mij en mijn gezin goed is

Eén van de jongste kinderen was heel vaak ernstig ziek geweest en nog veel te jong om alleen thuis te zijn tijdens ziekte. Heer bad ik hoe moet dat straks in de winter?
Maar God is zo goed en zorgzaam zelf had ik al half een noodoplossing bedacht maar het kind is gewoon in die winter helemaal niet ziek geweest. En daarna ook nooit meer zó ziek.
In het eerste jaar had ik had gebeden i.v.m. de vakantie ;Heer het geeft niets als we thuis moeten blijven, maar als we toch kunnen gaan maakt u het maar duidelijk.
Er kwam een envelop in de bus met daarop duidelijk geschreven; vakantie, met genoeg geld voor een weekje vakantie.

Zoveel gebedsverhoringen en vaak exact en tot in detail datgene waarvoor gebeden was.
Een winterjas, laarzen, kleding, geld en voedselpakketten nog meer geld en voedselpakketten te veel om op te noemen.
Een van de kinderen was zijn winterjas kwijt geraakt op school, echt helemaal weg.
Ik wist echt geen oplossing ik had gewoon geen geld om een nieuwe te kopen. Heb dus maar simpelweg met mijn kind gebeden voor een nieuwe jas. Hij was nogal specifiek in wat voor een jas hij wilde. De volgende dag toen ik uit mijn werk kwam lag daar een zak met kleding met daarin precies zo’n jas als hij wilde.
Zelf wilde ik graag laarzen en ik had ook nogal een eisen pakket daarbij. In plaats van laarzen kreeg ik 50 euro. Ik weet nog dat ik eigenlijk een beetje mopperde zo van dat is niet genoeg.
Ik ging naar een winkeltje wat allemaal laarzen in de uitverkoop had. Al de laarzen die ik keek waren nog boven de 100euro. Toen zag ik de laarzen heel voorzichtig keek ik erin:49,95
Ik bad ergens voor en het kwam er leek het, zo dat één van m ’n kinderen over een auto zei; “waarom bid u er niet gewoon voor u krijgt toch alles wat u vraagt van God”
Toen kreeg ik een auto aangeboden een oldtimer voor een spotprijsje en heb ik inderdaad gebeden of die auto voor mij was. Die mensen hadden hem mij al toegezegd maar verkochten hem toch aan een ander. Eerst was ik boos, maar later hoorde ik dat die auto naar de sloop moest en dankte ik God.
Later kreeg ik als een soort knipoog van God een hele tijd elk weekend een auto aangeboden van een kring
M ’n oudste zoon ging in Ierland wonen, weer gebeden; Heer ik wil er zo graag heen in de vakantie Al kan ik er alleen maar naar toe Heer al heb ik dan geen geld meer om iets daar te doen dat is al genoeg. Maar God is een gulle God en voorzag in ruime mate en ik ben er met de jongste drie kinderen heen gevlogen en we hebben een fijne vakantie mogen hebben
Nog veel meer dingen zou ik op kunnen schrijven maar het is nu toch niet meer zo als in het begin. Als je echt niets hebt wordt je vanzelf helemaal afhankelijk van God

Berichten: 1156

Berichten: 37

Geplaatst: dinsdag 7 augustus 2012, 21:53

ROELANDE345 schreef:
ja mooi is dat he. Onze God geeft overvloedig wat we nodig hebben. Ik heb eens alles opgeschreven wat ik in de loop van de jaren gekregen heb. Dat is echt verbazingwekkend

Het is een heel ander verhaal, maar voor mij niet minder waardevol.
Toen mijn man ernstig ziek was en op de IC lag, haalde en bracht mijn schoonvader in de eerste maand mijn kinderen van en naar school.
Het bezoekuur viel in de ochtend en de avond.
Op een gegeven moment gaf hij aan, dat niet meer te gaan doen.
Ik zat er best mee en wist van onze kerk, dat er mensen voorhanden zouden zijn, om dit "probleem" voor mij op te lossen, maar ik vond het een "luxeprobleem". Ik belde dus de school op van mijn kinderen, dat ik ze zelf weer naar school zou gaan brengen, maar dat ik ze dan wel wat later zou brengen, zodat ik niet iedere ochtend "bestormd" zou worden door ouders met vragen hoe het met mijn man ging.
Toen ik mijn dochter in de klas bracht, bleek dat haar juffrouw hier al vanaf wist en uit het niets gaf ze aan, dat zij en haar collega (met wie ze een parttime-baan deelde) dit voor mij wilden gaan doen.
Mijn man heeft daarna nog 2 maanden op de IC gelegen, voor hij overleed en al die tijd haalden en brachten deze lieve juffrouws mijn kinderen. Dit scheelde mij veel energie, die ik kon gebruiken om iedere dag naar de bezoekuren te kunnen gaan.
Zelfs tot een half jaar na mijn man zijn overlijden, zijn ze hiermee doorgegaan.
Ik zag hier echt de hand van God in, alhoewel ik er nog geeneens voor gebeden had.

Laatst aangepast door
DIANA556

Berichten: 1156

Geplaatst: dinsdag 7 augustus 2012, 23:35

Jezus leerde ons bidden "Onze vader", daarna ook dat de vader zijn zoon geen sten geeft als hij om een brood vraagt, hoeveel te meer zal de Hemelse Vader ons dan niet helpen?

Ook bij mij is er veel gebedsverhoring bij vele dingen zowel grote als kleine.

Soms denken we dat we God alleen maar voor "zware zaken"mogen vragen in gebed, maar Hij wil ook bij kleine dingen helpen.
Zo was bij mij de taxisleutel zoek, het gehele huis over de kop en dus best geïrriteerd zoekend en mopperend omdat dat ding zoek was.
Mijn zoon en ik zelf hadden de broekzakken nagevoeld (omgekleed ivm bouw kerk) en geen sleutel, ik moest weg en dus weer boven aan het zoeken, weer naar beneden, staat mijn zoon met een grijns met de sleutel in zijn hand, is dit hem, vraagt hij?

Ja en waar haal je hem vandaan vroeg, uit de broekzak die we al gevoeld hadden, hij zei, ik vroeg God of Hij wilde helpen en ik voelde weer in de broekzak en daar was hij.

Bid onophoudend, staat er geschreven, is gewoon God bettrekken bij wat je doet in je dagelijks leven. Gaat het even niet zoals je wilt is een "help mij Heer, beter als een vloek, maar gaat ons alles goed af mag (eigenlijk moet) je Hem daar dan ook voor danken.

Het is eigenlijk of topic wat hier allemaal staat, maar God wil ook helpen in onze huishouding bij moeilijkheden zoals al eerder in deze topic aangegeven is..

Berichten: 1156

gecopieerd van het topic huishoudelijke vragen van roelande 345
diana 556 en pieter 619

het is offtopic op dat topic dus dacht in het topic gebedsverhoring,

Berichten: 1156

ha ha heb 2 exxen wat deden die, niet officieel scheiden de een de eerste twee jaar en gaf een beetje, te weinig, en de andere schreef zich niet uit, gaf niks, dus waar we soms van leefden soms zaten we te bidden bij ons laatste eten, en god verhoorde heb nooit iemand wat gevraagd, maar het eten kwam me soms echt gewoon toewaaien. of ik stuurde een kind met 1 euro om iets te kopen en onderweg op straat vond die 10 euro en konden we weer meer eten. of we verkochten net op het juiste moment iets op marktplaza. en rond kerst waren er de gratis hapjes in veel winkels, dan gingen me kinderen effe vol eten. en daarbij gaf ik soms wat aan armere mensen en ik kreeg het altijd maal tien weer terug via iets. Dus ik geloof echt dat god de hemel open heeft en voor ons zorgt, waarneer we iets echt nodig hebben en met lege handen na god gaan van help. En het heeft me kinderen goed gevormd, sommiggen geven rustig 5 euro aan een zwerver.of kopen wat eten en drinken voor een zwerver. eentje deed het laatst met haar bijna laatste geld, want ze heeft mijn vb overgenomen.
god geeft zelfs meer, we hebben tijdje terug gebeden voor een luxe wintersportvakantie voor een kind, was een wedstrijd waar ze met haar vriendin aan mee deed, dus we zijn gaan bidden, ze wonnen ook nog.

enfin ik ga es verder. ga proberen te ont cmen schrijf te veel hier. ha ha

maar de woorden van matteus 6 vers 25 tot 34 zijn waarheid. en als je die woorden goed leest, geld het niet alleen voor eten en kleding maar ook voor alles wat we nodig hebben, soms is het meoilijk daarop te vertrouwen.....ook ik knok daar wel es mee met me geloof ondanks al me ervaringen.

en mijn copie er zijn vast meer verhalen van gebedsverhoringen hier van cm ers Lachende smiley

Berichten: 830

Gebedsverhoring zal niet altijd gebeuren op onze tijd en zoals wij het willen, dat zou toch mooi zijn, God is toch ook geen Sinterklaas waar wij aan kunnen vragen wat we willen en we krijgen het terstond.
Het zal toch behoren te zijn Uw wil geschiedde, op Uw tijd en Uw wijze.

Zelf heb ik laatst een mooi verhaal gelezen dat ik even zal kopiëren hier want deze man bezat zo een groot vertrouwen in God, wonderlijk!

Een broeder vloog naar Bristol, ter voorbereiding van een artikelenserie over het leven van George Müller. Deze godsman was een van de grootste geloofshelden van de vorige eeuw. Wij zijn ervan overtuigd dat de beschrijving van zijn wonderlijke geloofsavonturen voor zeer velen een zegen zal zijn. Moge deze artikelen al onze lezers inspireren om eveneens grote dingen met God te gaan wagen!

Naar Bristol

Wat zijn boeken toch geweldig belangrijk! Enkele maanden na mijn bekering kreeg ik een biografie van George Müller in handen. Vanaf die dag heeft deze godsman mij buitengewoon gefascineerd. Ik las alles wat ik maar over hem te pakken kon krijgen en vooral over de enorme ommekeer die God in zijn leven teweeg bracht. Toch had ik toen nooit kunnen dromen dat ik nog eens een speciale studie van het leven van deze geloofsheld zou moeten maken. Maar God is een God van verrassingen. Dat merkte ik opnieuw toen ik onlangs een reisje naar Bristol mocht maken om daar persoonlijk poolshoogte te nemen.

Na een zeer zondige jeugd werd George Müller als een brandhout uit het vuur gerukt en in de dienst van de Heer geplaatst. De Heilige Geest legde het verlangen in zijn hart om juist in die dagen (terwijl de vrijzinnigheid overal hoogtij vierde) te tonen dat God nog altijd de God is die wonderen doet. Zonder ooit een mens om geld te vragen ontving George Müller tijdens zijn lange leven steeds alles wat hij nodig had. Niet slechts voor zijn persoonlijke behoeften, maar ook voor het enorme werk dat hij op touw zette. In de loop der jaren voorzag hij meer dan 10.000 weeskinderen van kleding, voedsel, onderdak en opleiding. Dat alleen al kostte vele miljoenen. Daarnaast stelde George Müller zich echter ook nog garant voor de uitzending en verzorging van honderden zendelingen, stichtte hij tal van scholen en gaf miljoenen christelijke geschriften uit. In het laatste deel van zijn veelbewogen leven reisde hij meer dan 200.000 km om in 42 verschillende landen te getuigen dat Jezus Christus Dezelfde is, gisteren, vandaag en tot in alle eeuwigheden. Dit woord uit Hebreeën 13 was zijn lievelingstekst. Jaar in jaar uit mocht George Müller ervaren dat de Heer inderdaad niet veranderd is! Per jaar had George Müller voor al zijn activiteiten gemiddeld een half miljoen nodig. Hij startte zijn werk in 1834 en stierf 64 jaar later. In al die tijd heeft hij nóóit een mens om geld gevraagd. Alles wat hij kreeg, ontving hij uitsluitend op persoonlijk, gelovig gebed. Kunt u zich voorstellen dat de geloofsavonturen van deze godsman mij altijd bijzonder hebben geboeid? Ik dank God dan ook dat ik nu in deze artikelenserie iets mag doorgeven van de zegen die ik zelf ontvangen heb door het werk en leven van George Müller.

Ik vloog via Liverpool en Cardiff naar Bristol. Daar werd ik gastvrij ontvangen door de directeur van het werk dat George Müller begon, mr. J.J. Rose. Het was voor mij een blijmakende ervaring om, na een interessant interview, met deze broeder te mogen neerknielen om de Heer loven en te prijzen. Ik knielde naast het bureau van George Müller en aan het gebed van broeder Rose kon ik merken dat ook de geest van George Müller hier nog werkzaam is. Tot op de huidige dag weigert men mensen (ook regeringsinstanties!) om hulp te vragen. Het hele werk draait uitsluitend op gebed! Mr. Rose stelde mij van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat zijn secretaris en zijn auto ter beschikking, opdat ik met alle facetten van het werk kennis zou kunnen maken. Samen bezochten wij diverse huizen waar de ‘Müller-kinderen’ nu zijn ondergebracht, het graf van George Müller en de grote, moderne boekwinkel van hun zendingsgenootschap. Ik werd gewoon verlegen door de buitengewone gastvrijheid die men mij bewees. Enkele dagen later bracht de K.L.M. mij weer veilig naar deze kant van de Noordzee. Maar mijn hart is nog steeds vol van dankbaarheid voor alles wat ik in Engeland mocht zien en beleven. Vol dankbaarheid en …. verlangen om te schrijven over de gezegende Godsman die meer dan een eeuw geleden, in Bristol dagelijks de heerlijkheid van God te zien kreeg.

Een goddeloze student in de theologie

Hoewel de jeugd van George Müller buitengewoon duister was, zou het toch verkeerd zijn om daarover te zwijgen. Het is namelijk een les op zichzelf om te zien hoe God dit ‘hopeloze geval’ omvormde tot een van zijn meest gave dienstknechten, want God kent en erkent geen hopeloze gevallen! Daarom beware Hij ons ervoor ooit een medemens af te schrijven, hoe zondig en verdorven die ook zijn mag. God is immers nog steeds de God die wonderen doet! Op 27 september 1805 zag George Müller het levenslicht in Kroppenstädt, dicht bij Halberstadt in Pruisen. Enkele jaren later verhuisden zijn ouders naar Heimersleben, waar zijn vader een baan bij de belastingen kreeg. In het leven van George Müller zien wij duidelijk hoe belangrijk een goede opvoeding is. De jonge George kreeg die namelijk niet en weldra zou blijken welke nare gevolgen dit had. Als kleine jongen al kreeg George Müller de beschikking over veel zakgeld. Zijn vader gaf hem dat geld in de hoop dat hij zou leren met geld om te gaan. Hij bond George op het hart om flink te sparen, maar daar kwam geen spaan van terecht. Niet alleen maakte George zijn vele zakgeld finaal op, maar bovendien kreeg hij zo’n honger naar geld, dat hij al spoedig zowel een leugenaar als een dief werd.

Telkens wanneer zijn vader hem rekening en verantwoording van zijn (vele) zakgeld liet afleggen, moest hij allerlei leugens verzinnen. Iedere keer als zijn vader hem op leugens betrapte, werd hij (op echt Pruisische wijze) bestraft. Maar de jonge George Müller had méér nodig dan een pak slaag. Zo ging het met hem van kwaad tot erger. Op tienjarige leeftijd was hij al een gewoontedief! Herhaaldelijk moest het belastinggeld, dat zijn vader onder beheer had, het ontgelden. Op een keer stelde zijn vader hem op de proef. Hij liet George alleen achter in een kamer waar een groot (geteld) bedrag op tafel lag. Gewoontegetrouw eigende George zich een gedeelte van dit bedrag toe en verborg het in zijn schoen. Toen zijn vader hem ter verantwoording riep, ontkende hij de diefstal zonder blikken of blozen. Maar toen zijn vader hem fouilleerde, kwam het gestolen geld spoedig tevoorschijn. Nieuwe straffen volgden, maar zonder veel resultaat. George Müller’s vader wist nu wat voor vlees hij in de kuip had. Dat bleek voor hem echter geen bezwaar om George te zeggen dat hij dominee moest worden …. Het vooruitzicht van het gewijde ambt veranderde echter bar weinig aan het leven van de jonge George. Als middelbare scholier raakte hij verslaafd aan gokken en sterke drank. Hij was veertien jaar oud toen zijn moeder stierf. Maar de nacht dat zij de laatste adem uitblies, zwalkte George dronken over straat! Zoals iedere Pruisische jongeman deed hij op veertienjarige leeftijd openbare belijdenis en daarmee kreeg hij toegang tot het heilig avondmaal. Van het geld dat hij van zijn vader aan de kerk moest geven, ter ere van zijn openbare belijdenis, drukte hij echter het overgrote deel achterover! Zó nam hij voor het eerst deel aan het avondmaal. Later zou hij uitroepen:

‘Wat is het toch een armzalig leven, als je de duivel moet dienen.’

Op zestienjarige kwam hij voor het eerst in de gevangenis, omdat hij in een hotel had gelogeerd en zonder te betalen was weggegaan. Pas toen zijn vader alle schulden betaald had, mocht George de gevangenis weer verlaten. Het is eenvoudig onbegrijpelijk dat Müller sr. dit ‘veelbelovend’ zoontje toch theologie liet studeren…. Als theologisch student ging het aanvankelijk nog verder bergafwaarts met George Müller. Het bleef liegen en bedriegen. Hij, die aanvankelijk met de zonde gespeeld had, was nu de complete slaaf van de zonde geworden en aan handen en voeten geketend! Hij ging zelfs zo ver dat hij vorderingen van zijn vader inde en daarvoor valse kwitanties afgaf. Meer dan eens werd hij gearresteerd en de contacten die bij zulke gelegenheden in de cel ontstonden, waren niet bepaald geschikt om zijn leven te verbeteren. Na een bijzonder hardhandige afstraffing van zijn vader leek zijn leven echter een wending ten goede te nemen. Geruime tijd studeerde George ijverig en omdat hij een briljant verstand had, maakte hij goede vorderingen. Als student gaf hij al les in rekenkunde, Duits, Frans en Latijn. Door deze bijverdiensten kon hij als student een bibliotheek opbouwen. Maar al raakte hij aardig vertrouwd met Cicero, Molière en Voltaire, in zijn uit driehonderd boeken bestaande bibliotheek zocht men tevergeefs naar een Bijbel…. Bij de lommerd was hij sinds jaar en dag een vaste klant klant om zijn horloge of zondagse pak uit te lenen. Toen hij weer eens helemaal in de schuld zal, bedacht hij een andere oplossing. Zodra zijn vader hem de gebruikelijke studietoelage zond, liet George Müller die met opzet zien aan verschillende studievrienden die met hem in hetzelfde internaat woonden. Die avond ensceneerde hij een diefstal. Nadat hij tevoren de sloten van zijn kast had opengebroken, rende hij half gekleed bij de directeur van het internaat naar binnen en vertelde daar (als een volleerd komediant) dat zijn studietoelage zojuist gestolen was. Hij maakte zoveel misbaar dat zijn medestudenten een collecte voor hem hielden. Met de opbrengst daarvan kon hij toen zijn vele schulden betalen. Maar de directeur van het internaat zou hem voortaan altijd blijven wantrouwen. Telkens wanneer hij aan het heilig Avondmaal had deelgenomen, was George Müller met de beste voornemens bezield. Maar de macht van de zonde bleek iedere keer sterker dan zijn goede voornemens. Ondanks zijn theologische studie was het evangelie hem volslagen onbekend! Van de 1260 studenten die samen met hem in Halle studeerden, bereidden zich liefst 900 toe op het ambt van predikant. ‘Maar’, getuigde George Müller later;

‘Ik geloof niet dat er negen onder hen waren die de Heer werkelijk dienden.’

In augustus 1825 maakte hij een voettocht door Zwitserland, samen met zijn studiegenoot Beta en nog enkele andere collega’s. Met behulp van valse handtekeningen kwamen zij aan paspoorten. Door studieboeken te verkopen, kregen zij de nodige contanten. Tijdens de reis was George Müller penningmeester. ‘O, hoe goddeloos was ik toen toch’ schreef hij later als hij terugdacht aan deze duistere tijd. Net als Judas stal hij uit de gemeenschappelijke beurs. Toch zou God het contact met Beta gebruiken om hem tot bekering te brengen. Beta kwam namelijk regelmatig in aanraking met positieve christenen. Weldra zou George Müller voor het eerst van zijn leven het evangelie te horen krijgen! Tijdens een eenvoudige huissamenkomst zou dan de grote ommekeer plaatsvinden.

Sektarische gedoe

Op een zaterdagmiddag in november 1825 maakten de beide vrienden een lange wandeling. Juist toen George zich afvroeg in welke kroeg hij de rest van de dag zou doorbrengen, bekende Beta hem dat hij die avond een huissamenkomst zou bezoeken. Beta geneerde zich daar eigenlijk voor, maar op onverklaarbare wijze voelde hij zich gedrongen zijn vriend er toch van in kennis te stellen. Beta verwachtte dat zijn vriend hem zou uitlachen, maar hij vergiste zich. Diep in zijn hart had George Müller namelijk een diepe afkeer van het liederlijke leven dat hij leidde. Drinken, dansen en dobbelen hadden hem nooit echt gelukkig gemaakt! Toen Beta hem bijzonderheden over die huissamenkomst vertelde, wist George opeens met grote zekerheid: dit is het, waar ik al zo lang onbewust naar heb verlangd. De samenkomst vond plaats ten huize van broeder Wagner, een gelovige zakenman. Voor het eerst van zijn leven kwam George Müller die avond met positieve christenen in aanraking. Als theologisch student had hij eigenlijk hooghartig de neus moeten ophalen voor het ‘sektarische gedoe’ waarmee hij nu geconfronteerd werd. Maar zijn verstand kreeg niet eens de gelegenheid te rebelleren. Want nog voor er één woord gesproken was, werd George door de Heilige Geest overtuigd van zijn eigen onwaardigheid. Zó zelfs, dat hij broeder Wagner zijn excuses aanbood voor het feit dat hij aanwezig was . . . Zijn gastheer merkte onmiddellijk dat hij met een verloren schaap te doen had. Op vriendelijke toon antwoordde hij: ‘Kom zo vaak als je maar wilt. Ons huis en ons hart staan voor je open!’ George Müller wist toen nog niet hoe blij een kind van God is als hij een verloren schaap in contact kan brengen met de Goede Herder. Maar de hartelijke wijze waarop hij welkom geheten werd, deed al zijn kritiek en reserve smelten als sneeuw voor de zon.

De grote huiskamer van de familie Wagner was gevuld met gelovigen uit alle rangen en standen. Deze mensen leden geestelijk honger in de dode staatskerk. Daarom kwamen zij wekelijks bijeen om samen te bidden, te zingen en naar een geschreven preek te luisteren. Er bestond in die tijd nog geen godsdienstvrijheid in Pruisen. Het was niet-theologen streng verboden het evangelie te verkondigen. Dat mocht uitsluitend gebeuren door geordende predikanten. De ‘Hausgottesdienst’ werd begonnen met een opwekkingslied. Daarna knielde een van de aanwezigen neer om God een zegen te vragen. Het was broeder Kaiser, een jonge zendeling, die onder auspiciën van het Londense zendingsgenootschap naar Afrika zou gaan. George Müller was eenentwintig jaar oud, maar hij had nog nooit iemand geknield zien bidden. Dit maakte een diepe indruk op hem en op hetzelfde moment werd hij overweldigd door de aanwezigheid van de levende God! Nadat er een preek was voorgelezen, dankte broeder Wagner voor de zegen die God had geschonken en daarop ging ieder weer naar huis. In het hart van George Müller kwam een diepe, onuitsprekelijke blijdschap:

‘Alles wat wij tijdens onze tocht door Zwitserland hebben meegemaakt, is niets vergeleken bij wat ik deze avond heb meegemaakt…..’

…..bekende hij aan Beta. Hij kon het zelf niet begrijpen, maar toen hij thuiskwam, knielde hij – voor het eerst van zijn leven – neer en sprak enkele ogenblikken met God. Onmiddellijk daalde er een diepe vrede in zijn hart. Zó gelukkig voelde hij zich, dat hij er die nacht nauwelijks van kon slapen …

In de voetsporen van John Wesley

Hoewel de Bijbel ons duidelijk aantoont dat God nooit met clichés werkt, zijn er toch altijd weer vrome mensen die geen oog hebben voor zijn veelkleurige wijsheid. Meer dan eens heb ik meegemaakt dat mensen de wenkbrauwen fronsten, wanneer zij vernamen dat ik absoluut geen schuldbesef had toen ik tot bekering kwam. Dat kón niet, volgens hen, want zoiets paste niet in het (vastgeroeste) schema. Daarom ben ik persoonlijk erg dankbaar dat ook George Müller bij zijn bekering helemaal geen schuldbesef had. Hij mocht tot Jezus komen zoals hij was! Wie in het licht gaat wandelen, wordt als vanzelf ontdekt aan al zijn zonden en tekortkomingen. Zo ging het ook bij George Müller. Ter bemoediging van christenen die nog maar kort het smalle pad bewandelen: George Müller begon ook met veel vallen en struikelen. Maar – dat is altijd het geheim van geestelijke groei – hij stond steeds weer op!

Tijdens die zaterdagavond samenkomst ten huize van broeder Wagner viel de grote beslissing. Zó groot werd zijn verlangen naar gemeenschap met andere gelovigen, dat George Müller met geen mogelijkheid kon wachten tot het weer zaterdag was. Die week stond hij liefst drie maal bij de familie Wagner op de stoep. Hij hield op met dansen, drinken en dobbelen. In plaats daarvan kreeg hij steeds meer verlangen om de Bijbel te lezen en te bestuderen. Hij verloor weliswaar al zijn oude vrienden, maar hij kreeg er veel betere voor terug. Het was beslist geen toeval dat Müller juist in een eenvoudige huissamenkomst tot bekering kwam. Met alle respect voor massameetings en kerkelijke evangelisatiesamenkomsten, willen wij toch vaststellen dat de huissamenkomst oerchristelijk en door en door Bijbels is. Een kleine eeuw voor George Müller was John Wesley ook tijdens zo’n kleine huissamenkomst tot bekering gekomen. Beide mannen waren universitair geschoold. Ook Wesley was een verstandsman met een groot, kinderlijk geloof. Beide Godsmannen zijn tot op hun oude dag ‘in het zadel’ gebleven en hebben God radicaal gediend met de inzet van al hun gaven en krachten. Het grote verschil was echter dat John Wesley al een godsdienstig man was toen hij op vierendertigjarige leeftijd de beslissing voor Christus nam. George Müller daarentegen was, ondanks zijn theologische studie, weinig meer dan een heiden. Er moest dan ook heel wat gebeuren voordat de Heer deze verlopen student zou kunnen gebruiken in zijn dienst. Na die zaterdag bij Wagner bracht George Müller veel tijd in gebed door, liefst geknield. Zo leerde hij ook het Woord van God liefhebben en begrijpen: geknield, in diepe afhankelijkheid van de Auteur. Vol ijver wierp hij zich nu op zijn studie. Soms studeerde hij zeventien uur per dag. Maar zelfs op zulke drukke dagen schoten gebed en Bijbellezen er niet bij in. Naarmate George Müller de Heer beter leerde kennen, kreeg hij ook meer zelfkennis. Hij merkte spoedig dat liegen even erg is als drinken en dansen. Ja, hij ontdekte dat hij alleen maar dingen deed waardoor hij God mishaagde. ‘Zonder Mij kunt u niets doen’ zegt de Redder’ (Joh.15:5). Maar George Müller kon nog zo heel véél doen in eigen kracht. Daarom moest de Heer hem laten zien dat alles wat hij zèlf kon, eigenlijk ‘niets’ was, omdat het voor God geen enkele waarde had. Slechts wat gedaan wordt in gemeenschap met Jezus, heeft en houdt waarde. Toen George Müller ontdekte dat hij zonder Jezus niets (waardevols) kon doen, sprak hij met zichzelf af dat hij dan voortaan ook niets meer zonder Jezus wilde doen!

‘Ik was een zondaar’ getuigde hij, ‘maar ik lééf niet meer in de zonde, want ik haat de zonde. Ja, ik ga de zonde hoe langer hoe meer haten. Daarom streef ik naar heiligmaking en ga steeds meer van heiligmaking houden’.

‘Gevaarlijke’ liefde

Deze nieuwe levenswandel kwam zijn studie natuurlijk zeer ten goede. Gezegend met grote verstandelijke gaven, werd George Müller spoedig een uitblinker aan de universiteit, vooral in oude talen, wiskunde, geschiedenis en Frans. Omdat er slechts weinig Duitsers zijn die de Franse taal grondig beheersen, kon George door middel van vertaalwerk vaak een aardige bijverdienste verwerven. Zo vertaalde hij eens een Franse novelle en van de opbrengst daarvan hoopte hij een snoepreisje naar Parijs te kunnen maken. Natuurlijk had hij dat plannetje niet in gebed gebracht … Het was een van die (waardeloze) dingen die hij nog zonder Christus kon doen! ‘Alles wat niet uit geloof is, is zonde’ zegt de Bijbel (Rom.14:23). Zodra George Müller in de gaten kreeg dat het vertalen van die novelle volkomen buiten God om gebeurd was, nam hij een radicaal besluit en verbrandde het manuscript. Het was erg pijnlijk, maar later zou de Heer hem tonen dat zo’n daad van groot belang was voor zijn geestelijke groei. Want hoe radicaler wij breken met ons oude leven, des te heerlijker kan het nieuwe leven zich ontplooien.

In het begin van 1826 kreeg George Müller steeds meer belangstelling voor de zending. Hij las alles over zending wat hij maar te pakken kon krijgen en raakte ervan overtuigd dat hij ook zelf naar het zendingsveld moest gaan. Dit vooruitzicht maakte hem erg gelukkig en rijk in God. Zoals de meeste onervaren christenen zou echter ook de jonge Müller door schade en schande wijs moeten worden. Kort na het verbranden van die novelle tippelde hij met open ogen in een soortgelijke val. Op een zaterdagavondsamenkomst bij de familie Wagner leerde hij namelijk een alleraardigst meisje kennen. Zij was een kind van God en vóór George er erg in had, was hij tot over zijn oren verliefd. De ouders van het meisje hadden er geen bezwaar tegen dat zij verkering had met een veelbelovende theologische student, maar zij verzetten zich met hand en tand tegen de gedachte dat hun dochter straks naar het zendingsveld zou gaan . . . Op deze wijze raakte de aspirant-zendeling in hevige tweestrijd. Het duurde echter niet lang of de liefde voor het meisje kreeg de overhand en als gevolg daarvan werd zijn gebedsleven verlamd. De ‘liefde’ nam hem zo in beslag dat hij geen tijd meer had voor gebed. En met zijn Bijbellezen ging het natuurlijk dezelfde (verkeerde) kant op.

Het grote avontuur begint

Na verloop van zes weken greep God in! Herman Ball, een jonge, schatrijke bezoeker van de zaterdagavondsamenkomsten, meldde zich vrijwillig om (onder de meest primitieve omstandigheden) te gaan werken onder de Joden in Polen. Deze beslissing trof George Müller als een vuistslag. In het licht van dit grote offer zag hij plotseling hoe ontzettend egoïstisch hij zelf eigenlijk was. Terwijl Herman Ball als een Abraham alles in de steek liet, verkwanselde hij zijn eerstgeboorterecht als een Ezau. Zodra hij dit zag, kwam Gods Geest over hem en even resoluut als hij die novelle verbrand had, verbrak hij nu de verkering die hij zonder gebed begonnen was. Deze pijnlijke ervaring overtuigde hem opnieuw van de Bijbelse waarheid dat hij zonder Jezus niets kon doen dat werkelijk waarde had voor het Koninkrijk van God. Vanuit de nieuwe geloofsblijdschap die God hem schonk, werd ook het verlangen geboren om tegen zijn familie van zijn vreugde in Christus te getuigen. De reactie van zijn vader was echter bijzonder naar. In een boze brief deelde deze hem mee dat hij niets voelde voor het sektarische gedoe van zijn zoon. Müller Sr. had gehoopt dat George hem straks als predikant een onbezorgde oude dag zou verschaffen en nu zag hij al die illusies in rook op gaan. Ook nu aanvaardde George de volledige consequenties! Voortaan wilde hij van zijn vader geen enkele financiële ondersteuning meer ontvangen. Dit werd een echt geloofsavontuur, want hoe zou hij nu in zijn onderhoud en studie kunnen voorzien? Weldra mocht hij opnieuw ervaren dat allen die op Jezus Christus hun geloof bouwen, niet beschaamd uitkomen.

Drie Amerikaanse professoren kwamen naar Halle om daar geruime tijd colleges van de bekende professor Tholuck te volgen en deze prof verwees hen naar George Müller ter overbrugging van de taalmoeilijkheden. Op deze manier kreeg de jonge geloofsavonturier een bron van inkomsten waaruit hij al zijn onkosten royaal kon bestrijden. Een koninklijke hulp voor een koningskind. Deze oplossing was buitengewoon belangrijk, omdat George Müller in zijn latere leven volkomen uit de hand van de Heer moest leven. Daarnaast zou hij in Bristol ook de volledige zorg voor duizenden weeskinderen en honderden zendelingen krijgen. Een enorm avontuur! Uit een aan drank, en dobbelen verslaafde zondaar had Gods Geest nu een krachtige christen gemaakt, die bereid was in het geloof grote dingen met de Heer te gaan wagen.

>>>

Home

Berichten: 830

Als je je verder verdiept in George Müller dan kan je lezen over de vele uitreddingen die hij kreeg toen hij over vele weeskinderen de zorg had, en dikwijls geen geld had om al die monden te voeden dan legde hij zijn nood voor God neer en God gaf hem te eten, en altijd precies genoeg!

En waarom geeft God dan vaak geen overschot dat zou toch makkelijk zijn?
De Heere wil er juist om gevraagd worden x op x om maar zo dicht mogelijk aan die troon der genade te blijven liggen, steeds in grote afhankelijkheid van God, ons vertrouwen in Zijn hand leggen, daarom vond ik het zo boeiend om over deze man te lezen hoe een groot vertrouwen hij had in God.

Hij ging s avonds bidden met duizenden weeskinderen en een zegen vragen voor het avondeten, maar er was geen eten!
En toch vroeg hij een zegen voor het eten omdat hij vertrouwen had!

Berichten: 830

En dan maar even voor mij persoonlijk,

Vorig jaar kwam ik bijna op straat te staan, moest mijn recreatiewoning uit, ik bad tot God maar het bleef stil een week lang, ik had de moed opgegeven en bad niet meer, ik moest eind tweede week mijn huis uit, op vrijdagmiddag liep ik een studio van mijn vriendin binnen, zij zat een krant te lezen en ik vertelde haar dat ik zaterdag mijn huisje uit moest en met de handen in het haar zat.
En o wonder zij wist iemand en die bezat een mooie grote woning en misschien was die nog te huur, en jawel de volgende dag precies het laatste moment kreeg ik de sleutel van mijn nieuwe woning.
Dus jazeker ik kan met een grote glimlach zeggen dat ik persoonlijk ook vele gebedsverhoringen ken!

Berichten: 1156

mooi mamaloe, zit effe met thee snel te lezen, ga vanavond het hele stuk es rustig goed doorlezen van george muller, heb net effe snel het eerste stuk gelezen,zeker de moeite waard om effe goed te lezen. dankje voor je mooie bijdrage op dit topic. Lachende smiley

Berichten: 830

up

Berichten: 1156

MAMALOE463 schreef:

up

en nog een keer up Lachende smiley

Berichten: 830

Vraag me af, wanneer zien jullie de noodzaak in om te bidden tot God voor een gebedsverhoring?
Waar kan dat dan om gaan?

Berichten: 4047

MAMALOE463 schreef:

Vraag me af, wanneer zien jullie de noodzaak in om te bidden tot God voor een gebedsverhoring?
Waar kan dat dan om gaan?

als je alles wat je bezig houdt, bij Hem brengt in gebed, heb je vaak al genoeg te vragen en te bedanken, toch, mamalou?
ik weet niet of er altijd eerst een noodzaak moet zijn, om je behoeften en zorgen aan Hem te vertellen?

Berichten: 4097

Ik houd het maar bij per dag leven met God, waar alles onder kan vallen... De scan die iemand die je lief is moet ondergaan... bidden voor genezing? Oh jawel.. maar verwachten doe ik niet... ik bid en laat het los. God heeft andere gedachten, tijden, invulling van verhoring dan de mijne... en naar ik geloof ook veel hogere gedachten.

Bidden dat als de uitslag niet positief is deze hoe dan ook ontvangen kan worden, dan bid ik allereerst maar doodeenvoudig voor bescherming van emoties... en dan daarna er maar voor hem zijn om de armen van God te vertegenwoordigen... ooit eens op een poster zien staan: "God heeft geen andere handen de jouwe".

Als ik bid voor een ander, sta ik dan ook open om mij te laten gebruiken in het verwezenlijken van gebedsverhoring?

Berichten: 830

Ik ben maar een mens, en kan soms behoorlijk opstandig zijn als de dingen niet lopen zoals ik het in gedachten heb, en als het dan ook nog dingen zijn die tot Gods eer zullen zijn en het loopt toch allemaal anders dan ik wilde kan ik weleens met gebalde vuisten staan, God wat is dit nu, ik bedoelde het zo goed en toch loopt mijn weg anders.
Maar uiteindelijk, achteraf, als je dan Gods plan ziet dan ben ik toch vaak beschaamd want God had dan andere, dikwijls betere bedoelingen dan ik bedacht of gewild had.

Berichten: 434

ja gebedsverhoring. Hangt volgens mij samen met geloof. Geloof je ook echt dat je het zult ontvangen? Vandaag gesprek gehad met een broeder die na 40 jaar de wereld vaarwel heeft gezegd en nu vast in het geloof staat. Hij bid elke dag en merkt dat alles waar hij voor bid ook uitkomt. Wel bijzonder. Toen ik nog een tuinderij had gebeurde er ook kleine wonderen, ik denk omdat ik er echt in geloofde, zo kon God meewerken.
God verhoort niet zomaar altijd meteen, maar vaak gebeuren dingen toch in een korter of langer proces als je het gelooft en het in Zijn wil blijft.

Berichten: 2533

ROLF230 schreef:

ja gebedsverhoring. Hangt volgens mij samen met geloof. Geloof je ook echt dat je het zult ontvangen? Vandaag gesprek gehad met een broeder die na 40 jaar de wereld vaarwel heeft gezegd en nu vast in het geloof staat. Hij bid elke dag en merkt dat alles waar hij voor bid ook uitkomt. Wel bijzonder. Toen ik nog een tuinderij had gebeurde er ook kleine wonderen, ik denk omdat ik er echt in geloofde, zo kon God meewerken.
God verhoort niet zomaar altijd meteen, maar vaak gebeuren dingen toch in een korter of langer proces als je het gelooft en het in Zijn wil blijft.

Was het maar zo simpel, dat je als je genoeg geloof hebt al je gebeden verhoort worden. Zelfs van de Heer Jezus staan gebeden in de Bijbel die niet verhoort zijn. Denk niet dat we Hem kunnen verwijten te weinig geloof te hebben

Berichten: 1156

Ik bespreek gewoon alles met jezus, dank hem en deel mijn zorgen en zorgen voor anderen mensen, zo bid ik al drie jaar voor noord korea, zou makkelijk zijn geweest als dat gebed meteen werd verhoord, Ook al geloof ik dat het gebed ooit word verhoort, want velen bidden daarvoor.
Wel al een stukje, tijdje terug ging een groep naar noordkorea, voor het eerst dat het mocht in het openbaar.daar bid ik voor dat er weer vrijheid mag komen en meerdere dingen, noordkorea was trouwens ooit lang geleden een heel cristelijk land. ik ging er voor bidden omdat toen ik paar jaar terug de bijbel opensloeg en god om hulp vroeg, het alsmaar was of god zei, bid voor de mensen in noordkorea, dus heb dat gedaan, maar noordkorea, wat is dat voor land dacht ik, dus ben me er toen in gaan verdiepen en erg geschrokken van het leed daar. tijdje terug stond ik te bidden voor een groep mensen die voor me stonden en naar noordkorea gingen, ik dacht meteen terug aan de eerste keer ik dacht het is als of god zegt bid voor noordkorea.....

ooit legde ik me handen op een dochter omdat ik het zat was dat ze zo lang ziek was, 6 weken aan de antibiotiaca kuur , daarvan ook al drie gehad. ze voelde zich nog niet oke de dag voor ze na de kno arts moest om te kijken hoe het ging en dacht verdorie en het was alsof jezus zei, leg de handen op haar en stuur de ziekte weg, gedaan en volgende dag genezen verklaart, maar andere dochter heeft een ernstigge afwijking aan de schildklier, handen opgelegd , voor gebeden. warom is zij niet genezen? ik weet het niet.komt het doordat ik niet in autoriteit toen de ziekte wegstuurde? had het gevoel dat ik dat niet moest doen....of kwam het door me klein geloof op dat moment, want de artsen zeiden, ga er maar van uit dat je het je hele leven hebt.
Ik blijf groeien in geloof, sommigge gebeden worden verhoord, sommigge niet en dan denk ik god weet het beter als ik, en sommigge gebeden worden pas na lange tijd verhoord. ondertussen bid ik voor van alles, god zou vast wel es denken eh daar hebben we petra weer.
Smiley die vol vragen zit

Voor zieke mensen bidden vind ik moeilijk in het openbaar, stel dat ik ze valse hoop geef? dus bid voor kracht, ondersteuning enzo en als u het wilt, wilt u haar genezen... las vandaag nog in de bijbel erover, jezus geeft ons de opdracht zieken de handen op te leggen... moeilijk
nadat mijn dochter met die lange antibiotica kuur was genezen, kreeg ik het zelfde, 1 kuur gehad, koorts kwam weer terug en natuurlijk bad ik ook, ging niet weg. tot ik me met koorts na de kerk sleepte, en dacht vraag of iemand voor me wil bidden, tijdens de dienst ging de koorts weg, voelde ik me weer goed, zonder dat iemand voor me had gebeden?
Zoveel dingen begrijp ik niet, en waroms????? en dan denk ik maar god onderwijst me beetje voor beetje, zal me niet alles leren, want ik kan die dingen die hij weet niet aan, maar hij zorgt voor mij en daar kan ik op vertrouwen, en ondertussen bid ik voor van alles.

Berichten: 5057

Hebben jullie wel eens meegemaakt, dat de Heer je iets gaf zonder dat je er om vroeg. Diep in je hart durfde je er niet om te vragen, omdat je toch bang was, dat het niet zou gebeuren.

Dit is me dus dit jaar twee keer overkomen. Allereerst heb ik een auto gekregen, waarbij die persoon voor mij de onkosten en de benzine betaalt...

En vandaag werd ik gebeld door een vriend van mn zoon. Hij vroeg mij of ik belang had bij een vouwwagen. Ik heb jaren een vouwwagen gehad, maar vorig jaar moest ik hem wegdoen. Het voordeel van deze dingen vind ik nl. dat het een grote tent is, waarbij je niet op de grond hoeft te slapen. Verder voel je je toch meer bij de natuur, in een sleurhut vind ik het snel te klein en te benauwd worden. Bovendien is het gemakkelijker te rijden...

Niemand wist hiervan, alleen de Heer dus. En zonder er voor te bidden, heeft Hij hem me toch gegeven...

Berichten: 1156

CHATULIEM619 schreef:

Hebben jullie wel eens meegemaakt, dat de Heer je iets gaf zonder dat je er om vroeg. Diep in je hart durfde je er niet om te vragen, omdat je toch bang was, dat het niet zou gebeuren.

Dit is me dus dit jaar twee keer overkomen. Allereerst heb ik een auto gekregen, waarbij die persoon voor mij de onkosten en de benzine betaalt...

En vandaag werd ik gebeld door een vriend van mn zoon. Hij vroeg mij of ik belang had bij een vouwwagen. Ik heb jaren een vouwwagen gehad, maar vorig jaar moest ik hem wegdoen. Het voordeel van deze dingen vind ik nl. dat het een grote tent is, waarbij je niet op de grond hoeft te slapen. Verder voel je je toch meer bij de natuur, in een sleurhut vind ik het snel te klein en te benauwd worden. Bovendien is het gemakkelijker te rijden...

Niemand wist hiervan, alleen de Heer dus. En zonder er voor te bidden, heeft Hij hem me toch gegeven...

geweldig, geniet ervan, god geeft meer dan we vragen en is een goede vader voor ons en geeft je vast deze dingen omdat hij wil dat je er van geniet.
eh ik kreeg ooit kilos verse kwalitiet topzalm, had er niet om gevraagd, wel gedacht lang geleden ik een vis heb gegeten zou wel weer es vis willen eten. en daar kwam iemand met kilo,s vis...toevallig. (toeval geloof ik niet in, god laat je dingen toevallen)

Berichten: 4097

ROLF230 schreef:

ja gebedsverhoring. Hangt volgens mij samen met geloof. Geloof je ook echt dat je het zult ontvangen? Vandaag gesprek gehad met een broeder die na 40 jaar de wereld vaarwel heeft gezegd en nu vast in het geloof staat. Hij bid elke dag en merkt dat alles waar hij voor bid ook uitkomt. Wel bijzonder. Toen ik nog een tuinderij had gebeurde er ook kleine wonderen, ik denk omdat ik er echt in geloofde, zo kon God meewerken.
God verhoort niet zomaar altijd meteen, maar vaak gebeuren dingen toch in een korter of langer proces als je het gelooft en het in Zijn wil blijft.

Ik wil je niet ontmoedigen... maar de reden dat ik schreef: verwachten doe ik niet... ik bid en laat het los. God heeft andere gedachten, tijden, invulling van verhoring dan de mijne... en naar ik geloof ook veel hogere gedachten. heeft alles te maken met dat ik iets te vaak mee heb gemaakt dat datgene waarvan ik geloofde dat God het kon en ook wilde want "Hij is toch de God die alle macht heeft.." etcetera.... het ging zo vaak anders. We hebben soms zo'n mank godsbeeld.. interpreteren het woord zo vaak op onze manier... maar als er staat dat Zijn gedachten hoger zijn... dan denk ik dat er hierin nog een onbekende les te leren is... elke dag weer in de kleine en grote dingen in mijn leven die ik soms maar niet vatten kan.. Gefrustreerde smiley

en zo is het leven ook... Het is een meebewegen in de grilligheid van het leven met een God die vast en zeker is en aan wie ik toch alles kan voorleggen. Zo ervaar ik het dan hé... En dan ook maar los laten, in vertrouwen maar niet passief want het leven wacht... en soms word je dan verrast door een betrokken God Die op Zijn manier werkt. En dwars door alles heen word voor mij steeds duidelijker: God is en blijft goed en als er verhoringen zijn dan hangt dit niet af van hoe groot mijn geloof is... het hangt wel af van hoe groot Hij is...

Berichten: 830

Jol252 schrijft,
Ik wil je niet ontmoedigen... maar de reden dat ik schreef: verwachten doe ik niet... ik bid en laat het los. God heeft andere gedachten, tijden, invulling van verhoring dan de mijne... en naar ik geloof ook veel hogere gedachten. heeft alles te maken met dat ik iets te vaak mee heb gemaakt dat datgene waarvan ik geloofde dat God het kon en ook wilde want "Hij is toch de God die alle macht heeft.." etcetera.... het ging zo vaak anders. We hebben soms zo'n mank godsbeeld.. interpreteren het woord zo vaak op onze manier... maar als er staat dat Zijn gedachten hoger zijn... dan denk ik dat er hierin nog een onbekende les te leren is... elke dag weer in de kleine en grote dingen in mijn leven die ik soms maar niet vatten kan.. en zo is het leven ook... Het is een meebewegen in de grilligheid van het leven met een God die vast en zeker is en aan wie ik toch alles kan voorleggen. Zo ervaar ik het dan hé... En dan ook maar los laten, in vertrouwen maar niet passief want het leven wacht... en soms word je dan verrast door een betrokken God Die op Zijn manier werkt. En dwars door alles heen word voor mij steeds duidelijker: God is en blijft goed en als er verhoringen zijn dan hangt dit niet af van hoe groot mijn geloof is... het hangt wel af van hoe groot Hij is.

Mee eens Jol!