na scheiding, alleen maar getrouwde vrienden/vriendinnen....

Berichten: 1621

Een vraagje: Het blijkt toch wel erg lastig voor mij (of de ander) om na de scheiding op bepaalde dagen (bv Pasen, Kerst, Koninginnedag etc.) getrouwde vriendinnen te vragen om mee uit te gaan. Ik wil ze niet `lastig` vallen, ze gaan vaak met hun gezin op stap (en gelijk hebben ze),
hoe pak je dat aan? Hoe hebben jullie dat ervaren? en hoe doen jullie dat nu?

Jans Smiley die vol vragen zit

Berichten: 9

JANS221 schreef:

Een vraagje: Het blijkt toch wel erg lastig voor mij (of de ander) om na de scheiding op bepaalde dagen (bv Pasen, Kerst, Koninginnedag etc.) getrouwde vriendinnen te vragen om mee uit te gaan. Ik wil ze niet `lastig` vallen, ze gaan vaak met hun gezin op stap (en gelijk hebben ze),
hoe pak je dat aan? Hoe hebben jullie dat ervaren? en hoe doen jullie dat nu?

Jans Smiley die vol vragen zit

Dat heb ik ook,alleen ik ben niet gescheiden,maar weduwe.
Omdat mensen die nog samen zijn,het normaal vinden om met hun eigen
gezin of vrouw en man samen uit te gaan,ik heb ik het éénmaal
gevraagd,maar merkte dat ze het niet prettig vinden,dus vraag er
ook niet meer of ik er ook bij mag zijn.
Dat geldt net zo als bij mijn kinderen,die gaan ook liever met hun eigen
gezinnetje,dan dat oma erbij is.

Berichten: 2113

JANS221 schreef:

Een vraagje: Het blijkt toch wel erg lastig voor mij (of de ander) om na de scheiding op bepaalde dagen (bv Pasen, Kerst, Koninginnedag etc.) getrouwde vriendinnen te vragen om mee uit te gaan. Ik wil ze niet `lastig` vallen, ze gaan vaak met hun gezin op stap (en gelijk hebben ze),
hoe pak je dat aan? Hoe hebben jullie dat ervaren? en hoe doen jullie dat nu?

Jans Smiley die vol vragen zit

Als je graag mee zou willen met een getrouwde vriendin, zou ik (en dat geldt zeker voor de mannen) niet alleen de vriendin vragen, maar ook haar man, omdat het een speciale dag is... dan kan het idd. nog zo zijn, dat ze liever met z'n 2-en gaan, dat heb je dan te respecteren. Ik kan het me ook wel indenken, want wat zou je zelf liever doen als je 1 van een stel was ?
Je kunt natuurlijk wel vragen of ze een keer (maar dat zal dan waarschijnlijk niet op zo'n dag zijn die jij noemt) bij jou op de koffie wil komen... dan kan je haar alsnog vragen...

Berichten: 1309

JANS221 schreef:

Een vraagje: Het blijkt toch wel erg lastig voor mij (of de ander) om na de scheiding op bepaalde dagen (bv Pasen, Kerst, Koninginnedag etc.) getrouwde vriendinnen te vragen om mee uit te gaan. Ik wil ze niet `lastig` vallen, ze gaan vaak met hun gezin op stap (en gelijk hebben ze),
hoe pak je dat aan? Hoe hebben jullie dat ervaren? en hoe doen jullie dat nu?

Jans Smiley die vol vragen zit

Tja, ik denk dat je je gewoon moet afvragen hoe je voor de scheiding zelf invulling gaf aan die dagen. Voor mij is het zo dat ik op die dagen juist iets met mijn eigen gezin deed. Nu is het zo dat mijn kids op die dagen er de ene keer wel zijn en de andere keer niet. En de keren dat ze er niet zijn, vallen niet altijd samen met de momenten waarop single vriendinnen ook geen kinderen hebben. Dat betekent niet dat ik dan probeer aan te sluiten bij het gezin van één van mijn vriendinnen, want ik heb er juist alle begrip voor dat zij op zo'n dag ook gewoon iets met hun eigen gezin willen doen net zoals ik dat voorheen ook deed. Als ze me uitnodigen kan het wel zijn dat ik daar gehoor aan geef, maar ik wil absoluut niet het idee hebben dat zij zich daartoe verplicht voelen. Dan ga ik liever wat anders doen. En als niemand mij uitnodigt, vind ik het ook prima en neem ik niemand iets kwalijk. Er zijn immers wel vaker momenten waarop ik alleen ben en juist daar weet ik voor mezelf dan ook wel weer een mooi moment van te creëren. Er is immers altijd wel iets te doen en ik ben niet een persoon die bij de pakken neer gaat zitten. Daarmee onderken ik niet dat het leuker is om op de feestdagen tijd door te brengen met anderen, maar ik heb wel het gevoel dat ik liever iets alleen onderneem dan dat ik het gevoel krijg dat ik ergens het vijfde wiel aan de wagen ben.

Berichten: 788

wat ik na al die jaren nog steeds ondervind is dat je als alleenstaande vaak als een bedreiging gezien wordt, je wordt niet zo vaak uitgenodigd gewoon!
in het begin had ik het hier ook wel moeilijk mee,
nu niet meer, ben liever alleen dan ergens het vijfde wiel aan de wagen te zijn.

anderzijds vond ik het ook soms belangrijk om aan mijn kind mee te geven dat er niet altijd "andere mensen" moeten zijn om mee te feesten, dat de intimiteit van ons eigen gezin ook belangrijk was en ook fijn was.

nu heb ik eigenlijk vrij veel contacten met alleenstaande vriendinnen zodat we op deze dagen indien gewenst als alleenstaanden iets samen ondernemen.

Berichten: 2706

JANS221 schreef:

Er spelen een aantal dingen he. Als alleenstaande kun je wat bedreigend zijn voor het gevoel van anderen. Daarnaast verlies je vaak de vrienden die min of meer aan je partner gekoppeld waren. Dan maakt het nog uit hoe makkelijk en sociaal handig je zelf bent. Ga er maar van uit dat na je scheiding een aantal contacten zullen verwateren of stoppen. Je kunt je voormalige partner nog wel tegen komen op feestjes maar dat veroorzaakt bij de mensen die die feestjes geven soms ook enige aarzeling. Scheiden is ook op dit punt nu eenmaal een verlies.

Thomas

Berichten: 1621

tot zover al bedankt voor jullie reacties!
Het is inderdaad voor voegere gezamenlijke vrienden ook `lastig`, want wie vraag je nu, allebei? of 1 van beiden? of dan maar allebei niet, zo zal een ieder zn weg moeten vinden!

Jans