Vergeving

Berichten: 5407

MIEK114 schreef:

Vergeven betekend niet vergeten. vergeven is een keuze een wilsbeschikking. vergeven is ook loslaten, en het mooie is dat zijn zegen daarop rust. Vergeven betekend dat jij niet langer het slachtoffer hoeft te zijn van hetgeen jou is aangedaan, door het in Zijn hand te leggen. Vergeven is heel persoonlijk. Iets tussen jou en God in de eerste plaats, dan pas komt al het andere

Waarom moet je eigenlijk altijd vergeven, soms worden mensen helemaal niet meer belangrijk voor je en dan is vergeven ook niet aan de orde omdat die ander weg is uit je leven.......heeft toch niets met de slachtofferrol te maken?

Berichten: 2328

hij had natuurlijk ook verbitterd kunnen worden, teleurgesteld in mensen, hele lappen tekst kunnen schrijven over wat sommigge blanken hem aandeden, wat zo onrechtvaardig was. zich over kunnen geven aan wrok en wel verzin maar verder, gelukkig deed hij dat niet, liet het vast allemaal bij jezus. Blijft een interesant verhaal het leven van maarten luther king, kunnen we veel wijze lessen uithalen

Berichten: 702

WILLEMIJN232 schreef:

Waarom moet je eigenlijk altijd vergeven, soms worden mensen helemaal niet meer belangrijk voor je en dan is vergeven ook niet aan de orde omdat die ander weg is uit je leven.......heeft toch niets met de slachtofferrol te maken?

Hier raak je nu exact de kern van vergeving.
Ook al is de ander al uit mijn leven, misschien zelfs wel overleden, dat zegt niets over het feit dat in mijn hart nog pijn, boosheid of haat kan leven ten gevolge van het gedrag van die ander.

Vergeven doe ik dan in de eerste plaats voor m'n eigen welzijn, m'n eigen gemoedsrust en m'n eigen gezondheid. Ik vergeef omdat ik vrij wil zijn. En daar hecht ik waarde aan: de vrijheid die in Christus mij gegeven wordt.

Ik kan het ook nog anders formuleren.
Ik vergeef de ander onvoorwaardelijk, omdat ik ook mezelf mag liefhebben.

En ten overvloede: dit staat helemaal LOS van het feit of de relatie wel of niet in orde zal komen. DAT hangt namelijk af of de tegenpartij berouw betoont en eerlijk wordt over de gemaakte blunders.

Berichten: 1621

Ik las ergens een stukje over vergeven:

De letterlijke betekenis van het woord afhièmi, dat in de Bijbel gebruikt wordt voor vergeven, betekent iemand laten gaan, hem achterlaten. Soms wordt het voor heel gewone dingen gebruikt: de discipelen lieten hun vader Zebedeüs achter. Of: wij hebben alles prijsgegeven om U te volgen. Daar wordt precies hetzelfde woord gebruikt als voor vergeven. Loslaten. Laten gaan. Daar komt vergeven uiteindelijk op neer.
Misschien vindt u deze uitleg wel te mager. En ik stem ook toe dat er, ideaal gesproken, nog meer zou moeten gebeuren. Namelijk dat er verzoening zou volgen, dat betekent dat de relatie hersteld wordt. Dat is inderdaad veel mooier, maar het is niet altijd haalbaar.
En daarom begin ik vergeving graag bij de eenvoudige bijbelse betekenis van het ‘loslaten’. Niet dat het dan simpel is, trouwens. Ik zit vast aan de dader en het zou me ontzettend veel kosten om die band te verbreken. Hoe groter het kwaad is dat hij me aangedaan heeft, hoe zwaarder het is om de ander los te laten. En wat het zo zwaar maakt, dat is… schuld. Er ligt een echte blokkade en die heet schuld. Daar moet iets mee, het is geen bedenksel van mensen die zich aanstellen. Dat kun je trouwens ook al afleiden uit het gegeven, dat God zelf niet zomaar kon zeggen: Ik stop met beschuldigen en Ik vergeef die mensen. Het duidelijkste bewijs dat dit onmogelijk is, is het feit dat God zijn eigen Zoon gegeven heeft als offer voor de schuld. Hij zou dat toch nooit gedaan hebben als Hij ook zomaar had kunnen zeggen: Ik vergeef jullie?

Einde citaat.

Misschien iets om over na te denken. Is dit zo?
Soms kan je de ander niet vergeven, omdat er ``schuld`` tussen zit. En schuld is niet zomaar weg te poetsen. De ander laten gaan, achterlaten zou al genoeg zijn, als de relatie niet hersteld kan worden.
En als God ons niet ``zomaar`` kon vergeven, ``moeten`` wij dat dan wel naar de ander kunnen? Misschien ligt daar het antwoord?! ``Loslaten, achterlaten`` zien als vergeven, -als meer niet haalbaar is-, kan toch voor onszelf een stuk rust en ruimte geven. God vraagt toch niet het onmogelijke van ons?!

Jans, denkt er nog over na.

Berichten: 89

ROADY558 schreef:

Hier raak je nu exact de kern van vergeving.
Ook al is de ander al uit mijn leven, misschien zelfs wel overleden, dat zegt niets over het feit dat in mijn hart nog pijn, boosheid of haat kan leven ten gevolge van het gedrag van die ander.

Vergeven doe ik dan in de eerste plaats voor m'n eigen welzijn, m'n eigen gemoedsrust en m'n eigen gezondheid. Ik vergeef omdat ik vrij wil zijn. En daar hecht ik waarde aan: de vrijheid die in Christus mij gegeven wordt.
I
Ik kan het ook nog anders formuleren.
Ik vergeef de ander onvoorwaardelijk, omdat ik ook mezelf mag liefhebben.

En ten overvloede: dit staat helemaal LOS van het feit of de relatie wel of niet in orde zal komen. DAT hangt namelijk af of de tegenpartij berouw betoond en eerlijk wordt over de gemaakte blunders.

Berichten: 2328

ROADY558 schreef:

Hier raak je nu exact de kern van vergeving.
Ook al is de ander al uit mijn leven, misschien zelfs wel overleden, dat zegt niets over het feit dat in mijn hart nog pijn, boosheid of haat kan leven ten gevolge van het gedrag van die ander.

Vergeven doe ik dan in de eerste plaats voor m'n eigen welzijn, m'n eigen gemoedsrust en m'n eigen gezondheid. Ik vergeef omdat ik vrij wil zijn. En daar hecht ik waarde aan: de vrijheid die in Christus mij gegeven wordt.

Ik kan het ook nog anders formuleren.
Ik vergeef de ander onvoorwaardelijk, omdat ik ook mezelf mag liefhebben.

En ten overvloede: dit staat helemaal LOS van het feit of de relatie wel of niet in orde zal komen. DAT hangt namelijk af of de tegenpartij berouw betoont en eerlijk wordt over de gemaakte blunders.

mooi gezegd

Berichten: 7083

ROADY558 schreef:

Hier raak je nu exact de kern van vergeving.
Ook al is de ander al uit mijn leven, misschien zelfs wel overleden, dat zegt niets over het feit dat in mijn hart nog pijn, boosheid of haat kan leven ten gevolge van het gedrag van die ander.

Vergeven doe ik dan in de eerste plaats voor m'n eigen welzijn, m'n eigen gemoedsrust en m'n eigen gezondheid. Ik vergeef omdat ik vrij wil zijn. En daar hecht ik waarde aan: de vrijheid die in Christus mij gegeven wordt.

Ik kan het ook nog anders formuleren.
Ik vergeef de ander onvoorwaardelijk, omdat ik ook mezelf mag liefhebben.

En ten overvloede: dit staat helemaal LOS van het feit of de relatie wel of niet in orde zal komen. DAT hangt namelijk af of de tegenpartij berouw betoont en eerlijk wordt over de gemaakte blunders.

Hoi Roady,

Ja, dan hebben wij een verschillende kijk op het fenomeen 'vergeving;

Bij mij is geen haat, boosheid of pijn tov die ander die misdaden naar mij toe heeft gepleegd.

Er is slechts totale onverschilligheid.

Dus, om van die negatieve gevoelens zeg maar af te komen hoef ik niet te vergeven.

Ja, als vergeven los staat van of de tegenpartij berouw toont en ook los staat van of de relatie weer oké wordt etc, ja, het heeft dan iets van een soort onverschilligheid.

Wat ik tot nu toe van vergeving weet, en heb meegemaakt is het weer van harte met elkaar omgaan.

De Heer vergeeft ons ook alleen als we belijden onze schuld.
Ja, en daarna staat er: gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.

Ja, schuldenaren; iemand die een stapel nieuwe boeken van me heeft geleent en ze nooit terug is komen brengen.

Niet iemand die misdaden heeft gepleegd naar mij die de krant en het nieuws halen.

Dit is wat ik denk.

1 Joh 1 9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

Wij moeten toch zijn als Jezus, zijn volgelingen? Of gaat dat hier niet op.
Ja, selectief Bijbeltekst gebruik is mij niet vreemd.

En evangelische maken ervan , men hoeft geen zonden te belijden, maar ik ga dan ook niet meer met degene om/hoef niet met degene om te gaan, ja, zó kan ik óók vergeven....En dan zeggen ze er ook bij, dat ik dan als ik dat doe, vergeven, meteen heel vrolijk en blij en gelukkig wordt....dan zijn in een keer de sporen van de misdaden die een ander levenslang zou meedragen weg bij mij, omdat ik vergeven heb...
Zo niet, en ik word juist zieker bij het vergeef idee bij die persoon, ja, dán is er duidelijk iets grondig mis, tussen de relatie met God en mij.

Oh, ze weten het zo mooi te brengen, maar in de praktijk klopt er geen barst van.

Berichten: 702

Hey Shanita,

Dat kan he, dat we een verschillende kijk hebben op iets.
Ik kan daar prima mee leven.

Een klein verschil tussen ons is wel, dat ik geen onverschilligheid heb ten aanzien van de persoon die ik diende te vergeven. Sterker nog, ik voel warmte en liefde voor die persoon. Ja ik heb lang gebeden voor die ander, en met de liefde van Jezus ga ik die ander waarlijk liefhebben. DAT is pas een wonderlijke gewaarwording. Machtig mooi. En soms ook zo inmens lastig. Dus van boosheid en haat, ga ik nu in vrijheid en liefde naar die ander toe. Dank U Jezus voor dit wonder.

Maar ik begrijp jouw situatie ook steeds beter, door alle stukken heen die je hier schrijft. Een ieder gaat op z'n eigen weg, z'n eigen tempo. En dat is prima.

En als ik jou of iemand anders onopzettelijk toch gekwetst heb, dan vraag ik bij deze vergeving, want dat was nooit mijn bedoeling geweest. Dan moet ik nog werken aan mijn "manier van schrijven" waarschijnlijk :)
Het blijft tenslotte schrift nietwaar?

Ik wens je vrede toe.

Berichten: 2328

over gevoel
soms hebben we gevoel uitgeschakeld om door te kunnen gaan en dan komt er een gevoel van onverschilligheid.
soms he, wil niet zeggen dat dat bij jou het geval is. liefs

Berichten: 7083

ROADY558 schreef:

Hey Shanita,

Dat kan he, dat we een verschillende kijk hebben op iets.
Ik kan daar prima mee leven.

Een klein verschil tussen ons is wel, dat ik geen onverschilligheid heb ten aanzien van de persoon die ik diende te vergeven. Sterker nog, ik voel warmte en liefde voor die persoon. Ja ik heb lang gebeden voor die ander, en met de liefde van Jezus ga ik die ander waarlijk liefhebben. DAT is pas een wonderlijke gewaarwording. Machtig mooi. En soms ook zo inmens lastig. Dus van boosheid en haat, ga ik nu in vrijheid en liefde naar die ander toe. Dank U Jezus voor dit wonder.

Maar ik begrijp jouw situatie ook steeds beter, door alle stukken heen die je hier schrijft. Een ieder gaat op z'n eigen weg, z'n eigen tempo. En dat is prima.

En als ik jou of iemand anders onopzettelijk toch gekwetst heb, dan vraag ik bij deze vergeving, want dat was nooit mijn bedoeling geweest. Dan moet ik nog werken aan mijn "manier van schrijven" waarschijnlijk :)
Het blijft tenslotte schrift nietwaar?

Ik wens je vrede toe.

Roady,

De ene keer las ik je stuk, de andere keer niet.

Ja, dan heb ik het druk en de helft van de keren kán ik niet alles lezen.

Weet je hóe het ging: nou ik wou reageren op Zoeker in 'cynisme'.

En ik had ook meerdere vensters open van CM, afijn, bij de helft van Zoeker ze post, ging ik door met reageren, per ongeluk, bij de 2de helft bij jou post. Anders was me dat niet eens opgevallen, je mening over vergeven die je algemeeniseerde zeg maar.
Omdat dat pas in de 2de helft van je stukje was, en ja de ene keer lees ik die wel andere keer niet.

Ja, en toen ging het even 'verkeerd', verkeerd tussen aanhalingstekens, omdat mijn gevoel terecht was voor mezelf, ik vond je kon dat niet maken; zeggen van iedereen moet ten allen tijden vergeven anders ben je ongehoorzaam aan God.

Maar ja, het had er al behoorlijk ingehakt bij mij; toen ik pas de evangelische bewegingen verliet, toen dacht ik, wat wil God liever, dat ik eerlijk ben en niet kan vergeven ofdat ik lieg daarover, snappie?

Je schrijft ook ieder gaat zijn eigen weg, maar ja God gaat ook met ieder zijn eigen weg....en ik voel echt onverschilligheid, ja, misschien niet voor te stellen, iemand kan zo ver gaan dat je namelijk niet meer voelt voor diegene dan, ook geen haat...
Dat is een ervaring die ik heb, en die heb jij niet gehad.

En dan heb je nog het verschil tussen overtredingen, en misdaden, en daartussenin.

Kijk, ik vergeef mensen ook in de regel, ook als ze best wel over de scheef waren gegaan...
Alleen ja, ik ervaar ook onverschilligheid met iemand, dat is misschien moeilijk voor te stellen maar ja het is zo.

Berichten: 7083

PETRA373 schreef:

over gevoel
soms hebben we gevoel uitgeschakeld om door te kunnen gaan en dan komt er een gevoel van onverschilligheid.
soms he, wil niet zeggen dat dat bij jou het geval is. liefs

Hai Lieve Petra,

Jou kennende weet ik dat je het goed bedoeld.

Hier was geen sprake van verdringing. Er waren en zijn meerdere die degene gedogen, en die hem totaal onverschillig laten.

Het verdringen van mijn kant was juist aardig en lief doen...'

Wat zich wreekte op andere manieren; boosheid naar mijn man...

Maar je zegt ook dat dat niet wil zeggen dat dat bij mij het geval is zie ik nu.

Dat vind ik tof; ja er zijn zoveel overeenkomsten en ook zoveel verschillen, wat bij de een normaal is, kan een ander zich weer niet voorstellen en andersom.

Liefs

S. die denkt dat het idd verstandiger is om bij mezelf te blijven wat voor de een opgaat gaat niet voor de ander op, ja, of het moeten van deze duidelijke dingen zijn van 'niet stelen', ja, daar zijn geen meerdere uitleggingen voor.

Berichten: 7083

Geplaatst: maandag 28 januari 2013, 16:26

MIEK114 schreef:
Vergeven betekend niet vergeten. vergeven is een keuze een wilsbeschikking. vergeven is ook loslaten, en het mooie is dat zijn zegen daarop rust. Vergeven betekend dat jij niet langer het slachtoffer hoeft te zijn van hetgeen jou is aangedaan, door het in Zijn hand te leggen. Vergeven is heel persoonlijk. Iets tussen jou en God in de eerste plaats, dan pas komt al het andere

WILLEMIJN: Waarom moet je eigenlijk altijd vergeven, soms worden mensen helemaal niet meer belangrijk voor je en dan is vergeven ook niet aan de orde omdat die ander weg is uit je leven.......heeft toch niets met de slachtofferrol te maken?

SHANITA130: Idd Willemijn. Als iemand al jaren weg is uit je leven en totaal onbelangrijk voor je is, sterker nog, je wil degene niet eens meer zíen....ja, er worden door sommigen gewoon een slachtofferrol aangepraat....kan honderden keren zeggen dat het me onverschillig laat, nee, ik moet en zou bitterheid, boosheid en wrok moeten voelen....

Nee, niet bij de laatste postings van Roady en Petra.
Knipoog smiley

Berichten: 7083

JANS221 schreef:

Ik las ergens een stukje over vergeven:

De letterlijke betekenis van het woord afhièmi, dat in de Bijbel gebruikt wordt voor vergeven, betekent iemand laten gaan, hem achterlaten. Soms wordt het voor heel gewone dingen gebruikt: de discipelen lieten hun vader Zebedeüs achter. Of: wij hebben alles prijsgegeven om U te volgen. Daar wordt precies hetzelfde woord gebruikt als voor vergeven. Loslaten. Laten gaan. Daar komt vergeven uiteindelijk op neer.
Misschien vindt u deze uitleg wel te mager. En ik stem ook toe dat er, ideaal gesproken, nog meer zou moeten gebeuren. Namelijk dat er verzoening zou volgen, dat betekent dat de relatie hersteld wordt. Dat is inderdaad veel mooier, maar het is niet altijd haalbaar.
En daarom begin ik vergeving graag bij de eenvoudige bijbelse betekenis van het ‘loslaten’. Niet dat het dan simpel is, trouwens. Ik zit vast aan de dader en het zou me ontzettend veel kosten om die band te verbreken. Hoe groter het kwaad is dat hij me aangedaan heeft, hoe zwaarder het is om de ander los te laten. En wat het zo zwaar maakt, dat is… schuld. Er ligt een echte blokkade en die heet schuld. Daar moet iets mee, het is geen bedenksel van mensen die zich aanstellen. Dat kun je trouwens ook al afleiden uit het gegeven, dat God zelf niet zomaar kon zeggen: Ik stop met beschuldigen en Ik vergeef die mensen. Het duidelijkste bewijs dat dit onmogelijk is, is het feit dat God zijn eigen Zoon gegeven heeft als offer voor de schuld. Hij zou dat toch nooit gedaan hebben als Hij ook zomaar had kunnen zeggen: Ik vergeef jullie?

Einde citaat.

Misschien iets om over na te denken. Is dit zo?
Soms kan je de ander niet vergeven, omdat er ``schuld`` tussen zit. En schuld is niet zomaar weg te poetsen. De ander laten gaan, achterlaten zou al genoeg zijn, als de relatie niet hersteld kan worden.
En als God ons niet ``zomaar`` kon vergeven, ``moeten`` wij dat dan wel naar de ander kunnen? Misschien ligt daar het antwoord?! ``Loslaten, achterlaten`` zien als vergeven, -als meer niet haalbaar is-, kan toch voor onszelf een stuk rust en ruimte geven. God vraagt toch niet het onmogelijke van ons?!

Jans, denkt er nog over na.

Ha Jans,

Ja, als de bijbelse betekenis loslaten is, ja, dan krijg je misverstanden, dan heb ik degene waar ik tegenover onverschillig ben dus vergeven, want ik heb degene op allle mogelijke manieren losgelaten zie degene al 20 jaar niet meer.
Het kost mij niets om die band te verbreken, enkelt een schok; heeft diegene mij dát en dat en dat aangedaan?
De band verbreken had vele positieve gevolgen, mijn agressie was weg en die was heel erg.
Gewoon een opluchting van die @#$%$ is weg uit mijn leven, Halleluja, wat jammer dat ik dat niet eerder had gedaan, contact verbreken, ja, een soort blijdschap...

Ja, tuurlijk toen het een en ander door mijn verdringing sijpelde was ik eventjes woedend, dat verdween al snel toen ik alle banden doorsneed, meteen eigenlijk.
Zeker als mensen heimelijk zo gemeen zijn, zodat anderen het niet 'merken', ja, dan is er één optie, alle banden doorsnijden, en ja, tegenovergestelde van liefde is dus in mijn visie onverschilligheid.Ja, sommigen kunnen zich dat niet voorstellen, dat iemand zo kan doen jaren dat je, ik dus, zo ga denken.

Bij mij was het juist, hoe groter het kwaad dat degene me had aangedaan, hoe makkelijker het was los te laten. Dan herinnerde ik me dit, dan dat, ism met me psych.

Schuld, blokkade?, nee hoor....

Ik ga er later nog even dieper en verder op in, moet nu ff wat doen, heb 't ff vluchtig gelezen, laterz!!!!

Ja, idd, denk ik nu, als God ons niet ``zomaar`` kon vergeven, ``moeten`` wij dat dan wel naar de ander kunnen? Misschien ligt daar het antwoord?! ``Loslaten, achterlaten`` zien als vergeven, -als meer niet haalbaar is-, kan toch voor onszelf een stuk rust en ruimte geven. God vraagt toch niet het onmogelijke van ons?!
Dus ik laat los verbreek alle banden degene zegt me niets meer, en toch dat eeuwige gezeik over moeten vergeven, en dat aanpraten van boosheid en wrok, die ik wel moet hebben...zucht....blij dat ik daar pleitte ben...die groeperingen...

Ik zit wel met alle gevolgen van dien, wat dader heeft gedaan, dat is iets anders dan dat ik wrok, boosheid oid zou hebben...onverschilligheid heb ik.

Mazzeltjes!!!!

Berichten: 1621

SHANITA130 schreef:

Ha Jans,

Ja, als de bijbelse betekenis loslaten is, ja, dan krijg je misverstanden, dan heb ik degene waar ik tegenover onverschillig ben dus vergeven, want ik heb degene op allle mogelijke manieren losgelaten zie degene al 20 jaar niet meer.
Het kost mij niets om die band te verbreken, enkelt een schok; heeft diegene mij dát en dat en dat aangedaan?
De band verbreken had vele positieve gevolgen, mijn agressie was weg en die was heel erg.
Gewoon een opluchting van die @#$%$ is weg uit mijn leven, Halleluja, wat jammer dat ik dat niet eerder had gedaan, contact verbreken, ja, een soort blijdschap...

Ja, sommigen kunnen zich dat niet voorstellen, dat iemand zo kan doen jaren dat je, ik dus, zo ga denken.

Bij mij was het juist, hoe groter het kwaad dat degene me had aangedaan, hoe makkelijker het was los te laten. Dan herinnerde ik me dit, dan dat, ism met me psych.

Schuld, blokkade?, nee hoor....

Ik ga er later nog even dieper en verder op in, moet nu ff wat doen, heb 't ff vluchtig gelezen, laterz!!!!

Ja, idd, denk ik nu, als God ons niet ``zomaar`` kon vergeven, ``moeten`` wij dat dan wel naar de ander kunnen? Misschien ligt daar het antwoord?! ``Loslaten, achterlaten`` zien als vergeven, -als meer niet haalbaar is-, kan toch voor onszelf een stuk rust en ruimte geven. God vraagt toch niet het onmogelijke van ons?!
Dus ik laat los verbreek alle banden degene zegt me niets meer, en toch dat eeuwige gezeik over moeten vergeven, en dat aanpraten van boosheid en wrok, die ik wel moet hebben...zucht....blij dat ik daar pleitte ben...die groeperingen...

Ik zit wel met alle gevolgen van dien, wat dader heeft gedaan, dat is iets anders dan dat ik wrok, boosheid oid zou hebben...onverschilligheid heb ik.

Mazzeltjes!!!!

De gevolgen zijn er zeker, maar die hoeven ook niet ontkent te worden! En met schuld wordt de schuld die de ander heeft ten opzichte van jou bedoeld. Daardoor is er dus een blokkade ontstaan.

Berichten: 7083

JANS221 schreef:

De gevolgen zijn er zeker, maar die hoeven ook niet ontkent te worden! En met schuld wordt de schuld die de ander heeft ten opzichte van jou bedoeld. Daardoor is er dus een blokkade ontstaan.

idd, en door die blokkade wil ik iemand nooit meer zien...ja, als mijn reformatorische psych dat zei; alleen als degene op sterven ligt kan je hem zien, kan je nagaan wat diegene heeft geflikt en nog steeds deed.

Berichten: 4863

alleen als degene op sterven ligt kan je hem zien

WAAROM DAN PAS WEL????

Berichten: 2212

ZEELAND736 schreef:

alleen als degene op sterven ligt kan je hem zien

WAAROM DAN PAS WEL????

Ik denk dat er na voor die persoon weinig nut meer heeft.....
Verlegen lachende smiley

Berichten: 4097

ZEELAND736 schreef:

alleen als degene op sterven ligt kan je hem zien

WAAROM DAN PAS WEL????

Misschien om het definitieve afscheid, hoe gebroken en verstoord de relatie ook was, zo goed mogelijk af te ronden... ?

Berichten: 2328

SHANITA130 schreef:

Hai Lieve Petra,

Jou kennende weet ik dat je het goed bedoeld.

Hier was geen sprake van verdringing. Er waren en zijn meerdere die degene gedogen, en die hem totaal onverschillig laten.

Het verdringen van mijn kant was juist aardig en lief doen...'

Wat zich wreekte op andere manieren; boosheid naar mijn man...

Maar je zegt ook dat dat niet wil zeggen dat dat bij mij het geval is zie ik nu.

Dat vind ik tof; ja er zijn zoveel overeenkomsten en ook zoveel verschillen, wat bij de een normaal is, kan een ander zich weer niet voorstellen en andersom.

Liefs

S. die denkt dat het idd verstandiger is om bij mezelf te blijven wat voor de een opgaat gaat niet voor de ander op, ja, of het moeten van deze duidelijke dingen zijn van 'niet stelen', ja, daar zijn geen meerdere uitleggingen voor.

goed gezegd, wat voor de een opgaat, gaat niet voor de ander op, bij jezelf blijven! en inderdaad schreef ik zoiets als dat ,dat niet wil zeggen dat het bij jou dat geval is.
Ik luister altijd na andere meningen, denk erover na en blijf ook bij mezelf,sommigge dingen leer ik wat van,sommigge dingen totaal niet. liefs

Berichten: 2328

JOL252 schreef:

Misschien om het definitieve afscheid, hoe gebroken en verstoord de relatie ook was, zo goed mogelijk af te ronden... ?

Mijn broer overleed op zijn 30 ste, daar bij de kist kon ik de relatie afronden.(de broer die me misbruikte he) ging voor me moeder bij te staan, maar het deed mij goed, daar ronde ik de dingen af, beetje moeilijk uitteleggen....

Berichten: 7083

PETRA373 schreef:

Mijn broer overleed op zijn 30 ste, daar bij de kist kon ik de relatie afronden.(de broer die me misbruikte he) ging voor me moeder bij te staan, maar het deed mij goed, daar ronde ik de dingen af, beetje moeilijk uitteleggen....

Ik voel 'm wel aan. Ja, wat een verdriet denk ik, maar ja velen hebben hun pakje verdriet, ja...zonder geloof zou ik het niet redden, nu heb ik goede tijden, slechte tijden en ertussenin.
Maar, dus óók goede tijden.

Berichten: 7083

ZEELAND736 schreef:

alleen als degene op sterven ligt kan je hem zien

WAAROM DAN PAS WEL????

Degene was altijd zo; ik ben beter, sluwer, als bijvoorbeeld iemand ziek was dan zat ie te pesten jij gaat lekker dood en ik niet, ik ben heel gezond, jij niet, ja, alles was altijd beter aan hem, vond ie zelf...

En ja, constant vernederen, blij dat dingen niet goed gaan met een andere ook en juist degene die naast hem staan...

Vandaar, als ie op sterven ligt, en ik ben gezond, stel, kans is groot, degene is een stuk ouder, ja, dan kan ik een blik geven...óf hij zou iets moeten willen zeggen ten gunste van mij, maar dát betwijfel ik.

Iig, het geeft de ernst aan als een reformatorische psych, die ook echt gelovig is in zijn hart, dát zegt....

Ik kán je dingen vertellen!!!, deed ik hier weleens, nu niet meer, mee gestopt, ook niet een beetje.
En lang niet alles gezegd, topje ijsberg.
Kon niet, zelfbescherming, had ook beter nooit zo persoonlijk kunnen worden misschien achteraf....
Zeg maar, tegenovergestelde van huis v/d prairie.

In me dossier staat: cliënt is in de up-positie geklommen en heeft ...es goed de waarheid gezegd, dat was toen ik contact verbrak.
Dit schreef een christelijke arts-assistent van de gliag...

Berichten: 7083

WILLEM618 schreef:

Shanita, de laatste zin laat ik maar even voor wat het is.

Het is eerlijk van je als je zegt, niet te willen vergeven. Maar vergeven omdat God het van je vraagt, is omdat je omgekeerd van God vraagt jou zonden te vergeven, jou schuld te dragen. En in dat licht kan een mens ook een mens vergeven. Ieder mens heeft een grote schuld naar God toe, maar als we God vragen om vergeving, en je naaste niet wil vergeven, dan gaat het net als de schuldeiser die kwam bij de man, en hij kon niet betalen. Hij smeekte om gedult, maar gaf hem die hem schuldig was zware straffen.
Ik denk dat het inleven van je schuld naar God, je milder maakt naar je naaste, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. En ja, dan vraagt God het van ons, in het gebed wat Hij ons geleerd heeft te bidden: "Vergeef ons onze schulden, zoals wij ook vergeven hen die ons schuldig zijn."

Dat heeft niets met een sekte te maken, maar met een leven in geloof in God, die waar het ons moeilijk wordt, Zelf heeft belooft, om de kracht van Hem te verwachten, omdat wij zwak zijn.

Dit betekend dus totaal niet dat je jou denken uitschakeld, maar juist tot in je diepste ik er mee bezig ben, om Gods wil te doen, Hem na te leven, Zijn wet te houden en te doen. Niet omdat je zo goed ben om dat te doen, maar omdat God het waard is.

Dat gun ik ook jou, hoe moeilijk het ook is, om uit de kracht die God geeft, met je volle verstand, te mogen vergeven. En die God, die alles weet en kent, die ook jou moeite en beschadigingen kent, die God weet ook hoe Hij de ander bereiken kan.

Ik ben er van overtuigd, dat als je kan vergeven, je daar zelf ook goed mee ben. Niet sektarisch, maar bewust in geloof op God.

ff kort. weinig tijd.

Kijk je hebt 't nu over dat bijbelgedeelte, waarin iemand zelf zijn schulden werden kwijtgescholden, en toen een ander schulden bij hem had deed ie dat bij hem niet.

En mijn schulden zijn kwijtgescholden door God omdat ik berouw had...als ik geen berouw had en gewoon door ging met me oude leventje was er namelijk ook niets kwijtgescholden door God, net als de man uit je voorbeeld, wat je uit de bijbel hebt gehaald. Die zelf wel was vergeven, omdat ie berouw had, maar een ander daarna niet wou vergeven....die 'smeekte'....

Quote:

maar als we God vragen om vergeving, en je naaste niet wil vergeven, dan gaat het net als de schuldeiser die kwam bij de man, en hij kon niet betalen. Hij smeekte om gedult, maar gaf hem die hem schuldig was zware straffen.

Hij smeekte....

Niet: hij ontkende en lachte je uit omdat je lekker toch niets kan bewijzen....

Daar zit wel ff een verschil tussen, denk je niet?

Goéd luisteren en góed lézen...

Ok dan.

En, ik geef degene geen zware straffen, ja, omdat de groepen zoiets hadden van God komt de wraak toe is het nu dus verjaard, omdat ik daarom van aangifte heb afgezien, en ik had een goede zaak, ze vader had óók gezeten voor hdezelfde misdaden.
Waar blijft dan Gods gerechtigheid?
Als ik bij je inbreek en neem al je dure spullen mee, vergeef je mij dan ook en zie je af van aangifte, terwijl ik ondertussen al je dure spullen heb verpatst? En je uit zit te lachen....

Nee, want dán is het ineens wél een ander verhaal...toch....

Zal maar ff niet zeggen wat ik denk...want ik wil geen ban....

Dingen omkeren verdraaien met een christelijk sausje... Zieke smiley

S. Terecht boosheid is gezond. Knipoog smiley

Kijk een stokpaardje en een doofpot,...

Stokpaardje: als je antwoord op een vraag: is het van 'heb je al vergeeeeven'?
Want als je vergeeeeeft, wordt je meteen zo gelukkig en blij.
En als ik dan zeg nee, degene laat me totaal onverschillig heb alle contact verbroken, dan: En als je niet vergeeeeeeeft ja, dan gaat je wrok, bitterheid en boosheid niet weg....
Die ik niet eens heb, de persoon laat me onverschillig, ja, ik moet wel leven met consequenties, maar de persoon laat me totaal geheel onverschillig.
En dat kan dan niet, men gaat zolang doorzeuren, dat je aan jezelf gaat twijfelen en gaat denken dat je boos etc bent....

Tis goed Willem.....

En als je dan struikelt over de dogma's, stokpaardjes en doofpotten en boeken van Amerikaanse charlatans, ja, dan kijkt men je ook nog es heel boos aan.

Berichten: 1

Ik vind dit zo'n mooi lied het is van Marcel en Lydia Zimmer

Als er vergeving is dan kan er genezing zijn! Prachtig lied!

http://youtu.be/Nt3xVgXFM_E

Groetjes Connie

Berichten: 219

CONNIE942 schreef:

Ik vind dit zo'n mooi lied het is van Marcel en Lydia Zimmer

Als er vergeving is dan kan er genezing zijn! Prachtig lied!

http://youtu.be/Nt3xVgXFM_E

Groetjes Connie

En ik weet dat zeker, kan alleen maar zeggen amen
want het geeft rust aan een hart en nieuw leven.
Want dan kan HIJ binnenkomen, geeft je inzicht wijsheid en rust
Want inbreken doet HIJ niet gaat om wat wij doen,
stellen we ons hart open voor HEM ?
Of doen we wat we zelf willen ?

Anita

Berichten: 7083

GERRIT084 schreef:

God heeft gezegd, mij is de wrake ...............
Ik weet, het is simpeler gezet, dan gedaan, maar ook vergeven is een groei proces, wij zijn niet bij machte, om het in ene te doen.
Ja in een verspreking, in net als hier een (flut) discussie, we zijn het eigenlijk nooit met elkaar helemaal eens.

Een stempel krijgen, is iets waar geen mens op zit te wachten, wat ook de reden mag zijn, maar in de meeste gevallen, doen wij het eigenlijk zelf.
Niet helemaal waar, maar wij houden meestal het één en ander in stand, door het bespreekbaar te maken en te houden.
Wat in een ver verleden is gebeurd (heb het nu over mijzelf) ik vraag mij nu af, of een hopen dingen in mijn leven echt nodig waren, geweest.

Nee dus niet echt, maar door de confrontatie aan te gaan, met het verleden, en de personen, is het verder gaan, in werking gezet.
Eigenlijk best wel laat, maar niet te laat, het is nooit te laat, maar wel, niet vroeg genoeg.
En de daders, of pleger,s , die wisten van niets meer, in ieder geval niet veel meer, waarom niet?
Die waren gewoon verder gegaan met leven, ik even niet, maar nu wel.
Weet je, alleen jij kan je leven weer inhoud geven, die ander doet het niet voor je.

Quote:

Weet je, alleen jij kan je leven weer inhoud geven, die ander doet het niet voor je.

Helemaal waar Gerrit Knipoog smiley

Berichten: 4097

JANS221 schreef:

Ik las ergens een stukje over vergeven:

De letterlijke betekenis van het woord afhièmi, dat in de Bijbel gebruikt wordt voor vergeven, betekent iemand laten gaan, hem achterlaten. Soms wordt het voor heel gewone dingen gebruikt: de discipelen lieten hun vader Zebedeüs achter. Of: wij hebben alles prijsgegeven om U te volgen. Daar wordt precies hetzelfde woord gebruikt als voor vergeven. Loslaten. Laten gaan. Daar komt vergeven uiteindelijk op neer.
Misschien vindt u deze uitleg wel te mager. En ik stem ook toe dat er, ideaal gesproken, nog meer zou moeten gebeuren. Namelijk dat er verzoening zou volgen, dat betekent dat de relatie hersteld wordt. Dat is inderdaad veel mooier, maar het is niet altijd haalbaar.
En daarom begin ik vergeving graag bij de eenvoudige bijbelse betekenis van het ‘loslaten’. Niet dat het dan simpel is, trouwens. Ik zit vast aan de dader en het zou me ontzettend veel kosten om die band te verbreken. Hoe groter het kwaad is dat hij me aangedaan heeft, hoe zwaarder het is om de ander los te laten. En wat het zo zwaar maakt, dat is… schuld. Er ligt een echte blokkade en die heet schuld. Daar moet iets mee, het is geen bedenksel van mensen die zich aanstellen. Dat kun je trouwens ook al afleiden uit het gegeven, dat God zelf niet zomaar kon zeggen: Ik stop met beschuldigen en Ik vergeef die mensen. Het duidelijkste bewijs dat dit onmogelijk is, is het feit dat God zijn eigen Zoon gegeven heeft als offer voor de schuld. Hij zou dat toch nooit gedaan hebben als Hij ook zomaar had kunnen zeggen: Ik vergeef jullie?

Einde citaat.

Misschien iets om over na te denken. Is dit zo?
Soms kan je de ander niet vergeven, omdat er ``schuld`` tussen zit. En schuld is niet zomaar weg te poetsen. De ander laten gaan, achterlaten zou al genoeg zijn, als de relatie niet hersteld kan worden.
En als God ons niet ``zomaar`` kon vergeven, ``moeten`` wij dat dan wel naar de ander kunnen? Misschien ligt daar het antwoord?! ``Loslaten, achterlaten`` zien als vergeven, -als meer niet haalbaar is-, kan toch voor onszelf een stuk rust en ruimte geven. God vraagt toch niet het onmogelijke van ons?!

Jans, denkt er nog over na.

Er is ook nog zoiets als "genoegdoening", zie de wetboeken in het OT. Oh jawel ik weet dat Jezus die prijs heeft betaald etc. etc. maar lijkt mij nog steeds ook prima in het nu van toepassing. Maatschappelijk gezien ook een must voor het rechtsgevoel, als een crimineel vast komt te zitten. Of wanneer iemand die, ook al is het onopzettelijk jouw auto aan barrels rijdt dit in goed overleg ziet te regelen, puur uit herstel van de schade. We leren onze kids toch ook als ze de ander uitschelden of een schop verkopen wat hier niet klopt en wat ze tot hun beschikking hebben om het goed te maken/eventueel relatie herstellen?

En uiteindelijk, als genoegdoening ook aan de orde is gekomen, wel of niet ingewilligd, kun je misschien (nog beter) loslaten.

Berichten: 7083

Hypocrisie ten top. Moet je es kijken als iemand per ongeluk tegen hun nieuwe wagen aanbotst, hoe ze kijken en hoe snel ze dingen geregeld willen zien hebben....maar tegen anderen zeggen ze meteen vergeeeeeeeeeeeven, en God komt de wraak toe, en dat zijn dan dingen nog honderdduizend keren zo erg dan een deuk in je wagen....

Zieke smiley

Even voor de duidelijkheid ik heb nog nooit tegen iemand ze wagen aangebotst, was een voorbeeld.

Als die idioten niet zaten te zeiken van God komt de wraak toe, dat zat de dader nu in de bak, net als ze vader, en dan had anderen heel veel leed kunnen hebben worden bespaard.
Nu is het dus verjaard...

Veranderd; ingekort.

Dit is geen reactie maar een op zichzelf staande post over het onderwerp vergeven.

Berichten: 7083

JOL252 schreef:

Er is ook nog zoiets als "genoegdoening", zie de wetboeken in het OT. Oh jawel ik weet dat Jezus die prijs heeft betaald etc. etc. maar lijkt mij nog steeds ook prima in het nu van toepassing. Maatschappelijk gezien ook een must voor het rechtsgevoel, als een crimineel vast komt te zitten. Of wanneer iemand die, ook al is het onopzettelijk jouw auto aan barrels rijdt dit in goed overleg ziet te regelen, puur uit herstel van de schade. We leren onze kids toch ook als ze de ander uitschelden of een schop verkopen wat hier niet klopt en wat ze tot hun beschikking hebben om het goed te maken/eventueel relatie herstellen?

En uiteindelijk, als genoegdoening ook aan de orde is gekomen, wel of niet ingewilligd, kun je misschien (nog beter) loslaten.

Ik lees het later nog even goed door Knipoog smiley

Berichten: 7083

Ik heb het gevoel dat ze voor zichzelf'
de zaakjes wel op een rij hebben; alleen de slachtoffers van echte gewelddelicten moeten meteen vergeeeeeven, en zeker geen aangifte doen, want dan komt ineens God de wraak toe...ik dacht dat we de overheden moeten gehoorzamen?
Staat dát niet in de bijbel???
Als je de schuld op het slachtoffer legt, zo van jij zit nu in de problemen omdat jij niet vergeeeeeft, dus jij bent schuldig hoeven we/ze je ook niet te helpen, snap je?

Waar denk je anders dat het woordje 'schijnheilig' vandaan komt?

Zo, en zometeen soap en het kleine huis.... Knipoog smiley

Dit is een op zich staande posting dus geen reactie op iemand!