Vergeving

Berichten: 913

Dacht laat ik eens het onderwerp Vergeving openen.
Want hoevaak lopen we die mis en durven we andere niet om vergeving te vragen of dat de andere jou vraagt om vergeving in wat hij of zij van hart mee rond loopt. Alleen kan je het nooit dragen of maalt het in je hoofd waardoor je veel spanning en hoofdpijn op na loopt het heeft op één of ander manier wel z`n uitweg nodig.

Want waar vergeving is daar zal er genezing zijn
De pijn in je hart ja heel diep van binnen
Samen met de Vader overwin je alle dingen
Dat gebroken harten tot samen smelten
De weg van herstel kan beginnen

<><

AK

Berichten: 913

Ja ook ik heb mensen pijn gedaan met mijn scherpte van tong is het hier op CM of is het daar in waar ik woon zonder ook er bij na te denken doe ik zomaar wat en achteraf denk je he bah waarom kwets ik ander mans gevoelens dat wil ik helemaal niet en toch doe ik het telkens weer. Geschokte, onthutste smiley

Daarom mijn vraag aan jou of jullie als ik je pijn heb gedaan met mijn woorden wil je het mij dan vergeven?

Hartelijke groet,

Anita

Berichten: 1663

Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan? Smiley die vol vragen zit

Berichten: 913

ANNETTE792 schreef:

Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan? Smiley die vol vragen zit

Een mens uit zichzelf zou een ander niet kunnen vergeven omdat deze een hoge vergeldingsdrang heeft. Vanuit je christen zijn kun je een ander vergeven omdat je ook zelf vergeving hebt mogen ontvangen van God.

Berichten: 735

ANNETTE792 schreef:

Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan? Smiley die vol vragen zit

Das een hele goeie Annet...Ik zou het niet weten.
Maar is wel een hele goeie vraag Knipoog smiley

Berichten: 735

ANITA324 schreef:

Dacht laat ik eens het onderwerp Vergeving openen.
Want hoevaak lopen we die mis en durven we andere niet om vergeving te vragen of dat de andere jou vraagt om vergeving in wat hij of zij van hart mee rond loopt. Alleen kan je het nooit dragen of maalt het in je hoofd waardoor je veel spanning en hoofdpijn op na loopt het heeft op één of ander manier wel z`n uitweg nodig.

Want waar vergeving is daar zal er genezing zijn
De pijn in je hart ja heel diep van binnen
Samen met de Vader overwin je alle dingen
Dat gebroken harten tot samen smelten
De weg van herstel kan beginnen

<><

AK

Maar wat nu als de persoon in kwestie geen vergeving wil geven voor een heel onbenullig iets??
Zelfs als er excuus aangeboden is word het niet aangenomen en geloof me dat maalt me goed door men hoofd Twijfelende smiley

Berichten: 2463

@Annette792 -- Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan?
Waarom niet?? Als jij vind dat hij/zij jou iets heeft aangedaan, en jij zit daar mee, dan kan vergeving de eerste stap zijn naar herstel.

ROBBEDOES873 schreef:

Maar wat nu als de persoon in kwestie geen vergeving wil geven voor een heel onbenullig iets??
Zelfs als er excuus aangeboden is word het niet aangenomen en geloof me dat maalt me goed door men hoofd Twijfelende smiley

Dan vergeef jij toch die persoon, omdat hij/zij jou niet wil vergeven, ook al is er excuus aangeboden door jou. Stel je in de vrijheid die Jezus Christus jou daarin geeft, en vergeef die persoon in Jezus naam..... Lachende smiley

Berichten: 735

CROSSROAD317 schreef:

@Annette792 -- Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan?
Waarom niet?? Als jij vind dat hij/zij jou iets heeft aangedaan, en jij zit daar mee, dan kan vergeving de eerste stap zijn naar herstel.

Hmm daar zit idd iets in Knipoog smiley

Dan vergeef jij toch die persoon, omdat hij/zij jou niet wil vergeven, ook al is er excuus aangeboden door jou. Stel je in de vrijheid die Jezus Christus jou daarin geeft, en vergeef die persoon in Jezus naam..... Lachende smiley

Het punt is niet dat ik niet vergeven wil... wil ik best, Maar het knaagd gewoon dat het excuus niet aangenomen word, dat doet gewoon zeer. Twijfelende smiley

Berichten: 2463

CROSSROAD317 schreef:
@Annette792 -- Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan?
Waarom niet?? Als jij vind dat hij/zij jou iets heeft aangedaan, en jij zit daar mee, dan kan vergeving de eerste stap zijn naar herstel.

Hmm daar zit idd iets in Knipoog smiley

Dan vergeef jij toch die persoon, omdat hij/zij jou niet wil vergeven, ook al is er excuus aangeboden door jou. Stel je in de vrijheid die Jezus Christus jou daarin geeft, en vergeef die persoon in Jezus naam.....

ROBBEDOES873 schreef:

Het punt is niet dat ik niet vergeven wil... wil ik best, Maar het knaagd gewoon dat het excuus niet aangenomen word, dat doet gewoon zeer. Twijfelende smiley

Daarom mag jij hem/haar vergeven omdat hij/zij jouw excuus niet wil aanvaarden. Daarvoor mag je in de vrijheid gaan staan die Jezus jou geeft in Zijn Naam.
Bijvoorbeeld; jammer dat je mijn excuus niet wilt aanvaarden, dan vergeef ik jou daarvoor in Jezus naam. Zo geef je het terug aan de persoon die je excuus niet wil aanvaarden.... (hoop dat ik het zo duidelijker heb gemaakt) Lachende smiley

Berichten: 766

ANNETTE792 schreef:

Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan? Smiley die vol vragen zit

Volgens mij wel Annette, het negatieve van boosheid of haat of wrok kan je omzetten in vergeving en dat is positief en dat voel je. Het helpt - het klinkt misschien stom hoor - om dat hardop te zeggen bv., ik vergeef je, .........., dat je mij intens hebt pijn gedaan, met dat wat je deed of vul maar in. Als je het niet zelf tegen degene kunt zeggen, zeg het dan in een gebed. En vul het aan met zoiets als: ik sluit mijn boosheid en wrok tegen jou af want ik heb je vergeven. Het is voor mij nu voorbij. Ik gun mezelf de ruimte en de liefde om verder te gaan en niet te blijven hangen in negatieve gevoelens voor jou. Ik heb je vergeven. Het is voorbij.
Je zal zien dat het je oplucht en je weer ruimte geeft om verder te gaan. Je bent verlost van je boosheid en de negatieve energie waar je daardoor last van kunt hebben.
Het maakt niet uit of de ander vergeving aan je vraagt of niet of schuld bekent of niet. Het gaat om de daad van jouw vergeving. Het is waarschijnlijk niet in een keer voorbij, herhaal het gerust totdat je berust in het feit dat je hebt vergeven. Het lucht enorm op!
Probeer het maar.

Berichten: 456

ROBBEDOES873 schreef:

Het punt is niet dat ik niet vergeven wil... wil ik best, Maar het knaagd gewoon dat het excuus niet aangenomen word, dat doet gewoon zeer. Twijfelende smiley

Dit roept bij mij een algemene vraag op... in hoeverre mogen wij vergeving verwachten?
Verwachten in de zin van erop rekenen, vinden dat wij vergeving moeten krijgen... Wie zijn wij om voor een ander te bepalen dat het moment rijp is om te vergeven... Wat zou dat kunnen zeggen over ons excuus of spijtbetuiging?

Ik hoop niet dat ik iemand met deze vragen kwets, dat is echt niet mijn bedoeling... Ik benadruk dat het een algemene, neutrale vraag is, die zomaar bij me op kwam...

Berichten: 107

MIEKE364 schreef:

Volgens mij wel Annette, het negatieve van boosheid of haat of wrok kan je omzetten in vergeving en dat is positief en dat voel je. Het helpt - het klinkt misschien stom hoor - om dat hardop te zeggen bv., ik vergeef je, .........., dat je mij intens hebt pijn gedaan, met dat wat je deed of vul maar in. Als je het niet zelf tegen degene kunt zeggen, zeg het dan in een gebed. En vul het aan met zoiets als: ik sluit mijn boosheid en wrok tegen jou af want ik heb je vergeven. Het is voor mij nu voorbij. Ik gun mezelf de ruimte en de liefde om verder te gaan en niet te blijven hangen in negatieve gevoelens voor jou. Ik heb je vergeven. Het is voorbij.
Je zal zien dat het je oplucht en je weer ruimte geeft om verder te gaan. Je bent verlost van je boosheid en de negatieve energie waar je daardoor last van kunt hebben.
Het maakt niet uit of de ander vergeving aan je vraagt of niet of schuld bekent of niet. Het gaat om de daad van jouw vergeving. Het is waarschijnlijk niet in een keer voorbij, herhaal het gerust totdat je berust in het feit dat je hebt vergeven. Het lucht enorm op!
Probeer het maar.

Ik ben het met je eens Mieke.
Zelf heb ik altijd geleden onder een moeizame verhouding met mijn schoonmoeder. Dit kwam door allerlei omstandigheden die buiten mij omgingen, eigenlijk. Zij had geen erg makkelijk karakter.Soms ging het aardig, maar soms was het ook helemaal niets. De houding van mijn man, die vaak niet erg toeschietelijk was, dat sprak ook mee natuurlijk.

Toen zij overleden is, stond ik aan het open graf en dacht dat ik me nooit meer zo zal laten bezeren, door niemand. Heb dat toen in gebed neergelegd bij God, en toch vergeving aangeboden aan haar, terwijl zij daar niets meer van wist. Maar ik heb er een enorme vrede door gekregen, en heb nooit meer omgezien in wrok, maar het akelige gevoel was weggezet, het belast mij verder niet meer.
Grace

Berichten: 1599

prachtige film over vergeving

http://www.youtube.com/watch?v=0TTgPH8E3EU&feature=player_embedded

Berichten: 766

GRACE015 schreef:

Ik ben het met je eens Mieke.
Zelf heb ik altijd geleden onder een moeizame verhouding met mijn schoonmoeder. Dit kwam door allerlei omstandigheden die buiten mij omgingen, eigenlijk. Zij had geen erg makkelijk karakter.Soms ging het aardig, maar soms was het ook helemaal niets. De houding van mijn man, die vaak niet erg toeschietelijk was, dat sprak ook mee natuurlijk.

Toen zij overleden is, stond ik aan het open graf en dacht dat ik me nooit meer zo zal laten bezeren, door niemand. Heb dat toen in gebed neergelegd bij God, en toch vergeving aangeboden aan haar, terwijl zij daar niets meer van wist. Maar ik heb er een enorme vrede door gekregen, en heb nooit meer omgezien in wrok, maar het akelige gevoel was weggezet, het belast mij verder niet meer.
Grace

Dat bedoel ik, Grace, dank voor je open reactie.

Berichten: 766

LIESBETH326 schreef:

Dit roept bij mij een algemene vraag op... in hoeverre mogen wij vergeving verwachten?
Verwachten in de zin van erop rekenen, vinden dat wij vergeving moeten krijgen... Wie zijn wij om voor een ander te bepalen dat het moment rijp is om te vergeven... Wat zou dat kunnen zeggen over ons excuus of spijtbetuiging?

Ik hoop niet dat ik iemand met deze vragen kwets, dat is echt niet mijn bedoeling... Ik benadruk dat het een algemene, neutrale vraag is, die zomaar bij me op kwam...

Dat gevoel deel ik wel met je, Liesbeth. Je kunt wel zelf vergeven. Je kunt wel om vergeving vragen. Verwachten kan je het volgens mij niet, er wel op hopen. Als je iemand zegt dat je ergens spijt van hebt kan dat het beste een actie zijn om iets te geven; jouw spijt, jouw verontschuldiging. Wat de ander daarmee doet kan je niet beïnvloeden.

Berichten: 913

ROBBEDOES873 schreef:

Maar wat nu als de persoon in kwestie geen vergeving wil geven voor een heel onbenullig iets??
Zelfs als er excuus aangeboden is word het niet aangenomen en geloof me dat maalt me goed door men hoofd Twijfelende smiley

Dat is wel jammer maar het geeft te kennen dat diegene te hoogmoedig is en het dan niet kan vergeven wat inwezen wel zou moeten zijn.

Al onze zonden:
Die van mij, die van u en ook die van onze schuldenaren

Indien wij Zijn genade aanvaarden en vandaar uit ook schenken;

Math. 6:12 " En vergeef ons onze schulden,
Gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren"

Dan geldt door het aanvaarden van Zijn kostbare gift
en het afleggen van onze bitterheid:

Genade maakt ons vrij

Berichten: 1181

dit topic roept bij mij de vraag op wat vergeving precies inhoud.

op de vraag: hoe kan je iemand vergeven die weet dat hij/zij fout zat, maar het boeit die persoon totaal niet, heb ik wel een redelijk antwoord naar aanleiding van annettes vraag.

maar, wanneer heb je iemand echt vergeven, wat voel je dan?

Berichten: 2338

JOLAN931 schreef:

dit topic roept bij mij de vraag op wat vergeving precies inhoud.

op de vraag: hoe kan je iemand vergeven die weet dat hij/zij fout zat, maar het boeit die persoon totaal niet, heb ik wel een redelijk antwoord naar aanleiding van annettes vraag.

maar, wanneer heb je iemand echt vergeven, wat voel je dan?

Vrijheid!

Het voelt letterlijk en figuurlijk als dat niets meer in de weg staat.

Overigens denk ik wel dat vergeving niet van de ander af hangt, maar geheel van jezelf. Kun je zelf vergeven? De ander, maar ook jezelf...
Een ander kan nog zo vergevensgezind zijn voor iets dat jij gezegd of gedaan hebt, als je het jezelf niet kunt vergeven zul je die vergeving dus ook niet ervaren.
Andersom kun je daarom ook prima in staat zijn om een ander iets te vergeven, ook al is deze in de overtuiging niets verkeerd gedaan te hebben.
Of jij een ander, of een ander jou benadeeld heeft hangt namelijk helemaal van jou af, en niet van de ander...Het is maar net hoe jij het ervaart...

Om even het stukje van Does aan te halen:

Quote:

Maar wat nu als de persoon in kwestie geen vergeving wil geven voor een heel onbenullig iets??
Zelfs als er excuus aangeboden is word het niet aangenomen en geloof me dat maalt me goed door men hoofd

Jij bent niet afhankelijk van de goedkeuring van die ander om zelf te kunnen vergeven...Je hebt je excuses gemaakt, en ik neem aan daarmee ook jezelf kunnen vergeven. Wil de ander dan toch niét vergeven dan is het cru gezegd gewoon jouw probleem niet meer. Jij hebt gedaan wat je kon om de situatie te herstellen en daar houd het gewoon op, de bal ligt nu bij de ander...en dat stukje kunnen accepteren voor wat het is, hoort ook bij die vergeving Knipoog smiley

En dat past natuurlijk ook in de situatie waarin de ander ervan overtuigd is niets verkeerd gedaan te hebben. Je hebt de bevestiging van die ander niet nodig om zelf te weten dat je gekwetst bent en die persoon vergeving wil schenken.

Denk wel dat een belangrijk punt om over na te denken is wanneer die ander, ondanks het feit dat jij al een aantal keer duidelijk je grenzen aangegeven hebt, toch door blijft gaan met het gedrag dat jou zo kwetst...
Doet me denken aan het volgende vers:

Quote:

Mattheus 18: 21-23
21 Daarop kwam Petrus bij hem staan en vroeg: ‘Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken? Tot zevenmaal toe?’ 22 Jezus antwoordde: ‘Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven.

Veel mensen komen zo ver dat ze hier uithalen dat ze een ander altijd moeten vergeven, want als ze dat niet doen zal de Hemelse vader hén ook niet vergeven... (Zie het verhaal van de vijgenboom)
Maar moet je zo iemand dan wel de kans geven om het te blijven doen?
Ik denk het dus niet! Ik heb het zelf regelmatig meegemaakt dat ik iemand die me herhaaldelijk had gekwetst, wel kon vergeven...maar op den duur wel besloot het contact af te breken zodat de kans om het ook te blijven doen ontnomen werd, en ik er zelf niet aan onderdoor zou gaan.
En ook zo'n besluit kan je die vrijheid doen ervaren...
Er is niets meer waardoor je je rot voelt naar de ander, je kunt diegene recht in de ogen kijken en geen obstakels meer ervaren...
Je bent symbolisch gezien "leeg" van wrok, en voelt je dus vrij! Lachende smiley

Berichten: 5057

Wat ik mis in deze discussie, is dat ik vergeven een groot woord vind. Het ligt ook in veel gevallen hoeveel ik me van bepaalde dingen aantrek. In de meeste gevallen haal ik mn schouders op en denk ik, ach laat maar.
Moet je alles vergeven, of is er ook iets van een tussenweg. Als je iedereen moet vergeven, zegt het ook iets van wat je je ervan aantrekt. Wat voor invloed heeft die persoon op je leven, dat je moeite hebt met datgene wat je is aangedaan. En kun je verwachten dat iedereen rekening met jou houdt? Dat het je pijn doet wil niet zeggen dat het ook zo bedoeld is?
We zitten hier achter de computer, we weten niet altijd wat er bij de ander leeft, waarom zouden we dan altijd van het negatieve van de ander uit te gaan?
Gewoon een voorbeeld uit de chatbox: ik heb gezegd, dat ik de psalmen en gezangen uit het liedboek saai vind en niet meer van deze tijd. Voor sommigen is dat als bededigend ervaren. Voor mij was het gewoon een constatering....

Berichten: 2338

CHATULIEM619 schreef:

Wat ik mis in deze discussie, is dat ik vergeven een groot woord vind. Het ligt ook in veel gevallen hoeveel ik me van bepaalde dingen aantrek. In de meeste gevallen haal ik mn schouders op en denk ik, ach laat maar.
Moet je alles vergeven, of is er ook iets van een tussenweg. Als je iedereen moet vergeven, zegt het ook iets van wat je je ervan aantrekt. Wat voor invloed heeft die persoon op je leven, dat je moeite hebt met datgene wat je is aangedaan. En kun je verwachten dat iedereen rekening met jou houdt? Dat het je pijn doet wil niet zeggen dat het ook zo bedoeld is?
We zitten hier achter de computer, we weten niet altijd wat er bij de ander leeft, waarom zouden we dan altijd van het negatieve van de ander uit te gaan?
Gewoon een voorbeeld uit de chatbox: ik heb gezegd, dat ik de psalmen en gezangen uit het liedboek saai vind en niet meer van deze tijd. Voor sommigen is dat als bededigend ervaren. Voor mij was het gewoon een constatering....

1) het woord vergeven is zo groot als jij het maakt...het is namelijk niets anders dan gewoon een woord...niet groot en niet klein.

2)Dat een ander het niet verkeerd bedoeld heeft betekent niet dat het geen pijn kan doen!

Je kunt natuurlijk ook nog zoiets doen als bagataliseren Chat Knipoog smiley

Berichten: 5057

TESSYBEAR731 schreef:

1) het woord vergeven is zo groot als jij het maakt...het is namelijk niets anders dan gewoon een woord...niet groot en niet klein.

2)Dat een ander het niet verkeerd bedoeld heeft betekent niet dat het geen pijn kan doen!

Je kunt natuurlijk ook nog zoiets doen als bagataliseren Chat Knipoog smiley

Ik denk dat je veel moet bagatelliseren hier. Want ik kan me nauwelijks voorstellen dat mensen hier op uit zijn anderen bewust pijn te doen. Juist op deze site zou je altijd door moeten vragen wat de ander zou bedoelen. Je mist nl. non verbale communicatie. Waarom zou je dan altijd van het negatieve uit moeten gaan?

Berichten: 2338

CHATULIEM619 schreef:

Ik denk dat je veel moet bagatelliseren hier. Want ik kan me nauwelijks voorstellen dat mensen hier op uit zijn anderen bewust pijn te doen. Juist op deze site zou je altijd door moeten vragen wat de ander zou bedoelen. Je mist nl. non verbale communicatie. Waarom zou je dan altijd van het negatieve uit moeten gaan?

Er is ook nergens geopperd dat je altijd van het negatieve uit moet gaan!
Maar iedereen plaatst gebeurtenissen in een eigen referentiekader en die kunnen nou eenmaal enorm verschillen.
Dat iets wat jij zegt niet kwetsend bedoeld is, zegt niet dat het niet kwetst...
En als een ander het als kwetsing ervaart zul je dat gewoon moeten respecteren. Wat overigens niet meteen betekent dat je dan ook wat fout gedaan hebt en daarom zei ik eerder ook bewust al dat vergeving bij jezelf ligt...Maar toch, wanneer een ander aangeeft gekwetst door jou te zijn zul je hier respect voor moeten hebben en die ander de ruimte geven om te vergeven...ook al heb je daar dan zelf niet om gevraagd.

Berichten: 5057

TESSYBEAR731 schreef:

Er is ook nergens geopperd dat je altijd van het negatieve uit moet gaan!
Maar iedereen plaatst gebeurtenissen in een eigen referentiekader en die kunnen nou eenmaal enorm verschillen.
Dat iets wat jij zegt niet kwetsend bedoeld is, zegt niet dat het niet kwetst...
En als een ander het als kwetsing ervaart zul je dat gewoon moeten respecteren. Wat overigens niet meteen betekent dat je dan ook wat fout gedaan hebt en daarom zei ik eerder ook bewust al dat vergeving bij jezelf ligt...Maar toch, wanneer een ander aangeeft gekwetst door jou te zijn zul je hier respect voor moeten hebben en die ander de ruimte geven om te vergeven...ook al heb je daar dan zelf niet om gevraagd.

Het is dus iets wat altijd subjectief ervaren wordt. Daarom is het belangrijk te vragen aan de ander: hoe bedoel je dat. of: als je dat zegt, doe je me pijn...Dat kan al veel duidelijkheid geven....

Berichten: 2113

Ik ga ook eens een lap tekst plaatsen... Lachende smiley

, niet van mezelf, maar ik vind dit persoonlijk wel een goed stuk en ben benieuwd hoe jullie daar over denken...

(NB. Onderstaand artikel is deel 1 over vergeven, het artikel over "verzoenen" staat hier niet onder, dat is dan deel 2)

" Vergeven en vergeten?!

“Tot zevenmaal toe?” “Nee, niet tot zevenmaal toe, tot zeventig maal zeven maal.”
Vergeven? Dat moet altijd. Hoe erg en hoe vaak je ook beschadigd bent. Wat jij moet vergeven is immers niets in vergelijking met wat God jou moet vergeven.
Herkent u bovenstaande?
Ik vrees dat in orthodox-christelijke kring regelmatig op een dergelijke – schadelijke – manier geredeneerd wordt. Terwijl men gelijktijdig het idee heeft daarmee datgene te doen wat God wil.
In twee artikelen wil ik het hebben over wat in christelijk licht ‘vergeving’ en ‘verzoening’ inhouden en wat niet. Waarom? Omdat ik uit de praktijk weet hoe in naam van Jezus Christus soms bijna ondragelijke lasten worden opgelegd aan mensen die al slachtoffer waren van allerlei onrecht. En omdat zij daardoor de kans lopen opnieuw slachtoffer te worden. Onbedoeld, maar toch.
In het eerste artikel wil ik het alleen hebben over ‘vergeving’. Of en wanneer dat kan en wat we daarin wel en niet van elkaar mogen en moeten vragen. Ik bespreek eerst veel voorkomende – beschadigende – misverstanden (dus: wat vergeving niet is), om vervolgens te zeggen wat vergeving wel is. Verder zal ik laten zien dat christelijke vergeving goed en heilzaam voor iedereen is.
In het tweede artikel zal verzoening centraal staan, wat daar voor nodig is en wat daarin van ons gevraagd kan worden en ook gevraagd wordt door Christus.

Vooropmerking
Ik heb het in deze artikelen over ‘slachtoffers’ en ‘daders’. Alsof je altijd zo helder tussen die twee zou kunnen onderscheiden. Dat de een alleen maar dader zou zijn en de ander alleen maar slachtoffer. Zo zit het natuurlijk lang niet altijd. Vaak is de situatie veel ingewikkelder en zijn er door beide partijen fouten/misdaden begaan tegenover elkaar. En nemen zij dus in een concrete situatie op verschillende momenten verschillende posities in. Waarin dus ook verschillende dingen van hen gevraagd worden. Als ik in deze artikelen spreek over ‘slachtoffers’ en ‘daders’, dan bedoel ik steeds mensen voor zover ze in een concrete situatie slachtoffer of dader zijn.

Misverstanden met betrekking tot vergeven
Iedereen beseft dat vergeven niet makkelijk is. Nooit. En dat het moeilijker is naarmate het geleden onrecht en dus de opgelopen beschadigingen (lichamelijk en/of psychisch of zelfs geestelijk) groter zijn.
En toch kan in het pastoraat een slachtoffer van bijvoorbeeld seksueel misbruik voorgehouden worden dat hij/zij de dader ‘nu toch maar eens’ moet vergeven en weer ‘normaal’ tegen hem/haar moet doen. Of die dader (m/v) zijn schuld nu reëel lijkt te beseffen of niet. Want dat is toch wat Christus van ons vraagt, nietwaar? Lees het maar na in Matteus 18: 21 – 35. Of dat nu mogelijk is voor het slachtoffer of niet. Of dat nu voor het slachtoffer voelt als een ‘vrijbrief’ geven aan de dader of niet. Of dat nu voelt als strijdig met de rechtsorde of niet. Dit is wat Christus van ons vraagt… is het grote misverstand.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat bovenstaande vaak helemaal niet waar is en daarom ook helemaal niet gevraagd wordt door Christus.
Vergeving is nl. niet: 1. het goedkeuren van het gedrag van de dader.
2. het vergeten of ontkennen of geen aandacht meer schenken aan
wat er gebeurd is.
3. het excuseren van de dader (alsof hij er niets aan doen kon).
4. de schuld doen verdwijnen.
5. verzoenen (zeggen:”ik wil wel weer vriendjes zijn”).
6. de gevolgen van de daad bagatelliseren (klein verklaren).
7. geloven of zeggen dat God het goed vond of niet zo erg.
8. zeggen dat je het slecht vindt dat je boos was of bent.
9. de dader nu wel weer vertrouwen.
Deze dingen heeft God namelijk ook niet gedaan met en vanwege onze zonden. Het kruis op Golgotha betekent namelijk niet dat God onze zonden allemaal niet zo erg vindt of gevonden heeft. Het kruis op Golgotha is er juist het bewijs van hoe erg God al onze misdaden wel vindt en gevonden heeft. En hoe boos Hij daarom is *. En hoe Hij niet misdaden bagatelliseert en/of ontkent of excuseert.
Zo is God niet met onze zonde schuld omgegaan. Zo vraagt Hij het ook niet van ons om met onderlinge schuld om te gaan. Zo mogen wij het ook niet van elkaar vragen. Want het zou uitgaan van een misverstand omtrent ‘vergeving’.

Wat vergeving is
Vergeving is: dat je als slachtoffer – met erkenning van de schuld van de dader – afziet van eigen wraakactie tegen de dader.
Niet meer en niet minder dan dit: het afzien van een eigen wraakactie. Het is niet de schuld
van de dader uitpoetsen of ervoor zorgen dat de dader niet gestraft gaat worden. Dat is
allemaal niet aan de orde. Het gaat er alleen om zelf af te zien van een wraakactie. Je zou
kunnen zeggen: vergeven is zoiets als ‘loslaten’ of ‘je losmaken’. Je laat het los wat er met de dader gaat gebeuren. Je maakt je los van je gerichtheid op de dader en op wat er met hem gaat gebeuren. Of althans, dat probeer je. Niet meer dan dat dus. Maar ook niet minder. En laten we ons daarbij niet vergissen en denken dat dat niks is: dit is echt heel wat. Want een slachtoffer is vanuit zichzelf juist heel sterk op het wreken van de fouten/misdaden of het veranderen van de dader gericht en daardoor emotioneel heel erg gebonden aan/door de dader.
Vergeven is er nu juist op gericht die band door te snijden. Zodat je als slachtoffer weer los komt (te staan) van de dader en zo weer op je eigen benen. Vergeven is de band tussen de schuld (van de dader) en jouw persoonlijke wraakgevoelens doorsnijden.
Daarmee is vergeven niet het uitpoetsen of het ontkennen van de schuld van de dader. Nee, werkelijke vergeving blijft uitgaan van de schuld van de dader en houdt die ook overeind, maar geeft die over.
Je geeft de dader (en zijn schuld) als het ware over aan God. Of eventueel aan juridische instanties (als dienaresse van God, zie Romeinen 13). Laten die maar bepalen wat er met de dader moet gebeuren. Het is jouw zaak niet (meer), vergelijk ook Romeinen 12: 19.

Het heilzame van vergeving
En daarmee zijn we tegelijk het heilzame van vergeving voor het slachtoffer op het spoor. Ja, u leest het goed. Vergeven is heilzaam voor het slachtoffer. Natuurlijk niet als vergeving in zou houden: het goedpraten van … of het niet schuldig houden van …Dan zou het een geweldige wissel trekken op het slachtoffer. Maar vergeving is niet meer dan het afzien van eigen wraakactie en daarmee juist enorm heilzaam voor het slachtoffer.
Want het slachtoffer komt eindelijk los van de dader, is niet meer gebonden. Kan weer zelf leven, kan weer vrij leven. Het slachtoffer komt vrij uit de greep die de dader eigenlijk steeds op haar/hem gehad heeft. Want zolang het slachtoffer nog (in zijn hoofd) bezig is met wat er met de dader zal gaan gebeuren is het slachtoffer nog in de greep van de dader.
Vergeven is niet makkelijk, maar het is wel degelijk in het belang van het slachtoffer wanneer hij dit doet. Met dat hij vergeeft komt hij los uit ‘de gevangenis van de wrok’.
Vragen of eisen vergeving te schenken is dus niet een nieuwe loden last op de schouders van het slachtoffer leggen, maar het toewerken naar de voorwaarden die nodig zijn. Zodat op termijn het slachtoffer ‘de gevangenis van de wrok’ kan verlaten.
Als je het mij vraagt is het daarom ook datgene wat God van ons vraagt/eist. God vraagt namelijk geen dingen van ons die uiteindelijk beschadigend zijn.

Eenzijdigheid
Gelet op hoe vergeving hierboven gedefinieerd is, kan vergeving dus ook eenzijdig plaatsvinden. En, hoe gek dat ook klinkt, dat is maar goed ook. Vergeving is een actie van de kant van het slachtoffer. Waar hij de dader NIET voor NODIG heeft. Het kan en zal vast makkelijker zijn om te vergeven wanneer de dader werkelijk en merkbaar berouw heeft, nodig is het – gelukkig – niet. Het slachtoffer is hierin gelukkig niet afhankelijk van de eventuele welwillendheid van de dader. Het slachtoffer kan en moet hierin zelfstandig beslissen.

Over verzoening hebben we het nu nog niet gehad. Niet omdat het niet belangrijk zou zijn, maar omdat het wel wat anders is dan vergeving. In het volgende artikel zal het over verzoening gaan.

ds. Arjen van der Scheer, Hoogezand-Sappemeer Zuid.

*is geweest (toevoeging van Susannah475) "

Berichten: 1181

SUSANNAH475 schreef:

Ik ga ook eens een lap tekst plaatsen... Lachende smiley

, niet van mezelf, maar ik vind dit persoonlijk wel een goed stuk en ben benieuwd hoe jullie daar over denken...

Misverstanden met betrekking tot vergeven
Iedereen beseft dat vergeven niet makkelijk is. Nooit. En dat het moeilijker is naarmate het geleden onrecht en dus de opgelopen beschadigingen (lichamelijk en/of psychisch of zelfs geestelijk) groter zijn.
En toch kan in het pastoraat een slachtoffer van bijvoorbeeld seksueel misbruik voorgehouden worden dat hij/zij de dader ‘nu toch maar eens’ moet vergeven en weer ‘normaal’ tegen hem/haar moet doen. Of die dader (m/v) zijn schuld nu reëel lijkt te beseffen of niet. Want dat is toch wat Christus van ons vraagt, nietwaar? Lees het maar na in Matteus 18: 21 – 35. Of dat nu mogelijk is voor het slachtoffer of niet. Of dat nu voor het slachtoffer voelt als een ‘vrijbrief’ geven aan de dader of niet. Of dat nu voelt als strijdig met de rechtsorde of niet. Dit is wat Christus van ons vraagt… is het grote misverstand.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat bovenstaande vaak helemaal niet waar is en daarom ook helemaal niet gevraagd wordt door Christus.
Vergeving is nl. niet: 1. het goedkeuren van het gedrag van de dader.
2. het vergeten of ontkennen of geen aandacht meer schenken aan
wat er gebeurd is.
3. het excuseren van de dader (alsof hij er niets aan doen kon).
4. de schuld doen verdwijnen.
5. verzoenen (zeggen:”ik wil wel weer vriendjes zijn”).
6. de gevolgen van de daad bagatelliseren (klein verklaren).
7. geloven of zeggen dat God het goed vond of niet zo erg.
8. zeggen dat je het slecht vindt dat je boos was of bent.
9. de dader nu wel weer vertrouwen.
Deze dingen heeft God namelijk ook niet gedaan met en vanwege onze zonden. Het kruis op Golgotha betekent namelijk niet dat God onze zonden allemaal niet zo erg vindt of gevonden heeft. Het kruis op Golgotha is er juist het bewijs van hoe erg God al onze misdaden wel vindt en gevonden heeft. En hoe boos Hij daarom is *. En hoe Hij niet misdaden bagatelliseert en/of ontkent of excuseert.
Zo is God niet met onze zonde schuld omgegaan. Zo vraagt Hij het ook niet van ons om met onderlinge schuld om te gaan. Zo mogen wij het ook niet van elkaar vragen. Want het zou uitgaan van een misverstand omtrent ‘vergeving’.

Wat vergeving is
Vergeving is: dat je als slachtoffer – met erkenning van de schuld van de dader – afziet van eigen wraakactie tegen de dader.
Niet meer en niet minder dan dit: het afzien van een eigen wraakactie. Het is niet de schuld
van de dader uitpoetsen of ervoor zorgen dat de dader niet gestraft gaat worden. Dat is
allemaal niet aan de orde. Het gaat er alleen om zelf af te zien van een wraakactie. Je zou
kunnen zeggen: vergeven is zoiets als ‘loslaten’ of ‘je losmaken’. Je laat het los wat er met de dader gaat gebeuren. Je maakt je los van je gerichtheid op de dader en op wat er met hem gaat gebeuren. Of althans, dat probeer je. Niet meer dan dat dus. Maar ook niet minder. En laten we ons daarbij niet vergissen en denken dat dat niks is: dit is echt heel wat. Want een slachtoffer is vanuit zichzelf juist heel sterk op het wreken van de fouten/misdaden of het veranderen van de dader gericht en daardoor emotioneel heel erg gebonden aan/door de dader.
Vergeven is er nu juist op gericht die band door te snijden. Zodat je als slachtoffer weer los komt (te staan) van de dader en zo weer op je eigen benen. Vergeven is de band tussen de schuld (van de dader) en jouw persoonlijke wraakgevoelens doorsnijden.
Daarmee is vergeven niet het uitpoetsen of het ontkennen van de schuld van de dader. Nee, werkelijke vergeving blijft uitgaan van de schuld van de dader en houdt die ook overeind, maar geeft die over.
Je geeft de dader (en zijn schuld) als het ware over aan God. Of eventueel aan juridische instanties (als dienaresse van God, zie Romeinen 13). Laten die maar bepalen wat er met de dader moet gebeuren. Het is jouw zaak niet (meer), vergelijk ook Romeinen 12: 19.

Het heilzame van vergeving
En daarmee zijn we tegelijk het heilzame van vergeving voor het slachtoffer op het spoor. Ja, u leest het goed. Vergeven is heilzaam voor het slachtoffer. Natuurlijk niet als vergeving in zou houden: het goedpraten van … of het niet schuldig houden van …Dan zou het een geweldige wissel trekken op het slachtoffer. Maar vergeving is niet meer dan het afzien van eigen wraakactie en daarmee juist enorm heilzaam voor het slachtoffer.
Want het slachtoffer komt eindelijk los van de dader, is niet meer gebonden. Kan weer zelf leven, kan weer vrij leven. Het slachtoffer komt vrij uit de greep die de dader eigenlijk steeds op haar/hem gehad heeft. Want zolang het slachtoffer nog (in zijn hoofd) bezig is met wat er met de dader zal gaan gebeuren is het slachtoffer nog in de greep van de dader.
Vergeven is niet makkelijk, maar het is wel degelijk in het belang van het slachtoffer wanneer hij dit doet. Met dat hij vergeeft komt hij los uit ‘de gevangenis van de wrok’.
Vragen of eisen vergeving te schenken is dus niet een nieuwe loden last op de schouders van het slachtoffer leggen, maar het toewerken naar de voorwaarden die nodig zijn. Zodat op termijn het slachtoffer ‘de gevangenis van de wrok’ kan verlaten.
Als je het mij vraagt is het daarom ook datgene wat God van ons vraagt/eist. God vraagt namelijk geen dingen van ons die uiteindelijk beschadigend zijn.

Eenzijdigheid
Gelet op hoe vergeving hierboven gedefinieerd is, kan vergeving dus ook eenzijdig plaatsvinden. En, hoe gek dat ook klinkt, dat is maar goed ook. Vergeving is een actie van de kant van het slachtoffer. Waar hij de dader NIET voor NODIG heeft. Het kan en zal vast makkelijker zijn om te vergeven wanneer de dader werkelijk en merkbaar berouw heeft, nodig is het – gelukkig – niet. Het slachtoffer is hierin gelukkig niet afhankelijk van de eventuele welwillendheid van de dader. Het slachtoffer kan en moet hierin zelfstandig beslissen.

Over verzoening hebben we het nu nog niet gehad. Niet omdat het niet belangrijk zou zijn, maar omdat het wel wat anders is dan vergeving. In het volgende artikel zal het over verzoening gaan.

ds. Arjen van der Scheer, Hoogezand-Sappemeer Zuid.

*is geweest (toevoeging van Susannah475) "

dank je sus, voor het plaatsen van dit stuk!!!
als het waar is wat er staat dan heb ik vergeven...zo heb ik het nog nooit gezien.
ik mag dus wantrouwen en walging van die persoon hebben, maar de haat en de wraakgevoelens zijn weg....eindelijk

Berichten: 735

CROSSROAD317 schreef:

CROSSROAD317 schreef:
@Annette792 -- Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan?
Waarom niet?? Als jij vind dat hij/zij jou iets heeft aangedaan, en jij zit daar mee, dan kan vergeving de eerste stap zijn naar herstel.

Hmm daar zit idd iets in Knipoog smiley

Dan vergeef jij toch die persoon, omdat hij/zij jou niet wil vergeven, ook al is er excuus aangeboden door jou. Stel je in de vrijheid die Jezus Christus jou daarin geeft, en vergeef die persoon in Jezus naam.....

Daarom mag jij hem/haar vergeven omdat hij/zij jouw excuus niet wil aanvaarden. Daarvoor mag je in de vrijheid gaan staan die Jezus jou geeft in Zijn Naam.
Bijvoorbeeld; jammer dat je mijn excuus niet wilt aanvaarden, dan vergeef ik jou daarvoor in Jezus naam. Zo geef je het terug aan de persoon die je excuus niet wil aanvaarden.... (hoop dat ik het zo duidelijker heb gemaakt) Lachende smiley

Tnx

Berichten: 919

ROBBEDOES873 schreef:

Het punt is niet dat ik niet vergeven wil... wil ik best, Maar het knaagd gewoon dat het excuus niet aangenomen word, dat doet gewoon zeer. Twijfelende smiley

Als het een Christen betreft Doessie, vind ik dat een slechte zaak.
Dan ligt er volgens mij stof op de Bijbel Twijfelende smiley

Is het een niet Christen, lijkt het me gewoon een zeer eigenwijs en eigengereidt persoon, trots en nog eens trots.

Berichten: 5057

EVA685 schreef:

Als het een Christen betreft Doessie, vind ik dat een slechte zaak.
Dan ligt er volgens mij stof op de Bijbel Twijfelende smiley

Is het een niet Christen, lijkt het me gewoon een zeer eigenwijs en eigengereidt persoon, trots en nog eens trots.

Dat is wel een hele snelle conclusie, je weet niet wat er voorgevallen is.

Berichten: 1663

[quote=CROSSROAD317]@Annette792 -- Kun je iemand vergeven die zelf vind dat hij-zij niets fout heeft gedaan?
Waarom niet?? Als jij vind dat hij/zij jou iets heeft aangedaan, en jij zit daar mee, dan kan vergeving de eerste stap zijn naar herstel.

[quote]

In geval van een eenmalig iets heb je gelijk, maar wat als de persoon het gedrag structureel blijft herhalen? Week in week uit hetzelfde doen en dat nog normaal vinden ook. Ik zie hier het nut van vergeven echt even niet in.
Boos zijn werkt ook niet want daar heb ik enkel mezelf mee.Momenteel lijkt het gedrag negeren nog de beste oplossing. Als ik iemand vergeef verwacht ik namelijk wel dat de persoon in elk geval probeert om zn gedrag te veranderen.

Berichten: 913