wonder? wonder!!!

Berichten: 5407

ROELANDE345 schreef:

Hoe bedoel je dat Willemijn Zeeland schrijft over haar vader
lief streng en rechtvaardig en dat vinden haar broers en zussen ook.
Dan denk ik : goede vader dus, maar jij denkt dan iets anders????

Denk ik helemaal niet en schrijf ik ook niet.....

Wat ik bedoel is hoe je als kind naar je jeugd kijkt en dat gaat wat verder en dieper dan alleen rechtvaardig en aardig.....was het maar zo eenvoudig zou ik bijna zeggen......

Berichten: 781

SHANITA130 schreef:

tuurlijk die zijn er, voldoende referentie kaders, gelukkig maar.

Maar voordat je dat door hebt....eerst wordt je angstig als je ziet dat een kind rond een jaar of tien, meisjes heb ik 't over, met respect worden behandeld door ouders. Dat is tussen de 20 en 30, en rond je dertigste, dan is ook je intelligentie op zijn hoogst, dan pas, met wat geluk, goed psych. enzo, dan pas ga je dan krijgen met die referentiekaders inzien.

Dat bedoel ik ook Shanita. Je ervaringen misvormen je ziel waardoor je perceptie van de dingen om je heen wordt vertekend. Op latere leeftijd kun je wellicht opnoemen welke eigenschappen bij een (goede) vader horen (vooropgesteld dat je in aanraking komt met goede voorbeelden), maar het 'zegt' je niets.

Ik ken mensen die heel blij en verrast werden toen ze bemerkten dat God wonderen deed en voorzag in hun leven als ze iets nodig hadden. Ze verwachtten van Hem net zo weinig als ze van hun aardse vader hadden ontvangen.

Maar...het is wel zo, ieder kind, hoe mishandeld ook, heeft ook goede tijden gekend, ook als volwassen en die momenten en tijden moet je vasthouden en gedenken.

Maar/en wat ik mij weleens afvraag er zijn zoveel mensen met zoveel verdriet...wat wordt daaraan gedaan.....vraag ik me zomaar ff af...

Wat zou jij eraan willen doen?

Berichten: 5407

SHANITA130 schreef:

tuurlijk die zijn er, voldoende referentie kaders, gelukkig maar.

Maar voordat je dat door hebt....eerst wordt je angstig als je ziet dat een kind rond een jaar of tien, meisjes heb ik 't over, met respect worden behandeld door ouders. Dat is tussen de 20 en 30, en rond je dertigste, dan is ook je intelligentie op zijn hoogst, dan pas, met wat geluk, goed psych. enzo, dan pas ga je dan krijgen met die referentiekaders inzien.

Maar...het is wel zo, ieder kind, hoe mishandeld ook, heeft ook goede tijden gekend, ook als volwassen en die momenten en tijden moet je vasthouden en gedenken.

Maar/en wat ik mij weleens afvraag er zijn zoveel mensen met zoveel verdriet...wat wordt daaraan gedaan.....vraag ik me zomaar ff af...

verdriet hoort bij het leven en vormt je ook tot wie je nu bent....Er zullen weinig mensen zijn die geen verdriet kennen in hun leven denk je niet?
De kunst is niet in het verdriet te blijven hangen (en vooral niet in degene die je het aangedaan heeft) maar het een positieve plek te geven en er niet in te blijven hangen.....maak dat het leven -op wat voor manier dan ook- voor jou de moeite waard blijft......
Realiteit is uiteraard dat dat niet altijd lukt maar dalen zijn er om er weer uit te klimmen.....

Berichten: 7083

tuurlijk die zijn er, voldoende referentie kaders, gelukkig maar.

Maar voordat je dat door hebt....eerst wordt je angstig als je ziet dat een kind rond een jaar of tien, meisjes heb ik 't over, met respect worden behandeld door ouders. Dat is tussen de 20 en 30, en rond je dertigste, dan is ook je intelligentie op zijn hoogst, dan pas, met wat geluk, goed psych. enzo, dan pas ga je dan krijgen met die referentiekaders inzien.

Dat bedoel ik ook Shanita. Je ervaringen misvormen je ziel waardoor je perceptie van de dingen om je heen wordt vertekend. Op latere leeftijd kun je wellicht opnoemen welke eigenschappen bij een (goede) vader horen (vooropgesteld dat je in aanraking komt met goede voorbeelden), maar het 'zegt' je niets.

Ik ken mensen die heel blij en verrast werden toen ze bemerkten dat God wonderen deed en voorzag in hun leven als ze iets nodig hadden. Ze verwachtten van Hem net zo weinig als ze van hun aardse vader hadden ontvangen.

Maar...het is wel zo, ieder kind, hoe mishandeld ook, heeft ook goede tijden gekend, ook als volwassen en die momenten en tijden moet je vasthouden en gedenken.

Maar/en wat ik mij weleens afvraag er zijn zoveel mensen met zoveel verdriet...wat wordt daaraan gedaan.....vraag ik me zomaar ff af...

Wat zou jij eraan willen doen?

Ja, wat zou ik eraan willen doen, zóveel, maar da's niet haalbaar.

Ik kan een voorbeeld geven: ik heb wel vaak enkel maanden in een kliniek gezeten, voor van de alcohol af te komen, maar ook voor gewoon tot rust te komen.

Dat was en is de oplossing. Iedere heeft zijn eigen kamer of eenheid, en je eet gemeenschappleijk, houdt het pand gemeenschapelijk schoon. degene die werken, werken, degene die niet werken hebben een klein programaatje, en kunnen de rest van de dag schilderen, andere hobby, buiten in het park.....

Er is een tekst: kijk een hoe goed en liefelijk het is als broeders tezamen wonen....ja, en dat zag ik...alleen was steeds tijdelijk, zoiets permanent.

Dus wel je vrijheid, alleen gezamelijke maaltijden, en huishouden gezamelijk, taken verdeeld, en elke week een kleine vergadering hoe alles loopt...

Ik maakte daar snel vriendschappen, was een hele aardige vrouw van 59, en daar ging ik regelmatig bloemtjes en groen plukken, boeketjes maken..

Vaak zat ik in het creatief lokaal, te schilderen...en dan zaten er ook enkel anderen...

Ja, Je maakt dan 24/7 deel uit van een groter geheel. En je kon in weekenden en 2 avonden door de week weg, naar je huis ofzo.

En als je terugkwam, vroeger mensen hoe 't was...

Ja, en dan zie je dat meerdere verdriet hebben, groepsgesprek, je kan aan teken/schilderopdrachten werken....

Iig dat deed me goed, voorwaarde voor plekken als die zijn goede leiding, met duidelijke regels....

Maar ja, dit zou handen vol geld gaan kosten, maar deed me heel goed...

Berichten: 5407

CARMEN073 schreef:

Wat zou jij er aan willen doen Carmen?

Berichten: 7083

Er heerst mi nu en dan/vaak een taboe op verdriet hebben, dat hébje niet als christen, dan ben je blij, blij en blij.

Daarom, ik ben bang, als ik een topic open verdriet en wat doe je eraan, dat of bijna niemand reageert, of niet in goede aarde valt... Twijfelende smiley

Berichten: 5407

SHANITA130 schreef:

Er heerst mi nu en dan/vaak een taboe op verdriet hebben, dat hébje niet als christen, dan ben je blij, blij en blij.

Daarom, ik ben bang, als ik een topic open verdriet en wat doe je eraan, dat of bijna niemand reageert, of niet in goede aarde valt... Twijfelende smiley

Als christen ken je toch ook al die emoties van het leven?

Berichten: 781

WILLEMIJN232 schreef:

Wat zou jij er aan willen doen Carmen?

Alles wat ik nu al doe en liefst nog meer. Omwille van de privacy zet ik dat niet hier, maar als je het echt graag wilt weten dan mail je me maar pv. Knipoog smiley

Berichten: 781

SHANITA130 schreef:

tuurlijk die zijn er, voldoende referentie kaders, gelukkig maar.

Maar voordat je dat door hebt....eerst wordt je angstig als je ziet dat een kind rond een jaar of tien, meisjes heb ik 't over, met respect worden behandeld door ouders. Dat is tussen de 20 en 30, en rond je dertigste, dan is ook je intelligentie op zijn hoogst, dan pas, met wat geluk, goed psych. enzo, dan pas ga je dan krijgen met die referentiekaders inzien.

Dat bedoel ik ook Shanita. Je ervaringen misvormen je ziel waardoor je perceptie van de dingen om je heen wordt vertekend. Op latere leeftijd kun je wellicht opnoemen welke eigenschappen bij een (goede) vader horen (vooropgesteld dat je in aanraking komt met goede voorbeelden), maar het 'zegt' je niets.

Ik ken mensen die heel blij en verrast werden toen ze bemerkten dat God wonderen deed en voorzag in hun leven als ze iets nodig hadden. Ze verwachtten van Hem net zo weinig als ze van hun aardse vader hadden ontvangen.

Maar...het is wel zo, ieder kind, hoe mishandeld ook, heeft ook goede tijden gekend, ook als volwassen en die momenten en tijden moet je vasthouden en gedenken.

Maar/en wat ik mij weleens afvraag er zijn zoveel mensen met zoveel verdriet...wat wordt daaraan gedaan.....vraag ik me zomaar ff af...

Wat zou jij eraan willen doen?

Ja, wat zou ik eraan willen doen, zóveel, maar da's niet haalbaar.

Ik kan een voorbeeld geven: ik heb wel vaak enkel maanden in een kliniek gezeten, voor van de alcohol af te komen, maar ook voor gewoon tot rust te komen.

Dat was en is de oplossing. Iedere heeft zijn eigen kamer of eenheid, en je eet gemeenschappleijk, houdt het pand gemeenschapelijk schoon. degene die werken, werken, degene die niet werken hebben een klein programaatje, en kunnen de rest van de dag schilderen, andere hobby, buiten in het park.....

Er is een tekst: kijk een hoe goed en liefelijk het is als broeders tezamen wonen....ja, en dat zag ik...alleen was steeds tijdelijk, zoiets permanent.

Dus wel je vrijheid, alleen gezamelijke maaltijden, en huishouden gezamelijk, taken verdeeld, en elke week een kleine vergadering hoe alles loopt...

Ik maakte daar snel vriendschappen, was een hele aardige vrouw van 59, en daar ging ik regelmatig bloemtjes en groen plukken, boeketjes maken..

Vaak zat ik in het creatief lokaal, te schilderen...en dan zaten er ook enkel anderen...

Ja, Je maakt dan 24/7 deel uit van een groter geheel. En je kon in weekenden en 2 avonden door de week weg, naar je huis ofzo.

En als je terugkwam, vroeger mensen hoe 't was...

Ja, en dan zie je dat meerdere verdriet hebben, groepsgesprek, je kan aan teken/schilderopdrachten werken....

Iig dat deed me goed, voorwaarde voor plekken als die zijn goede leiding, met duidelijke regels....

Maar ja, dit zou handen vol geld gaan kosten, maar deed me heel goed...

Is zo'n woongroep van stichting Timon niets voor jou? Dat kost denk ik niets meer dan je normale woonlasten? (Weet ik ook niet zeker hoor.)

Berichten: 7083

Quote:

Wat zou jij eraan willen doen?
Ja, wat zou ik eraan willen doen, zóveel, maar da's niet haalbaar.

Ik kan een voorbeeld geven: ik heb wel vaak enkel maanden in een kliniek gezeten, voor van de alcohol af te komen, maar ook voor gewoon tot rust te komen.

Dat was en is de oplossing. Iedere heeft zijn eigen kamer of eenheid, en je eet gemeenschappleijk, houdt het pand gemeenschapelijk schoon. degene die werken, werken, degene die niet werken hebben een klein programaatje, en kunnen de rest van de dag schilderen, andere hobby, buiten in het park.....

Er is een tekst: kijk een hoe goed en liefelijk het is als broeders tezamen wonen....ja, en dat zag ik...alleen was steeds tijdelijk, zoiets permanent.

Dus wel je vrijheid, alleen gezamelijke maaltijden, en huishouden gezamelijk, taken verdeeld, en elke week een kleine vergadering hoe alles loopt...

Ik maakte daar snel vriendschappen, was een hele aardige vrouw van 59, en daar ging ik regelmatig bloemtjes en groen plukken, boeketjes maken..

Vaak zat ik in het creatief lokaal, te schilderen...en dan zaten er ook enkel anderen...

Ja, Je maakt dan 24/7 deel uit van een groter geheel. En je kon in weekenden en 2 avonden door de week weg, naar je huis ofzo.

En als je terugkwam, vroeger mensen hoe 't was...

Ja, en dan zie je dat meerdere verdriet hebben, groepsgesprek, je kan aan teken/schilderopdrachten werken....

Iig dat deed me goed, voorwaarde voor plekken als die zijn goede leiding, met duidelijke regels....

Maar ja, dit zou handen vol geld gaan kosten, maar deed me heel goed...

Is zo'n woongroep van stichting Timon niets voor jou? Dat kost denk ik niets meer dan je normale woonlasten? (Weet ik ook niet zeker hoor.)

Hai, ik lees zo terug en zie dingen die op 2 manieren kunnen worden opgevat: "ik heb wel vaak enkele maanden in een kliniek gezeten, voor van de alcohol af te komen, maar ook voor gewoon tot rust te komen."

Toen ik dit teruglas dacht ik "oei, dit kán verkeerd worden opgevat....als dat ik daar zat, "voor van de alcohol af te komen".

Ik zal het wat duidelijker neerzetten: Het was een kliniek om van de alcohol af te komen en/of om tot rust te komen. dus als je overspannen was en niet aan de alcohol kon je er ook terecht Niet dat er iets mis is met alcoholisten, maar ik lust geeneens alcohol, drink nooit....
....(géén hard-drugs gebruikers die er vanaf wouden, vanwege kans dat alles wordt gejat, omdat hard drugs zo duur zijn....)

2 de misverstand, als ik meervoudig miljonair zou worden, dan zou ik zo'n huis opzetten, ieder zijn eigen eenheid, samen eten, gezamelijk taken verdelen, programma voor mensen die geen werk hebben, ww, bijstand of wao.
Dan de mensen in de wao, of afgekeurd in de bijstand een aangepast programaatje, zitten niet voor niets in de wao...

Elke week een overleg of alles goed ging, enzo.

Dan leef je in een groep, maar je kan je toch terugtrekken in je eenheidje, en als je de deur opendoet en de gang uitloopt zit je meteen weer onder de mensen....

En dan ook keuze, of naar huis/weg in het weekend, of daar blijven, en 2 avonden in de week en in het weekend bezoek, of weg....

Ja, ik werd helemaal vrolijk, hele dag mensen om me heen, heerlijk.. Daarom zou ik zoiets op willen zetten. maar ja, dan zou ik eerst meervoudig miljonair moeten zijn. er zouden verpleegkundigen moeten werken, artsen, psychologen voor therapie gesprekken, activiteitenbegeleiders voor creatief om mensen aan te sporen hoe leuk het is om te schilderen en creatief te zijn.

Kijk, je kan thuis in je 1tje ook schilderen, maar met meerdere is het gewoon zoveel leuker....dingen delen, naar elkaars werk kijken...

Ja, door mensen om je heen kan je gestimuleerd worden met zoveel dingen...

En dan ook therapie, twee keer één uur in de week, met een psycholoog....

En voor wie wil yoga en zwemmen en da's niet verplicht Knipoog smiley

Alleen, en das heel belangrijk, je eigen eenheidje...waar je je ten alle tijden terug kan trekken, ja, niet tijdens programma voor degene die niet werken, en niet tijdens het groepgesprek, therapie en maaltijden maar verder wel.

En ook een fitness ruimte met apparaten...

En een pc ruimte.

Laptops en tablets/Ipads niet toegestaan, anders gaan mensen avonden op hun eenheid zitten internetten.

Dan kan je zeggen ja maar ik heb een blackberry, maar toch, op zo'n telefoontje zit je niet zólang als op een laptop of tablet/Ipad. Gewoon omdat het schermpie kleiner is.

Ja, zo bedoelde ik het.

Ik zal es googlen op die woongroep die je zei, maar ik zie mij niet uit mij huissie vertrekken......ja, dus zo echt k@# gaat het nu ook weer niet ;)
Maar ja, ik weet hoe tof het kan zijn als mensen tezamen wonen....

Gewoon alles door mekaar, arm, rijk, ertussen, jong, middelbaar, oud....vrouwen mannen, alles, en dan samen....(met behoud van eigen huur/koophuis dusz...Want daar kan je in de weekenden heen en 2 avonden per week.....

O, ja, en héél belangrijk, er mocht niet gerookt worden, behalve in een daarvoor bestemde ruimte. Wat dus tot gevolg had dat er veel minder werd gerookt, want dan moet je elke keer naar die ruimte toe, op de andere verdieping...en dus dingen die je op dat moment doet, onderbreken. Vele stopten daar ook...Ook op je eigen eenheid mocht je niet roken.
Ja, want roken daar kom je niet van tot rust, ja effetjes op de hele korte termijn. Maar paf je de hele dag door raak je juist veel meer gestressd.
Ja, is aangetoond door onderzoek.
Ja, er zijn altijd enkele uitzonderingen voor wie die vlieger niet opgaat!

En ook, als je nergens rook ruikt, je ziet niemand roken, ja, en je wilt stoppen en je bent onder mensen die je niet ziet roken, is dat nu eenmaal makkelijker.

O, ja, bij het programma voor degene die niet werkten hoorde ook een verplichte ochtendwandeling bij, om 9 uur, en dat was héérlijk.
Ja, in zo'n mooie omgeving, park erbij....dan zijn alle seizoenen mooi.

Ja, en als je echt geen zin hebt in die wandeling, zorg je gewoon dat je op het tijdstip waarop men je ging zoeken om te zeggen dat het 9 uur is, onder de douche staan, ingezeept en wel...

Maar ja, dat kan je niet elke dag doen, dus ja, dat regelmatig lopen 's ochtends is echt gaaf. En weer; dat doe je niet zo snel als je in de wao zit, en je zit alleen thuis....

Nou, dit soort huizen zouden er dus moeten komen.....en niet die enkele klinieken die er waren en nu ondertussen al zijn wegbezuinigd...

--

Dit zou ook kunnen onder de titel, wat zou je doe als je veel miljoenen had...

Gewoon zo'n huis opzetten, of meerdere. en dan zou ik niet willen dat iemand zou weten dat dat mijn geld was, alleen als het echt niet anders zou kunnen....zoals notarissen en mensen van de gemeente enzo...maar ik zou geen leiding willen, die zou ik laten solliciteren, en dat aan iemand anders overlaten.
Die daar papieren voor heeft.

Ik ga wat doen hier, heb het gevoel, dat ik anders de hele dag door kan schrijven, pagina's vol. Smiley met dichtgeplakte mond

Berichten: 7083

WILLEMIJN232 schreef:

verdriet hoort bij het leven en vormt je ook tot wie je nu bent....Er zullen weinig mensen zijn die geen verdriet kennen in hun leven denk je niet?
De kunst is niet in het verdriet te blijven hangen (en vooral niet in degene die je het aangedaan heeft) maar het een positieve plek te geven en er niet in te blijven hangen.....maak dat het leven -op wat voor manier dan ook- voor jou de moeite waard blijft......
Realiteit is uiteraard dat dat niet altijd lukt maar dalen zijn er om er weer uit te klimmen.....

ThANKS!