Angst

Berichten: 208

SHANITA130 schreef:

Zo voelt het. In de openingstopic.

Heel vreemd.

Tjonge, weer iemand die slechts bespottelijk kan doen, in plaats van een antwoord te geven.

Ik wens je de liefde van Jezus toe meid...

Berichten: 7083

ROADY641 schreef:

Tjonge, weer iemand die slechts bespottelijk kan doen, in plaats van een antwoord te geven.

Ik wens je de liefde van Jezus toe meid...

Ik gaf antwoord, ik heb geen angst

Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

Berichten: 7083

.

Berichten: 6369

noemen ze dit niet slow-shatten Clown smiley

Ja ik weet het ik zou niet meer reageren Smiley met dichtgeplakte mond

Berichten: 3

Je afhankelijk voelen, je kwetsbaar voelen, een veeleisende houding ten opzichte van anderen, of juist extreem hoge eisen aan jezelf stellen, bang zijn dat zij die je liefhebt, van je af zullen gaan, trots, wantrouwend zijn, het gevoel hebben dat je niet leuk genoeg bent, onzekerheid over je gezondheid, dat er geen rekening met je wordt gehouden, gebeurtenissen van de dag die je iedere keer weer onzeker maken etc. etc.; ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn dat iedereen ooit wel eens met één van de voornoemde gevoelens te maken heeft gehad.

Het zijn stuk voor stuk uitingen van “angst” (waar ”angst” aan ten grondslag ligt), waarin je behoorlijk verstrikt kunt raken, als je er niets mee doet.

Op persoonlijk niveau; bij jezelf op zoek gaan naar de oorsprong van die “angst” kan confronterend maar ook heel verhelderend zijn. Vaak ook behoorlijk ontnuchterend doordat het je doet realiseren dat iedereen er wel een beetje van draagt. Door je eigen “angsten” in de ogen te kijken, kun je die van een ander leren herkennen. En wanneer dàt gebeurt, dan zou je je wellicht af kunnen vragen of “angst” soms niet ook een geschenk kan zijn. Want daar begint namelijk bijvoorbeeld de mogelijkheid om bruggen te bouwen, liefde te doen laten stromen.

Op breder vlak; angst anno 2011.. we hebben nogal wat om ons zorgen over te maken. Behouden we onze baan (die vaak van losse, kortlopende contracten aan elkaar hangt)? En zo nee; kunnen we onze vaste lasten nog wel dragen? Hoe vergaat het Griekenland en wie gaat in het zinkend schip mee? Hoe vergaat het in de gezondheidszorg? Behouden we ons pensioen? Moeten we bang zijn voor terrorisme? En hoe zien die mensen eruit? Ik kom veel onrust (lees: “angst”) tegen die denk ik ook veelal voortkomt uit vragen die in een ingewikkelde maatschappij als de huidige niet zo 1-2-3 te beantwoorden of op te lossen zijn.

En natuurlijk vertrouw je op God! Maar dat wil nog niet zeggen dat je geen “angst” kent. Door je kwetsbaar op te stellen, maak je jezelf benaderbaar voor mensen met grote en kleine “angsten” (en daarmee te handelen, dat doet jou met jouw eigen grote en kleine “angsten” ook weer groeien).

Conclusie: “angst” is belangrijk, om alert te blijven; voor jezelf èn voor de ander. Zie wat jou of een ander zorgen baart en kaart het aan, maak het bespreekbaar. Mensen zijn je er dankbaar voor.

Berichten: 7083

ERIKA129 schreef:

noemen ze dit niet slow-shatten Clown smiley

Ja ik weet het ik zou niet meer reageren Smiley met dichtgeplakte mond

Ja, da's waar Erika

Verlegen lachende smiley

Berichten: 2706

Angst

Let us forget about today, until tomorrow....

Thomas

Berichten: 7083

ABIGAIL621 schreef:

Je afhankelijk voelen, je kwetsbaar voelen, een veeleisende houding ten opzichte van anderen, of juist extreem hoge eisen aan jezelf stellen, bang zijn dat zij die je liefhebt, van je af zullen gaan, trots, wantrouwend zijn, het gevoel hebben dat je niet leuk genoeg bent, onzekerheid over je gezondheid, dat er geen rekening met je wordt gehouden, gebeurtenissen van de dag die je iedere keer weer onzeker maken etc. etc.; ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn dat iedereen ooit wel eens met één van de voornoemde gevoelens te maken heeft gehad.

Het zijn stuk voor stuk uitingen van “angst” (waar ”angst” aan ten grondslag ligt), waarin je behoorlijk verstrikt kunt raken, als je er niets mee doet.

Ja, ik herken dat wel. die dingen die je opnoemt heb ik ook gehad. Maar ja, ben daar al zo lang vanaf. Ik heb er jaren geleden 'iets mee gedaan'.
Ja, en dan is het voor mij moeilijk, als iemand er in algemene termen over praat, van 'je' kan dit hebben en 'je' kan dat hebben zoals in de openingstopic. Want ik heb geen zin om als het ware mijn angst van jaren geleden her te beleven. iest anders zou zijn als iemand zijn éigen angsten zou opnoemen, maar niet suggeren wat anderen voor angsten hebben.

Quote:

Op persoonlijk niveau; bij jezelf op zoek gaan naar de oorsprong van die “angst” kan confronterend maar ook heel verhelderend zijn. Vaak ook behoorlijk ontnuchterend doordat het je doet realiseren dat iedereen er wel een beetje van draagt. Door je eigen “angsten” in de ogen te kijken, kun je die van een ander leren herkennen. En wanneer dàt gebeurt, dan zou je je wellicht af kunnen vragen of “angst” soms niet ook een geschenk kan zijn. Want daar begint namelijk bijvoorbeeld de mogelijkheid om bruggen te bouwen, liefde te doen laten stromen.

Inderdaad verhelderend, als je de oorsprong weet. De angst kan dan ook verdwijnen, als sneeuw voor de zon, zeg maar. Dat weet ik uit ervaring. Ik was heel lang elke ochtend angstig, en vanaf dat ik besefde wáárdoor dat was, vond ik dat zo begrijpelijk, dat ik de angst gewoon niet meer heb.

Quote:

Op breder vlak; angst anno 2011.. we hebben nogal wat om ons zorgen over te maken. Behouden we onze baan (die vaak van losse, kortlopende contracten aan elkaar hangt)? En zo nee; kunnen we onze vaste lasten nog wel dragen? Hoe vergaat het Griekenland en wie gaat in het zinkend schip mee? Hoe vergaat het in de gezondheidszorg? Behouden we ons pensioen? Moeten we bang zijn voor terrorisme? En hoe zien die mensen eruit? Ik kom veel onrust (lees: “angst”) tegen die denk ik ook veelal voortkomt uit vragen die in een ingewikkelde maatschappij als de huidige niet zo 1-2-3 te beantwoorden of op te lossen zijn.

Ja, ik kijk weinig naar nieuws. Maar je hebt wel een punt daar....

Quote:

En natuurlijk vertrouw je op God! Maar dat wil nog niet zeggen dat je geen “angst” kent. Door je kwetsbaar op te stellen, maak je jezelf benaderbaar voor mensen met grote en kleine “angsten” (en daarmee te handelen, dat doet jou met jouw eigen grote en kleine “angsten” ook weer groeien).

Conclusie: “angst” is belangrijk, om alert te blijven; voor jezelf èn voor de ander. Zie wat jou of een ander zorgen baart en kaart het aan, maak het bespreekbaar. Mensen zijn je er dankbaar voor.

Ja, als een ander dat duidelijk zegt kan dat wel Lachende smiley

Berichten: 189

ROADY641 schreef:

Angst: Elk mens heeft ermee te maken in zijn/haar leven.
In het topic "slapeloosheid" kwam het al naar boven.

Sommigen zijn nooit bang (of laten het nooit zien), anderen zijn vaak bang (of nerveus, onzeker etc) en dat is duidelijk zichtbaar...
Is het als christen mogelijk om zonder angst te leven? Of moeten we ermee leren dealen?

Ik wil een aantal voorbeelden geven van eenvoudige situaties waarin men "gewoon wat nerveus of gespannen is" maar maar wellicht een basis-angst onder ligt die we in de bijbel kunnen terugvinden.

Als je opziet tegen een spreekbeurt/presentatie, ben je dan diep van binnen niet bang wat "ze" niet van je zullen denken/vinden? Bang om af te gaan? Bang om te worden uitgelachen? Is dit niet - heel bijbels- de eerste angst van de mens: angst voor afwijzing (door God)?
Hoevaak trek je je onbewust iets aan van een ander, zodat je niet doet wat je zou willen doen (omdat je niet durft)?

Als je moeder in het ziekenhuis ligt, en je voelt nervositeit als je haar gaat bezoeken, is daar dan niet een angst wat er met haar zal gebeuren? Angst om haar kwijt te raken? Angst voor de dood? Angst om je liefde te tonen waar anderen bij zijn (= ook weer angst voor afwijzing)...

Als je een leuke meid of vent ziet en je maakt plannen om hem/haar te benaderen, 100% dat je nerveus bent. Bang om af te gaan? Bang dat je een flater zult slaan? Bang dat je in gestotter achter zal blijven? Bang om ipv haar waardering/liefde te krijgen, je wordt uitgelachen? (= ook weer de angst voor afwijzing)

Als je iemand bent die geen nee durft te zeggen, altijd maar klaar staat om een ander te helpen, zit daarin dan geen factor dat je dus angst hebt om nee te zeggen? Angst wat die ander van jou zal vinden? Angst dat die ander jou zal afwijzen? Angst om alleen komen te staan?

Dit is gewoon om over na te denken, bewust te worden van wat er in je zou kunnen leven.

Zet tegenover die angst nou 's de liefde die God voor jou heeft. Wetende dat God jou nooit zal afwijzen, wetende dat God jou nooit zal verlaten, en die beloftes in Jezus heeft waargemaakt...

Immers: Jezus was het die op het cruciale moment in de geschiedenis uitschreeuwde: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten..."

Roady, het eerste wat ik hierbij dacht, alles waar je het licht op zet wordt groter.

Dus ook angst wordt nu gereflecteerd in een ieder.

Aan de andere kant mag voor mij het Jezus licht op mijn angst schijnen, de angste verdwijnt ter plekke.

Ja roady heftig zinnetje: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten..

Ja in de zonde kan God niet zijn want dat kent die niet.

Daarin was Jezus heel menselijk en moest hij het zelf dragen.

Dat heftige zinnetje maakt voor mij de relatie van Jezus zo persoonlijk.

Uit Liefde volbracht Jezus het voor mij, aan het kruis van Golgotha

Thanks Jezus

Berichten: 7083

LOVEJESUS: Roady, het eerste wat ik hierbij dacht, alles waar je het licht op zet wordt groter.

Dus ook angst wordt nu gereflecteerd in een ieder.

Dat bedoel ik.

En ook: mensen hebben geen zin om zich met angst bezig te gaan houden.
Of iemand moet zélf zo last van een angst hebben, dat kan ie het voor zichzelf op het forum zetten.....maar om nu in de openingsposting een aantal voorbeelden van angst te geven, en dan in de vorm van 'als je dit' en 'als je dat', etcetera. Het is bijbels om je met goede zaken bezig te houden.

Filippenzen 4:8,9 Voorts, broeders, al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat wel luidt, zo er enige deugd is, en zo er enige lof is, bedenkt datzelve;
Hetgeen gij ook geleerd, en ontvangen, en gehoord, en in mij gezien hebt, doet dat; en de God des vredes zal met u zijn.

Hier zie je eerst een gebod en daarna een belofte.

Berichten: 7083

Ik denk van als je dingen gaat bedenken waar je (eventueel) angstig van zou kunnen raken, dan word je juist angstig en je maakt anderen ook nog eens angstig.

Als christen zijnde, hoef je normaal gesproken nergens angstig voor zijn.

Zelf voor de dood niet. 1 Kor. 15:54-57

54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.

Berichten: 2463

SHANITA130 schreef:

Ik denk van als je dingen gaat bedenken waar je (eventueel) angstig van zou kunnen raken, dan word je juist angstig en je maakt anderen ook nog eens angstig.

Als christen zijnde, hoef je normaal gesproken nergens angstig voor zijn.

Zelf voor de dood niet. 1 Kor. 15:54-57

54 En wanneer dit vergankelijke lichaam is bekleed met het onvergankelijke, dit sterfelijke met het onsterfelijke, zal wat geschreven staat in vervulling gaan: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen. 55 Dood, waar is je overwinning? Dood, waar is je angel?’ 56 De angel van de dood is de zonde, en de zonde ontleent haar macht aan de wet. 57 Maar laten we God danken, die ons door Jezus Christus, onze Heer, de overwinning geeft.

Als christen zijnde, hoef je normaal gesproken nergens angstig voor zijn.

Maar is dat nou niet precies datgene wat Roady schrijft ...

Daarbij, hij schrijft ook niet over "dingen bedenken" maar komt met voorbeelden die aangeven wat bijv. spanning, zenuwen, ziekte bij mensen, dus ook bij christenen, kan doen. Het kan de basis zijn voor angst, wat dus niet wil zeggen dat het ook angst is ...

Als ik, en ik haal maar uit zijn voorbeeld aan, een date heb, dan ben ik best wel zenuwachtig. Hoe zal ze zijn, hoe zal ze reageren op mijn gestotter, hoe zal ze reageren op mijn antwoorden ... enz. enz. Zenuwen, zijn ook een basis voor angst, het kan je een nacht wakker houden omdat je "gaat daten" wow kaboem kaboem kaboem (versnelde hartslag) Dus in grond is het een "angst" maar die angst hoeft niet perse "fout" of "slecht" te zijn.
Toen mijn moeder een tijdje terug voor onderzoek naar het ziekenhuis moest, hield mij dat wel bezig. En ondanks dat je het in vertrouwen bij God brengt, ben je toch gespannen ... wat zal de dokter zeggen ... enz. enz. Ga je dan bewust dingen bedenken .. ?? Nee, maar omdat je weet wat de klachten zijn maak je je wel zorgen, en onbewust ga je dan dingen denken ... niet bedenken .. !!

Verder vind ik de teksten uit je laatste 2 postings heel mooi, een bemoediging voor iedereen die Jezus Christus heeft aangenomen als zijn/haar persoonlijke Verlosser, Redder en Zaligmaker.

Berichten: 97

Helemaal mee eens tink

niet bij de pakken neerziten maar pakjes uitdelen

en als de zon buiten niet schijnt

wees dan gewoon het zonnetje in huis

blessings loretta

Berichten: 97

Even relativeren

naar mijn idee is er gezonde spanning
en ongezonde spanning

las net
ter bemoediging spreuken 1 vers 31

shalom loretta

Berichten: 208

ABIGAIL621 schreef:

Je afhankelijk voelen, je kwetsbaar voelen, een veeleisende houding ten opzichte van anderen, of juist extreem hoge eisen aan jezelf stellen, bang zijn dat zij die je liefhebt, van je af zullen gaan, trots, wantrouwend zijn, het gevoel hebben dat je niet leuk genoeg bent, onzekerheid over je gezondheid, dat er geen rekening met je wordt gehouden, gebeurtenissen van de dag die je iedere keer weer onzeker maken etc. etc.; ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn dat iedereen ooit wel eens met één van de voornoemde gevoelens te maken heeft gehad.

Het zijn stuk voor stuk uitingen van “angst” (waar ”angst” aan ten grondslag ligt), waarin je behoorlijk verstrikt kunt raken, als je er niets mee doet.

Op persoonlijk niveau; bij jezelf op zoek gaan naar de oorsprong van die “angst” kan confronterend maar ook heel verhelderend zijn. Vaak ook behoorlijk ontnuchterend doordat het je doet realiseren dat iedereen er wel een beetje van draagt. Door je eigen “angsten” in de ogen te kijken, kun je die van een ander leren herkennen. En wanneer dàt gebeurt, dan zou je je wellicht af kunnen vragen of “angst” soms niet ook een geschenk kan zijn. Want daar begint namelijk bijvoorbeeld de mogelijkheid om bruggen te bouwen, liefde te doen laten stromen.

Op breder vlak; angst anno 2011.. we hebben nogal wat om ons zorgen over te maken. Behouden we onze baan (die vaak van losse, kortlopende contracten aan elkaar hangt)? En zo nee; kunnen we onze vaste lasten nog wel dragen? Hoe vergaat het Griekenland en wie gaat in het zinkend schip mee? Hoe vergaat het in de gezondheidszorg? Behouden we ons pensioen? Moeten we bang zijn voor terrorisme? En hoe zien die mensen eruit? Ik kom veel onrust (lees: “angst”) tegen die denk ik ook veelal voortkomt uit vragen die in een ingewikkelde maatschappij als de huidige niet zo 1-2-3 te beantwoorden of op te lossen zijn.

En natuurlijk vertrouw je op God! Maar dat wil nog niet zeggen dat je geen “angst” kent. Door je kwetsbaar op te stellen, maak je jezelf benaderbaar voor mensen met grote en kleine “angsten” (en daarmee te handelen, dat doet jou met jouw eigen grote en kleine “angsten” ook weer groeien).

Conclusie: “angst” is belangrijk, om alert te blijven; voor jezelf èn voor de ander. Zie wat jou of een ander zorgen baart en kaart het aan, maak het bespreekbaar. Mensen zijn je er dankbaar voor.

Mooie bijdrage Abigail... dank je wel.

Berichten: 208

Zou er een verband zijn tussen het toenemen van de angst in de "wereld" en de explosieve verkoop van anti-depressiva?

Berichten: 4718

ROADY641 schreef:

Zou er een verband zijn tussen het toenemen van de angst in de "wereld" en de explosieve verkoop van anti-depressiva?

Je maakt de aardig druk omtrent onderwerp angst.

Berichten: 6369

ROADY641 schreef:

Zou er een verband zijn tussen het toenemen van de angst in de "wereld" en de explosieve verkoop van anti-depressiva?

Verkoop van anti-depressiva?? dat is een medicijn op voorschrift van de arts!
Ik begin bij jou de indruk te krijgen dat je het een wel heel leuk onderwerp vind! Heb jij je wel eens echt in de problematiek verdiept waarvoor anti-depressiva gebruikt wordt? Of is dat ook geen vertrouwen in God hebben en niet goed bidden!!
Wordt het een beetje zat Roady dat je zover doorgaat weet niet of je enig idee hebt hoeveel narigheid velen op cm meegemaakt hebben of meemaken zoals ik nu, begin me nu in te kunnen leven waarom er mensen zijn die niet durven te reageren op het forum!
Ik ben blij dat er medicijnen als anti-depressiva en slaapmedicatie zijn al zou ik ze ook liever niet gebruiken maar de Heere zegent deze middelen ook anders helpen ze niet! Verdiep je eerst goed in de materie en leg het niet bij de wereld neer maar dichter bij huis!!

Berichten: 208

ERIKA129 schreef:

Verkoop van anti-depressiva?? dat is een medicijn op voorschrift van de arts!
Ik begin bij jou de indruk te krijgen dat je het een wel heel leuk onderwerp vind! Heb jij je wel eens echt in de problematiek verdiept waarvoor anti-depressiva gebruikt wordt? Of is dat ook geen vertrouwen in God hebben en niet goed bidden!!
Wordt het een beetje zat Roady dat je zover doorgaat weet niet of je enig idee hebt hoeveel narigheid velen op cm meegemaakt hebben of meemaken zoals ik nu, begin me nu in te kunnen leven waarom er mensen zijn die niet durven te reageren op het forum!
Ik ben blij dat er medicijnen als anti-depressiva en slaapmedicatie zijn al zou ik ze ook liever niet gebruiken maar de Heere zegent deze middelen ook anders helpen ze niet! Verdiep je eerst goed in de materie en leg het niet bij de wereld neer maar dichter bij huis!!

Je doet net of je mij kent Erika.
Waarom word je nou zo boos?
Mag een mens geen discussietopic openen?
Mag een mens geen vragen stellen?
Als jij het zat wordt, waarom reageer je dan? In plaats van NIET te reageren probeer je mij een schuldgevoel aan te praten zodat ik maar niet meer van "die moeilijke vragen" zal stellen... Dat slaat toch werkelijk nergens op?
Het feit dat je "iets zat wordt" betekent toch alleen maar dat iets je raakt?
Jij beweert dat ik mij niet in de materie verdiept heb...
Denk je nou echt dat ik een topic open, als ik niet weet waarom het gaat?
Of zelf dingen heb meegemaakt?

En wat je zegt: ALS mensen al niet durven (zijn ze soms BANG?) te reageren op het forum, dan komt dat vast niet omdat iemand eerlijke vragen stelt over een heel reeel onderwerp. Nee dat komt meer omdat de vragensteller in de zeik gezet wordt, er lacherig gedaan wordt, er veel haat en twist is...
En er voortdurend om de vraag heen gedraaid wordt....

Berichten: 6369

ROADY641 schreef:

Je doet net of je mij kent Erika.
Waarom word je nou zo boos?
Mag een mens geen discussietopic openen?
Mag een mens geen vragen stellen?
Als jij het zat wordt, waarom reageer je dan? In plaats van NIET te reageren probeer je mij een schuldgevoel aan te praten zodat ik maar niet meer van "die moeilijke vragen" zal stellen... Dat slaat toch werkelijk nergens op?
Het feit dat je "iets zat wordt" betekent toch alleen maar dat iets je raakt?
Jij beweert dat ik mij niet in de materie verdiept heb...
Denk je nou echt dat ik een topic open, als ik niet weet waarom het gaat?
Of zelf dingen heb meegemaakt?

En wat je zegt: ALS mensen al niet durven (zijn ze soms BANG?) te reageren op het forum, dan komt dat vast niet omdat iemand eerlijke vragen stelt over een heel reeel onderwerp. Nee dat komt meer omdat de vragensteller in de zeik gezet wordt, er lacherig gedaan wordt, er veel haat en twist is...
En er voortdurend om de vraag heen gedraaid wordt....

Ten eerste ik zet jou niet in de zeik!
Ten tweede krijg ik wel heels sterk dit gevoel bij jou dat je zelf in eenproces zit maar er niet uit komt, en vandaar er zo op ingaat?
Ja je hebt me geraakt ik voel er een soort van veroordeling in dat mensen waaronder ikzelf op het moment anti-depressiva gebruiken!

Berichten: 4718

Ik vraag me af wat met je dit topic wilt bereiken?

De meeste mensen praten liever met een psychiater over hun angsten
en fobieen omdat een psychiater weet hoe een psyche van de mens in elkaar zit.

Mensen praten niet snel op een open forum om over hun probleem angst te praten.
Ze praten hier liever over de dagelijkse dingetjes, en geloofsvraagstukken, hun kinderen....

Maar de manier waarop jij bezig bent in dit topic vind ik niet kunnen.
Je doet alsof je een psychiater bent, en het allemaal wel even weet
hoe zij er mee om moeten gaan, omdat jij ervaringsdeskundige bent.

Velen op cm zijn ook ervaringsdeskundigen op het gebied van angst.

Berichten: 208

ERIKA129 schreef:

Ten eerste ik zet jou niet in de zeik!
Ten tweede krijg ik wel heels sterk dit gevoel bij jou dat je zelf in eenproces zit maar er niet uit komt, en vandaar er zo op ingaat?
Ja je hebt me geraakt ik voel er een soort van veroordeling in dat mensen waaronder ikzelf op het moment anti-depressiva gebruiken!

Ik noemde een paar dingen algemeen hoe er op het forum wordt gereageerd...

Ik kom er prima uit hoor.... Je neemt iets aan dat niet waar is.
En uiteraard zit ik in een "proces". Wie niet?

Ik legde alleen het linkje tussen angst en anti-depressiva.
Dat mag toch?

Want de enige reden dat mensen dat spul slikken, is omdat ze de angst niet durven te ervaren.... Toch?

Het zal me niet verbazen dat er meer mensen zijn die dat spul slikken die gereageerd hebben op dit onderwerp.
Het verklaart voor mij de soms felle reacties op dit onderwerp.
Hoe harder iemand schreeuwt...

Ik sluit dit topic af met een stelling:
Gooi je antidepressivum in de prullenbak, en ga doen wat Jezus van je vraagt. Dan ben je er zo weer boven op...

Berichten: 208

MARISKA601 schreef:

Ik vraag me af wat met je dit topic wilt bereiken?

Praten over een onderwerp dat iedereen aangaat...

Berichten: 3599

ROADY641 schreef:

Ik noemde een paar dingen algemeen hoe er op het forum wordt gereageerd...

Ik kom er prima uit hoor.... Je neemt iets aan dat niet waar is.
En uiteraard zit ik in een "proces". Wie niet?

Ik legde alleen het linkje tussen angst en anti-depressiva.
Dat mag toch?

Want de enige reden dat mensen dat spul slikken, is omdat ze de angst niet durven te ervaren.... Toch?

Het zal me niet verbazen dat er meer mensen zijn die dat spul slikken die gereageerd hebben op dit onderwerp.
Het verklaart voor mij de soms felle reacties op dit onderwerp.
Hoe harder iemand schreeuwt...

Ik sluit dit topic af met een stelling:
Gooi je antidepressivum in de prullenbak, en ga doen wat Jezus van je vraagt. Dan ben je er zo weer boven op...

Er zijn helaas ook mensen die een bepaald stofje in de hersenen missen en daardoor depressief zijn en dus anti-depressiva nodig hebben...iets geheel fysieks dus...

Bovendien hoeft een depressie niet samen te gaan met angst. Voor angst heb je nl weer andere medicijnen.

Berichten: 4718

ROADY641 schreef:

Ik noemde een paar dingen algemeen hoe er op het forum wordt gereageerd...

Ik kom er prima uit hoor.... Je neemt iets aan dat niet waar is.
En uiteraard zit ik in een "proces". Wie niet?

Ik legde alleen het linkje tussen angst en anti-depressiva.
Dat mag toch?

Want de enige reden dat mensen dat spul slikken, is omdat ze de angst niet durven te ervaren.... Toch?

Het zal me niet verbazen dat er meer mensen zijn die dat spul slikken die gereageerd hebben op dit onderwerp.
Het verklaart voor mij de soms felle reacties op dit onderwerp.
Hoe harder iemand schreeuwt...

Ik sluit dit topic af met een stelling:
Gooi je antidepressivum in de prullenbak, en ga doen wat Jezus van je vraagt. Dan ben je er zo weer boven op...

Ze slikken de anti depressiva om beter te kunnen functioneren.
Helaas is er sommige mensen sprake een erfelijke aanleg door gebrek aan bepaalde stofjes in je hersenen.

Verdiep je maar eerst eens wat depressies zijn, en hoe ze onstaan en welke middelen er zijn en hoe ze werken.

Ik geloof dat zonder ander depressiva er veel meer zelfdoding zou plaatsvinden.
En hoevaak zijn er wel geen gezinsdrama's omdat er ontkend wordt dat iemand depressief is, of dat men geen zin heeft in medicijnen in te nemen, omdat men zegt: van antidepressiva word je een totaal ander mens, je bent dan emotieloos.
Dat is het grootste sprookje dat ik gehoord heb.
De meeste antidepressiva zorgen dat de meeste emoties niet heftig zijn.
En ja.. de bijwerkingen ervan, dat moet je maar voor lief nemen.

Als God wilde dat ik depressief door het leven moet gaan, dan had Hij het onmogelijk gemaakt dat die middelen zouden werken.

Ik zal ze mijn levenlang moeten slikken.
Ik sta niet in voor de gevolgen als ik er mee zou stoppen.

Het feit dat ik hier reageer heeft temaken met het feit dat ik me woest maak om jouw uitspraken:

Alles is angst bij de mens.
Gooi de pillen maar weg.

Berichten: 5407

ERIKA129 schreef:

Verkoop van anti-depressiva?? dat is een medicijn op voorschrift van de arts!
Ik begin bij jou de indruk te krijgen dat je het een wel heel leuk onderwerp vind! Heb jij je wel eens echt in de problematiek verdiept waarvoor anti-depressiva gebruikt wordt? Of is dat ook geen vertrouwen in God hebben en niet goed bidden!!
Wordt het een beetje zat Roady dat je zover doorgaat weet niet of je enig idee hebt hoeveel narigheid velen op cm meegemaakt hebben of meemaken zoals ik nu, begin me nu in te kunnen leven waarom er mensen zijn die niet durven te reageren op het forum!
Ik ben blij dat er medicijnen als anti-depressiva en slaapmedicatie zijn al zou ik ze ook liever niet gebruiken maar de Heere zegent deze middelen ook anders helpen ze niet! Verdiep je eerst goed in de materie en leg het niet bij de wereld neer maar dichter bij huis!!

Voel je toch niet zo aangesproken Erika......Jij bepaalt zelf nog wel wat goed voor je is, niet iemand die daar andere gedachtes over heeft.....
Het is zijn mening, niet een aanval op jou......

Berichten: 208

MARISKA601 schreef:

Ze slikken de anti depressiva om beter te kunnen functioneren.
Helaas is er sommige mensen sprake een erfelijke aanleg door gebrek aan bepaalde stofjes in je hersenen.

Verdiep je maar eerst eens wat depressies zijn, en hoe ze onstaan en welke middelen er zijn en hoe ze werken.

Ik geloof dat zonder ander depressiva er veel meer zelfdoding zou plaatsvinden.
En hoevaak zijn er wel geen gezinsdrama's omdat er ontkend wordt dat iemand depressief is, of dat men geen zin heeft in medicijnen in te nemen, omdat men zegt: van antidepressiva word je een totaal ander mens, je bent dan emotieloos.
Dat is het grootste sprookje dat ik gehoord heb.
De meeste antidepressiva zorgen dat de meeste emoties niet heftig zijn.
En ja.. de bijwerkingen ervan, dat moet je maar voor lief nemen.

Als God wilde dat ik depressief door het leven moet gaan, dan had Hij het onmogelijk gemaakt dat die middelen zouden werken.

Ik zal ze mijn levenlang moeten slikken.
Ik sta niet in voor de gevolgen als ik er mee zou stoppen.

Het feit dat ik hier reageer heeft temaken met het feit dat ik me woest maak om jouw uitspraken:

Alles is angst bij de mens.
Gooi de pillen maar weg.

Neem maar van mij aan Mariska, ik heb me behoorlijk goed verdiept in deze materie. Ik ben zelf ook depressief geweest, en dat voor een flink aantal jaren. Ik weet dus goed waarover ik het heb.

Mensen wilden mij ook aan de medicijnen hebben, maar dat heb ik gelukkig altijd geweigerd. Het was niet makkelijk, maar met Jezus in mijn hart, heb ik al veel mogen overwinnen. Ook die dingen die mij depressief maakten en hielden heb ik mogen overwinnen. Ik ben nu dus niet depressief meer (en dat al gedurende flink wat jaren).

En kom bij mij niet aan dat iets "erfelijks" zou zijn. Dat vind ik de slapste smoes om niet jezelf te hoeven aanpakken.

"Als God wilde dat ik depressief door het leven moet gaan, dan had Hij het onmogelijk gemaakt dat die middelen zouden werken."
Ik vind dat je hiermee de zaak omdraait. En de verantwoording bij God neerlegt. God zegt overal in Zijn Woord dat we op Hem moeten vertrouwen. Nergens in de bijbel lees ik dat God de mens naar de apotheker stuurt. Ik lees alleen maar dat God leven geeft, vrijheid belooft, voorspoed belooft, geluk geeft etc etc, mits (!!) we precies doen wat Hij zegt. Gehoorzaamheid is dus geboden.

"Ik zal ze mijn levenlang moeten slikken.
Ik sta niet in voor de gevolgen als ik er mee zou stoppen."

Tja, als je dat jezelf maar genoeg ingeprent hebt, zul je er zeker nooit meer vanaf komen. Jezus zei toch: U zult geschieden naar uw geloof (=dat wat je gelooft...)

En die gevolgen? Dat klinkt voor mij ook alsof je niet zelf de verantwoording voor je daden neemt Mariska. We worden volgens mij allemaal opgeroepen om onszelf te beheersen.

Weet je? Als ik jouw stukje lees, dan ben ik er nog meer van overtuigd dat jij - als je WILT - van je medicijnen af kunt komen.
Je kunt je natuurlijk ook prima achter verschuilen...

Ik ben van mening dat het namelijk een KEUZE is.

Ik besefte ook dat ik die keuze moest maken. Samen met God erdoorheen, ongeacht wat ik zou VOELEN? Of doen wat mensen me adviseerden? Ik ben nog altijd blij dat ik voor Hem gekozen heb...

Heb je er wel 's aan gedacht om 10 dagen te gaan bidden en vasten?
Dat kan voor de nodige "doorbraak" zorgen ...

www.biddenenvasten.nl

Berichten: 3599

ROADY641 schreef:

Neem maar van mij aan Mariska, ik heb me behoorlijk goed verdiept in deze materie. Ik ben zelf ook depressief geweest, en dat voor een flink aantal jaren. Ik weet dus goed waarover ik het heb.

Mensen wilden mij ook aan de medicijnen hebben, maar dat heb ik gelukkig altijd geweigerd. Het was niet makkelijk, maar met Jezus in mijn hart, heb ik al veel mogen overwinnen. Ook die dingen die mij depressief maakten en hielden heb ik mogen overwinnen. Ik ben nu dus niet depressief meer (en dat al gedurende flink wat jaren).

En kom bij mij niet aan dat iets "erfelijks" zou zijn. Dat vind ik de slapste smoes om niet jezelf te hoeven aanpakken.

"Als God wilde dat ik depressief door het leven moet gaan, dan had Hij het onmogelijk gemaakt dat die middelen zouden werken."
Ik vind dat je hiermee de zaak omdraait. En de verantwoording bij God neerlegt. God zegt overal in Zijn Woord dat we op Hem moeten vertrouwen. Nergens in de bijbel lees ik dat God de mens naar de apotheker stuurt. Ik lees alleen maar dat God leven geeft, vrijheid belooft, voorspoed belooft, geluk geeft etc etc, mits (!!) we precies doen wat Hij zegt. Gehoorzaamheid is dus geboden.

"Ik zal ze mijn levenlang moeten slikken.
Ik sta niet in voor de gevolgen als ik er mee zou stoppen."

Tja, als je dat jezelf maar genoeg ingeprent hebt, zul je er zeker nooit meer vanaf komen. Jezus zei toch: U zult geschieden naar uw geloof (=dat wat je gelooft...)

En die gevolgen? Dat klinkt voor mij ook alsof je niet zelf de verantwoording voor je daden neemt Mariska. We worden volgens mij allemaal opgeroepen om onszelf te beheersen.

Weet je? Als ik jouw stukje lees, dan ben ik er nog meer van overtuigd dat jij - als je WILT - van je medicijnen af kunt komen.
Je kunt je natuurlijk ook prima achter verschuilen...

Ik ben van mening dat het namelijk een KEUZE is.

Ik besefte ook dat ik die keuze moest maken. Samen met God erdoorheen, ongeacht wat ik zou VOELEN? Of doen wat mensen me adviseerden? Ik ben nog altijd blij dat ik voor Hem gekozen heb...

Heb je er wel 's aan gedacht om 10 dagen te gaan bidden en vasten?
Dat kan voor de nodige "doorbraak" zorgen ...

www.biddenenvasten.nl

Roady, het is wetenschappelijk bewezen dat depressie erfelijk en fysiek aangelegd kan zijn.
Dat is een feit en dat kunnen en mogen we niet onderschatten en daar kunnen en mogen we dus ook niet omheen!

En ik ben van mening dat God ook via medicijnen werkt. Je slikt toch ook antibiotica wanneer dat nodig zou moeten zijn?
Wanneer God niet dmv artsen en medicijnen zou werken zou ik er nu wrs niet meer zijn geweest!

En waarom zou God wel via antibiotica etc, noem maar op, werken en niet via antidepressiva?

Berichten: 4718

ROADY641 schreef:

Neem maar van mij aan Mariska, ik heb me behoorlijk goed verdiept in deze materie. Ik ben zelf ook depressief geweest, en dat voor een flink aantal jaren. Ik weet dus goed waarover ik het heb.

Mensen wilden mij ook aan de medicijnen hebben, maar dat heb ik gelukkig altijd geweigerd. Het was niet makkelijk, maar met Jezus in mijn hart, heb ik al veel mogen overwinnen. Ook die dingen die mij depressief maakten en hielden heb ik mogen overwinnen. Ik ben nu dus niet depressief meer (en dat al gedurende flink wat jaren).

En kom bij mij niet aan dat iets "erfelijks" zou zijn. Dat vind ik de slapste smoes om niet jezelf te hoeven aanpakken.

"Als God wilde dat ik depressief door het leven moet gaan, dan had Hij het onmogelijk gemaakt dat die middelen zouden werken."
Ik vind dat je hiermee de zaak omdraait. En de verantwoording bij God neerlegt. God zegt overal in Zijn Woord dat we op Hem moeten vertrouwen. Nergens in de bijbel lees ik dat God de mens naar de apotheker stuurt. Ik lees alleen maar dat God leven geeft, vrijheid belooft, voorspoed belooft, geluk geeft etc etc, mits (!!) we precies doen wat Hij zegt. Gehoorzaamheid is dus geboden.

"Ik zal ze mijn levenlang moeten slikken.
Ik sta niet in voor de gevolgen als ik er mee zou stoppen."

Tja, als je dat jezelf maar genoeg ingeprent hebt, zul je er zeker nooit meer vanaf komen. Jezus zei toch: U zult geschieden naar uw geloof (=dat wat je gelooft...)

En die gevolgen? Dat klinkt voor mij ook alsof je niet zelf de verantwoording voor je daden neemt Mariska. We worden volgens mij allemaal opgeroepen om onszelf te beheersen.

Weet je? Als ik jouw stukje lees, dan ben ik er nog meer van overtuigd dat jij - als je WILT - van je medicijnen af kunt komen.
Je kunt je natuurlijk ook prima achter verschuilen...

Ik ben van mening dat het namelijk een KEUZE is.

Ik besefte ook dat ik die keuze moest maken. Samen met God erdoorheen, ongeacht wat ik zou VOELEN? Of doen wat mensen me adviseerden? Ik ben nog altijd blij dat ik voor Hem gekozen heb...

Heb je er wel 's aan gedacht om 10 dagen te gaan bidden en vasten?
Dat kan voor de nodige "doorbraak" zorgen ...

www.biddenenvasten.nl

Ik ben het hiwer absoluut niet mee eens.
Je praat mij nu aan , dat mijn situatie komt omdat ik God niet gehoorzaam.
God heeft de apostelen opdracht gegeven om mensen te genezen.
Lucas zelf was geneesheer.. werd hij veroordeeld omdat hij mensen genas?

Jij weet niks van mijn gezondheid af.
Dus hou je oordeel voor je.

Zwijg over dingen waar je geen verstand van hebt.

(Als ik 10 dagen vast, mag jij mij begraven....)

Berichten: 1006

Want de enige reden dat mensen dat spul slikken, is omdat ze de angst niet durven te ervaren.... Toch?

dit vind ik persoonlijk één van je domste uitspreken die ik tot nu toe in dit topic van je gelezen heb.....
Ik weet zeker dat de mensen die aan de antidepressiva zijn, dit ab-so-luut niet willen en er alles voor over zouden hebben om het niet meer te hoeven gebruiken..... want er zijn nog al wat bijwerkingen waar je niet blij van wordt.....

Fijn voor jou dat je die middelen niet nodig hebt gehad maar er zijn mensen die op dit moment voor kortere of langere periode het wél nodug hebben.....
Dan klinkt het heel goedkoop en erg makkelijk om te zeggen, bid, vast en geloof....DAcht je dat deze mensen dat allemaal niet hebben gedaan????

En dan nog.....ook in de bijbel zijn er mensen die naar de artsen toe gingen....denk aan de bloedvloeiende vrouw, al 12 jaar...en de artsen konden niets voor haar doen....de apostel Lucas was zelf arts.....

En je vergeet dat God planten heeft geschapen waar wij als mensen gebruik van mogen en kunnen maken....en daar word ook over gesproken in de bijbel van compressen, omzwachtelen van verwondingen.....

Ik ken mensen zat in mijn omgeving die zonder de medicijnen niet unnen functioneren....ze hebben niets aan jouw ideeen, help hen liever door er voor hen te zijn....te luisteren, een zakdoek, een schouder...wat dan ook.....daar hebben ze meer aan dan deze opvatting van jou....