Berichten: 3
|
 Geplaatst: woensdag 21 september 2011, 21:17
Onderwerp: Angst
|
|
|
|
Je afhankelijk voelen, je kwetsbaar voelen, een veeleisende houding ten opzichte van anderen, of juist extreem hoge eisen aan jezelf stellen, bang zijn dat zij die je liefhebt, van je af zullen gaan, trots, wantrouwend zijn, het gevoel hebben dat je niet leuk genoeg bent, onzekerheid over je gezondheid, dat er geen rekening met je wordt gehouden, gebeurtenissen van de dag die je iedere keer weer onzeker maken etc. etc.; ik denk dat het heel goed zou kunnen zijn dat iedereen ooit wel eens met één van de voornoemde gevoelens te maken heeft gehad.
Het zijn stuk voor stuk uitingen van “angst” (waar ”angst” aan ten grondslag ligt), waarin je behoorlijk verstrikt kunt raken, als je er niets mee doet.
Op persoonlijk niveau; bij jezelf op zoek gaan naar de oorsprong van die “angst” kan confronterend maar ook heel verhelderend zijn. Vaak ook behoorlijk ontnuchterend doordat het je doet realiseren dat iedereen er wel een beetje van draagt. Door je eigen “angsten” in de ogen te kijken, kun je die van een ander leren herkennen. En wanneer dàt gebeurt, dan zou je je wellicht af kunnen vragen of “angst” soms niet ook een geschenk kan zijn. Want daar begint namelijk bijvoorbeeld de mogelijkheid om bruggen te bouwen, liefde te doen laten stromen.
Op breder vlak; angst anno 2011.. we hebben nogal wat om ons zorgen over te maken. Behouden we onze baan (die vaak van losse, kortlopende contracten aan elkaar hangt)? En zo nee; kunnen we onze vaste lasten nog wel dragen? Hoe vergaat het Griekenland en wie gaat in het zinkend schip mee? Hoe vergaat het in de gezondheidszorg? Behouden we ons pensioen? Moeten we bang zijn voor terrorisme? En hoe zien die mensen eruit? Ik kom veel onrust (lees: “angst”) tegen die denk ik ook veelal voortkomt uit vragen die in een ingewikkelde maatschappij als de huidige niet zo 1-2-3 te beantwoorden of op te lossen zijn.
En natuurlijk vertrouw je op God! Maar dat wil nog niet zeggen dat je geen “angst” kent. Door je kwetsbaar op te stellen, maak je jezelf benaderbaar voor mensen met grote en kleine “angsten” (en daarmee te handelen, dat doet jou met jouw eigen grote en kleine “angsten” ook weer groeien).
Conclusie: “angst” is belangrijk, om alert te blijven; voor jezelf èn voor de ander. Zie wat jou of een ander zorgen baart en kaart het aan, maak het bespreekbaar. Mensen zijn je er dankbaar voor.
|
|
