Dagelijkse bemoediging.

Berichten: 4992

Vrijdag 11 Juli, Genesis 32: 22-24 en Psalm 17: 7-10; Wachten op God.

Zou Esau zich laten vermurwen door wat geiten en ezels, wat koeien en kamelen? Jakob is er niet gerust op. Halverwege de avond staat hij op, maakt zijn vrouwen met hun slavinnen en kinderen wakker en brengt hen naar een plek waar je de Jabbok kunt overttrekken.
Blijkbaar is hij bang, dat Esau hem de volgende dag bij het oversteken van de Jabbok zal overvallen. En dan kun je – tussen die steile bergwanden – natuurlijk geen kant meer op.
Zelf gaat hij terug. Waarom? Moest hij nog iets halen? Of wilde hij bewust even alleen zijn? Dat zou heel goed kunnen. Als je leven zwaar onder druk staat of zich iets aan je opdringt wat je heel lang weggestopt hebt, verlang je er soms naar dat iedereen eens even weggaat! Sommige dingen moet je alleen uitvechten, zeggen we dan. Met jezelf en God. De avond voor een operatie. Na het bezoekuur gaat iedereen weg. Je blijft alleen achter. Of na een begrafenis van iemand die je heel lief was. Sommigen blijven nog uren na, maar uiteindelijk blijf je alleen achter. Aan zoiets moet ik hier denken. Zijn vrouwen en kinderen zijn betrekkelijk veilig. Alles wat hij kon doen is gedaan.
Maar nu Jakob zelf nog. Hij wacht op een signaal van God. God die hem toch beloofde: Ik zal met je zijn!

Berichten: 4992

Zaterdag 12 Juli, Genesis 32: 24b-25 en Psalm 116: 1-4; Vechten met God.

Het wordt nu heel spannend. Onverwachts springt in het donker iemand Jakob op z’n rug en gooit hem tegen de grond. Een hard gevecht begint. Jakob slaat van zich af en weert zich uit alle macht. Wat is dit voor gevecht? Is het Esau of iemand uit het kamp van Esau?
Nee, Esau is het niet. en het is ook niet zomaar Jakobs schaduw of een angstdroom. Nee, het is een engel van God, het is… zeg maar God zelf, die hem ineens heel hard aanpakt. Want tussen God en Jakob ligt nog een heel verhaal, dat eerst uitgepraat moet worden voordat Jakob het beloofde land kan binnentrekken. Maar Jakob verzet zich. Hij vecht uit alle macht. God heeft zijn handen vol aan hem. En meer dan dat, Jakob lijkt zelfs voor God te sterk. God krijgt hem niet klein.
Mogelijk roept het iets bij ons op. Zo komen we soms onszelf tegen als op een avond of in de nacht de onderste steen bovenkomt. Wat verzet je je. Het wordt een gevecht op leven en dood. Een gevecht met God. Sommige mensen verzetten zich jaren achtereen. Hun gang met God is een jarenlang gevecht. Maar op een keer is Hij je te machtig. Je kunt voor God niets meer verbergen of jezelf rechtvaardigen. Het lukt je niet meer. Geen gemakkelijk moment, maar vaak wel een van de meest heilzame van je leven.

Berichten: 4863

Niet dagelijks las ik ze...(meer)

Maar toch maar weer doen...wat een steun en bemoediging....

Berichten: 4992

Zondag 13 Juli, Genesis 32: 25-26 en Psalm 116: 5-11; Geraakt door God.

Jakob blijft als een wanhopige vechten. Maar dan slaat de engel van God hem opeens op de heup. Het is geen harde klap. God raakt maar even zijn heup aan. God hoeft uiteindelijk niet veel te doen en Jakob zakt op de grond, krimpend van de pijn. God moet hem eerst pijn doen, voordat hij opgeeft. Ik ben bang, dat het heel vaak zo gaat. God krijgt ons zelden als we sterk zijn. Pas wanneer je aan de kant zit, denk je eindelijk eens echt na. Pas als je eens even op je rug ligt, ziek of op vakantie, zie je dingen plotseling heel scherp.
Laat mij gaan, zegt de engel van God dan. Maar Jakob houdt hem nog steeds vast. Ik laat u niet gaan, zegt hij uit het diepst van zijn hart, tenzij gij mij zegent. Dat is een heel verrassend gebed. Zeker na al dat bedrog jegens zijn vader, zijn broer en zijn schoonvader. Om maar zoveel mogelijk zegen binnen te halen. Nu beseft hij, dat alleen God hem kan zegenen. En dat je dan pas echt gezegend bent.
Daarom: ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent, Heer, spreekt Gij zelf! Zeg zelf nog eens: Ik ben met je. Wie zo klopt op de deur van Gods hart klopt nooit tevergeefs. Daar staat Jezus zelf voor in.

Berichten: 4863

Geweldig hè...wat een bemoediging!!!

Berichten: 78

En dat 4 jaren lang dat verdient in het bijzondere een lintje
Heel mooi dat je elke dag je bezig houd met Gods woord
Om anderen tot bemoediging te willen zijn Respect hoor !!!

Berichten: 4097

Ja dat verdient zéker een lintje. Wat een trouw! Dankjewel Mario.

Berichten: 13

???? zo herkenbaar...God is vast met mij aan het werk, ik ben gevloerd... Dat ik dit nu toch zo hier moet lezen...

Berichten: 13

Berichten: 7083

Ik ken dat, dat gevoel gevloerd te zijn.

Heb het nu niet meer, had het wel een tijdje...

Sterkte!!!

Berichten: 4863

Beter gevloerd worden door God...dan door mensen!!!

Berichten: 78

...

Berichten: 4863

WOMAN254 schreef:

Het is wat een gevoel wat ik heel goed begrijp zoals vannacht en nu een potje zitten janken. Over nadenken van je hele leven je wil je groot houden en sterk zijn niet laten blijken van je emotie`s maar het verre van diep weg stoppen en stoer gedrag vertonen naar derden toe. God weet en kent je beter door en door bij Hem kan je niks verstoppen en weet Hij alles van je. Alleen Hij wil juist dat we als mensje persoonlijk naar Hem toe stappen en ons knielen bij Hem en alles zeggen wat je fout hebt gedaan alleen dan maakt het jou vrij. Kan Hij met jou bezig zijn om je te maken naar Zijn Beeld om een man/vrouw naar Gods hart te mogen worden. God U bent bijzonder mooi.

Dat is wat ik bedoel....!!!!
Frappant...want ook ik voelde dat vannacht!!!!
Ik was net als Jacob bezig...denken het van God te kunnen winnen!!!!

Jakob zakt op de grond, krimpend van de pijn. God moet hem eerst pijn doen, voordat hij opgeeft. Ik ben bang, dat het heel vaak zo gaat. God krijgt ons zelden als we sterk zijn. Pas wanneer je aan de kant zit, denk je eindelijk eens echt na. Pas als je eens even op je rug ligt, ziek of op vakantie, zie je dingen plotseling heel scherp.(zo stond de dagelijkse gedachte er toch??)
Dat noem ik een neervellen....(voor wie mij niet begrepen)

Berichten: 13

Dankje Shanita, en Zeeland, ik ben gevloerd door een mens, en mss juist daardoor ook door God.
Dat maakt de pijn dubbel...:(

Berichten: 4863

LYDIA899 schreef:

Dankje Shanita, en Zeeland, ik ben gevloerd door een mens, en mss juist daardoor ook door God.
Dat maakt de pijn dubbel...:(

Zelfs dat...snap ik....

Knipoog smiley

Berichten: 4097

Zullen we weer tot de dagelijkse bemoediging overgaan?
Knipoog smiley

Jol... kan er met hart en hoofd niet bij dat God moedwillig een mens pijn zou doen... Zieke smiley

Berichten: 1621

Nou Mario, je krijgt vandaag niet alleen een lintje, maar ook aardig wat reacties..........Ik heb ook nog een vraag:

Kan iemand mij aanwijzen waar ik in de bijbel de tekst kan vinden waar staat dat Jakob krimpend van de pijn op de grond zakt omdat God hem eerst pijn moest doen?

Ik lees dat Jakob bij de heup aangeraakt werd en daardoor mank liep. Wat er daar precies gebeurd is, blijft de vraag. Wou Jakob alleen zijn om de stilte te zoeken en te overdenken wat er achter hem lag en maakte hij zich zorgen voor de toekomst, de ontmoeting met Esau? In de stilte kun je God ontmoeten, je vragen omhoog schreeuwen, Je kunt dat een worsteling met God noemen. Hoe dan ook, Jakob wordt (aan)geraakt, hij loopt voortaan mank.

Berichten: 45

Jakob is niet zo zeer in zijn heup geraakt, maar kreeg een flinke trap in zijn kruis, de lies werd geraakt. (de vertaling mag best wel wat scherper) Daardoor gaat een man mank lopen...

Berichten: 4992

Maandag 14 Juli, Genesis 32: 27-29 en Psalm 105: 4-11; Nieuwe naam.

Vraagt God naar je naam, dan vraagt Hij niet hoe je heet. Wim, Janneke of Jeanetten misschien. Maar Hij vraagt wie je bent. Jakob draait er niet omheen. Hij antwoordt: Jakob. Dit woord klinkt als een soort biecht. Met dit ene woord staat hij als naakt voor God. Nooit was hij zo oprecht als nu. Jakob…! Dat zeg je niet zomaar. Dat duurt soms uren, nachten, jaren.
‘Uw naam zal niet meer Jakob luiden, maar Israël,’ zegt God. Dat betekent letterlijk: God strijdt. God en strijd horen bij elkaar. Je kunt God nooit op een koopje dienen. Dat kost altijd veel strijd met God en mensen die het je moeilijk maken en vooral met je eigen felle hart. Zo herinnert de naam Israël ook aan Jakobs gevecht. Al moest God hem uiteindelijk hardhandig vloeren, de vechter is God kostbaarder dan de vluchter. Dat zie je bij Job en bij Paules. En vooral bij Jezus.
We zien Jezus’ strijd voordat Hij zei: ‘Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.’ Prijs Hem! Door Hem weten wij van een nieuwe naam en een nieuw bestaan.
Verzoend en gezuiverd. God kijkt niet meer naar wat achter ons ligt. Laten wij het ook niet meer doen.

Berichten: 78

Wat je zegt dat klopt als een bus over ons hart want vaak willen we op eigen troontje gaan zitten terwijl in wezen Jezus Christus daarop hoort te zitten. Sterven aan je eigen ik en opstaan met Here Jezus overwint alle dingen. Niet meer terug zien op het verleden wat ook is verboden te vissen het daar laten bij God en Hij overdenkt de dingen niet meer. Onze fouten die zwart waren worden wit als de sneeuw helemaal schoon gewassen door Zijn Bloed. Pure Genade kostbaar betaald wat een vrijheid om op nieuw van start te gaan.

Berichten: 7083

JANS221 schreef:

Nou Mario, je krijgt vandaag niet alleen een lintje, maar ook aardig wat reacties..........Ik heb ook nog een vraag:

Kan iemand mij aanwijzen waar ik in de bijbel de tekst kan vinden waar staat dat Jakob krimpend van de pijn op de grond zakt omdat God hem eerst pijn moest doen?

Ik lees dat Jakob bij de heup aangeraakt werd en daardoor mank liep. Wat er daar precies gebeurd is, blijft de vraag. Wou Jakob alleen zijn om de stilte te zoeken en te overdenken wat er achter hem lag en maakte hij zich zorgen voor de toekomst, de ontmoeting met Esau? In de stilte kun je God ontmoeten, je vragen omhoog schreeuwen, Je kunt dat een worsteling met God noemen. Hoe dan ook, Jakob wordt (aan)geraakt, hij loopt voortaan mank.

Ik hoorde dat ook vaak hoor: dat God je expres door pijn en moeite laat gaan.

Ik zei een keer tegen een vriendin/zuster in de Heer, dat God mij dit en dat(gruwelijke dingen zeg maar) had laten overkomen, dat Hij daar een doel mee heeft.
Ja, want dat hoorde ik zovaak op Bijbelstudies en preken....

Afijn, ze zei ook, van dat dat niet kan dat ze zich niet voor kan stellen dat
God mij, expres, door die ellende liet gaan...

Nu zie ik ook dat het niet God was, maar mensenwerk...

...

Berichten: 78

Het leven heeft leerdoelen van processen als ik het verhaal uit een boek heb gelezen van de pelgrim reiziger dan maak je van alles mee ook dingen die pijn doen. Allerlei bomen, stenen en beesten op je weg om op te ruimen en te gaan vechten. Klim je uit je dal en bergen op gaat hoe ver en lang die ook is. En dat zie je ook terug in je eigen leven we hebben een keuze om bij de pakken neer te gaan zitten of een keuze om eruit te komen. Waar een wil is is een weg.

Berichten: 4097

Ik merk dat ik het best storend vind, de gesprekken tussen de dagelijkse bemoedigingen in. En er worden tegelijkertijd meerdere thema's aangeroerd die we niet uitvoerig kunnen uitdiepen in dit topic. Ik vind eigenlijk ook dat het geen recht doet aan wat Mario hier neer zet. Mijn voorstel is om wat mij betreft een topic te openen met als titel "opmerkingen naast topic dagelijkse bemoediging". Is maar een idee. Dan blijft het hier overzichtelijk.

Berichten: 4992

JOL252 schreef:

Ik merk dat ik het best storend vind, de gesprekken tussen de dagelijkse bemoedigingen in. En er worden tegelijkertijd meerdere thema's aangeroerd die we niet uitvoerig kunnen uitdiepen in dit topic. Ik vind eigenlijk ook dat het geen recht doet aan wat Mario hier neer zet. Mijn voorstel is om wat mij betreft een topic te openen met als titel "opmerkingen naast topic dagelijkse bemoediging". Is maar een idee. Dan blijft het hier overzichtelijk.

Lijkt me een prima idee

Berichten: 4992

Dinsdag 15 Juli, Genesis 33: 1-17; Ook Esau gezegend.

Jakob krabbelt overeind. Zijn heup doet geweldig pijn, maar het stoort hem nauwelijks. Spontaan hoor je hem zeggen: Pniël – ik heb God gezien. Van aangezicht tot aangezicht. Nu is hij ook niet bang meer voor het aangezicht van zijn broer. Nu gaat hij ook zelf voor allen uit, terwijl zijn vrouwen en kinderen veilig achter hem zijn.
Wat valt die Esau ontzettend mee. Hij snelt Jakob tegemoet, valt hem om de hals en kust hem. Als was Esau de vader van de verloren zoon. Wat moet ik met al die geschenken, vraagt hij aan Jakob. Ik heb al zoveel. Maar Jakob zegt: Neem toch mijn geschenk aan. Letterlijk zegt Jakob: Neem mijn geschenk aan. Letterlijk zegt Jakob: Neem ‘mijn zegen’aan. Als een stille herinnering aan de gestolen zegen in de tent van Isaak. Neem mijn zegen nu aan, lieve broeder, want ik heb God en dan heb je alles.
Dan neemt Esau het geschenk aan en zo deelt ook hij uiteindelijk in de zegen van Abraham. Nee, ze gaan niet bij elkaar wonen. Je moet niet alles willen. Maar ze horen weer bij elkaar. En bij het sterfbed van Isaak staan ze straks naast elkaar, Jakob en Esau. Want de God van Pniël is een God, die altijd blijft vragen naar je broer. En naar je zus. En naar je medemens. Zeker als je mag leven met een nieuwe naam.

Berichten: 4992

Woensdag 16 Juli, Genesis 35: 1-15; Zuiver je ziel en je zaakjes.

Soms ben je als ouders zo druk met jezelf, dat je alles maar wat laat gaan. Alle kans dat je even later de grip op je kinderen helemaal kwijt bent. Als God Jakob herinnert aan zijn gelofte in Bethel, beseft Jakob dat hij zo met zijn gezin God niet ontmoeten kan. Zijn kinderen luisteren al lang niet meer naar hem. Zijn zonen zijn inmiddels berucht in de regio en dan vooral Levi en Simeon, twee broers van die lieve Dina die eens een avondje ging stappen in Sichem. Het werd een multicultureel drama van ongekende omvang. Jakob moet niet denken, dat zijn familie nog ooit een kans maakt via een inburgeringcursus daar een plek te krijgen.
Nu komt God hem ineens tegen. Jakob, ben je Bethel vergeten? Even zie je hem in elkaar krimpen, maar dan staat hij op een slaat met zijn vuist op tafel. Het moet afgelopen zijn met al dat heidendom in zijn woning zegt hij. Weg met al dat heidendom in zijn woning, zegt hij. Weg met al die vreemde goden. En weg met al die domme oorringen. Reinig je hart en zuiver je ziel en je zaakjes. Kijk, ze doen het nog ook. Alsof ze op de oude Jakob zaten te wachten. Zo trekt Jakob naar Bethel. En dankt God voor zijn hand in zijn leven.

Berichten: 4992

Donderdag 17 juli, Genesis 35: 16-20; God heeft het laatste woord.

Rachel sterft van uitputting en pijn. ‘Vrees niet, je hebt weer een zoon,’ roept de vrouw nog die haar bij de geboorte helpt. Maar zelfs dat heeft geen effect meer. Toen Jozef geboren werd, had zij, fanatiek geroepen: nog één erbij alstublieft! Na de zuivering in het gezin, waarbij alle vreemde goden inclusief die van haar vader geruimd werden, en na Gods genadige beloften in Bethel, was zij eindelijk weer zwanger. Ach, je hoopt toch op zoiets als een nieuw begin. Maar het loopt heel anders. Huilend hoor je haar nog zeggen: Ben-Oni, zoon van mijn smart. Wat is het leven soms bitter. Rachel heeft beter verdiend, denk je meteen. Zo slecht behandeld door haar vader en altijd maar Jakob moeten delen. Ben-oni is haar laatste woord. Wat sterf je dan verdrietig.
Heeft ze nog iets gezegd? Vraagt Jakob. Nee, alleen maar: Ben-Oni. Je ziet Jakob ontroerd worden. Hij schudt met zijn hoofd: nee, geen Ben-Oni, maar Ben-Jamin, zoon van mijn rechterhand. Van Rachel, mijn rechterhand. Niet de pijn van het leven, maar de trouw van God zal het laatste woord hebben. Op haar graf zet Jakob een mooie steen. Wat voor kleur zal hij uitgezocht hebben? Ik denk rood. ‘Als een scharlaken draad zijn uw lippen en liefelijk is uw mond’ (Hoogl. 4:3).

Berichten: 4992

Vrijdag 18 Juli, Genesis 35: 21-29; Jakobs God.

Maarten Luther heeft eens gezegd, dat geloof vaak niet veel meer is dan getrooste twijfel. Daar kan Jakob van meepraten. Het leven heeft hem niet onberoerd gelaten. Het verlies van Rachel voelt hij elke dag. Met zijn heup gaat het niet goed. Het lopen wordt steeds moeilijker. Onder zijn zoons is de strijd om de macht en de zegen van vader al begonnen. Ruben, de oudste van Lea, heeft seks met Bilha, de slavin van Rachel.
Niet voor het plezier, maar puur om te laten zien, dat hij de komende man is. Jakob hoort het en gruwt ervan. Is dan niets meer heilig? Maar misschien denkt hij ook aan zichzelf, ruim twintig jaar terug in de tent van Isaak.
Via allerlei omzwervingen komt Jakob in Hebron bij zijn oude vader. Nog net op tijd, want kort daarna sterft de man. Wat zullen ze nog besproken hebben? Zal Jakob zich geëxcusserd hebben en gevraagd: had je het echt niet door? Over één ding zijn ze het eens: wij zijn en blijven vreemdelingen. Pelgrims op weg naar de stad van God. Gelukkig, God is niet alleen de God van Abraham, maar ook van Isaak. En zelfs van Jakob. Een troostvoller naam dan ‘God van Jakob’ is er niet.

Berichten: 4992

Zaterdag 19 juli, Richteren 1: 1-9; Een nieuwe situatie.

De komende weken lezen we in het bijbelboek Richteren. De verhalen in dit boek spelen zich af na de intocht onder leiding van Jozua in het beloofde land. Een tijd van veel verwarring en zoeken van de juiste richting in een nieuwe situatie. Zoals na de dood van een oude vader of moeder alle kinderen geneigd zijn met hun erfdeel een eigen weg te gaan, zo doen ook de twaalf stammen na de dood van Jozua. Overigens doen zij dat niet zonder eerst samen God te raadplegen. Daarbij krijgen de mannen van de stam Juda een eerste rol toegewezen.
Het kost de Kanaänietische koning Adonibezek al gauw zijn twee duimen en twee grote tenen. Voor ons gevoel een bijzonder wreed staaltje van vernederen en martelen. Maar – zo horen we – deze aanpak blijkt ’s mans eigen spontaniteit te zijn geweest. Kennelijk genoot Adoni ervan zijn tegenstanders zonder duimen te zien stumperen met de brokstukken die hij hen van zijn tafel toegooide. Nu is hij zelf aan de beurt. ‘Naar wat ik gedaan heb, heeft God me vergolden!’ zegt hij.
Dat is in elk geval heel eerlijk. Voor zulke mensen hoeft het niet totaal hopeloos te zijn. Als ze maar bidden zoals de kwaaddoener op Golgotha: Heer, gedenk mij! Zou Adoni dat nog gedaan hebben?

Berichten: 4992

Zondag 20 juli, Richteren 1: 10-21; Vaders geven een zegen, geen fooi.

Die Aska moet je niet onderschatten. Haar vader Kaleb mag haar dan ingezet hebben als hoofdprijs bij de verovering van de stad Kirjat-Sefar, als ze per ezel arriveert om aan de winnaar Otniël meegeven te worden, schiet ze Otniël meteen aan om gebruik te maken van het moment. En aan Kaleb vraagt ze meteen een mooi stuk land om op te wonen. Kennelijk zegt Kaleb ook iets toe, maar nu strijd gestreden is, is hij ineens heel zuinig. Blijkbaar zegt hij het jonge stel slechts een kaal en door stukje bergland toe.
Aska heeft het meteen door. Zij kent haar vader beter dan Otniël, de jongere broer van Kaleb. Die kijkt mogelijk erg tegen zijn broer op, zoals wel vaker het geval is bij jongens met een oudere beroemde broer. Sommige gaan er zelfs zo’n beetje heel hun leven onder gebukt. Aska niet. Zij stapt van haar ezel en zegt tegen haar vader Kaleb: geef mij een gift! Een echte gift. Letterlijk zegt ze: geef mij Aska niet. Zij stapt van haar ezel en zegt tegen haar vader Kaleb: geef mij een gift! Een echte gift. Letterlijk zegt ze: geef mij een zegen, vader, geen fooi, maar een echte zegen. Zo’n dor land, dat is geen zegen. Geef mij ook waterbronnen. Zonder water blijft alles dor en doods. Daar kan de zuinige Kaleb niet tegenop. Aksa krijgt wat zij verlangt. Zo’n Aksa lijkt me een mooie prijs om te winnen. Zo’n zelfstandige vrouw is louter zegen.