onze héérlijke PUBERTJES ...

Berichten: 357

hoi allemaal

na een zomerstop, ben trouwens al zón 5 jaar lid, is er volgens mij nog nooit over onze allerliefste pubertjes gepraat. (of heb ik dit mis)

pubertjes ... velen van jullie hebben er nét zo mee te maken als ik, en wil je zoiets wel met elkaar delen? ... durf je dat ... eerlijk gezegd weet ik dat niet ... maar wil mijn eigen situatie best aan jullie voorleggen, en graag ook een reaktie daarop.

mijn gezins situatie is ... dat mijn vrouw op oudejaarsdag 2002 is overleden ... bleef achter met 4 kids ... ieder kind verwerkt zoiets op zijn eigen manier, en na een jaar of 4 dacht ik, yess ... de spiraal gaat naar boven ... pa heeft inmiddels een schat van een meid ontmoet
(ja hier op cm) ... en het klikt ook enorm met de kids ...
ik hoop dat u begrijpt dat ik een druk leven leid ... mijn gezin, mijn bedrijf, een huis waar wat beestjes rond lopen en een grote tuin.
en nú komt het ... mijn jongste zoontje was 6 jaar toen zijn moeder overleed, nu dus 14 jaar ... natúúrlijk wist ik iets over pubers ... maarja, ik had 3 schatten van kids ... tuurlijk met hun streken, maar was dankbaar dat ik zulke kinderen had.
toen mijn jongste zoontje naar het voortgezet onderwijs ging in de grote stad ... diende dus een probleem aan waar ik totaal niet had verwacht,
já jullie moéders natuurlijk wel ... maar ik ben een vent hé ... druk met alles, en was allang blij dat het zo liep ...
tót dat ik mails kreeg van de juf van mijn pubertje ... en ik dacht echt van ... jéétje, waar kom ik nú weer in beland ... en de spiraal ging weer behoorlijk naar beneden.
mijn pubertje rookte op het schoolplein, ontmoete verkeerde vrienden in de bus naar school, en kocht wiet ... ja geld uit de portemoné van pa ...
stelen dus ... ging op schoolkamp, en alwéér herrie ... ik zal jullie besparen hoe érg ... daarna met vriendjes spelen met een aansteker, het gevolg ... de hooiberg van de buurman in de fik ... mijn zoontje kwam toen gillend binnen van pappa er is brand bij de buren ... en later wist ik genoeg ...

nu de situatie op dit moment ... doordat mijn zoontje geen moeder meer heeft, komt mijn zoontje regelmatig thuis zónder opvang ... hij heeft dus vrij spel om te doen en laten wat hij wil, en pa heeft het nákijken ... ik kan nóg zo goed mijn best doen, hier heb ik géén grip op ... mijn zoontje komt alleen thuis ... thats it, en besef dat dit niet zomaar op te lossen is.

mijn vraag is aan jullie, hoe ga je om met je puber ...
ik hoop op veel reaktie's ... om van te leren ... al is het er maar één

groetjes inka

Berichten: 202

je verhaal , Inka.....das heftig, vooral omdat je als vader denkt dat je kind een moeder mist. En omdat je als vader het gevoel hebt er niet altijd te kunnen zijn voor hem.
Maar dat kan en mag geen excuus zijn voor zijn gedrag.
Als je dat als diepliggende oorzaak ziet, ben je bezig zijn gedrag te relativeren.
Hoe ga je daarmee om???
Lastig.
Ik denk in de eerste plaats voor jezelf niet meer bedenken dat je zoontje een moeder mist, maar voor hem de regie in handen nemen.
Als vader, hoe druk je ook bent met van alles, je kind laten voele dat hij over een grens heen is gegaan. Keihard zijn voor je eigen gevoel dus.
En ondertussen hem het gevoel geven dat hij er mag zijn, ondanks de extreme dingen die hij doet.
Even niet kijken naar en voelen wat er int verleden gebeurd is, maar even als vader in het heden stappen. gewoon de vader zijn die hij nodig heeft dus. Je kind even op de eerste plaats zetten.

Berichten: 141

hoi hoi...................wel heel herkenbaar....
ik heb zelf ook in die situatie gezeten...
was om mijn oudste op den duur van alles ingeschakeld, ik als 1 ouder voor mijn 3 kinders...
jeugdzorg, en reclasering, en.......van alles in actie...
ten eerste van em blijven houden, wat vond ik dat lastig!!! want ik zat in een spiraal naar beneden, mede geld weg enz...
Is hulp van jeugdzorg iets? maatschappelijk werk? school...
je kind vertrouwen is al uitgesloten, een stalen gezicht dat zegt niet te wiet roken en geld, neeeuuu niet gedaan..:S
mijn zoon was tegen de 18 kreeg een baan en het ging langzamer hand de goede kant op..
ook een invulling van zijn leeg bestaan..
op bijna elke hoek van de straat is er wel wiet te koop...
wat machteloos ben je dan he...
sport misschien voor hem? goede uitdagingen?

Berichten: 735

Pff heel moeilijk en tevens ook heel herkenbaar...
Ook hier een hele moeilijke puber...
Wat ik gaande weg wel geleerd heb is dat het verleden GEEN excuus is voor het gedrag nu....
Het KAN een oorzaak zijn, Maar dat maakt zijn gedrag niet goed,
ZIjn gedrag mag je afwijzen....moet je zelfs afwijzen, maar je mag hem niet afwijzen,
Beloon en benoem de dingen die goed gaan tot in het extreme...
Laat hem voelen dat hij er zijn mag en dat je van hem houd, En bovenal dat ondanks je drukke bestaan je er wel altijd voor hem zal zijn,
Misschien even niet op de momenten dat hij het graag wil,
Maar neem af en toe wel even de tijd voor hem even samen met hem,
Want hoe goed hij het ook met je nieuwe liefde kan vinden, ergens blijft het voor hem misschien een indringer die papa van hem kaapt, Hoe moeilijk ook neem af en toe echt even tijd samen.
Hoop dat je er iets aan hebt, heel veel sterkte en een dikke knuf

Berichten: 226

Ja heel herkenbaar inderdaad
Je zoon is grenzen aan het verkennen en omdat jij er niet altijd bent gaat ie heel ver. Want hij wil weten waar de grens ligt.
Het ligt er volgens mij niet aan dat jij een vader bent hoor ik ben een moeder. En heb het ook heel druk. Waardoor er ook dingen gebeuren die ik liever niet heb. Niet zo extreem als bij jouw jongste, maar dat zou zomaar kunnen gebeuren realiseer ik me maar al te goed.
De oplossing? Die weet ik ook niet. Ben wel op zoek gegaan naar begeleiding voor mezelf en mijn zoon van nu 15. Dat heeft me al wel redelijk geholpen. Maar wat moeilijk blijft is: hoe zorg ik er voor dat de grenzen die ik aan geef ook nageleefd worden ook als ik geen tijd heb om dat te controleren. Blijven praten en laten praten helpt
Is denk ik een probleem van veel ouders ook uit twee ouder gezinnen. Ze zitten nu eenmaal in een leeftijd dat je ze niet meer aan het handje kunt houden

Berichten: 1193

Hoi Inka,

Ik heb ze zelf niet, maar k werk er wel mee. En, hoewel ik jouw zoon natuurlijk niet ken, is het probleemgedrag in 9 van de 10x een vraag om aandacht... en aandacht.... Oh... en liefde.

GrZing!

Berichten: 2113

ZINGA672 schreef:

Hoi Inka,

Ik heb ze zelf niet, maar k werk er wel mee. En, hoewel ik jouw zoon natuurlijk niet ken, is het probleemgedrag in 9 van de 10x een vraag om aandacht... en aandacht.... Oh... en liefde.

GrZing!

Alsof je mijn gedachten kon lezen Zinga...
Da's nou net wat ik in gedachten had, maar je bent me voor...

Dus...
1. Aandacht
2. Blijf bij je grenzen Inka
3. Laat weten dat hij altijd bij je terecht kan.
4. Praat met elkaar over bijv. zijn belevenissen op school die dag en doe dit regelmatig.

Ik ben wel geen moeder maar kan me er iets bij indenken...
'k Hoop dat je hier wat aan zult hebben.
Veel succes !

Berichten: 1193

SUSANNAH475 schreef:

Alsof je mijn gedachten kon lezen Zinga...
Da's nou net wat ik in gedachten had, maar je bent me voor...

Dus...
1. Aandacht
2. Blijf bij je grenzen Inka
3. Laat weten dat hij altijd bij je terecht kan.
4. Praat met elkaar over bijv. zijn belevenissen op school die dag en doe dit regelmatig.

Ik ben wel geen moeder maar kan me er iets bij indenken...
'k Hoop dat je hier wat aan zult hebben.
Veel succes !

Je geeft er in ieder geval een mooie praktische aanvulling op.

Btw (off topic): ben je nog op zoek naar vrijwilligerswerk?

Berichten: 2113

ZINGA672 schreef:

Je geeft er in ieder geval een mooie praktische aanvulling op.

Btw (off topic): ben je nog op zoek naar vrijwilligerswerk?

tnx...
'k Ben niet op zoek momenteel, ben aan het uitzieken...

Berichten: 2978

ZINGA672 schreef:

Hoi Inka,

Ik heb ze zelf niet, maar k werk er wel mee. En, hoewel ik jouw zoon natuurlijk niet ken, is het probleemgedrag in 9 van de 10x een vraag om aandacht... en aandacht.... Oh... en liefde.

GrZing!

Oef,die is hard Zing.......is toch een vingertje richting Inka ook al zul je het misschien niet zo bedoelen?

Ik maak zo'n situatie nu van dichtbij mee,vader moet werken,de mentor laat niets horen,schoolinspectie dreigt maar zet hun dreigementen niet door........alles heeft vader er bijgehaald,politie,dorpswacht,therapeuten,een psych......allemaal zeggen ze:tis zo sneu dat hij zn moeder verloren is,hij heeft meer liefde en aandacht nodig.......pffffff
Zijn vader neemt heel vaak vrij om hem op te vangen,praat met hem,doet dingen met hem maar verbetering is er niet,het vertrouwen is volledig weg.

Geef een puber 1 vinger en hij neemt je hele hand om hem noooooooit meer terug te geven Twijfelende smiley

In manipulatie zijn ze enorm goed dus wie zegt dat het liefde/aandacht verhaal daar niet bij hoort???Slim zijn ze......

En by the way:ik werk vanuit huis maar mijn eigen puber is geen haar beter......gelukkig heeft die nog geen erge dingen uitgevreten maar je staat met je rug tegen de muur als het wel gebeurt.(ik hou echt onzettend veel van hem hoor,dat krijgt hij regelmatig te horen Knipoog smiley

)

Volhouden Inka,blijven praten,zeg dat je van hem houdt........nooit opgeven.

Berichten: 2338

Uk is gelukkig op een leeftijd waarin de pubertijd nog geen rol speelt, maar in de kerk werk ik met tieners en ook in mijn opleiding is de psyche in de puberteit ruimschoots aan bod gekomen. Buiten dat is het voor mijzelf nog niet eens zo heel lang geleden, dus ik hoop dat je wat met men advies kunt, Inka...

Ik lees een aantal reactie's die stellen dat de moeilijke tijd die je zoon achter de rug heeft geen excuus is voor dit gedrag, dat klopt! En ik zou ook zeker consequent zijn in de grenzen die je aangeeft zodat hij weet wat hij aan je heeft.
Dat dit gedrag inderdaad een schreeuw om aandacht is mag ook duidelijk zijn, maar dat betekent niet dat jij daarin tekort schiet!
Maar, wil je dit probleem echt oplossen dan zul je weinig bereiken met zgn. symptoombestrijding...
Het gedrag dat hij vertoont is namelijk enkel een uiting van een dieper liggend probleem, dat niet zomaar aan te pakken is.
Ik kan natuurlijk hiervandaan niet oordelen hoe erg de situatie is. Ik ken ook je zoon niet, maar als ik zo eens lees wat hij allemaal voor de kiezen gekregen heeft en wat voor effect dat op hem heeft...kan ik eigenlijk alleen aanraden om hulp te zoeken.
Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat hij graag ergens zijn verhaal kwijt wil, gehoord wil worden.
Inka, ik geloof dat jij alles doet wat je kunt om je zoon een veilige en stabiele thuissituatie te bieden. Maar het probleem zit in hém, en juist omdat jij zo dichtbij staat kun je weinig voor hem doen.
We willen zo graag allemaal onze eigen boontjes doppen, maar soms hebben we gewoon wat hulp nodig van buitenaf.
De leeftijd die hij nu heeft is essentieel voor de rest van zijn leven. Alles wat hij nu leert zal altijd van invloed blijven op zijn leven. En als hij nu al zo in de knoop zit, zal het steeds moeilijker gaan worden voor hem, en de rest van jullie gezin.
Misschien kun je het probleem eens voor leggen aan de huisarts, wellicht kan die je weer een stapje verder helpen.

Sterkte ermee!

Berichten: 735

LEANNE226 schreef:

Oef,die is hard Zing.......is toch een vingertje richting Inka ook al zul je het misschien niet zo bedoelen?

Ik maak zo'n situatie nu van dichtbij mee,vader moet werken,de mentor laat niets horen,schoolinspectie dreigt maar zet hun dreigementen niet door........alles heeft vader er bijgehaald,politie,dorpswacht,therapeuten,een psych......allemaal zeggen ze:tis zo sneu dat hij zn moeder verloren is,hij heeft meer liefde en aandacht nodig.......pffffff
Zijn vader neemt heel vaak vrij om hem op te vangen,praat met hem,doet dingen met hem maar verbetering is er niet,het vertrouwen is volledig weg.

Geef een puber 1 vinger en hij neemt je hele hand om hem noooooooit meer terug te geven Twijfelende smiley

In manipulatie zijn ze enorm goed dus wie zegt dat het liefde/aandacht verhaal daar niet bij hoort???Slim zijn ze......

En by the way:ik werk vanuit huis maar mijn eigen puber is geen haar beter......gelukkig heeft die nog geen erge dingen uitgevreten maar je staat met je rug tegen de muur als het wel gebeurt.(ik hou echt onzettend veel van hem hoor,dat krijgt hij regelmatig te horen Knipoog smiley

)

Volhouden Inka,blijven praten,zeg dat je van hem houdt........nooit opgeven.

Ik val toch even Leanne bij, hoewel ik Zinga ook absoluut niet af wil vallen,
Maar de kreet het arme kereltje heeft al zo veel voor zijn kiezen gehad en heeft veel liefde en aandacht nodig komt mij een beetje de strot uit,
Sorry voor men ongelukkige woordkeus,
Maar geloof me als ouder zijnde geef je zoveel mogelijk aandacht en liefde en als het kereltje vind dat dit niet genoeg is ligt dat niet aan jou als ouder, Elke ouder ( tenminste dat neem ik aan)
Doet zijn of haar best...Het is zo makkelijk om maar met een vingertje te wijzen, hij of zij moet meer liefde of aandacht.
Ook wil ik Tess der verhaal even bijvallen,
Want naar de huisarts gaan is misschien wel een goed idee,
Wat onze huisarts zei heeft ook heel goed geholpen en wil ik ook als tip mee geven.
Jij Inka moet op 1 kantje schrijven waar jij tegen aanloopt en wat jij moeilijk vind en Je zoon moet dat ook doen 1 kantje schrijven waar hij tegen aan loopt en wat hem dwars zit...
Het hoeft niet gedetaileerd maar vandaar uit kan de huisarts en eventuele verdere hulpverlening kijken wat er nodig is,
Verder bovenal heel heel veel sterkte
knuf

Berichten: 2109

LEANNE226 schreef:

Oef,die is hard Zing.......is toch een vingertje richting Inka ook al zul je het misschien niet zo bedoelen?

Ergens zou je het als vingertje kunnen zien. Maar ik denk dat het enkel een opmerking is die aangeeft hoe pubers in elkaar steken. Juist in de puberteit is een kind vanuit zijn/haar zoektocht naar de eigen identiteit op een bepaalde manier op zoek naar aandacht. Immers, het is de leeftijd dat een kind begint te leren voor zichzelf een positie te veroveren in de grote-mensenwereld. Een opmerking over aandacht is dus niet zozeer een vingertje, maar meer een hele summiere schets van wat er in een kind omgaat, waarbij het dus niets zegt over de ouder. Ja, de ouder heeft hierin wel een rol om samen met de puber de ontdekkingstocht te beleven. Maar de zoektocht naar aandacht is geen teken van tekortkomen!

Een puber is een echte handenbinder in zekere zin. Als je dan nog te maken hebt met een puber met een minder mooie historie, wordt het er niet bepaald makkelijker op. Het belang van positieve respons richting puber is nog net weer wat groter dan naar kinderen/mensen in het algemeen. Juist in de zoektocht naar de eigen identiteit speelt het gevoel vaak een belangrijke rol en is geregeld een schaamtegevoel aanwezig omdat ze ontdekken nog niet helemaal daar te zijn waar volwassenen zijn danwel omdat ze jaloers kunnen zijn op wat anderen doen/hebben. Het is dan van belang om ze te laten merken dat ze er mogen zijn zoals ze zijn en dat ze tevreden leren zijn met wat ze wel hebben....

...en dat laatste geldt ook voor pubers die een dierbare moeten missen, hoe hard dat ook is, want er blijft toch altijd een bepaalde leegte, waarbij deze ook nog geregeld lijkt te worden opgevuld (voor het gevoel van de puber) door een mogelijke nieuwe partner van de overgebleven ouder.

In de hoedanigheid van zorgende vaderfiguur van een puber is dit ook een van de dingen waar ik mee te maken heb. En nee, gemakkelijk is dat zeker niet. Het is zo logisch dat er niet altijd 100% opening is, maar het maakt je als zorgende ouder wel wat machteloos bij tijd en wijle. In die machteloosheid is het altijd waken dat je niet in je reageren de afstand (weer) vergroot, wat echt niet vanzelf gaat. Het is keihard werken...met vallen en opstaan. Dan is het belangrijk om je liefde voor je kind te blijven aanspreken en voor ogen te blijven houden. Dat geeft je energie en doorzettingskracht!

Berichten: 735

Nog even een tip van Flip Knipoog smiley

Het boek Puberbrein schijnt een echte aanrader te zijn....

Berichten: 3

INKA401 schreef:

hoi allemaal

na een zomerstop, ben trouwens al zón 5 jaar lid, is er volgens mij nog nooit over onze allerliefste pubertjes gepraat. (of heb ik dit mis)

pubertjes ... velen van jullie hebben er nét zo mee te maken als ik, en wil je zoiets wel met elkaar delen? ... durf je dat ... eerlijk gezegd weet ik dat niet ... maar wil mijn eigen situatie best aan jullie voorleggen, en graag ook een reaktie daarop.

mijn gezins situatie is ... dat mijn vrouw op oudejaarsdag 2002 is overleden ... bleef achter met 4 kids ... ieder kind verwerkt zoiets op zijn eigen manier, en na een jaar of 4 dacht ik, yess ... de spiraal gaat naar boven ... pa heeft inmiddels een schat van een meid ontmoet
(ja hier op cm) ... en het klikt ook enorm met de kids ...
ik hoop dat u begrijpt dat ik een druk leven leid ... mijn gezin, mijn bedrijf, een huis waar wat beestjes rond lopen en een grote tuin.
en nú komt het ... mijn jongste zoontje was 6 jaar toen zijn moeder overleed, nu dus 14 jaar ... natúúrlijk wist ik iets over pubers ... maarja, ik had 3 schatten van kids ... tuurlijk met hun streken, maar was dankbaar dat ik zulke kinderen had.
toen mijn jongste zoontje naar het voortgezet onderwijs ging in de grote stad ... diende dus een probleem aan waar ik totaal niet had verwacht,
já jullie moéders natuurlijk wel ... maar ik ben een vent hé ... druk met alles, en was allang blij dat het zo liep ...
tót dat ik mails kreeg van de juf van mijn pubertje ... en ik dacht echt van ... jéétje, waar kom ik nú weer in beland ... en de spiraal ging weer behoorlijk naar beneden.
mijn pubertje rookte op het schoolplein, ontmoete verkeerde vrienden in de bus naar school, en kocht wiet ... ja geld uit de portemoné van pa ...
stelen dus ... ging op schoolkamp, en alwéér herrie ... ik zal jullie besparen hoe érg ... daarna met vriendjes spelen met een aansteker, het gevolg ... de hooiberg van de buurman in de fik ... mijn zoontje kwam toen gillend binnen van pappa er is brand bij de buren ... en later wist ik genoeg ...

nu de situatie op dit moment ... doordat mijn zoontje geen moeder meer heeft, komt mijn zoontje regelmatig thuis zónder opvang ... hij heeft dus vrij spel om te doen en laten wat hij wil, en pa heeft het nákijken ... ik kan nóg zo goed mijn best doen, hier heb ik géén grip op ... mijn zoontje komt alleen thuis ... thats it, en besef dat dit niet zomaar op te lossen is.

mijn vraag is aan jullie, hoe ga je om met je puber ...
ik hoop op veel reaktie's ... om van te leren ... al is het er maar één

groetjes inka

Hoi Inka,

Herkenbaar!!
Blijf complimenten geven voor de dingen die hij WEL goed doet en keur alleen zijn gedrag af.
Geef jezelf niet de schud, daar schiet je kind niks mee op en jij ook niet. Probeer het gesprek open te houden en vergeet niet te LUISTEREN!
Aandacht en liefde blijven geven misschien op dit moment juist meer.
Kom je er niet uit, zoek hulp. Dat is geen falen maar juist moedig!!
Heel veel sterkte en Gods nabijheid toegebeden.

Liefs Nina.

Berichten: 766

Lekker veel reacties, Inka. Er zit vast veel voor je bij. Wat mij hielp mijn zoon door zijn puberteit heen te helpen is me blijven realiseren dat hij het het moeilijkst had. Hij zit in de orkaan van alle indrukken vanuit de wereld waarin hij leeft waarvan hij stukjes en beetjes van gaat begrijpen. Zijn kindertijd in het paradijs is voorbij. Hij realiseert zich dat de mensen zo goed niet zijn, dat er veel kwaad is. Zijn wereld wordt steeds onveiliger. De verwarring is groot, geestelijk en lichamelijk. De hormonen gieren hem door het lijf, hij is man aan het worden. Hij raakt zijn vertrouwde ik kwijt. Tegen wil en dank moet hij volwassen worden.
Veroordeel het gedrag wat je van hem afkeurt duidelijk en motiveer dat zonder kwaad te worden, leg hem uit wat je voelt. Dat je wilt dat het goed met hem gaat en dat hij goed terecht komt omdat je van hem houdt, omdat hij je zo dierbaar is. Leg hem uit dat je niet wilt dat hem iets overkomt (spelen met vuur) omdat je er niet aan moet denken. Ook dat je niet wilt dat hij een ander iets aandoet wat je zelf ook niet wilt ervaren. Stel je voor hoe jij je zou voelen als je buurjongen jouw schuur in de fik zou steken! Voedt zijn inlevingsvermogen, zijn verantwoordelijkheidsgevoel.
Vertel hem wat je goed van hem vindt. Wat je aandacht geeft wordt groter. Geef zo min mogelijk aandacht aan negatief gedrag, negeer het of wijs het af en leg uit waarom. Geef hem elke dag minstens een compliment over wat hij goed doet en leg hem uit waarom je dat vindt. Maak elke dag fysiek contact, al is het maar een klopje op zijn schouder, je hand even op zijn arm.
Stel hem elke dag open vragen over wat hij doet en met wie hij omgaat, luister aandachtig en geef daar blijk van. Neem hem serieus, waardeer hem en blijf met hem kijken naar wat goed gaat, maak plannen met hem. Doe dingen samen met hem. Laat hem meedenken met dingen die je hem wilt leren, laat hem mee beslissen met aankopen.
Geef het niet op en leg alles in gebed voor Hem, vraag om Zijn inspiratie, geef je zoon iedere dag opnieuw in Zijn Handen en vraag Hem de beste vader te mogen worden die je kunt zijn, je zoon de beste zoon die hij kan worden.
Zet 'm op, Inka. Verlies je vertrouwen in de goede zaak niet.

Berichten: 357

hoi ...

gezien jullie reaktie's, leeft dit probleem enorm ... en ben ik niet de enige die daar mee worsteld ... nou ja, ik moet ook niet overdrijven hoor, mijn pubertje is voor 95% wel lief, alleen het probleem dat hij op gezette tijden alleen thuis is ... ja en wat doe je dan als de hormonen door je lijf gieren en sommige dingen nogal spannend kunnen zijn?
idd ... de grenzen opzoeken, waar pa niet blij van word.
in het bericht van mieke staat érg veel ... veel om als vent van te leren, maar nu komt het ... inka klinkt nu stront eigenwijs , maar al deze goéd bedoelde adviezen zijn bij mij al bekend ... graag leg ik dit even uit ...
ik woon in een super klein, saamhorig dorp ... we kennen hier elkaar bijna alemaal, en na het overlijden van mijn vrouw was er ook gelijk iemand die de problemen van toen op zich nam ...
iemand die elke morgen om 7 uur hier was om mijn zoontje opweg te helpen naar school ... halen, brengen, halen brengen, jullie moeders kennen dit wel ... ik was er erg blij mee, en de spiraal ging omhoog ...
dit duurde van januarie tort oktober ... en toén ging het mis ... als toen mijn opppas zei van hé, eet je brood eens op, zei mijn zoontje ( toen nog maar 6 jaar oud) van uuuh maar JIJ bent mijn moeder niet? ... en ik zag dat het niet langer leuk was voor mijn zoontje en dacht na ...
ik kon het niét verkroppen dat de spiraal nu weer naar beneden ging, en besloot om een jáár lang thuis te blijven voor mijn zoontje ... en heb in die tijd, de moedertaak heel goed leren kennen ... pffffffffffff
mensenkennis heb ik opgedaan doordat ik een buurvrouw heb, die psychotherpeute is ... ons lot trok haar enórm aan, kwam hier élke dag om ons te begelijden, en nóg komt ze onverwachts nog wel een binnen lopen om te vragen hoe het met ons gaat ... jullie snap?
een kind heeft nou eenmaal aandacht nodg ... en vooral de opvang na school ... iemand die er voor hem is ... zijn verhaal aan hoord ... en hem het gevoel geeft dat digene waanzinnig om hem geeft, als je dít uitstraalt naar je kind, dan krijg je er alles van terug van wat je verwacht.
complimentjes geven .... jááá ... daar groeien kids van ... en de uitwerking is enorm ...
maar uuuh ... dit gaat hier in huis niet op hé ... pappa gaat om 6 uur de deur uit, en komt er om half zes weer ín ... en zoontje lief mist hierdoor zóóveel ... dat kattekwaad niet uit blijft ... zucht, zucht zucht ...

groetjes inka

Berichten: 1230

ROBBEDOES873 schreef:

Nog even een tip van Flip Knipoog smiley

Het boek Puberbrein schijnt een echte aanrader te zijn....

Kan het boek niet vinden op Bol, heb je een schrijver?

Berichten: 2338

CARIN303 schreef:

Kan het boek niet vinden op Bol, heb je een schrijver?

Volgens mij bedoelt Does "Puberbrein binnenstebuiten" van Huub Nelis...

Berichten: 2113

CARIN303 schreef:

Kan het boek niet vinden op Bol, heb je een schrijver?

haha, volgens mij leest Inka niet, en als ie dat (inmiddels) wel doet heeft ie er zover ik zijn verhaal lees ook geen tijd voor ook... Engeltje smiley

Maar goed, je weet maar nooit... Clown smiley

1 tip nog Inka...
Straks is je mannetje (sorry zoon) groot, nu kun je er nog wat mee doen... 'k begrijp dat het lastig is met je werk enzo, maar toch... hoop dat je het probeert en af en toe een gaatje meer vindt... om ff die tijd met elkaar door te brengen... succes !

Berichten: 1193

INKA401 schreef:

iemand die elke morgen om 7 uur hier was om mijn zoontje opweg te helpen naar school ... halen, brengen, halen brengen, jullie moeders kennen dit wel ... ik was er erg blij mee, en de spiraal ging omhoog ...
dit duurde van januarie tort oktober ... en toén ging het mis ... als toen mijn opppas zei van hé, eet je brood eens op, zei mijn zoontje ( toen nog maar 6 jaar oud) van uuuh maar JIJ bent mijn moeder niet?

Hoi Inka,

Mss zit ik er helemaal naast, maar ik herken een klein stukje uit je verhaal. Is je zoontje goed door het rouwproces van destijds heengekomen? Voor een 6-jarige kan zo'n gebeurtenis behalve verdrietig, ook heel onbegrijpelijk overkomen. k Kan me zo voorstellen dat je veilige vertrouwde wereldje compleet instort en als allerlei gevoelens van boosheid en onbegrip niet voldoende in goede banen worden (be)geleid, dan houd je er mss een 'scheurtje' in je fundament aan over.

Dit is niet bedoeld om met het vingertje te wijzen. Ieder kind heeft zo z'n eigen aanpak nodig; dat is op zich al ingewikkeld genoeg. Laat staan in een situatie waarin je het zelf ook moeilijk hebt.

Gods zegen!

GrZing!

Berichten: 2338

ZINGA672 schreef:

Hoi Inka,

Mss zit ik er helemaal naast, maar ik herken een klein stukje uit je verhaal. Is je zoontje goed door het rouwproces van destijds heengekomen? Voor een 6-jarige kan zo'n gebeurtenis behalve verdrietig, ook heel onbegrijpelijk overkomen. k Kan me zo voorstellen dat je veilige vertrouwde wereldje compleet instort en als allerlei gevoelens van boosheid en onbegrip niet voldoende in goede banen worden (be)geleid, dan houd je er mss een 'scheurtje' in je fundament aan over.

Dit is niet bedoeld om met het vingertje te wijzen. Ieder kind heeft zo z'n eigen aanpak nodig; dat is op zich al ingewikkeld genoeg. Laat staan in een situatie waarin je het zelf ook moeilijk hebt.

Gods zegen!

GrZing!

Dat is ook precies wat ik wilde zeggen, en ik denk nog wel een aantal anderen.
Maar blijkbaar was dat niet wat Inka wilde weten...
In mijn ogen blijven er dan eigenlijk twee opties over:

* Toch weer stoppen met werken en alle tijd in zoon steken
* De situatie accepteren zoals ze is en er het beste van maken

Berichten: 735

TESSYBEAR731 schreef:

Dat is ook precies wat ik wilde zeggen, en ik denk nog wel een aantal anderen.
Maar blijkbaar was dat niet wat Inka wilde weten...
In mijn ogen blijven er dan eigenlijk twee opties over:

* Toch weer stoppen met werken en alle tijd in zoon steken
* De situatie accepteren zoals ze is en er het beste van maken

Helemaal stoppen zou niet eens hoeven denk ik... Maar probeer eens wat vroeger op te houden met werken zodat je er in iedergeval smiddags voor hem bent...

Berichten: 5407

INKA401 schreef:

hoi ...

gezien jullie reaktie's, leeft dit probleem enorm ... en ben ik niet de enige die daar mee worsteld ... nou ja, ik moet ook niet overdrijven hoor, mijn pubertje is voor 95% wel lief, alleen het probleem dat hij op gezette tijden alleen thuis is ... ja en wat doe je dan als de hormonen door je lijf gieren en sommige dingen nogal spannend kunnen zijn?
idd ... de grenzen opzoeken, waar pa niet blij van word.
in het bericht van mieke staat érg veel ... veel om als vent van te leren, maar nu komt het ... inka klinkt nu stront eigenwijs , maar al deze goéd bedoelde adviezen zijn bij mij al bekend ... graag leg ik dit even uit ...
ik woon in een super klein, saamhorig dorp ... we kennen hier elkaar bijna alemaal, en na het overlijden van mijn vrouw was er ook gelijk iemand die de problemen van toen op zich nam ...
iemand die elke morgen om 7 uur hier was om mijn zoontje opweg te helpen naar school ... halen, brengen, halen brengen, jullie moeders kennen dit wel ... ik was er erg blij mee, en de spiraal ging omhoog ...
dit duurde van januarie tort oktober ... en toén ging het mis ... als toen mijn opppas zei van hé, eet je brood eens op, zei mijn zoontje ( toen nog maar 6 jaar oud) van uuuh maar JIJ bent mijn moeder niet? ... en ik zag dat het niet langer leuk was voor mijn zoontje en dacht na ...
ik kon het niét verkroppen dat de spiraal nu weer naar beneden ging, en besloot om een jáár lang thuis te blijven voor mijn zoontje ... en heb in die tijd, de moedertaak heel goed leren kennen ... pffffffffffff
mensenkennis heb ik opgedaan doordat ik een buurvrouw heb, die psychotherpeute is ... ons lot trok haar enórm aan, kwam hier élke dag om ons te begelijden, en nóg komt ze onverwachts nog wel een binnen lopen om te vragen hoe het met ons gaat ... jullie snap?
een kind heeft nou eenmaal aandacht nodg ... en vooral de opvang na school ... iemand die er voor hem is ... zijn verhaal aan hoord ... en hem het gevoel geeft dat digene waanzinnig om hem geeft, als je dít uitstraalt naar je kind, dan krijg je er alles van terug van wat je verwacht.
complimentjes geven .... jááá ... daar groeien kids van ... en de uitwerking is enorm ...
maar uuuh ... dit gaat hier in huis niet op hé ... pappa gaat om 6 uur de deur uit, en komt er om half zes weer ín ... en zoontje lief mist hierdoor zóóveel ... dat kattekwaad niet uit blijft ... zucht, zucht zucht ...

groetjes inka

Inka, ik verbaas me een beetje over de reacties hier. Je moet maar allerlei instanties inschakelen en dan komt het wel weer goed. En vooral moet je zelf veel, vooral dingen die niet kunnen.Je kan niet je werk uit je handen laten vallen omdat je kind aandacht nodig heeft zo werkt het tegenwoordig niet meer......En stoppen met werken? Was het maar zo simpel.....
Een situatie die in een gezin is ontstaan is absoluut geen excuus om je zo te gedragen. Ik herken de situatie goed waarover je schrijft, te weinig tijd door werk, kinderen die te lang alleen zijn en van alles uithalen, ben dus echt wel een ervaringsdeskundige......
Maar om een lang verhaal kort te maken, mijn kinderen zijn alletwee mooie mensen geworden die goed in het leven staan.......Dus houdt de moed erin....
En ik? Ik heb het overleefd Knipoog smiley

Een tip Inka, ook jouw kind moet accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat jij
niet anders kan.......

Berichten: 2338

WILLEMIJN232 schreef:

Inka, ik verbaas me een beetje over de reacties hier. Je moet maar allerlei instanties inschakelen en dan komt het wel weer goed. En vooral moet je zelf veel, vooral dingen die niet kunnen.Je kan niet je werk uit je handen laten vallen omdat je kind aandacht nodig heeft zo werkt het tegenwoordig niet meer......En stoppen met werken? Was het maar zo simpel.....
Een situatie die in een gezin is ontstaan is absoluut geen excuus om je zo te gedragen. Ik herken de situatie goed waarover je schrijft, te weinig tijd door werk, kinderen die te lang alleen zijn en van alles uithalen, ben dus echt wel een ervaringsdeskundige......
Maar om een lang verhaal kort te maken, mijn kinderen zijn alletwee mooie mensen geworden die goed in het leven staan.......Dus houdt de moed erin....
En ik? Ik heb het overleefd Knipoog smiley

Een tip Inka, ook jouw kind moet accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat jij
niet anders kan.......

Als je dat echt uit de reactie's gehaald hebt, moet je denk ik toch nog es lezen...
Het inschakelen van instanties is namelijk absoluut niet een garantie dat het "wel goed komt"!
Maar wanneer je constateert dat je puber gedrag vertoont dat echt niet door de beugel kan, en je bang bent dat het van kwaad tot erger zal gaan en je zelf door omstandigheden niet bij machte bent om er continu bovenop te zitten...dan zijn hulpverlenende instanties wel degelijk het overwegen waard.
Het verhaal van Inka vertoont namelijk op veel vlakken ook gewoon "pubergedrag" dat helemaal niet zegt dat zijn zoon op weg is om een "crimineeltje" te worden. Pubers zijn nou eenmaal van het grenzen opzoeken en zo mogelijk daar dan overheen gaan.
Alleen Inka zelf kan bepalen of hij denkt dat het de verkeerde kant op gaat. En als dat idd zo is (een indruk die ik van zijn eerste posting wel kreeg) sja...je werk "even" laten vallen is dan zeker geen optie, dus zal het vooral aankomen in het vertrouwen op God dat Hij Zijn weg zal bewandelen met het kind.
en om dat te kunnen doen zul je gewoon moeten accepteren dat de situatie zo is, en roeien met de riemen die je hebt.
Zo lang het kind duidelijk de boodschap mee krijgt dat het thuis altijd terecht kan heb je al een zeer solide basis.

Berichten: 5407

TESSYBEAR731 schreef:

Als je dat echt uit de reactie's gehaald hebt, moet je denk ik toch nog es lezen...
Het inschakelen van instanties is namelijk absoluut niet een garantie dat het "wel goed komt"!
Maar wanneer je constateert dat je puber gedrag vertoont dat echt niet door de beugel kan, en je bang bent dat het van kwaad tot erger zal gaan en je zelf door omstandigheden niet bij machte bent om er continu bovenop te zitten...dan zijn hulpverlenende instanties wel degelijk het overwegen waard.
Het verhaal van Inka vertoont namelijk op veel vlakken ook gewoon "pubergedrag" dat helemaal niet zegt dat zijn zoon op weg is om een "crimineeltje" te worden. Pubers zijn nou eenmaal van het grenzen opzoeken en zo mogelijk daar dan overheen gaan.
Alleen Inka zelf kan bepalen of hij denkt dat het de verkeerde kant op gaat. En als dat idd zo is (een indruk die ik van zijn eerste posting wel kreeg) sja...je werk "even" laten vallen is dan zeker geen optie, dus zal het vooral aankomen in het vertrouwen op God dat Hij Zijn weg zal bewandelen met het kind.
en om dat te kunnen doen zul je gewoon moeten accepteren dat de situatie zo is, en roeien met de riemen die je hebt.
Zo lang het kind duidelijk de boodschap mee krijgt dat het thuis altijd terecht kan heb je al een zeer solide basis.

Neem van mij aan dat de praktijk wat weerbarstiger is dan je theorieën Tess........het is als ouder vreselijk als je dingen ziet gebeuren en daar niet bij machte bent wat aan te veranderen........en ik praat uit eigen ervaring.....

Berichten: 7083

NINA106 schreef:

Hoi Inka,

Herkenbaar!!
Blijf complimenten geven voor de dingen die hij WEL goed doet en keur alleen zijn gedrag af.
Geef jezelf niet de schud, daar schiet je kind niks mee op en jij ook niet. Probeer het gesprek open te houden en vergeet niet te LUISTEREN!
Aandacht en liefde blijven geven misschien op dit moment juist meer.
Kom je er niet uit, zoek hulp. Dat is geen falen maar juist moedig!!
Heel veel sterkte en Gods nabijheid toegebeden.

Liefs Nina.

Hoi,

Wat een lieve reaktie! Van dat aandacht en liefde blijven geven....

Als iedereen zo dacht ja, dan zou de wereld er heel anders uitzien...

Hoeveel ouders straffen hun kinderen juist en hebben geen respect voor de eigen kinderen..

Hou ´t hier even bij...

Berichten: 2338

WILLEMIJN232 schreef:

Neem van mij aan dat de praktijk wat weerbarstiger is dan je theorieën Tess........het is als ouder vreselijk als je dingen ziet gebeuren en daar niet bij machte bent wat aan te veranderen........en ik praat uit eigen ervaring.....

Dat was dan ook precies wat ik wilde zeggen Knipoog smiley

Berichten: 5407

TESSYBEAR731 schreef:

Dat was dan ook precies wat ik wilde zeggen Knipoog smiley

Weet je Tess, ik ben een fiks aantal jaren ouder dan jij bent en heb ook een stuk meer levens ervaring......toen ik 28 was wist ik in theorie ook allemaal hoe het moest en hoe mensen het moesten doen. Nu bijna het dubbele aantal jaren ouder weet ik dat de praktijk veel weerbarstiger is dan de theorie en dat bedoelde ik te zeggen............ Knipoog smiley

Berichten: 7231

WILLEMIJN232 schreef:

Weet je Tess, ik ben een fiks aantal jaren ouder dan jij bent en heb ook een stuk meer levens ervaring......toen ik 28 was wist ik in theorie ook allemaal hoe het moest en hoe mensen het moesten doen. Nu bijna het dubbele aantal jaren ouder weet ik dat de praktijk veel weerbarstiger is dan de theorie en dat bedoelde ik te zeggen............ Knipoog smiley

Als ik deze topic lees ben ik al haast blij dat ik nooit kinderen heb gehad... Verlegen lachende smiley

ergens mis ik het ook wel. Ik denk zelfs dat ik nooit een puber ben geweest. Tenzij dan toen ik een jaar of 35 was.

Willemijn ben je echt het dubbele van 28 jaar??? Is het dan een "oude" foto..

Sorry, ik kon het niet laten wetende dat dit een ernstig onderwerp is Smiley met dichtgeplakte mond

Frank