Berichten van TYPMIEP270

TYPMIEP270 · Berichten: 3

CORINE350 schreef:

Ha allen,

Ik vind het wel herkenbaar dat er soms een soort ongemakkelijkheid is waarmee er met alleenstaanden wordt omgegaan. Laatst had ik er nog een gesprek over met een andere single dame en een getrouwde vrouw die in het bestuursteam van mijn kerk zit. Laatst genoemde was oprecht verbaasd en had nog nooit echt nagedacht over het feit dat de singles makkelijk ondersneeuwden in onze kerk. Ze was heel blij dat wij er over begonnen. Ze ging er aandacht voor vragen in de vergaderingen met het bestuursteam.

Ik denk dat het voor mensen in een relatie lastig is om oog te hebben voor alleenstaanden en dat ze er een beetje bij geholpen moeten worden. Veel mensen gedragen zich exclusief in een relatie (bijv als je met een stel meerijdt, mag de single altijd op de achterbank plaats nemen) terwijl ze dat niet als beledigend bedoelen.

Ik denk dat we kunnen helpen door eerlijk te vertellen wat voor gevoel het ons oplevert en wat we verlangen en nodig hebben als alleenstaanden/singles

Grappig, ik bedoelde nl eigenlijk het omgekeerde in mijn situatie.
Namelijk dat er in de dienst wel aandacht werd besteedt, maar ik me daar heel ongemakkelijk bij voelde.
Maar jouw verhaal herken ik ook hoor Knipoog smiley

TYPMIEP270 · Berichten: 3

... tis prettig dat er aandacht voor is, maar is het heel ondankbaar
als ik soms wens dat het er meer buiten de diensten zou zijn en
in de diensten minder genoemd zou worden?

Ter illustratie: doordeweeks heb ik best wel contact met mensen
uit mijn gemeente, maar lijkt het feit dat ik nog single ben
vaak vermeden te worden. De ene keer is dat prettig, ik probeer
me erg te richten op de leuke dingen in het leven, maar een andere
keer voor je je nou eenmaal alleen en wordt dat versterkt door het
gevoel dat de ander het liever niet met je daar over heeft.
(niet dat ik zo depri ben door het single zijn hoor, heb veel leuke dingen in mn leventje, maar toch.. Knipoog smiley

)

Vandaag, in de dienst, ging het over het huwelijk.
Leuk, maar natuurlijk nog niet van toepassing op mezelf.
Gelukkig ging het ook over de overeenkomsten tussen de menselijke
relaties en de relatie met God.
Maar dan, na de preek het 'dankgebed en voorbede'.
Tja, en dan voel ik op mijn klompen natuurlijk al aan dat er ook weer
gebeden gaat worden voor de mensen die graag een relatie zouden hebben, maar bij wie dit nog niet het geval is.
Dus is het vechten tegen de emoties geblazen (vaak win ik dat gevecht, vandaag toch niet helemaal, met als gevolg dat je je nog schaamt voor de emotie ook Smiley die vol vragen zit

).

Het voelt ondankbaar, maar op zo'n moment denk ik; bid er dan maar niet (hardop) voor tijdens de dienst

Herkennen jullie dit, of...?? Aan andere kant weet ik dat het gebed gemeend is hoor Engeltje smiley

Dus wie weet, kan ik het morgen weer waarderen dat er voor gebeden is.

TYPMIEP270 · Berichten: 3

oke, als ik zo de eerste berichtjes eens las, dan snap ik dat mensen, vergeleken met anderen die het slechter hebben, zeggen dat ze gelukkig zijn.

ik ben ook blij met het feit dat ik het qua materiele omstandigheden goed heb, maar moet ik me daardoor schuldig voelen over het feit dat ik me ongelukkig voel?

nou ja, was ik niet van plan, zou geloof ik ook niet echt helpen om me wel weer gelukkiger te voelen.

gelukkig.... weet ik dat Hij bij me zal blijven en ik door Hem geliefd ben... dat maakt het niet gelukkig zijn wel beter te dragen.
èn gelukkig... weet ik dat ik me meestal niet lang rot voel, maar er al snel weer tijden aan zullen breken dat ik oprecht vrolijk kan zijn.
gelukkig... heb ik hier even eerlijk durven te zijn en lucht dat toch ook wel even op