Berichten van JEANNETTE963

JEANNETTE963 · Berichten: 4

Het woord oordelen heeft in de bijbel verschillende betekenissen, wanneer je de Griekse vertaling erbij haalt. Die vertaling helpt om te onderscheiden om wat voor soort 'oordelen' het gaat.

Het Griekse 'krino' betekent oordelen in de zin van terechtwijzen, met de bedoeling hem of haar er weer bij te betrekken, op de goede weg te helpen. Zo zal het vermanen bedoelt zijn.
'Katakrino' betekent oordelen met de bedoeling iemand onderuit te halen, gericht op vernietiging (al die stenen die je gooit) vergelding, afrekening, straf, tot de dood.

Aan ons de moeilijke taak om het verschil te zien, en het goede te doen! Ik ben blij te weten dat Gods Geest ons bij het onderscheiden kan en wil helpen.

JEANNETTE963 · Berichten: 4

Josina,
ik heb het boek ook gelezen, en het geeft zeker stof tot nadenken. Niet enkel de 'kerkmens' en de kerkleiding zou de blik kunnen verruimen van stellen- gezinnen naar ook singles, maar ook wij als singles zelf kunnen veranderen...
Bezinnen op de vraag waar wij als christen( zowel de single als de getrouwde) onze identiteit vandaag halen is een punt wat voor ieder geldt. Net zo min als werk, geld of goed dat vaak zijn, is een romantische relatie dat.
M.a.w. wordt onze identiteit bepaald door Jezus, of door het hebben van een leuke man of vrouw?
Dan trek je de discussie in de gemeente meteen breder, ipv enkel te focussen op aktiviteiten voor singles in de kerk waar je misschien wel een leuke partner tegenkomt. Niks mis met die aktiviteiten, of met dat verlangen, maar je laat denk ik een waardevol stuk liggen...singles hebben zoveel te delen in de kerk, juist omdat zij in hun single leven God als enige en altijd aanwezige factor hebben kunnen ervaren...

JEANNETTE963 · Berichten: 4

Heb een beetje meegelezen met dit onderwerp…
Naar mijn idee is het weldegelijk mogelijk om te vergeven, ook wanneer diegene die jou beschadigd of gekwetst heeft niet zelf om vergeving vraagt.

Dat het moeilijk is, zal ik niet ontkennen, en dat blijft het, zolang ik ga zitten wachten tot mijn gevoel zegt dat het ok is om te vergeven.
Wanneer ik in de bijbel het verhaal van Jozef lees in Gen. 45, zie ik dat hem enorm onrecht is aangedaan door zijn broers. Wanneer hij ze jaren later onder ogen komt is hij heel kritisch en stelt hij zich zeker niet als een zacht gekookt ei op. Uiteindelijk sluit hij ze huilend in de armen. Hij heeft jaren tijd (nodig) gehad om tot dit punt te komen. Ik lees zo gauw nergens dat de broers bij die ontmoeting eerst zeggen…euh, sorry Joos, hadden we beter niet kunnen doen…
Hij vergeeft ze, en daarna kunnen ze pas weer iets zeggen.

Iemand zei hier al eerder dat Jezus zelf de opdracht geeft anderen te vergeven. Geen optie, maar opdracht. Zou Hij ons niet ook de kracht daarvoor geven?
Wie wil nou leven met bitterheid en boosheid in het hart? Zou je dan geen slaaf van de onmogelijkheden van een ander worden

Een aantal keren in mijn leven heb ik domweg een keuze gemaakt om te vergeven. Zonder dat die ander sorry zei. En dan heb ik het niet over kattenpis…Het duurde wel een paar jaar, en soms heb je die tijd nodig. (dan trek ik me maar op aan al die jaren dat Jozef daarvoor had) Maar je ziet wel dat er dan ruimte kan komen voor herstel, en soms zelfs voor verzoening. Maar voor dat laatste heb je wel twee partijen nodig.

Sterkte, voor wie hiermee worstelt. Vergeving schenken is helaas een dagelijks ding…Net als vragen erom.

JEANNETTE963 · Berichten: 4

Interessant onderwerp... Ik heb onlangs het boek -Stil- gelezen van Suzan Cain. Superboek, wat voor mij een enorme opsteker was...het gaat over introvert zijn in een wereld die niet ophoud met kletsen. Ik vind het een fijner boek dan die van Aron, temeer omdat het de introverte (in alle varianten) mens naast de extraverte plaatst.
En het verlangen naar stil, rust, je her-opladen niet als een 'afwijking' ziet of iets wat vervelend zou zijn (...lastig als je dat hebt, zeg...) het is geen ziekte, het is ontdekken zoals de Schepper je bedacht heeft. En de een laadt op door veel prikkels en veel mensen en dingen doen, de ander doet dat liever alleen en in stilte. Omdat de laatste groep ongeveer een derde van de bevolking is, dus de minderheid, wordt dat soms als lastig gezien. Met beide varianten van gebak is niks mis, we mogen van elkaar aanvaarden dat we uniek zijn. En vooral elkaar de ruimte geven om onszelf te zijn.
God schiep de extravert...en zie het was zeer goed. God schiep de introvert...en zie het was zeer goed.