Berichten van CHATULIEM619

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HERMAN388 schreef:

De ene bidt en de anderen luisteren mee

Het enige verschil is, dat in een gezamenlijk gebed niet alleen de dominee bidt, maar dat anderen ook bidden, maar de ene bidt en de anderen luisteren mee. Ik vind het vreemd dat je dat veroordeelt, Herman, want dan veroordeel je Handelingen ook.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HERMAN388 schreef:

Het is eigenlijk "openbare" gebedsroom.
Het is beter je eigen gesloten kamertje met je gebogen knieën voor Gods aangezicht te bidden.
Dat is de sterkste wapen.

Hoe kom je daar nu bij Herman. Lees Handelingen eens, moet je eens zien hoe vaak de mensen gezamenlijk baden. En wat denk je van de dominee die elke dienst voorgaat in gebed? Moet ie dat ook maar niet doen? En heb jij nooit voor je kinderen gebeden, voor het slapen gaan of tijdens het eten? Dan mis je veel joh...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

PIETER649 schreef:

zie jesaja 42:8

moderne tijden zjn niet altijd betere tijden Chatuliem, als jij bijvoorbeeld Johannes heet, mag er een nieuwe spelling van kracht worden, eigennamen blijven hetzelfde, dus heet jij dan niet opeens Jowhannus Lachende smiley

Het woord Heere is niet heiliger dan Here, en het is geen heiligschennis om de nieuwe spelling aan te houden.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

JOSINA022 schreef:

Ik geloof dat ik het niet helemaal begrijp, kan iemand mij uitleggen wat er precies mis is met het gebed dat Herman hier neergezet heeft?

Wat er mis is, is dat hij rücksichtslos mensen de bidstond uitgewerkt heeft en zichzelf de leiding heeft toegeëigend. En dan vind ik het wrang dat hij zo openbaar een gebed neerzet....

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

PIETER649 schreef:

en daarbij... het is Heere, geen Here Boze smiley

(dat jij daar niet op let chatuliem, die foute spelling)

Ach waar die tik nu vandaan komt, weet ik niet. Dat mensen het oneerbiedig vinden dat je Here schrijft....

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

Herman, ik vind je gedrag uiterst genant. En dat bidden zeker niet op zijn plaats.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

STEENTJE178 schreef:

Graag gedaan, natuurlijk.
En voor een Fries klinkt dat niet zo vreemd, maar juist heel vertrouwd. (Ze zeggen wel dat ze stijfkoppig zijn, maar in werkelijkheid hebben de meeste maar een heel klein, gevoelig hartje Knipoog smiley

)
Het klinkt dan zo:

Us Heit yn 'e himel,
lit Jo namme hillige wurde,
lit Jo keninkryk komme,
lit Jo wil dien wurde
op ierde likegoed as yn 'e himel
Jou ús hjoed ús deistich brea
en ferjou ús ús skulde
sa't wy ús skuldners ek ferjûn hawwe;
en lit ús net yn fersiking komme,
mar ferlos ús fan 'e kweade;
want Jowes is it keninkryk,
en de krêft,
en de hearlikheid,
oant yn ivichheid, Amen

Wat ben ik zwaar teleurgesteld in je. Je achtergrond verloochenen, de bodem waar je geboren bent in de steek laten...hoe kan een Groninger zich nu tot het Fries bekeren??? Deze reactie is niet ok.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HERMAN968 schreef:

:
[i]De goede vrucht of de vrucht van het licht: goedheid, gerechtigheid en waarheid Ef 5:9

Lachende smiley

"Here we willen bidden voor een soulmate voor onszelf en alle CM leden
Here wilt U Uw volle zegen over CM uitstrooien
wil U hierin leiding neme
ook voor onszelf
want alleen bakken we er niet zo veel van
U kent alle verlangen en onze harten
Onze kwetsbaarheid, Here geef elkeen iemand die nabij is en mee het leven zalft
iemand die begrijpt als geen ander,
die mee wandelt en deelt
lief en leed
de andere recht helpt als hij valt
Here,
wij bidden dat U die liefde laat stromen doorheen alle harten van de cm-leden".

Zou je dit gedrag willen beperken tot de gebedsroom. Want mensen zijn hier niet van gediend. Ik vind het zelf spotten, eerlijk gezegd...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Wat gaat het ons trouwens aan of die moeders hun kinderen bij vaders vandaan houden?

Ze zijn ons geen verantwoording schuldig.

En dat het gebeurt.. het zij zo.

We weten niet wat er zich allemaal heeft afgespeeld bij de voordeuren.
Dus we hebben ook niet te oordelen over hoe de ouders moeten handelen.

Tja je kunt eventueel veroordeling lezen in mijn bijdrages. Ze zijn algemeen opgeschreven en algemeen bedoeld en altijd stelt het het kind bovenaan.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

Je wekt de indruk bij mij dat er moeders op cm rondlopen die de kinderen
bij hun vader weghouden.
En die wrijf je op deze manier jouw waarheid onder de neus.

Iedere moeder heeft zo haar redenen omdat te doen.
En dat is haar verantwoording.

Het eerste ben ik zeker van. Met 2300 leden is de kans eigenlijk 1 dat er iemand is zo doet. En de tweede opmerking bevestigt dat eigenlijk al. Het is niet haar verantwoording, het is hun verantwoording. De vraag is echter in hoeverre dat zo gezien wordt..

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

MARISKA601 schreef:

In veel gevallen zoals seksueel misbruik dan word de vader al buitenspel gezet.
Maar wat hebben we er aan om op het forum te discussieren dat vaders/moeders buitenspel worden gezet?

Niemand van cm hoeft verantwoordelijkheid af te leggen hier op het forum.

Nee dat hoeft ook niet Mariska. Maar het is wel eens goed elkaar eens een spiegel voor te houden...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

XABIA794 schreef:

Je kan echt niet vanuit jou "perfecte" situatie denken dat dat bij anderen ook zo werkt chat. Je moet al met 2 zijn wil je het voor elkaar krijgen dat kinderen daar geen schade door hebben. en het is zelden dat beide partijen even veel waarde hechten aan het belang van het kind... niet te snel oordelen dat men daarvoor geen moeite wil doen

Laten we eens duidelijk stellen dat ik mezelf niet als norm stel. Ik kan me goed voorstellen dat bij anderen het niet zo werkt als dat het bij ons gewerkt heeft. Maar ik betwijfel of sommigen echt wel door hebben wat voor gevolg het heeft voor het kind als één van de ouders niet meer mag functioneren als ouder.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

De reden dat ik misschien fel uit de hoek kom, is omdat ik met veel kinderen hierover gepraat heb. En dan ontkom ik niet aan de gedachte dat de ouders een potje maken van de echtscheiding en dat het ook geen wonder is als de kinderen er een trauma aan over houden. Maar dat is niet de scheiding van partners, het is veel meer, dat ze in de ruzies getrokken worden en ingezet worden als speelbal tussen beide ouders...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

ik ben dus ook zo'n "uitzonderings-ouder" die alle ruimte gaf voor de mogelijkheid dat de kinderen hun pleeg-vader konden zien en dit aanmoedigde.

toch is de beslissing van de gezins-voogd van mijn pleegkinderen byzonder goed geweest; de kinderen hebben dan wel verdriet van het feit dat ze pleegvader niet meer zien; de rust die zij ervaren nu pleegvader hun leventje niet steeds opnieuw onder druk zet, is onbetaalbaar!

Die rust heeft te maken met duidelijkheid. En dat is hetgene wat je de kids moet geven. Dan weten ze waar ze aan toe zijn.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

JOL252 schreef:

Ik ben dus zo'n "uitzondering-ouder" die alle ruimte wil geven voor de mogelijkheid dat de kids hun vader weer gaan zien en dit ook probeert aan te moedigen. Toch heb ik ook alle begrip voor hun allergische reactie zodra het daarover gaat. Soms heeft een situatie tijd en rust nodig om weer nieuwe visie te krijgen op de betreffende ouder en moeten kinderen al heel erg hijsen aan zichzelf om hun eigen leven verder en opnieuw op te bouwen in een al ingewikkelde wereld met school, vrienden etc....

Ik ben blij om dit verhaal eens te lezen Jol... Je zult merken dat dat alleen maar een goede invloed heeft op de ontwikkeling van het kind.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

Niet iedere scheiding hoeft uit te lopen op een trauma bij het kind. Een kind kan zich namelijk uitstekend aanpassen aan nieuwe situaties. Ze zijn nl. veel flexibeler dan volwassenen. Ze moeten echter wel duidelijkheid hebben en het gevoel hebben dat beide ouders van ze houden.
Het trauma wordt veel eerder uitgelokt als één van de ouders zijn/haar rol niet vervult. Want beide rollen blijven belangrijk.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

XABIA794 schreef:

ik bedoel het net niet om het persoonlijk te maken...
ik wil je gewoon duidelijk maken dat elke situatie anders is en je daar geen vaste mening kunt over uiten...
zoals wat je hierboven nu zegt
mooie redenatie, maar in praktijk kan het wel eens helemaal anders zijn.
In mijn situatie was het nu net zo, dat in men zoon zijn puberteit (hij was toen 15), men ex zijn outing maakte. Men zoon heeft 2 jaar nodig gehad om dit te kunnen plaatsen. Misschien had men ex inderdaad beter gewacht toen de jongen al volwassen het huis uit was Twijfelende smiley

dat bedoel ik met een keuze die iemand maakt de situatie bepaald.
en dan kan je vinden dat de ontwikkeling van een jongen op die leeftijd beter bij de vader zou zijn. Dan moet de opgroeiende jongen dat ook wel zelf willen.
Argumenten komen hier niet aan te pas...

Natuurlijk wel. Een kind zelf laten kiezen is zo'n beetje het slechtste wat je kunt doen. Want het gevoel van kiezen tegen is groter dan het kiezen voor. Zelfs als het kind 12 jaar is, wil het niet zeggen, dat de keuze voor de rechter allesbepalend is. Die rechter zal altijd zoeken of het daadwerkelijk in belang is van het kind.
Nog even een persoonlijke vraag naar jou toe. Ik lees dat je zoon eigenlijk twee jaar geen goed contact heeft gehad met zn vader. Hoe denk je dat de verstandhouding nu zou zijn, als dat contact wel goed geweest was? Nu beginnen ze dus al met een achterstand en dan is het veel moeilijker een relatie te herstellen.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

ZEELAND736 schreef:

Oei...nu voel ik me als moeder even aangesproken...
Ook al gaat het even over de laatste regels...
En ook al is dit misschien een statiek gegeven...
Ook al was de jongste zoon wat ouder(17)
Een heftige puber...maar zodra de puberteit begon...(ook bij de andere kinderen) wist juist vader er niet meer mee om te gaan.....
Dat was voor mij!!!!
Juist in die periode is het zowel met de zoon...en in het gezin... mis gegaan....
Drie zonen gingen in 1 maand het huis uit...waarvan 1 de boodschap mee kreeg...(ik zal het niet herhalen HOE...) dat de deur voortaan voor HEM op slot was!!!!

Gelukkig is juist deze zoon er voor zijn moeder, maar tussen vader en zoon....is het jammer genoeg...oorlog...
Ik probeer echter of hij zijn vader toch wil bezoeken.
Maar helaas...beiden weten niet van een verzoening!!(lees: beiden!!!)

Het is duidelijk dat de conflictsituatie al bestond voor de echtscheiding. Ik heb het over een gemiddeld kind, die een goede relatie met beide ouders heeft. Een jongen loopt het gevaar dat als hij bij zijn moeder is, hij de rol van de partner gaat overnemen. Er zijn gezinnen waar de zoon over het hele gezin heerst. Of de moeder betrekt hem in beslissingen, die ze met een partner zou moeten nemen, en wordt de relatie meer gelijkwaardig (peer-to-peer) in plaats van moeder kind. Een kind moet een kind kunnen blijven. Dit is geen chatul-wijsheid, maar dit wordt onderstreept door alle pedagogen. Een kind moet een ouder hebben waar het zich aan zou moeten kunnen spiegelen, het moet niet de plaats van de partner overnemen.
Nu loop ik de kans dat er weer allemaal emotionele verhalen loskomen, waarbij men denkt dat hun situatie wel zo speciaal was dat het bij hen niet anders kon. En dat betwijfel ik eigenlijk.
Als je ervan uitgaat dat beide rollen voor het kind belangrijk zijn, zul je altijd er meer je best voor doen de ander bij het kind te blijven betrekken. Een ouder die dat niet doet, verdient in mijn ogen alleen maar minachting, want het gaat voorbij aan de behoeftes van het kind.
Ik heb het nog steeds over een gemiddeld kind die een goede relatie met beide ouders heeft. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Uitzondering bij seksueel misbruik en mishandeling om maar een paar te noemen. Maar ik lees teveel uitzonderingen hier, het lijkt wel alsof dit in geen enkel geval kan. Ik zou graag eens de verhalen horen, waarbij de ouders wel hun best doen om de partner de ruimte te geven om een goede relatie met de kinderen te houden.

Ik zal dan eens met mezelf beginnen. Toen ik bij mijn vrouw wegging, heb ik meteen gezegd dat ik een vader bleef voor mijn kinderen. Mijn oudste zoon is bij mij komen wonen, en wij zijn altijd bij elkaar in de buurt gebleven. Elk weekend kwamen mn dochters erbij, en als mn zoon door de weeks bij zijn moeder wilde slapen was dat geen enkel probleem. Ik heb altijd het standpunt gehuldigd of ik het recht had dat de kinderen alleen van mij zouden moeten houden. En dat recht had ik noch mn ex vonden wij.
Door de weeks als ze niet bij me waren belde ik elke dag wel even om te vragen hoe het met ze was. Het gevolg was, dat ik voortdurend betrokken bleef bij het leven van mn kinderen. En nu zijn ze ouder, en ze weten gewoon dat ze twee huizen hebben waarin ze wonen. En eigenlijk merk je niet zo erg aan hen dat ze uit een gescheiden gezin komen. Ze hebben de situatie geaccepteerd en ze weten eigenlijk niet anders. Niet elke scheiding hoeft dus in een trauma voor een kind te eindigen. Vaak versterkt het gedrag van de ouders de pijn van de echtscheiding....

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

XABIA794 schreef:

ik heb nooit ooit de vader uit het spel gezet en ik zoek geen argumenten. Het argument lag bij hem zelf door de keuzes die hij zelf gemaakt heeft. Je moet eens proberen niet alles vanuit je eigen situatie te beoordelen?
je kan ook wel eens het idee hebben dat er zich situaties voordoen waarin vader (en kan ook moeder uiteraard) zelf de sfeer van omgang met kinderen heeft vastgelegd door zijn eigen keuze...
zoveel faktoren spelen hierin een rol.
Scheiding is al moeilijk genoeg voor de kinderen, dus laat het dan ook aan de kinderen vooral over wat ze zelf willen of aankunnen. Sommige kinderen hebben gewoon meer tijd nodig om zich aan te passen aan een bepaalde ontwikkeling.
Zolang dat beide partijen maar oprecht en eerlijk willen vechten voor het welzijn van het kind en niet naar hun eigen bevestiging en ego willen handelen;

Nu maak je het zelf persoonlijk, ik blijf in algemene termen praten. Probeer maar eens vrouw te overtuigen, die zich emotioneel gekrenkt voelt zover te krijgen, dat ze haar kinderen regelmatig naar de vader te laten gaan. Heel vaak gaat de emotie boven de rede. Wat is rustgevender voor het kind? Te weten dat zijn vader nog steeds van hem houdt ook al woont hij niet meer in huis of naast de echtscheiding ook nog zn vader verliezen. Aanpassen is geen probleem voor een gemiddeld kind. Maar het gevoel om een ouder volledig te verliezen geeft vaak een trauma. En ik heb de indruk dat veel vrouwen dat onderschatten.
En wat denk je dan van loyaliteitsconflicten: een kind dat niet meer durft te zeggen, dat het nog steeds van de ouder houdt die weg is. Hoeveel kinderen beleven dat in zichzelf en durven dat niet uit te spreken?
En tenslotte nog dit. Weten jullie dat er periodes zijn in het leven van een jongen waarin hij meer heeft aan een vader dan aan een moeder? Vooral in de fase voor en tijdens de puberteit is het beter voor de ontwikkeling van de jongen om bij zijn vader te zijn, dan bij zijn moeder....

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

XABIA794 schreef:

zoals jolan aangeeft is iedere situatie anders
er zijn nu eenmaal situaties waarbij het ongezond is om naar een bepaald ouder verplicht te moeten gaan als de relatie totaal verstoord is... dan is het inderdaad voor het kind beter om het ff wat langer tijd te geven;
voor een bepaalde reden ging bijvoorbeeld men zoon ook een hele tijd niet naar men ex. en met dwang had dat alleen maar erger geweest.

Soms heb ik het idee dat vrouwen dat wel heel snel vinden. Vaak zoeken ze naar argumenten om vooral de vader buiten spel te zetten..

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

JOLAN931 schreef:

Bij hetzelfde kind, en de zelfde ouders kunnen de bezoekregeling ook wisselend ervaren worden naar gelang het verwerkingsproces van de scheiding.
Als ik kijk naar mijn eigen situatie zie ik een groot verschil met enkele jaren geleden. Toen moest ik alles op alles zetten om mijn kids naar hun vader te krijgen. Dat was in de tijd dat pa het blijkbaar geweldig vond om me zoveel als mogelijk dwars te zitten en te pesten. En hoe je ook je best doet om het niet aan de kids te laten merken....het heeft onderbewust toch de weerslag op de kinderen.

Nu...twee jaar later...Pa pest niet meer( geen idee waarom niet, maar het is wel zo prettig)... De kinderen gaan zonder slag of stoot iedere maand een dagje naar hem toe, en voor zover ik weet vinden alle partijen het prima zo.

Ik vind het heel erg dat door de huidige wetgeving, kinderen gedwongen worden om naar hun andere ouder te gaan, terwijl ze er zelf, door alle omstandigheden nog niet aan toe zijn. Het is evengoed erg dat er moeders zijn die op die manier hun ex pesten door de kids weg te houden, maar ik vind het belangrijk dat kinderen in alle rust de tijd krijgen om een scheiding te verwerken, en daarbij zelf mogen/kunnen aangeven of ze er al aan toe zijn om omgang met beide ouders te hebben.

Persoonlijk moest ik mijn kinderen gillend, en huilend meegeven. Doodsbang en vol haatgevoelens....dat is pas kindermishandeling. Ze zijn er zeker niet van opgeknapt en zagen mij als hun enige houvast, en tegelijkertijd als de grote boosdoener diew haar kids aan die man meegaf.

Wat ik hiermee wil aangeven....Alles slijt,Maar het verwerken van een scheiding heeft tijd nodig, zeker ook voor kinderen. Als alles in een rustiger vaarwater is gekomen, veranderd daarbij ook weer het gevoel mbt de omgangsregeling.

Toch wil ik hier een aantal dingen bij opmerken. Rust is maar betrekkelijk hoor. Wat denk je dat een kind moet verwerken als het de vader een poos niet mag zien. Dat maakt het voor het kind alleen maar moeilijker. Dan is het zijn vader kwijtgeraakt en waarom eigenlijk? Scheiden is een heel moeilijk proces, maar om de vader dan in het begin maar meteen uit te schakelen geeft nog meer emotionele schade. Als een kind zowel van de vader en moeder mag houden, kan het het allerbeste verwerken. En wat dat betreft spreek ik uit ervaring....

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

geen bezoekregeling kan inderdaad stukken rustiger zijn!!
het levert alleen wel extra verdriet op voor het kind dat niet meer opgehaald word.

volgens mij is een bezoekregeling rustiger. Je hebt nl. momenten voor jezelf om bij te tanken en met je eigen vriendenkring bezig te zijn. En dan kan je er ook weer beter tegen als de kids er weer zijn...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

PIETER619 schreef:

Jij vind dat een rechter boven Gods woord/wet moet staan, op deze manier heeft het kerkelijk huwelijk dus geen enkel nut meer en is God maar bijzaak. Voor mij is God hoofdzaak, ook omdat Jezus niet kwam om de wet aankant te zetten maar om de wet in vervulling te doen gaan.

Er zijn meerderen hier op dit forum die voor zich zelf gaan, niet begrijpend dat ik een fantastisch gezin had en ik vecht voor mijn gezin maar het probeer zo te doen als God voorschrijft, wat is daar mis mee?

Als je commentaar wil leveren denk dan eens aan de kinderen bij scheidingen, want daar houdt men dus totaal geen rekening mee. Ach de kinderen nee hoor ik eerst en de rest is bijzaak, wat mij betreft in 1 woord waardeloze mentaliteit als men zo denkt.

Een echtscheiding kan niet buiten de rechter om, zo is de wet waar we ons aan hebben te houden. Je kunt die wet niet buitenspel zetten, en dat is hetgene wat je wil doen. Wat jij of ik belangrijker vinden is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Een kerkelijk huwelijk staat onder het wettige huwelijk, je mag ook pas voor de kerk trouwen als je eerst voor de wet getrouwd bent. Kerken kunnen geen echtscheiding uitspreken, dan kan alleen maar de rechter doen. En daar ben ik blij om, voordat je het weet komt de schuldvraag weer in het geding en die tijd zijn we gelukkig voorbij. Als iemand de schuld kreeg van de echtscheiding, kon de andere partij alles opeisen...

Tenslotte vind ik dat je weer ervan uit gaat dat men maar gemakkelijk gaat scheiden. Het tegengestelde is waar. Niemand wil echt scheiden. Waarom denk je dat er hier alleen maar mensen zitten die daar zo gemakkelijk over denken? En de kids blijven een zorg, juist ook in een scheiding.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

HANNAH810 schreef:

ja, herman; beide teksten betekenen exact hetzelfde.

Het verschil is dat je de eerste tekst meteen begrijpt...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

SIMON253 schreef:

Toe ik alle artikeltjes had gelezen van jullie kwam bij mij de behoefte om enigzins te reageren. Als ik het goed lees is iedere scheiding weer anders
Met kinderen in een scheiding is dat inderdaat dikwijls een groot probleem.Zelf was ik ruim 28 jr gelukkig getrouwd en 2 dochters toen mijn vrouw in 1994 aan longkanker overleed op nog geen 52 jarige leeftijd dat was een groot verlies.Door het alleen zijn waar ik moeilijk tegen kan, ben ik 6 jaar later weer hertrouwd. Dat huwelijk ging bijna 3 jr goed, en toen was bij haar de liefde over dat wordt tegenwoordig ook veel gezegd, ik hou niet meer van je. En nu komt bij mij de vraag SCHULD waar ook over gesproken werd, men zegt dan waar 2 kijven hebben er 2 SCHULD. Dat is beslist niet altijd het geval, ik durf dan ook met de hand op mijn hart te zeggen dat ik geen schuld had.
Waarom schrijven er maar enkele mannen hierover, en de meeste vrouwen, als man moet men zich niet te groot voelen.

Het ligt er toch maar helemaal aan wat ze bedoelt met de liefde is over? Heeft dat niks met je eigen gedrag te maken? Hoe komt het, was ze niet meer geïnteresseerd, of kon ze er gewoon niet meer tegen...Ook vind ik dit weer te gemakkelijk van je gezegd. Heel vaak is er wel een aanleiding waarom ze bepaalde dingen zegt.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

MARC212 schreef:

Het leven wordt door de Heilige Geest gegeven, lichamelijk leven heeft op zichzelf geen nut. Johannes 6:63

Ik zit me suf te zoeken welke vertaling je gebruikt hebt, want ik vind de gebruikte tekst heel vreemd overkomen...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

PIETER619 schreef:

Als wat ik uit de Bijbel haal een smoes is, is wat er in de Bijbel staat een leugen. Misschen is het daarom zo gemakkellijk om als "christen" te gaan scheiden, je hoeft geen moeite te doen om te werken aan een goede relatie als die even moeilijk gaat, gelijk maar scheiden wat het burgelijk huwelijk is gelijk of staat zelf hoger dan het kerkelijk huwelijk.

Waarom ben jij in de kerk getrouwd of vond je dat niet nodig of was het alleen maar om het mooie plaatje?

Je gaat er dus van uit, dat als iemand gescheiden is, hij/zij niet gevochten heeft voor zijn huwelijk. Wat weet je er eigenlijk van? Ik ken niemand die zomaar gaat scheiden, vaak is het een heel moeilijk proces. Echtscheiding is vaak een nederlaag voor de betrokkenen, niet een overwinning. Want uiteindelijk raak je meer kwijt, dan dat je ermee opschiet. Ik zou maar niet zo snel met veroordelingen komen als ik jou was. Ik heb nu al medelijden met je ex...
En wat betreft je opmerking over de Bijbel: dit is nu iets wat je in die cultuur moet zien. De scheidbrief was toen het middel van echtscheiding, dat kennen we nu niet meer. Daarvoor is de rechter gekomen.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

LEONARD480 schreef:

Sluipreclame is strafbaar toch ....misschien moet je de extra reclame inkomsten storten voor een goed doel....

Het is sluikreclame...

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

Hoewel ik weet, dat met Pasen je met andere dingen bezig moet zijn, wil ik toch iets anders vertellen wat we vandaag hebben meegemaakt. Onze hoofdweg was nl. opgenomen in het parcours van de meerdaagse wielerwedstrijd door Groningen voor dames, het was voor mij jaren geleden dat ik in de gelegenheid was om eens een wedstrijd van dichtbij mee te maken. En dit keer had ik nog meer geluk, want ze kwamen vandaag maar liefst vier keer bij ons langs.
Misschien voor de mensen die dit fenomeen niet kennen, zal ik een korte beschrijving geven wat het betekent als zo'n peloton bij je voorbij trekt. Ik had verwacht dat alles afgesloten was met dranghekken, maar dat was helemaal niet het geval. Ze hadden daar één medewerker staan aan het einde van onze straat die met een vlaggetje de auto's moest tegenhouden. De weg was dus gewoon berijdbaar als er geen wielrenners langs kwamen. Dit had gemakkelijk tot ongelukken kunnen leiden, omdat sommige mensen nu eenmaal heel dom kunnen zijn. Ik zag mensen met loslopende honden, die in het publiek stonden. Degene die voor mij er echt wel een potje ervan maakte was een vrouw, die rustig op haar fiets zat, terwijl je achter haar de motoren al zag aankomen. Wij met zn allen roepen, ga aan de kant, ze zei ja, maar reed rustig door. Sommige mensen krijg je echt een punthoofd van.
Maar dit terzijde. Als de fietsers in aantocht zijn, worden ze voorafgegaan door een hele stoet motoren, die met knipperlichten aangeven, dat ze er aan komen. En eigenlijk is het moment dat ze je voorbij vliegen tekort, want in vier minuten was het over. Ze werden gevolgd door 30 volgauto's en na een uur herhaalde zich dit weer.
Ik weet niet hoe de finish geweest is, ik heb gehoord dat miss Cook gewonnen had, maar het geluid van die wielen op het asfalt, het harmonieuze gevoel dat je op het moment had dat ze voorbij kwamen, de verbazing van de snelheid, het grootse van alles, is iets wat ik niet snel zal vergeten.

CHATULIEM619 · Berichten: 5057

PIETER619 schreef:

Ik zie dat inderdaad geheel anders. Het burgelijk huwelijk heeft vandaag de dag totaal geen inhoud meer. Men gaat daar gewoon mee om als was het even regelen en klaar zijn Klara en Kees en met de zelfde rotgang gaan we de zooi ook even uit elkaar helpen, alleeen al even met zijn 2en naar een advocaat en klaar is het weer. We hebben nu samenlevingscontracten die even rechtsgeldig zijn als een huwelijk. Dus al met al, heeft men wat burgelijke relaties aangaat er een zootje van gemaakt, zo ook met andere relaties en hun rechten.

Het kerkelijk huwelijk ga je een drieëenheid aan. Ik gaf al ergens aan dat ik een bevrijding voelde toen ik ja zei in de kerk, na een tijdje samen wonen. Het was een nu, nu is het goed gevoel. We wilden in de kerk trouwen om God er bij te betrekken, helaas menen velen (ook mijn ex) dat als de wet een huwelijk ontbind, ook het kerkelijk huwelijk ontbonden is, maar daar is weldegelijk ook een scheidbrief voor nodig, dus staat God en Zijn woord, wat mij betreft, nog steeds boven de wet.

Eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit van gehoord, Pieter. Ik vind het een flauwe smoes. Je huwelijk is over, je vrouw heeft een ander en je zit jezelf te straffen met vreemde voorwaarden. In bijbelse tijden was de manier van scheiden door middel van een scheidingsbrief, bij ons is de rechter die daar een uitspraak over doet...
Ik vraag me af hoe je houding naar je ex is. Want ik kan me er alles bij voorstellen dat je ook moeite hebt haar los te laten. En dat lijkt me geen gemakkelijke scheiding toe tussen jullie.... Meestal zorgt zo'n vasthoudendheid voor veel problemen en ruzie. Voldoende basis voor een vechtscheiding lijkt me. Of daarmee Christus gediend is, is ook maar de vraag.