Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 18 Februari, 1 Johannes 3: 1-10; Kind van God.

Ben jij een kind van God? Regelmatig pleeg ik aan mensen deze vraag voor te leggen. Bijvoorbeeld aan jonge mensen die hun huwelijksdienst komen bespreken. Zijn jullie gelovig? Zij jullie kinderen van God? Of als ik bij een oud, ziek tobbend mens zit te luisteren. Zo’n mens die geen enkel zicht meer heeft op de weg voor hem. Ik luister en op een bepaald moment zeg ik: Ben u soms ook een kind van God? De vraag heeft iets verhelderends. Kennelijk zijn we erg gewend geraakt in de vaag doen over ons geloof, zodat het op allerlei belangrijke momenten ons ook in het vage laat. Jonge mensen zeggen op mijn vraag vaak: Ja, dat ben ik toch! Ik kan niet zonder God. Ouderen zeggen weleens: Als ik dat nu eens wist, want dat ben je niet zomaar, dominee! Nee, dat klopt! Maar als je met al je lek en gebrek je toevertrouwt aan Jezus, dan hoor je ook bij zin Vader. En kijk dan eens in de spiegel naar jezelf. En bedenk: wat een liefde heeft de Vader ons en ook aan mij gegeven!
Om Jezus’ wil zijn wij kinderen van God. Sluit deze belofte nu eens diep in je hart! Zeg elke dag minstens één keer tegen jezelf: Ik ben een kind, door God bemind. Wat je verder nog bent of niet bent, kan daar nooit tegenop.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 17 Februari, 1 Johannes 2: 18-29; Gezalfd niet zalvend.

Vandaag waarschuwt de apostel ons voor mensen die anti, dat is tegen Christus zijn. Hij denkt aan mensen die aanvankelijk ook bij de gemeente van Christus hoorden, mogelijk in zekere zin nog steeds erbij horen. Zij presenteren zich als gelovigen, maar zij ontkennen dat Jezus de Messias is, de gezalfde Redder en Zoon van God. Daarmee doen zij Jezus ernstig te kort en de Vader ook. Het zijn geen echte christenen, maar pseudochristenen, geen pro- maar antifiguren. In de laatste dagen van deze wereld kun je ze verwachten, zegt de apostel. Hij verwacht net als Paules naast allerlei antichristachtige figuren op een bepaald moment een heel bijzonder personage die zich zal opwerpen als was hij de Messias van God en niet Jezus Christus. Een antichrist pur sang.
Hoe wapen je je hiertegen? De apostel zegt: Besef je zalving? Bij zalving moet je denken aan een oud kroningsritueel waarbij een nieuwe koning werd overgoten met liefelijke olie. Als een krachtige toerusting van God. waardoor dicht bij Jezus, zegt de apostel. Doe niet zalvend, maar besef je zalving in Christus. Niemand kan je iets maken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Liefde is een werkwoord. Dat is natuurlijk niet zo. Liefde is een zelfstandig naamwoord. Liefde is een naam, Liefde is een woord. Woorden hebben scheppingskracht. Als ze worden uitgesproken of toevertrouwd aan papier waardoor ze kunnen worden gelezen.
Liefde bestaat bij de gratie van ontvangen. Met open armen. Ze is niet te koop, maar als je haar zoekt laat ze zich wel vinden. Ze kan gesloten deuren openen zonder sleutel. Muren houden haar niet tegen en ideeën overstijgt ze. Ze laat zich niet opsluiten en ze laat zich niet kisten, vroeg of laat staat ze gewoon weer op. Door woorden als ‘wij zijn ons brein’ laat ze zich niet vangen. Ze is zoveel groter dan dat. Dat stofje in de hersenen waartoe ze soms wordt gedegradeerd, het is niet meer dan haar voetafdruk. Een bewijs van haar aanwezigheid, een uitnodiging groter te denken.
Ze is aanwezig, juist op plaatsen waar je haar niet verwacht. In pijn, armoede, gebrokenheid,oorlog. Die plekken waar onze blik door lijden wordt vernauwd en waar we haar vooral missen. Je moet haar leren zien. Daar hoef je geen roze bril voor op te zetten, een open blik volstaat. En verwacht niet dat ze zich heeft aangekleed zoals jij het graag ziet. Ze maakt haar eigen keuzen.
Ze speelt geen verstoppertje, maar het is makkelijk aan haar voorbij te gaan. Ze dringt zich niet op, maar doet wel een beroep op je. Ze laat zich niet door je vormen, ze vormt jou als je haar binnen durft te laten. Ze is alles of niets. Ze is niet te omschrijven, maar je kunt wel woorden aan haar geven. Ik ben niet de eerste die dat doet. De evangelist Johannes –schrijver van enkele Bijbelboeken en vriend van Jezus- deed al eeuwen terug een poging. Hij zei: ‘God is Liefde’, in het optrekken met Jezus was dat zijn overtuiging geworden. Maar hij besefte ook dat als God bestond, hij niet in staat zou zijn die te omschrijven. Het zou altijd tekort doen.
Liefde is een woord. Een woord in beweging. Geen dode letter maar in staat tot transformatie. Dynamisch, zichtbaar, onopgemerkt, in levende lijve, in het ruisen van de wind. ‘Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond’, schreef Johannes, toen hij een verslag van zijn jaren met Jezus van een intro wilde voorzien. ‘Niemand heeft ooit God gezien, maar in Jezus is Hij zichtbaar geworden.’ Daarmee gaf Johannes geen sluitende conclusie, hij gaf de richting aan. Het woord is vlees geworden.
De Liefde is op zoek. Ze is onvoorwaardelijk en onverbiddelijk. Ze wil incarneren. Ze wil ontvangen worden zonder contract, regels of bepalingen. Ze verwacht voor niets te worden doorgegeven. Ze wil zichtbaar worden gemaakt, ze heeft je nodig. Zonder vlees is ze niet meer dan een concept, een idee, een droom of een nachtmerrie. Ze wil je!
Waar je toch voorwaarden stelt zal ze van lieverlee verdwijnen. Ze zoekt altijd verbinding, maar ze laat zich niet binden. Je kunt haar handen en voeten geven, een hart, een luisterend oor, een gezicht. Het is allemaal goed, maar zeg nooit dat ze dat ze ‘zo’ is. Ze is nog zoveel meer. Ze is het hout dat het vuur laat branden, ze is de vonk die het hout doet ontbranden. Ze is de vlam die warmte geeft en alleen kan blijven geven als ze van brandstof wordt voorzien. Ze is de wind die de boomtoppen beweegt en golven maakt uit stille wateren. Ze kan zijn als de zon, onverwachts haar stralen schijnend op donkere plaatsen.

Ze is een geheim dat ontdekt wil worden, maar ze geeft zich nooit helemaal prijs. Ze houdt je verlangen vast als je haar hebt binnengelaten , ze vervult je hart. Als je het idee hebt dat ze is weggegaan zal ze onverwachts terugkeren, je nieuwe inzichten geven en andere mogelijkheden om haar zichtbaar te maken. Ze blijf verrassen, ze komt onverwachts uit de hoek.

De Liefde is een woord, de Liefde is een naam. In woorden en beelden heeft ze zich gepresenteerd. Het vertelt niet alles, maar ze wil niet anoniem blijven. Ze wil ontdekt worden, de verbinding met jou aangaan, jouw naam dragen. Ze wil met jou gezien worden.

Niet zelf geschreven

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 16 Februari, 1 Johannes 2:12-17; Wat is er mis met de wereld?

Het woord ‘wereld’ heeft in deze brief een heel geladen en negatieve klank. Bij dit woord denkt de apostel niet aan de aarde of de mensen als schepping van God. Ook niet aan de schitterende natuur hier en daar of de vele mooie uitingen van cultuur. Bijvoorbeeld in muziek, architectuur en veel andere vormen van kunst. Johannes denkt bij het woord ‘wereld’ aan de naar God toe vijandige sfeer die je overal op deze planeet kunt aantreffen. Tot in je eigen hart.
Hij bedoelt dus de zondige, liefdeloze wereld, waarin mensen vooral zichzelf gaan, elkaar beliegen en bedriegen en noem maar op. Van die wereld geldt: wees heel kritisch en houd afstand! Nu is dat tegenwoordig lang niet meer zo eenvoudig. Vroeger wisten christenen min of meer precies war ‘wereld’ was en dat was het niet was. Wereld en werelds vielen bijna samen met alles wat niet van de kerk was. Wij ervaren dat als veel ingewikkelder. Dragen we zelf die wereld niet altijd met ons mee in ons eigen boze hart?
Bij ‘wereld’ denkt Johannes vooral aan drie dingen: a. zelfzuchtige lust oftewel alle vormen van lustverlaging, b. inhaligheid (‘begeerte der ogen’) en c. een hang naar pronken en duur doen. Zijn advies is: heb de wereld niet lief! Want de wereld gaat voorbij! Leef liever uit de liefde van de Vader. Want die blijft eeuwig.

MARIO216 · Berichten: 4992

ROOS575 schreef:

Maar eentje Smiley die vol vragen zit

Anders barst ik uit elkaar Knipoog smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Een lekker dagje vrij, koffie op met ene gebakje.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 15 Februari, 1 Johannes 2: 1-11; Een oud gebod opnieuw leren.

De dingen die de apostel hier schrijft, zijn glashelder. Over opbiechten van zonden en verzoend worden met God. En over het doen van de wil van God in je dagelijks leven, anders ben je als christen niet geloofwaardig.
Een belangrijk ijkpunt vindt Johannes het liefhebben van elkaar in de gemeente van Christus. Binnen een gemeente gebeuren soms dingen waardoor de liefde voor elkaar ver te zoeken is. Zusters en broeders maken het elkaar moeilijk, maken elkaar verwijten en blijven soms letterlijk voor elkaar weg. Van enige liefde is dan geen sprake meer. In plaats van liefde melden zich haat en leugens. Blijkbaar is dat de situatie waaraan Johannes hier concreet denkt. Daarom herinnert Johannes aan het gebod van de liefde. Jezus gaf indertijd als een nieuw gebod, maar eigenlijk is het al heel oud. Je kunt het al vinden in de boeken van Mozes. Maar kijkend naar Jezus krijgt het oude gebod een nieuwe impuls. Als liefde die zichzelf niet spaart.
Dit oude bekende gebod moeten we heel vaak weer nieuw van Jezus leren. In de kerk, misschien ook in je gezin of je familie. Het is de moeite waard. Want ‘wie de ander liefheeft, blijft in het licht en komt niet ten van’, zegt Johannes.
Zorg dat je in het licht blijft!

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 14 Februari, 1 Johannes 1:5-10; God is licht.

Over God en de wil van moet niemand ingewikkeld doen. Want God is een licht en in Hem is geen spoor van duisternis. Daaraan herken je ook meteen iedereen die met God verbonden is. Dat zijn mensen van het licht. Geen duistere figuren die regelmatig een hele of halve leugen nodig hebben om goed weg te komen en soms ook nog does alsof ze het stadium van feilbaar en zondig mens ver te boven zijn.
Trap daar niet in, zegt Johannes. Hun leven is een leugen. Blijkbaar denkt hij concreet aan bepaalde dwaallichten die onwillekeurig op zijn lezers indruk wisten te maken. Met een zekere voorgewende vroomheid en vage ingewikkelde gedachten over God. Maar wat zij ook over God en Jezus menen, luister vooral naar wat Jezus zelf ons verkondigde, zegt de apostel. Dat God licht is en dat er geen duisternis is in Hem. Volg je Jezus, dan leef je in Gods licht. Dat licht is ook best onthullend. Wie denkt dat hij inmiddels zo heilig is dat hij geen zonde meer doet, misleidt zichzelf. Kennelijk loopt hij niet in Jezus’ licht, want dan ga je juist steeds scherper je eigen donkere kanten zien en de zondige dingen in je leven. Maar ook geloven dat het bloed van Christus zuivert van alle zonden. Daarom: biecht op je zonden, vertrouw op vergeving en zuivering. In Jezus wordt alles licht!

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 13 Februari, 1 Johannes 1: 1-4; Hakkelend begin.

We lezen in de brieven van de apostel Johannes. Zonder te groeten of zich voor te stellen begint hij zijn brief en brandt los. Volgens de traditie moeten we denken aan de evangelist Johannes die ook wel de lievelingsleerling van Jezus wordt genoemd. Hij schrijft vanuit een kring van mensen die zich samen sterk betrokken voelen bij verspreid wonende groepjes christenen in het uitgestrekte land van Turkije; waarschijnlijk zijn het dezelfde mensen aan wie ook Petrus zijn brieven schreef.
Johannes begint een beetje hakkelend. Hij wil namelijk meteen zeggen dat in Jezus Christus het eeuwig leven van God is verschenen. Vanaf Jezus’ begin was Johannes erbij. Hij was een van de eerste leerlingen die Jezus riep om Hem te volgen. Alles heeft hij dus gezien, geen wonder gemist,, geen woord of verhaal. Steeds stond hij er met zijn neus bovenop. Hij stond zelfs even aan de voet van het kruis en van Petrus hoorde hij ook bij de eerste getuigen van het lege graf. In Jezus is God reddend verschenen. Dat wil hij heel bewust delen met de zusters en broeders met wie hij zich verbonden weet. Jezus betekent eeuwig leven! Als hij over Jezus begint hij zomaar een beetje te hakkelen. Van vreugde! Heb je dat weleens?

MARIO216 · Berichten: 4992

http://25-plus.eu/index.php/conferentie-2013-info/workshops

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 12 Februari, Jakobus 5: 7-12; Rechter en redder.

Misschien is dit opnieuw een opmerking van Jakobus die je meer deprimeert dan inspireert. Want als de rechter voor je deur staat, is dat iets om vrolijk van te worden?
Dat hangt er helemaal van af. Maken mensen het je moeilijk en is er niemand die het voor je opneemt en voor je opneemt en voel je je groot onrecht aangedaan, dan is de gedachte aan een rechtvaardige rechter heel troostvol. Want zo’n rechter neemt het voor je op. Gelukkig het land waarin rechtvaardige rechters zijn en waar je ook persoonlijk recht gedaan wordt, wie je ook bent.
Aan zo’n rechter moet je denken bij God. Eindelijk bemoeit de hoogste Rechter zich met onze wereld. Eindelijk bemoeit de hoogste Rechter zich met onze wereld. Eindelijk bemoeit Hij zich met jou en met mij.
Als Redder toonde Hij in Jezus zijn gezicht. Als Rechter komt Hij bevrijdend naar ons toe. Dat is de gedachte. Wie daaraan denkt, zegt Jakobus, kan gerust zijn en wachten. Niet totaal passief, maar als een broer die eerst alles gedaan heeft wat gedaan moet worden. Maar vervolgens heel geduldig wacht en wacht.
Laten wij dat ook doen. Wie overtuigd is van Gods belofte, kan wachten. De Rechter die onze Redder is, staat voor de deur. Het is slechts een kwestie van tijd.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 11 Februari, Jakobus 5: 13-20; Het hangt aan de Heer.

De brief loopt af zonder groet of zegen. Of verwijst Jakobus daarom zo nadrukkelijk naar de kracht van voorbede? Hebben wij al gauw de neiging bij een gebed voor een zieke een beetje een slag om de arm te houden, Jacobus spoort ons zonder enige aarzeling aan tot krachtige voorbede. Door onder andere de oudsten of ouderlingen van de gemeente. Laten zij voor de zieke bidden en hem of haar met olie zalven naar de gewoonte van toen. Daarbij geen geweifel of getwijfel, maar bidden uit het diepste van je hart. Zijn er zonden te belijden, voor de draad ermee en zeggen en zo alles opleggen naar God toe. Zo’n gebed zal de zieke genezen. Denk ook Elia en zijn intense gebed tot God, om genadige toewending.
Mooi, denk je. Alleen: werkt het echt altijd zo? Of heb ik te weinig geloof? Of doen we het zelfritueel niet correct? Dat is allemaal niet beslissend! Soms heb je veel geloof, soms heb je nauwelijks nog iets. Maar gelukkig: het hangt aan de Heer, zegt Jakobus. In zijn Naam zijn we gedoopt en gezalfd. De Heer, Hij zal de zieke oprichten.
Daarom altijd beginnen met vrijmoedig bidden. ‘Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven!’
Zo’n gebed is altijd vol zegen. Voor zieken en voor bidders.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 10 Februari, Jakobus 5: 1-6; Als vetgemeste dieren.

Dit is geen leuke opmerking. Stel: je hebt hard gestudeerd en hard gewerkt en nu een schitterend inkomen. Je huis puilt uit van de spullen en je buik misschien ook een beetje. Je voelt je geslaagd en gezegend. En wat zegt Jakobus? Volgens hem lijken zulke mensen op dieren die vetgemest zijn voor de slachttijd. Die dieren zien er ook schitterend uit. Meent hij dat nu echt? Is rijkdom dan geen gezegen van God? En kun je als goedverdiend mens niet juist veel goed doen voor arme mensen? Ongetwijfeld. Maar doe je dat ook?
Jakobus is hier heel scherp. Daar zal hij reden voor gehad hebben. Volgens hem gaat er al gauw iets fout bij het rijk worden. En het hebben van rijkdom gaat vaak gepaard met verrotting van zaken en zielen. Je raakt soms zo innerlijk verroest, dat Christus’ komst op de wolken voor jou en je spullen eigenlijk alleen maar een bedreiging kan zijn. Zoals de terugkomst van de verloren zoon voor het gemeste kalf. Wie was er niet blij met de thuiskomst van de verloren zoon? Antwoord: het gemeste kalf! Geen leuke opmerking, zeg je. Nee, dat vind ik ook niet.
Maar om Jezus tegemoet te gaan heb je niet veel nodig. En sterf je voor zijn komst, dan kan alles en één kist en op één kar. Sta je daar wel eens bij stil als je ontevreden door je huis loopt of erg gretig door IKEA of langs een woonboulevard?

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 9 Februari, Jakobus 4:11-17; Zo de Heer het wil.

Jakobus begint nu de mensen aan te spreken die erg goed in hun geld zitten en daardoor de neiging hebben erg overmoedig te praten. Want geld en goed geven een mens een veilig gevoel. Onwillekeurig denk je dat je grip hebt op heel je leven, zelfs op je adem. Althans, zo voelt dat en zo praat dat. Deze mensen plannen ver vooruit en geven niet de indruk ook maar iemand afhankelijk te zijn, ook niet als het gaat om gezondheid en leven. ‘Morgen zijn we hier weer’, roept tegenwoordig menig tv-presentator met een dagelijks praatprogramma. Een paar jaar terug was het programma ‘Barend en Van Dorp’ erg populair. Op een keer hoorde ik hen aan het eind van de uitzending roepen: ‘Morgen zijn we er weer. En dan zit hier Bart Chabot en Boudewijn Büch en …’ Maar onverwachts overleed Boudewijn Büch en hij zat er dus niet. Maar of we hier nu iets van leren?
U weet niet eens hoe uw leven er morgen uit ziet, zegt Jakobus. Leef daarom in grote afhankelijkheid van God. Daarbij gaat het om meer dan alleen maar een bezwerend D.V. overal voor zetten. Het gaat om leven met God van dag tot dag. En het volgen van Jezus Christus, wat voor zaak je vandaag ook te doen hebt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 8 Februari. Jakobus 4: 1-10; Nader tot God.

Je kunt bijna niet meer voorstellen dat Jakobus hier schrijft aan christenen. Er komt bijna geen eind aan zijn beschuldigen. Onder zijn lezers zijn er blijkbaar mensen die zich constant laten meeslepen door kwade begeerten en die zich constant laten meeslepen door kwade begeerten en alles dagen met elkaar overhoop liggen. De apostel typeert hen als moordlustig, overspelig, jaloers als vrienden van de wereld en vijanden van God. Van een oprecht gebed is geen sprake, hooguit nog van een ritueel. Intussen wordt er kennelijk ook nog heel wat afgelachen. Maar daarover kan Jakobus al helemaal niet vrolijk worden. In de Bijbel heeft lachen ook bijna iets banaals en brutaals.
Jakobus’ boodschap is kort en krachtig: wees stil voor het aangezicht van God. Nader tot God en Hij zal tot u naderen! Doe boete, zuiver je hart en zuiver je handen, stop met dat stomme gelach en nader eerbiedig tot de heilige God! Naderen is dichtbij komen met diep respect voor Gods hoge majesteit. Jezelf voor God kennen en stil voor Hem worden. En wachten totdat Hij ook zelf nadert. Dat is puur genade.
Daarom: kom dichterbij, zoek in je gebeden persoonlijk het aangezicht van God! En Hij zal tot u naderen. Om Jezus’ wil. Hij zal ons leven van de grond af vernieuwen. Hij zál het doen, zegt Jakobus. Op Hem kun je je verlaten.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 7 Februari, Jacobus 2: 13-18; Onuitstaanbaar.

Verkijk je niet op mensen met veel diepzinnige kennis en uitvoerig gepraat over zichzelf en over God. Of ze echt wijs en van God geleerd zijn, blijkt altijd praktisch uit een levenshouding van zuiverheid en vriendelijkheid, zegt Jakobus. Is men echter nogal zelftevreden, gauw jaloers en erg gefocust op eigenbelang en glorie, trap er dan niet in, al praten ze nog zo vroom en geestelijk. Want dat soort wijsheid is niet van God, maar is door en door aards. Dat wil zeggen: beperkt, nietig, ongeestelijk ook. Jakobus denkt aan mensen die met hun vermeende kennis en wijsheid van God overal veel indruk maken. Maar in het leven van elke dag zijn het onuitstaanbare mensen. Ze zijn bijvoorbeeld hopeloos jaloers op hun broer of zus, od oordelen keihard over anderen, hebben met niemand geduld en zijn vaak ontzettend op zichzelf gericht. Zulke mensen zijn er, ook in de kerk en op de bijbelkring. Volgens Jakobus is het geestelijk gehalte van dit soort mensen feitelijk gelijk nul, ondanks hun gelovig gepraat. Zulke mensen hebben meer met de duivel dan met God, zegt Jakobus. Want wijsheid van God levert alleen maar mooie, liefdevolle vruchten op. Soms moet je zoiets ook eens hardop zeggen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 6 Februari, Jakobus 3: 1-12; Willem de Zwijger.

Woorden kunnen werken als zweepslagen. Als mensen hun verhaal vertellen, valt het me vaak op dat het heel vaak bepaalde woorden zijn geweest waardoor ze in hun leven beschadigd werden. Bijvoorbeeld een vrouw die door haar man in de steek gelaten is. Het zijn vaak de woorden die toen gezegd zijn, die je maar blijven achtervolgen en pin blijven doen. Daarom: let op je woorden en zeg niet zo veel. Op verjaardagsfeestjes razen sommige mensen urenlang door. Over alles en iedereen. Onder het mom van ‘de waarheid mag niet gezegd worden’ of: ‘ik ben nu eenmaal geen Willem de Zwijger.’ Nee, dat ben je inderdaad niet. Je bent een echte Willem de Zweper.
Jakobus gaat op dit punt heel uitvoerig in. Kennelijk is al dat gepraat hem een doorn in het oog. En vooral een signaal dat iemand geen hart heeft dat aangeraakt is door Christus en die liefde van God. Want hoe is het anders mogelijk dat dezelfde tong de naam van God prijst en even later zulke lelijke, gemene dingen kan zeggen? Dan deugt de bron niet. Dan heb je geen nieuw hart. Leeft Jezus Christus wel in je? Dat is eigenlijk Jakobus’ vandaag. Want dan zullen je woorden mensen zegenen en zalven, niet bezeren. Dan zeg je woorden waarvan men opknapt, niet afknapt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 5 Februari, Jakobus 2: 14-26; Geloof moet je doen.

Op elke Bijbelkring zit wel iemand die bij haast elke discussie over God en het geloof vraagt naar het praktische nut ervan. Soms op het irritante af. Zo iemand is ook Jakobus. Als het over geloof gaat, is zijn vraag meteen kan dit geloof je redden? Kan dit geloof je eeuwig redden, zaligmaken?
Volgens Jakobus kan een geloof dat alleen maar ergens tussen iemands oren zit, je absoluut niet redden voor God. En wie elke dag helemaal volgens de Bijbel God belijdt met de woorden: ‘Hoor, Israël! De Heer onze God is EEN!’, maar daaraan geen praktische invulling geeft in bewogenheid en hulp aan bijvoorbeeld mensen zonder veel kleren en eten, heeft een heel gespleten, dood geloof. Geloof en doen gaan volgens hem constant hand in hand. Kijk maar naar Abraham, zegt Jakobus! En kijk ook eens – een heel ander voorbeeld – naar Rachab, het hoertje in de stad Jericho dat de verspieders van Israël verborg.
Ja maar, Paules zegt toch dat we alleen uit pure genade behouden worden? Zonder de bijdrage van goede werken van onze kant? Dat klopt! Maar pure genade is nooit goedkope genade. Genade is niet zomaar een woord, maar als een zaad dat veel vrucht draagt. Vaak tot je eigen verwondering. Dertig-, veertig-, soms wel honderdvoud.

MARIO216 · Berichten: 4992

http://www.grootnieuwsradio.nl/k/n210/news/view/37753/6061/Nieuw-Groot-Nieuws-25-Conferentie.html

MARIO216 · Berichten: 4992

Het is weer zover, van 12 - april voor iedereen van 25 en ouder de 25+ Conferentie. Voor meer info:

http://25-plus.eu/

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 4 Februari, Jakobus 2: 1-13; Uiterlijk.

Laat je niet leiden door iemands uiterlijk, zo is de boodschap vandaag. Dat doe je heel snel, ook in de gemeente van God. Komt er iemand binnen die er heel goed uit ziet (goed gekleed, modieus kapsel, gebruind gezicht) dan denk je al gauw aan een belangrijk mens en meteen zoek je een goede plek voor hem of haar op. Komt er echter iemand binnen die er wat morsig uit ziet, slecht gekleed en onverzorgd, alle kans dat velen automatisch voelen of ze hun portemonnee nog hebben en denken: wat moet die hier?
Jakobus valt heel scherp uit. Waarom die voorkeur voor rijk en gebruind? Is het bij God niet andersom? Heeft God niet juist een bijzonder hart voor wie arm en zwak staan in deze wereld om hen zo rijk te maken door het geloof en deel te geven aan zijn Koninkrijk? En hebben jullie als volgelingen van Jezus niet vaak meer te lijden van mannen met een zonnebankgezicht dan van hen die weinig te makken hebben?
Zo was dat in elk geval toen. Ga niet af op iemands uiterlijk, zegt Jakobus. Je begaat al gauw de zonde dat je een medemens niet met liefde tegemoetkomt. Daarmee komt er een valse toon in je toewijding aan God. Je vroomheid rammelt aan alle kanten. Je kunt de toets van Gods wet niet doorstaan. Ga de koninklijke weg en heb je medemens lief, wat voor gezicht hij of zij ook heeft.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 3 Februari, Jacobus 1:19-27; Niet alleen met woorden.

Jakobus heeft een ontzettende hekel aan oppervlakkigheid. Heel prikkelend zegt hij: ‘Horen alleen is niet genoeg.’ Om vervolgens uitvoerig te zeggen dat je alleen dan echt geluisterd heb naar God en het evangelie, als het zich meteen vertaalt in een praktische daad van verandering of bekering, in het doen van een keuze of een belangrijk gebaar. Wees niet als een mens die heel de dag voor de spiegel staat, vaststelt wat er allemaal mis is, maar vervolgens daaraan niets wil veranderen. Laat het Woord van God je een spiegel zijn om in te kijken en de kracht om je in vrijheid te veranderen en te vernieuwen naar de bedoeling van God.
Waaraan denkt Jacobus hier precies? Tussen de regels door merk je dat hij denkt aan mensen die zich snel ergens over opwinden, in woede uitbarstingen en dan heel lelijke dingen kunnen zeggen. Soms mensen met een zekere maatschappelijke status, goed in hun geld en goed in hun kleren. Maar soms ook goed scherp van de tong. Ze roepen van alles en mogelijk hebben ze ook gelijk. Maar aan zelf iets doen en zich inzetten voor anderen, bijvoorbeeld voor mensen die er alleen voor staan, komen ze niet toe. Jacobus moet van dat soort opwinding niets hebben. Alleen je mond gebruiken is geen dienen van God. Laat geen gat vallen tussen horen en doen. Alleen dan licht er in iets op van Jezus zelf.

MARIO216 · Berichten: 4992

Gandi: "Stilte verlicht je levenspad. Door niet te spreken, zie je duidelijker."

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 1 Februari, Jakobus 1: 1-8; Leer stevig staan.

Vanaf vandaag lezen we een brief van Jakobus. Jakobus is geen man van de softe aanpak, zo merk je meteen, maar een man die je heel direct aanspreekt en een totale toewijding van jou als christen verwacht. Zijn lezers zijn christenen die niet simpel hebben hun geloof vast te houden. De meesten van hen leven in kleine groepen, verstrooid over een uitgestrekt gebied. Zij doen Jacobus denken aan de twaalf stammen van Israël die na de verwoesting van Samaria en later Jeruzalem over heem verstrooid werden. In zoverre is zijn brief dan ook gericht aan alle christenen waar ook ter wereld. Jacobus steekt hun hart onder de riem. Zijn hun beproevingen erg zwaar? Wees blij met beproevingen, zegt Jakobus. Want daardoor heb je een mooie gelegenheid je geloof vuurvast te laten worden en standvastigheid te leren.
Misschien zeg je meteen: ‘Die man zal het wel goed bedoelen, maar erg pastoraal klinkt het allemaal niet. Heeft hij zelf weleens wat meegemaakt?’O ja. Jacobus is een broer van Jezus. Van Jezus leerde hij dat navolging altijd beproeving met zich meebrengt. Maar juist dan is Jezus heel dichtbij. Reden om je toch te verheugen. Daarom: leg je leven en zorg in zijn handen. Niets kan ons scheiden van Hem.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 31 Januari, Genesis 50: 15-26; God maakt het kwade goed.

Jozef troost zijn broers. Dat heeft hij al eerder gedaan. Maar nu Jakob gestorven is en in het beloofde land begraven, zijn de broers bang dat Jozef toch met een afrekening zal komen. Kennelijk zitten ze daar nog steeds mee en hebben ze er ook over gesproken met Jakob. Die zou hun gezegd hebben: Als ik er niet meer ben, wees wijs en doe boete en vraag Jozef om vergeving. Zoiets! En zo doen ze dus.
Het gebaar grijpt Jozef diep aan. Het is waar: zij hebben hem kwaad aangedaan. Maar God heeft dat kwaad van hen ten goede gekeerd. Jozef kan geen andere conclusie trekken. Niet iedereen zal dat zo helder zien als Jozef, terugkijkend op een bepaalde fase in zijn of haar leven. Van een ruzie met je familie. Of het bedrog van je partner. Of onbegrijpelijk verdriet en tegenslag in je leven. Kwaad blijft kwaad. Maar soms zie je als in een flits iets van God. Een God die zelfs van kwaad iets goeds wist te maken. Het donker omzette in licht, het kruis in zegen. Je vasthield en overeind hield. Je bewaarde bij Hem en zijn heil. Het kwaad heeft niet het laatste woord. In Jezus’ kruis keerde terugkijkend er iets van oplichten. Soms, even, en straks wist God alle tranen af.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 31 Januari, Genesis 50: 15-26; God maakt het kwade goed.

Jozef troost zijn broers. Dat heeft hij al eerder gedaan. Maar nu Jakob gestorven is en in het beloofde land begraven, zijn de broers bang dat Jozef toch nog met een afrekening zal komen. Kennelijk zitten ze daar nog steeds meen en hebben ze er ook over gesproken met Jakob. Die zou hun gezegd hebben: Als ik er niet meer ben, wees wijs en doe boete en vraag Jozef om vergeving. Zoiets! En zo doen ze dus.
Het gebaar grijpt Jozef diep aan. Het is waar: zij hebben hem kwaad aangedaan. Maar God heeft dat kwaad van hen ten goede gekeerd. Jozef kan geen andere conclusie trekken. Niet iedereen zal dat zo helder zien als Jozef, terugkijkend op een bepaalde fase in zijn of haar leven. Van een ruzie met je familie. Of het bedrog van je partner. Of onbegrijpelijk verdriet en tegenslag in je leven. Kwaad blijft kwaad. Maar soms zie je als in een flits iets van God. Een God die zelfs van het kwaad iets goeds wist te maken. Het donker omzette in licht, het kruis in zegen. Je vastheid en overeind hield. Je bewaarde bij Hem en zijn heil. Het kwaad heeft niet het laatste woord. In Jezus’ keerde God al ons kwaad om tot eeuwig heil. Soms zie je terugkijkend er iets van oplichten. En straks wist God alle tranen af.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 30 Januari, Genesis 49: 1-28; Wat zei vader?

Jakob gaat sterven. Nog zeventien jaar heeft hij in Egypte geleefd. Alle twaalf zonen staan om zijn bed. ‘Luister naar jullie vader’, zegt hij, ‘dan zal ik jullie zeggen hoe het je in de toekomst zal vergaan en zal ik jullie zegenen.’ Maar na zeven zonen toegesproken te hebben, valt de man ineens stil. En hoor je hem iets voor zich uit stamelen. Een paar woorden, die kennelijk ineens bij hem opkomen en die niet direct iets met die zegenwoorden voor zijn zonen te maken lijken te hebben. Je ziet die twaalf mannen rond Jakobs bed als het ware automatisch een beetje voorover buigen. Om het goed te horen. Elkaar aankijken en vragen: Wat zei vader? Heb jij het gehoord? En voor wie was dat bedoeld? Wat zei vader?
Hij zei: ‘Op uw hulp of: op uw heil hoop ik, Heer!’ Een opmerking zomaar tussendoor. Bij zulke tussendooropmerkingen ben je meestal even heel dicht bij jezelf. Je kijkt hier inderdaad diep in zijn hart. Met al zijn zonen om zich heen. Voor allen heeft hij een woord. Hij spaart ze niet. Maar waar gat het echt om in het leven?’ Om God en zijn heil. En zijn heil. En zijn Heiland. ‘Op uw hulp en uw heil wacht ik, Heer!’ zo mompelt hij ineens voor zich uit. Voor wie was dit bedoeld? Voor niemand. Of mag je zeggen: voor allemaal? Zalig wie de God van Jakob tot zijn hulp heeft!

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 29 Januari, Genesis 47: 27 – 28:22; Zegenen met kruis.

Als Jozef zijn twee zoons laat knielen voor hun oude grootvader en er daarbij goed op let dat de oudste Manasse onder de rechterhand van opa knielt – opa ziet namelijk niet veel meer – en de jongste Efraïm onder de linkerhand, dan kruist Jakob ineens zijn zegenende handen en legt zijn rechterhand op de jongste. Een moment waarop Jozef meteen ingrijpt en probeert de handen van zijn vader bij te sturen. ‘Vader, je bent in de war’, zegt hij. Maar Jakob is niet in de war. ‘Ik weet het...’, zegt hij.
Wat weet Jakob dan? Jakob weet dat dat God vrij zijn weg gaat en zijn hand zegenend op je legt, waar je het absoluut niet verwacht en nog minder verdiend hebt. Daar is Jakobs leven vol van geweest. Van momenten van verrassende zegen van God. En nu aan het eind van zijn leven wil ook hij alleen nog zegenen zoals God zegent. Namelijk kruiselings. Door Gods zegen loopt altijd ergens het kruis van Christus.
Zo geeft Jakob de zegen van Abraham door aan de komende generatie. Het betekent dat Gods zegen alleen in een weg van genadige verkiezing ontvangen en begrepen wordt. Dat is geen zaak van verwarring, maar juist van aanbidding.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 27 januari, Genesis 47: 1-12; Geen successtory, wel gezegend.

Ne eerst de asielprocedure handig geregeld te hebben voor zijn broers, stelt Jozef zijn oude vader voor aan de farao. Maar dan gebeurt er iets heel ongebruikelijks. Niet de farao komt de oude man tegemoet met zijn gunsten, maar Jakob begroet de farao door royaal zijn handen zegenend uit te strekken over hem en zo deze machtige Egyptische vorst te zegenen. Een grotere tegenstelling is bijna niet denkbaar. Aan de ene kant de farao in al zijn Egyptische luister, aan de andere kant de oude nomandenman, getekend door het leven, slepend met zijn ene been. Maar wat farao bij al zijn rijkdom en mogelijkheden niet heeft, heeft Jakob. En spontaan laat hij de farao delen in de zegen van God.
De farao is er even verlegen van. Om toch nog iets te zeggen, vraagt hij Jakob naar zijn leeftijd. Hoe oud bent u al, mijnheer? Daarover is Jakob kort. Zonder zijn leeftijd te noemen, want leeftijden op zich zeggen soms maar weinig, reageert Jakob met de woorden: weinig en kwaad. Weinig vergeleken met zijn vaderen. Kwaad wat hijzelf ervan maakte. Geen succesverhaal dus, maar wel dagen en jaren vol van de zegen van God. Genoeg om uit te delen. En de farao laat zich zegenen. Met de God van Jakob. Met die God ben je goed af. Ook een farao. Elk mens.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 26 Januari, Genesis 46: 28-33; Nu kan ik sterven.

Voor Jakob is het weerzien van Jozef niet alleen maar een zaak van tranen en ontroering. Voor hem komt heel zijn leven tot zijn laatste en diepste bestemming voor God. Een zware last valt van hem af. Dat is de last van het bestaan dat soms zo weinig zin lijkt te hebben en dat vroeg of laat het altijd verliest van de dood. Die gedachte heeft hem sinds een jaar en dag verscheurd. Geen hoop meer, geen verwachting. Maar God heeft Jozef als uit de dood doen opstaan. Als redder van het volk van Egypte en ook van heel Jakobs familie. De ontmoeting met Jozef maakt hem duidelijk dat God een God van levenden is en dat Hij toch trouw blijft aan zijn beloften. ‘Nu kan ik sterven, omdat jij leeft’, zegt Jakob.
Leven, daarop valt hier de nadruk. Niet de dood heeft voor Jakob het laatste woord, maar het leven. Niet het kruis heeft het laatste woord, maar de opstanding van Jezus. Wie God zo ontmoet zoals Jakob bij het zien van het Kind van Jozef en Maria, kan getroost alle dingen loslaten.
Diep verzekerd:

Want deze God is onze God,
Hij is ons deel, ons zalig lot,
door tijd noch eeuwigheid te scheiden,
ter dood toe zal Hij ons geleiden.