Berichten van JOS689

JOS689 · Berichten: 95

PIETER649 schreef:

hangt van dr kookkunst af, en of ze n bietje netjes mn hempies strijkt

Coole smiley met zonnebril

een man mag best ook kunnen strijken vooral als de vrouw een beetje druk is

JOS689 · Berichten: 95

CARIN303 schreef:

Lekker vaag allemaal......
Omschrijven mensen, dat bedoelt Jos ( toch?)

kun jij dat omschrijven carin ?

JOS689 · Berichten: 95

wie denkt er dan echt voor open te staan ?

TESSYBEAR731 schreef:

Als je er voor open staat heel diep denk k...

JOS689 · Berichten: 95

Hoe diep kunnen je gevoelens zijn als je een partner zou hebben ?

JOS689 · Berichten: 95

Er zijn zoveel mensen die niet lekker in hun vel zitten.
Hoe komt dat toch ?

JOS689 · Berichten: 95

Ja klopt Hannah, dat vind ik nou ook ......
God is rechtvaardig door zijn liefde anders zou hij dat echt niet doen
als er geen grens zou zijn tussen liefde en haat was er ook geen rechtvaardigheid nodig

HANNAH810 schreef:

grut, jos;
wat kunnen mensen toch een verschillend godsbeeld hebben!
ik heb een God die niet veroordelend is ingesteld, maar genade biedt.
het enige dat Hij van ons als mensen vraagt, is om te vertrouwen op Zijn Woord.
de voorwaardelijke liefde die je noemt, heeft God niet, want Hij had ons al lief toen wij nog vijanden van Hem waren.....
de enige reden dat Hij mensen af moet wijzen, zodat zij verloren gaan, is wanneer zij Zijn liefde blijven vertrappen, jaar in jaar uit.
Hij weet hoe ons lichaam werkt, en geeft daar ook aanwijzingen voor, zodat je de gaven die we als mensen van Hem ontvangen, ook op de juiste manier zou gebruiken, en daar gelukkiger van worden.
ik hoop dat je onze God inmiddels ook anders hebt leren kennen!!
ik kan drie keer niets met je bericht, als ik eerlijk ben.

JOS689 · Berichten: 95

[quote=ZINGA672]

wellicht de vraag hoe jonathan de evangelieen leest .......

JOS689 · Berichten: 95

Soms als je liefde of aandacht of steun van mede broeders nodig hebt straal je niet van blijdschap of vrolijkheid en dat stoot soms mensen af .... en het is de taak van medebroeders om toch die steun en liefde van christus te geven ....

HANNAH810 schreef:

is dat niet in veel groepen zo, imre; dat er een vorm van groeps-code is?

(voldoende gemis om tot Christus te komen, volkomen verlossing, en dankbaarheid naarmate het besef er is van wat je ontvangen hebt.... Knipoog smiley

)

.

JOS689 · Berichten: 95

Ja klopt Susanna , God is rechtvaardig en wil dat alles perfect is en daarnaast heeft hij zoveel liefde voor ons. Dat is geen tegenstelling, dat is God

SUSANNAH475 schreef:

Ik bedoel te zeggen dat er nog een verhaal is na het gebeurde dat God het berouwde dat Hij mensen gemaakt had; hoe weinig het er ook waren, Noach heeft Hij (tezamen met zijn familie) gespaard en dat mag ook onze hoop zijn, wij mogen hopen en geloven in Gods blijvende trouw en liefde en het levende bewijs daarvan is Jezus Christus...
Als je in die "berouwde God" teveel blijft hangen, ga je voorbij aan de genade en de ongelooflijke liefde van God die ook heel duidelijk in de bijbel staat.
Zoals ik al zei, de verhouding is soms ver te zoeken in de preken, en dat terwijl het toch zo duidelijk in de bijbel staat.
Met name ook als het gaat om "de zondagen" merk ik dat dominees daar veel te veel 1 kant van het verhaal benoemen, de andere kant komt dan pas de week daarop, maar ja... dan ken je mij (gevoelige en nadenkende ik) nog niet... want zo wordt het voor mij een heel zware week...

Ik heb dat trouwens ook een keer meegemaakt op de Alpha cursus... Ze hadden het over Abraham die zijn zoon Isaak ging offeren...
Maar ze gingen de hele geschiedenis langs en daarom vergaten ze het hele verhaal erbij te zeggen (te weinig tijd en vergeten dus)... ik heb de hele week toen zitten piekeren en gedacht... maar dat was toch het einde niet ? Had God niet zelf al voor een ander offer gezorgd ?
Er zat ook nog een vakantieweek tussen volgens mij... pffff...
En de eerst volgende keer toen we weer naar een spreker luisterden (na het gezamenlijk eten), ja hoor, kwam de spreker van de vorige keer erop terug... "'k was wat vergeten zei hij en dit was niet onbelangrijk"... en toen maakte hij het verhaal pas af... iets waar ik de hele tijd op had zitten wachten...

JOS689 · Berichten: 95

HENK710 schreef:

Oké, Imre. Sorry dat ik je als buitenstaander heb bestempeld. Wel blijft het jouw ervaring met een beperkt deel van de totale kerkgemeenschap die je beoordeelt. En ja, dan is het geregeld wat gekleurd, zeker als je in een omgeving zit waar er een zekere cultuur binnen de leer is geslopen. Maar dit is ook niet enkel iets van de gereformeerden, maar kan binnen elke geloofsstroming voortkomen.

ik snap niet zo waarom met name christenen elkaar oordelen of veroordelen .....

Kan iemand me uitleggen waar dat in de bijbel staat ?

JOS689 · Berichten: 95

LIESBETH326 schreef:

Dank je wel voor je verduidelijking. Ik kan er verder weinig mee, maar dat zij zo...

Ja, het is eigenlijk ook hetzelfde als wat jij erover gezegd hebt .....
ik denk dat we daarin wel ongeveer gelijk zitten ......

JOS689 · Berichten: 95

LIESBETH326 schreef:

Sorry Jos, ik begrijp je reactie niet (helemaal)... Is het een meer een algemene reactie of is het wel een reactie op dat wat ik schreef? Kan je wat verduidelijking geven?
En wat bedoel je sowieso met de 'achterkant van het kruis' en wie zijn die mensen die daar achter staan?

Ik bedoel te praten uit mijn eigen ervaringen en dat reformatorische kerken die soms een sterk dogma hebben wat op mensen kan drukken , maar in sommige zware pinkstergemeenten kan dat ook voorkomen.... wat heeft het voor zin om mensen in een zwaar dogma te drukken ...
Daarom is het beter als gemeente levend te blijven en geen schriftgeleerde te worden
Ik kom ook uit de ref hoek en weet er ook genoeg van .....
Jammer dat het allemaal zo gebroken is.

Met achterkant van het kruis bedoel ik de mensen die niet zien wat het kruis werkelijk betekent .....
Zoals maria die voor het kruis stond en aanschouwde hoe Jezus de zonde droeg

Natuurlijk Liesbeth,
Een reformatorische kerk is misschien dogmatisch en heeft een sterke prediking waarbij mensen heel erg in termen denken van zwartwit , en daarnaast heb je ook kerken waarbij gevoel meer een rol speelt en mensen om elkaar denken, en natuurlijk is er een "achterkant van het kruis" waar mensen staan die het lijden van christus niet zien en dat lijden speciaal uit liefde is gedaan , terwijl het jammere is dat deze mensen blind doorlopen naar hun graf, terwijl de zondeval juist kloven, riffen en hoge rotsen heeft veroorzaakt waardoor deze enge dingen er nu zijn en waar sommige mensen echt angst voor hebben .

LIESBETH326 schreef:
Het is zeker belangrijk dat mensen hun onvrede op z'n minst bespreekbaar kunnen maken. In veel kerken kan dit ook, binnen de reformatorische kerken ligt dat overigens wel heel gevoelig en moeilijk. Vanwege een sterke hiërarchie. Helaas lijkt macht nog wel eens een rol te spelen en misbruikt te worden... wat kan leiden tot beschadigingen op allerlei gebieden. Je schetste zelf in je openingspost al een aantal voorbeelden.

Goed dat je opmerkingen hebt gemaakt.
en natuurlijk heeft God zijn gemeente niet voor niets voor broeders en zusters in het geloof , alleen in sommige kerken ontbreekt wel eens de aandacht voor elkaar omdat mensen het druk met hun eigen leven hebben , terwijl de kerk toch een centrale positie in moet nemen en er voor ieder individu moet zijn .

Het zal je duidelijk zijn dat ik afkomstig ben uit een reformatorische hoek: een behoudende hervormde gemeente. Ik ben daarin opgegroeid, heb ook persoonlijk het geloof daar gevonden. Schuldgevoelens hebben geen grote rol gespeeld. Naast dat er een nadruk lag op je zondige aard, werd ook Christus voorgespiegeld als een God van liefde en trouw die 'de grootste zondaren' tot zich roept.

Daarnaast ben ik ook blij met de dingen die ik heb meegekregen vanuit de reformatorische kerk, namelijk eerbied voor God, gevoel voor heiligheid, bijbelkennis, trouw in de kerkgang, orde in de diensten en vast nog wel meer.
Voor mij is dat van grote betekenis; die kant miste ik ook in je openingspost, vandaar dus misschien ook wel dat ik het niet kon laten wat algemene opmerkingen te plaatsen...

JOS689 · Berichten: 95

MIEKE364 schreef:

[i]

dat klinkt ook wel een beetje koud miek , geef je nog wel om je broeders en zusters ?

JOS689 · Berichten: 95

Natuurlijk Liesbeth,
Een reformatorische kerk is misschien dogmatisch en heeft een sterke prediking waarbij mensen heel erg in termen denken van zwartwit , en daarnaast heb je ook kerken waarbij gevoel meer een rol speelt en mensen om elkaar denken, en natuurlijk is er een "achterkant van het kruis" waar mensen staan die het lijden van christus niet zien en dat lijden speciaal uit liefde is gedaan , terwijl het jammere is dat deze mensen blind doorlopen naar hun graf, terwijl de zondeval juist kloven, riffen en hoge rotsen heeft veroorzaakt waardoor deze enge dingen er nu zijn en waar sommige mensen echt angst voor hebben .

LIESBETH326 schreef:

Het is zeker belangrijk dat mensen hun onvrede op z'n minst bespreekbaar kunnen maken. In veel kerken kan dit ook, binnen de reformatorische kerken ligt dat overigens wel heel gevoelig en moeilijk. Vanwege een sterke hiërarchie. Helaas lijkt macht nog wel eens een rol te spelen en misbruikt te worden... wat kan leiden tot beschadigingen op allerlei gebieden. Je schetste zelf in je openingspost al een aantal voorbeelden.

Goed dat je opmerkingen hebt gemaakt.
en natuurlijk heeft God zijn gemeente niet voor niets voor broeders en zusters in het geloof , alleen in sommige kerken ontbreekt wel eens de aandacht voor elkaar omdat mensen het druk met hun eigen leven hebben , terwijl de kerk toch een centrale positie in moet nemen en er voor ieder individu moet zijn .

Het zal je duidelijk zijn dat ik afkomstig ben uit een reformatorische hoek: een behoudende hervormde gemeente. Ik ben daarin opgegroeid, heb ook persoonlijk het geloof daar gevonden. Schuldgevoelens hebben geen grote rol gespeeld. Naast dat er een nadruk lag op je zondige aard, werd ook Christus voorgespiegeld als een God van liefde en trouw die 'de grootste zondaren' tot zich roept.

Daarnaast ben ik ook blij met de dingen die ik heb meegekregen vanuit de reformatorische kerk, namelijk eerbied voor God, gevoel voor heiligheid, bijbelkennis, trouw in de kerkgang, orde in de diensten en vast nog wel meer.
Voor mij is dat van grote betekenis; die kant miste ik ook in je openingspost, vandaar dus misschien ook wel dat ik het niet kon laten wat algemene opmerkingen te plaatsen...

JOS689 · Berichten: 95

LEANNE226 schreef:

Heel herkenbaar.Een leven van toewijding en opoffering,niet voor jezelf kunnen en mogen kiezen want de mens is in beginsel zondig,goed je best doen is nooit goed genoeg.Het is vreselijk moeilijk dat los te laten(voor mij persoonlijk) ook al weet je nu beter(hoop je),je kiest waarvoor je altijd gekozen hebt,simpelweg omdat je weet dat je dat kunt,dat stukje veiligheid,en niet omdat het goed voor je is want voor jezelf kiezen.........etc........

=voor jezelf voor God kiezen

JOS689 · Berichten: 95

CROSSROAD317 schreef:

Ik schreef het er ook niet voor niets bij Sus....... Knipoog smiley

Maar als je wedergeboren bent, een kind van God, dan hoef je niet steeds weer bepaald te worden bij je zondige aard, dan mag je leven in vrijheid, door genade, in Jezus Christus !!!

welke vrijheid crossroad ?

JOS689 · Berichten: 95

LIESBETH326 schreef:

... genieten van de kleine dingen: fijn... nieuwe pagina en weer fatsoenlijk formaat... Clown smiley

liefde,
jezelf openstellen voor de ander .....
weten wat die voor je betekent .....
respecteren wat die doet of gedaan heeft ....
elkaar aanvoelen , onder alle omstandigheden en die gevoelens ook kunnen uiten naar elkaar en elkaar daarin opvangen ...
als de ander boos is dat je de woede van de ander kunt aanhoren en daar goed op kunt reageren ....
enz enz ....
liefde is zo veelzijdig

Wie weet nog meer van die mooie aanvullingen ?

JOS689 · Berichten: 95

SUSANNAH475 schreef:

Dat laatste moet dan wel ook gezegd worden Cross...
Mijn ervaring (toen ik op m'n 22e lid werd van de geref. vrijgemaakte kerk) is dat je het al fout had gedaan, nog voor de week begonnen was, en ja als je zo door 't leven moet (en zeker met mijn verleden, waarin ik het qua geloof trouwens erg 'licht' had), was 't moeilijk om nog een lichtpuntje te zien.
Ook veel later hoorde ik een preek (een internet kerkdienst van de ned. geref. kerk) over dat God spijt had dat ie mensen gemaakt had (gebeurtenis rond Noach), als dat de boventoon is en er wordt nog amper iets gezegd over Gods genade en Zijn goedheid dan is die verhouding zoek en ja, dat soort dingen maakt mij depressief !!
En dat kan toch niet de bedoeling zijn van het evangelie, wat betekent BLIJDE boodschap ...
Ik beschuldig geen kerk, maar vind soms wel dat de leer fout is...
De genade van Jezus Christus mag het laatste woord hebben, daar is de bijbel heel duidelijk over dacht ik...

Hoi Susannah, kijk eens naar de engelen bij abraham , waarbij abraham vraagt om sodom en gomorra te onzien als er nog maar een paar rechtvaardigen wonen .... en ik weet dat jij ook een rechtvaardig kind van God mag zijn Susannah !!!
Wat vind jij dan soms fout aan de leer ? Laat eens zien hoe jij dat ziet .

JOS689 · Berichten: 95

ARJAN007 schreef:

"Dit soort teksten" zijn godsdienstige teksten. Veel mensen verstaan de kunst om deze godsdienstige teksten ook op het godsdienstige terrein te verstaan. Op één of andere manier hebben ze dat geleerd in hun leven.
Volgens mij gaat het mis als mensen deze teksten doortrekken naar het psychologische terrein. Dan komen mensen in de knoop met hun (schuld)gevoelens, denk ik.

Dat hoeft niet , als je weet dat hoe je met bepaalde dingen om moet gaan . heb je dat nooit geleerd in je jeugd en ben je alleen volgepompt met 'de leer van je ouders' dan kom je in de knoop omdat dat niet van jezelf is
Hoe ga je dan met andermans meningen om ? Ik denk dat diegenen dan wegkruipen voor elke discussie omdat ze dan geen grond hebben in zichzelf en niet weten waarom dingen in geloof zijn omdat ze alleen het standaard dogma weten en verder niks ....
Daarom is het belangrijk een eigen mening te hebben en een eigen geloof.

JOS689 · Berichten: 95

WILLEMIJN232 schreef:

Ik zie het niet als negatieve verhalen maar meer als levensverhalen........
Toevallig zijn het twee verhalen uit de reformatorische kerk maar het hadden net zo goed verhalen uit een andere kerk of geloofsgenootschap kunnen zijn want het zijn verhalen van mensen..........en die beleven dingen natuurlijk heel persoonlijk.....

Willemijn

Ieder heeft zijn kijk op het geloof en dat respecteren en wat is er tegen om daar over te discussieren ???

JOS689 · Berichten: 95

MAATJES468 schreef:

Het is denk ik ook niet alleen een stukje kerk danwel leer....
Maar ook een stukje opvoeding,
Dat is wat ik heel erg merk vanuit mijn opvoeding en het geloof van mijn ouders die overigens niet reformatorisch zijn...

en hoe vorm je dan je eigen geloof ?

JOS689 · Berichten: 95

INEZ910 schreef:

natuurlijk is er geen zwarte kerk ... wel een kerk waar je je bijvoegt.

JOS689 · Berichten: 95

Liesbeth,
Het is juist iets wat in de kerken gebeurt en voorkomt dat iemand met onvrede , trauma of wat dan ook daar zit. En is het dan niet belangrijk dat je ook onvrede kunt uitspreken naar elkaar en elkaar daarin kunt helpen om samen een gemeente op te bouwen waar iedereen met plezier komt en samen de bevrijding door Jezus kunt vieren ....
en natuurlijk zijn er mensen naar andere kerken gegaan omdat zij daar wel vonden wat zij misten in de reformatorische kerken ....
Is dat soms niet een teken aan de wand dat er verschillende soorten mensen bestaan met ieder zijn eigen opvatting in het geloof waarbij de een meer op zonde en boete let en de ander meer op verlossing en bevrijding en in de ene kerk het formeel gaat , terwijl in de andere kerk mensen met handoplegging worden genezen ....

Hoe zie jij dat dan ?
Je hebt het wel over tekort schieten .....
maar ja, wat is dat , is er dan wel een leer die niet te kort schiet ?

LIESBETH326 schreef:

Voordat iedereen hier zijn negatieve ervaringen en eigen ongenoegen m.b.t de reformatorische kerken gaat spuien, wil ik toch dit opmerken...

1. Ook deze kerken zijn onderdeel van Gods wereldwijde kerk op aarde. Net als in welke willekeurige kerk dan ook, geloof ik dat God ook daar Zijn kinderen heeft. Laten we dus met respect over deze kerken praten.

2. Er is van alles aan te merken op de leer in de reformatorische kerken, dat zal ik niet ontkennen. Ze verkondigen de Bijbelse leer eenzijdig en idd. vooral de zondige aard heeft een sterke nadruk. Dat is jammer, want daarmee wordt God zo veel tekort gedaan! Hij wil niet dat we blijven staren naar ons als oude mens, maar Hij wil dat we leven als nieuwe mensen.

3. Anderzijds is het zo dat bijv. de meer evangelische kringen ook wel iets in zich hebben van eenzijdigheid. Het aannemen van Jezus lijkt daar soms wel heel gemakkelijk te gaan... Hoe ernstig / serieus nemen we het leven met de Heere?

Ik denk, er is geen sprake van goed of fout, er is wel sprake van als gemeente tekort schieten op bepaalde punten.
Tegelijkertijd denk ik wel eens, wat een veelkleurigheid in Gods wereldwijde kerk! Ik vind dat iets om dankbaar voor te zijn!

Ik hoop dat dat ook de grondtoon mag zijn in dit topic en niet zozeer het zwartmaken van de reformatorische kerken.

JOS689 · Berichten: 95

Henk , ik merk dat jij met een bepaald negatief gevoel over de kerk hebt
je bent begonnen het beter te doen maar bepaalde dingen jou nog een negatief gevoel geven waardoor je je soms verdrietig of gefrustreerd voelt , maar ik denk dat jij de kracht hebt gekregen om alles los te kunnen laten .
Hoe zou jij in de kerk willen functioneren ?
en wat bedoel je precies met kanaliseerprobleem ?

HENK710 schreef:

Dit heeft zeker grote gevolgen in het leven nadien, zo merk ik ook nog elke dag. Het heeft me gevormd, ook al heb ik later wel handvatten gekregen om anders met bepaalde dingen om te gaan, het blijft moeilijk om oude patronen geheel los te laten, waardoor ik met bepaalde emoties niet altijd goed uit de hoek kom. Denk dat dit wel een patroon is dat voor velen met bepaalde traumaervaring geldt.

Een en ander heeft overigens voor mijn geloofsleven niet direct gevolgen gehad, althans niet ten negatieve. Juist in mijn relatie met God heb ik gemerkt dat het vertrouwen in God steviger is geworden in al die dingen. En ja, daarbij merk ik wel dat ik vaak mezelf enorm voor de kop kan slaan op de momenten dat ik mijn emotie weer niet goed weet te kanaliseren, juist ook omdat ik weet hoezeer ik God verdriet doe en die ander tegenover mij. Want het zijn vaak ook de mensen om wie ik het meest geef waarbij het snelst het kanaliseerprobleem optreedt...

JOS689 · Berichten: 95

Fijn dat je dat zo ervaren hebt en dat je nu de bevrijding mag ervaren naast dat de mens niet volledig en zondig is .

JONATHAN890 schreef:

Tja...Jos.... ik herken dit volledig. Heb gelijke dingen meegemaakt.

De dingen die je schrijft over schuldig voelen, als je bijvoorbeeld een cafe inging om te gaan drinken, de schuld die je voelde als je eens een disco inging...
En dan het moment dat ik uit die kerk ben weggegaan. Altijd maar de kerk uitkomen en me rot, slecht, tot niets goeds in staat...... MAAR waar is de verlossing...ZE VERTELLEN DE HELFT MAAR....Als ik zelf in God's woord las, las ik andere dingen.
De jaren erna ben ik naar een andere kerk gegaan, en de God en Jezus horen preken zoals ik Hem ook las in de evangelieen.
Maar toch...loskomen van dat schuld gevoel, als je iets deed wat niet mocht, volgens hetgeen je ingestampt is in opvoeding en kerkelijke opvoeding.
En een aantal jaren heb ik dingen gedaan, die echt niet goed waren, geblowd, veel te veel gedronken enz....maar God bleef trekken.
Echt door mega diepe duistere dalen gegaan, waarin ik echt niet meer wist waar IK was en waar ik God kon vinden. Momenten dat ik diep de grens van het levensbesef naderde. Gelukkig kreeg ik vrienden, waarin ik de liefde voor Jezus zag, maar die mij ook de liefde van Jezus lieten zien.

Ik ben God dankbaar voor die vrienden die Hij op mijn weg heeft gebracht. En God dankbaar dat Hij mij genade heeft geleerd.
De schuldgevoelens zijn er niet meer, ik weet dat God daarin ook bevrijding kan geven.

JOS689 · Berichten: 95

Ik las van iemand het volgende over een jongetje:
Tot mijn 14e jaar ging ik met mijn ouders naar een reformatorisch protestantse kerk.
Ik werd naast de bijbel onderwezen in de heidelbergse catechismus.
De heidelbergse catechismus en de geloofsbelijdenis samen vormden het hart van deze leer.
Lees hierbij de vragen 1 t/m 13 van de heidelbergse catachismus. .....
(ik wil je ze ook wel toesturen)
Vraag 13: Maar kunnen wij zelf onze schuld betalen?
Antwoord:
Op geen enkele manier. Wij maken de schuld juist elke dag groter. (curs.je)
Vervolgens geeft de catechismus aan dat we slechts enkel en alleen door het geloof in Jezus Cristus die voor onze zonden is gestorven, bevrijd kunnen worden.
God heeft ons zo lief dat hij zijn eniggeboren zoon voor ons heeft geofferd.

Stel je bent een ontvankelijk kind van een jaar of 8. Papa is verkozen tot ouderling in de kerk en je zit wekelijks naast mama.
Er is geen discussie over dit soort teksten. Dit is de Waarheid.
Wat doet dit met je zelfbeeld?
Wat is het effect op je lichaamsbeleving?
Welke gevoelens gaan overheersen?
Wat leert je over autoriteit?

Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Wanneer ik nu contact maak met het jongetje in mij overvalt mij een gevoel van diepe schaamte over al mijn impulsen die mij op onverwachte momenten kunnen overvallen, ik trek mij volledig terug , zowel fysiek als mentaal en wil het liefst niet gezien worden. Overigens is dat kind zich daar niet van bewust. Wat hij ervaart is de energetische terugtrekbeweging en gedachten over zichzelf als: Ik ben slecht, ik verdien eeuwige straf, ik ben machteloos. En toch is God liefde, want hij heeft voor mij zijn zoon geofferd.
Tegelijkertijd is er ook een beginnend bewustzijn bij een bijzondere groep te behoren.
Een groep waar mijn ouders deel van zijn en die over iets heel bijzonders beschikt: de eeuwige waarheid.
En dat geeft me toch wel een speciaal gevoel. Dan zijn wij toch wel beter. Dat is dan wel weer een zondige gedachte, maar toch ontleen ik daar een soort veilig gevoel aan. Ik heb in ieder geval de zekerheid bij de juiste groep te behoren. Dat verschaft mij een duidelijk kader van waaruit ik kan oordelen over anderen.
Dat veilige gevoel heb ik dan uiteindelijk toch weer te danken aan God die zo barmhartig is geweest om ervoor te zorgen dat ik bij de juiste ouders met het juiste geloof geboren ben. Want mijn ouders zijn mijn alles en die weten wat goed is voor mij. Uiteindelijk is God nog belangrijker dan mijn ouders, want die zijn er tijdelijk en die zijn ook zondig, en God is er eeuwig en Hij weet en ziet alles. Ook al ziet niemand wat ik doe of denk, dan nog heeft God het in de gaten. En Hij ziet vooral hoe slecht ik ben. Als mensen toch eens zouden zien wie ik werkelijk ben…..
Maar, wee je gebeente(neem deze uitdrukking voor de verandering ook eens letterlijk) wanneer ik God niet gehoorzaam. Dan wacht mij eeuwige straf. God is ook een wreker. Dat wil hij wel niet, maar hij moet wel omdat ik zo slecht ben. Huilende smiley, smiley in tranen

Zeker in de pubertijd. Ik voelde me zeer aangetrokken tot de wereld van de rock`n roll. Die wereld vertegenwoordigde voor mij levenslust. Die levenslust gierde door mijn lijf. Ik had geleerd die te kwalificeren als slecht, maar hoe was het dan toch mogelijk dat het zo`n heerlijk gevoel was.
En dat is nou precies wat de duivel je influistert! Dat zijn de verleidingen waardoor je uiteindelijk verloren gaat. Verdringen dus, niet voelen. En telkens wanneer je opgewonden raakt wordt je eraan herinnerd hoe zondig je eigenlijk bent.
Dat bracht ook momenten met zich mee dat ik dacht, O.K als ik dan toch al slecht ben, kan ik er ook best eens aan toegeven. En dat bracht vervolgens weer schuldgevoelens met zich mee. Om dat niet meer te hoeven/willen voelen ging ik splitsen. Er ontstond een verborgen wereld.
Gelukkig werd in de loop van mijn pubertijd mijn levenslust sterker dan de leer. hoewel het schuldgevoel altijd onderhuids bleef.
Gedurende mijn pubertijd ontdekte ik ook duidelijke verschillen in de godsbeleving tussen mijn ouders. Mijn vader was strenger in de leer dan mijn moeder. Omwille van de eenheid en de vrede was zij met mijn vader meegegaan naar zijn kerk. Nu wij ouder werden gaf zij zichzelf meer ruimte voor haar eigen geloofsbeleving.
Ik ontleende daar de ruimte aan om ook zelf meer na te gaan denken.
Gaandeweg werd de catechismus minder bepalend in het dagelijks leven.
Het zaad van extreem schuldbewustzijn was echter vrucht gaan dragen en dat zou nog lang doorwerken.
Wat had ik geleerd:
Ik ben slecht en er kan niets goeds uit mijzelf komen
Mijn lijf is een bron van zondige impulsen en het is belangrijk daar niet naar te luisteren en er zeker niet aan toe te geven.
Ik kan niet op mijzelf vertrouwen
Ik ben volledig afhankelijk van een externe autoriteit die van mij houdt wanneer ik mij volledig onderwerp en die genadeloos straft wanner ik niet aan zijn voorwaarden voldoe…. En dat is liefde.
Mijn geweten wordt gevormd door wat God goed en slecht vindt. Ik weet dus ook wat goed en slecht is, dat vertelt mijn geweten mij.
Wanneer ik niet naar dat geweten luister ben ik verloren, word ik voor eeuwig verstoten en dat is dan mijn eigen schuld.
Er bestaat zoiets als een eeuwige waarheid. Die te kennen geeft veiligheid en zekerheid.
Er is verlossing mogelijk
Ik hoor bij de “goeden”, die de waarheid kennen, anderen zijn” verloren”.
Achteraf zie ik dat een van de belangrijkste konsekwenties voor mij is geweest dat ik geen verantwoordelijkheid heb leren nemen voor emoties als woede, begeerte, jaloezie. Ze leefden in het verborgene. Dat heeft grote effecten gehad op de wijze waarop ik in het leven stond.

en ............................... herken je dit ? Hoe sta jij in het leven ?

JOS689 · Berichten: 95

ARIENNEZ498 schreef:

Je zegt dus hetzelfde als ik..dank je voor de bevestiging Jos. Ik geloof in een helende Vader en ik geloof dat een verleden...ook werkelijk een 'verleden' kan worden, geen heden, geen toekomst.... en geen kracht meer die over je leven beschikt.

ja dat is juist het mooie

JOS689 · Berichten: 95

ARIENNEZ498 schreef:

leren van je fouten is helemaal goed.....zolang het je maar niet beperkt of bang maakt....of je tevéél laat terugkijken op het verleden! Het verleden is geweest, de toekomst ligt vóór je, sámen met Hem!! Geweldig toch?

Wat brengen fouten je ?
iedere fout wordt steeds meer een beperking ?
Dan is de vraag of wat je toen hebt meegemaakt zo vaak in je leven is voorgekomen dat je er een beperking van moet maken ....

JOS689 · Berichten: 95

Bij mij is dat wel degelijk verschillend .... Ik wil niet daten en de volgende dag gelijk trouwen . Ik wil iemand wel eerst leren kennen ; dat jij gelijk de volgende dag een relatie wilt ...... Ik wil rustig aan opbouwen hoor Liesbeth !

Nou ja , er zijn genoeg singles in nederland hoor .....

Maar vertel eens , is relatie bij jou dan een optelsom van componenten die bij elkaar moeten passen ? Jij hebt dit en ik heb dat , dan moeten we daarmee uit de voeten komen ...... Vertel me eens hoe je die dan meet ?
En wat telt voor jou het meeste ? De componenten die beiden aandragen of de gevoelens die je voor elkaar hebt ?
Voor mij zijn dat echt wel de gevoelens en niet hoeveel poen je beiden op de bankrekening zet.

LIESBETH326 schreef:

Je date niet, maar je maakt wel een gezellig afspraakje... Dat is toch hetzelfde?
Ik date wel, maar ga daar heel ontspannen mee om... Ik ga daar echt heen met de gedachte: we hebben leuk contact gehad via mail en/of chat en ik zou graag hem wel eens in real-life willen ontmoeten... We gaan er een gezellige ontmoeting van maken en we zien wel waar dat op den duur toe leiden zal... Mijn verwachtingen zijn dus zeker niet hooggespannen...

Tja, ik zit niet voor niets op een datingsite... Dat is toch een plek waar veel vrijgezelle mensen te vinden zijn, en dat kan ik van mijn directe leefomgeving niet zeggen...
Ik ga echter niet alleen contacten aan met potentiële kandidaat-partners...

Iemand schreef het al... het is een mooie manier om veel mensen te leren kennen en het liefst doe ik dat zo ongedwongen mogelijk!

Wat past nou bij elkaar? Daar is geen pasklaar antwoord op te geven... Voor mij zijn twee vragen heel belangrijk: wat heb ik te geven aan mijn partner en wat heb ik nodig in een relatie? Als dat matcht bij beiden, dan ben je al een eind in de goede richting denk ik, ervan uitgaand dat ook de nodige wederzijdse gevoelens aanwezig zijn...

JOS689 · Berichten: 95

JEANFRITS816 schreef:

voor mij was het criterium geen 2012 of in gewoon nederlands iemand die gewoon lief is en dat is prima gelukt. in september al weer 3 jaar getrouwd en in november alweer 4 jaar samen.

en nog steeds gelukkig ???