Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 25 februari, Johannes 10: 1 – 10; Stal uit, stal in.

Voor ons gevoel zijn alle schapen hetzelfde. Wij onderscheiden slechts witten en zwarte schapen. Jezus echter vertelt van een herder die elke schaap bij naam kent. Dat is heel apart. Je denkt algauw: schapen zijn kuddedieren. Die hebben geen naam, hooguit een nummer. Een schaap is daarom ook niet het dier van mijn voorkeur om mee vergeleken te worden. Maar zo kijkt Jezus, de Goede Herder, niet naar ons. Elk schaap kent Hij bij naam. En roept Hij bij naam. Ieder mens is er een en ieder mens is Hem zeer kostbaar.
De Goede Herder is ook een wijze herder. Hij houdt de schapen bijvoorbeeld niet uit veiligheidsoverwegingen heel de dag in de stal. Hij leidt ze juist de stal uit, de wijde wereld in. Of dat niet heel riskant is? Zeker! Want buiten de stal kun je van alles meemaken. Het leven is geen schoolreisje. Je komt van alles tegen wat je liever niet was tegengekomen. Maar gelukkig: er loopt een Herder voor je uit. Hij kent je naam. Hij gaat voor je uit! Blijf bij Hem en izjn: er loopt een Herder voor je uit. Hij kent je naam. Hij gaat voor je uit! Blijf bij Hem en zijn kudde. Hij weet de weg. En aan zijn eind ook de weg de stal in!

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 24 februari, Johannes 9: 24 – 41; Domheid die pijn doet.

Als de blindgeborene op straat wordt gezet, wordt hij gelukkig snel op straat wordt gezet, wordt hij gelukkig snel opgevangen door Jezus. Jezus maakt zich aan hem bekend, waarop hij vrijwel meteen zegt: ‘Ik geloof, Here!’ Een ontroerend eenvoudige geloofsbelijdenis. Hij kent Jezus eigenlijk nog nauwelijks, maar gaandeweg neemt hij het steeds beslister voor Jezus op. ‘Wat dat voor man is weet ik niet, zegt hij, wel weet ik dit: ik was blind en nu ziek ik!’ En als de Farizeeën vervolgens beginnen te schelden, wordt hij nog vrijmoediger! Dan zegt hij iets als: heeft Mozes dan wel eens blindgeborene genezen? Hierop zeggen ze: ‘Man, wat weet jij met je blinde ogen van God? Over jouw geboorte hing weinig zegen des Heren! Jij bent totaal in zonden geboren!’
Die opmerking moet de man diep pijn gedaan hebben. Wat kunnen mensen soms intens lelijke dingen zeggen. Soms uit domheid, vaak met opzet. Alleen maar om je pijn te doen, omdat je in God gelooft. En ze keren je de rug toe. Gelukkig: Jezus laat je niet alleen op de straat. Opeens staat Hij voor de man. ‘Kijk eens goed, zegt Hij. Kijk eens…’
Here, ik geloof! U bent het. Mijn Here en mijn God!

MARIO216 · Berichten: 4992

Gewoon plannen en dan kijken wat de reacties zijn

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 23 februari, Johannes 9: 13-23; Zure kerkgangers.

Het strikt houden van de sabbat is voor de Farizeeën in Jeruzalem duidelijk belangrijker dan de genezing van de blinde bedelaar bij de poort van de tempel.
De man was niet eens een noodgeval. Na al die jaren blind te zijn geweest had hij best even kunnen wachten tot ná de sabbat. Zeker. Maar Jezus kon blijkbaar niet wachten. Sabbat of geen sabbat: Jezus raakt de ogen van de man aan. En even later: hij kan zien! Wat een heerlijk sabbat! Zo mooi, zo boordevol heil als deze dag van God is. Voor deze man is nu elke dag een beetje sabbat.
Maar zijn buren zijn heel andere types. Erg vrolijk zijn die blijkbaar niet van hun kerkgang huiswaarts gekeerd. Een beetje zuur kijkend brengen ze de man bij de Farizeeën. Die ontkennen liever alles dan dat ze toegeven, dat een genezing op sabbat een daad van God zou kunnen zijn. Wat zit je dan vastgeroest in je eigen godsdienstig gelijk.
Zouden er vandaag nog zulke mensen zijn? O ja! Ze geven de Heilige Geest het liefst de ruimte van een luciferdoosje. En waait de Geest even naar buiten, dan zetten ze meteen een groot scherm op. Wakend over Gods eer… Maar God gaat het om mensen. Daarin zoekt Hij zijn eer. Op zondag zelfs heel bijzonder.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 22 februari, Johannes 9: 1-12; Gods voorhoede.

Een kind met een aangeboren handicap is voor ouders een hele opgave en vaak ook aanleiding tot deprimerend getob. Waarom is Kees anders dan andere kinderen? Wat hebben wij misdaan? Een jonge moeder van een zwaar gehandicapt kind zei eens tegen mij: ‘Misschien word ik wel gestraft door God, omdat ik eerst geen kind wilde, ik was er niet aan toe. Kan dat, dominee?
Zo’n soort vraag stellen ook de discipelen aan Jezus.
Jezus zegt heel duidelijk: Nee! Van straf is geen sprake. Dat heb ik toen ook tegen die moeder gezegd. Als God straft, dat kan… Maar dan niet met zo’n kind. Wat dacht je? Zulke kinderen zijn voor God juist bijzonder kostbaar. Als Hij nu op één kind hier in het dorp let, dan wel zo’n kind! Zulke kinderen vertrouwt God ook niet aan iedereen toe. In jou heeft Hij blijkbaar veel vertrouwen, dat Hij juist jou Kees toevertrouwde.
Jezus zegt van de blindgeborene: de werken van God zullen aan hem openbaar worden! Met andere woorden: als geen ander zullen de gehandicapten delen in het heil van God. Ze vormen de voorhoede van het Koninkrijk. Laatsten worden eersten! En hun ouders met hen!

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 21 februari, Johannes 6: 67-71; Weggaan, maar waarheen?

In een tijd waarin velen Jezus achter zich laten, wordt ook de blijvers direct naar hun diepste motieven gevraagd. Je kunt niet blijven zitten in je kerkbank, omdat je er altijd al zat. Die weglopers zetten je aan het denken. Ook van de blijvers wordt een beslissing gevraagd. Door niemand anders dan Jezus zelf. Willen ook jullie niet weggaan? Waarom blijven jullie wel? Wat beweegt jullie?
Jezus vraagt het zijn discipelen. Het zijn er niet veel meer. Als Hij de synagoge van Kapérnaüm verlaat en even later achterom kijkt, zijn er van de duizenden die Hem achterna liepen nog twaalf over die Hem volgen.
Jezus zet hen voor de keus. Juist hen! Want bij Hem blijft volgen, moet daarom goed weten wat hij of zij doet. Daarom vraagt Hij heel direct: willen ook jullie niet weggaan?
Het spontane antwoord van Petrus namens heel de groep raakt je diep: Heer, tot wie zullen we heengaan? Wie U gehoord heeft, heeft niets meer te kiezen. Er is echt geen alternatief. Gij hebt woorden van eeuwig leven! Gij en Gij alleen! ‘Het zal ons niet berouwen, de smalle weg te gaan. Hij riep ons, de Getrouwe, en Hij ging zelf vooraan.’

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 20 februari, Johannes 6: 60-66; Niet nerveus worden.

Als rijen mensen afhaken van het evangelie en zich niet meer laten zien in de kerk of op een bijbelkring hebben we heel zenuwachtig te worden. Wat hebben we fout gedaan? Wat kunnen we doen om een vitale, aantrekkelijke gemeente te zijn en niet een, waar men slechts wacht tot de laatste het licht uit doet? Of als het om je eigen kinderen of kleinkinderen gaat: wat kunnen wij doen om hen bij het evangelie te bewaren?
Dergelijke vragen kunnen je ontzettend bezighouden. En terecht. Als we maar niet denken, dat wij ook de laatste en eigenlijke ergernis aan het evangelie kunnen wegnemen.
Jezus wordt helemaal niet zenuwachtig als de mensen massaal bij Hem weglopen. Ook niet als degenen die zich al tot zijn volgelingen rekenden het voor gezien houden. ‘Deze rede is hard,’ zeggen ze. Jezus vraagt te veel van hun inlevingsvermogen. En Jezus laat hen gaan! Of het Hem pijn doet? Reken maar! Zoals het ook ons pijn doet als mensen afhaken. Maar de laatste ergernis kan alleen God zelf wegnemen. Wie dat beseft, verliest zijn nervositeit. Om des te meer met God zelf en zijn trouw te gaan rekenen bij al onze pogingen mensen vast te houden.

MARIO216 · Berichten: 4992

Succes is niet de sleutel tot geluk. Geluk is de sleutel tot succes. Als je houdt van wat je doet, zul je succesvol zijn.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 19 februari, Johannes 6: 52-59; Jezus deelt zijn leven uit.

Jezus maakt het zijn tegenstanders niet gemakkelijk. Hij lijkt niets na te laten om hen te shockeren. Zij begrijpen er niets meer van als Hij zonder verdere toelichting zegt, dat het brood dat Hij geeft, zijn eigen lichaam is. Of willen zij er niets van begrijpen en reageren ze daarom zo minzaam en geërgerd? Dat zou best kunnen. Jezus doet in elk geval geen enkele poging zijn uitspraak te verzachten. Wie leven wil dat niet – kan niet aan Hem voorbijgaan. Hij is de Gezondene van de Vader. In Hem is het leven! Zoals Hij het brood brak en uitdeelde, zo zal Hij zijn lichaam laten breken op het kruis. Reddend en verzoenend, vergevend en genezend. En zo breekt vanaf het kruis een stroom leven en liefde zich baan in Hem. Leven, dat als eten en drinken opgenomen wil worden, ons hart vervullen en vernieuwen, versterken en vrolijk maken.
Zo intens verbindt Jezus zich met ons als wij zijn woorden in ons hart sluiten. Als we onzen handen vouwen. Als we het sacrament vieren van brood en wijn. Wat knap je daar van op! Wat kun je weer veel aan. ‘Uw kracht, uw leven daalde neer in mij neer; in Uw gemeenschap wil ik blijven, Heer!’

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 18 februari, Johannes 6: 41-51; God sleept ons erbij.

Is het evangelie van Jezus Christus aantrekkelijk? Wie om zich heen kijkt, krijgt niet altijd die indruk. Al spannen dominees zich nog zo in op zondag en op catechisatie velen doet het blijkbaar weinig of niets. Uit Jezus’ woorden valt op te maken dat dit niet nieuws is. Je moet er blijkbaar met je haren bij gesleept worden, wil je het evangelie verstaan en Jezus als het Brood des levens herkennen. Het verbaast Jezus niet, dat de gewone mensen uit Galilea Hem afwijzen en dat ook de geestelijke leiders van de synagoge in Kapérnaüm allerlei bedenkingen hebben en zich niet gewonnen geven.
Als God je er niet bij sleept, kom je niet tot geloof. Daar kun je je aan storen, maar het kan je ook diep troosten. Geloven begint aan de andere kant. Jezus gaat je zo boeien, dat je niet meer van Hem loskomt.
Wat een aantrekkingskracht gaat er van Hem uit. En al heb je nog zoveel bedenkingen of zit je volkomen in het donker, al moet de Vader je er met de haren bijslepen, Hij zet door. En Hij houdt je vast tot op de jongste dag. Zelfs de dood kan er niet echt meer tussen komen. Die Heiland is wel heel aantrekkelijk. Vind u ook niet?

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 17 februari, Johannes 6: 32-40; Manna voor het hart.

Brood raakt de laatste tijd weer in. Het overmatig nuttigen van vlees blijkt weinig gezond te zijn. Dat is met brood anders. Brood, daar zit wat in. Daar zit leven in. Vandaar dat brood zo’n belangrijke rol speelt in het evangelie. Alle evangelisten vertellen hoe Jezus, na gedankt te hebben, het brood breekt en het uitdeelt. Een teken waarmee Hij direct naar zichzelf verwijst als het brood des levens. Het brood dat uit de hemel is neergedaald. Dat als een graankorrel in de aarde valt en sterft. Brood dat voedt en sterkt met leven, dat nooit meer ophoudt. En Hij deelt het zo maar uit. Aan ieder die gelovig tot Hem gaat. Zoals bij een avondmaalsviering. Alsof heel het leven één voortdurende avondmaalsviering is.
De Galilieeërs staan echter niet te trappelen. Gefixeerd als ze zijn op Mozes en een herhaling van het mannawonder in de woestijn zijn zij totaal blind voor Jezus’ Messiasschap. En zo wijzen zij Hem af. Dit Brood is in trek.
Is het in onze tijd veel anders? Gelukkig raakt het brood weer in. Want brood, daar zit wat in. Daar zit leven in. Ik ben het Brood des levens, zegt Jezus. Echt leven, geborgen en verzoenend, geeft alleen Hij!

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 16 februari, Johannes 6: 22-31; Erg zwart-wit.

Werk niet om de spijs, die vergaat. Werk je niet uit de naad voor de dingen die maar even bevredigen. Zoals eten en drinken dat snel verwerkt is! Een nieuw stel kleren dat maar één wintermode mee gaat. Een auto waarvan het type binnen een jaar verouderd is . De voldoening die je eraan beleeft, duurt maar kort. Je hebt zo weer trek in iets anders, in iets nieuws, want alles verliest zijn glans. Alles slijt en wij zelf slijten het hardst. En op een bepaald moment denk je: is dat nu mijn leven?
Werk om de spijs, die blijft, zegt Jezus tegen de Galileeërs, die Hem na lang zoeken eindelijk weer gevonden hebben in de synagoge van Kapernaüm.
Zij zijn nog vol van het wonder met de broden. Kan Jezus daar niet elke dag voor zorgen? Werk om de spijs die blijft! Richt je met heel je hart op God en zijn Koninkrijk! En op Jezus, die Hij gezonden heeft.
Want het leven, dat Hij heeft en geeft, vernieuwt zich van dag tot dag. Van jaar tot jaar. Het verveelt nooit. Het blijft eeuwig bestaan.
Wel erg zwart-wit, zeggen wij. Inderdaad. Maar soms is het heel nuttig en nodig om je leven een zo zwart-wit te bekijken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 15 februari, Johannes 6; 16-21; Vooruit komen.

Zodra Jezus aan boord is, is het schip ook meteen op zijn bestemming. We horen niet eens of de harde wind is gaan liggen en het onstuimige water stil is geworden.
Als de discipelen Jezus, die wel heel onverwachts langszij komt, vragen in het schip te komen, zijn ze meteen ook aan land. Dan lossen als het ware alle problemen zich ineens op. Waarom zijn zij ook uitgevaren zonder Jezus? Hadden ze niet op Hem moeten wachten? Of had Hij hun nog gezegd, dat ze alvast weg moesten gaan? Hoe dan ook, zonder Hem aan boord is het een benauwde nacht geworden. Een nacht van eindeloos getob met de wind en het water. Pas als Jezus er is en aan boord komt, schiet het schip vooruit en bereikt meteen het land.
Dat is een heel bemoedigend detail. Zonder Jezus aan boord blijft het tobben. Op ons werk en op school. Je schiet niets op. Je bent de hele dag bezig en je doet eigenlijk niets. En vaak sta je er niet eens bij stil, dat Hij niet aan boord is. Maar dan opeens komt Hij langszij en meldt zich in ons leven. Op welke manier dan ook. Kom aan boord, zeggen de discipelen! En dan zijn ze ook meteen bij hun doel. Wie Hem in zijn schip opneemt heeft het getob achter zich. Er komt weer vaart in. Het land is dichtbij!

MARIO216 · Berichten: 4992

Ergens gelezen, een blog:

Lieve Paulus,

Hartelijk bedankt voor al je brieven die ik met veel plezier lees! (Mag ik ‘je’ zeggen trouwens?) Om eerlijk te zijn zou ik het liefst een keer een date met je willen. Gewoon iets afspreken om door te praten bedoel ik. Maar dat zal nog wel een eeuwigheid duren. Daarom tot aan die dag gewoon even zo…
De reden dat ik je schrijf is om van gedachten te wisselen over 1 Korintiërs hoofdstuk 7. Wie weet vind je het interessant te horen wat dit hoofdstuk met me gedaan heeft?
Een paar weken geleden heb ik erover gepreekt in mijn thuisgemeente. Je moet weten dat mijn voorganger me al anderhalf jaar geleden vroeg om te preken over singles. Ik schrok me naar! Kun je je een kwetsbaarder onderwerp bedenken dan dat? Of ervaar jij dat anders? Hm… ik vermoed eigenlijk van wel. Nou ja, ík had er in ieder geval weinig zin in. Anderhalf jaar lang had deze meid genoeg redenen om dit onderwerp te mijden. Maar ik heb het gedaan! En mede dankzij jou is dat gelukt!
Ik zal eerst maar eerlijk toegeven dat ik er soms ontzettend de balen van heb om ‘alleen’ te zijn. Of nog preciezer: het kan me mateloos irriteren als de zoveelste persoon denkt te moeten vragen waarom ik niet getrouwd ben. Alsof het een keuze is. Ik héb er helemaal niet voor gekozen. Het is gewoon zo gelopen. Punt. Uit. (Even ter relativering: met vrienden heb ik het hier wel over, hoor. Maar in voorstelrondjes moeten mensen niet gaan zitten drammen, vind ik!)
Tijdens mijn preek heb ik ook wel wat van deze frustraties kunnen uiten. Maar ik heb natuurlijk ook verteld welke kijk jij erop hebt. Je schrijft dat je als single met heel je ziel en zaligheid, met lichaam en geest de Heer kan dienen zonder afgeleid te worden. Dat enthousiasmeert me om een voorbeeld te zijn voor de mensen om me heen. Niet dat dat altijd meevalt, maar ik zie het wel als een bijzondere uitdaging! Thx!
Je schijft ook dat je als je single bent gewoon single moet blijven. Wat heerlijk nuchter! In mijn voorbereiding trof het me weer dat je veel meer nadruk legt op
de relatie met de Heer dan op de burgerlijke staat. Het heeft mij opnieuw gemotiveerd om te erkennen welke voordelen mijn huidige staat heeft. (Ff tussen haakjes: Ik blijf heus wel open staan voor andere tijden, maar ik heb me weer voorgenomen dat dit nooit ten koste mag gaan van het genieten van mijn huidige zegeningen die God geeft! Ik kan oprecht zeggen dat ik God intens dankbaar ben voor het nu.)

Weet je, na mijn voorbereiding had ik er zelfs zin in om te gaan preken. En ik moet zeggen dat ik er ook echt van genoten heb. Ik kan me nauwelijks een preek herinneren waarin we zoveel gelachen hebben. En tegelijkertijd zag ik ook meer tranen dan anders. Door mijn eigen tranen heen trouwens…

Ik heb maar gewoon eerlijk gezegd dat ik een ander ideaalplaatje voor ogen had en dat er met mij waarschijnlijk nog veel meer mensen zijn met dromen die niet uitgekomen zijn. Er kwamen vervolgens mensen naar voren die in al hun gebrokenheid de gemeente vertegenwoordigden in gebed. Single, verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden. In al onze kracht en kwetsbaarheid. Ik voelde me opeens niet meer zo alleen, maar gezegend met de eenheid met de Heer en met elkaar. Jij schreef er al over in ieder hoofdstuk. Ik heb het aan den lijve ervaren: God is goed!

En Paulus… jij bent om te zoenen! Bedankt voor je support!

Een heilige kus,

xxxx

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 14 februari, Johannes 6: 1-15; Een verleidelijke hulde.

Het vrolijke feestmaal van duizenden mensen op de groene helling van een berg in Galilea eindigt voor Jezus in de eenzaamheid. Opeens onttrekt Hij zich aan de schare en vlucht Hij als het ware de bergen in.
Waar vlucht Hij voor? Voor een huldiging door de schare. Die is door het teken met de broden en vissen in grote opwinding geraakt en maakt zich op Hem te huldigen als de profeet die in de wereld komen zou.
Als de messiaanse Koning van de eindtijd. Wanneer Jezus dat merkt, is Hij verdwenen.
Waarom? Deze huldiging gaat Hem te vlug. Deze bijval ervaart Hij als een regelrechte verzoeking. Zj hebben nog niets van Hem en zijn Messiasschap begrepen. Ze kijken alleen maar naar het wonder van het moment. En daarom is Jezus even hun Man. Maar voor hoe lang?
Wat moet Jezus zich eenzaam gevoeld hebben onder al die toejuichingen. Tekenen en wonderen zetten je blijkbaar vlug op het verkeerde been. Hem gaat het om meer dan brood voor vandaag. Hem gaat het om verlossing. Verlossing door het kruis. Hulde aan die Koning!

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 13 februari, Johannes 5: 30-47; Wijzer willen worden.

Hoe beslist en overtuigd Jezus ook spreekt over zichzelf en zijn gezonden zijn, onmisbaar hoor je in zijn woorden de pijn en het verdriet over het ongeloof en het innerlijk verzet van zijn tegenstanders. Alsof het voor Hem zelf ook onbegrijpelijk is. Alle dagen zijn ze met de Schriften bezig. Daar leven ze helemaal in. Zoekend en luisterend om de stem van de levende God te vernemen, zich opstellend voor zijn woorden, die als levend water stromen in hun ziel. En toch wijzen zij Hem, Jezus af! Ze zijn er volkomen blind voor, dat de Schriften één voortdurend getuigenis zijn van Hem en zijn Messiasschap.
Hoe komt dat? Wie Hem niet vinden, zoeken niet goed! Zij vinden in de Schrift eigenlijk dat, wat ze al weten en wat ze kunnen plooien in hun bekende traditie en opvattingen. Zij horen de Schriften niet als een levend, altijd weer nieuw en verrassend Woord.
Zulke bijbelstudie is onvruchtbaar. Er is een andere houding nodig. Van werkelijk luisteren. Alleen zo gaan de schriften open en getuigen zij van Jezus Christus, dat Hij de Heiland is. Heel de bijbel door.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 12 februari, Johannes 5: 19-29; Om Jezus kan niemand heen.

Jezus laat er geen misverstand over bestaan. Niemand die op zoek is naar God kan aan Hem voorbij lopen. Voor een orthodoxe Jood is dat iets ongehoords. Een aanmatiging die hem als godslastering in de oren klinkt. De reacties zijn dan ook fel en emotioneel.
Als niet-joden kunnen wij dat nauwelijks navoelen. Of misschien ook wel. Heeft God het hele oordeel over alles en allen in Jezus’ handen gelegd? Dan kan niemand meer aan Hem ontsnappen. Dan komen wij allen Hem een keer tegen. Als het niet nu is, dan straks.
Het zou best kunnen, dat ook wij daar moeite mee hebben. En ons ergeren aan deze pretentie, gewend als we zijn vrijwel alles te relativeren. ‘Het geeft niet, wat je gelooft, als je maar gelooft,’ zo wordt wel gezegd.
Die mogelijkheid laat Jezus’ ons niet. Om Hem komt niemand heen. Voor wie zich daaraan ergert, blijft de Vader een vreemde. Verlies je ergernis. Hoor zijn machtige stem. Hij roept ons uit de duisternis in het licht. Dank God, dat Hij het oordeel over alles en allen gelegd heeft in de handen van Hem die ons liefgehad heeft tot op het kruis.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maakt niet uit

MARIO216 · Berichten: 4992

Na een paar keer één, twee, drie op de OS in Rusland, toch wel een leuk liedje:

http://www.youtube.com/watch?v=92cwKCU8Z5c

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 11 februari, Johannes 5: 10-18; Opnieuw beginnen.

Eenmaal genezen is de man blijkbaar spontaan naar de tempel gegaan. Onderweg wordt hij echter opgehouden door mensen die hem lastig vallen met hun sabbatsregels. Alsof die man na achtendertig jaar Betesda nog weet hoe je je op sabbat gedragen moet.
Voor de man zelf heeft blijkbaar niemand belangstelling. Jezus des te meer. In de tempel ziet Jezus hem. En zo zijn we ongewild getuige van een heel persoonlijk en pastoraal gesprek. De ziekte van de man had blijkbaar een oorzaak, waaraan de man ook zelf schuld droeg.
Jezus duidt het slechts aan zonder verder concreet te worden, maar met de bedoeling: ga dat spoor niet opnieuw op!
Dit gesprek verwart ons misschien. Is er dan verband tussen zonde en ziekte? Blijkbaar kan dat wel. Alleen: laten we dat nooit veronderstellen wanneer we een zieke opzoeken. Wat Jezus hier zegt, is geen algemene waarheid. God dank niet! Jezus alleen heeft het recht dat te zeggen en Hij doet dat hier heel persoonlijk.
Niemand zit er bij of heeft er iets mee te maken. De man hoort dat in de tempel, nadat hij genezen is en volkomen vergeving ontvangen heeft. Wie het zo van Jezus hoort, weet het verleden echt achter zich en het leven voor zich.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 10 februari, Johannes 5: 1-9; Ziekenbezoek.

Mensen die lang ziek zijn kunnen ontzettend vereenzamen. De familie is eraan gewend. Men weet niet veel meer te zeggen en in veel gevallen blijft men gewoon weg. De wereld van de zieke wordt ongewild erg klein, alle dagen zijn hetzelfde en zo lig je daar maar te liggen, thuis of in een verpleegtehuis. Over zo iemand horen we vandaag. De enige die de man ziet liggen, is Jezus. En als Jezus je ziet liggen, dan gebeurt er iets. Niet dat iedereen dan op slag genezen wordt zoals deze man. Al is Jezus met allen bewogen, ook in het evangelie is het wonder meer uitzondering dan regel. Jezus loopt hier dan ook niet binnen om eens even iedereen op de been te helpen.
Wie heeft er trouwens erg in Jezus? Deze man ook niet. Die rekent al lang niet meer op bezoek. Ik heb geen mens, zo hoor je hem meteen zeggen. Maar Jezus ziet hem liggen. Jezus is blijkbaar meteen na de dienst in de tempel naar Betesda gegaan, want in Jeruzalem is het feest. Feest en sabbat. Wat doet u zoal na een kerkdienst? Zoek eens iemand op als deze verlamde. Ga eens kijken hoe hij of zij erbij ligt. Je zondag zal goed besteed zijn.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 9 februari, Mattheüs 10: 34 - 11:1; Klein maar kostbaar.

Hoe belangrijk iemand is, merk je vaak aan de manier waarop hij ontvangen wordt. Op wat voor ontvangst mogen de zes missionaire teams bij hun toch door Galilea rekenen? En later? Heel verschillend. Er kan sprake zijn van brute afwijzing, met als gevolg de toorn van God. Ze zullen in andere situaties ook wel vriendelijk ontvangen. Echter niet als grote apostelen. Men zal hen veel meer beschouwen als kleine lieden van weinig betekenis met een dito boodschap.
Dat kan je als missionair werker ontzettend neerdrukken. Jezus zegt daarom alvast vooruit: laat je niet van de wijs brengen. Want wie jullie ontvangt, ontvangt Mij! In het evangelie van het Koninkrijk, dat jullie verkondigen, ben Ik het zelf, die mensen aanspreekt.
En achter Mij staat Hij die Mij gezonden heeft.
Dat geeft de prediking van het evangelie een wel heel groot gewicht. De verkondigers zijn inderdaad veelal kleine mensen. Petrus en zijn broers en Thomas en Matteüs. Maar vlak hun boodschap niet uit: het is Jezus zelf die de stem verheft. En wat die kleinen betreft, Jezus legt ten slotte nog even beschermend zijn hand om hen heen. Ook een eenvoudige weldaad aan jullie zal niet vergeten worden, zegt Hij. Kun je nagaan. Al zijn jullie klein, Mij zijn jullie heel kostbaar.

MARIO216 · Berichten: 4992

Boeddha: “Vasthouden aan woede is als het oppakken van hete kolen om naar een ander te gooien. Je verbrandt vooral jezelf.”

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 8 februari, Mattheüs 10: 24-33; Denk aan de mussen.

Voor wie zich mag verheugen in een grote bos haar is deze opmerking van Jezus ongetwijfeld een heel troostvolle. Zelfs op zichzelf totaal onbelangrijke dingen als het aantal haren op je hoofd zijn God, onze Vader, volkomen bekend, zo lijkt de simpele gedachte te zijn. Maar waarom zou God nu het aantal van de haren van je hoofd willen weten?
Jezus laat er geen twijfel over bestaan, dat het volgen van Hem heel veel strijd kan kosten. Een slaaf staat nu eenmaal niet boven zijn heer. Wie Jezus volgt kan zelf ook doelwit worden van valse beschuldigingen en aantijgingen. Dat betekent vaak strijd. En bij strijd loop je klappen op. Een paar haren ben je dan al gauw kwijt. Wees gerust, zegt Jezus echter. Zelfs al je haren zijn geteld.
Zo gezien Jezus’ opmerking inderdaad heel troostvol. Geloof kan heel veel strijd vragen. Wat raak je soms ineens een berg haar kwijt in een gemene strijd tegen ziekte en dood. Om wanhopig van te worden. Stop, zegt Jezus. Denk aan de mussen! Je geeft er geen stuiver voor? Toch houdt God al die mussen in de gaten.
Zelfs al je haren zijn geteld. Niets kan ons scheiden van de liefde van God.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 7 februari, Matheüs 10: 17-23; Dapper vluchten.

Vluchten is geen houding van dapperheid in flinkheid. Standvastigheid en martelaarschap spreken ons meer aan. Toch betekent ‘volharden tot het einde’ niet per se: vechten als een leeuw totdat je voor de leeuwen geworpen wordt. Er kan ook iets voor te zeggen zijn tijdig te vluchten. Jezus roept er zelfs nadrukkelijk toe op in zijn toespraak voor toekomstige apostelen. Wanneer men u vervolgt in de ene stad, vlucht naar de andere, zegt Hij.
Maar vraagt Jezus dan geen radicale navolging?
Ongetwijfeld. Maar daarbij gaat het niet om het neerzetten van een indrukwekkende prestatie. Het gaat om de voortgang van het evangelie. Martelaarschap – en vooral gezocht martelaarschap – kan het evangelie ook heel erg ophouden. Het is niet allemaal zaad der kerk. Je dient het evangelie soms meer tijdig weg te springen en op een andere plek weer neer te zetten.
En misschien moet je nog wel vaker wisselen, want het leven is heel weerbarstig, ook in de kerk. ‘Hij is gevlucht,’ zeggen de mensen wel eens van de dominee die vastliep en een beroep aannam. Maar dat kan heel goed zijn. Er is soms meer moed voor nodig te ‘vluchten’ dan om te blijven.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 6 februari, Matheüs 10: 9-16; Slang of duif.

Op zondagmorgen eindigt een kerkdienst vaak met een plechtige uitzending de wereld in: ‘Ga heen in vrede met de zegen van God en geef deze door aan ieder die u tegenkomt.’ Ook vandaag zijn we vast weer een hele rij mensen tegengekomen. In de bus en in de tram, in winkels en wachtkamers, op het werk of op school. Konden we al aan iemand iets kwijt van het evangelie van Jezus Christus?
Jezus rust zijn leerlingen eerst toe. Want getuigen is niet zonder risico. Verzet en ongeloof uiten zich soms heel heftig. En let goed op bij wie je zoal binnengaat.
Kortom: je staat in deze wereld vaak weerloos als schapen tussen de wolven. Dat is overigens geen reden om je stil te houden; wel om goed op te letten. Het is zaak open en positief te zijn, maar met je verstand erbij!
Daarom: wees voorzichtig als slangen, alert en waakzaam. Slangen hebben geen ooglid en daarom altijd wakker. Maar doe ook weer niet zo kerkelijk krampachtig. Wees tegelijk argeloos als duiven, onbevangen en bewust een beetje naïef. Duiven gaan overigens ook recht op hun doel af.
Welk dier spreekt u het meest aan? Bent u meer slang of bent u meer duif? Gelukkig zendt Jezus ons als schapen van Hem. Hij staat achter ons, slang of duif.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 5 februari, Mattheüs 10: 1-8; Zending dichtbij.

Elke zondag komt de gemeente van Christus bijeen in diensten en samenkomsten om God te prijzen en naar zijn stem te luisteren. Als schapen van zijn kudde. Maar aan de rand van de gemeente, en ver over de rand, bevindt zich de schare mensen om wie Jezus diep bewogen is. Natuurlijk is die veel te groot voor één persoon om alleen te aan te kunnen. Daarom schakelt Jezus zijn twaalf discipelen in en zendt hen in alle richtingen erop uit. Als ik het goed zie in zes teams van twee. Petrus moet met zijn broer samen, Jacobus ook. En een mooi stel vormt de wat zwaarmoedige Thomas en met ex-tollenaar Mattheüs. Wat moeten ze gaan doen? Hetzelfde als Jezus: namelijk het evangelie verkondigen, zieken genezen en zelfs doden opwekken.
Daarvoor ontvangen ze bijzondere volmachten van Hem.
Opvallend, Jezus zegt nadrukkelijk: begin maar met Israël! Blijf eerst maar dicht bij huis. Verloren schapen genoeg direct om je heen. Niemand krijgt meteen een bediening voor Samaria of Sibrië. Begin maar met Schoonhoven of Sommelsdijk. Of waar je ook woont.
En vergeet je familie niet. Verloren schapen genoeg om naar om te zien. De uitzending vindt elke zondag plaats.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 4 februari, Mattheüs 9: 35-38; Compassie.

Jezus is diep geraakt door de steeds groter wordende schare van mensen die op Hem afkomt. Van zo’n schare kunnen wij ons wel iets voorstellen. Het zijn vrijwel allemaal gewone mensen. Stuurloos en in de steek gelaten door hun leiders. Zo lijkt Jezus naar hen als zij massaal op Hem afkomen wanneer Hij zijn werkterrein uitbreidt en langs alle steden en dorpen trekt. Spontaan vormen zich overal scharen van mensen. Nieuwsgierig en sensatiebelust, maar diep verlangend naar God en zijn heil.
Bij een van de eerste grote meetings kan Jezus nauwelijks naar hen kijken zonder emotioneel te worden. Omdat ze feitelijk niemand hebben die echt naar hen omziet. Ze zien er moe uit. Zwaar gestresst. Als opgejaagde schapen. Met grote ontferming is Jezus bewogen. Want mensen zijn schapen van God. en ieder mens is er één. Zij zullen de stal missen als niet iemand zich om hen bekommert.
Dan geldt ook van de schare in ons land. Steeds meer mensen raken God kwijt. Kunnen wij naar hen kijken zonder emotioneel te worden? Een schaap heeft een herder nodig. Een mens heeft God nodig. Zonder God en Jezus ben je in het leven zo weerloos als een schaap in de wildernis.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 3 februari, Mattheüs 9: 27-34; Samen volhouden.

Twee zijn meer dan één, zegt bijbelboek Prediker. Dat zullen deze twee blinden in Kapérnaüm ook bedacht hebben. Samen kun je meer aan. Samen ben je minder kwetsbaar. Samen kun je ook twee keer zo hard roepen. Elkaar helpend volgen zij Jezus door de straten. Uit de nood van hun leven roepen ze samen: ‘Zoon van David, heb medelijden met ons!’ Zij schreeuwden, zegt de evangelist letterlijk. Ze schreiden uit het donker van hun ziel om licht. Je ziet Jezus omkijken en omkijken, voordat Hij zijn huis binnengaat. Maar zij laten zich niet afschudden. Samen dringen zij het huis binnen.
Waarom staat Jezus niet meteen stil? Jezus lokt hen bewust weg van de straat. Niet iedereen hoeft er met z’n neus op te staan. En verder: Geloven jullie echt, dat Ik dit doen kan? Ontroerend is hun antwoord: Ja, Heer!
Wat verwachten deze twee blinden veel van Hem. In hun eentje waren ze misschien al lang in cynisme ondergegaan. Maar samen blijven ze Jezus volgen totdat ze gehoor vinden en Hij en hen zegent. Dat is heel instructief. In je eentje kun je Jezus zomaar kwijt raken, maar samen verliezen zelfs twee blinden Hem niet uit het oog.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 2 februari, Mattheüs 9: 18-26; Aanraken.

Als je diep in de problemen zit, kan één woord van Jezus al genoeg voor je zijn om je te verzekeren van zijn ontferming. Spreek slechts één woord, zei de hoofdman in Kapernaüm. Het kan met nog minder. Met slechts één lichte aanraking van Jezus’ jas. Dat gebeurt stil, van achter, want deze vrouw wil liever niet gezien worden. Geen enkele ziekte is leuk, maar sommige kwalen zijn extra gênant. Voor haar omgeving gold zij bovendien als constant onrein. Niets aanraken en door niemand je láten aanraken, was het voorschrift. Alle kans, dat haar huwelijk totaal in de vernieling is gegaan. En ook haar vriendenkring. Na twaalf jaar zie ik haar zitten in haar huisje, totaal vereenzaamd.
Maar dan vangt ze iets op over Jezus, die zich laat aanraken door tollenaars en zondaren. Zij beseft: hier is er Eén die goddelijke meelijden heeft! En zo, in het gedrang van de mensen, raakt ze Hem heel even aan. Jezus draait zich daarop meteen om en kijkt haar aan: Hij zegt: ‘Houd moed, mijn kind, je geloof heeft je behouden.’ Dat is heel bemoedigend. Al raak je Hem slechts aan bij een kwastje van zijn jas, heel even maar omdat je meer moed niet hebt, Hij weet wat ons beweegt. En Hij laat ons niet zonder een blijk van zijn ontferming.