Berichten van ARIENNEZ498

ARIENNEZ498 · Berichten: 125

ROBBEDOES873 schreef:

Ik wou dat het enkel bij mij was.... DAN zou ik kunnen vergeven...
Maar als ik naar men ventjes kijk... nee dan breek ik en kan ik het helaas niet...

Ik 'hoor' je robbedoes!

ARIENNEZ498 · Berichten: 125

God schiep alle mensen verschillend
ook ik ben kostbaar voor Hem
niet altijd besef ik dat goed
omdat je toch een zondaar bent

Maar toch wil Hij mij gebruiken
al acht ik mezelf niet hoog;
al schiet ik zo vaak weer tekort
voor het Alziend oog.

Toch hoef ik niet te vrezen
want wat Hij schiep is goed;
al valt er nog veel te sleutelen
Hij zegt toch: "Heb goede moed!"

Kom dan met al wat je hebt
want Hij vindt jou niet te min
anders had Hij geen plan met jou
vanaf het allereerst begin.

Alie Bernet

ARIENNEZ498 · Berichten: 125

ROBBEDOES873 schreef:

Heel mooi gezegd....
Dat is eigenlijk ook wat ik probeer te zeggen....
Ik kan niet vergeten en vergeven.... Maar heb het wel overgegeven...
Het is niet meer aan mij, ik wil me niet laten leiden door pijn en angst door het verleden, maar heb er af en toe nog best veel moeite mee als ik om me heen zien wat het achter gelaten heeft.

Ik ook, Robbedoes, ik ook.... Soms doet het pijn om mezelf te zien, wat/wie ik ben geworden, deels door hén. De handicaps die ik eraan heb overgehouden. En ook dat....deel ik dan weer met Hém. Het troost me zó, te weten dat HIJ alles weet, alles ziet. Bij HEM ben ik pas wérkelijk veilig.

ARIENNEZ498 · Berichten: 125

MARISKA601 schreef:

Ik mocht vroeger geen fouten maken.
Kreeg er flink van langs.
Zelfs mijn Godsbeeld werd zo, dat ik God alleen maar zag
als een God die alleen maar straffte.

Ik krijg het idee van sommigen hier dat ik mijn
naaste MOET vergeven.
Moet ik hun vergeven wat ze mij aandeden?
Het leed is al geschied.
De pijn blijft.
Is zeker Gods straf omdat ik niet vergevingsgezind ben?

Lieve Mariska,

God straft jou niet. Ik weet precies wat je bedoelt, wat je voelt en ben op precies hetzelfde punt geweest als jij nu bent. Ik kende geen Liefde, wist niet hoe dat eruit zag en hoe meer ik mijn best deed? Hoe meer ik bij Hem weggleed. Totdat....ik zei: "ik kan dit niet God, ik heb het niet in me!" Ik liet het los....en Hij vulde mij in. Met Liefde, IN Liefde.
Je moet niets, alleen jezelf zijn. En de rest? wil HIJ voor je doen.

Weet je wat mij verder hielp? De gedachte: "ik héb een verleden....maar ik bén het verleden NIET!!!! NU heb IK een keus! Ik koos ervoor om het verleden los te laten omdat ik al jaren kwijt geweest ben aan de zwarte kant van dit leven. Dáár kon ik tóén NIET voor kiezen. NU kies ik voor het LICHT en dat...is wel mijn keus.

ARIENNEZ498 · Berichten: 125

ROBBEDOES873 schreef:

Ik wil toch even reageren...
Heb even getwijfeld of ik het wel of niet zou doen...
Maar ik denk dat er ook gevallen zijn waarbij vergeving niet mogelijk is...
Je kan het wel loslaten en aan God overgeven, maar vergeven kan naar menselijke standaarden in sommige gevallen niet,
Zeker niet als er een ernstig vergrijp is geweest en de dader, toont geen berauw of wat dan ook maar...
Er zullen velen het niet met me eens zijn, maar dit is hoe ik er overdenk...

Ik ben het met je eens: soms is vergeven niet mogelijk. Het is iets waar ik zelf erg mee geworsteld heb nadat mij dingen zijn aangedaan. Ik kan niet vergeven....omdat mij geen vergeving is gevraagd. 'Men' ervaart zijn/haar fouten niet als schuld waarvoor vergeving gevraagd moet worden. Hoe moet ik daar dan mee verder?
Ik heb het losgelaten en teruggegeven aan God. Nu heb ik rust, en kan ik in vrede verder leven.
En als ik tot vergeving in staat ben? Dan is het omdat Hij dit in mijn hart heeft gelegd, niet omdat ik zélf zo'n geweldig mens ben!