Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 5 Juli, Psalm 80: 1-8; Uw lichtend gelaat.

De psalmtekst van vandaag functioneert in dit lied als een refrein. Het is trouwens in het psalmboek van Israël telkens het oude liedje. Eigenlijk is heel wat dat psalmenboek met deze woorden te typeren: al die 150 psalmen vormen samen één grote litanie, één schreeuw om licht, één smeekbede om het lichtend gelaat van de Allerhoogste te mogen zien. O, zeker, er zijn in het psalmboek ook uitgesproken lofliederen, die weinig of niets te smeken hebben – maar dwars door al die uiteenlopende facetten van het psalter is daar toch deze ene rode draad te ontdekken: die van het gebed om het licht van Gods gelaat. Heel het boek der psalmen smeekt om te mogen aanschouwen: het aanschijn van de Eeuwige.
In de psalm van vandaag wordt dat al heel duidelijk. Het kan toch niet zo zijn dat de Goede Herder zijn schapen uit Egypte heeft gehaald en helemaal naar Kanaän heeft gebracht om ze nu vandaar naar Babel te laten transporteren als slachtvee? God sta op! zo bidt deze psalm. Doe er wat aan! Steek er een stokje voor! Keer ons lot ten goede. Toon uw lichtend gelaat!
Wat wordt daar toch mee bedoeld, met dat lichtend gelaat, met dat aanschijn van de Eeuwige? Daar worden Gods ogen meebedoeld. Wat is er nu heerlijker dan na een flinke woordenwisseling in de ogen van je geliefde weer lichtjes van vreugde te zien twinkelen? ‘Toon uw lichtend gelaat en wij zijn gered.’ Misschien werd het daarom op de paasmorgen wel zo stralend licht: omdat Gods ogen weer van vreugde begonnen te glinsteren… Om alle moeheid te vergeten!

O God van Jozef, leid ons verder,
hoor ons en wees weer onze herder;
gij vuurkolom, straal gij ons toe.
Waak op, o Held, wij worden moe;
Laat lichten ons uw aanschijn, Heer,
doe ons opstaan en help ons weer.

MARIO216 · Berichten: 4992

Mahatma Gandhi (Indiaas politicus 1869-1948): "Met een gebalde vuist is het moeilijk iemand de hand te schudden."

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 4 Juli, Psalm 79: 10-13; Wij zijn de schapen.

Deze psalm is heel dubbel. Aan de ene kant beseft Israël goed dat de ballingschap het een en ander te maken heeft met ‘de zonden van vroeger’. Er zit iets in van een straf vanwege het onrecht dat men elkaar heeft aangedaan: toch al sociaal zwakken nog dieper de put ingewerkt, gesjoemel op de markt, gesjacher in de tempel – erg mooi was het allemaal niet. Is het een wonder dat God woedend is?
Maar er zit een andere kant aan de medaille. Een gebed. God, laat uw woede zich liever keren tegen degenen die ons dit aandoen! ‘Stort uw toorn uit over de volken die u niet kennen!’ En dan gaat het echt niet over hindoes of moslims, maar over lieden die de wet van de Eeuwige niet érkennen en die aan hun dreunende laarzen lappen. Moffige mannen, als u begrijpt wat ik bedoel. Christenen die zichzelf onherkenbaar ombouwen en het kruis vertimmeren tot hakenkruis.
En het volk van God? Dat appelleert aan wat van Gods kant geklonken heeft: aan opdracht én belofte. Jullie zijn mijn volk, mijn kudde, mijn schapen. Het is alsof je Israël hoort zeggen: Daar houden wij U aan, o God! Wij willen niets liever dan U prijzen, nu en altijd. Wij willen van generatie tot generatie uw Naam hooghouden!

O Heer, wij zijn het volk door U verkoren,
wij zijn de schapen die uw roepstem horen,
Gij, onze herder, zult ons veilig leiden
aan stille waatren en in groene weiden.
Geslacht meldt aan geslacht
uw goedheid en uw kracht,
de grootheid van uw daden.
Zo gaat een blinkend spoor
van lof de eeuwen door.
Wij prijzen uw genade.

MARIO216 · Berichten: 4992

W'tje van harte gefeliciteer met je verjaardag Kussende smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 3 Juli, Psalm 79: 1-9; Hoelang nog?

Een woedende God? Dus toch een soort Wadon of Donar? Wat zijn dit voor achterhaalde, mythologische metaforen? Onze Heer is toch een lieve Heer, wat zullen we nu hebben? Of is dat allemaal oudtestamentisch, Joods dus nog niet christelijk, niet zoals Jezus het ons heeft geleerd? Een God die woedend is op zijn eigen volk en het daarom in ballingschap laat gaan, het overgeeft aan vijandelijke machten? Het lijkt nota bene wel de theologie van zwart gejaste oud-gereformeerden, die in de oorlog beweerden dat de nazi’s waren binnengevallen in opdracht van de Allerhoogste persoonlijk! Dat is theologisch van het jaar nul?
Zeker. Maar verder weet ik het zonet nog niet. In de eerste plaats kun je de halve Bijbel wel met de vuilnisman meegeven, als je de toorn van God wilt schrappen. Er staan nogal wat teksten in de Schrift die deze kant op kijken… En dat niet alleen in het Oude, maar ook in het Nieuwe Testament! Als Jezus spreekt over het laatste oordeel, heeft Hij het wis en waarachtig niet over een vriendelijk intakegesprekje! Heel begrijpelijk: een goed, liefdevolle God heeft toch per definitie een andere kant, een minder zachtmoedige zijde? Wie werkelijk het goede op het oog heeft, kan het kwaad toch niet door de vingers zien? God kan woedend zijn. Zoals een vader. Maar hoe lang? Zolang als nodig is.

Hoe lang, Heer, moeten wij die smaad verduren?
Hoe lang zijn wij tot spot voor onze buren?
Zal dan uw toorn uw eigen volk verteren?
Tref met uw gramschap die uw naam niet eren.
Zij zijn in overmoed
belust op Jakobs bloed.
Zij maken woest en ledig
het land door ons bewoond.
Zij hebben U gehoond,
uw grote naam beledigd.

MARIO216 · Berichten: 4992

FRANKT627 schreef:

En die wandeling? En die groepjes met mensen? En die gesprekken? Of was het alleen maar om het snoepen te doen? Twijfelende smiley

Ga eens mee zou ik zeggen, maar wel leuk om mensen in het echt te ontmoeten, blijft maar een plaatje he!

MARIO216 · Berichten: 4992

VISSER278 schreef:

Dat toetje ........vertel , dààr was vissertje nou zo nieuwsgierig naar. Knipoog smiley

De eerst keer had ik een bolletje vanille-ijs en met allemaal vruchtjes en de tweede ronde was het een pistache bolletje. Clown smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Oké, oké ik was er en ons aller Beun ook. Ik was één van de eerste en werd ontvangen met koffie en gebak. Daarna werden er groepjes geformeerd aan de hand van de kleur van je badge.
Apart werden we los gelaten en moesen we een bep. soort kleur route lopen en ondertussen opdrachten doen.
Ik was met mijn groep als laatste en konden haast zo aanschuiven. Ze wilden net beginnen. Ik heb zelf drie pannenkoeken op en daarna een heerlijk toetje. Helaas waren ze nog niet op zodat ik er nog één op at.
Toen was het zo onderhand afgelopen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 2 Juli, Psalm 78: 65-72; Oprecht en wijs.

Dat was geen slechte zet van de Allerhoogste, als ik vrij mag zijn: een dichter! Hij kiest een dichter tot koning! Een dichter die een herder is. Mooier kun je het niet krijgen: een pastorale poëet. Als dat geen goede leider wordt…
Het valt bitter tegen. De romantiek van de poëtische herder overschrijdt de grenzen van wat ware romantiek wezen wil. De buurman wordt slachtoffer van wat prozaïsch heten moet: overspel. Wie zijn buurvrouw commandeert in bed te komen en zijn buurman aan het front de dood injaagt, mag geen grote koning heten. David was klein, heel klein. David was een achteraankomertje. Maar op Gods lijst komt hij toch vooraan te staan. Zelfs als koning. Naar hem heet het koninklijk huis: huis van David. Naar hem zal de Messias heten: zoon van David. Typisch weer de God van Israël! De kleinste is bij Hem de grootste, de jongste de oudste, de slechte de beste, de Farizeeër al gauw een huichelaar en de hoer binnen de kortste keren een heilige. Wat is dat voor een God, die God van Israël? Dat is de God die altijd maar weer oog heeft voor de minne mens, de minste mens, de meest verdachte, de kleine man, de geringe vrouw. Een muisje waardeert Hij als zijn oogappel, voor de verloren zoon wordt het gemeste kalf geslacht en een moordenaar krijgt op zijn sterfdag een enkele reis naar het paradijs. Wat een God!
Maar wat is er dan waar de psalm, die de oprechtheid en de wijsheid van David bezingt? Is dat dan alleen maar opgeklopte pluimstrijkerij? Een beetje wel. Behoorlijk veel zelfs, als u het mij vraagt. En toch… Zelfs de meest dwaze schuinsmarcheerder is soms diep in zijn hart toch nog een wijs en eerlijk mens.

God riep een koning die voor Hem zou strijden,
God riep een herder die zijn volk zou weiden,
om wolven van de schaapskooi af te weren –
een herder Israëls, een knecht des Heren:
David heeft zo de kudde Gods gehoed,
oprecht en wijs, in weid’ en overvloed.

MARIO216 · Berichten: 4992

SONJA008 schreef:

Mario ± ga je wel mee= of gooi je de knuppel in het hoenderhok

Je moet wel zorgen hé dat het onder de aandacht blijft toch?? Knipoog smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Sorry, verkeerd gelezen.

MARIO216 · Berichten: 4992

Leuk uitje, jammer dat ik mijn moment in het Dolfinarium al achter de rug heb, maar het kan natuurlijk weer op herhaling. Knipoog smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 1 Juli, Psalm 78: 52-64; Kinderen voor zijn ogen.

‘Het is God verzoeken!’, zeggen wij, als een stuntman iets heel gewaagds onderneemt. God verzoeken. Hem testen op betrouwbaarheid. Kijken hoever zijn barmhartigheid reikt. God beproeven – het is ons ten enenmale verboden. Streng verboden. Gij zult de Heer, uw God, niet verzoeken. ‘Stel de Heer, uw God, niet op de proef, zo citeert Jezus de Schrift, als Hij in de woestijn door de duivel wordt beproefd. En als Hij dat zo zegt, denkt Hij vast en zeker aan die andere woestijn, waarin eens Israël was, de wildernis tussen Egypte en Kanaän. Daar deed Israël vrijwel niets anders. De Israëlieten beproefden God. Het was voor de Allerhoogste één grote beproeving. Nu eens wilden ze dit, dan weer dat. Een kleuterklas, een puberclub – geen beloofd land met te bezeilen.
Maar de Eeuwige is geen doetje. Hij is geen vader die de boel de boel laat lopen. Hij roept de mensen ‘als kinderen voor zijn ogen’. Wij zullen ons moeten laten Hij is geen vader die de boel laat lopen. Hij roept de mensen ‘als kinderen voor zijn ogen’. Wij zullen ons moeten verantwoorden voor alles wat we tussen uittocht en intocht hebben gedaan. Het laatste oordeel, zo heet dat in het evangelie. Meer dan eens brengt Jezus zelf dat oordeel ter spraken. Alles wat wij doen en laten komt eenmaal aan het licht van het gericht.
Is dat niet een afgrijselijke gedachte? Dat hangt ervan af. Het is óók een blij vooruitzicht: God laat niet over zich heenlopen. Niet eindeloos zal het onkruid voortwoekeren op de wereldakker. Wij mensen kunnen de Eeuwige niet eindeloos aan het lijntje houden. Dat is God verzoeken – en dus streng verboden. Hij beproeft ons. Wij Hem niet. Wij hebben ons maar aan zijn regels te houden.

Opstandig tegen God, die uit den hoge
de mensen roept als kindren voor zijn ogen,
verlieten zij het spoor van hun bestemming
als rukten zij zich los uit een omklemming;
als een vroegtijdig afgeschoten pijl,
ontrouw als steeds, verwierpen zij hun heil.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 30 Juni, Psalm 78: 42-51; Vergeten.

Stel je eens voor dat wij dat deden:dat wij alle monumenten ter herinnering aan de bevrijding na de Tweede Wereldoorlog in 1945 zouden opruimen. Het Nationaal Monument op de Dam gesloopt, de herinneringsplek op de Waalsdorpervlakte opgedoekt, geen vlaggen meer uit op 5 mei; je moet er niet aan denken.
Zo ongeveer handelt Israël niet lang na de bevrijding uit Egypte. ‘Zij dachten niet aan zijn helpende hand, aan de dag dat hij hen verloste van hun belager.’ Het is een en al ondankbaarheid wat de woestijnklok slaat. Ontevredenheid voert de boventoon, gemopper en miezer zijn de gidsen naar de toekomst. Maar met zulke begeleiders kun je de toekomst wel vergeten! De gidsen Ach en Wee hebben nog nooit iemand het beloofde land gebracht. ‘Blijschap valt licht ten offer aan ontwijding’, zo zingt de psalmberijming. Mij dunkt, dat zij diepzinnige woorden. Wie het heilige onwijdt moet doorvoor blijdschap als offer brengen. Met andere woorden, je verliest de vreugde wanneer je het heiligste met voeten vertrapt. En dat kon nog wel eens typerend zijn voor onze ontevreden, overdreven consumerende samenleving: wij verliezen de vreugde! De verst reis is al niet meer avontuurlijk meer, de royaalste maaltijd niet spectaculair genoeg, het nieuwste genotmiddel niet voldoende voor een volgende kick. Israël vergat hoe Egypte geslagen werd: tien plagen kregen ze verwerken, de slavendrijvers van dat diensthuis. Zou het Israël, zou het óns anders vergaan? Al zouden alleen maar de vreugde verliezen, dan verloren we eigenlijk compleet onze menselijkheid. En daarom: laten we gedenken hoe de Eeuwige ons heet bevrijd. Laten we Pasen vieren!

Mijn God, hoe snel vergeet men zijn bevrijding.
Blijdschap valt licht ten offer aan ontwijding.
Gij Heer, die heilig zijn en heilig voorging,
vergeten zijn uw heil en uw verhoring
bij ’t volk dat nu schoorvoetend verder trekt,
maar eenmaal door uw hand werd opgewekt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 29 Juni Psalm 78: 32-41; Als een weerspannig kind.

Moeten er dan eerst doden vallen? Ja, blijkbaar moeten er eerst doden vallen, wil duidelijk worden waar onze dwaasheid toe leidt. Dat ‘moet’ natuurlijk helemaal niet – stel je voor, God is geen God van doden, maar van levenden! – maar bij wijze van spreken ‘moet’ dat. Blijkbaar hebben wij, eigenwijze kinderen, zulke harde lessen nodig. Overigens, het is goedbeschouwd niet God die zijn kinderen, maar het kwaad dat zichzelf straft. Er zijn er die zich zo volvreten dat het hun dood wordt! Overdaad schaadt. De Thora speelt soms verstoppertje in eenvoudige volkswijsheden. En dan komt ook een ander gezegde aan het licht: Nood leert bidden. ‘Zodra er doden vielen, zochten zij God, zij kwamen tot inkeer en verlangden naar hem.’
Hoe verkeerd is dat? In het geheel niet! Het is een aloude verhaal van de verloren zoon. Geen verwijt valt hem ten deel, zodra hij op het ouderlijk erf arriveert. Integendeel, zijn vader maakt er een feest van! Het is alleen ‘zonde’ al die verspilde moeite, dat verspilde geld, die verspilde energie. Hard werken om je vol te eten en vol te kunnen drinken, met als gevolg dat je lichaam het niet langer aankan – zonde! Beter is het te bidden vóórdat de nood zich aandient. Bidden om lef om nee te kunnen zeggen omwille van je lijf. Bidden om de gave van de onthouding. Wie zich niets onthoudt, vergeet iets: zichzelf. Wie zich onthoudt, houdt alles: zijn gezondheid, zijn ziel, zijn zaligheid.

Hij was genadig en Hij bleef hen dulden,
Hij hield zijn toorn terug, vergaf hun schulden.
Hij was hun broze menselijkheid indachtig,
hoe sterfelijk ze zijn en hoe onmachtig,
een ademtocht, voortvluchtig als de wind.
Hij zag zijn volk als een weerspannig kind.

MARIO216 · Berichten: 4992

WILLEMIJN232 schreef:

Weet jij dan niet wanneer andere CMmers zo ongeveer jarig zijn? Verraste, verbaasde smiley

Jij bent mijn verjaardag helemaal vergeten Verraste, verbaasde smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 28 Juni, Psalm 78: 19-31; Het brood der engelen.

‘Niet het vele is goed, maar het goede is veel.’ Aan die wijsheid hebben we vandaag genoeg. Kwaliteit gaat voor kwantiteit. Trouwens, wat te veel is, gaat toch maar bederven. Dat ontdekten de Israëlieten in de woestijn. Behalve aan het vlees van kwartels, die in grote zwermen op het kamp neerdaalden, kon men zich te goed doen aan manna. Elke morgen lag het overal rondom, als rijp, als dauw. Brood der engelen! Iedereen mocht zoveel nemen als nodig was. Niet minder, niet meer. Bewaren was er niet bij. Wie het wel deed, kon de volgende dag z’n neus dichtknijpen: het restant zat vol wormen en stonk een uur in de woestijnwind.
Dat brood der engelen heeft dus maar een beperkte houdbaarheid. Het is ermee als met het brood van de heilige tafel: hamsteren heeft geen zin. Je moet er elke keer weer je hand voor ophouden. Dagelijks leven wij van genade. Niet voor niets leerde Jezus ons bidden: Geef ons heden ons dagelijks brood. Let wel, over beleg is nooit gesproken. De engelen zullen ook wel niet al te veel op hun brood krijgen, want als engelen moet je soepel zijn van lijf en leden, en zeker niet al te zwaar. Engelen moeten licht zijn. Vermoedelijk is in de hemel alles ‘light’. En ook een mens op weg naar Kanaän moest dagelijks maar genoegen nemen met dat lichte engelenbrood. Het mag dan een beetje eentonig zijn, dat hemelse menu, alles is beter dan de zogenaamde overvloed van Egypte. Als die er al was, had je geen tijd ervan te genieten. Dank God dat Hij ons redt uit een samenleving waarin te hard wordt gewerkt om meer te kunnen eten dan goed voor ons is. Dank God voor de reis naar het beloofde land, voor de woestijn van alledag, waarin de kleinste, onooglijkste korreltjes niet voor niets mogen heten: het brood der engelen!

Zo heeft zich toen des Heren toorn verheven,
omdat zij geen vertrouwen wilden geven
aan Hem, hun Heer, en toch deed Hij de deuren
des hemels open, deed wolken scheuren.
Zo dauwde voor hun voeten manna neer,
het brood der englen, gave van de Heer.

MARIO216 · Berichten: 4992

Ik vraag me zoa af van de week, voor @Thomas: Zijn er ook Olympische Spelen in Smurfenland.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 27 Juni Psalm 78:12-18; Als kinderen.

De samenleving van onze dagen heeft iets kinderlijks. Ze lijkt op die van de Israëlieten in de woestijn. Ze riepen om eten ‘zo veel als wilden.’ Ze verlangden terug naar de overvloed van Egypte. Alsof ze het daar zo breed hadden! Hoe dan ook, de hemel moet nu maar eens royaal voor een etentje zorgen. Er moet brood op tafel komen! Laat God de tafel maar eens dekken, hier in het hart van de woestijn, in the middle of nowhere! Ze hebben wel een traktatie verdiend, na dat haastige vertrek uit het diensthuis. Met alle respect voor dat paasmaal, wij willen méér!
Eten zoveel als je wilt. Ze rijzen de pan uit: de all-inclusive restaurants. Voor een x-bedrag kun je net zoveel eten als je maar op kunt. Lekker toch? Ja, heel lekker. Maar wee de samenleving die dag in daag uit zo veel eet als maar mogelijk is. Zwaarlijvigheid is het gevolg. Je krijgt je eigen lichaam niet meer door de woestijn getild… En dat zal toch wel moeten, wil je verderkomen in de richting komen van Kanaän. Als we iets van waarde dienen over te dragen aan een nieuwe generatie, dan toch ook wel die van soberheid. Er is niets tegen lekker eten en drinken. Integendeel, wie God ervoor dankt, kan er volop van genieten! Maar het moet geen verslaving worden, geen kinderlijke drang tot volpropperij. Niet alleen omdat dat te duur zou zijn – dat ook; het is niet bepaald solidair met de rest van de wereld! – maar ook omdat het schadelijk is voor je eigen gezondheid. Dat mag je de samenleving die het betalen moet, niet aandoen! Te veel eten is een vorm van diefstal.

Zij hebben zich als kinderen misdragen,
zij hebben Gods geduld bestormd met vragen,
vragen om steeds andere zegeningen;
Hij die uit rotsen water deed ontspringen,
kan Hij in deze barre eenzaamheid
ook voedsel geven, tafels toebereid?

MARIO216 · Berichten: 4992

HEIDE115 schreef:

O.a.ook het stukje van MARIO216 gelezen

Doet me goed en doe ik het niet voor niets Knipoog smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

VISSER278 schreef:

Frank , snap het nou eens joh......... Wie noemt W-tje hier nu allemaal......Frank, Mario , Visser........ al haar lievelingetjes.
W-tje heeft gewoon zin om ook eens naar Ede te gaan man. Knipoog smiley

We gaan gewoon met zijn drieen carpoolen naar W'tje thuis. Eens wat anders he. Zal ze heus niet erg vinden. Coole smiley met zonnebril

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 26 Juni, Psalm 78: 1-11; Licht dat ten leven leidt.

Wat vertellen we nu tegenwoordig onze kinderen nog? We leren onze kinderen duizenden dingen. We vertellen hun waar de afstandbediening ligt en hoe de kortste route is naar de snackbar. We vertellen hun bij welke bank ze de hoogste rente krijgen en welk merk mobieltje de meeste opties heeft. Maar over God? Geen woord. Nu ja, we zijn niets te beroerd hem af en toe mee te nemen naar de kerk, op voorwaarde dat ze niet al te zeer tegenstribbelen en zich in die kerk een beetje fatsoenlijk gedragen. Een keertje voorlezen moet ook kunnen, een verhaaltje uit de kinderbijbel voor het slapen gaan, vooruit, omdat het vrijdagavond is – maar gekker moet het toch niet worden. En intussen beloven we bij de doopvont plechtig dat we onze kinderen zullen brengen in de lichtkring van Christus en zijn kerk.
Waarom maken we zo weinig ernst met de geestelijke opvoeding van onze kinderen? Omdat we te druk zijn. Er is te veel dat onze aandacht vraagt. Bovendien zijn we gaan twijfelen aan de waarde van al die Bijbelverhalen. Koop je daar nog iets voor, in deze moderne tijden? Zijn onze kinderen niet meer gediend met moderne talen en exacte wetenschappen? Het antwoord op deze laatste vraag moet ik elk geval zijn: nee. Nee. En nog eens: nee. Al spreek je vloeiend Engels, Frans, Duits en Spaans, maar zonder inzicht in de geheimen van het evangelie, dan sta je nog overal ter wereld met een mond vol tanden. En dan bedoel ik niet dat je dan bepaalde zaken mist die in cultureel opzicht erg belangrijk zijn, maar dan bedoel ik dat je het mist die in cultureel opzicht erg belangrijk zijn, maar dan bedoel ik dat je het meest wezenlijke mist: het licht dat ons ten leven leidt. Dus:

Laat ons wat onze vadren vertelden
Doorgeven en aan onze kindren melden.
’t Getuigenis aan Israël geschonken,
het heil dat van de hemel heeft geklonken,
het is een licht dat ons ten leven leidt, -
ons en alwie door ons wordt ingewijd.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 25 Juni, Psalm 77: 17-21; Uw pad was door de golven.

Je ogen moeten ervoor opengaan, zeggen we dan. Dat is goed en vroom gezegd. Om iets van God te begrijpen dien je het licht van de Geest te ontvangen. De doop is er een teken van: het water wast niet alleen de zonden van je ziel, maar ook het slijk van je ogen. ‘Een ding weet ik, dat ik blind was, maar nu kan zien!’, zei de blindgeborene toen Jezus hem had aangeraakt. Toch ziet wie kan zien een andere kant van de medaille. Met evenveel recht kan ik stellen dat je om God te begrijpen juist niets moet willen zien. Dat komt naar voren in de psalm van vandaag. Wie van blinde ziend ie geworden en oog heeft gekregen voor de wonderlijke gangen van de Allerhoogste, die ziet dat Hij vóór zijn volk uit door het water is getrokken. Tot tweemaal toe: de woestijn in en de woestijn uit. ‘God staat aan het begin en Hij komt aan het einde’, zo zongen we met Jan Wit. Van de wieg tot het graf gaat Hij je voor. Alleen – en dat is nu het wonderlijke – je ziet er niets van. Je moet, je mag het gelóven. Je ziet er, althans later, niets meer van! Toen, op dat moment, ja toen zag je het dat het water week, dat er een muur van water was, een pad door de golven. Vrij en ongehinderd kon je verder. Maar toen later de twijfels kwamen (zou het waar zijn?), toen was er van dat pad niets meer te zien. Gods voetstappen staan in de zee! De vaak zeer depressieve William Cowper dichtte dan ook: ‘God gaat zijn ongekende gang / vol donkre majesteit, / die in de zee zijn voetstap plant / en op de wolken rijdt.’ En wij zingen hem na, met woorden van de psalm:

God, uw pad was door de golven.
Waatren hebben het bedolven
en uw voetspoor uitgewist:
geen die nog uw treden gist.
Maar Gij gaaft een goed geleide
aan het volk dat Gij bevrijdde:
Mozes en Aärons hand
Voerde ’t in een veilig land.

MARIO216 · Berichten: 4992

We zijn toch Kampioen geworden en niet zo maar een Kampioen, nee WERELDKAMPIOEN. Wereldkampioen robotvoetbal.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 24 Juni, Psalm 77: 11-16; Terugdenken.

Heimwee. Voor je het weet, heb je er last van. Weet je nog van toen? Je bladert in vergeelde fotoalbums. Ach ja, hier waren we op vakantie. Daar hadden we dat feest. Wat zagen we er nog goed uit. Wat waren we nog jong! En hier staat hij nog op. En daar was zij nog niet overleden. Ach jam weet je nog, weet je nog van toen?
Wordt de dichter van de psalm die we vandaag weer lezen, ook geplaagd door heimwee? Ja en nee. Ongetwijfeld heeft hij gevoelens die daar op lijken; anders werd hij niet zo sterk aangegrepen door de overtuiging dat God hem vergeten is. Toch koestert hij dat heimwee niet en wentelt hij zich niet als een varken in de modder van een verregend verleden. Nee, hier is iets anders gaande. De dichter van deze psalm telt zijn zegeningen. En dan niet eens zijn eigen, persoonlijke, kleine zegeningen, maar de zegeningen die zijn volk heeft mogen ondervinden in de loop der eeuwen. De dichter kijkt om in de geschiedenis en ziet aanleiding genoeg om God te prijzen. En dat is dan zijn manier om te ontkomen aan het afschuwelijke vermoeden dat God wel eens omgedraaid zou kunnen zijn als een blad aan de boom. Eerst vol liefde en genade, nu keihard en onbarmhartig. Midden in de nacht staakt hij zijn wild geraas en begint hij te tellen, een voor een, de grote daden die God deed in de geschiedenis van Israël. Schepping en uittocht, Genesis en Exodus, het komt hem allemaal in gedachten. En dankzij die gedachten kan hij leven, ademen, zingen, slapen.

God, op wat Gij eens verrichtte,
wil ik mijn betrouwen stichten.
Wat Gij eens gedaan hebt is
Steeds in mijn gedachtenis.
Heel de wereld zag uw sterkte,
zag de wondren die Gij werkte,
toe Gij, groot in heiligheid,
Jakobs volk hebt uitgeleid.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 23 Juni, Psalm 77: 1-10; Ik schreeuw het uit.

Dat doen wij zelden: schreeuwen. Luid roepen. Stel je voor, zeg! In de kerk, schreeuwen… De koster ziet je aankomen! Er zou schande van gesproken worden! Bidden doe je eerbiedig, op zachte toon, fluisterend wellicht, in stilte, de pet voor de ogen. Bidden is voor de buren. Bidden is van alles en nog wat, maar schreeuwen, nee, dat in elk geval, dat zeker niet.
De dichter van psalm 77 denkt daar anders over. Hij is een schreeuwlelijk. En hij vindt dat dat mag, want het is ook lelijk waarom hij schreeuwt. Hij vreest dat God hem voor eeuwig heeft verstoten en hem niet langer liefheeft. En dat is een onverdraaglijke gedachte. Dat laat zich niet in vriendelijke bewoordingen aan de Allerhoogste meedelen; dat kun je alleen maar uitroepen, van je af schreeuwen. ‘Luid roep ik God, ik schreeuw het uit, luid roep ik God – dat hij mij hoort.’ Overdag brult de dichter alles bij elkaar en in het holst van de nacht ligt hij nog te schreeuwen. Overluid. Het is alsof God zijn oogleden vasthoudt, zodat hij wel moet waken. Slapen komt er niet van. O, alles van vroeger komt op hem af! Alles wat er was, aan goed en aan kwaad. Alles, alles. En waar is God nu, in die hele film van vroeger? Wat doet dit pijn, wat doet dit verschrikkelijk veel pijn!~

Roepend om gehoor te vinden,
om bij God gehoor te vinden,
roep en smeek ik onverpoosd.
Nu de druk mij overmande,
hef ik tot de Heer mijn handen,
maar ’t gedenken is mij pijn,
nu ik zonder God moet zijn.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 22 Juni, Psalm 76; De tirannie verdreven.

De tirannie verdreven. Die woorden doen mij denken aan ons Wilhelmus denken. ‘Dat ik toch vroom mag blijven, uw dienaar te aller stond, de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.’Dat is het zesde couplet uit ons volkslied en ik zing het graag. Het eerste niet. Per slot van rekening ben ik Wilhelmus niet en de koning van Spanje heb ik nog nooit gediend. Maar ik zing het vooral niet omdat ik niet wil beloven het vaderland trouw te blijven tot in de dood. Als mijn vaderland op een dag mijn vaderland niet meer is, omdat bijvoorbeeld in handen is gevallen van een regering die met God en zijn gebod geen rekening houdt, maar mij wel wenst in de schakelen tegen de strijd tegen een vijand die mijn vriend is, dan wens ik niet mee te doen. Met dat prachtige zesde couplet heb ik die moeite niet. Integendeel, dat zing ik uit volle borst mee, als een indrukwekkende credo. ‘Mijn schuld ende betrouwen zijt Gij, o God, mijn Heer!’ En met de woorden van wat volgt en bid ik om vroomheid, om dapperheid, om de tirannie te mogen verdrijven die nu ook ter sprake komt in de psalm van vandaag. Het psalm staat bol van pijlen en bogen; de schilden en zwaarden rammelen de psalm uit, het is weer een één groot slagveld. Als ooit de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog komt God tevoorschijn om de vernederenden te redden. Nee, onze lieve Heer is geen lieverdje. Hij mag iets hebben van een lam, voor de poes is Hij niet. Kom niet aan zijn volk, kom niet aan de minsten van de mensen, kom niet aan zwakken en zieken, aan kinderen en kleintjes in welk opzicht dan ook – dan staat Hij op, dan scheldt Hij je pardoes de wereldtent uit. Dan neemt Hij de wapens op, donder en bliksem is dan niet van de lucht!

Als Gij, ten oordeel opgestaan,
het boos geweld hebt weggedaan,
wordt door uw sterke hand bevrijd
wie wachtte in zachtmoedigheid.
Gij hebt de tirannie verdreven
en doet uw volk in voorspoed leven.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 21 Juni, Psalm 75; God is rechter.

Daar hebben wij ook een handje van: kijken naar het oosten of juist naar het westen. Israël heeft dat ook jarenlang gedaan. Israël doet het nog, min of meer. Logisch, een mens zoekt altijd steun. Je kijkt naar links of rechts om hulp te vinden. Egypte? Babel? Assyrië? Vergeet het maar zegt de psalm. Uit de woestijn behoef je weinig heil te verwachten. En in het westen, daar ligt de zee. Ook al geen bron van hulp en heil. Je kunt beter naar boven kijken dan naar links en rechts. Godin de hemel, die is rechter, Hij beslist. Hij zal de hooghartigen een toontje lager later zingen. Hij zal hen die zich verheffen vernederen. Dat behoef jij, Israël, niet te doen. Daar zal Hijzelf wel voor zorgen!
Dat is een gedachte die wij, Hollanders, ons ook wel aan mogen trekken. Wee wie hulp van. Oost of west verwacht! Moet het oosten ons soms helpen? In de vorige eeuw hebben we gezien hoe bitter ons dat tegenviel: het heil dat onze buren in het oosten beloofden mocht geen heil heten. En het westen? Ja, vanuit het westen daagde er hulp! Engelsen, Canadezen, Amerikanen. We moeten hen er nog altijd dankbaar voor zijn! Maar een garantie is er niet. Niemand kan beloven dat Amerika een eeuwig trouwe bondgenoot zal zijn. De Amerikaanse president kan zomaar een slimme dictator worden, en de partijleider in Rusland een potentaat. Wee het volk dan van mensen heil verwacht! God is rechter die gebiedt. Wetten van aardse overheden bevatten soms de meest krankzinnige voorschriften. De wet die God ons aanbeveelt, die is groot en goed en zegenrijk voor alle mensen. En al kan het even duren, na verloop van korte of langere tijd zullen alle bazen en bandieten, alle führers en verleiders moeten buigen voor het gezag van die Allerhoogste Rechter.

Of gij oost- of westwaarts ziet,
om hulp zoekt in de woestijn,
alle grootheid is slechts schijn:
God is Rechter die gebiedt.
Hij verhoogt en Hij slaat neer
naar zijn recht, Hij is de Heer.

MARIO216 · Berichten: 4992

CARMEN073 schreef:

Helaas znap ik ut niesso Verlegen lachende smiley

Hoe moet ik voor de website naar mijn profiel? Ik kan niet op mn profiel komen voordat ik ben ingelogd toch?

Mss is deze optie niet toegankelijk voor proefleden?

GrZ!

http://imageshack.us/

MARIO216 · Berichten: 4992

CARMEN073 schreef:

Hoe krijg ik een filmpje op mijn profiel hier??

Moet je voor de website even naar mijn profiel en linken op de website. Daar kun via (de speciale forumcode) uploaden op je profiel.