Berichten van MARIO216

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 10 augustus, Psalm 96: 1-6; De goden ver te boven.

Nu moeten we het – na bijna honderd psalmen – hoognodig eens hebben over de claim van Israël: onze God, die is het helemaal – en die goden van de andere volken, die zijn waardeloos. Het is alsof er een wedstrijd gaande is: wie heeft de beste god? Zij of wij? Voor Israël is het geen vraag: die van ons! Dat staat als een paal boven de zee van de volkeren. Andere goden zijn eigenlijk niet eens goden. Ze lijken erop, maar in feite zijn zij nepgoden, schertsgoden, afgoden, goden van niks.
Dat is nogal wat! Niet gering, zo’n claim. Onze God is de beste, de enige! Geen wonder dat zo’n pretentie nogal wat kwaad bloed zet. Het zal je maar gezegd worden: die god van jou, waarmee je bent opgegroeid, die je vertrouwd is van jongs af aan, die god stelt helemaal niets voor. Stel je eens voor dat een hindoe of een moslims dat tégen ons zou zeggen… We zouden het hem niet in dank afnemen.
Je kunt die oerbijbelse claim alleen begrijpen wanneer je bij nogal wat goden denkt aan figuren als Hitler. Weliswaar is hij nooit als god aanbeden, maar het had er toch wel heel veel van: verering, lofliederen, vlaggen. De Farao is Egypte en Nebukadnezar in Babel waren de representanten vande goden in hun land. Keiharde koningen, die soortgelijke goden vertegenwoordigen. Het waren vorsten en goden die kinderoffers eisten: jongetjes in de Nijl, eerstgeborenen als offers in het vuur voor de god Moloch en ga zo maar door. Met zulke goden had Israël niets. Sterker nog: van zulke goden zijn inderdaad goden van niets. Die moet je niet tolereren. Die moet je niet negeren, die moet je elimineren. Maar dan wel, alstublieft, op een christelijke manier: met Woord en Geest.

God laat de goden ver te boven,
die ijdle waan die heidnen loven.
Hij heeft de hemelen gesticht,
van luister is zijn aanschijn licht.
Zijn kracht vervult de heilige hoven.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 9 augustus, Psalm 95: 6-11; Buigen in aanbidding.

Protestanten knielen niet. Tenminste, in de kerken niet. Niet meer. Heel de kerk, de katholieke kerk, deed dat ooit wel. Protestanten (en vele katholieken) hebben de knielbanken uit de kerk weggehaald. Maar wat is er bijbelser dan knielen? Knielend word je zo klein als en kind. Ik kan me geen betere godsdienstoefening voorstellen…
In de psalm van vandaag worden we opgeroepen door de knieën te gaan. Wie stokstijf blijft staan, is oneerbiedig. Wij dienen onze Koning eer aan te bieden – en dat doe je in de houding van een onderdaan: geknield. Nu is het zeker zo dat wij tegenwoordig niet meer knielen voor onze koningen en in dat licht mag ook best worden gerelativeerd wat ik zo juist over knielen schreef – maar toch… De dichter wenst te knielen. Voor je het weet worden je knieën stram. In de woestijn bleek dat het geval met het volk van Israël. Ze stelden God op de proef, alsof Hij een eindexamenkandidaat zou zijn. Geen wonder dat ze er veertig jaar over deden, over dat korte reisje naar Kanaän. Dat had sneller gekund als ze geknield hadden. Je kunt wel denken dat je hardlopend sneller vooruitgaat dan knielend, maar dat is het koninkrijk van God een denkfout. Wie dagelijks van knielen weet, houdt de ziel soepel. Wie buigt voor de Eeuwige, gaat niet onder zorgen gebukt. Die worden je afgepakt, zoals men van een knielende kameel de lastpakken afneemt. Vandaar de oproep aan het slot van de psalm: ‘Wees niet koppig!’. Je zou door je koppigheid de uiteindelijke rust ontlopen. En dan te weten dat je in het rijk der hemelen alleen geknield groot kunt zijn.

Komt, werpen wij ons voor de Heer
die wij ons gemaakt heeft biddend neer,
wij, die het volk van zijn weide.
Want onze God, Hij gaat ons voor,
Hij trekt met ons de diepte door.
Zijn hand zal ons als schapen leiden.

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 8 augustus, Psalm 95: 1-5; De dank van al wat leeft.

Waarom jubelt deze psalm zo blij? Omdat God zo groot is, een machtig koning. En hoe blijkt dat? Dat blijkt nergens uit. Nu ja, nergens uit – dat is te weinig gezegd. Toch ook in de psalmen over gelóven gaat. Wij zingen geen loflied voor God omdat uit alles om ons heen blijkt dat de wereld zo keurig geregeld en fantastisch goed op orde is – want dat is allerminst het geval. We zingen een loflied omdat we geloven dat het allemaal keurig geregeld en eenmaal fantastisch goed op orde zál zijn. De diepten van de zee, die golvende, bruisende kolkende zee van volkeren, de toppen van de bergen, die carrièreladders waarop aan de afgoden van macht en geweld eigen vlees en bloed geofferd wordt, die diepten en die hoogten zijn als was in Gods hand! Daar hebben we fiducie in, dat we geloven we en daarvan zingen we. Het gaat al met al in deze psalm over God die onze bevrijdende Schepper is. Dat geeft mij aanleiding nog eens te protesteren tegen een al te simpele gedachte over God. Die gedachte is deze: Hij heeft ooit op een dag alles gemaakt, toen hebben wij het verprutst en nu wacht alles op de grote restauratie. Die voorstelling van zaken lijkt mij al te menselijk. Hoe dan? Ik lees in de Bijbel dat God nog steeds Schepper is. Zoals een jongen op het strand een kasteel schept dat sterk genoeg is om de branding te weerstaan, zo schept God tegen de oerkracht van de kosmische chaos een plek waarin het licht kan leven. Met die schepping is Hij nog altijd doende, vaak gedwarsboomd door menselijke tegenwerking, soms geholpen door kinderen van het licht die zijn medewerkers willen zijn. Welnu, psalm 95 steekt de loftrompet voor Hem die als redder en bevrijder deze schepping in gang heeft gezet en eenmaal zal voltooien. Hij is waard: de dank van al wat leeft!

Steekt nu voor God de loftrompet,
Hem die ons in de vrijheid zet.
Komt voor zijn aanschijn met verblijden.
Brengt Hem de dank van al wat leeft,
Hem, die ons heil gegrondvest heeft.
Viert Hem, de koning der getijden.

MARIO216 · Berichten: 4992

JOSINA022 schreef:

Jaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!! Lachende smiley

Afgoderij zeg Knipoog smiley

Mario, twee keer goud op één dag is wel heeel erg leuk.

MARIO216 · Berichten: 4992

ERIKA129 schreef:

Das mooi want jij at toen zo gruwelijk veel Clown smiley

Heb toch echt zelf mijn rekening betaald.

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 7 augustus, Psalm 94: 16-23; Sterk en teder.

Door zorgen overstelpt. Je ziet het zomaar voor je: een mens die gebukt gaat onder de sores. In de psalm gaat het dan niet over een verregende vakantie of over een lekkage in de badkamer. Ook niet over een familiaire vete of kerkelijk gekrakeel. In de psalm gaat het vooral over de verdrukking van het Godsvolk. Het gaat over moord. De zwaksten in de samenleving, de weduwen, de wezen, de vreemdelingen worden omgebracht. En dat alles onder het motto dat God het wel niet zal zien. Maar daar gelooft de psalm helemaal niets van. God ziet alles! Zou Hij die het oog heeft gemaakt, zelf niet zien? Zou Hij die het oor heeft gevormd, zelf niet horen? De dichter is er heilig van overtuigd: op een dag zal de waarheid zegevieren! Maar intussen gaan die schurken nog hun gang. En dat is onuitstaanbaar, niet te verteren. Dát zijn nog eens sores waar je u tegen zegt. Dat ligt een mens echt van wakker.
In dat licht zijn onze zorgen maar poppenzorgen. Kleine akkefietjes, ach, die zijn er altijd, maar wat stellen die nu voor in het licht van de troubles waarover de dichter spreekt? Toch wil ik die probleempjes die wij dagelijks ondervinden niet zomaar wegschoffelen. Ze kunnen je aardig, onaardig bezighouden. Zou de ervaring van de psalmdichter ons tot hulp kunnen zijn? ‘Toen ik door zorgen werd overstelpt, was uw troost de vreugde van mijn ziel.’ Kritisch als wij zijn, vragen wij onmiddellijk naar de bijsluiter, Waaruit bestaat die troost precies? We willen ons geen knollen voor citroenen laten verkopen! Voor de dichter is de Heer een hand geworden, sterk – en teder tegelijk. Dat is allemaal heel mooi, maar hoe werkt dat? Wat zijn die vertroostingen waardoor de dichter wordt verkwikt? Daar zou veel over te zeggen zijn. Ik doe het niet. Waarom niet? Liefde is niet uit te leggen.

Maar stortte ik soms bijna neder,
dan steunde Gij mij sterk en teder;
ik viel niet, want Gij hieldt mij vast.
Als in mijn hart de twijfel wast,
dan zijt Gij, Heer, mij zeer nabij
en met uw troost verkwikt Gij mij.

MARIO216 · Berichten: 4992

Ben dan op vakantie

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 6 augustus, Psalm 94: 8-15; In de waarheid geplant.

Wie ben ik om daaraan te twijfelen? Ik kan natuurlijk wel allerlei voorbeelden opsommen waaruit moet blijken dat het nog maar de vraag is of de Allerhoogste zijn volk toch niet verstoten heeft. Ik behoef maar ‘Auschwitz’ te roepen of ‘Birkenau’ te zeggen en iedereen zit rechtovereind met al zijn vragen ten aanzien van het godsbestuur in deze wereld. Maar ik heb mooi praten en ik kan comfortabel twijfelen. Israël zelf kon dat zelf niet. Althans, zó niet. Als Israël twijfelde, was dat aan de oevers van de Eufraat en de Tigris, in de ballingschap, in Babel, vol heimwee naar Jeruzalem. Als Israël twijfelde, was dat aan de oevers van de Eufraat en de Tigris, in de ballingschap, in Babel, vol heimwee naar Jeruzalem. Als Israël twijfelde, dan was dat in de barakken van de concentratiekampen, op weg naar de gaskamers, bij het zien van de verbrandingsovens. En daar, uitgerekend daar, waren er velen die gelóófden, die trouw bleven aan wat in de Thora geschreven staat, vervuld zal worden. In de eerste plaats: dat God zijn volk niet zal verstoten. En in de tweede plaats: dat de rechtspraak uiteindelijk toch weer in de waarheid zal zijn geplant. De leugen verliest. De waarheid wint. En op een zal dat blijken! Dat te blijven hopen, daar je leven voor over te hebben, dát is nu pas echt ‘geloven’: lef hebben om het op te blijven nemen voor wat de Levende ons heeft geleerd. Lef hebben de kant te kiezen van Hem die de wereld aan het herscheppen is naar zijn gelijkenis. In het woeste oergeweld roept Hij het licht naar voren. En Hij noemt ons op dragers van dat licht te zijn.

De Here zal zijn volk doen leven,
Hij zal zijn erfdeel nooit begeven.
De rechtspraak zal in heel het land
weer in de waarheid zijn geplant,
en ieder die de waarheid eert,
bemint het recht dat God ons leert.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 5 Augustus, Psalm 94: 1-7; God ziet het niet.

Nee, dat had je gedacht! Dat zou je misschien wel willen: dat God niets zag. Dat je lekker kon doen waar je zin in had. Dat je de wet naar je hand kon zetten, elke regel kon overtreden waar jij toevallig zin niet van inzag; dat je kon roven en plunderen, precies zoals het je uitkwam; dat je de zwaksten in de samenleving ongezien nog een trap kon nageven, de ziektekostenpremie van de toch alzo kleine man nog eens extra kon verhogen zonder dat er een haan naar kraaide. Dat je in verre landen kinderen in vuile en donkere fabrieken gerust zich dood kon laten werken in de productie van spullen die jij dan hier weer voor grof geld kunt verkopen; dat je meiden kunt ronselen om ten bate van jouw portemonne op seks beluste mannen van dienst te zijn – en dat zonder dat er iemand is die dat te weten komt en je ervoor straffen zal. Maar die vlieger gaat niet op, dat kun je gerust vergeten! Dat lijkt misschien wel zo en voor de wetgever in ons land of in het buitenland mag je dan misschien brandschoon zijn, er is er Eén die alles ziet. Alles.
Is dat het bekende verhaal van Big Brother, het grote Boze Oog dat alles en iedereen in de gaten houdt? Is dit een steenoude, mythologische versie van de huidige bewakingscamera? U mag het noemen zoals u wilt, maar mét de psalm geloof ik dat er uiteindelijk recht zal worden gedaan op aarde. Vraag me niet hoe – God mag en zal dat zeker weten. Maar dat de Eeuwige het onrecht ziet en straffen zal, dat staat voor mij wel vast. Bij alles wat ik doe of juist laat, moest ik daar maar elke dag goed aan denken.

Zie, Heer, hoe zij uw volk verdrukken,
uw erfdeel haast aan U ontrukken.
Zij slaan aan vreemden in uw land,
aan wees en weduwe de hand.
‘God ziet het niet’, zo klinkt hun spot,
‘Hij merkt het toch niet, Jacobs God.’

MARIO216 · Berichten: 4992

Wat heeft dit met Agenda te maken, agendapunt 8: Om de drie maanden een ruzie beslechten Clown smiley

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 4 Augustus, Psalm 93: Geweldiger dan water.

Voor je het weet wordt de wereld weer opgeschrikt door een tsunami. En zing dan maar eens deze psalm… Ik zou, als nabestaande, waarschijnlijk geen psalm door mijn keel krijgen, maar zeker niet deze psalm. Het is een lied dat de macht van de eeuwige bezingt. Hij is koning, zijn troon staat vast, machtiger dan het geraas van de wateren is zijn stem, boven de branding uit. Halleluja!
Hoe kan Israël zulke psalmen zingen? Is het zelf niet menigmaal weggevaagd door tsunami’s van getreiter en terreur? Is de Tweede Wereldoorlog niet als een alles vernietigende tsunami over het jodendom heengegaan? Houd dan maar staande dat uitgerekend de God van Israël macht heeft over het geweld van het water! Voor die overtuiging krijg je in deze moderne tijden geen ziel meer enthousiast?
Geen ziel? De mijne wel! Sint-Elisabethsvloed en Watersnoodramp, Eerste –en Tweedewereldoorlog, de Twin Towers in New York en de tsunami in het Verre Oosten, ze zijn niet in staat de ze psalm stuk te krijgen. AL-Qaida is tot veel in staat, maar deze psalm opblazen, dát zal niet lukken. Zeker, als dergelijke rampen gebeuren, ben je stil, heel even of heel lang stil. Maar dan is daar toch weer die wonderlijke levenskracht, die oerkracht van Genesis, die scheppingskracht, zeg maar: God – en die zegt wat Hij toen al zei: Licht! Weg met deze duisternis, weg met die chaos, Ik protesteer, Ik neem het op voor al wat goed en waarachtig is, Ik maak een nieuw begin. Van dat geloof en van die Levenskracht getuigt psalm 93.

Geweldiger dan water en dan wind
is in de hoogte God die overwint.
Geweldig is de Here die zijn voet
plant op de nek van deze watervloed.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 3 augustus, Psalm 92: 13-16; Als palmen opgericht.

Prachtig beeld van de mens die leeft in het licht van Gods toekomst: recht en hoog een palm, als een ceder op de Libanon! Wie zo leeft, is als een boom die geplant is in de tempel, in het huis van de Heer. Dichter bij de Eeuwige kun je niet komen. Ik zie Simeon voor me en de oude weduwe Anna. Dag en nacht waren ze in het heiligdom. Ze waren fulltime verwachters van het koninkrijk van God. Aan wie het maar horen wilde, getuigden zij van de hoop die in hen was. Mensen, hoe stokoud en lijfelijk kromgebogen: recht van ziel en zinnen, als palmen opgericht, als ceders op de bergen van Libanon. Van zulke mensen staat in de psalm geschreven dat ze zelfs nog vrucht dragen als ze oud zijn. Ze blijven krachtig en fris. Daarmee eindigt deze psalm voor de sabbat. Wekelijks mag ik weten: voor wie leeft met de Eeuwige is een oude dag met veel gebreken niet per definitie mijn voorland! Fris en groen zal ik zijn! Misschien worden op een dag mijn lijf en leden stram en stijf en hopeloos kromgebogen; misschien ga ik eenmaal trillend, bevend als een rietje door de lange gangen van een verpleegtehuis; misschien wordt ooit mijn geest beneveld door dementie, aangetast door wat Alzheimer heet – toch zal ik fris en groen zijn, een mens als een wuivende palm, als een rechtopstaande ceder.
Is dit nu goedbeschouwd geen vrome pietpraat, hoogdravende hunbug? U mag het noemen zoals u het wilt, ik geloof erin. En ik ben niet de enige. Israël leeft de eeuwen door vanuit deze psalmen. De kerk niet minder. En ik ook.

Zoals de cederbomen
hoog op de Libanon,
staan bij de levensbron
de nederige vromen.
Die in Gods huis geplant zijn,
zij bloeien in Gods licht
als de palmen opgericht.
Hun lot zal in zijn hand zijn.

MARIO216 · Berichten: 4992

Nog één weekje werken, soort pitstop, en dan even doorstoten naar eind september en dan drie weken vrij. Dan is het bijna weer herfst.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 2 Augustus, Psalm 92: 6-12; Vol van vreugd.

En hoe diep mogen die gedachten van de Eeuwige dan wel niet zijn? Wie meent op deze vraag een helder antwoord te kunnen geven, begrijpt absoluut helemaal niets van de diepten van Gods gedachten. Die zijn zo diep dat geen mens ooit in staat zal zijn daar iets zinnigs over te zeggen. Maar – zo protesteert iemand – hoe weet ik dat? Om zo’n uitspraak te kunnen doen, moet je toch wetenschap over die diepte van Gods gedachten hebben? Nee – zo protesteer ik terug – nee, dat hoeft helemaal niet. Van wetenschap is in het psalmenboek al helemaal geen sprake. Het gaat hier hooguit over geloofswetenschap. Wij geloven te kunnen weten dat wij maar mirakels kleine mensjes zijn en dat er geen Schepper is, zo groot, zo ondenkbaar hoog en diep, dat je over zijn daden, zijn doen en laten eigenlijk alleen maar kunt stamelen, uit verlegenheid en in verwondering.
Eén ding is er vanuit dat geloof, over die diepe gedachten van God wel te zeggen: Dit: dat Hij het onrecht weliswaar zijn gang laat gaan, maar slechts voor beperkte tijd. God is er als een boer, die het onkruid op zijn akker enige tijd laat opkomen, juist om het goed van het graan te kunnen onderscheiden. Maar het houdt een keer op! Op een dag zal het afgelopen zijn en dan zal Hij het onkruid neerhalen, uitroeien.
Waarom is deze gedachte over Gods daden zo diep? Omdat wij van die haastig gebakerde maaiertjes zijn, die bij het zien van het eerste het beste onkruidje al de spuit van ons venijn willen pakken. Zo is de Eeuwige niet. En dat is maar goed ook.

Gij hebt mij door uw daden,
o Here God, verheugd.
Mijn hart is vol van vreugd,
ik juich om uw genade.
Hoe groot zijn uwe werken,
de werken uwer hand,
Gij houdt het volk in stand.
Gij zult hun hart versterken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Alles is ijdelheid.............tja

MARIO216 · Berichten: 4992

Woensdag 1 Augustus, Psalm 92: 1-5; Loven in de morgen.

Drie dagen lang: een lied voor de sabbat. Dat betekent dus: een lied dat geschikt is voor de dag waar alles om draait. Je zou zelfs kunnen zeggen: met het oog op deze dag heeft God de hemel en de aarde gemaakt. Niet voor niets wordt de sabbat in Israël dan ook gerespecteerd en geliefd, ja geliefkoosd als een bruid. Niet om voortdurend te werken heeft God de mens geschapen; Hij schiep ons vooral met het oog op de rust. En dan moesten we maar niet aan een luilekkerlandrust denken, maar aan de sjaloom van de voltooide aarde, zoals de Eeuwige die in gedachten heeft. Van die sjaloom is deze sabbatspsalm dan ook boordevol. Het begint allemaal met een aansporing de HEER te loven. Hoewel, ‘aansporing’ is het goede woord niet. De psalm begint met een vreugdevolle uitroep: wat is het toch tof, goddelijk goed, de Naam van de Allerhoogste te bezingen. En zo is het. Daartoe zijn wij geschapen: tot de lofprijzing van de Eeuwige. Dat is onze lust en ons leven, onze ziel en onze zaligheid. En dan denk ik echt niet aan eeuwig zingende koren van kerkgangers, maar dan denk ik aan mannen en vrouwen die vrolijk zingend dansen en spelen voor Gods aangezicht, in het zonlicht van zijn liefde. Dat is nog eens tof! Goed is het, zo mens te zijn. Goed is het, elke sabbat weer te proeven hoe goed het leven is waartoe God ons geroepen heeft. Dat mag dan ook in de kerk wel duidelijk worden. Daar komen we niet alleen voor de preek (ook wel, een goede preek kan je op niveau van de lofzang brengen), maar vooral voor de lofprijzing. Vroeg in de morgen van een nieuwe week prijzen wij Hem die ons leven geeft, adem en stem, rust en ruimte, vreugde voor eeuwig.

Waarlijk, dit is rechtvaardig
dat men den Here prijst,
dat men Hem eer bewijst:
zijn naam is eerbied waardig.
Wij loven in de morgen
uw goedertierenheid,
ook al de nacht zich spreidt
houdt ons uw hand geborgen.

MARIO216 · Berichten: 4992

HEIDE115 schreef:

ineens sla ik een kreet

Hier in Denhaag vliegen sinds een paar jaar groene vogels door de lucht,en zitten in parken,broeden,en enzo enzo..

wat ik mij af vroeg is;leven er in jou stad of dorp of hoe ook ..ook van die parkiet achtige groene vogels..ze zijn bijna 2 keer zo groot als een normale parkiet die vanuit de dieren of vogel zaken gekocht kan worden.

Dat zijn halsbandparkieten en komen overal voor. Ze komen in het wild voor en zijn een sterke soort parkieten. Ooit eens losgelaten vanuit een kooitje....

MARIO216 · Berichten: 4992

Don't date the most beautiful person in the world, date the person who makes your world the most beautiful.

MARIO216 · Berichten: 4992

[quote=BART347]t helpt niet fitter te worden... Kotsende smiley

Ik fiets iedere week minimaal 120 km.

MARIO216 · Berichten: 4992

CARMEN073 schreef:

Zak engelse drop heeft niet geholpen... Zieke smiley

Word je ziek van Uitdagende, speelse smiley die tong uitsteekt

MARIO216 · Berichten: 4992

Dinsdag 31 Juli, Psalm 91: 14-16; Ik geef antwoord.

Ik zou wel willen weten dat dit waar was: je roept tot God, om hulp. En prompt krijg je antwoord. Hoe? De Eeuwige bevrijdt je overlaadt je met roem en bezorgd je lengte van dagen, een lang leven. Ik geef toe: een enkele keer gaat het zo. Maar in de meeste gevallen pakt het anders uit. Wat ik gisteren schreef over de beschermengelen, moet ik hier herhalen: er valt geen staat te maken op die beloofde uitreddingen van de Allerhoogste. Vraag het de vroegchristelijke martelaars maar.
Voor de zoveelste keer sta ik hier met legen handen en een mond vol tanden. En alweer heb ik den neiging dat hele psalmboek aan de kant te gooien. Mooie poëzie, maar niet in overeenstemming met de werkelijkheid! Hoogverheven taal, maar in feite wartaal. Religieus maar niet heus – je kunt er niets mee! Kijk maar naar Jezus: kreeg Hij een antwoord op Golgotha? ‘Mijn God, mijn God. waarom hebt Gij mij verlaten?’ Geen antwoord te horen, geen engel te zien.
Is het een verlegenheidsoplossing als ik mijzelf opnieuw, voor de zoveelste keer met de neus op de Schrift attendeer op een ándere realiteit: die van Gods eeuwigheid? Nee, dat is waarachtig geen verlegenheidsoplossing! Ik geloof het werkelijk, met heel mijn hart: niet zelden verkijken wij ons op de werkelijkheid van Gods woorden, omdat wij geneigd zijn alleen maar rekening te houden met onze eigen tijdsberekening. God heeft de tijd. Zijn antwoord heeft eeuwigheid.

Omdat hij Mij zijn hart toewendt,
spreekt God, zal Ik hem leiden;
omdat hij Mij bij name kent,
hem dekken en bevrijden.
Roept hij Mij aan, dan antwoord Ik,
is hij in angst en vreze,
dan kom Ik nog dat ogenblik
om hem nabij te wezen.

MARIO216 · Berichten: 4992

BART347 schreef:

het goede nieuws is dat wij als christenen ons niet druk om sport hoeven te maken anders dan voor onze eigen gezondheid.... Engeltje smiley

Wat is er mis aan gezonde belangstelling voor sport.

MARIO216 · Berichten: 4992

GERRIT603 schreef:

gisteren genoten van het wielrennen, geen nederlands succes maar toch mooi om naar te kijken zo zonder "oortjes"
knap om je loopbaan af te sluiten met een gouden plak

Geloof dat je kleurenblind ben.

MARIO216 · Berichten: 4992

Maandag 30 Juli, Psalm 91: 9-13; Beschermengelen.

Mooi hoor, al die beschermengelen! Maar op de meest beslissende momenten geven ze niet thuis, liggen ze blijkbaar te slapen of maken ze even een ommetje. Zeker, ik ken de verhalen over wonderbaarlijke uitreddingen, over mensen die door een onbegrijpelijke greep van hogerhand werden weggerukt voor een vallens stuk beton of een aanstormende vrachtwagen. Maar ik ken ook de verhalen over hen die nu juist in soortgelijke situaties níet net op tijd de dans konden ontspringen en de rest van hun leven moeten doorbrengen in een rolstoel of in het verpleeghuis. Ze zijn mij te onberekenbaar, die beschermengelen…
Je kunt je afvragen of ze er zelfs in het leven van Jezus wel altijd op tijd bij waren. In de woestijn, waar Christus beproefd wordt door de duivel, citeert Satan de psalm die wij dezer dagen lezen. ‘Als u de Zoon van God bent, spring dan naar beneden. Want er staat geschreven: “Zijn engelen zal hij de opdracht geven om u handen te dragen, zodat u uw voet niet zult stoten aan een steen”.’ Jezus kan niets met dit citaat. Zó mag je de Schrift niet misbruiken! De engelen zullen het wel uit hun heilige hoofden laten mee te werken aan een satanisch showprogramma! Later, als Jezus bloed zweet in Getsemane, zal er wel een engel verschijnen, om Hem kracht te geven. Maar op Golgotha lijkt die engel van licht in geen velden of wegen te bekennen – daar heerst drie uur lang angstaanjagende duisternis. Pas met Pasen, dan zijn ze er weer: de engelen die triomfantelijk het Licht aan de dag laten komen! Nee, ze verschijnen niet als het mij past. Toch neurie ik gelovig met de psalm mee:

Maar gij moogt schuilen bij den Heer,
geen kwaad bedreigt uw woning;
gij hebt tot schild en tegenweer
den allerhoogste Koning.
Hij gaf zijn engelen bevel
dat u geen ding zou schaden;
zij zullen u naar Gods bestel
behoeden op uw paden.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zondag 29 Juli, Psalm 91: 3-8; Zijn sterke vleugels.

Over vogels gaat het, in deze psalm. En over vogelvangers. Die vogelvangers willen niets liever dan vogels vangen. Ze hebben daar speciale vogelvangnetten voor. En wee zo’n kleine, argeloos vogeltje dat zich toevalligerwijs in de omgeving van zo’n vogelnet waagt. Zo’n vogeltje is er geweest…
Dat vogeltje is Israël, weggefladderd is Egypte. Een woestijnvogeltje. Dat vogeltje is de kerk, klein musje in de wereldvolière. Dat vogeltje bent u misschien, bang heen en weer vliegend tussen allerhande angstaanjagende vogelvangnetten. Dat vogeltje ben ik, opgejaagd door schrikbarende berichten in dag- en weekbladen, berichten over terreur, over haatcampagnes, over wat niet al. Voor je het weet ben je er geweest, staat je eigen overlijdensbericht in de krant. Treurig. Ja, heel treurig. Maar ik moet niet alleen mijn krant lezen en overlijdensberichten spellen. Ik moet ook mijn psalmboek lezen en die psalmen zingen. Deze psalm, bijvoorbeeld. In de psalm lees ik dat er iets tegen die vogelzangers is. Dat er Iemand tegen die vogelzangers is! Hij kan het niet hebben dat wie of wat dan ook het gemunt heeft op zijn kleine, angstig fladderende vogeltjes. Hij spreidt zijn wieken uit, breeduit. Hij neemt mij onder zijn vleugels, Hij overdekt mij met zijn geverderde vlerken. Ja, een vlerk is Hij, één grote Vlerk, twee grote vlerken zelfs! Deze Vlerk is veel en veel groter dan die vlerken van vogelvangers zijn – dat geloof ik, daar mag ik op vertrouwen, nu en in het uur van mijn dood.

God redt uw ziel van nood en dood,
Hij heeft u aangenomen:
een vogel, die ternauwernood
is aan de strik ontkomen.
De Heer zal over uw bestaan
zijn sterke vleugels breiden.
Hij is, in trouw u toegedaan,
uw schild en pantser beide.

MARIO216 · Berichten: 4992

Zaterdag 28 Juli; Psalm 91: 1-2; Altijd het beste.

Psalmen berijmen - dat is een vak apart. In gedachten zie ik de berijmer van deze psalm achter zijn schrijftafel zitten. 'Mijn toevlucht en mijn veste...' Dat is mooi, dat is helemaal in overeenstemming met de onberijmde psalm. Wie vertoeft in de nabijheid van de Allerhoogste, is veilig, bij dag en nacht. 'Op U vertrouw ik, Heer.' Ook al: prachtig gezegd, precies zoals de psalm dat doet. Maar dan! Nu moet er nog een slotregel komen. En die moet rijmen op 'mijn veste'. Voor je het weet staat het op papier: 'Gij wilt voor mij altijd het beste.' Maar is dat wat de psalm bedoelt? Het staat er feitelijk niet! Het is maar een verzinsel van de psalmberijmer. Klopt het dan niet? Ja, het klopt, het klopt helemaal! Het precies wat de psalm wil zeggen.

In de komende dagen zullen we lezen wat de dichter van deze psalm precies bezielt. Hij weet wat er kan gebeuren: vijandelijkheden kunnen zomaar oplaaien, de pest kan als een pijl op je afvliegen. Maar in dat alles mag je op één ding rekenen: dat de Eeuwige je beschermen zal. En dat is nu precies wat in die twee woordjes opgesloten ligt: het beste. Wij geloven dat wijzelf niet in staat zijn in te zien wat het beste voor ons is. Natuurlijk, je denkt altijd: het beste, dat is veiligheid, genezing, levenskracht. We zullen nog wel zien dat de dichter van deze psalm die kant óók op denkt. Bevrijding, roem, een overvloed aan dagen - daar hoopt hij op. Maar wie waarachtig in Gods hoede woont, weet nóg beter. Die weet van het beste. En wat is dat dan is? Laat dat nu toch eens over aan Hem die zelf de Beste ís!

Heil hem wien God een plaats bereidt
in zijn verheven woning:
hij overnacht in veiligheid
bij een almachtig koning.
Ik zeg tot God: Gij zijt mijn schild,
mijn toevlucht en mijn veste,
op U vetrouw ik, HEER, Gij wilt
voor mij altijd het beste.

MARIO216 · Berichten: 4992

Trouwe lezers, even terug lezen vanaf dinsdag, heb een foutje gemaakt.

MARIO216 · Berichten: 4992

Vrijdag 27Juli, Psalm 90: 11-17; Dag voor dag.

Psalmen berijmen – dat is een vak apart. In gedachten zie ik de berijmer van deze psalm achter zijn schrijftafel zitten. ‘Mijn toevlucht en mijn veste…’Dat is mooi, dat is helemaal in overeenstemming met de onberijmde psalm. Wie vertoeft in de nabijheid van de Allerhoogtse, is veilig, bij dag en bij nacht. ‘Op U vertrouw ik, Heer.’ Ook al: prachtig gezegd, precies zoals de psalm dat doet. Maar dan! Nu moet je er nog een slotregel komen. En die moet rijmen op ‘mijn veste’. Voor je het weet staat het op papier: ‘Gij wilt voor mij altijd het beste.’ Maar is dat wat de psalm bedoelt? Het staat er feitelijk niet! Het is maar een verzinsel van de psalmberijmer. Klopt het dan niet? Ja, het klopt, het klopt helemaal! Het is precies wat de psalm wil zeggen.
In de komende dagen zullen we lezen wat de dichter van deze psalm precies bezielt. Hij weet wat er kan gebeuren: vijandelijkheden kunnen zomaar oplaaien, de pest kan als een pijl op je afvliegen. Maar in dat alles mag je op één ding rekenen: dat de Eeuwige je beschermen zal. En dat is nu precies wat in die twee woordjes opgesloten ligt: het beste. Wij geloven dat wijzelf niet in staat zijn wat het beste voor ons is. Natuurlijk, je denkt altijd: het beste, dat is veiligheid, genezing, levenskracht. We zullen nog wel zien dat de dichter van deze psalm die kant óók op denkt. Bevrijding, roem, een overvloed aan dagen – daar hoopt hij op. Maar wie waarachtig in Gods hoede woont, weet nóg beter. Die weet van het beste. En wat is dat dan is? Laat dat nu toch eens over aan Hem die zelfde Beste ís!

Heil hem wien God een plaats bereid
in zijn verheven woning:
hij overnacht en veiligheid
bij een almachtig koning.
Ik zeg tot God: Gij zijt mijn schild,
mijn toevlucht en mijn veste,
op U vertrouw ik, Heer, Gij wilt
voor mij altijd het beste.

MARIO216 · Berichten: 4992

Onthoud, er zijn 2 woorden die veel deuren voor je openen in het leven: Duwen en Trekken.

MARIO216 · Berichten: 4992

Donderdag 26 Juli, Psalm 90: 1-10; Gaan en komen.

De oudejaarsavondpsalm! Mijn vader las die psalm, elk jaar weer, als het oudejaarsavond was. Voordat de kostbare offers aan de heidense kalendergoden werden ontstoken en in de straat voor ons huis het gejoel losbarstte, las hij die psalm. Op zulke momenten is het stiller dan anders. Het is de stilte voor de grote ontsteking, de stilte die zevenklappers, voetzoekers en gillende keukenmeiden moet aankondigen. Het is de stilte die je doet beseffen dat er weer een jaar voorbij is en dat deze en gene, in dat jaar gestorven, nooit meer terugkomen zal. In die stilte klonken dan – zij het in een andere vertaling – die oude woorden, dat eeuwenoude credo van Israël: ‘Heer, u bent ons een toevlucht geweest van geslacht op geslacht.’
Deze psalm helpt mij om te beseffen dat een mens niet zoveel voorstelt. Dat zal in de oren van psychologen en psychiaters wel een grote vloek zijn, maar ik vind het zo’n verschrikkelijke gedachte nog niet. Van al die pogingen om tot een acceptabel groot gevoel van eigenwaarde te komen, word je soms zo moe, zo vreselijk moe. Ik vind rust in de overtuiging dat bij de Schepper van hemel een aarde duizend jaren zijn als één dag. Zijn klok tikt anders dan mijn horloge. Een mens moest zich maar niet al te veel verbeelden. Zo ben je er, zo ben je ook weer verdwenen, weggevaagd als een schaduw door de zon. Wat weet ik nu eigenlijk van de weg die de Eeuwige met zijn wereld gaat? Niets toch? Ik weet alleen dit: dat Hij onze toevlucht is. Dat was Hij voor hen die mij voorgingen, dat zal ook zijn voor onze kinderen en kleinkinderen, voor alle generaties die nog komen. Dat te geloven geeft rust.

Gij zijt geweest, o Heer, en Gij zult wezen
De zekerheid van allen die U vrezen.
Geslachten gaan, geslachten zullen komen:
wij zijn in uw ontferming opgenomen.
Wij mogen bouwen op de vaste grond
van uw beloften en van uw verbond.