Vervolg Twee Naturen

Berichten: 913

GEEN VEROORDELING

Maar het grote en heerlijke feit van het Evangelie van Gods genade is, dat ofschoon het geweten van de gelovige hem altijd vanwege zonde en falen in zichzelf moet veroordelen, God hem hier niet voor veroordeelt.

Want God ziet de gelovige in Christus, alsof hij reeds door alles heen gegaan is en het achter zich gelaten heeft, al de schuld en het oordeel dat op hem was door de zonde. Zo is hij voor altijd vrij en buiten het bereik van verdoemenis en oordeel. Dit schijnt te mooi om waar te zijn en de eerste reactie hierop is dan ook meestal: ‘Dat kan niet waar zijn, God moet de zonde veroordelen’.

Ja, inderdaad moet God de zonde veroordelen maar het grote feit is dat Hij de gelovige reeds ver-oordeeld heeft en dit vonnis van verdoemenis over hem heeft uitgevoerd toen Christus in zijn plaats aan het kruis hing. Zo is rechtens de gelovige dood. Hij stierf in de Persoon van Christus, zijn Plaatsvervanger.

Christus’ dood wordt voor God als de zijne gerekend. Zo is hij niet langer onder de veroordeling vanwege zijn oude natuur en zijn zonden. De veroordeling is reeds gebeurd toen Christus het oor-deel op Zich nam voor ons. ‘Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn (Rom 8:1).

Wij hebben reeds gewezen op dit grote feit van het Evangelie dat Christus het antwoord is voor alle schuldgevoel. Hij heeft het oordeel gedragen en het achter zich gelaten en wij zijn vrij.

CHRISTUS DE ENIGE BRON VAN KRACHT

Maar Christus is ook het antwoord op al ons strijden tegen de zonde. In Hem alleen is de kracht die wij nodig hebben voor de overwinning. Maar voordat wij bereid zijn naar Hem op te zien voor deze kracht moeten wij volkomen elke gedachte, dat wij de zondige neigingen van onze oude natuur in eigen kracht kunnen overwinnen, opgeven.

Dan pas, en niet eerder, zullen we bereid zijn onszelf volledig aan Hem over te geven en Hem in Zijn kracht door Zijn Geest, die verlossing en overwinning over de zonde, waar wij zo erg naar ver-langen, laten uitwerken. Wat een bevrijding van onze ellende als wij tot het einde komen van ons-zelf en al het vertrouwen in ons vlees verliezen en ons alleen maar volledig overgeven aan Hem, om Hem de bevrijding van de sterke banden der zonde te laten uitwerken.

Zolang wij nog enig vertrouwen koesteren in onszelf en nog steeds strijden in eigen kracht, verhin-deren we Hem alleen maar om krachtig door Zijn Geest in ons leven te werken. Christus geeft ons een eenvoudige illustratie in Joh 15 hoe deze kracht werkt, als hij het beeld van de wijnstok en de ranken gebruikt.

‘Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf als zij niet in de wijnstok blijft, zo ook gij niet indien gij in Mij niet blijft. Ik ben de Wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt Gij niets doen’ (Vers 4 en 5).

Zie naar de grote trossen druiven die aan de rank hangen. Waar kreeg die rank het vermogen van-daan om zulke wonderlijke vruchten voort te brengen? Zeker niet door zijn eigen pogingen, maar door verbonden te blijven met de wijnstok zodat deze zijn levenbrengende sappen in de rank kon laten vloeien, om vrucht voort te brengen. Zo is het ook met een christen. Van zichzelf heeft hij geen kracht om vrucht voort te brengen, zelfs niet als er in de nieuwe natuur het verlangen is om dit te doen.
Al zijn strijden in eigen kracht eindigt alleen in een ellendig falen en nederlaag, maar wanneer hij tot het besef komt van zijn eigen krachteloosheid en de strijd in eigen kracht opgeeft en van zichzelf afziet naar de Heer, vloeit er kracht van Hem door de Heilige Geest die overwinning geeft over de zonde en vrucht is ons leven, met vreugde en vrede in onze zielen.

We hebben hiervan een voorbeeld in het wandelen van Petrus op de golven in Mat 14:28-33. Petrus had in zichzelf geen kracht om op het water te wandelen en dat wist hij. Maar toen hij zijn oog op de Heer gericht hield, ondersteunde Hij hem bij iedere stap die hij deed door Zijn kracht. Maar toen Petrus zijn ogen van de Heer afwendde begon hij te zinken.

Wat deed hij toen? Proberen om boven water te blijven? Neen. Hij deed het enige wat hij kon doen. Hij riep tot de Heer om hem voor zinken te behoeden.

En de Heer strekte onmiddellijk Zijn hand uit en hief hem op. Zo is het ook in ons geestelijk leven. Wij hebben geen kracht in onszelf om goed te wandelen. Maar als we hiervoor op de Heer blijven rekenen en zo onze stappen nemen zal Hij ons door Zijn Geest kracht geven om verder te wandelen met Hem. En als wij verzuimen dit zo te doen en beginnen te zinken, wat doen we dan. Eenvoudig tot Hem roepen om hulp zoals Petrus deed en dan zal Hij ons oprichten.

Laten we nooit dit grote feit uit het oog verliezen dat Christus altijd het antwoord is op alles wat ons probeert te verontrusten en dat we in Hem alleen het antwoord kunnen vinden. Zonder Hem kunnen wij niets doen. Hoe meer wij met Hem verbonden blijven hoe meer wij overwinning, vrede en vreugde zullen hebben, en zonder Hem is er geen werkelijke vrede mogelijk.

Homepage: www.verhoevenmarc.be

Berichten: 674

Bedankt voor je fijne bijbelstudies Anita ! Lachende smiley