4 mei

Berichten: 4718

4 MEI

Stampende laarzen klinken vijf jaar lang.
Miljoenen mensen worden doodsbang.
Duizenden mensen zetten zich in
om hèn te redden: man vrouw en kind.

Stampende laarzen, gas en een kruis.
Miljoenen mensen voelen zich niet thuis
in Auschwitz en elders, maar is dat zo vreemd?
Ontvoerd door de nazi's, daadwerkelijk ontheemd...

Ook nu zijn er nog steeds de stampende laarzen;
soms heel ver weg, soms zijn het je naasten.
Miljoenen mensen voelen zich bang,
maar juist ook die angst ontneemt lust tot zang.

Denken wij aan Bosnië of het Midden-Oosten
dan zien wij dat stampende mensen toch troosten.
Niet iedereen, maar toch... er zijn er altijd,
die leven op de Weg die naar het Leven leidt.

Stampende laarzen... valt dat nog te rijmen
met Weg en met Waarheid, met Leven vol dromen?
De mensen die stampen – soms, nu, altijd, niet?
Maar hoe dan ook: de daad doet verdriet.

Mensen die geloven in een Weg van Waarheid
die voert naar het Leven, ondanks pijn en strijd,
zij zullen voortleven, in naam èn in tijd.
De oorlog is over: Jezus heeft ons bevrijd!

Hans Wesselius

Berichten: 1550

kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen.

Leo Vroman

Berichten: 4992

Voor vandaag heel actueel!

Berichten: 5407

Hoornik

--------------------------------------------------------------------------------

Tot de doden

Wij kunnen u niet meer bereiken,
wij komen een zintuig tekort,
wij leggen ons neer bij de feiten
dat gij minder en minder wordt.

De enkele keer dat ge
in dromen ons nog verschijnt,
wordt gij al ijler en ijler
tot ge voor altijd verdwijnt.

Straten houden uw namen
voor heden en morgen in stand,
maar onze kinderen brengen
ze niet meer met u in verband.

Het land ligt nog net als toen het toen lag
van polder tot polder te kijk;
de mensen die erin wonen
blijven zichzelve gelijk.

Maar éénmaal per jaar is de stilte
tot de hemel toe van u vervuld
en belijden wij zonder woorden
onze dankbaarheid, onze schuld.

Uit: Nederland

Ed. Hoornik

Berichten: 4992

Gedicht bij de Nationale dodenherdenking, Amsterdam.

Tranen voor wereldwijde vrijheid
Ik laat een traan…
Voor alle oorlogen die nu nog bezig zijn
en alle mensen die pijn lijden.
Ik laat een traan…
Voor alle mensen die overleden zijn
en de soldaten die niet willen vechten maar moeten.
Ik laat een traan …
Voor mensen die de wereld verzieken
en vechten om de macht.
Ik laat een traan …
Voor als alle oorlogen niet overgaan
dan zal er nooit wereldwijde vrijheid bestaan.

Berichten: 80

Ter herinnering aan Sientje Abram (1931 – 1942) Sientje Abram werd op 23 februari 1931 in de Amsterdamse Rapenburgerstraat geboren en op 10 september 1942 in Auschwitz vermoord.

Nieuwe namen
die ik heb geleerd
Schoontje Vrouwtje Duifje
allemaal vermoord
Meijer Hartog Isaac Sientje
Esther Judith Sipora
allemaal vermoord
De tram gaat door
de straat de 7 die uit
een wereld komt
waar wij niet komen
mijn vader
draagt een hoed hij
begraaft de doden.

Guus Luijters.

Berichten: 4992

Het winnende nationaal gedicht van 2012:

CHARLOTTE FONTIJNE - DE STILTE SPREEKT

Hoorde u het?
Toeschouwer op de bank
Hoorde jij het net?
Kindje aan je papa’s hand

Zij die het horen,
Luisteren
Heb je gevonden waar het ontspringt?
Alleen,
Hoor je hen fluisteren
Terwijl, nu wij tezamen
Hun spreken harder klinkt

Men zegt: ‘Twee minuten is het stil’
Zo heb ik ze nooit beleefd
Stilte is als er mensen zwijgen
Maar elk van deze stemmen leeft

Ik hoorde in de stilte geen zwijgen
Een soldaat sprak tegen mij
Over liefde voor zijn gezin
Hoe hij van hen houdt
Zijn stem klonk vredig en blij

Die mevrouw hoorde net geen zwijgen
Een stilte allerminst
De stem van haar grootvader sprak
Hoe trots hij op haar is
Zijn stem,
Van binnenin

Zij die niet geluisterd hebben,
Hebben niet gehoord

Maar, het hindert niet
Luisteren kan altijd
Hun stemmen klinken voort.