Wat zegt deze tekst je?

Berichten: 5057

1 Een lied, een psalm van de Korachieten. Voor de koorleider. Op de wijs van De rietpijp. Een beurtzang, een kunstig lied van de Ezrachiet Heman.

2 HEER, God, mijn redder,
overdag schreeuw ik het uit,
’s nachts zit ik stil voor u neer.
3 Laat mijn gebed u bereiken,
luister naar mijn klagen,
4 ik word door rampen bezocht,
mijn leven nadert het dodenrijk.

5 Ik hoor bij wie afgedaald zijn in het graf,
ik ben als een man aan het eind van zijn krachten,
6 een naamloze dode, ik ben
als een gesneuvelde in een massagraf,
aan wie u niet langer denkt,
losgerukt uit uw hand.

7 U hebt mij onder in de kuil gelegd,
in het duister van de diepte,
8 uw toorn drukt zwaar op mij,
uw golven slaan over mij heen. sela
9 Bekenden hebt u van mij vervreemd,
afgrijzen roep ik bij hen op,
ik ben ingesloten en zie geen uitweg meer.

10 Mijn ogen zijn dof van ellende,
ik roep u aan, HEER, elke dag,
en strek mijn handen naar u uit.
11 Doet u aan doden wonderen,
staan schimmen op om u te loven? sela

12 Komt uw liefde in het graf ter sprake
of uw trouw in de afgrond?
13 Weet men in de duisternis van uw wonderen
of van uw weldaden in het land der vergetelheid?
14 Daarom roep ik u om hulp, HEER,
elke morgen nader ik u met mijn gebed.

15 Waarom, HEER, verstoot u mij
en verbergt u voor mij uw gelaat?
16 Ik ben verzwakt, van jongs af in doodsgevaar,
verbijsterd moet ik uw woede verduren.

17 De gloed van uw toorn overweldigt mij,
uw verschrikkingen maken mij sprakeloos,
18 als water omringen ze mij, dag aan dag,
van alle kanten sluiten ze mij in.
19 Mijn beste vrienden hebt u van mij vervreemd,
mijn enige metgezel is de duisternis.

Berichten: 456

Wow, een heftige psalm!!
Er vallen me twee dingen op. Ten eerste dat de dichter in uitzichtloze situatie zit, zelfs zijn goede vrienden en bekenden zijn van hem afgenomen. Je zou denken, kan het nog zwarter worden in je leven?
Het tweede wat opvalt vind ik heel bijzonder. Ondanks dat hij God aanwijst als degene die hem in deze situatie bracht, blijft hij God aanroepen, elke dag. Een teken dat de situatie dus al even zo is geweest... Blijkbaar kan de dichter niet anders dan zich vast blijven klemmen aan God, ook al snapt hij er niks van.

Berichten: 5057

Een moeilijke tekst he. Deze psalm (88) wordt wel gezien als de zwartste psalm van de Bijbel. Het eerste wat mij opvalt is, dat het geen goed einde heeft. Deze persoon zit nog steeds diep in de ellende en er lijkt geen lichtpuntje te zijn in zijn leven.
Bovendien vind ik hem heel erg ver gaan in zijn aanklachten naar God, kan dat zomaar? Vergeet hij op dat moment niet tegen Wie hij spreekt? Waarom is deze psalm opgenomen in de Bijbel, terwijl het eigenlijk helemaal niets vertelt over de verlossing en bevrijding van God?

Heeft iemand een idee?

Berichten: 2109

Wellicht is het juist om aan te geven dat we ook boosheid naar God ruimte mogen geven. Zo kennen we ook in de Bijbel twee mensen die hun geboortedag zelfs vervloeken. We mogen mens zijn met onze emotie. Dat is in elk geval iets wat deze psalm wel duidelijk maakt.

(Tot zover eerst even nu. Maar ga zeker later nog meer inhoudelijk reageren)

Berichten: 456

Wij mogen alles bij God die een Vader voor ons wil zijn, neerleggen. Dus ook onze emoties. Zoals ik al schreef wordt God aangewezen als degene die de dichter in deze uitzichtloze situatie bracht. Maar ik vraag me af in hoeverre er sprake is van boosheid en het doen van een aanklacht tegen God. Het is voor mijn gevoel niet een 'ik versus God' verhouding, meer een 'God waar bent u, waarom gebeurt dit allemaal, ik snap het niet, maar ik kan niet anders dan U om hulp roepen' situatie.
Ik moet meteen denken aan Job, een van de twee mannen uit de Bijbel die zijn geboortedag vervloekt. Job uitte wel duidelijke aanklachten tegen God, hij wijst God terecht (Job 40:2). Zijn vrienden hadden daar veel moeite mee en wijzen hem terecht. Uiteindelijk laat God aan Job Zijn grootheid en almacht zien, waardoor hij niets anders kan dan bekennen dat hij onverstandig was en geen recht van spreken had. Maar God wijst Job niet terecht om zijn brutaliteit. God is wel boos op de vrienden van Job; zij hebben niet juist over Hem gesproken, Job wel (42:7). Zij moeten schuld belijden, met notabene Job door God aangesteld als bemiddelaar!

Hieruit leer ik dat wij zeker onze vragen, ons onbegrip bij God mogen brengen. Eigenlijk precies zoals in psalm 88 gebeurt... Misschien staat deze psalm daarom wel in de bijbel.
Rest nog mij je vraag over het ontbreken van de verlossing en bevrijding. Dat had ik eigenlijk ook wel graag in deze psalm nog willen lezen... Toch, het kan juist ook zo'n realiteit zijn dat het zo zwart is om ons heen dat we geen perspectief zien (ook al weten we diep in ons hart dat er perspectief moet zijn). Dat we alleen maar kunnen vertrouwen dat God weet wat Hij doet.
Is er eigenlijk wel altijd verlossing van onze ellende? Ik denk bijv. aan Johannes de Doper die in de gevangenis ook enorme aanvechtingen heeft, waarvan we niet lezen dat hij bevrijd wordt, terwijl we wel lezen dat hij onthoofd wordt...
Hoe zien anderen dit?

Berichten: 58

Ik denk dat Liesbeth hier wel gelijk in heeft, als je de Statenvertaling en NBG51 ernaast legt, word dat ook meer weer gegeven in vers 1, waar NBV spreekt over een kunstig lied, zegt de SV een onderwijzing, en NBG een leerdicht. In de kanttekeningen in de SV word dit ook verder omschreven als een leerpsalm in zeer moeilijke tijden. Daarom is denk ik ook deze psalm anders dan andere psalmen die over moeiten gaan (Ps 23 bv), waar aan het eind de grootheid van God bezongen word, bij deze is dat niet zo. Zo is het leven ook, niet alle moeiten en pijn worden in dit leven opgelost, soms blijf je er een leven lang mee zitten. En toch, in die periode van zijn zware lijden en ziekte waarin hij God aanklaagde, viel hij God en zijn geloof niet af. Net als de dichter in deze psalm.

Of er altijd verlossing uit ellende is, is ook mogelijk wat je als verlossing ziet, in de meeste gevallen zien we dat wel als gezond worden na (zware) ziekte, of verlossing/vergeving na zware onderdrukking door zonde. Maar soms kan de dood ook een verlossing zijn na een zeer zwaar en pijnlijk ziekbed, vooral ook als je weet dat je daarna zal opstaan in een nieuw en eeuwig leven zonder zonde en ziekte (Lazarus, Luc 16,25). Sommige mensen verlangen er ook naar, om na dit leven op te kunnen staan in een nieuw leven.

Berichten: 674

Ik dacht aan de Here Jezus bij deze psalm.....Toen Hij aan het kruis hing en moest ervaren, dat Zijn Vader, Die altijd bij Hem was, Hem toen verlaten had en bij de Heer de woorden uitlokte: Mijn God, mijn God waarom hebt Gij mij verlaten.

Hij was toen in de duistere Godverlatenheid gekomen en dat moet wel het meest verschrikkelijke zijn, dat een mens en vooral de Heer heeft moeten doormaken. Zwarter kan het m.i. niet

Zoals hierboven al aangegeven door iemand, komt hier m.i. duidelijk tot uiting, dat het gaat om iemand, die geen klacht heeft tegen God, maar in tegendeel juist God wilde en moest gehoorzamen in datgene, wat Hij moest doen en waarvoor Hij op deze aarde gekomen is, n.l. tot zonde gemaakt worden, opdat de mensheid door Zijn offer juist verlost zou kunnen worden van hun zonden.

De Heer heeft zelfs Zijn Vader onder luid geroep gevraagd die beker van Hem weg te nemen; en heeft Hij niet bloed gezweet en was Hij niet vreselijk beangstigd vóór Zijn kruisiging?

Ik zie dus de Godverlatenheid van de Here Jezus aan het kruis in deze psalm tot uiting gebracht.

Maar gelukkig is Hij in deze Godverlatenheid niet gebleven, maar is, integendeel, door de Vader opgewekt en leeft eeuwig bij de Vader en zit aan Zijn rechter hand.

Dit ziijn mijn gedachten hierover.

Berichten: 2109

Zoals in eerdere reactie al aangegeven vind ik, net als vele anderen hier, dat de Psalm zeer zeker op zijn plaats is, juist door de wat sombere toonzetting, waarin God kenbaar maakt dat we als mens onze emotie ruimte mogen geven.

Tegelijk moet ook wel gekeken worden naar de eerste woorden van de psalmdichter: "Jahweh, God, mijn redder". Het is dus zeker niet allemaal kommer en kwel in deze Psalm. De beginwoorden wijzen zelfs op een vertrouwen op God als Redder. Dat is de basis van waaruit de dichter de verdere emotie verwoordt. Er is dus zeker wel sprake van een boodschap van redding in deze Psalm.

De link die Sola legt met het leven van Jezus is daarin voor mij ook aanwezig. De psalm begint eigenlijk in zekere zin zelfs met het uitroepen van Zijn Naam. Immers, Jezus betekent 'Jahweh redt'. Die redding heeft Hij gerealiseerd door lijden en godverlatenheid heen. Wat een troost dat wij in Zijn leven mogen delen!

Quote:

Jezus, leven van mijn leven.
Jezus, dood van mijnen dood.
Die voor mij U heeft gegeven
in de bangste zielenood.
Opdat 'k weten zou in 't sterven
dat ik 't leven mag beërven.
Duizend-, duizendmaal, o Heer,
zij U daarvoor dank en eer.

Berichten: 5057

Het eerste waar we aan moeten denken bij het lezen van deze psalm, is dat het een lied is. In het eerste vers zien we aanwijzingen hoe dit lied gezongen moet worden. Ervan uitgaande dat het een lied is, kunnen we ons tegelijk de vraag stellen wat is de bedoeling van dit lied? Is het een theologische verhandeling, of is het meer het uiten van een bepaald gevoel? Gelukkig zijn er geen reacties geweest over de vraag wie is de oorzaak van het kwaad, God of de duivel? Op één op andere manier voelen we aan dat het hier in deze psalm daar niet over gaat.
In deze psalm staat emoties centraal. En emoties hoeven niet gebaseerd te zijn op redelijkheid. Nee, vaak zijn ze juist onredelijk. Zijn ze niet gebaseerd op verstand, maar juist op gevoel. Deze emoties zijn wanhoop, verlatenheid en uitzichtloosheid.

vers 2: Heer God mijn Redder:

Je ziet hier de verwarring waarin deze persoon zich begint. Hij begint met het aanroepen van God en hij weet met zijn verstand dat God in staat is, de situatie de veranderen waarin hij zich bevindt. Hij noemt God zijn Redder. En daar heeft hij volledig gelijk in. God is zijn Redder, God kan hem uit zijn problemen halen. Waarom gebeurt dat dan niet?
Hier kunnen we ons voor een groot gedeelte in kennen. Waarom zorgt God er niet voor dat ons leven gemakkelijker verloopt? Waarom komen problemen op ons af?

Het antwoord op deze vraag, is dat God uiteindelijk wel redt. Alleen maar op Zijn tijd en Zijn manier. God is onze Redder, maar vaak heeft dat tijd nodig. Deze tijd is niet zinloos, maar het leert ons om op Hem te vertrouwen.

De schrijver weet echter wel waar hij terecht moet met zijn problemen. Hij schreeuwt het uit naar God. Hij legt zijn wanhoop bij hem neer. En dat is een stap in de goede richting. Veel mensen gaan onderdoor aan hun emoties, omdat ze vergeten dit bij God te brengen. Maar we zien dat hij in zijn wanhoop God aanroept. Weliswaar met geklaag, maar wel aan het goede adres. En ik denk dat dit de beste plaats is, waar je je problemen en vragen neer kunt leggen. Gebed geeft verlichting, troost en kracht. De enige manier om uit je problemen te komen, is ze bij God te leggen.
Het diepste dal is vaak de moeilijkste plek om te bidden. Kom je uiteindelijk tot gebed, zul je merken, dat het klimmen begonnen is. Deze psalm wijst ons naar de oplossing, doordat de schrijver zijn hart uitstort bij God.

Wat is zijn grootste angst? Dat hij zijn einde tegemoet gaat. En dat hij zijn einde moet doorbrengen in eenzaamheid en vergetelheid. Hij voelt zich aan de rand van het dodenrijk staan, door alles en iedereen verlaten. En het ergste van alles vindt hij, dat hij deze strijd alleen moet doormaken, dat er niemand om hem heen is om hem te steunen. Als er maar iemand was, die bij hem was in deze tijd. Maar het einde nadert, het einde alleen.

Soms vraag ik me af hoeveel mensen in deze tijd niet hetzelfde meemaken. Ze gaan door een strijd heen, weten niet goed meer welke kant ze op moeten, maar het allerergste is, dat ze het idee hebben, dat iedereeen ze verlaten heeft.
In deze psalm zie ik een oproep, sla acht om de mensen om je heen. Hoeveel strijd vindt er achter gesloten deuren plaats zonder dat we er iets van weten. En zelf ben ik dankbaar dat toen ik me in de steek gelaten voelde, er toch mensen waren die me opvingen, en toch hun huis voor mij openzetten. En het motiveert mij tegelijkertijd om anderen op te zoeken, die af dreigen te zakken in hun ellende.

Hij ziet zijn ellende als een straf van God. Een toorn die op hem drukt. Schuldgevoel tegenover God en mensen zorgt ervoor dat men zich terugtrekt. Veel mensen gaan gebukt onder het schuldgevoel en durven niet meer in het aangezicht van God en mensen te komen.

Als we zo de ellende bezien waarin hij zich bevindt, kunnen we ook vervuld worden met dankbaarheid. Want wij weten inmiddels dat er Iemand is geweest, die het dodenrijk is afgedaald, zodat wij niet meer bang hoeven te zijn daar terecht te komen.
Dezelfde persoon heeft eenzaamheid gekend, in de steek gelaten door Zijn beste vrienden. Ook heeft Hij de zonde overwonnen, zodat elke zonde, die ons weerhoudt van Gods liefde, door Hem verzoend zijn.

Berichten: 2109

Even een kanttekening. Emotie is niet enkel gebaseerd op gevoel. Emotie en gevoel zijn zelfs twee aparte elementen te noemen. Emotie ligt daarbij tussen gevoel en verstand in, het is maar net vanuit welke hoek je je emotie laat leiden.

Berichten: 2109

Verder is het misschien een idee om in een reactie ook in te gaan op wat anderen al gezegd hebben, zeker als het eigen verhaal herhalingen hiervan bevat Knipoog smiley

Berichten: 5057

Goed Henk dat zal ik dan maar meteen doen. Ik vind deze manier van uitpluizen heel bijzonder. Iedereen levert een bepaalde bijdrage, en iedereen laat zien wat dat stukje betekent voor hem/haar.

Ik vond de invulling van Liesbeth heel bijzonder. (meteen naar de leeftijd en afstand gekeken, helaas). Ze sloeg precies de spijker op zijn kop. De aanvulling van Solafide, die meteen een link legde naar Jezus, daar was ik zelf niet op gekomen. Ten slotte je opmerking over God onze Redder, die stelt meteen het perspectief vast van waaruit de psalmist denkt.
In mijn ogen is dit een zinvolle aanpak. Ik denk dat ik de volgende keer het nog eens probeer met een andere tekst.

Berichten: 58

CHATULIEM619 schreef:

Je ziet hier de verwarring waarin deze persoon zich begint. Hij begint met het aanroepen van God en hij weet met zijn verstand dat God in staat is, de situatie de veranderen waarin hij zich bevindt. Hij noemt God zijn Redder. En daar heeft hij volledig gelijk in. God is zijn Redder, God kan hem uit zijn problemen halen. Waarom gebeurt dat dan niet?
Hier kunnen we ons voor een groot gedeelte in kennen. Waarom zorgt God er niet voor dat ons leven gemakkelijker verloopt? Waarom komen problemen op ons af?

Het antwoord op deze vraag, is dat God uiteindelijk wel redt. Alleen maar op Zijn tijd en Zijn manier. God is onze Redder, maar vaak heeft dat tijd nodig. Deze tijd is niet zinloos, maar het leert ons om op Hem te vertrouwen.

De vraag daarna is denk ik dan wel; zal God redding geven in dit leven? Misschien wel, misschien niet, misschien heeft God andere plannen.

CHATULIEM619 schreef:

Deze psalm wijst ons naar de oplossing, doordat de schrijver zijn hart uitstort bij God.

Zelf zie ik het als het begin, niet als een oplossing. Lees je in de psalm dat het de psalmist geholpen heeft? Is hij verlost van zijn moeiten en pijn? Zelfs in de laatste zin van de psalm nog niet, zijn enige metgezel is de duisternis. En in de duisternis vind je geen verlossing, geen vrienden, geen God.

CHATULIEM619 schreef:

Wat is zijn grootste angst? Dat hij zijn einde tegemoet gaat. En dat hij zijn einde moet doorbrengen in eenzaamheid en vergetelheid. Hij voelt zich aan de rand van het dodenrijk staan, door alles en iedereen verlaten. En het ergste van alles vindt hij, dat hij deze strijd alleen moet doormaken, dat er niemand om hem heen is om hem te steunen. Als er maar iemand was, die bij hem was in deze tijd. Maar het einde nadert, het einde alleen.

Hier lees ik niet dat dat zijn grootste angst is, eerder zijn verlatenheid door God, daarom ook zijn aanklachten continue naar God. Dat God hem verstoten heeft, dat God niet naar hem omziet, dat God hem geplaatst heeft in de situatie waar hij zich nu in bevind.
Wij kunnen leven zonder vrienden, zonder liefde, en zonder vreugde, maar kunnen wij leven zonder God?

Hij is alleen inderdaad, alleen zonder God.

Berichten: 5

Heel bijzonder al die reacties, ik moet me er eerst beter in verdiepen om mee te kunnen praten. Ik wil even doorgeven dat ik het gaaf vindt om hier zo mee bezig te zijn met mede-christenen!!!!!