Vrouwen - Bijbelstudie

Berichten: 913

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Hoe komt het dat christenen zo van mening verschillen?

Als de bijbel inderdaad doorzichtig is hoe komt het dan dat christenen zo vaak van mening met elkaar verschillen?

1. Niet ieder die zich christen noemt gaat alleen uit van de bijbel.

Dit is de voornaamste oorzaak van de verschillen in inzicht tussen alles wat zich christen noemt. De Rooms-katholieke Kerk b.v. baseert haar dogma's op de bijbel en op de traditie. Ook heeft ze de apocriefe boeken aan het OT toegevoegd. De vrijzinnigen stellen weer hun eigen autonome verstand boven de Schrift.

De orthodoxe protestanten, de katholieken en de vrijzinnigen gaan uit van een (gedeeltelijk) verschillende kenbron en regel voor geloof en leven en vooral daarom komen ze bij verschillende fundamentele inzichten uit.

2. De verschillen moeten niet overdreven worden.

Onder de christenen, die hun geloof baseren op de bijbel alleen, is er overeenstemming op de hoofdzaken. Dat zijn de punten die noodzakelijk zijn voor ons behoud.

Ik heb b.v. enige tijd doorgebracht op een bijbelschool waar christenen, uit dertig verschillende kerkelijke achtergronden, lesgaven en studeerden. Ondanks al die verschillende achtergronden waren we één in de hoofdzaken.

3. Oorzaken van verschillen van inzicht tussen bijbelgetrouwe christenen.

3.1. Sommige dingen staan vaker in de bijbel dan andere zaken.

Als iets vaak en op verschillende manieren in de bijbel staat dan wordt het moeilijker om je te vergissen bij het bepalen van de rechte uitleg. Dit betekent dat sommige dingen, in dit bepaalde opzicht, duidelijker in de bijbel staan als andere.

3.2. Onzorgvuldige bijbeluitleg.

Het niet goed respecteren van de regels voor bijbeluitleg en de regels voor het vinden van de gezonde leer vormt ook een oorzaak voor de verschillen van inzicht.

3.3. Zelfhandhaving.

Niet ieder wil altijd zijn of haar standpunt (opnieuw) aan de bijbel toetsen. "Stel dat het waar zou zijn, dan zou dat grote gevolgen voor mij hebben en dat wil ik niet". De prijs is te hoog. Een christen is wel wedergeboren maar hij kan nog wel vleselijk handelen.

Het juiste inzicht in de bijbel en in geestelijke zaken is niet alleen afhankelijk van het hanteren van gezonde regels voor bijbeluitleg maar is daarnaast ook afhankelijk van de gezindheid waarmee we de Schrift benaderen. Is er liefde voor de waarheid?

"Indien iemand diens wil doen wil zal hij van deze leer weten of zij uit God is"

(Johannes 7:17)

Indien iemand diens wil doen wil dan zal hij weten. Inzicht hangt mede af van de bereidheid om God te gehoorzamen.

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Een "Terzijde". Bijbel en Wetenschap, Juni/Juli 1998, nr. 204.

Er is in de loop van de geschiedenis van deze eeuw een soort repeterende historisch proces te zien. daarbij gaat het via kleine stapjes van een orthodoxe opvatting over het gezag van de Bijbel naar een Schriftkritische visie. Het beginpunt is het vertrouwen in het gezag van de Bijbel. Om de grondslag van dit blad te citeren: "De grondslag van de EH is de Bijbel, het onfeilbare, geïnspireerde Woord van God .. De Bijbel spreekt met absoluut gezag zowel waar hij handelt over het heil, als war hij spreekt over de geschiedenis, de kosmos, de natuur."

De eerste stap in dit proces is een uitholling van begrippen, in het bijzonder het begrip "onfeilbaar". Een korte discussie als voorbeeld. O staat voor orthodox. M voor 'modern'.

M: wat betekent "onfeilbaar"?

O: Zonder fouten.

M: Maar er staan toch allerlei fouten in de Bijbel?!

O: Welke dan?

M: Dat is algemeen bekend. Je mag het vriendelijk 'oneffenheden' noemen. Maar er is van alles dat niet klopt.

O: Dat is een aanklacht zonder bewijs. Daar koop ik niets voor. Ik weet alleen van schijnbare tegenstrijdigheden.

M: Zo begeef je je op een volslagen onvruchtbare weg. Dan moet je met je verstand de fouten wegredeneren en het gevolg is, dat je niet meer op de Bijbel vertrouwt maar op je verstand. Het is een vorm van fundamentalisme, rationalisme!

O: Merkwaardig. Jij beredeneert met je verstand dat er fouten zijn. Kritiek op jouw redenering doe je af met 'rationalisme'. En dat zonder concreet te worden. Het lijkt me dat jij begint met rationalisme. Dat is de basis voor je verwerping van het gezag van de Bijbel. En als ik jouw rationalisme op jouw terrein bestrijd, krijg ik het verwijt van rationalisme. Jij doet wat je mij niet toestaat.

Maar zeg nu eens eerlijk, aanvaard jij nog wel de onfeilbaarheid van de Bijbel?

M: Jazeker! Maar ik interpreteer onfeilbaarheid als 'betrouwbaarheid'. Je moet de Bijbel lezen als een geestelijk boek. Je moet geen letterknechterij hebben, geen fundamentalisme.

O: Je gebruikt de term fundamentalisme als een manier om de discussie uit de weg te gaan. Hou daar eens mee op en maak je niet van de discussie af met etikettenplakkerij. Als ik je goed begrijp, zeg je dat de Bijbel onfeilbaar is, maar je geloof je dat hij wel betrouwbaar maar tegelijkertijd feilbaar is?

M: Ja, dat is juist. En dan kun je goed zien hoe mijn geloof in de betrouwbaarheid echt geloof is. Mijn geloof is niet op basis van mijn verstand maar het gaat daar bovenuit.

O: Het gaat er tegenin, en dat lijkt mij noch verstandig, noch gelovig. Dat is niet geestelijk, maar het is jezelf en anderen misleiden door woorden uit te hollen en toch te blijven gebruiken.

Er vond en vindt voortdurend een overgang plaats van geloof in een onfeilbare Bijbel naar geloof in een betrouwbare maar feilbare Bijbel. Laten we die opvatting 'neo-orthodoxie' noemen. Dat past goed bij de uitholling van begrippen: het klinkt als orthodox terwijl het het niet is! Laat ieder die 'bijbelgetrouw' is op zijn hoede zijn!

Bron: toetsalles

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

1. Het loslaten van de onfeilbaarheid van de bijbel

Op het moment wordt door velen binnen de evangelische wereld de onfeilbaarheid losgelaten of uitgehold.

1.1. De algemene overtuiging van de evangelicals

Tot ongeveer vijftien jaar geleden was de overtuiging dat de bijbel onfeil¬baar is nog de algemene overtuiging van de (Neder¬landse) evangeli¬cals.

Zo geloofden b.v. alle pioniers van de EO in de onfeilbaar¬heid van de Bijbel. De EO heeft dan ook de eerste helft van haar bestaan consequent de onfeilbaarheid van de bijbel beleden en verdedigd. De grondslag die de oprichters van de Evangelische Hogeschool (de EH) indertijd hebben gekozen is ook een duide¬lij¬ke illustratie van de toen algemene aanvaar¬ding van de onfeil¬baar¬heid van de bijbel. De initiatiefnemers van de EH hebben welbewust de onfeilbaar¬heid tot de kern van de grondslag gemaakt.

1.3. Wat de evangelicals met onfeilbaar bedoelden

Onfeilbaar wil zeggen zonder feilen, zonder fouten. Men ge¬loofde dat de bijbel onfeilbaar/foutloos is, althans in de originele geschriften.

In een in 1981 door de EO uitgegeven boekje wordt als volgt de onfeilbaarheid onder woorden ge¬bracht: "nu gaat het er om in te zien dat Gods Geest gewaakt heeft over elk woord dat werd opgeschreven en dat daarom de Bijbel geen menselijke vergissingen kan bevatten ook niet op het punt van natuur en geschiedenis... Gods Geest heeft er over gewaakt dat het ge¬woon-menselij¬ke spraakge¬bruik van de bijbelschrijvers bewaard bleef voor fouten ".

Dus geen mense¬lijke vergissingen en bewaard voor fouten.

1.3. De bijbelse basis van de leer over de onfeilbaarheid

De leer over de onfeilbaarheid van de bijbel is gebaseerd op het zelfgetuigenis van de bijbel. Het is geen menselijk bedenksel of een menselijke theorie.

De bijbel is woord voor woord (woordelijk) ingegeven door Gods Geest. De bijbel spreekt dan ook over de woorden (meervoud) Gods (Romeinen 3:2). De woorden van de bijbel zijn uitgesproken door de Heilige Geest bij monde van de menselijke auteurs (Zie b.v. Hand 1:16; "Het schriftwoord ... dat de Heilige Geest voorheen bij monde van David gesproken heeft). God heeft door zijn Geest de menselijke auteurs van de bijbel zodanig geleid dat ze precies, tot in de keuze van de woorden, datgene neerschreven wat God bedoelde te zeggen . De "bijbel zegt" en "God zegt" kun je dan ook onderling uitwisselen .

De Heilige Geest kan niet liegen of Zich vergissen dus kunnen er geen fouten in de bijbel staan.

Jezus zegt verder dat God achter elke letter staat. Geen jota zal onvervuld blijven (Mattheus 5:18). Voor God is dus elke letter (elke woord) van de bijbel van belang.

Paulus bouwde een leerstellige redenering op de vorm van één enkel woord. (zaad in plaats van zaden; Galaten 3:16). Zoiets kun je alleen doen als de bijbel tot in de vorm van de woorden foutloos (onfeilbaar) is. De Here Jezus deed hetzelfde als Paulus. Ook Hij baseerde een heel betoog (een gehele bewijsvoering) soms op de vorm van één enkel woord. Zie b.v. Zijn discussie met de Sadduceeën over de opstanding (Lucas 20:37,38; Exodus 3:6). Het sleutelwoord in deze teksten is in dit geval het woordje "ben". "Ik ben de God van ... Abraham". Er staat "ben" in plaats van "was". God was niet slechts de God van Abraham, Izaak en Jakob op het moment dat deze aartsvaders nog op aarde rondwandelden. Hij was het nog steeds in de tijd van Mozes, dus ook nadat de drie aartsvaders gestorven waren. Na hun overlijden zei God nog steeds: "ik ben (ik ben = tegenwoordige tijd) hun God". Als God nog steeds hun God was dan moesten ze er nog zijn, nog leven. "voor God leven zij allen". Met de dood was het dus niet afgelopen zoals de Sadduceeën leerden.

1.4. Het loslaten van de onfeilbaarheid in de huidige evangelische beweging

Wat momenteel helaas gebeurt is dat velen binnen de evangeli¬sche beweging de onfeilbaarheid van de bijbel loslaten.

In plaats van over onfeilbaar spreken sommigen nu over betrouwbaar. Ze geloven dat er fouten (b.v. tegenstrijdigheden) in de bijbel staan maar ondanks dat is de bijbel volgens hen toch betrouwbaar. De Bijbel is volgens hen niet volkomen betrouwbaar als het om 'details' gaat, maar wel als het gaat over de geestelijke boodschap en over de grote lijnen van de historische gebeurtenissen.

Anderen spreken nog steeds over onfeilbaar maar ze hebben de betekenis van dat woord veranderd. Tot deze groep behoort b.v. W.J. Ouweneel. Hij belijdt te geloven in de onfeilbaarheid van de bijbel en tegelijkertijd zegt hij dat de bijbel niet "factueel onfeilbaar en woordelijk foutloos is" . De bijbel is volgen hem wel onfeilbaar maar niet feitelijk (factueel) onfeilbaar. De bijbel is volgens hem wel foutloos maar niet woordelijk foutloos. Dus als het om de feiten gaat is de bijbel niet onfeilbaar en als het om de woorden gaat is de bijbel niet foutloos. Hij leert dus een soort feilbare onfeilbaarheid. Het woord onfeilbaar slaat in deze visie dan ook niet meer op de letterlijke tekst van de bijbel. Men stelt dat de geestelijk boodschap van de bijbel onfeilbaar is en ook stelt men dat de grote historische lijn juist is maar niet persé de details.

De "evangelical" Ouweneel noemt de opvatting dat de bijbel onfeilbaar (in de zin van foutloos) is afkeurend de fundamenta¬listische visie van een foutloze bijbel .

1.5. Welke argumenten worden daarvoor gebruikt?

1.5.1. Wijzen op probleempassages waaronder (schijnbare) tegenstrijdigheden.

Als twee uitspraken in de bijbel tegenstrijdig met elkaar zijn dan is één van die twee uitspraken of mededelingen niet in overeenstemming met de werkelijkheid. Als er werkelijk tegenspraken in de bijbel voorkomen dan moeten er dus fouten (onwaarheden) in de bijbel staan. De moderne "evangelicals" nemen aan dat er dergelijke en andere fouten in de bijbel staan of kunnen staan. Het gaat dan om fouten in de oorspronkelijke geschriften.

Er zijn inderdaad een aantal probleempassages waarvan de (schijnbare) tegenstrijdigheden de voornaamste zijn. Hoewel dit er, gezien de omvang van de bijbel, relatief weinig zijn. De oorspronkelijke evangelische leiders kenden deze teksten ook, maar ze hebben het desondanks nooit nodig geacht om de leer over de onfeilbaarheid van de Schrift daarvoor op te geven of aan te passen. Bij nadere bestudering blijken vele tegenstrijdigheden schijn te zijn. Voor vele is een verklaring mogelijk. Anderen zijn wellicht het gevolg van fouten in de tekstoverlevering.

De traditionele evangelical begint met de gelovige aanvaarding van de bijbel als het Woord van God. Vanuit die gelovige aanvaarding onderzoekt hij het zelfgetuigenis van de bijbel en komt zo tot de conclusie dat de bijbel foutloos moet zijn. Met als uitgangspunt die gelovig aanvaarding van het zelfgetuigenis van de bijbel kijkt de traditionele evangelical vervolgens naar de zogenaamde tegenstrijdigheden in de bijbel. En vanuit die geloofshouding besluit hij dat die tegenstrijdigheden ofwel schijnbaar moeten zijn ofwel het gevolg moeten zijn van overschrijffouten .

Ook de traditionele evangelical erkent dus het bestaan van een aantal probleempassages, maar dat leidt niet tot een krampachtig proberen om alles kost wat kost (desnoods met kunstgrepen) op te lossen. Soms schiet onze kennis simpelweg te kort om een op het eerste gezicht onoplosbare tegenstrijdigheid te verklaren. Er is dus geen enkele dwingende reden om op grond van dit soort zaken de onfeilbaarheid (in de traditionele betekenis van dat woord) op te geven.

1.5.2. Een westers wetenschappelijk waarheidsbegrip

De moderne evangelicals, die de traditionele visie op de onfeilbaarheid van de bijbel verwerpen, beweren dat de idee van onfeilbaarheid (in de zin van foutloosheid) niet uit de bijbel zelf afkomstig is maar uit de wetenschap.

Dit is het tweede argument dat ze aanvoeren bij hun verwerping van de onfeilbaarheid/foutloosheid van de bijbel.

Zij, waaronder b.v. Ouweneel, komen met de volgende theorie: in de zestiende, zeventiende eeuw is de westerse wetenschap ontstaan. In die tijd begon met name de natuurwetenschap grote vorderingen te maken. De (natuur)wetenschap werkt zeer nauwkeurig. En, zo stelt men, uit respect voor de wetenschap werd deze eis van grote nauwkeurigheid (foutloosheid) ook aan de bijbel opgelegd.

Volgens de aanhangers van deze theorie is het de fout van de traditionele evangelicals dat ze het westers wetenschappelijke waarheidsbegrip (de eis van nauwkeurigheid) op de bijbel toepassen. Zij beschuldigen de traditionele evangelicals dan ook van rationalisme en sciëntisme .

Tegen deze theorie brengen de traditionele evangelicals in dat de leer over de onfeilbaarheid van de Schrift wel degelijk op het zelfgetuigenis van de bijbel rust. (Zie punt 1.3 hierboven). Denk aan Jezus die het belang van een letter onderstreepte. Denk aan Paulus en Jezus die een bewijsvoering bouwden op de exacte vorm van één enkel woord.

Daarnaast valt op te merken dat de aanhangers van deze theorie de eis van nauwkeurigheid wel zeer sterk verbinden met het westers wetenschappelijke denken. Daar gaan ze veel te ver in. Ook buiten de wetenschap eist men geregeld nauwkeurigheid. We verwachten b.v. van een journalist toch ook dat hij naar waarheid (en wel nauwkeurig) een verslag van allerlei gebeurtenissen geeft? Met het ontstaan van de westerse wetenschap is echt niet opeens plotseling het verlangen naar nauwkeurigheid geboren. Denk aan Lucas die vertelt over de nauwkeurige wijze waarop hij zijn evangelie heeft vervaardigd. "Na van meet af aan alles nauwkeurig te hebben nagegaan". (Lucas 1:3)

Natuurlijk is de bijbel geen wetenschappelijk boek in strikte zin van het woord. De schrijvers van de bijbel gebruikten de normale dagelijkse spreektaal en geen theologisch of ander vakjargon .

vervolg

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

1.6. Is de leer over de onfeilbaarheid een recente ontwikkeling?

De traditionele evangelicals hebben dit altijd ontkend. Zij beweren dat de christenen altijd in de onfeilbaarheid hebben geloofd. Dat standpunt wordt b.v. onder woorden gebracht in artikel XVI van de Chicago Verklaring over de onfeilbaarheid van de bijbel. In dat artikel staat het volgende: "wij bevestigen dat de leer van onfeilbaarheid een integrerend deel is geweest van het geloof van de Kerk doorheen haar geschiedenis. Wij ontkennen dat onfeil-baarheid een leerstelling is die zou zijn uitgevonden door scholastisch protestantisme of een reactionaire stelling is die noodzakelijk is gemaakt in reactie op negatieve hogere kritiek"

Uit de dogmageschiedenis blijkt dat het nauwkeurig formuleren van een dogma vaak de reactie is op het binnendringen van een valse onbijbelse leer op dat punt. Het opkomen van een valse leer dwong de christenen (de kerk) tot een nauwkeuriger weergave en afscherming van het aangevallen punt. Zo is het gegaan met de leer over de Drieeenheid met de leer over de canon, met de leer over de rechtvaardiging door het geloof, met de leer over de doorzichtigheid van de bijbel en zo is het met de leer over de onfeilbaarheid (de inerrancy) van de bijbel ook gegaan. Door de opkomst van de systematische schriftkritiek werden de orthodoxe christenen als het ware gedwongen om nog eens nauwkeurig na te gaan wat de bijbel over zichzelf zegt om van daaruit de onfeilbaarheid van de bijbel nader te omschrijven.

Niemand maakt er bezwaar tegen dat de eerste kerkvaders, in reactie op een aanval op de Drie-eenheid de leer van de drie-eenheid nader hebben geformuleerd. Of niemand maakt er bezwaar tegen dat Luther in reactie op de valse leer van de rooms-katholieke kerk de bijbelse leer over de rechtvaardiging door het geloof helderder heeft geformuleerd. Zo hebben vooraanstaande orthodoxe theologen in reactie op de aanval vanuit de schriftkritiek de bijbelse leer over de onfeilbaarheid nauwkeuriger omschreven.

Dat heeft niets met scholastiek te maken. Dat heeft alles te maken met het nauwkeurig bestuderen van het zelfgetuigenis van de bijbel.

Het nauwkeuriger formuleren (b.v. het gebruik van de term inerrancy omdat de term onfeilbaarheid werd uitgehold) betekende ook geen breuk met het verleden of een nieuwe ontwikkeling zoals allerlei neo-evangelicals ons willen doen geloven.

Ter illustratie geef ik enkele citaten aan die het bovenstaande onderstrepen.

Een citaat van Augustinus:

"I have learned to yield this respect and honor only to the canonical books of Scripture: of these alone do I most firmly believe that the authors were completely free from error. And if in these writings I am perplexed by anything which appears to me opposed to truth, I do not hesitate to suppose that either the manuscript is faulty, or the translater has not caught the meaning of what was said, or I myself failed to understand it "

Een citaat van Luther:

"The Scriptures have never erred .. The Scriptures cannot err .... It is certain that Scripture would not contradict itself; it only appears so to the senseless and obdurate hypocrites "

De idee dat de bijbel onfeilbaar (foutloos/inerrant) is, is dus bepaald geen moderne uitvinding.

Het is wel zo dat b.v. Luther en Calvijn de leer over de onfeilbaarheid niet zo goed hebben doordacht als ze dat hebben gedaan met b.v. de leer over de genade en de rechtvaardiging.

1.7. Errantisme en inerrantisme

In de Engelstalige wereld wordt de overtuiging dat de bijbel onfeilbaar, in de zin van foutloos, is vaak "inerrantisme" genoemd. De overtuiging dat de bijbel wel fouten kan bevatten of bevat wordt "errantisme" genoemd.

De traditionele evangelicals zijn inerrantisten en de moderne evangelicals zijn errantisten.

1.8. Er wordt vaak een karikatuur gemaakt van het inerrantisme

De moderne evangelicals (de neo-evangelicals) maken voortdurend een karikatuur van het traditionele standpunt van de onfeilbaarheid.

Men stelt het b.v. vaak zo voor dat de inerrantisten niet zouden onderkennen dat de bijbel in normale spreektaal is geschreven en geen wetenschappelijk taal spreekt. En dat ze niet zouden onderkennen dat in de bijbel de taal van de waarneming wordt gesproken b.v. de zon gaat onder of komt op. Deze voorstelling van zaken klopt in het geheel niet. Zie b.v. het al eerder aangehaalde citaat uit het door de EO uitgegeven boekje "de bijbel in de beklaagdenbank". Daar wordt gezegd dat Gods Geest er over heeft gewaakt dat het gewoon-menselijk spraakgebruik van de bijbelschrijvers bewaard bleef voor fouten .

Of men stelt het zo voor alsof de inerrantisten niet in zouden zien dat soms, om maar eens wat te noemen, in de bijbel afgeronde getallen worden geven .

Een eerlijke en evenwichtige weergave van de traditionele evangelische leer over de onfeilbaarheid van de bijbel wordt gegeven in de zogenaamde "Chicago Verklaringen" over de onfeilbaarheid en de interpretatie van de bijbel .

Erickson maakt in zijn bekende boek "Christian Theology" onderscheid tussen volledige en absolute foutloosheid van de bijbel . Onder absolute onfeilbaarheid verstaat Erickson de overtuiging waarbij b.v. niet wordt onderkend dat in de bijbel de taal van de waarneming wordt gesproken . Onder volledige onfeilbaarheid verstaat Erickson de overtuiging waarbij men gelooft in de foutloosheid van de bijbel maar waarin men wel rekening houdt met de taal van de waarneming. Dit is b.v. de positie van de opstellers van de Chicago Verklaringen.

1.9. Het scopusverhaal

Moderne evangelicals, zoals W.J. Ouweneel en ds A. van der Veer, zijn dus van mening dat de traditionele leer over de onfeilbaarheid (over de foutloosheid) van de bijbel niet gebaseerd is op het zelfgetuigenis van de bijbel maar op buitenbijbelse filosofische ideeën. Als alternatief komen ze met het zogenaamde "scopus" verhaal. De bijbel is in deze visie in bepaalde opzichten niet onfeilbaar maar in andere opzichten weer wel.

Men laat de onfeilbaarheid niet meer slaan op de gehele tekst van de bijbel. Men laat ruimte voor tegenspraken op historisch en geografisch gebied. Al voegt men er bij dat het dan alleen om details gaat. Ze beweren dat de bijbel in hoofdzaak (in de kern/in de boodschap/in de grote historische lijnen/in de scopus) onfeilbaar is maar niet in allerlei historische en geografische details.

Van het scopusverhaal bestaan verschillende varianten. Ik heb hierboven de variant beschreven die nog het dichtst in de buurt blijft van de traditionele evangelische leer over de onfeilbaarheid..

1.10. Een derde weg

De moderne evangelicals spreken over een zogenaamde "derde weg". Dat is een weg die loopt tussen aan de ene kant de modernistische (vrijzinnige) schriftbeschouwing en aan de andere kant de traditionele evangelische schriftbeschouwing . De traditionele evangelische schriftbeschouwing wordt door hen, in dit verband, steevast "fundamentalistisch " genoemd.

1.11. De ernstige gevolgen van het loslaten van de onfeilbaarheid

Hoe ernstig is het loslaten van de onfeilbaarheid?

Ik citeer uit de, al eerder genoemde, Chicago stellingen:

"Het gezag van de Schrift is onontkoombaar aangetast als deze volledige goddelijke onfeilbaarheid op om het even
welke manier wordt beperkt of veronachtzaamd ... en zulke vergissingen brengen ernstig nadeel met zich mee zowel voor de enkeling als voor de kerk "

Wat zijn de gevolgen?

1.11.1. Onderscheid tussen verpakking en inhoud

Als je eenmaal de foutloosheid hebt losgelaten dan heb je in principe de scheiding gemaakt tussen de verpakking (de letterlijke tekst van de bijbel) en de inhoud (de boodschap van de bijbel). De verpakking is dan niet foutloos maar de inhoud wel.

(In feite maak je dan een onderscheid tussen de letterlijke tekst van de bijbel en het woord van God.)

1.11.2. Ondermijning van de woordelijke inspiratie

Het loslaten van de onfeilbaarheid ondermijnt de woordelijke inspiratie van de bijbel. Het is immers moeilijk vol te houden dat de Geest der Waarheid (dat is de Heilige Geest) de bijbel-schrijvers geleid zou hebben in de exacte keuze van hun woorden als ze tegelijkertijd daarin fouten zouden hebben gemaakt. Dan zou de Geest hen geleid hebben in het schrijven van onwaarheden.

Als je aanvaardt wat de Bijbel over zichzelf getuigt, namelijk dat het Schriftwoord is uitgesproken door de Heilige Geest, dan dwingt het loslaten van de onfeilbaarheid tot de stelling dat de Heilige Geest zichzelf bewust heeft tegengesproken en dat Hij leugens (onwaarheden) heeft verkondigd door de bijbelschrijvers.

Je ziet dan ook dat de moderne evangelicals moeite hebben met het accepteren van de woordelijke en volledige inspiratie van de bijbel.

De evangelicals en alle bijbelgetrouwe gelovigen van alle tijden hebben altijd geloofd in de zogenaamde volledige en woordelijke inspiratie van de bijbel. Dat betekent, zoals gezegd, dat de schrijvers van de bijbel door Gods Geest geleid zijn in de keuze van elke woord dat ze neerschreven.

Wie de woordelijke en volledige inspiratie verwerpt breekt met het hoofdpunt van de orthodoxe schriftbeschouwing. Iemand die dat doet is niet meer orthodox in zijn of haar schriftbeschouwing.

1.11.3. Hoe zit het dan met de uitspraken van Jezus?

Men stelt dat de bijbelschrijvers zich soms vergisten in geografische of historische details. Als men dit accepteert hoe kan men er dan zeker van zijn dat diezelfde bijbelschrijvers zich ook niet hebben vergist in het weergeven van de woorden van Jezus? Of werden de bijbelschrijvers op het moment dat ze Jezus citeerden ineens wel "westers wetenschappelijk nauwkeurig" door Gods Geest geleid? Is dan het ene stukje van de bijbel anders geïnspireerd dan het andere?

1.11.4. Ruimte voor concessies in de richting van de Schriftkritiek

Het begrip betrouwbaar is veel rekbaarder dan onfeilbaarheid. Fouten zijn immers bij betrouwbaar mogelijk. Fouten kunnen, zo stelt men, zolang ze de betrouwbaarheid niet aantasten. Wanneer echter tast iets de betrouwbaarheid aan? Daar is niet of nauwelijks een goed criterium voor te geven.

Tast b.v. het vergeestelijken van de schepping van Adam en Eva de betrouwbaarheid van de bijbel wel of niet aan? Voor uw gevoel zal dit de betrouwbaarheid van de bijbel wellicht wel aantasten maar voor het gevoel van een groot gedeelte van het "evangelische" Fuller Theological Seminary blijkbaar niet. Want, zoals uit een in 1982 gehouden enquête onder de studenten, bleek, geloofde toen 44 % van de studenten niet dat het menselijk leven met de letterlijk te nemen schepping van Adam en Eva was begonnen. En toch beleden ze allemaal dat de bijbel betrouwbaar is.

1.11.5. Wat is een detail?

De moderne evangelicals (met hun scopusverhaal) stellen dat de bijbel in hoofdzaken betrouwbaar is maar niet noodzakelijkerwijs ook in de details.

Wie bepaalt wanneer iets een onbelangrijk detail is? Ook daar is nauwelijks een objectief en stevig criterium voor te geven.

vervolg

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

1.11.6. De les uit de (kerk) geschiedenis

De kerkgeschiedenis (van de laatste honderd tot tweehonderd jaar) leert dat, telkens weer, de afval met het loslaten van de onfeilbaarheid van de Schrift is begonnen. Op die manier zijn allerlei kerken en instituten uiteindelijk met vrijzinnigheid overspoeld. Het begon altijd weer met kleine stapjes.

Ik heb b.v. dit dramatische proces op gang zien komen binnen de kringen van de Uniebaptisten. Daar liet prof. J. Reiling de onfeilbaarheid van de bijbel los. In alle drie de kleinere orthodox-reformatorische kerken zie je dat hetzelfde proces op gang is gekomen.

Het loslaten van de onfeilbaarheid is een grens die niet overschreven mag worden. Het overschrijden van die grens werkt als een dijkdoorbraak. Het begint met een klein gat maar het wordt steeds groter en na enige tijd is het proces niet meer te stoppen.

Als illustratie wijs ik op de ontwikkelingen op het Fuller Theological Seminary.

1.11.7. Het geval Fuller

Halverwege deze eeuw is door de evangelist Charles Fuller het "Fuller Theological Seminary" opgericht. Gezien de omvang en effectiviteit van zijn evangelisatieprediking zou je hem de "Billy Graham" van zijn generatie kunnen noemen.

Bij de start heeft Fuller vele van de beste evangelische geleerden als hoogleraar aangetrokken. Allen binnen het seminary onder¬schreven de traditionele evangelische visie op de onfeilbaar-heid/foutloosheid van de bijbel. Die foutloosheid werd uitdrukkelijk en scherp omschreven in de grondslag, in de geloofsbelijdenis, van de school . Elke leraar was verplicht om deze geloofsbelijdenis te ondertekenen. Het was zelfs zo dat de leraren elk jaar weer opnieuw die geloofsbelijdenis moesten ondertekenen.

Na enige tijd werden er leraren aangesteld die niet meer volledig achter de onfeilbaarheid (foutloosheid) van de Schrift stonden. Bij de eerste hoogleraar die niet volledig achter de onfeilbaarheid van de bijbel stond werd er geprotesteerd en uiteindelijk is deze uit eigen beweging, vanwege deze protesten, vertrokken. Bij volgende leraren werd ook geprotesteerd maar door het bestuur werd om veelal kerkpolitieke en persoonlijke redenen niet meer opgetreden. Dat konden ze doen omdat de eerste afwijkingen zo subtiel waren.

Hierdoor ontstond de situatie dat er leraren lesgaven die elke jaar de geloofsbelijdenis ondertekenden terwijl ze in hun overtuiging daar van afweken. Deze leraren waren allen aanhangers van "het scopusverhaal" in de één of andere vorm. Uiteindelijk werd die groep hoogleraren zo invloedrijk dat het hen lukte om de onfeilbaarheid uit de grondslag te verwijderen.

Zoals altijd begon ook hier de afwijking subtiel met kleine stappen. Eerst ging het over de details . Men had het over schijnbare tegenspraken en andere mogelijke fouten op detailpun-ten. Is dit of dat een werkelijke tegenspraak of niet? En zo ja, kan deze dan in de originele geschriften hebben gestaan?

Een argeloze toeschouwer zou zich, in die tijd, af hebben kunnen vragen: "Is dat geen muggenzifterij?". Dat het geen muggenzifterij was is gebleken uit de verdere ontwikkelingen. De "evangelicals" die af wilden van de onfeilbaarheid (foutloosheid) van de bijbel hebben op Fuller gewonnen. En ook hier (even als in vele andere kerken en instituten) bleek dit het begin van een dijkdoorbraak te zijn.

Uit een in 1982 gehouden enquête onder de studenten bleek dat meer dan 80% van de studenten toen al niet meer geloofden dat de bijbel betrouwbaar is in al haar uitspraken als die natuur en geschiedenis raken. Nog maar 56% van de studenten bleek nog te geloven dat het menselijk leven op aarde was begonnen met de schepping van Adam en Eva .

Dit hele proces is tot in detail beschreven door de gerenommeerde (kerk) historicus George M. Marsden in zijn boek "Reforming Fundamen¬talism ".

1.12. De waarschuwing van Francis Schaeffer

Zo is het in Fuller gegaan maar ook aan b.v. de Vrije Universiteit , in de NCRV, in de Gereformeerde Kerken, etc.

Het laatste boek dat Francis Schaeffer voor zijn dood heeft geschreven heeft als titel "The Great Evangelical Disaster ". In het boek beschrijft Schaeffer diverse ontwikkelingen in de evangelische wereld en dat brengt hem tot de conclusie dat er zich een grote ramp in de evangelische wereld aan het voltrekken is.

Schaeffer heeft persoonlijk in de twintiger en dertiger jaren de overname door de vrijzinnigen/neo-orthodoxen van de meeste grote kerkgenoot¬schappen in Amerika (waaronder zijn eigen kerk) meegemaakt. Het begon daar ook met kleine stappen. Zo'n machtsovername is zoals gezegd altijd het eindresultaat van een geleidelijk proces. Schaeffer schrijft in het boek dat hij precies hetzelfde proces op gang zag komen in de evangelische wereld. Dit schreef hij midden jaren tachtig. Schaeffer wijst er, naast andere zaken, in zijn boek op dat de onfeilbaar-heid van de bijbel in toenemende mate onder de evangelischen wordt losgelaten.

"Evangelicals today are facing a watershed concerning the nature of biblical inspiration and authority ."

"Within evangelicalism there is a growing number who are modifying their views on the inerrancy of scripture so that the full authority of scripture is completely undercut. But it is happening in very subtle ways .. the new views on biblical authority often seem at first glance not te be so very far from what evangelicals, until just recently, have always believed. But ... the new views when followed con¬sistently end up thousand miles apart. "

De evangelische ramp, die Francis Schaeffer beschreef in "The Great Evangelical Disaster", voltrekt zich voor onze ogen.

Het is overigens tekenend voor de situatie in Nederland dat uitgerekend dit boek van Schaeffer (wat met recht kan beschouwd worden als zijn testament) niet in het Nederlands vertaald is.

1.13. De Nederlandse situatie

Zoals gezegd stonden alle Nederlandse evangelicals tot ongeveer vijftien/twintig jaar geleden achter de onfeilbaarheid (foutloosheid) van de bijbel. Dat was vanzelfsprekend. Als je daar niet achter stond werd je niet beschouwd als een evangelical.

Het grote omslagpunt in het standpunt ten aanzien van de onfeilbaarheid ligt, wat de Nederlandse situatie betreft, ongeveer in het midden van de jaren tachtig. Voor die tijd was het vanzelfsprekend dat een evangelical achter de onfeilbaarheid van de bijbel stond, daarna niet meer, al hebben vele eenvoudige gelovigen dat nog niet door. Denk aan de subtiele misleiding die door sommige leiders, al of niet bewust, wordt bedreven omdat ze nog steeds spreken over de onfeilbaarheid van de bijbel terwijl ze dat begrip zodanig uitgehold hebben dat het wezenlijk van betekenis is veranderd.

Een zeer belangrijk keerpunt is de publicatie van het in 1987 door de EO uitgegeven boek "Het gezag van de bijbel ". In deze bundel is de tekst van een aantal, voor de EO radio gehouden, lezingen gebundeld, waaronder vier door W.J. Ouweneel gegeven lezingen. In deze lezingen verwerpt Ouweneel de traditionele evangelische opvatting van de onfeilbaarheid. Hij probeert een middenpositie tussen errantisme en inerrantisme in te nemen, maar een feit is dat hij de leer over de onfeilbaarheid in zijn traditionele evangelische betekenis vanaf dat moment openlijk verwerpt en actief aanvalt en ondermijnt. Hij geeft de traditionele opvatting van onfeilbaarheid, verstaan als foutloosheid, in één van zijn lezingen het etiket "fundamentalisme ". Hij beweert dat de idee dat de bijbel factueel (dat is feitelijk) onfeilbaar en woordelijk foutloos zou zijn niet op de bijbel is gebaseerd maar op valse buitenbijbelse filosofieën .

Dit boek heeft de zaak van het inerrantisme grote schade aangedaan. Sinds die tijd is het onder de evangelische en orthodox gereformeerde leiders eigenlijk niet meer "bon ton" om achter de onfeilbaarheid van de bijbel te staan. Bij hun afwijzing van de onfeilbaarheid verwijzen mensen als b.v. C. Graafland, Versteeg, ds. J.H. Velema, naar de theorieën die Ouweneel in zijn lezingen in "Het gezag van de bijbel" populair heeft gemaakt. Zelfs zeer gerespecteerde en in alle andere opzichten beslist orthodoxe theologen als W.H. Velema en J. van Genderen wijzen in hun "Beknopte Gereformeerde Dogmatiek" de onfeilbaarheid van de Schrift af . Daarin gaan ze overigens verder dan b.v. de bekende theoloog Herman Bavinck. In zijn dogmatiek verwerpt Bavinck nergens de onfeilbaarheid (inerrancy) van de Schrift.

In Nederland zijn er dus allerwegen aanwijzingen dat de ontwikkeling in de door Francis Schaefer gesignaleerde richting gaan. Zoals altijd volgt de Nederlandse ontwikkeling met enige vertraging de ontwikkelingen in Amerika.

In de kleinere orthodox reformatorische kerken en ook in allerlei evangelische organisaties zoals b.v. de EO zien we op grote schaal het verwerpen of uithollen van de onfeilbaarheid van de Schrift.

Een typerend voorbeeld hiervan vormt de Evangelische Hogeschool (de EH) in Amersfoort. Bij de start is uitdrukkelijk de onfeilbaarheid in de grondslag vastgelegd. Met onfeilbaar bedoelden de oprichters van de EH foutloos. Het huidige bestuur heeft stilzwijgend de grondslag zodanig opgerekt dat nu ook mensen met het scopusstandpunt (dus errantisten) welkom zijn als docent, bestuurslid, etc. Want, zo motiveert men het herinterpreteren van de grondslag, men wil een school zijn die ten dienste staat aan de gehele breedte van de orthodoxie .

1.14. De bedenkelijke rol van de EO

De bedenkelijke rol van de EO in de discussie over de onfeilbaarheid van de bijbel.

De EO heeft gedurende de eerste vijftien jaar van haar bestaan diverse geschriften uitgegeven waarin de onfeilbaarheid/foutloosheid van de Bijbel werd verdedigd. Zie b.v. de boeken "Het ontstaan van de bijbel " en "De bijbel in de beklaagdenbank " In deze boeken wordt uitdrukkelijk de onfeilbaarheid/foutloosheid van de bijbel en de woordelijke inspiratie verdedigd.

Ik heb ds. A. van der Veer gevraagd of de EO daar nog steeds achter staat. Zijn antwoord was dat de EO nooit officieel achter de onfeilbaarheid van de bijbel heeft gestaan. De door de EO uitgegeven boeken die het onfeilbaarheidstandpunt uitdragen zijn, zo redeneert ds. van der Veer, indertijd niet formeel door het bestuur goedgekeurd en daarom geven ze slechts de particuliere mening van enige EO-medewerkers weer. De EO neemt in deze kwestie geen standpunt in.

Dit is geschiedvervalsing. Het kan best zijn dat in het bestuur niet direct over de onfeilbaarheid is gesproken maar dat was dan het gevolg van het feit dat het, tot ongeveer vijftien jaar geleden, vanzelfsprekend was dat ieder binnen de evangelische beweging achter de onfeilbaarheid (foutloosheid) van de bijbel stond. Vandaar ook dat de EO unaniem (met één stem) de eerste helft van haar bestaan de onfeilbaarheid heeft beleden, verdedigd en uitgedragen in haar programma's en geschriften.

De pioniers van de EO stonden allen, zonder uitzondering, achter de foutloosheid van de Bijbel. Terwijl het nu, door de opstelling van het huidige bestuur, mogelijk is en ook voorkomt dat via diezelfde, door hen opgerichte omroep, één van hun meest fundamentele overtuigin-gen (namelijk de overtuiging dat de bijbel foutloos is) wordt aangevallen.

De eerste generatie van de pioniers van de EO is nog maar net weggevallen of de tweede generatie laat toe dat één van de meest fundamentele overtuigingen van de pioniers, namelijk de overtuiging dat de bijbel onfeilbaar/foutloos is, via de EO wordt aangevallen door mensen als Ouweneel.

De uitspraken van Ouweneel over de onfeilbaarheid van de bijbel, zoals die zijn opgetekend in zijn lezingen, zijn eerst uitgesproken voor de EO-radio en daarna in samenwerking met de EO uitgegeven. Ik heb daarom het bestuur van de EO gevraagd om te toetsen of de inhoud van deze lezingen in overeenstemming is met de grondslag van de EO. Het bestuur heeft geweigerd dit te doen. Men weigert, zo luidt de motivatie van hun weigering, nadere theologische (leerstellige) uitspraken over de bijbel te doen en aan de grondslag toe te voegen . Bij evangelisatiewerk zeiden we geregeld "niet kiezen is ook een keuze" en dat gaat in dit geval ook op. Door de keuze om te weigeren de uitspraken van Ouweneel te toetsen aan de grondslag maakt men in feite de keuze voor het toelaten van dit soort standpunten.

Dat betekent, in de praktijk, dat de deur open staat voor herhalingen van de aanval op de onfeilbaarheid van de bijbel.

1.15. Zijn het dan ketters?

Hoe moeten we staan tegenover de mensen die de traditionele en bijbelse leer over de onfeilbaarheid loslaten voor de één of andere vorm van het scopusstandpunt?

Artikel XIX van de Chicago Verklaring over de onfeilbaarheid van de bijbel geeft daar een antwoord op. Het artikel luidt als volgt:

"Wij bevestigen dat een belijden van het volledige gezag, betrouwbaarheid en onfeilbaarheid van de Schrift van vitaal belang is voor een zuiver begrip van het geheel van het christelijk geloof. Wij belijden verder dat zulk een belijden zou moeten leiden tot een groeiende gelijkvormigheid aan het beeld van Christus.
Wij ontkennen dat zulk een belijden noodzakelijk is voor het heil. Nochtans ontkennen wij verder dat de onfeilbaarheid kan worden verworpen zonder ernstige consequenties, voor zowel individu als voor de kerk".

Om behouden te worden is het niet noodzakelijk om te belijden dat de bijbel onfeilbaar is. Toch heeft het loslaten van de onfeilbaarheid ernstige consequenties en daarom kan het loslaten van die leer niet getolereerd worden in evangelische gemeenten en evangelische instituten.

Er moet opgetreden worden. Er moet gezegd worden: "Dit kan niet". Er moet gezegd worden: als u niet achter de onfeilbaarheid staat dan plaatst u zich buiten de evangelische beweging.

Het is volstrekt onacceptabel dat een evangelisch instituut als de EH de eigen grondslag zodanig gaat herinterpreteren dat er ook ruimte wordt gemaakt voor moderne evangelicals met het scopusverhaal zoals het huidige bestuur momenteel heeft gedaan. Als een docent of bestuurslid of medewerker niet meer zonder reserve achter de grondslag kan staan moet hij of zij vertrekken.

Medegelovigen die de onfeilbaarheid van de bijbel loslaten moeten we echter niet verketteren. Het blijven onze broeders en zusters al hebben ze door de dwaling van het errantisme (door de dwaling van het scopusverhaal) te omarmen een gevaarlijke valse leer de evangelische en de orthodox reformatorische wereld binnengehaald. Gevaarlijk, want het is een lering die uiteindelijk het hele fundament zal aantasten. Denk aan het "dijkdoorbraak" principe

Bron: Toetsalles

Berichten: 134

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Anita.

Helaas via internet,lees ik het,niet in boekvorm,ik lees er wat uit dus.
Het duizelde mij gewoon.

Ik ga het proberen uit te printen,zodat ik dat op mijn gemak kan lezen.

Liefs.

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Wat met de Liefde?
David W. Cloud

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling en voetnoten door M.V.

Wanneer bijbelgelovige christenen het Woord van God gebruiken om leiders, kerken, denominaties en bewegingen daaraan te toetsen, beschuldigen oecumenisten hen onwillekeurig van liefdeloosheid. Een vrouw schreef me recent en zei:

“U predikt separatisme. Wat dan met de eenheid? U predikt over ketterij. WAT MET DE LIEFDE? … Van wat ik zag op uw website beschouwt u uw zienswijzen als gelijk aan de Bijbel zelf. Wat u “ijver voor de Bijbel” noemt, dat noem ik arrogantie en trots. Als u de Bijbel zo goed zou kennen als wat u beweert, dan geloof ik dat u hem zou geleefd hebben. De verlorenen zullen nooit bereikt worden met zulke haat” (Brief van een lezeres).

Deze vrouw was geschokt over onze prediking, maar in plaats van onze zogenaamde dwaling netjes aan te tonen vanuit de Bijbel, beschuldigt zij ons met een gebrek aan liefde, en dit niettegenstaande haar eigen hooghartige en ongelooflijk oordelende houding jegens mij! Voor deze gehersenspoelde generatie zijn de negatieve aspecten van bijbels Christendom liefdeloosheid. De dingen zorgvuldig aan de Bijbel toetsen is liefdeloos. Tegen valse evangelies waarschuwen is liefdeloos. Valse leraren tekenen en mijden is enggeestig en liefdeloos. Het prediken van hoge en heilige standaarden van christelijk leven is liefdeloos legalisme . Het tuchtigen van kettersen is liefdeloos.

Enkele jaren geleden verwierp de bekende evangelist Jack Van Impe het bijbelse separatisme en wendde hij zich tot de oecumenische filosofie. Hij zei: “Laat ons onze etiketten vergeten en samen-komen in liefde, en de paus heeft daartoe opgeroepen. Ik had 400 verzen over liefde. Totdat ik sterf zal ik niets anders verkondigen dan liefde voor al mijn broeders en zusters in Christus, mijn katho-lieke broeders en zusters, protestantse broeders en zusters, christelijke gereformeerden, Lutheranen, het maakt me niet uit wat voor etiket u draagt. Hiermee zullen alle mensen weten dat gij mijn disci-pelen zijt en liefde hebt voor elkander”.
Dit vertegenwoordigt de populaire zienswijze op liefde, maar ze is vals en gevaarlijk.

OECUMENISTEN ZIJN VERWARD OVER DE DEFINITIE VAN LIEFDE

Liefde is cruciaal. De Bijbel zegt dat zonder liefde “ik een klinkend metaal, of luidende schel” ben geworden. De Bijbel zegt ons dat God liefde is, en zij die God kennen Zijn liefde weerkaatsen. Wat is liefde nu? De oecumenische wereld is verward over de definitie van liefde. Wij moeten dat vanuit de bijbel definiëren. “Liefde”, naar menselijk denken, is een warm gevoel of een romantische, sen-suele gedachte. Voor deze oecumenische generatie is liefde breeddenkendheid en de niet oordelen-de aanvaarding van iedereen die beweert de Heer Jezus Christus te kennen. Dit is echter niet wat de Bijbel leert over liefde. Beschouw de volgende verzen van de Heilige Schrift:

“Jezus antwoordde en zeide tot hem: ZO IEMAND MIJ LIEFHEEFT, DIE ZAL MIJN WOORD BEWAREN; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen, en zul-len woning bij hem maken” (Joh 14:23).
“En dit bid ik, DAT UW LIEFDE NOG STEEDS OVERVLOEDIGER WORDT IN KENNIS EN ALLE FIJNGEVOELIGHEID, om te kunnen onderscheiden wat wezenlijk is, opdat u op-recht bent en zonder aanstoot te geven tot de dag van Christus” (Fil 1:9-10; HSV).

“WANT DIT IS DE LIEFDE GODS, DAT WIJ ZIJN GEBODEN BEWAREN; en Zijn gebo-den zijn niet zwaar” (1 Joh 5:3).

“En wij vertrouwen van u in de Heere, dat gij, hetgeen wij u bevelen, ook doet, en doen zult. Doch de Heere richte uw harten tot de liefde van God, en tot de lijdzaamheid van Christus. En wij bevelen u, broeders, in de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat gij u onttrekt van een iedere broeder, die ongeregeld wandelt, en niet naar de inzetting, die hij van ons ontvangen heeft” (2 Thess 3:4-6).
Bijbelse liefde is gehoorzaamheid aan God en Zijn Woord. In deze laatste passage zien we dat de liefde van God ingezet staat tussen twee verzen die de gehoorzaamheid benadrukken aan Gods ge-boden, inbegrepen afscheiding van ongehoorzame broeders!

Liefde is niet louter een gevoel of zalige romantiek. Voor een vrouw betekent het liefhebben van haar man, aan hem onderworpen te zijn en hem te dienen overeenkomstig wat de Bijbel leert. Voor een man betekent het liefhebben van zijn vrouw, evenzo haar te behandelen zoals de Bijbel oplegt. Liefde is onderworpenheid aan Gods Woord.
Bijbelse liefde is niet een emotie. Het is niet breeddenkendheid. Het is niet afwijzen van beoorde-ling. Het is niet het afwijzen van kritiek. Bijbelse liefde is zorgzaam. Ze is gebaseerd op de kennis en het oordeel van Gods Woord. De liefde stelt op de proef, en gaat slechts akkoord met de dingen die overeenstemmen met Gods wil.

Was de Heer Jezus liefdeloos toen Hij Petrus “Satan” noemde (Matt 16:23) of wanneer Hij publie-kelijk de Farizeeën veroordeelde (Matt 23)? Was de apostel Paulus liefdeloos toen hij Petrus pu-bliekelijk berispte voor zijn compromis met de Judaïsten (Gal 1)? Was Paulus liefdeloos toen hij de namen noemde van valse leraars en compromiszoekers zoals Hymeneüs en Alexander, op tien ver-schillende plaatsen in de Brieven? Was Paulus liefdeloos toen hij de vrouw verbood om te spreken of om gezag over mannen te nemen (1 Tim 2)?

Bijbelse liefde voor mensen betekent niet dat ik de foute en schadelijke dingen negeer die zij doen. Dit is zowel waar met betrekking tot het fysische als het geestelijke terrein. Bijvoorbeeld, een moordenaar liefhebben, in bijbelse zin, betekent niet dat wij zijn misdaad negeren. Hij zal in de we-reld terecht ter dood gebracht moeten worden (Genesis 9:5-6). Evenzo betekent het liefhebben van een valse leraar niet dat ik blind moet worden voor zijn fouten en dat ik gemeenschap met hem zou hebben, ongeacht zijn leer. Het betekent dat ik de Bijbel gehoorzaam en hem zal tekenen en mijden (Rom 16:17), dat ik zijn fout publiek zal kenbaar maken, om hen te beschermen die verkeerd gelo-pen zijn door zijn leer.

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Streng maar rechtvaardig, niet té zachtaardig

Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertalingen door M.V.

Er is absoluut geen bijbels verslag over Jezus of zijn discipelen, die een ketter terzijde namen voor koffie en gebak, nadat hij iemand op een dwaalspoor had gebracht en het Woord van God verkracht. Zij schudden geen handen, wisselden geen knuffels uit of telefoonnummers, en plaatsten geen afspraken in hun PDA’s om hun leerstellige verschillen te bespreken tijdens de lunch in een stille hoek van een favoriet restaurant, op een gepaster tijdstip.
Nee, Jezus pakte ketters hard aan, in het openbaar en onmiddellijk, zoals ook Paulus en de andere discipelen. En, hou in gedachten, wij spreken hier vanuit het Nieuwe Testament. In het Oude Tes-tament werden valse profeten meegetrokken en tot de dood gestenigd voor hun leugens! Dat toont aan hoe ernstig God is met betrekking tot het recht snijden en verkondigen van Zijn Woord.
Jezus vroeg geen gesloten-deur-onderhoud met de Farizeeën en Schriftgeleerden, om ergens een gemeenschappelijke grond te vinden, om de relaties op te bouwen en de eenheid van Jeruzalem te promoten. Hij veroordeelde hun godslastering voor Jan en alleman en herhaaldelijk waarschuwde Hij Zijn discipelen voor hun zuurdeeg. En toen zijn discipel-nummer-één Hem uitdaagde over Zijn op handen zijnde kruisiging, legde Jezus niet zijn hand op Petrus’ schouder om hem als een watje te zeggen: “Mijn vriend, je begrijpt het gewoon niet”. Nee, Hij keerde hem de rug toe met kracht en gezag ten aanzien van ALLE discipelen, en zei op mannelijke wijze: “Ga weg achter Mij, satan! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen” - Mattheüs 16:23.

Horatius Bonar (1808-1889)
“Er bestaat een gevaar om te vervallen in een zacht en verwijfd christendom, onder het mom van een verheven en etherische theologie. Het christendom werd geboren voor lijdzaamheid; niet een exotische maar een geharde plant, diep verankerd door de felle wind; niet slap, noch kinderachtig, noch laf. Het gaat met sterke schreden en opgericht gestel; het is vriendelijk, maar vastberaden; het is zacht, maar eerlijk; het is kalm, maar niet meegaand; gedienstig, maar niet imbeciel; beslist, maar niet lomp. Het is niet bang het harde woord te spreken van de veroordeling tegen dwaling, noch zijn stem te verheffen tegen het omgevende kwaad onder het voorwendsel dat dit toch maar van de wereld is; het deinst niet terug voor het geven van een eerlijke berisping en vreest daarbij niet de beschuldiging van onchristelijk te handelen. Het noemt zonde zonde, bij wie die ook mocht gevonden worden, en riskeert liever de beschuldiging van gedreven te zijn door een slechte geest dan zijn plicht niet te doen. Laten we strenge woorden niet fout beoordelen in een eerlijk dispuut. Vanuit de hitte kan een adder komen, maar we schudden hem af en voelen geen letsel. De godsdienst van het Oude en het Nieuwe Testament is gekenmerkt door fervente, uitgesproken verklaringen tegen het kwade. Het spreken van zachte dingen in zulk geval kan sentimentaliteit genoemd worden, maar het is geen christendom. Het is een verraad van de zaak van de waarheid en de rechtschapenheid. Iemand die beslist, mannelijk, eerlijk en opgewekt is (niet bot of ruw, want een christen moet hoffelijk zijn en beleefd), die is het die heeft geproefd dat de Heer goedgunstig is, en hij verlangt een verhaasting van de komst van Gods dag. Ik besef dat liefde een menigte van zonden bedekt, maar het noemt niet het kwade goed, louter omdat een respectabel mens dat kwade heeft begaan; het verontschuldigt geen tegenstrijdigheden, louter omdat de tegenstrijdige broeder een belangrijke naam heeft en een vurige geest; oneerlijkheid en wereldsgezindheid blijven oneerlijkheid een wereldsgezindheid, ook al wordt die gezien in iemand die blijk geeft over geen algemene ontwikkeling te beschikken”.

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

De ‘verstandige’ Ezel

Val mij niet lastig met de FEITEN
Mijn mening staat vast!!!

Ik geloof dat de natuur zichzelf heeft gemaakt, als de ‘blinde horlogemaker’.
Ik geloof in mutaties, alhoewel dit blinde, doelloze kopieervergissingen zijn in het DNA, die geen nieuwe informatie opleveren maar ze veeleer verliezen.
Ik geloof dat informatie kan voortkomen uit wanorde, door toeval, tegen elke natuurwet en serieuze wetenschappelijke waarneming in.
Ik geloof dat materie altijd bestond, of dat ze door zichzelf tot bestaan kwam, en dat ze zich daarna ordende tot informatiesystemen, zonder dat dit proces ooit door de wetenschap werd waargeno-men.
Ik geloof niet dat er iets bestaat buiten de natuur.
Ik wens geen bovennatuurlijk wezen.
Ik voeg bij wetenschap een filosofische verbintenis die geen God toelaat.
Ik wil niet weten van een scheppende God, want dan moet ik Hem erkennen als eigenaar, en Zijn recht om mij Zijn regels op te leggen - no way - ik ben geen domme ezel!
_____________________

“Want Zijn onzienlijke dingen worden, van de schepping der wereld aan, uit de schepselen verstaan en doorzien, beide Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid, opdat zij niet te veront-schuldigen zouden zijn” (Romeinen 1:20).
“De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God” (Psalm 14:1).

Bron: Verhoevenmarc.be

Berichten: 913

ANITA324 schreef:

Vrouwen - Bijbelstudie

<><

Het bestaan van God

http://www.biblebelievers.com/
Alle Schriftaanhalingen komen uit de Statenvertaling (1977 of HSV)
Vertaling, bewerking en voetnoten door M.V.

INLEIDING
Om met onze bijbellessen te beginnen, moeten wij beginnen met God.
Wij worden constant uitgedaagd door atheïsten, sceptici en critici om te bewijzen dat er een God is. Het is voor de natuurlijke mens moeilijk te geloven in iets dat hij niet kan zien, aanraken of horen:
“Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die van de Geest van God zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden”
(1 Korinthiërs 2:14).
Het probleem wordt voor de christen opgelost met het eerste vers van de Bijbel: “In het begin schiep God de hemel en de aarde”
(Genesis 1:1; vgl. Job 38:4; Psalm 33:6; 89:12; 136:5; Hand. 14:15; 17:24; Hebr. 11:3).
De Bijbel is niet een leerboek dat het bestaan van God probeert te bewijzen - de Bijbel begint met het positieve feit dat God bestaat.
Geen enkele schrijver van de Bijbelboeken heeft dit feit ergens willen bewijzen De Bijbel stelt zonder meer dat het de dwaas is die het bestaan van God ontkent: “De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God” (Psalm 14:1).
Ieder eerlijk en oprecht mens, met gezond verstand, zal het evidente feit van Gods bestaan erkennen.

I. BEWIJS UIT DE SCHRIFT
“De hemelen vertellen Gods eer, het hemelgewelf verkondigt het werk van Zijn handen”
(Psalm 19:1).
De schoonheid, glorie en complexiteit van de hemelen spreken luid en duidelijk: God bestaat!
Romeinen 1:20 gaat verder en zegt dat de schepping zelf leert over Gods eeuwige kracht en Goddelijkheid:
“Want Zijn onzienlijke dingen worden, van de schepping der wereld aan, uit de schepselen verstaan en doorzien, beide Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid, opdat zij niet te verontschuldigen zouden zijn” (Romeinen 1:20).
De mens die God ontkent, is niet te verontschuldigen, zegt de Schrift.
Laat ons nu enkele minder overtuigende maar niettemin krachtige argumenten bestuderen.

II. BEWIJS UIT HET GEWETEN
De mens wordt geboren met een algemeen geloof in een Opperwezen; er is nog nooit een stam ontdekt die dat mankeert. Zij weten dat een bepaald Wezen schept en bestuurt.
“Die betonen het werk der wet geschreven in hun harten, hun geweten medegetuigende, en de gedachten onder elkander hen beschuldigende, of ook verontschuldigende” (Romeinen 2:14-15).

Het bestaan van God is geschreven in het menselijke geweten.
Sommige atheïsten beweren dat hun geweten hen niets meedeelt over God. Het is echter twijfelachtig dat er een echte atheïst kan gevonden worden. Zij hebben eerder hun geweten gestild door flagrant ongeloof.
Sommige mensen zijn zo blind dat zij de zon in de hemel zouden ontkennen, maar dat verandert niet het feit dat de zon bestaat, dat ze opgaat en ondergaat, elke dag.
Niemand is zo blind dat zij die weigeren te zien. De eerlijke mens zal beseffen dat de ‘innerlijke kleine stem’ hem zegt dat God bestaat en vandaag leeft.
Atheïsme is een van Satans instrumenten om mensen in slaap te wiegen, zonder de beschikbare redding aan te nemen.
Mensen ontkennen het bestaan van God niet omdat zij Hem niet zouden kunnen vinden, maar omdat
zij diep in hun binnenste bang zijn geconfronteerd te worden met hun daden die zij voor God zullen moeten verantwoorden, na de dood. Daarom ontkennen velen ook een voortbestaan van de ziel na de dood. En sommigen vinden het (bewust of onderbewust) veiliger verast te worden, in plaats van begraven te worden, opdat er ‘niets’ zou overblijven voor een opstanding ten oordeel.
Indien er geen God is, dan ben ik voor niemand of niets verantwoordelijk, hoef ik aan niets of niemand rekenschap af te leggen, en kan ik leven en sterven zoals ik dat zelf wil. Maar in de stillere momenten van bezinning fluistert het geweten van elk mens: “er is een God”, en alleen dwazen ontkennen dit. Naar boven kijken naar het geordende universum, en dan zeggen dat er geen God is, omdat wij Hem niet zien, is even belachelijk als naar boven kijken naar een vliegtuig, zonder een piloot te zien, en dan zeggen dat het vliegtuig zonder piloot vliegt.

III. HET ARGUMENT VAN OORZAAK (Kosmologisch)
De wereld is er. Ze moet van ergens gekomen zijn. Iemand of iets moet ze tot bestaan gebracht hebben, op een of ander tijdstip.
Bekijk een boek. Iemand moet het geschreven hebben. Geen drukpers, zelfs met de nieuwste elektronische snufjes, kan op zichzelf een boek produceren.
Iemand ontwierp het huis. Iemand ontwierp de bomen. Iemand ontwierp het universum.
Als alle onderdelen van een horloge in een trommel gedaan worden en continu geschud, dan zal dat horloge niet “toevallig” samengesteld worden en gaan lopen, ook al wachten we daar miljoenen jaren op.
Het enige zinnige antwoord op het probleem van het bestaan van de wereld, is het bestaan van een intelligent Wezen, dat wij God noemen.

IV. HET ARGUMENT VAN ONTWERP (Teleologisch 1)
Een horloge bestaat niet enkel, het heeft ook een ontwerper. Het werd ontworpen voor een bepaald doel.
Een horloge werd niet ontworpen om ergens op de grond te liggen. Het werd ontworpen om ons voortdurend en accuraat de tijd aan te geven, en werd uitgedacht door een scherpe geest.
Een onderzoek van de wereld en de dingen, groot en klein, toont aan dat alles werd ontworpen door een intelligente geest, voor een specifiek doel in het leven.
1 Teleologie (v. Gr. telos = einde, doel, en logos), wijsgerige term voor de doelbetrokkenheid die in de (levende) natuur
kan worden aangewezen. (Encarta 2002).
3 De kleuren, vormen en hoedanigheden van planten en dieren zijn niet zomaar toevalligheden. Zij spruiten voort uit een plan, afkomstig van een superieure creatieve geest, die aan de oorzaak ervan
ligt.

V. HET ARGUMENT VAN MORAAL (Antropologisch2)
De mens bezit een intellectuele en morele natuur die aantoont dat zijn Schepper niet louter een onbezielde kracht is maar een levend, intelligent Wezen. “En God zei: Laten Wij mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis” (Genesis 1:26).
“En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem”(Genesis 1:27; vgl. Gen. 5:1; 9:6; 1 Kor. 11:7; Efez. 4:24; Kol. 3:10).
“Zou Hij Die het oor plant, niet horen? Zou Hij Die het oog vormt, niet zien?” (Psalm 94:9).
God heeft de mens gehoor, gezichtsvermogen, kennis, intelligentie en een wil gegeven, want dit zijn dingen die Hijzelf bezit.
En het geweten leert een mens wat goed en slecht is, want de Schepper is een moreel Wezen, dat heilig is, van rechtvaardigheid houdt en een afschuw heeft van het kwaad.

VI. HET ARGUMENT VAN LEVEN
Leven komt van Leven, en het originele leven moet afkomstig zijn van een Wezen dat eeuwig leven bezit, namelijk leven dat al bestond voordat alle fysisch leven werd geschapen.
Waar kan zulk leven gevonden worden? Het kan enkel gevonden worden in God die eeuwig leven bezit.
“Want bij U is de bron van het leven; in Uw licht zien wij het licht” (Psalm 36:10). De appelboom verkrijgt zijn leven van de ouderlijke boom; het lam van haar ouderlijke schapen.
Maar vanwaar verkregen zij het leven? Dit gaat terug tot de oorspronkelijke schepping.
De Heer Jezus zei in Johannes 11:25: “Ik ben … het Leven”; ook in Johannes 14:6: “Ik ben … het Leven”; en in Johannes 10:28: “En Ik geef hun het eeuwige leven”.
Alle leven komt voort uit God. De theorie van spontane generatie is bewezen vals te zijn, geheel onacceptabel voor gezaghebbende wetenschap. Het leven moet een begin gehad hebben. Het enige logische antwoord is dat het begin bij God was.

VII. HET ARGUMENT VAN HARMONIE
De theorie van het atheïsme lost geen problemen op, maar vermenigvuldigt onopgeloste mysteriën.
De aanvaarding van het bestaan van God als Schepper van de wereld is als een magische sleutel die past op natuurlijke openbaring, kennis en (echte) wetenschap. Deze onweerlegbare leer wordt door een menigte van zielen vastgehouden die zowel willen leven als sterven in de troost van deze verzekering.

CONCLUSIE
Atheïsme, dat slechts een reusachtige twijfel en ongeloof bevat, kan enkel leiden tot duisternis en wanhoop bij hen die het accepteren.
2 Antropologie (v. Gr. anthroopos = mens en logos [filosofie], letterlijk: leer betreffende de mens. (Encarta 2002).

Het aannemen van Genesis 1:1: “In het begin schiep God de hemel en de aarde”, leidt een oprechte zoeker op het pad van een vollere openbaring van God. “Wie tot God komt, moet geloven dat Hij er is en dat Hij beloont, wie Hem zoeken” (Hebreeën 11:6).
Laten wij komen als kinderen in eenvoudig geloof, gebaseerd op de openbaring van God in de Schrift en de natuur, en laten wij Hem helemaal geloven en vertrouwen.

OVERZICHTSVRAGEN

1. Schreef God de Bijbel als een leerboek om Zijn bestaan te bewijzen? Leg uit.
2. Wat is een atheïst in de ogen van de Heer?
3. Geef twee Schriftplaatsen om het bestaan van God te bewijzen.
4. Wat is het echte doel van de atheïst in zijn afwijzing van God?
5. Wat is het argument van oorzaak om het bestaan van God te bewijzen?
6. Wat is het argument van ontwerp om het bestaan van God te bewijzen?
7. Hoe weten wij dat God niet een onbezielde kracht is?
8. Wat is het argument van leven dat Gods bestaan bewijst?
9. Wat is een allereerste vereiste voor geloof in God?

Bron:verhoevenmarc.be