Metamorfose

Berichten: 2

Metamorfose

Ooit was er een rups zo groen als gras.
En niemand wist toen wie ze was.
Ze at en at en ging van blad tot blad.
Maar dat was ze al heel gauw zat.
Haar mogelijkheden hadden een grens.
Niets lukte, toen had ze nog maar één wens:

Ze sloot zich op in een groene cocon,
die ze zelf toen maar van ellende spon.
Ze schermde zich af, bleef onopgemerkt
door haar nare ervaringen gesterkt.
Maar ondanks haar geslotenheid,
groeide ze stil naar volwassenheid.

Ten slotte kwam er een vlinder uit de cocon
en droogde haar vleugels in de warme zon.
‘Ze is prachtig!’, zei men verwonderd.
Zij wordt door iedereen bewonderd
Nu vliegt ze vrij van bloem tot bloem.
Niemand denkt meer aan die rups van toen.

Ooit was er een mens zo groen als gras
en Iemand wist toen wie hij was.
Hij at van iets wat God verboden had
en verloor toen het leven dat hij bezat.
Hij overschreed de door God gestelde grens.
Toen had God nog maar één wens.

De mens te bevrijden uit zijn cocon
van zonde, het kwaad dat hij om zich spon.
God ging zijn gang, haast onopgemerkt.
Jezus droeg de straf en heeft het heil bewerkt.
En ondanks het tekort en alle gebrokenheid,
is er door geloof groei naar volkomenheid.

Eens komen wij veranderd uit onze cocon.
Dan krijgt het geloof vleugels, omdat Jezus overwon.
'Ze is prachtig', zegt men verwonderd,
de bruid van Christus wordt bewonderd.
Ze is rein, gekleed in smetteloos wit.
Dat is waar elke gelovige om bidt.

God weet wie je bent en wie je worden zal.
Hij weet waar je zit: op de berg of in een dal.
Kruip niet weg, ook al ben je soms bekaf.
Je zult lijken op Zijn Zoon, je bent nog lang niet af.
Hij vraagt slechts geduld, volharding en vertrouwen
totdat ons geloof verandert in aanschouwen.

(c) 2002 H.J. van den Brink

Berichten: 78

HENK560 schreef:

Metamorfose

Ooit was er een rups zo groen als gras.
En niemand wist toen wie ze was.
Ze at en at en ging van blad tot blad.
Maar dat was ze al heel gauw zat.
Haar mogelijkheden hadden een grens.
Niets lukte, toen had ze nog maar één wens:

Ze sloot zich op in een groene cocon,
die ze zelf toen maar van ellende spon.
Ze schermde zich af, bleef onopgemerkt
door haar nare ervaringen gesterkt.
Maar ondanks haar geslotenheid,
groeide ze stil naar volwassenheid.

Ten slotte kwam er een vlinder uit de cocon
en droogde haar vleugels in de warme zon.
‘Ze is prachtig!’, zei men verwonderd.
Zij wordt door iedereen bewonderd
Nu vliegt ze vrij van bloem tot bloem.
Niemand denkt meer aan die rups van toen.

Ooit was er een mens zo groen als gras
en Iemand wist toen wie hij was.
Hij at van iets wat God verboden had
en verloor toen het leven dat hij bezat.
Hij overschreed de door God gestelde grens.
Toen had God nog maar één wens.

De mens te bevrijden uit zijn cocon
van zonde, het kwaad dat hij om zich spon.
God ging zijn gang, haast onopgemerkt.
Jezus droeg de straf en heeft het heil bewerkt.
En ondanks het tekort en alle gebrokenheid,
is er door geloof groei naar volkomenheid.

Eens komen wij veranderd uit onze cocon.
Dan krijgt het geloof vleugels, omdat Jezus overwon.
'Ze is prachtig', zegt men verwonderd,
de bruid van Christus wordt bewonderd.
Ze is rein, gekleed in smetteloos wit.
Dat is waar elke gelovige om bidt.

God weet wie je bent en wie je worden zal.
Hij weet waar je zit: op de berg of in een dal.
Kruip niet weg, ook al ben je soms bekaf.
Je zult lijken op Zijn Zoon, je bent nog lang niet af.
Hij vraagt slechts geduld, volharding en vertrouwen
totdat ons geloof verandert in aanschouwen.

(c) 2002 H.J. van den Brink

'k Mag even drie dagen genieten op CM van dit soort gedichten Lachende smiley

reacties en verhalen....!!
Mooi HENK...Dankjewel !!